Φοβάστε το θάνατο;

[SICX]

θα παρω ενα τηλ. τον αγιο πετρο πανω στη διοικηση και θα σε τακτοποιησουμε η μαλλον θα τον βρω στο fb γτ δν απαντα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[gdespina]

δε φοβάμαι το 9άνατο..
όταν έρ9ει η ώρα μας, 9α πε9άνουμε.. έτσι είναι!
σ' όλους κάποια στιγμή 9α γίνει!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Παναγιώτης_Σ]

Φοβάμαι το θάνατο σε νεαρή ηλικία, τώρα ας πούμε που είμαι 26, αλλά όχι μόνο επειδή θέλω να γευτώ τη ζωή μου, να δημιουργήσω όμορφες σχέσεις με τους συνανθρώπους μου, να μάθω... αλλά γιατί τα αγαπημένα μου πρόσωπα θα κλονιστούν. Αν ζούσα μόνος μου, χωρίς κανέναν κοντά μου, σαφώς και δε θα με ένοιαζε. Γι' αυτό πιστεύω κιόλας οτι οι γέροντες και γερόντισσες δεν απασχολούνται απ' αυτό, πιο πολύ τους ενδιαφέρει να μη ζούν μόνοι, χωρίς τρυφερότητα, αγάπη, συμπόνοια και με αρρώστιες, πόνο...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alexacker]

Δεν φοβάμαι το θάνατο για δύο λόγους: 1)Είτε υπάρχει Θεός και θα ζήσω happily ever after
2) Είτε δεν υπάρχει Θεός που σημαίνει ότι είμαστε απλά προϊόντα χημικών διεργασιών και άρα απλά δεν θα καταλαβω ότι έχω πεθανει άρα χεστηκα.
Βέβαια δεν σημαίνει ότι αμα έρθεις σπίτι μου με γυαλισμένο μάτι και ένα περίστροφο στο χέρι δεν θα αντιδράσω.......

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Angelique.]

Δεν φοβάμαι το θάνατο για δύο λόγους: 1)Είτε υπάρχει Θεός και θα ζήσω happily ever after
2) Είτε δεν υπάρχει Θεός που σημαίνει ότι είμαστε απλά προϊόντα χημικών διεργασιών και άρα απλά δεν θα καταλαβω ότι έχω πεθανει άρα χεστηκα.
Βέβαια δεν σημαίνει ότι αμα έρθεις σπίτι μου με γυαλισμένο μάτι και ένα περίστροφο στο χέρι δεν θα αντιδράσω.......

Αχαχαχ.

Εγώ θα συμφωνήσω με το 2ο.
Ντάξει ναι από τη στιγμή που θα πεθάνω,δεν θα υπάρχω ως υπόσταση δηλαδή,αυτό που είμαι σήμερα δεν θα υφίσταται,άρα δεν θα καταλάβω το αν ζώ ή αν πέθανα.

Επομένως δεν θα με νοιάζει και το πως θα αισθανθούν οι δικοί μου μετά τον θάνατο μου,αφού δεν θα υπάρχω.
Δηλαδή δεν μπορώ να καταλάβω αυτό που λέει ο Pangeos,ότι τα αγαπημένα του πρόσωπα θα κλονιστούν.
Αφού εσύ ή εγώ θα είμαστε νεκροί,πως θα καταλάβουμε το αν θα κλονιστούν ή όχι?
Και ακόμη κι αν πούμε πως ναι,το ξέρουμε από τώρα ότι θα κλονιστούν κάποια συγκεκριμένα άτομα,αλλά όταν θα είμαστε ήδη νεκροί,πιστεύεις πως θα μας απασχολεί κάτι τέτοιο?
Αυτό είναι θέμα των ζωντανών I guess.


PS:
Τι πόστ κι αυτό. Σχωράτε με,δεν ήξερα πως να εκφράσω αλλιώς τις σκέψεις μου. =/

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ginak]

Αν φοβάμαι το θάνατο; Δν μπορώ να δώσω ξεκάθαρη απάντηση..Ο περισσότερος κόσμος τρέμει στην ιδέα του. Δεν είμαι άτομο που χαρακτηρίζεται από ψυχραιμία, για την ακρίβεια κάποιος θα μπορούσε εύλογα να μου αποδώσει τον χαρακτηρισμό του πλέον αγχώδους ατόμου! Δεν ξέρω όμως αν φοβάμαι το θάνατο αυτόν καθεαυτόν! Όπως όλοι βέβαια έχω μεταφυσικές ανησυχίες του τύπου τι συμβαίνει αφού πεθάνουμε, υπάρχει μεταθανάτια ζωή κι αν ναι, είναι καλύτερη;Περισσότερο με απασχολεί ο τρόπος με τον οποίο θα μεταβώ στο επόμενο αυτό στάδιο, αν θα είναι οδυνηρός ή ήσυχος και γαλήνιος.. Εξάλλου, όλοι καθημερινά γευόμαστε ένα είδος σύντομου θανάτου κάθε φορά που πέφτουμε στο κρεβάτι για να κοιμηθούμε...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Παναγιώτης_Σ]

Επομένως δεν θα με νοιάζει και το πως θα αισθανθούν οι δικοί μου μετά τον θάνατο μου,αφού δεν θα υπάρχω.
Δηλαδή δεν μπορώ να καταλάβω αυτό που λέει ο Pangeos,ότι τα αγαπημένα του πρόσωπα θα κλονιστούν.
Αφού εσύ ή εγώ θα είμαστε νεκροί,πως θα καταλάβουμε το αν θα κλονιστούν ή όχι?
Και ακόμη κι αν πούμε πως ναι,το ξέρουμε από τώρα ότι θα κλονιστούν κάποια συγκεκριμένα άτομα,αλλά όταν θα είμαστε ήδη νεκροί,πιστεύεις πως θα μας απασχολεί κάτι τέτοιο?
Αυτό είναι θέμα των ζωντανών I guess.

Άρα εντάξει. Όταν πεθάνουμε, δε θα μας νοιάζει τίποτα πέρα από το τομάρι μας. Το θέμα είναι οτι ναι, θα κλονιστούν ο πατέρας μου, η μητέρα μου και ο αδερφός μου αν π.χ. αύριο με χτυπήσει ένα λεωφορείο και σκοτωθώ. Αυτό το γνωρίζω και τους σκέφτομαι, γιατί δε θα ήθελα να πεθάνω, αλλά πολύ περισσότερο δε θα ήθελα να ζήσουν δυστυχισμένοι και στιγματισμένοι οι γονείς μου και ο αδερφός μου από αυτή την ανάμνηση. Να με συγχωρείς αλλά με ενοχλεί η εγωιστική σκέψη σου. Αφού δε θα νιώθεις τίποτα εσύ ή δε θα σε απασχολεί, χέστηκες. Ε δεν είναι έτσι. Δεν είναι ο εαυτός μας το κέντρο του κόσμου. Τι είμαστε πια; Και φυσικά δεν εννοώ οτι ο οποιοσδήποτε έχει ευθύνη για τη ζωή του για να μην ανησυχούν οι διπλανοί του, όχι! Απλά σε περίπτωση που κάποιος θα αποφάσιζε για το τέλος του, όπως κάνουμε εδώ μέσα δηλαδή , θα σκεφτόμουν τους δικούς μου. Τόσο απλά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Angelique.]

Άρα εντάξει. Όταν πεθάνουμε, δε θα μας νοιάζει τίποτα πέρα από το τομάρι μας. Το θέμα είναι οτι ναι, θα κλονιστούν ο πατέρας μου, η μητέρα μου και ο αδερφός μου αν π.χ. αύριο με χτυπήσει ένα λεωφορείο και σκοτωθώ. Αυτό το γνωρίζω και τους σκέφτομαι, γιατί δε θα ήθελα να πεθάνω, αλλά πολύ περισσότερο δε θα ήθελα να ζήσουν δυστυχισμένοι και στιγματισμένοι οι γονείς μου και ο αδερφός μου από αυτή την ανάμνηση. Να με συγχωρείς αλλά με ενοχλεί η εγωιστική σκέψη σου. Αφού δε θα νιώθεις τίποτα εσύ ή δε θα σε απασχολεί, χέστηκες. Ε δεν είναι έτσι. Δεν είναι ο εαυτός μας το κέντρο του κόσμου. Τι είμαστε πια; Και φυσικά δεν εννοώ οτι ο οποιοσδήποτε έχει ευθύνη για τη ζωή του για να μην ανησυχούν οι διπλανοί του, όχι! Απλά σε περίπτωση που κάποιος θα αποφάσιζε για το τέλος του, όπως κάνουμε εδώ μέσα δηλαδή , θα σκεφτόμουν τους δικούς μου. Τόσο απλά.

Αναφέρθηκα στο γεγονός ότι δεν θα μπορούμε καν από τη στιγμή που θα έχουμε πεθάνει να "σκεφτούμε" μόνο το τομάρι μας.
Αυτό ήταν όλο.

Επίσης,παρά το γεγονός ότι εσύ θεωρείς τον τρόπο σκέψης μου εγωιστικό,πράγμα αρκετά λογικό,εγώ θαυμάζω τον δικό σου τρόπο σκέψης,από την άποψη ότι ακόμα και σε μια τέτοια στιγμή όπως ο θάνατος,θα σκεφτείς πρώτα το πως θα νιώσουν οι άλλοι,παρά το πως θα νιώσεις εσύ.

Τέλος πάντων,απλά εγώ σε ένα τέτοιο ζήτημα δεν μπορώ να σκεφτώ έτσι,δεν ξέρω.

Ίσως στο θέμα του θανάτου να μου περάσει πρώτα από το μυαλό,το πόσα πράγματα θα χάσω εγώ άμα πεθάνω σε μικρή ηλικία παρά το πως θα νιώσουν οι άλλοι.Το ότι μπορεί να μην ζήσω πολλά από τα πράγματα που θα ήθελα,να μην καταφέρω να εκπληρώσω τους στόχους μου και να πραγματοποιήσω τα όνειρα μου.
Αυτά τα πράγματα κυρίως. =/

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Παναγιώτης_Σ]

Αναφέρθηκα στο γεγονός ότι δεν θα μπορούμε καν από τη στιγμή που θα έχουμε πεθάνει να "σκεφτούμε" μόνο το τομάρι μας.
Αυτό ήταν όλο.

Επίσης,παρά το γεγονός ότι εσύ θεωρείς τον τρόπο σκέψης μου εγωιστικό,πραγμά αρκετά λογικό,εγώ θαυμάζω τον δικό σου τρόπο σκέψης,από την άποψη ότι ακόμα και σε μια τέτοια στιγμή όπως ο θάνατος,θα σκεφτείς πρώτα το πως θα νιώσουν οι άλλοι,παρά το πως θα νιώσεις εσύ.

Τέλος πάντων,απλά εγώ σε ένα τέτοιο ζήτημα δεν μπορώ να σκεφτώ έτσι,δεν ξέρω.

Ίσως στο θέμα του θανάτου να μου περάσει πρώτα από το μυαλό,το πόσα πράγματα θα χάσω εγώ άμα πεθάνω σε μικρή ηλικία παρά το πως θα νιώσουν οι άλλοι.Το ότι μπορεί να μην ζήσω πολλά από τα πράγματα που θα ήθελα,να μην καταφέρω να εκπληρώσω τους στόχους μου και να πραγματοποιήσω τα όνειρα μου.
Αυτά τα πράγματα κυρίως. =/

Δε μπορώ να το πιστέψω αυτό για κανέναν. Είμαι σίγουρος οτι θα σκεφτεί κάποιος τους διπλανούς του, δε μπορεί να μη το κάνει, γι' αυτό και θεώρησα οτι η σκέψη είναι εγωιστική. Τέλος πάντων, αρκετά φρικουλιάρικα ήταν αυτά, εγώ νομίζω το να νοιάζεσαι τους άλλους είναι θέμα χρόνων, εμπειριών, ζωής, το πόσο θα αγωνιστείς στη ζωή για τους άλλους, για την αγάπη, τον έρωτα, πολλά πράγματα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ιπταμενος]

Αλήθεια ...

Φοβάστε το θάνατο ???
Τρομάζεται στην σκέψη ότι ήρθαμε στη ζωή για να φύγουμε ?
Μήπως φοβάστε τη διαδικασία ???
:!:

Προσωπικά, δεν φοβάμαι το θάνατο με την εννοία " Κάποτε θα πεθάνω ... "
αλλά μόνο η σκέψη ότι άτομα που αγάπησα, ψυχολογησα, ένιωσα και πόνεσα ... κάποτε θα πεθάνουν και θα φύγουν από δίπλα μου ...

Όσο δε φαντάζεστε!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[grotesque_mask]

με φοβίζει γιατί είναι κάτι άγνωστο, ωστόσο είναι καλό να υπάρχει ένας φόβος γιατί έτσι έχουμε ένα κίνητρο να ζήσουμε τη ζωή με δίψα και ενέργεια!
έτσι προσπαθώ να είμαι ευτυχισμένη, να κάνω πράγματα για τον εαυτό μου και τους άλλους ώστε ακόμη και αν πεθάνω μια μέρα, να είμαι ευτυχισμένη και γεμάτη εμπειρίες και αναμνήσεις! συμφωνώ με τους υπόλοιπους περί φόβου μην πεθάνουν αγαπημένα άτομα. θα ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου αν πέθαινε κάποιος που αγαπούσα. και μόνο η σκέψη ότι δεν θα τους μιλάω, δεν θα γελάμε πια μαζί με τρελαίνει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ranxa (Costas)]

Προσωπικά όχι. Είναι κάτι φυσικό, όπως και η γέννηση. Βέβαια έχω την απορία πως νοιώθεις όταν είσαι στα πρόθυρα του θανάτου αλλά δεν σκέφτομαι να τη λύσω σύντομα Είναι σκληρό να χάνεις αγαπημένα άτομα από θάνατο και δεν πρέπει να εμμένεις, νομίζω, αλλά να το ξεπερνάς και να συνεχίζεις να ζεις μέχρι να φτάσεις στο τελικό στάδιο, όπου όλοι, με ή χωρίς τη θέληση μας φτάνουμε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Trolletarian]

"Death is but crossing the world, as friends do the seas; they live in one another still. For they must needs be present, that love and live in that which is omnipresent. In this divine glass, they see face to face; and their converse is free as well as pure. This is the comfort of friends, that though they may be said to die, yet their friendship and society are, in the best sense, ever present, because immortal."
— William Penn (Some Fruits Of Solitude)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Pure_Seduction]

οχι,με φοβαται εκεινος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[coco :D]

Ουτε εγώ φοβάμαι το θάνατο αλλά την πορεία προς αυτόν ... Δηλαδή όταν όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα πεθάνουν, τη μοναξιά και τα γεράματα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[koum]

Φοβούνται ωρέ οι αντρειωμένοι;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mr. Crowley]

Φοβόμαστε όταν έχουμε γνώση ότι κάτι είναι άσχημο.Προϋπόθεση του φόβου είναι η γνώση.Έχουμε γνώση για τον θάνατο?Μετά το κατώφλι του οι γνώσεις του ανθρώπινου πολιτισμού είναι ανύπαρκτες.Ο θάνατος είναι άγνωστος προς τους ζωντανούς.Μόνο οι νεκροί ξέρουν τον θάνατο,αλλά ως νεκροί,δεν μπορούν να μιλήσουν.Απ'τη στιγμή που δε γνωρίζουμε πως είναι ο θάνατος,γιατί να τον φοβόμαστε?

Προσωπικά,τη ζωή τη φοβάμαι πολύ περισσότερο...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[VAGGKALL1]

Φοβόμαστε όταν έχουμε γνώση ότι κάτι είναι άσχημο.Προϋπόθεση του φόβου είναι η γνώση.Έχουμε γνώση για τον θάνατο?Μετά το κατώφλι του οι γνώσεις του ανθρώπινου πολιτισμού είναι ανύπαρκτες.Ο θάνατος είναι άγνωστος προς τους ζωντανούς.Μόνο οι νεκροί ξέρουν τον θάνατο,αλλά ως νεκροί,δεν μπορούν να μιλήσουν.Απ'τη στιγμή που δε γνωρίζουμε πως είναι ο θάνατος,γιατί να τον φοβόμαστε?

Προσωπικά,τη ζωή τη φοβάμαι πολύ περισσότερο...

δηλαδη ο φοβος του αγνώστου και ο φόβος του σκοταδιού εμπεριέχουν την γνώση???

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[danai-elpida]

Οχι, δεν φοβαμαι το θανατο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[SOFIA19]

Δεν υπάρχει λόγος να φοβάται κάποιος το θάνατο.Όλα στη ζωη είναι τόσο σχετικά.Η καλύτερη φράση που έχω διαβάσει περι θανατου είναι του Ευρυπίδη<<Κι αν η ζωή είναι θάνατος κι ο θάνατος ζωή;>>
Σίγουρα ο θάνατος δεν είναι κατι ευχάριστο(ειδικά όταν χάνεις αγαπημένα πρόσωπα),αλλά δεν ειναι αναπόφευκτος,γι'αυτό πρεπει να τον αποδεχόμαστε κι όχι να τον φοβόμαστε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.