Pro choice ή Pro life; Υπέρ ή κατά του δικαιώματος στην άμβλωση;

[sweety]

κοιτα δε λεω οτι ειναι ωραιο, δε ξερω αν θα μπορουσα να το κανω, αλλα σιγουρα ειναι καλυτερο απο εκτρωση και σου δινει το χρονο να αποφασισεις αν οντως μπορεις ή οχι να κρατησεις το παιδι.

ναι δεν διαφωνω..συμφωνω με αυτο που λες...αλλα απο την στιγμη που λες στον εαυτο σου ''θα κρατησω το παιδι μου''γτ να το γεννησεις και να το δωσεις και να μη το κρατησεις εσυ...γτ δικο σ παιδι ειναι...και θα σκεφτεις και λιγο πιο ωριμα σε αυτο το χρονικο διαστημα της εγκυμοσυνης...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Krou]

ναι δεν διαφωνω..συμφωνω με αυτο που λες...αλλα απο την στιγμη που λες στον εαυτο σου ''θα κρατησω το παιδι μου''γτ να το γεννησεις και να το δωσεις και να μη το κρατησεις εσυ...γτ δικο σ παιδι ειναι...και θα σκεφτεις και λιγο πιο ωριμα σε αυτο το χρονικο διαστημα της εγκυμοσυνης...

ε υποτιθεται πως αν δεν μπορεις να το κρατησεις ξερεις οτι θα το δωσεις για υιοθεσια μολις γεννηθει και στο παιρνουν μολις το γεννησεις. Σιγουρα δεν ειναι ευχαριστο...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[SWEET HEART]

https://truth-in-greece.blogspot.com/2007/07/blog-post_29.html
...μονο αυτο εχω να πω....

Παναγιτσα μου!!!Τι φωτογραφιες ηταν αυτες;Σοκαριστικα πραγματικα.

Προκειται για φονο απ'οποια πλευρα και αν το δειτε.Δεν υπαρχουν ''προυποθεσεις'' σε τετοια ζητηματα.

Απλως μερικοι δεν ειναι ετοιμοι να αναλαβουν τις ευθυνες τους και προφασιζομενοι πως ειναι για το καλο του παιδιου καθησυχαζουν τον εαυτο τους-ενω στην πραγματικοτητα υπαρχουν λυσεις.

Κανενας δεν εχει το δικαιωμα να αφαιρει τη ζωη καποιου αλλου(ποσο μαλλον ενος αθωου πλασματος οπως ειναι αυτο).....παρα μονο Εκεινος που του τη δινει!!!Ο ΘΕΟΣ ξερει τι κανει.
Μας χαριζει μια νεα ζωη και το μονο που σκεφτομαστε ειναι ο εαυτουλης μας.....ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ

Το παιδι χρειαζεται απεραντη αγαπη:heart: και οσο αφορα τα χρηματα για τις βιοτικες του αναγκες(που αναφερθηκαν πριν) ο Θεος δε θα το εγκαταλειψει να ειστε σιγουροι.

Αυτα ειχα να πω.......ειναι η αποψη μου:iagree:

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[sweety]

ε υποτιθεται πως αν δεν μπορεις να το κρατησεις ξερεις οτι θα το δωσεις για υιοθεσια μολις γεννηθει και στο παιρνουν μολις το γεννησεις. Σιγουρα δεν ειναι ευχαριστο...

εννοειται πως δεν ειναι ευχαριστο...με το που γεννησεις να σου παρουν το παιδι σου...και το χειροτερο ειναι οτι δεν προλαβεις ουτε να το κρατησεις για μια στιγμη στην αγκαλια σου...ωστε να σε νιωσει και αυτο και εσυ η ιδια να το νιωσεις το παιδι σου...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[djimmakos]

Eμένα η αποψή μου είναι ότι κανείς μα κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σκοτώσει ένα παιδί...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[SWEET HEART]

Η θέση της Αγίας Γραφής:

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, Εκείνος ο οποίος δίνει, συντηρεί και αφαιρεί τη ζωή είναι ο Δημιουργός Θεός. Όπως το εξέφρασε ο Ιώβ: «ο Κύριος έδωσε και ο Κύριος αφαίρεσε» (Ιώβ 1:21). 'Η όπως λέει ο Ψαλμωδός: «παίρνεις πίσω το Πνεύμα σου, πεθαίνουν και χώμα ξαναγίνονται. Στέλνεις πάλι το Πνεύμα σου και δημιουργούνται...» (Ψαλμός 104:29-30). Ακόμη και σε περιπτώσεις διαγνωσμένης αναπηρίας, όπου κάποιοι με ελαφριά την καρδιά θα έδιναν τη συγκατάθεσή τους για τη διακοπή μιας κύησης, ο Λόγος του Θεού μας φέρνει αντιμέτωπους με τη διακήρυξη του Θεού: «Ποιος έδωσε το στόμα στον άνθρωπο; ή ποιος τον έκανε να είναι άλαλος ή κουφός; να βλέπει, ή να είναι τυφλός; Εγώ ο Κύριος» ('Έξοδος 4:11).
Είναι αρκετά τα χωρία της Αγίας Γραφής που παρουσιάζουν το μεγάλο ενδιαφέρον του Θεού για την αγέννητη ακόμη ζωή:
- 'Έξοδος: «Εάν πολεμούν άνδρες, και σκοτώσουν έγκυο γυναίκα, και το παιδί της δεν πεθάνει, αυτός που την σκότωσε θα δώσει για πάντα αποζημίωση ίσα με αυτή που θα ζητήσει ο άνδρας της, και θα πληρώσει σύμφωνα με την απόφαση των κριτών. Αν όμως το έμβρυο πεθάνει, τότε θα δώσει ζωή αντί ζωής, οφθαλμό αντί οφθαλμού, δόντι αντί δοντιού, χέρι αντί χεριού, πόδι αντί ποδιού, κάψιμο αντί καψίματος, πληγή αντί πληγής, χτύπημα αντί χτυπήματος.»
Στα παραπάνω χωρία που προέρχονται από τον μωσαϊκό νόμο, ποινικοποιείται οποιαδήποτε βλάβη στο αγέννητο παιδί.
- Ψαλμός 139/13-16: «Διότι εσύ έφτιαξες όλη την ύπαρξη μου, με "ύφανες" μες τη κοιλιά της μάνας μου. Θα σε υμνώ, που με δημιούργησες τόσο φοβερά και θαυμαστά. Θαυμάσια είναι τα έργα Σου και η ψυχή μου γνωρίζει αυτό πολύ καλά. Το σώμα μου δε ήταν κρυφό από Εσένα όταν εγώ σχηματιζόμουνα και αναπτυσσόμουνα στη μήτρα. Το αδιαμόρφωτο του σώματός μου είδαν τα μάτια Σου, και στο βιβλίο Σου όλα αυτά ήταν γραμμένα και στο βιβλίο Σου όλα αυτά ήταν γραμμένα, και οι μέρες που για μένα πρόβλεπες, ακόμα πριν καμιά υπάρξει απ' αυτές»
Ο ψαλμωδός βλέπει το μεγαλείο του Θεού αναλογιζόμενος την αύξηση του παιδιού μέσα στην κοιλιά της μητέρας του. Είναι ο Δημιουργός Θεός που πλάθει και παρακολουθεί στενά κάθε εξελικτική φάση της ζωής του εμβρύου.
Ο Θεός όχι μόνο πλάθει το παιδί στην κοιλιά, της μητέρας του αλλά σύμφωνα με την ευδοκία του θελήματός του ήδη πριν γεννηθεί μπορεί να το ξεχωρίσει για στην υπηρεσία του χρίοντας και πληρώνοντάς το με το ʼγιο Πνεύμα.
Ο προφήτης Ησαΐας αναφέρει στο κεφ. 49 και στα χωρία 1 και 5: «Ο Κύριος με κάλεσε από την κοιλιά της μάνας μου, και πριν γεννηθώ ανέφερε το όνομά μου... Τώρα λοιπόν ο Κύριος λέει, Αυτός που με έκανε δούλο του από την κοιλιά...»
Ο προφήτης Ιερεμίας επίσης στο κεφ. 1 και χωρία 4-5 γράφει σχετικά με την κλήση του: «Πριν ακόμα σε πλάσω μέσα στη κοιλιά της μάνας σου, σε διάλεξα και πριν ακόμα γεννηθείς σε είχα ξεχωρίσει για να είσαι στα έθνη προφήτης.»
Ο ευαγγελιστής Λουκάς στο πρώτο κεφάλαιο του ευαγγελίου του μας αναφέρει τη προφητεία του αγγέλου σχετικά με τον Ιωάννη τον Βαπτιστή: «...Θέλει γεμίσει με Πνεύμα ʼγιο, από το καιρό που θα είναι στη κοιλιά της μάνας του...» (Λουκάς 1:15). Στο δεύτερο κεφάλαιο του ίδιου ευαγγελίου διαβάζουμε για το σκίρτημα του βρέφους, του Ιωάννη του Βαπτιστή, όταν ήταν ακόμη μέσα στην κοιλιά της μητέρας του, στη συνάντηση της μητέρας τον Κυρίου (Λουκάς 1:41-44). Είναι η ίδια λέξη, «βρέφος», που χρησιμοποιεί ο ευαγγελιστής τόσο για το αγέννητο, όσο και για νεογέννητο παιδί (Λουκάς 2:12-16) και αργότερα για τα παιδιά που έφεραν στον Ιησού Χριστό για να τα ευλογήσει (Λουκάς 18:15).
Αλλά και ο απόστολος Παύλος σημειώνει σε ένα χωρίο της επιστολής του προς τους Γαλάτας: «Και όταν πια ευδόκησε ο Θεός, που με είχε ξεχωρίσει από την κοιλιά της μάνας μου και με κάλεσε με τη χάρη Του...» (Γαλάτας 1:15-16).
Η έκτρωση «κατά βούληση» συνεπώς σημαίνει ότι θνητοί άνθρωποι προσπαθούν να παίξουν τον ρόλο που ανήκει αποκλειστικά και μόνο στο Θεό.​

-----------------------------------------



Είναι η ζωή στ' αλήθεια ιερή;

Κάθε φορά που βλέπουμε ένα νεογέννητο βρέφος, η φυσιολογική αντίδρασή μας είναι χαρά και θαυμασμός. Χαρά γιατί γεννήθηκε ένας άνθρωπος στον κόσμο (Ιωάννης 16:21) και θαυμασμός γιατί βρισκόμαστε μπροστά στο θαύμα της ζωής, στη τέλεια Θεϊκή δημιουργία. Ο βασιλιάς Δαβίδ δοξολογεί το Θεό, καθώς αναλογίζεται το ξεχωριστό ενδιαφέρον του Κυρίου γιατί δική του δημιουργία μέσα στην κοιλιά της μητέρας του: "Θέλω σε υμνεί, διότι φοβερώς και θαυμασίως πλάσθηκα. Θαυμάσια είναι τα έργα σου και η ψυχή μου κάλλιστα γνωρίζει τούτο" Ψαλμός 139:14. Ο Ψαλμωδός θεωρεί τα παιδιά ιδιαίτερη ευλογία και εύνοια του Θεού και χαρακτηρίζει "μακάριο" τον άνθρωπο με τη μεγάλη οικογένεια (Ψαλμός 127:3-5).
Ο Λόγος του Θεού από τις πρώτες σελίδες διακηρύττει τη μεγάλη αλήθεια: "κατ' εικόνα Θεού έφτιαξε ο Θεός τον άνθρωπο" (Γένεση 9:6β). Είναι τότε που μετά τον κατακλυσμό, ο Θεός ευλογεί το Νώε και την οικογένειά του και κάνει σαφή διάκριση ανάμεσα στον άνθρωπο και στα ζώα. Για το φόνο οποιουδήποτε ανθρώπου ορίζει την ποινή του θανάτου: "όποιος χύσει αίμα ανθρώπου, από άνθρωπο θα χυθεί και το δικό του αίμα" (Γένεση 9:6α)
Η νομιμοποίηση των εκτρώσεων, από το 1967 στη Μεγάλη Βρετανία και από το 1986 στη χώρα μας, έφερε στην επιφάνεια ένα σοβαρά πρόβλημα. Εκατοντάδες χιλιάδες έμβρυα θυσιάζονται κάθε χρόνο με τη χρήση ή και πολλές φορές με την κατάχρηση του σχετικού νόμου. Οι υποστηρικτές των εκτρώσεων προβάλλουν το δικαίωμα της μητέρας για αυτοδιάθεση. Ποιος όμως θα υποστηρίξει το δικαίωμα για ζωή του εμβρύου; Αθώες ανθρώπινες υπάρξεις καταδικάζονται σε θάνατο με μεγάλη ελαφρότητα.
Το ερώτημα που συζητιέται έντονα τις τελευταίες δεκαετίες στους Ιατρικούς και Θεολογικούς κύκλους, ιδιαίτερα της Δύσης, περιστρέφεται γύρω από το εάν, και πότε το έμβρυο μπορεί να θεωρηθεί ανθρώπινη ύπαρξη. Η πιο ακραία άποψη είναι εκείνη που υποστήριξε ο Αρχιεπίσκοπος Fisher και προέρχεται από τους Στωικούς φιλοσόφους, ότι το ανθρώπινο έμβρυο γίνεται προσωπικότητα με την πρώτη αναπνοή του αμέσως μετά τη γέννηση. Κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται ότι το έμβρυο δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια "μάζα ιστών". Τέτοιες απόψεις, όταν μάλιστα υποστηρίζονται από λεγόμενους Χριστιανούς, αποτελούν, με τον ελαφρύτερο χαρακτηρισμό, ύβρη και βλασφημία απέναντι στο Δημιουργό.
Η Αγία Γραφή έχει αρκετό φως για κείνους που ειλικρινά αναζητούν να δουν την αλήθεια. Πιστεύουμε ότι η Βιβλική θέση είναι σαφής. Το ανθρώπινο έμβρυο από τη στιγμή της σύλληψης είναι ένα θαυμάσιο δημιούργημα με ασύλληπτες προοπτικές. Το να το καταστρέψει κάποιος Θεληματικά σ' οποιαδήποτε φάση της ενδομήτριας ζωής είναι τρομερά και ως Χριστιανοί θα πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι θα λογοδοτήσουμε στο Θεό για τέτοιες βαρύτατες ενέργειες. Ο Κύριος είπε στον Ιερεμία: "Πριν ακόμα σε πλάσω μέσα στην κοιλιά της μάνας σου σε διάλεξα και πριν ακόμα γεννηθείς σε είχα ξεχωρίσει για να είσαι προφήτης στα έθνη" προφήτη εις τα έθνη σε κατέστησα" Ιερεμίας 1:5. Υπάρχει αδιάσπαστη σύνδεση ανάμεσα στην αποδοχή της ύπαρξης του Θεού και στη μοναδική αξία της ανθρώπινης ζωής από τη στιγμή της σύλληψης. Η έκτρωση είναι μια καταστροφική παρέμβαση στο έργο του σοφού Δημιουργού.
Η Καινή Διαθήκη μας δίνει περισσότερο φως όσον αφορά στην αξία του εμβρύου ως προσώπου. Όταν η Μαρία, η μητέρα του Κυρίου, επισκέφθηκε την Ελισάβετ αμέσως μετά το μήνυμα του αγγέλου Γαβριήλ, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, στον έκτο μήνα της ενδομήτριας ζωής του, σκίρτησε από χαρά όταν η μητέρα του άκουσε για την ενσάρκωση του Κυρίου. Να πώς το περιγράφει η Ελισάβετ: "αλλά πως έγινε αυτό, να έρθει η μητέρα του Κυρίου μου σ' εμένα. Γιατί αμέσως μόλις έφτασε στα αφτιά μου η φωνή του χαιρετισμού σου, σκίρτησε από αγαλλίαση το βρέφος στην κοιλιά μου" Λουκάς 1:43,44. Ο Λουκάς υπονοεί άτι το συναίσθημα του εμβρύου προκλήθηκε όταν η Ελισάβετ "γέμισε με Πνεύμα ʼγιο", όμως δεν είναι καθόλου αδύνατο, σ' αυτά το στάδιο της εγκυμοσύνης, ο ίδιος ο Ιωάννης να άκουσε την καλή αγγελία.
Από τη στιγμή που θα παραδεχτεί κανείς άτι το ανθρώπινο έμβρυο φέρει την εικόνα του Θεού ή ότι έχει αυτόν τον προορισμό, τότε δεν μπορεί να το θυσιάσει απλώς και μόνο γιατί θα προκαλέσει η γέννησή του αναστάτωση στη μητέρα. Πραγματικά, μόνος εμφανής λόγος έκτρωσης θα πρέπει να θεωρηθεί ο πραγματικός κίνδυνος θανάτου της μητέρας, γεγονός σπάνιο στη σύγχρονη ιατρική. Οι περιπτώσεις των εμβρύων με κάποιες διαμαρτίες στη διάπλαση θα πρέπει να κρίνονται κατά περίπτωση. Εκεί, κανένας δεν έχει το δικαίωμα να παρέμβει ή να κρίνει, παρά μόνο οι γονείς. Από την άλλη μεριά όμως δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι πολλοί χαρισματικοί και αξιαγάπητοι άνθρωποι γεννήθηκαν με σοβαρές φυσικές αναπηρίες και οι περισσότεροι είναι ευχαριστημένοι από τη ζωή τους, έστω κι αν ζουν με κάποιους περιορισμούς.
Ο Ιπποκράτης πέντε αιώνες προ Χριστού υποστήριξε στον όρκο του ότι ο ιατρός δε θα πρέπει να δώσει στην έγκυο οτιδήποτε που να προκαλεί έκτρωση. Και ο σεβασμός αυτής της εμβρυϊκής ζωής κυριάρχησε στον Ιατρικό κόσμο περισσότερο από 2000 χρόνια.Πόσο μάλλον εμείς, που έχουμε το φως της Καινής Διαθήκης, θα πρέπει να αναλογιστούμε την ευθύνη μας μπροστά στο Δημιουργό και Κύριό μας! Θα λογοδοτήσουμε στον Θεό για το πώς χρησιμοποιήσαμε τη γνώση και τη δεξιοτεχνία που Εκείνος μας έδωσε. Θα πρέπει να δώσουμε προσοχή στην πρόληψη της εγκυμοσύνης, όταν χρειάζεται, και ιδιαίτερη βαρύτητα στις προόδους της Ιατρικής Επιστήμης όσον αφορά στη πρόληψη και θεραπεία των γενετικών ανωμαλιών.​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[peace]

Είμαι κατά...
Εκτός ιδιαίτερων περιπτώσεων.. όπως βιασμός.
Δε ξέρω αν έχετε δει τους τρόπους που σκοτώνουν το μωρό στην έκτρωση, το είχαμε συζητήσει το θέμα στα θρησκευτικά, έχω δει πως γίνεται κ έχω φρικάρει...


Σίγουρα αν μια γυναίκα υποβάλλεται συχνά σε επεμβάσεις διακοπής εγκυμοσύνης αυξάνει κατά πολύ τις πιθανότητες να καταστρέψει μέρος του ενδομητρίου της και να αναπτύξει ενδομητρικές συμφύσεις που επηρεάζουν την μελλοντική γονιμότητά της.
πηγή:https://www.femme.gr/abortion.htm

Στατιστικά αναφέρουν ότι οι εκτρώσεις έχουν αυξηθεί κατα πολύ στην Ελλάδα.


Καμία μητέρα που επέλεξε να κρατήσει το παιδί της δεν το μετάνιωσε ποτέ !!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[chris_90]

Υπερ υπο ορισμενες προυποθεσεις. Και αυτες ειναι ΚΑΘΑΡΑ και μονο λογοι υγειας (της μητερας η του εμβρυου) η περιπτωσεις που η εγκυμοσυνη ειναι αποτελεσμα βιασμου. Τιποτε αλλο... Σε οποιαδηποτε αλλη περιπτωση ειμαι κατα. Οταν ενα ζευγαρι δεν θελει να κανει παιδια υπαρχουν προφυλαξεις...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Scandal]

Υπέρ με μοναδική προϋπόθεση ότι η μητέρα έχει πάρει την απόφαση μετά από αρκετή σκέψη επί του θέματος.

Να πω και κάτι άλλο;
Δηλαδή ένα μικρό γατάκι όταν το σκοτώνουν εν ψυχρό πχ τα αυτοκίνητα δεν είναι τραγικό; Και το έμβρυο σε εκείνη την περίοδο δε νομίζω να βρίσκεται σε ανώτερο στάδιο από ένα έμβρυο πχ ζώου ή ακόμα και γεννημένο ζώο.

Το τι θα γίνει/οταν ΑΡΓΟΤΕΡΑ (aka άνθρωπος) είναι άλλο θέμα.


-petros

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Krou]

Αυτο με τις προφυλαξεις παντως δεν ειναι τοσο απλο οσο ακουγεται. Τα προφυλακτικα σκοτωνουν τον ερωτα και ο,τι κ να μου πειτε γι'αυτα δεν μου αλλαζει τη γνωμη. Μονο για τα ΣΜΝ το καταλαβαινω και φυσικα οταν δεν υπαρχει σταθερη σχεση.
Απο κει και περα υπαρχουν τα αντισυλληπτικα, αλλα χρειαζονται συνταγη γιατρου γιατι εχουν ασχημες παρενεργειες κ θελουν προσοχη (πχ θρομβωσεις). Υπαρχουν και αλλες μεθοδοι φυσικα αλλα ειναι λιγοτερο διαδεδομενες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[chris_90]

Σκεφτομαι και το αλλο... οι δικοι μου γονεις προσπαθουσαν 10 χρονια να κανουν δευτερο παιδι μετα απο μενα και οι αποτυχημενες εγκυμοσυνες διαδεχονταν η μια την αλλη. Οταν σε καποιο ζευγαρι ερχεται απροσμενα ενα παιδι δεν ειναι αδικο να το "ριχνουν" τη στιγμη που για αλλους θα ηταν δωρο θεου;

Το παιδι ειναι παντα παιδι για τη μητερα. Ακομα και στη φαση που αυτο ειναι εμβρυο ο ψυχικος πονος ειναι μεγαλος...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[SWEET HEART]

Οι ψυχολογικές επιπτώσεις
[[SIZE=-1]

[/SIZE]Πριν από την έκτρωση]

Από τη στιγμή που διαπιστωθεί μια ανεπιθύμητη ή προβληματική εγκυμοσύνη και προβληθεί η έκτρωση σαν η πιθανή ή δήθεν ενδεδειγμένη λύση, η ψυχολογική κατάσταση της γυναίκας περνάει από διάφορες φάσεις. Η ανησυχία, η αγωνία και ο φόβος για πιθανές επιπτώσεις στην υγεία της, και ιδιαίτερα για πιθανή μελλοντική αδυναμία της για μια νέα σύλληψη αυξομειώνονται ανάλογα με τις ανησυχητικές ή καθησυχαστικές πληροφορίες που δέχεται από τους γιατρούς, από το περιβάλλον της ή από άλλες πηγές. Φυσικά η ανησυχία, η αγωνία και ο φόβος είναι πολύ πιο έντονα σε συναισθηματικά ευαίσθητες γυναίκες και ο προβληματισμός τους, αν θα πρέπει ή όχι να προχωρήσουν σε έκτρωση είναι πολύ πιο μεγάλος σε γυναίκες με ευαισθητοποιημένη ηθική συνείδηση, όπως και σ' αυτές που πιστεύουν συνειδητά στον Θεό και γι' αυτό θεωρούν την έκτρωση ως αμαρτία. Οι τελευταίες απορρίπτουν κατά κανόνα ως απαράδεκτη μια τέτοια λύση και προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα τους διαφορετικά.
Για όσες γυναίκες αποφασίζουν να προχωρήσουν σε έκτρωση, και κυρίως γι' αυτές που είναι η πρώτη τους φορά, οι τελευταίες στιγμές πριν από την επέμβαση είναι οι πιο κρίσιμες και η ανησυχία και ο φόβος πιο έντονος. Αμέσως μετά την έκτρωση, πολλές γυναίκες νιώθουν ανακούφιση, επειδή έχουν απαλλαγεί από το ανεπιθύμητο ή προβληματικά έμβρυο. Όμως ένα μεγάλο ποσοστά γυναικών -56%- όπως έδειξε μια πανεθνική δημοσκόπηση στις ΗΠΑ, νιώθουν ενοχές γι' αυτή τους την απόφαση και οι πιο πολλές αισθάνονται μειωμένες επειδή αναγκάστηκαν να προβούν σ' αυτή την πράξη.​

[[SIZE=-1]

[/SIZE]Μετά την έκτρωση]

Μια έρευνα πέντε ετών στις ΗΠΑ έδειξε ότι 25% των γυναικών που είχαν υποβληθεί σε έκτρωση χρειάστηκαν στη συνέχεια ψυχιατρική φροντίδα, σε αντίθεση με μόλις 3% των γυναικών που δεν είχαν κάνει έκτρωση. Επιπλέον πολλές μελέτες έχουν αποκαλύψει ότι γυναίκες οι οποίες έχουν κάνει έκτρωση υποφέρουν πιο συχνά από κατάθλιψη, στρες, μειωμένη αυτοεκτίμηση και έχουν πιο συχνά τάσεις για αυτοκτονία.
Στη χώρα μας δεν υπάρχουν αντίστοιχες μελέτες και γι' αυτό δεν ξέρουμε ποια ακριβώς είναι η κατάσταση. Από μια πρώτη εντύπωση φαίνεται άτι το ποσοστό των Ελληνίδων γυναικών που έχουν ενοχές γι' αυτή την πράξη είναι μικρότερο. Αυτό οφείλεται: α) Στη μεγάλη ανοχή που έδειξε η ελληνική πολιτεία απέναντι στις εκατοντάδες χιλιάδες εκτρώσεις που γίνονταν κάθε χρόνο στη χώρα μας εδώ και δεκάδες χρόνια. β) Στην ηθική χαλαρότητα που έχει επικρατήσει σιγά-σιγά γύρω απ' αυτό το θέμα και γ) Στη νομιμοποίηση των εκτρώσεων, η οποία δίνει μια ψευδαίσθηση ότι η έκτρωση δεν είναι κάτι το κακό. Έτσι εξηγείται το φαινόμενο ότι πολλές Ελληνίδες προχωρούν με μεγάλη ευκολία όχι μόνο σε μια, αλλά σε επανειλημμένες εκτρώσεις.
Γνωρίζω μια κυρία η οποία είχε προβεί σε 13 εκτρώσεις χωρίς να νιώθει κάποια ενοχή γι' αυτές. Φυσικά αυτό δε σημαίνει άτι δεν είναι ένοχη και δε θα της ζητηθεί από τον Θεό λόγος. Το αν νιώθουμε ή όχι ένοχοι για κάποια παράνομη πράξη δεν έχει καμιά σημασία και δε μειώνει την ενοχή μας απέναντι στο Θεό. Όμως υπάρχουν άλλες Ελληνίδες, λιγότερες αυτές, των οποίων η ηθική συνείδηση συνεχίζει να είναι ευαισθητοποιημένη απέναντι στον ηθικά νόμο του Θεού ή άλλες που πιστεύουν ειλικρινά στο Θεό. Όσες απ' αυτές τις γυναίκες έχουν για διάφορους λόγους αναγκαστεί ή παρασυρθεί σε έκτρωση, αντιμετωπίζουν συνήθως μετά έντονες ενοχές οι οποίες τις βασανίζουν για καιρό. Στην αρχή προσπαθούν συνήθως να λύσουν μόνες τους το πρόβλημα των ενοχών τους. Για να ησυχάσουν τη συνείδηση τους προσπαθούν να βρουν ή να εκμαιεύσουν από τους άλλους δικαιολογίες γι' αυτή τους την πράξη, όπως για παράδειγμα, ότι ήταν απόλυτα δικαιολογημένη, ότι δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά, ότι το έμβρυο δεν έχει ψυχή ή ότι δεν είναι ακόμη άνθρωπος στους πρώτους μήνες της κύησης, και άλλες. Σε περίπτωση που πείσουν τον εαυτό τους ησυχάζουν, άλλες πιο πολύ και άλλες λιγότερο και συνεχίζουν τη ζωή τους χωρίς να θέλουν να σκέπτονται ή να μιλούν γι' αυτή τους την πράξη.
Αντίθετα, σε περίπτωση που η ηθική τους συνείδηση συνεχίζει να τις ελέγχει αναγκάζονται αργά ή γρήγορα να εξομολογηθούν την αμαρτία τους αυτή στο Θεό και να ζητήσουν συγχώρηση. Το ίδιο συμβαίνει και στις περιπτώσεις εκείνες που η γυναίκα, ενώ κατά την εκτέλεση της έκτρωσης δεν είχε ζωντανή σχέση με τον Θεό, αργότερα επιστρέφει σ' Αυτόν με μετάνοια και αρχίζει μια ζωντανή και συνειδητή χριστιανική ζωή. Η έκτρωση σ' αυτές τις περιπτώσεις αποτελεί συχνά ένα αγκάθι γι' αυτές και γι' αυτό ζητούν ένθερμα από το Θεό να τις συγχωρήσει. Φυσικά ο Θεός συγχωρεί, επειδή είναι πλούσιος σε έλεος και είναι πολλή η αγάπη Του (Εφεσίους 2:4). Οι ίδιες όμως μπορεί να αμφιβάλλουν, και αυτό είναι συχνά ένα σοβαρό πρόβλημα, που τις εμποδίζει να προχωρήσουν σωστά και γρήγορα στην πνευματική τους ζωή και γι' αυτό χρειάζονται βοήθεια από πνευματικά ώριμους ανθρώπους.
Θυμάμαι μια τέτοια κυρία που ρωτούσε και ξαναρωτούσε με αγωνία αν την είχε συγχωρήσει ο Θεός για τις εκτρώσεις που είχε κάνει πριν ακόμη δεχθεί τον Θεό στη ζωή της, και πόσο αυτό το πρόβλημα ήταν εμπόδιο για να προχωρήσει στην πνευματική της ζωή και να γίνει χρήσιμο όργανο του Θεού στο περιβάλλον της.​

Το 1996 η Παγκοσμια Οργανωση Υγειας ανακοινωνει οτι καθε χρονο γινονται 45 εκατομμυρια αμβλωσεις σε ολον τον κοσμο,αριθμος που σημαινει τρεις αμβλωσεις για καθε γεννα.​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Krou]

Σκεφτομαι και το αλλο... οι δικοι μου γονεις προσπαθουσαν 10 χρονια να κανουν δευτερο παιδι μετα απο μενα και οι αποτυχημενες εγκυμοσυνες διαδεχονταν η μια την αλλη. Οταν σε καποιο ζευγαρι ερχεται απροσμενα ενα παιδι δεν ειναι αδικο να το "ριχνουν" τη στιγμη που για αλλους θα ηταν δωρο θεου;

Το παιδι ειναι παντα παιδι για τη μητερα. Ακομα και στη φαση που αυτο ειναι εμβρυο ο ψυχικος πονος ειναι μεγαλος...

Ε πολλα πραγματα απο αυτη την αποψη ειναι αδικα αλλα δεν εχει νοημα να σκεφτομαστε ετσι. Δε θα αλλαξει κατι στις ζωες αυτων που δε μπορουν να κανουν παιδι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[SCULLY]

ο μεγαλος Ιπποκρατης ειπε "η προληψη ειναι καλυτερη απο την θεραπεια..."
ομως
ψηφιζω "υπερ υπο ορισμενες προϋποθεσεις"..

ο λογος...αν και τον εχουν αναφερει τα παιδια πριν ειναι απλος..

φυσικα κανεις δεν εχει το δικαιωμα (ειτε το εμβρυο εχει συναισθηματα ειτε οχι) να αφαιρεσει μια ανθρωπινη ζωη..
φυσικα ειμαι κατα των εκτρωσεων χωρις σοβαρο λογο..
παρολα αυτα αμα το παιδι που προκειται να ερθει στον κοσμο προκειται να ζησει λιγο εξαιτιας καποιας σοβαρης ασθενειας ή ειναι αποτελεσμα βιασμου μιας κοπελας ή προκειται να προκαλεσει τον θανατο της μητερας που το κυοφορει και ταυτοχρονα να πεθανει το ιδιο..τοτε πιστευω πως αυτες οι ακραιες περιπτωσεις χρηζουν εκτρωσης για λογους ψυχοσωματικης ασφαλειας..
φυσικα δεν ενδεικνυται η εκτρωση για αστειους λογους ή για "απροσεξιες"..
παντα αποτελει τελευταια λυση..καλως ή κακως...για αυτο και δεν ειναι παρανομη κατα περιπτωσεις..

In Flames gn

:iagree:...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[932df0a57b]

Να σου πω, αν από την εξέταση χρωμοσωμάτων βρεθεί ότι το παιδί θα γεννηθεί μογκολάκι, ή ότι δεν θα είναι αρτιμελής, ή ότι κάτι τρέχει, δεν πρέπει να κάνει έκτρωση; Θα το αφήσει μια "ζωή" να βασανίζεται;

Δεν υπάρχει ένας άνθρωπος από αυτούς που είναι κατά να σχολιάσει αυτό που είπα;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[SCULLY]

προφανως οχι.αν ειναι καποιος να απαντησει,θα απαντησει.δεν χρειαζεται να τα επαναπροβαλλεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[932df0a57b]

Αμα δεν έχεις κάτι να μου πεις μη μιλάς

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rock_Sugar]

Υπέρ υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Εφ'όσον ξέρεις οτι το παιδί σου δε θα μεγαλώσει σωστά, οτι εσύ δε μπορείς να του προσφέρεις τα απαραίτητα για να ζήσει (λόγω ηλικίας πχ), γιατί να το κρατήσεις?
Είναι παιδί, είναι αθώο, η έκτρωση φυσικά και είναι έγκλημα. Όμως δυστυχώς σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται. Βλέπω γυναίκες να κάθονται στο δρόμο και να ζητιανεύουν με ένα μωρό στην αγκαλιά, που κλαίει επειδή δεν έχει να φάει ούτε αυτό ούτε η μάνα του. Το θεωρώ μεγαλύτερο έγκλημα. Να ξέρεις οτι δεν μπορείς να προσφέρεις ούτε καν φαγητό και στέγη στο παιδί σου και παρόλα αυτά να το κρατάς.

Ο καλός Θεούλης δεν φροντίζει όλο τον κόσμο και καλό θα είναι να μην παίρνουμε αποφάσεις που στηρίζονται στη βοήθεια του Θεού.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rafa Nadal]

Καλησπέρα σε όλους...Δύσκολο κ αμφιλεγόμενο θέμα...Ελπίζω απλά οι απόψεις μου να μην θίγουν ιδανικά κάποιου...Κατά την γνώμη μου ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στη ζωή...έτσι κ ένα εμβρυο...είναι έγκλημα να στερούμε την ζωή από έναν άνθρωπο ο οποίος δεν μπορεί να εκφέρει άποψη κ να εκφραστεί...κάθε άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να παίρνει τις κατάλληλες προφυλάξεις έτσι ώστε να μην οδηγηθεί σε ανεπιθύμητες καταστάσεις...υπάρχει όμως επίσης κ η περίπτωση ενός βιασμού...ακόμα όμως κ τότε θα μπορούσε απλά ένα παιδί να πάει σε ένα ορφανοτροφείο, σε κάποιο ίδρυμα ώστε να υιοθετηθεί από μία ανάδοχη οικογένεια...τώρα από εκεί κ πέρα αν ούτε αυτή η λύση δεν υπάρχει για λόγους που δεν γνωρίζω τότε ίσως κ μόνο τότε να υπήρχε κ σαν επιλογή...ίσως υπό προυποθέσεις να ήταν κ αναγκαία...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[halvas]

Αυτο με τις προφυλαξεις παντως δεν ειναι τοσο απλο οσο ακουγεται. Τα προφυλακτικα σκοτωνουν τον ερωτα και ο,τι κ να μου πειτε γι'αυτα δεν μου αλλαζει τη γνωμη. Μονο για τα ΣΜΝ το καταλαβαινω και φυσικα οταν δεν υπαρχει σταθερη σχεση.
Απο κει και περα υπαρχουν τα αντισυλληπτικα, αλλα χρειαζονται συνταγη γιατρου γιατι εχουν ασχημες παρενεργειες κ θελουν προσοχη (πχ θρομβωσεις). Υπαρχουν και αλλες μεθοδοι φυσικα αλλα ειναι λιγοτερο διαδεδομενες.

Γιατί τα προφυλακτικά σκοτώνουν τον έρωτα;:what:

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.