Γάμος στα 18!

Giorgos1987

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Giorgos1987 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 122 μηνύματα.
Μαρή Κλαίρη, μπορείς να μας το αναλύσεις λίγο παραπάνω το συγκεκριμένο; Δε καταλαβαίνω το λόγο.

Να σου απαντήσω τουλάχιστον όπως το εκλαμβάνω εγώ, και συμφωνώ με αυτό που είπε η Μαρή Κλαίρη. Όταν κάτι μας πάει στραβά, συνήθως είμαστε στεναχωρημένοι ή έχουμε αρνητικά αισθήματα. Αν μέσα σε αυτό έχουμε και τον φίλο ή τον οποιονδήποτε να μας ασκεί κριτική και να λέει "σου τα έλεγα εγώ σου είπα οτι δεν έπρεπε να γίνει το τάδε κτλ" τότε αισθανόμαστε ακόμα χειρότερα και μπορεί να ρίξουμε διάφορες ευθύνες και κατηγορίες για το άτομο που άσκησε κριτική ή μας εμπόδισε, χωρίς το άτομο να ήθελε απαραίτητα να κάνει κάτι επίτηδες. Η κριτική βοηθάει σε κάποιες περιπτώσεις αλλα πρέπει να ξέρουμε πότε να την κάνουμε.

Π.χ σε εμένα το ποιό χαρακτηριστικό που έπαθα τον χειμώνα, όταν είχα περάσει άσχημες καταστάσεις και στεναχώριες με κάτι προσωπικά και με προβλήματα υγείας που έχω, δεν είχαμε και θέρμανση, δεν ήξερα που να τα πώ, σε συγγενείς μου δεν ήθελα γιατί έχουν και αυτοί τα δικά τους και κάτι πέραν της συμπαράστασης με λόγια δεν μπορούν να κάνουν, και επέλεξα να τα πώ στον κολλητό μου μέσω τηλεφώνου, που έτσι κ αλλιώς λέμε μεταξύ μας πολλά.
Ο κολλητός μου στεναχωρήθηκε και αυτός, σε μια φάση ανοίγω το fb και βλέπω ένα μήνυμα γεμάτο κριτική για μένα και ούτε μια φράση συμπαράστασης. Δεν του απάντησα γιατί δεν ήθελα καυγάδες και είναι ο μοναδικός κολλητός που έχω, αλλά στεναχωρήθηκα πάρα πολύ τότε. Το έπαιζα για μέρες οτι δήθεν δεν μπορούσα να μπώ στο fb για κάποιο τεχνικό πρόβλημα και η "ψύχρα" λύθηκε όταν με πήρε τηλέφωνο να μου πεί μια μέρα κάτι άσχετο και αρχίσαμε να μιλάμε πάλι.

Σε άλλη σχεδόν - παρόμοια περίπτωση, με ρώτησε ο θείος μου τι όνομα θα ήθελα να έχει το ξαδερφάκι μου που γεννήθηκε πρίν 7 χρόνια και ετοιμαζόντουσαν τότε να το βαφτίσουν. Εγώ φυσικά είπα οτι όνομα θέλετε βαφτίστε το. Φανταστείτε να έλεγα εγώ ένα όνομα να το άκουγαν οι άλλοι συγγενείς ή αυτοί της θείας μου και να ρωτούσαν ποιος το είπε αυτό κτλ. Θέλω να πώ οτι σε τέτοια θέματα μπορεί χωρίς να το θέλεις να βρεθείς κατηγορούμενος για κάτι.
Είναι και το θέμα της ζήλειας που αναφέρθηκε ποιό πρίν.

Με τέτοια θέματα λοιπόν με γάμους οικογένειες και τα σχετικά, δεν παίζουμε. Είτε βοηθάς τον φίλο / συγγενή σου / συνάνθρωπό σου στην απόφασή του και του συμπαραστέκεσαι είτε κάθεσαι απομακρυνσμένος και αμέτοχος, ασχέτως τι πιστεύεις ως σωστό και τι όχι.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

transient

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο transient αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,858 μηνύματα.
Σε ευχαριστώ πολύ για την επεξήγηση! :) :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

ΑΓΝΗΓΙΩΡΓΟΣ

Πολύ δραστήριο μέλος

Η ΑΓΝΗΓΙΩΡΓΟΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 828 μηνύματα.
Εμάς τι μας νοιάζει;
Αν θέλει κάποιος να παντρευτεί νωρίς ας το κάνει.
Μπορεί αυτό που θέλει από τη ζωή να είναι οικογένεια και παιδιά, αφού το θέλει no problem.
Δε σημαίνει πως θα δυστυχήσει.
Kαλό είναι να πεις τη γνώμη σου και ειδικά όταν φαίνεται πως το πράγμα δε θα προχωρήσει από χιλιόμετρα μακριά, όμως είμαι σίγουρη πως τις περισσότερες φορές όταν κάποιος θέλει να κάνει κάτι δεν ακούει.
Γενικά δε μου αρέσουν οι ακρότητες. Παλιά, αν δε παντρευόσουν μέχρι τα 20 ήσουν γρια και στείρα (βασικά δεν ήσουν στείρα γιατί δεν είχες καμια σχέση πριν οπότε δεν ήξερες...), τώρα αν κάποιος γουστάρει να παντρευτεί στα 18 θα καταστρέψει τη ζωή του...
Ας ζήσει ο καθένας όπως θέλει,ας κάνει τα λάθη του και τα σωστά του. Είναι πολύ καλύτερο από το what if... Σε θόλο δε γίνεται να ζούμε.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Volkswagen Fan

Επιφανές μέλος

Ο Fotis. αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι 24 ετών, Μεταπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Οικονομικής Επιστήμης ΟΠΑ και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 26,871 μηνύματα.
Non , πιστευω οτι ο γαμος πρεπει να γινεται απο τα 25 και μετα ωστε ο καθενας να εχει ζησει την ζωη του.:clapup:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Non , πιστευω οτι ο γαμος πρεπει να γινεται απο τα 25 και μετα ωστε ο καθενας να εχει ζησει την ζωη του.:clapup:

λολ εσύ σε 7 χρόνια δηλαδή θα έχεις ζήσει τη ζωή σου?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Johnny15

Επιφανές μέλος

Ο Γιάννης? αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 12,749 μηνύματα.
Είναι συγχωροχάρτι μέχρι τα 25 να κάνεις ότι βλακεία θες και να πηδιέσαι με διαφορετικό πρόσωπο κάθε ΣΚ, μετά τα 25 όμως γίνεσαι ξαφνικά σοβαρός άνθρωπος και μπορείς να παντρευτείς και να κάνεις οικογένεια.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

panagiotis econ

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο panagiotis econ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 806 μηνύματα.
Είναι συγχωροχάρτι μέχρι τα 25 να κάνεις ότι βλακεία θες και να πηδιέσαι με διαφορετικό πρόσωπο κάθε ΣΚ, μετά τα 25 όμως γίνεσαι ξαφνικά σοβαρός άνθρωπος και μπορείς να παντρευτείς και να κάνεις οικογένεια.

Γιατι πρεπει ο καθενας να δινει αναφορα με ποσες πηδιεται? Ή φαινεται απο αυτο η σοβαροτητα ενος ανθρωπου και η ικανοτητα του για οικογενεια?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ιππολύτη

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Ιππολύτη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 24 ετών και Φοιτήτρια. Έχει γράψει 1,972 μηνύματα.
Ντάξει θα μου πείτε κι εγώ τόσα ξέρω τόσα λέω αλλά στο μέρος "ο καθένας να έχει ζήσει τη ζωή του" δεν είναι και λάθος κατ εμέ. Αλλά έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει μια μοναδική σωστή ηλικία, υποθέτω κάποια στιγμή θες απλά να διαιωνισεις τα φοβερά σου γονίδια και αποφασίζεις να κοιτάς και πιο μακροπρόθεσμα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Johnny15

Επιφανές μέλος

Ο Γιάννης? αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 12,749 μηνύματα.
Γιατι πρεπει ο καθενας να δινει αναφορα με ποσες πηδιεται? Ή φαινεται απο αυτο η σοβαροτητα ενος ανθρωπου και η ικανοτητα του για οικογενεια?

Είπα να δίνει αναφορά; Απλά είπα ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει ξαφνικά μετά τα 25. Ο καθένας ας κάνει ότι θέλει.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Johnny15

Επιφανές μέλος

Ο Γιάννης? αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 12,749 μηνύματα.
Ντάξει θα μου πείτε κι εγώ τόσα ξέρω τόσα λέω αλλά στο μέρος "ο καθένας να έχει ζήσει τη ζωή του" δεν είναι και λάθος κατ εμέ. Αλλά έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει μια μοναδική σωστή ηλικία, υποθέτω κάποια στιγμή θες απλά να διαιωνισεις τα φοβερά σου γονίδια και αποφασίζεις να κοιτάς και πιο μακροπρόθεσμα.

Σωστό, είμαι της άποψης να ζει ο καθένας όπως θέλει. Απλά το "χμμ μέχρι τα 25 ας ζήσουμε τη ζωάρα μας και ε μετά μόλις κλείσουμε τα 25 σταματάνε την έξαλλη ζωή και γινόμαστε σοβαροί" δεν ισχύει. Η περίοδος της ζωής σου μέχρι τα 25 δεν ξεγράφεται ξαφνικά μόλις γίνεις 25. Είναι μέρος αυτής και έχει συνέπειες. Αν δε διάβαζες δεν θα έχεις πάρει πτυχίο. Αν δε ασχολιόσουν με το μελλοντικό σου επάγγελμα μπορεί αν μη βρίσκεις δουλειά λόγω έλλειψης skills. Αν ήσουν ο γαμιάς που άλλαζε κοπέλες συνεχώς μπορεί στο μέλλον κάποια να το σκεφτεί πολλές φορές πριν συνάψει σοβαρή σχέση όπως ο γάμος μαζί σου. Όλα παίζουν ρόλο, αυτό θέλω να πω.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ερινύς

Τιμώμενο Μέλος

Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Διδακτορικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
Non , πιστευω οτι ο γαμος πρεπει να γινεται απο τα 25 και μετα ωστε ο καθενας να εχει ζησει την ζωη του.:clapup:

λολ εσύ σε 7 χρόνια δηλαδή θα έχεις ζήσει τη ζωή σου?

Εντάξει στα 17 η ηλικία των 25 μας μοιάζει κάτι πάρα πολύ μακρινό, ώριμο και δεν ξέρω και γω τι. Όλοι πάνω κάτω το νιώθουμε όταν είμαστε ακόμα σχολείο και ξέρουμε ότι κάπου εκεί στα 25 θα έχουμε ξεμπλέξει και με την σχολή μας. Και γω του χρόνου 25 θα 'μαι και αν πιάσω να δω τι σκεφτόμουν στα 15 μου για 10 χρόνια μετά θα με πιάσουν τα γέλια.

Τα 30 σε αυτή την φάση μου φαίνονται μακρινή ηλικία, αλλά απέχουν 6 χρόνια μόνο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Volkswagen Fan

Επιφανές μέλος

Ο Fotis. αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι 24 ετών, Μεταπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Οικονομικής Επιστήμης ΟΠΑ και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 26,871 μηνύματα.
Εγω δεν ειπα οτι μεχρι τα 25 να πηγαινεις με αλλες, ειπα οτι ειναι αδυνατον πριν τα 25 να ξερεις τι θελεις απο εσενα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Εντάξει στα 17 η ηλικία των 25 μας μοιάζει κάτι πάρα πολύ μακρινό, ώριμο και δεν ξέρω και γω τι. Όλοι πάνω κάτω το νιώθουμε όταν είμαστε ακόμα σχολείο και ξέρουμε ότι κάπου εκεί στα 25 θα έχουμε ξεμπλέξει και με την σχολή μας. Και γω του χρόνου 25 θα 'μαι και αν πιάσω να δω τι σκεφτόμουν στα 15 μου για 10 χρόνια μετά θα με πιάσουν τα γέλια.

Τα 30 σε αυτή την φάση μου φαίνονται μακρινή ηλικία, αλλά απέχουν 6 χρόνια μόνο.

Στα 30 δεν αρχίζει το egg freezing? :D
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ερινύς

Τιμώμενο Μέλος

Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Διδακτορικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
Και πιο νωρίς νομίζω.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

nPb

Επιφανές μέλος

Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 19,752 μηνύματα.
Εντάξει στα 17 η ηλικία των 25 μας μοιάζει κάτι πάρα πολύ μακρινό, ώριμο και δεν ξέρω και γω τι. Όλοι πάνω κάτω το νιώθουμε όταν είμαστε ακόμα σχολείο και ξέρουμε ότι κάπου εκεί στα 25 θα έχουμε ξεμπλέξει και με την σχολή μας. Και γω του χρόνου 25 θα 'μαι και αν πιάσω να δω τι σκεφτόμουν στα 15 μου για 10 χρόνια μετά θα με πιάσουν τα γέλια.

Τα 30 σε αυτή την φάση μου φαίνονται μακρινή ηλικία, αλλά απέχουν 6 χρόνια μόνο.

Για πες μας τι σκεφτόσουν τρελό 17χρονο. :P :clapup:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 699855

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Στα 30 δεν αρχίζει το egg freezing? :D

Η μητέρα μου που με γέννησε στα 35 δεν είχε κανένα πρόβλημα ούτε στη σύλληψη (μόλις το αποφάσισαν με τον πατέρα μου να κάνουν παιδί, τον πρώτο μήνα είχα συλληφθεί) ούτε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του τοκετού. Κι εγώ μια χαρά βγήκα (τουλάχιστον χωρίς κανένα εμφανές πρόβλημα. Χα.χα!:D). Μην πιέζεστε με τον χρόνο βρε παιδιά, όλα θα γίνουν!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DarthFederer

Διάσημο μέλος

Ο DarthFederer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 3,281 μηνύματα.
Οταν λες μεχρι τα 30-35-40-45-οο θα ζησω τη ζωη μου και μετα θα παντρευτω, ειναι σα να παιρνεις σα δεδομενο οτι θα εχεις εναν αποτυχημενο γαμο που θα σε περιοριζει στη ζωη σου. Ο γαμος απο μονος του δεν συνεπαγεται ουτε πιτσιρικια, ουτε στεγαστικα δανεια, ουτε κρεβατομουρμουρα. Μη βαζετε σα δεδομενο οτι οταν κανετε μονιμη σχεση θα κανετε με εναν βαρετο ανθρωπο. Φροντιστε να κανετε με ενα γαματο ατομο που να γουσταρετε να περνατε τις μισες και βαλε ωρες της μερας μαζι.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Οταν λες μεχρι τα 30-35-40-45-οο θα ζησω τη ζωη μου και μετα θα παντρευτω, ειναι σα να παιρνεις σα δεδομενο οτι θα εχεις εναν αποτυχημενο γαμο που θα σε περιοριζει στη ζωη σου. Ο γαμος απο μονος του δεν συνεπαγεται ουτε πιτσιρικια, ουτε στεγαστικα δανεια, ουτε κρεβατομουρμουρα. Μη βαζετε σα δεδομενο οτι οταν κανετε μονιμη σχεση θα κανετε με εναν βαρετο ανθρωπο. Φροντιστε να κανετε με ενα γαματο ατομο που να γουσταρετε να περνατε τις μισες και βαλε ωρες της μερας μαζι.

Το βασικό narrative είναι πως όταν αρχίζει ο γάμος τελειώνει η ζωή, γι' αυτό και υπάρχει αυτή η διχοτόμηση από την οποία πηγάζουν απόψεις όπως "να ζήσει πρώτα τη ζωή της/του". Προφανώς όταν έχεις αποδεχτεί ενσυνείδητα ή ασυνείδητα το narrative αυτό, είναι λογικό να μην θες ούτε να παντρευτείς, ούτε να κάνεις οικογένεια και να το αναβάλεις προς αργότερα, πείθοντας τον εαυτό σου με διάφορες μορφές άρνησης όπως "και στα 35/40/45 οι γυναίκες μια χαρά κάνουν παιδιά".

Φυσικά το να κάνεις ένα σωστό γάμο δεν είναι εύκολο πράγμα και χρειάζεται αρκετή προετοιμασία εκ των προτέρων, όπως το να έχεις επαρκή εισοδήματα και οικονομική αυτάρκεια, το να έχεις λύσει προσωπικά ψυχολογικά θέματα ώστε να μην τα κουβαλήσεις στο γάμο, το να βρεις έναν άνθρωπο που να ταιριάζετε και να έχει κάνει κι αυτός το ίδιο κ.ο.κ. Είναι ένας στόχος δηλαδή που πρέπει να αποφασίσεις νωρίς σχετικά στη ζωή σου αν θες να κυνηγήσεις ή όχι ώστε να διαμορφώσεις τη ζωή σου ανάλογα.

Φυσικά όμως, όταν είσαι της νοοτροπίας γάμος ίσον φυλακή, τέλος της ζωής κτλ δεν προετοιμάζεσαι γι' αυτό και ούτε επενδύεις εκεί, με αποτέλεσμα να φτάνεις 35 και να είσαι όσο δυσλειτουργικός και ανώριμος (ή και περισσότερο) ήσουν στα 18 αλλά επειδή είσαι πλέον 35 και παθαίνεις την κρίση μέσης ηλικίας, οι ορμόνες σου χτυπάνε καμπανάκι και η μάνα σου διατυμπανίζει συνεχώς πως το ράφι κοντοφτάνει, αποφασίζεις να κάνεις οικογένεια με έναν αντίστοιχα δυσλειτουργικό άνθρωπο που γνώρισες πριν κανένα χρόνο και είναι ο έρωτας της ζωής σου, το άλλο σου μισό κτλ. Άλλωστε όσο πλησιάζεις σε ηλικίες ραφιού οι πιθανότητες να βρεις τον έρωτα της ζωής σου, τον ένα και μοναδικό αυξάνονται εκθετικά (γιατί άραγε?).

Και πλέον όσο περνάνε τα χρόνια το narrative αυτό που έκανε την εμφάνιση του την εποχή που ο γονείς μας ήταν στην ηλικία μας ισχυροποιείται συνεχώς, με αποτέλεσμα να αρχίσουμε να παρατηρούμε όλο μεγαλύτερη αύξηση των δυσλειτουργικών οικογενειών και των διαζυγίων που απορρέουν από αυτές. Το ότι τα διαζύγια έχουν εκτοξευτεί τα τελευταία 30 χρόνια δεν είναι τυχαίο, ούτε είναι θέμα κατάρρευσης του ταμπού γύρω από το διαζύγιο όπως ισχυρίζεται ένα άλλο επίσης δημοφιλές narrative αλλά είναι απόρροια αυτού του paradigm shift που έχει υποστεί η κοινωνία, καθώς όπως βλέπουμε σε παλαιότερες εποχές όπως των παππούδων μας ο γάμος θεωρούνταν κάτι το σχεδόν δεδομένο και κάθε άντρας και γυναίκα ήξερε πως εκεί οδεύει και έπραττε ανάλογα, ομολογουμένως χωρίς πάντα ευνοϊκή κατάληξη αλλά σίγουρα καλύτερη από το σήμερα.

Θα μου πεις βέβαια, είναι κακό να μην θέλει κάποιος να παντρευτεί? Είναι κακό να θέλει απλά να είναι εργένης να κοιτάει την δουλειά του και να εξερευνεί τον κόσμο? Όχι φυσικά, καμία προσωπική επιλογή που δεν επιβάλει πράγματα σε τρίτους δεν μπορεί να θεωρηθεί κακή. Απλά λόγου του προαναφερθέντος narrative οι νέοι πλέον λαμβάνουν αυτήν την απόφαση ελαφρά τη καρδία και τελικά αλλαξοπιστούν στα πίσω πίσω, με αποτέλεσμα να την πληρώνουν τα παιδιά τους.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Johnny15

Επιφανές μέλος

Ο Γιάννης? αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 12,749 μηνύματα.
Δεν είναι ο γάμος καθ αυτός που μειώνει την ευτυχία του ζευγαριού αλλά μόλις η οικογένεια κάνει παιδί. Έχουν δείξει πολλές έρευνες ότι οι γονείς νιώθουν λιγότερο ευτυχισμένοι, παρόλο που υπάρχει ένας αρχικός ενθουσιασμός.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DarthFederer

Διάσημο μέλος

Ο DarthFederer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 3,281 μηνύματα.
Το βασικό narrative είναι πως όταν αρχίζει ο γάμος τελειώνει η ζωή, γι' αυτό και υπάρχει αυτή η διχοτόμηση από την οποία πηγάζουν απόψεις όπως "να ζήσει πρώτα τη ζωή της/του". Προφανώς όταν έχεις αποδεχτεί ενσυνείδητα ή ασυνείδητα το narrative αυτό, είναι λογικό να μην θες ούτε να παντρευτείς, ούτε να κάνεις οικογένεια και να το αναβάλεις προς αργότερα, πείθοντας τον εαυτό σου με διάφορες μορφές άρνησης όπως "και στα 35/40/45 οι γυναίκες μια χαρά κάνουν παιδιά".

Φυσικά το να κάνεις ένα σωστό γάμο δεν είναι εύκολο πράγμα και χρειάζεται αρκετή προετοιμασία εκ των προτέρων, όπως το να έχεις επαρκή εισοδήματα και οικονομική αυτάρκεια, το να έχεις λύσει προσωπικά ψυχολογικά θέματα ώστε να μην τα κουβαλήσεις στο γάμο, το να βρεις έναν άνθρωπο που να ταιριάζετε και να έχει κάνει κι αυτός το ίδιο κ.ο.κ. Είναι ένας στόχος δηλαδή που πρέπει να αποφασίσεις νωρίς σχετικά στη ζωή σου αν θες να κυνηγήσεις ή όχι ώστε να διαμορφώσεις τη ζωή σου ανάλογα.

Φυσικά όμως, όταν είσαι της νοοτροπίας γάμος ίσον φυλακή, τέλος της ζωής κτλ δεν προετοιμάζεσαι γι' αυτό και ούτε επενδύεις εκεί, με αποτέλεσμα να φτάνεις 35 και να είσαι όσο δυσλειτουργικός και ανώριμος (ή και περισσότερο) ήσουν στα 18 αλλά επειδή είσαι πλέον 35 και παθαίνεις την κρίση μέσης ηλικίας, οι ορμόνες σου χτυπάνε καμπανάκι και η μάνα σου διατυμπανίζει συνεχώς πως το ράφι κοντοφτάνει, αποφασίζεις να κάνεις οικογένεια με έναν αντίστοιχα δυσλειτουργικό άνθρωπο που γνώρισες πριν κανένα χρόνο και είναι ο έρωτας της ζωής σου, το άλλο σου μισό κτλ. Άλλωστε όσο πλησιάζεις σε ηλικίες ραφιού οι πιθανότητες να βρεις τον έρωτα της ζωής σου, τον ένα και μοναδικό αυξάνονται εκθετικά (γιατί άραγε?).

Και πλέον όσο περνάνε τα χρόνια το narrative αυτό που έκανε την εμφάνιση του την εποχή που ο γονείς μας ήταν στην ηλικία μας ισχυροποιείται συνεχώς, με αποτέλεσμα να αρχίσουμε να παρατηρούμε όλο μεγαλύτερη αύξηση των δυσλειτουργικών οικογενειών και των διαζυγίων που απορρέουν από αυτές. Το ότι τα διαζύγια έχουν εκτοξευτεί τα τελευταία 30 χρόνια δεν είναι τυχαίο, ούτε είναι θέμα κατάρρευσης του ταμπού γύρω από το διαζύγιο όπως ισχυρίζεται ένα άλλο επίσης δημοφιλές narrative αλλά είναι απόρροια αυτού του paradigm shift που έχει υποστεί η κοινωνία, καθώς όπως βλέπουμε σε παλαιότερες εποχές όπως των παππούδων μας ο γάμος θεωρούνταν κάτι το σχεδόν δεδομένο και κάθε άντρας και γυναίκα ήξερε πως εκεί οδεύει και έπραττε ανάλογα, ομολογουμένως χωρίς πάντα ευνοϊκή κατάληξη αλλά σίγουρα καλύτερη από το σήμερα.

Θα μου πεις βέβαια, είναι κακό να μην θέλει κάποιος να παντρευτεί? Είναι κακό να θέλει απλά να είναι εργένης να κοιτάει την δουλειά του και να εξερευνεί τον κόσμο? Όχι φυσικά, καμία προσωπική επιλογή που δεν επιβάλει πράγματα σε τρίτους δεν μπορεί να θεωρηθεί κακή. Απλά λόγου του προαναφερθέντος narrative οι νέοι πλέον λαμβάνουν αυτήν την απόφαση ελαφρά τη καρδία και τελικά αλλαξοπιστούν στα πίσω πίσω, με αποτέλεσμα να την πληρώνουν τα παιδιά τους.

Μα προφανως, ειναι μια πολυ σημαντικη αποφαση που αλλαζει τη ζωη σου για αυτο πρεπει να την παρεις για τους σωστους λογους. Το προβλημα ειναι οτι οι περισσοτεροι την παιρνουν για τους λαθος. Γιατι φοβουνται οτι θα μεινουν μπακουρια, γιατι πιεζονται απο την οικογενεια, γιατι τους βολευει να βρισκουν ενα πιατο φαϊ καθε μερα γιατι ο ενας μισθος δεν φτανει για να ζεις αξιοπρεπως γιατι οι φιλοι σου παντρευτηκαν και θεωρεις οτι πρεπει να κανεις το ιδιο, γιατι γιατι γιατι. Καταληγουμε οπως λες σε δυσλειτουργικους γαμους και ακομα χειροτερα σε δυσλειτουργικες οικογενειες. Παιδια που μεγαλωνουν με τον ενα γονεα γιατι οι γονεις τους ηταν ανωριμοι ή που μεγαλωνουν με γονεις που τα βλεπουν πιο πολυ σαν βαρος.

Προσωπικα, δεν ειμαι αρνητικος στην ιδεα. Αφου ομως τηρουνται καποιες προϋποθεσεις (π.χ. οικονομικη ανεξαρτησια). Ουτε βαζω ορια, μπορει να κατσει στα 30, μπορει στα 35, μπορει στα 45. Ποτε δεν ξερεις ποιον θα γνωρισεις αυριο. Και οταν δεν το κυνηγας βεβιασμενα, συνηθως τα αποτελεσματα ειναι καλυτερα.

Δεν είναι ο γάμος καθ αυτός που μειώνει την ευτυχία του ζευγαριού αλλά μόλις η οικογένεια κάνει παιδί. Έχουν δείξει πολλές έρευνες ότι οι γονείς νιώθουν λιγότερο ευτυχισμένοι, παρόλο που υπάρχει ένας αρχικός ενθουσιασμός.

Οπως ειπα και πιο πανω, εξαρταται παντα απο τους λογους. Υπαρχουν σωστοι και λαθος λογοι να κανεις παιδι. Αν το κανεις για τους σωστους, τοτε εισαι ευτυχισμενος. Αν το κανεις για τους λαθος, πιο πολυ σου φαινεται βαρος, σαν στεγαστικο δανειο ενα πραγμα. Ξερω περιπτωση νεαρου ζευγαριου που εκανε παιδι μετα απο πιεση της μητερας της κοπελας. Οι ανθρωποι δεν κανουν για γονεις και δεν ηταν ετοιμοι σε καμια περιπτωση. Το παιδι μεγαλωνει πιο πολυ στη γιαγια και με την πρωτη ευκαιρια της τον αφηνουν, ακομα και για να πανε σουπερμαρκετ. Ειναι ξεκαθαρο οτι το παιδι το βλεπουν σαν εμποδιο στην καθημερινοτητα τους...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 7 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top