Συλλογή ασκήσεων και τεστ στα Μαθηματικά Προσανατολισμού

manos66

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Μάνος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 59 ετών, Καθηγητής και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 379 μηνύματα.
Το Α ερώτημα απαντήθηκε παραπάνω

Β.i.
Έστω συνάρτηση f με

Η f παρουσιάζει ελάχιστο στο
Κάτι λείπει από το Βi ερώτημα.

Β.ii)
Θ.Μ.Τ. στο [0, 1] με την f
υπάρχει ξ στο (0 , 1) τέτοιο ώστε f΄(ξ) = f (1) - f (0)
Είναι f΄(ξ) < f΄(1) διότι η f΄ είναι γν. αύξουσα
f (1) - f (0) < f (1) + f (0)
f (0) > 0

B.iii)
Θεωρούμε συνάρτηση g, με g (x) = f΄(x) - f (1)
g συνεχής στο [ξ , 1]
g (ξ) = f΄(ξ) - f (1) = f (1) - f (0) - f (1) = - f (0) < 0
g (1) = f΄(1) - f (1) = f (1) + f (0) - f (1) = f (0) > 0
Θ. Βolzano
g΄(x) = f΄΄(x) > 0 , άρα g γν. αύξουσα
άρα μοναδική ρίζα
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

bobiras11

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Βαγγέλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιακός φοιτητής και μας γράφει απο Μεγίστη (Καστελόριζο). Έχει γράψει 304 μηνύματα.
Παιδιά χίλια σόρρυ αλλά δεν θυμάμαι την ακριβή διατύπωση του Β.ι)
Αύριο θα βρω τη φωτό με τα θέματα και θα το διορθώσω.
-----------------------------------------
Να ρωτήσω.. οπού που ακριβώς προέκυψε αυτή η f, ο τύπος της εννοώ, γιατί δεν το πολυκατάλαβα..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mostel

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Στέλιος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, Φοιτητής και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,203 μηνύματα.
Δεν έπεσα και απ' το φεγγάρι, αλλά δε μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχει μαθητής που δε θα λύσει αυτή την άσκηση και θα περάσει πολυτεχνείο..... :(
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

manos66

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Μάνος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 59 ετών, Καθηγητής και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 379 μηνύματα.
Παιδιά χίλια σόρρυ αλλά δεν θυμάμαι την ακριβή διατύπωση του Β.ι)
Αύριο θα βρω τη φωτό με τα θέματα και θα το διορθώσω.
-----------------------------------------
Να ρωτήσω.. οπού που ακριβώς προέκυψε αυτή η f, ο τύπος της εννοώ, γιατί δεν το πολυκατάλαβα..

Απλά σου έγραψα ένα αντιπαράδειγμα που ικανοποιεί τις υποθέσεις σου και δεν παρουσιάζει ακρότατο στο 0 ή το 1 που ζητάς.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

bobiras11

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Βαγγέλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιακός φοιτητής και μας γράφει απο Μεγίστη (Καστελόριζο). Έχει γράψει 304 μηνύματα.
Δεν έπεσα και απ' το φεγγάρι, αλλά δε μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχει μαθητής που δε θα λύσει αυτή την άσκηση και θα περάσει πολυτεχνείο..... :(

Γι' αυτό και γω δεν πάω πολυτεχνείο :P αν και το βρίσκω τσιμπημένο το θέμα ακόμα και για το μαθητή του 18,19.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

manos66

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Μάνος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 59 ετών, Καθηγητής και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 379 μηνύματα.
Για τις συναρτήσεις f , g ισχύουν :
  • f , g παραγωγίσιμες στο R
  • f΄(x + y) - g΄(x + y) = f΄(y) - g΄(y), για κάθε x , y πραγματικούς
  • f (0) = g (0)
  • f (1) = g (1) + 1
Ν' αποδειχθεί ότι :
α. f (x) = g (x) + x, για κάθε x πραγματικό
β. οι εφαπτόμενες των γραφικών παραστάσεων των f και g στα σημεία με κοινή τετμημένη, τέμνονται πάνω στον άξονα y΄y.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

galois01

Νεοφερμένος

Ο Κώστας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 33 ετών και Απόφοιτος. Έχει γράψει 95 μηνύματα.
Για τις συναρτήσεις f , g ισχύουν :
  • f , g παραγωγίσιμες στο R
  • f΄(x + y) - g΄(x + y) = f΄(y) - g΄(y), για κάθε x , y πραγματικούς
  • f (0) = g (0)
  • f (1) = g (1) + 1
Ν' αποδειχθεί ότι :
α. f (x) = g (x) + x, για κάθε x πραγματικό
β. οι εφαπτόμενες των γραφικών παραστάσεων των f και g στα σημεία με κοινή τετμημένη, τέμνονται πάνω στον άξονα y΄y.

(α) Θέτοντας y=0 παίρνουμε

επομένως

για κάθε

Θέτοντας στην τελευταία x=0 παίρνουμε c=0, επομένως για κάθε

Θέτοντας τώρα x=1 παίρνουμε

Τελικά παίρνουμε

(β) Οι εφαπτομένες στα και είναι





Λύνοντας την εξίσωση σε συνδιασμό με το (α) για x=x0 προκύπτει x=0

οπότε τελειώσαμε.


Κώστας:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

KONNOS

Νεοφερμένος

Ο KONNOS αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 33 ετών και Φοιτητής. Έχει γράψει 56 μηνύματα.
Πολυ σωστα!!απλα μια διορθωσουλα στο παραπανω...Στο (α) ερωτημα εχεις καταληξει οτι f(x)=g(x)+1....Mια χαρα ειναι η διαδικασια σου απλα πρεπει να αποδειξεις οτι f(x)=g(x)+x...απλα αλλαξε το 1 και καν το x..:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

manos66

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Μάνος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 59 ετών, Καθηγητής και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 379 μηνύματα.
(α) Θέτοντας y=0 παίρνουμε

επομένως

για κάθε

Θέτοντας στην τελευταία x=0 παίρνουμε c=0, επομένως για κάθε

Θέτοντας τώρα x=1 παίρνουμε

Τελικά παίρνουμε

(β) Για να βρούμε που τέμνονται οι γραφ. παραστάσεις λύνουμε την εξίσωση η οποία έχει μοναδική λύση την x=0.

Επομένως οι γραφ. παραστάσεων στα (0,f(0)) και (ο,g(0)) είναι

και

Λύνουμε την εξίσωση

η οποία έχει μοναδική λύση την x=0,αφού από το (α) έχουμε , οπότε τελειώσαμε.




Κώστας:)

Όμορφη η λύση σου στο α΄ ερώτημα.
Στο β δεν ζητάμε εφαπτομένη στο κοινό τους σημείο αλλά
οι εφαπτόμενες στα Α(x0 , f (x0)) και B (x0 , g (x0)) να τέμνονται στον y΄y
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

galois01

Νεοφερμένος

Ο Κώστας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 33 ετών και Απόφοιτος. Έχει γράψει 95 μηνύματα.
Πολυ σωστα!!απλα μια διορθωσουλα στο παραπανω...Στο (α) ερωτημα εχεις καταληξει οτι f(x)=g(x)+1....Mια χαρα ειναι η διαδικασια σου απλα πρεπει να αποδειξεις οτι f(x)=g(x)+x...απλα αλλαξε το 1 και καν το x..:)


Ευχαριστώ για την παρατήρηση μόλις το διόρθώσα :) Λάθος λόγω βιασύνης:P

@manos66:Μάνο τώρα διάβασα το μήνυμά σου αλλά δεν προλαβαίνω να γράψω τώρα τη λύση γιατί έχω έκθεση σε λίγο(μπλιαχ). Μόλις τελειώσω τα φροντιστήρια θα τη γράψω.

Κώστας:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

kvgreco

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Κώστας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών, Φοιτητής και μας γράφει απο ΗΠΑ (Αμερική). Έχει γράψει 256 μηνύματα.
Για τις συναρτήσεις f , g ισχύουν :
  • f , g παραγωγίσιμες στο R
  • f΄(x + y) - g΄(x + y) = f΄(y) - g΄(y), για κάθε x , y πραγματικούς
  • f (0) = g (0)
  • f (1) = g (1) + 1
Ν' αποδειχθεί ότι :
α. f (x) = g (x) + x, για κάθε x πραγματικό
Πού είναι το λάθος?
[f(x+y)-g(x+y)]'= [f(y)-g(y)]' η ανεξάρτητη μεταβληθή ας θεωρηθεί η y.

f(x+y)-g(x+y)+ c = f(y)-g(y)

γιά χ=-y προκύπτει f(y)-g(y)=c που γιά y=0 δίνει c=0.

Άρα γιά κάθε x του R ισχύει f(x)=g(x)!!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

manos66

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Μάνος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 59 ετών, Καθηγητής και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 379 μηνύματα.
Πού είναι το λάθος?
[f(x+y)-g(x+y)]'= [f(y)-g(y)]' η ανεξάρτητη μεταβληθή ας θεωρηθεί η y.

f(x+y)-g(x+y)+ c = f(y)-g(y)

γιά χ=-y προκύπτει f(y)-g(y)=c που γιά y=0 δίνει c=0.

Άρα γιά κάθε x του R ισχύει f(x)=g(x)!!

Αν θεωρηθεί η y ανεξάρτητη μεταβληθή τότε προκύπτει

f(x+y)-g(x+y)+ c(x) = f(y)-g(y)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

kvgreco

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Κώστας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών, Φοιτητής και μας γράφει απο ΗΠΑ (Αμερική). Έχει γράψει 256 μηνύματα.
Αν θεωρηθεί η y ανεξάρτητη μεταβληθή τότε προκύπτει

f(x+y)-g(x+y)+ c(x) = f(y)-g(y)


Αφού οι συναρτήσεις έχουν ίσες παραγώγους,διαφέρουν κατά σταθερά c.Τί εννοείτε με c(x);
Όμως αν κατάλαβα καλά ενοείτε ότι θέτοντας άλλη τιμη του χ θα παρουμε άλλη σταθερά?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

manos66

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Μάνος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 59 ετών, Καθηγητής και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 379 μηνύματα.
Aφού θεωρείς το y ανεξάρτητη μεταβλητή
η "σταθερά" c μπορεί να είναι μια συνάρτηση του x
Η παράγωγος του c (x) ως προς y είναι 0.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mitsos_312

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο mitsos_312 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 33 ετών, Φοιτητής και μας γράφει απο Νέα Κρήνη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 193 μηνύματα.
Σωστός ο galois! Όλα τα λεφτά ήταν αυτές οι ασκήσεις!Κρίμα που πλεον δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα!!! Kαλή συνέχεια στην προσπάθεια παίδες!!!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

riemann80

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο χρηστος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 43 ετών, Καθηγητής και μας γράφει απο Επανομή (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 373 μηνύματα.
δηλαδη οταν λεμε σταθερα εννοουμε σταθερα ως προς τη μεταβλητη που ολοκληρωνουμε ή παραγωγιζουμε.και αυτο ακριβως θα πει σταθερα: σταθερα ως προς τη μεταβλητη!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

manos66

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Μάνος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 59 ετών, Καθηγητής και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 379 μηνύματα.
Έστω ότι ισχύουν :
  • η συνάρτηση f είναι συνεχής στο R
  • F (1) = 2
α) Να υπολογιστεί το


β) Ν' αποδειχθεί ότι για κάθε , υπάρχει τέτοιο ώστε

γ) Αν , για κάθε , ν' αποδειχθεί ότι :
. i) f (0) = f (1) = 2
. ii) η f έχει ένα τουλάχιστον κρίσιμο σημείο.

δ) Ν' αποδειχθεί ότι .

Συγνώμη dt αντί dx στα γ,δ.
τα διόρθωσα
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

bobiras11

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Βαγγέλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιακός φοιτητής και μας γράφει απο Μεγίστη (Καστελόριζο). Έχει γράψει 304 μηνύματα.
...

Θέτοντας τώρα x=1 παίρνουμε

Τελικά παίρνουμε

Εξήγησε το μία αυτό γιατί είμαι λίγο χαζός :P
Πως πήγες απ το πρώτο στο δεύτερο?

----------------------------
Άσε τώρα είδα τη σχέση από πάνω.
Η αϋπνία φταίει :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

kvgreco

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Κώστας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών, Φοιτητής και μας γράφει απο ΗΠΑ (Αμερική). Έχει γράψει 256 μηνύματα.
Έστω ότι ισχύουν :
  • η συνάρτηση f είναι συνεχής στο R
  • F (1) = 2
α) Να υπολογιστεί το
β) Ν' αποδειχθεί ότι για κάθε , υπάρχει τέτοιο ώστε

γ) Αν , για κάθε , ν' αποδειχθεί ότι :
. i) f (0) = f (1) = 2
. ii) η f έχει ένα τουλάχιστον κρίσιμο σημείο.

δ) Ν' αποδειχθεί ότι .

Γιά το α)
Το σπάμε και πολλαπλασιάζουμε το δεύτερο κομάτι με (x)' και μετά παραγοντική και φεύγει το

Γιά το β) κάτι έχω διαβάσει γιά το θεώρημα μέσης τιμης του ολοκληρωτικου λογισμου αλλα αυτο το dx αν ήταν dt?
Γιά τα υπόλοιπα αφου φάμε πρώτα μεσημεριανο..:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

galois01

Νεοφερμένος

Ο Κώστας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 33 ετών και Απόφοιτος. Έχει γράψει 95 μηνύματα.
Έστω ότι ισχύουν :
  • η συνάρτηση f είναι συνεχής στο R
  • F (1) = 2
α) Να υπολογιστεί το


β) Ν' αποδειχθεί ότι για κάθε , υπάρχει τέτοιο ώστε

γ) Αν , για κάθε , ν' αποδειχθεί ότι :
. i) f (0) = f (1) = 2
. ii) η f έχει ένα τουλάχιστον κρίσιμο σημείο.

δ) Ν' αποδειχθεί ότι .


(α)

(β) Μήπως το dx που γράφεται είναι dt? Αν είναι έτσι τότε

Αν x=1 προφανώς ισχύει

Αν x>1 τότε από ΘΜΤ για την F στο [1,x] προκύπτει το ζητούμενο

Ομείως αν x<1

(γ)
Θέτουμε

i) Όμως από την υπόθεση ,

Επομένως από το Θ. Fermat οπότε προκύπτει

ii)Αν η f είναι παραγωγίσιμη στο (0,1) τότε η f ικανοποιεί τις υποθέσεις του θεωρήματος Rolle στο [0,1] επομένως η παραγωγος μηδενίζεται σε ένα τουλ, σημείο του (0,1) επομένως έχουμε ένα κρίσιμο σημείο.
Αν πάλι η f δεν είναι παραγωγίσιμη έστω και σε ένα σημείο στο R τότε έχουμε πάλι ένα κρίσιμο σημείο.
Σε κάθε περίπτωση επομένως η f έχει ένα τουλ. κρίσιμο σημειο.

(δ) Για κάθε ισχύει

επομένως

και κάνοντας πράξεις

παίρνουμε το ζητούμενο


P.S Αν μπορεί κάποιος απο τους moderators να φτιάξει τη LATEX στην παράθεση


Κώστας:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top