Βοήθεια/Απορίες στη Λογοτεχνία Προσανατολισμού

[Βασουλα2]

βοηθεια παιδια!!!!!!!!!!!!!!!!μπορει καποιος να μου βρει τη συγκριση Μοσχουλας-φεγγαροντυμενης???????οσο πιο γρηγορα γινεται!!!!!!!ευχαριστω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[anna812000]

βοηθεια παιδια!!!!!!!!!!!!!!!!μπορει καποιος να μου βρει τη συγκριση Μοσχουλας-φεγγαροντυμενης???????οσο πιο γρηγορα γινεται!!!!!!!ευχαριστω

Διαβάζοντας την περιγραφή του Παπαδιαμάντη για τη Μοσχούλα η σκέψη πηγαίνει συνειρμικά στη Φεγ-,
γαροντυμένη του Διονυσίου Σολωμού. Το ποίημα «Κρητικός» του Σολωμού, το οποίο σώζεται αποσπα-,
σματικά, είναι, φυσικά, επτά δεκαετίες προγενέστερο του διηγήματος «Όνειρο στο κύμα» του Παπαδια-,
μάντη, πράγμα που δημιουργεί υπόνοιες σχετικές με την επιρροή του έργου του Σολωμού στο έργο του ,
Παπαδιαμάντη, τη στιγμή που υπάρχουν ομοιότητες ανάμεσα στις δύο γυναικείες μορφές. ,
Συγκεκριμένα, η Μοσχούλα είναι μια δεκαεξάχρονη κοπέλα, πολύ όμορφη με μαύρα μαλλιά, που χρυ-,
σίζουν στο φως της σελήνης, κάτω από το οποίο κολυμπάει μόνη της και κινδυνεύει να πνιγεί, σώζεται, ,
όμως, χάρη στην επέμβαση του αφηγητή, ο οποίος τρέφει ιδιαίτερα δυνατά συναισθήματα γιʼ αυτήν, ,
σε σημείο ώστε να τη θεωρεί θεότητα της θάλασσας, σειρήνα, νύμφη, νηρηΐδα. Η νεαρή αυτή κοπέλα ,
τόσο πολύ μοιάζει με οπτασία, ώστε ο αφηγητής την αποκαλεί «όνειρο» παραπέμπτοντας έτσι στον κό-,
σμο της φαντασίωσης. ,

Διαπιστώνουμε ότι αρκετά μοτίβα που υπάρχουν στο ποίημα του Σολωμού του 1833, υπάρχουν και στο ,
διήγημα του Παπαδιαμάντη του 1900. Η νεαρή κοπέλα που μοιάζει με οπτασία και εμφανίζεται μέσα στη ,
θάλασσα κάτω από το φως του φεγγαριού, που αγκαλιάζει και φωτίζει με τις ακτίνες του το σώμα και ,
τα μαλλιά της λουομένης κοπέλας και η υποβόσκουσα αίσθηση ότι όλα αυτά ανήκουν στον κόσμο του ,
οράματος και της φαντασίας αποτελούν κοινά στοιχεία των δύο κειμένων και μαρτυρούν τη συγγένειά ,
τους. ,

Τόσο η «Φεγγαροντυμένη» όσο και η «Μοσχούλα» παρουσιάζονται ως εξιδανικευμένες μορφές, με πε-,
ριγραφές γεμάτες λυρισμό και άκρατο θαυμασμό. ,

Ελπιζω να βοηθησα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Βασουλα2]

Ευχαριστω πολυ!!!!!!Πραγματικα με εσωσες!!!!!!!!:no1:

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[swtia]

Χρήσιμες σημειώσεις για τη λογοτεχνία
https://siamantoura.blogspot.com/search/label/λογοτεχνία κατεύθυνσης

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Βασουλα2]

μηπως μπορει κανεις να μου βρει τις απαντησεις απο τις ερωτησεις στο κειμενο μες στους προσφυγικους συνοικισμους????????:thanks:

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[anna812000]

1.Κατά τον αφηγητή «πρόσφυγες» είναι οι άνθρωποι εκείνοι, οι οποίοι, αν και έχουν γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη, κατάγονται από αλλού, διατηρούν τα χαρακτηριστικά της φυλής τους ευδιάκριτα και την ψυχή τους ατόφια, ώστε να μπορεί κανείς να τους αναγνωρίσει. Όσον αφορά τη λέξη «ράτσα», ο αφηγητής της δίνει το νόημα της φυλής, της γενιάς, της καταγωγής. Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Κι όμως πόση συγκίνηση έχει να κοιτάζεις ή να συζητάς στα καφενεία και να διαισθάνεσαι τη δική σου ή μια άλλη πανάρχαια ράτσα» (σελίδα 248). Ο αφητητής αναφέρεται και σε ορισμένες συγκεκριμένες ράτσες, όπως είναι οι Πόντιοι, οι Καυκάσιοι, οι Μικρασιάτες, οι Θρακιώτες, οι Χετταίοι, οι Φρύγες, οι Λυδοί κ.α. Ο Ιωάννου θεωρεί ως πατρίδα κάποιου, όχι τον τόπο όπου γεννήθηκε ή ζει, αλλά τον τόπο της καταγωγής του, εκεί όπου έζησαν οι πρόγονοί του. Διαβάζουμε στο κείμενο: «Κάτι σα ζεστό κύμα σε σκεπάζει ξαφνικά, θαρρείς και γύρισα επιτέλους στην πατρίδα. Δεν έχει σημασία που δε γνώρισα ποτέ αυτή την πατρίδα ή που δε γεννήθηκα καν εκεί. Το αίμα μου απο κει μονάχα τραβάει» (σελίδα 248). Στο σημείο αυτό αποδεικνύεται ότι ο αφηγητής δε θεωρεί πατρίδα του τη Θεσσαλονίκη, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, αλλά την περιοχή της Ανατολικής Θράκης, από όπου ήρθε η προσφυγική οικογένειά του. Διαπιστώνουμε λοιπόν από τα παραπάνω το δέσιμο που νιώθει ο αφηγητής - συγγραφέας με έναν τόπο που αν και δεν γνώρισε, το θεωρεί πατρίδα του. Ο Ιωάννου, ως παιδί προσφυγικής οικογένειας, είναι ιδιαίτερα ευαι-σθητοποιημένος στο θέμα της προσφυγιάς. Το νόημα που δίνει στους όρους «πρόσφυγες», «ράτσα», «πατρίδα» είναι συναισθηματικά φορτισμένο και παραπέμπει όχι μόνο στους Έλληνες που ήρθαν στην Ελλάδα με την ανταλλαγή των πληθυσμών, αλλά και στα παιδιά τους, έστω και αν αυτά γεννήθηκαν στονελλαδικό χώρο. Βέβαια, το νοηματικό περιεχόμενο των λέξεων πρόσφυγας, «ράτσα», και «πατρίδα» παραπέμπει αλλού στις μέρες μας: Οι πρόσφυγες είναι όλοι εκείνοι, που υποχρεώθηκαν, κάτω από πιεστικές συνθήκες να εγκαταλείψουν τον τόπο της μόνιμης διαμονής τους και να καταφύγουν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Τέτοιοι είναι όσοι ήρθαν από περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Σίγουρα διακρίνουμε σ~ αυτούς τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ράτσας τους, κάποιες συνήθειες που έφεραν μαζί τους, ακόμη και τη γλώσσα της χώρας που τόσα χρόνια τους φιλοξενούσε. Και σίγουρα γι~ αυτούς τους ανθρώπους πατρίδα είναι ο τόπος όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν, εκεί όπου είχαν τα σπίτια και τις περιουσίες τους. Σήμερα, όλοι οι Έλληνες που κατάγονται από τη Μ. Ασία έχουν πλήρως ενσωματωθεί και αφομοιωθεί από την ελληνική κοινωνία, δεν αντιμετωπίζονται ως πρόσφυγες, ούτε θεωρούν πατρίδα τους τον τόπο των γονιών ή των παππούδων τους.

2.
Ο αναγνώστης του έργου γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι ο αφηγητής κινείται σε δύο διαφορετικούς κόσμους: αυτόν των προσφύγων και αυτόν των ανθρώπων της πόλης. Για τους πρόσφυγες μιλά με δέος και συγκίνηση. Νιώθει μια ζεστασιά όταν βρίσκεται κοντά τους^ οι άνθρωποι αυτοί ασκούν επάνω του μια ανεξήγητη γοητεία. Αντίθετα η γνώμη του για τους ανθρώπους της πόλης είναι διαφορετική. Αισθάνεται τον εαυτό του ως άνθρωπο της πόλης ολομόναχο και ξένο μέσα σε ξένους. Οι άνθρωποι της πόλης αποφεύγουν ο , ένας τον άλλο, αδιαφορούν για το διπλανό τους, δεν γνωρίζονται καν μεταξύ τους. Αυτή είναι κατά τον , αφηγητή η κατάρα του σύγχρονου πολιτισμού. , α) Σημεία που αυτοβιογραφείται ο συγγραφέας μέσω του αφηγητή είναι στη σελίδα 247 «Οι περισσότεροι γεννήθηκαν εδώ σʼ αυτή την πόλη, όπως κι εγώ», όπου αναφέρεται στη Θεσσαλονίκη, τόπος , γέννησης του Ιωάννου. Επίσης στα σημεία, στα οποία μιλά με νοσταλγία για «χαμένες πατρίδες» και , με αγάπη για τους πρόσφυγες, εξαιτίας του ότι προέρχεται από προσφυγική οικογένεια. β) Ο αφηγητής, όπως αναδεικνύεται σε ολόκληρο το κείμενο, δε θεωρεί πατρίδα του τη Θεσσαλονίκη, , τον τόπο όπου γεννήθηκε. Ο αφηγητής νιώθει ότι το αίμα τον τραβάει στην πατρίδα των προγόνων , του, την οποία δεν γνώρισε ποτέ. Αυτό που τον ωθεί να μιλάει για επιστροφή στην «πατρίδα», είναι , το ότι νιώθει εντελώς ξένος και μόνος στην πόλη που γεννήθηκε και ζει, ενώ στην «πατρίδα» (Ανατολική Θράκη) θα συναντήσει ανθρώπους της ράτσας του. Η συγκίνηση και η έντονη επιθυμία του , αφηγητή για «επιστροφή επιτέλους στην πατρίδα» φαίνεται καθαρά στην κατακλείδα του κειμένου, στη σελίδα 250: «Γιʼ αυτό ζηλεύω αυτούς που βρίσκονται στον τόπο τους, στα χωράφια τους, στους , συγγενείς τους, στα πατρογονικά τους. Τουλάχιστο, ας ήμουν σʼ ένα προσφυγικό συνοικισμό με αν-, θρώπους της ράτσας μου τριγύρω.

3.
Ως προς το πρώτο χρέος σύμφωνα με την «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη, έχουμε στο παρόν πεζογράφημα εφαρμογή στο σημείο, όπου ο αφηγητής με μια απλή συνομιλία διαισθάνεται τη δική του , ή κάποια άλλη πανάρχαια ράτσα, ανατριχιάζει όταν του μιλά δικός του άνθρωπος ή της φυλής του. Λίγο , παρακάτω ο αφηγητής μας πληροφορεί ότι το αίμα του τον βοηθά να καταλαβαίνει τους ανθρώπους , αυτούς. Από τα παραπάνω είμαστε σε θέση να διαπιστώσουμε ότι ο αφηγητής του κειμένου «Μες στους , Προσφυγικούς Συνοικισμούς» έχει εκπληρώσει το χρέος του «να νιώσει μέσα του όλους τους προγό-, νους» σύμφωνα με την «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη. , Για το δεύτερο χρέος προς τους προγόνους, («να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσει το έργο , τους»), θα μπορούσαμε να πούμε ότι όλο το κείμενο του Ιωάννου είναι διανθισμένο από την αρχή αυτή. , Ο αφηγητής μιλά με λόγια τιμής και με σεβασμό για τους προγόνους. Αισθάνεται δέος καιπεηφάνια για , όσα κατάφεραν. , Ως προς το τρίτο χρέος της «Ασκητικής» ίσως δεν το βρίσκουμε να εφαρμόζεται καθαρά στο «Μες , στους Προσφυγικούς Συνοικισμούς». Ο αφηγητής όμως ότι κρίνει αρνητικά τον εαυτό του που έχει συμ-, βιβαστεί και ζει ως ξένος ανάμεσα σε αγνώστους. Στο τέλος του κειμένου εύχεται να ζούσε με δικούς , του ανθρώπους σε κάποιο προσφυγικό συνοικισμό. Την επιθυμία του αυτή, την οποία και δεν μπόρεσε , να πραγματοποιήσει, είναι σαν να τη λέει στο γιο του ή γενικότερα στις επόμενες γενιές, δίνοντάς τους , το έναυσμα να προσπαθήσουν αυτοί να την κάνουν πραγματικότητα. Είναι φυσικό ο καθένας μας να πε-, ριμένει από τα παιδιά του να πετύχουν κάτι καλύτερο και σημαντικότερο. Ο αφηγητής δεν κατάφερε , να ξεφύγει και να ζήσει κοντά στους ανθρώπους της ράτσας του, όπως θα ήθελε και έμμεσα ίσως δίνει , στην επόμενη γενιά την ευχή να τον ξεπεράσει και να διεκδικήσει με περισσότερο δυναμισμό την πραγ ματοποίηση αυτής της ιδέας. Όλο το κείμενο θα λέγαμε διαπερνάται από την ελπίδα αυτή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Βασουλα2]

ευχαριστω παρα πολυ:no1:

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Athanasoulini:)]

Γεια χαρα παιδια!! Μπορεί κάποιος να μου λυσει μια απορία?
* Στα ποιήματα της Δημουλά συναντούμε καθόλου απροσδόκητα ζεύγη?
Ευχαριστώ εκ των προτέρων...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Βασουλα2]

παιδια βοηθεια....οποιος μπορει ας μου γραψει τις απαντησεις του βιβλιου στου κειμενο στου κεμαλ το σπιτι...ευχαριστω πολυ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[johngreek_mad]

Γεια χαρα παιδια!! Μπορεί κάποιος να μου λυσει μια απορία?
* Στα ποιήματα της Δημουλά συναντούμε καθόλου απροσδόκητα ζεύγη?
Ευχαριστώ εκ των προτέρων...

Ναι, ειναι τα :

Εχει μεγαλη πειρα ο χαμος
Στο πλευρο του ανωφελου
Στο πλευρο ετουτης της μικρης φωτογραφιας
Ενωπιον ανωνυμως ευθυμουσης παραλιας

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[anna812000]

?ΣΟΣ μπορει καποιος να με βοηθησει με την παρακατω ερωτηση??
3. ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΑΔΙΔΑΚΤΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
Μ. Σαχτούρης: Χριστούγεννα 1948
Σημαία
ακόμη
τα δόκανα στημένα στους δρόμους
τα μαγικά σύρματα
τα σταυρωτά
και τα σπίρτα καμένα
και πέφτει η οβίδα στη φάτνη
του μικρού Χριστού
το αίμα το αίμα το αίμα
εφιαλτικές γυναίκες
με τρυφερά κέρινα
χέρια
απεγνωσμένα χαϊδεύουν
βόσκουν
στην παγωνιά
καταραμένα πρόβατα
με το σταυρό
στα χέρια
και το τουφέκι της πρωτοχρονιάς
το τόπι
ο σιδερόδρομος της λησμονιάς
το τόπι του θανάτου
Οι ποιητές Μ. Σαχτούρης και Ν. Εγγονόπουλος έχουν βιώσει στη διάρκεια του εμφυλίου κοινές εμπειρίες. Εξετάζοντας συγκριτικά τα δύο ποιήματα να απαντήσετε στο ερώτημα: Πώς μετουσιώνεται σε ποίηση η εμπειρία ζωής;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Athanasoulini:)]

Να ΄σαι καλά ! Σε ευχαριστώ πολύ!!!!!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Βασουλα2]

παιδια θελω τις απαντησεις του βιβλιου για το κειμενο στου κεμαλ το σπιτι........οποιος μπορει ας μου απαντησει..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[semnotis]

Ρε παιδιά..η καθηγήτρια μου σ' ένα φυλλάδιο ερωτήσεων που μου έδωσε για να απαντήσω σχετικά με το Σημείο Αναγνωρίσεως και η ερώτηση που δεν μπορώ να κάνω είναι η εξής:
Σε ποιά κοινά χαρακτηριστικά του ποιητικού υποκειμένου διαφαίνεται η ταύτισή του με το άγαλμα-γυναίκα;

Πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα..
έχει κανείς καμιά ιδέα;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nikolaos p.]

μηπως γνωριζει κανεις για χρονο αφηγησης και ιστοριας σε ολα τα κειμενα λογοτεχνιας

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Magistros]

Ρε παιδιά..η καθηγήτρια μου σ' ένα φυλλάδιο ερωτήσεων που μου έδωσε για να απαντήσω σχετικά με το Σημείο Αναγνωρίσεως και η ερώτηση που δεν μπορώ να κάνω είναι η εξής:
Σε ποιά κοινά χαρακτηριστικά του ποιητικού υποκειμένου διαφαίνεται η ταύτισή του με το άγαλμα-γυναίκα;

Πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα..
έχει κανείς καμιά ιδέα;

Το χειρότερο και πιο σπαστικό κείμενο imo... ελπίζω να μην πέσει φέτος
Στην ερώτησή σου τώρα. Κατ' αρχην μου φαινεται λίγο περίεργη η ερώτηση. Η μόνη ταύτιση που μπορώ να βρω αφορά το β' ενικό πρόσωπο. Δηλαδή υπάρχουν πολλές αντωνυμίες και ρήματα σε β' εν πρόσωπο "σε προσφωνώ", "στολίζεις" κλπ. Αυτός ο διάλογος (μονόλογος στην ουσία) ποιητικου υποκειμένου-αγάλματος γυναίκας δημιουργεί ένα κλίμα οικειότητας, συμπάθειας και ίσως και ταύτισης με την καταπιεσμένη γυναίκα (άγαλμα).
Τώρα ίσως να εννοεί οτι το ποιητικό υποκείμενο ταυτίζεται με το άγαλμα γιατί μόνο το ποιητικο υποκείμενο μπορεί να διακρίνει απο κοντά οχι την Β. Ηπειρο που κανονικά συμβολίζει η άγαλμα αλλά την καταπιεσμένη γυναίκα όλων των εποχών. οτι νοιώθει και αυτην την καταπίεση της γυναίκας που συμβολίζεται εδώ με τα δεμένα πισθάγκωνα χέρια της, οτι δεν μπορεί να γευτεί καμία χαρά κλπ κλπ.

Δεν είμαι σίγουρος πάντως για καμία απο τις δυο επιλογες. Αν ήμουν στην θέση σου θα απαντούσα συνδυαστικα λιγο κ απο τις δυο. Ελπίζω να βοήθησα και οχι να σε μπέρδεψα παραπάνω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Διώνη]

Γειά σας παιδιά, ήθελα να ρωτήσω πώς γίνεται η προετοιμασία στο μάθημα της Λογοτεχνίας στο φροντιστήριο και τί είδους σημειώσεις σας δίνουν. Γνωρίζω κάτι παιδιά που ο φροντιστής τους τους δίνει έτοιμους προλόγους και επιλόγους στη Λογοτεχνία και στα Αρχαία. Είναι κάτι τέτοιο ωφέλιμο?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Eupatridis]

Στον Κρητικό,εαν μας ρωτήσουν για τα πρόσωπα,θα πουμε μονο ο Κρητικός και η κορασιά ή θα αναφέρουμε και τους νεκρούς και την Φεγγαροντυμένη και τα αδερφια του Κρητικού;Επίσης,οταν βρισκεται στον Παραδεισο ο Κρητικος,αυτο ειναι στο μέλλον ή σε άδηλο χρόνο.Ευχαριστώ,

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[athene]

Στον Κρητικό,εαν μας ρωτήσουν για τα πρόσωπα,θα πουμε μονο ο Κρητικός και η κορασιά ή θα αναφέρουμε και τους νεκρούς και την Φεγγαροντυμένη και τα αδερφια του Κρητικού;Επίσης,οταν βρισκεται στον Παραδεισο ο Κρητικος,αυτο ειναι στο μέλλον ή σε άδηλο χρόνο.Ευχαριστώ,

Δεν νομίζω να αφήσουν τόσο γενική ερώτηση..Αν όμως δεν διευκρινίσουν τι ακριβώς ζητάνε,τότε νομίζω ότι χρειάζεται να πούμε και για τους νεκρούς και τους συγγενείς του Κρητικού!Η Φεγγαροντυμένη θα είναι μια ξεχωριστή ερώτηση!Αλλά είναι όραμα,κάτι μεταφυσικό κ όχι άτομο..Τώρα είναι ανάλογα και πως θα σου "κάτσει" η απάντηση

Στις σημειώσεις μου την Έσχατη Κρίση την έχω σαν χρόνο μεταφυσικό Οπότε μάλλον δεν γίνεται στο μέλλον!

Γειά σας παιδιά, ήθελα να ρωτήσω πώς γίνεται η προετοιμασία στο μάθημα της Λογοτεχνίας στο φροντιστήριο και τί είδους σημειώσεις σας δίνουν. Γνωρίζω κάτι παιδιά που ο φροντιστής τους τους δίνει έτοιμους προλόγους και επιλόγους στη Λογοτεχνία και στα Αρχαία. Είναι κάτι τέτοιο ωφέλιμο?

Ανάλογα..Κάποιους τους βοηθάει,κάποιους άλλους όχι..!Αλλά στα αρχαία τι έτοιμο να δώσεις?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[elenaki92]

Ανάλογα με το απόσπασμα που θα μας δοθεί θα πούμε και ποια είναι τα πρόσωπα στο ποίημα. Αν σου δώσει το 2ο απόσπασμα δε γίνεται να πεις και τη φεγγαροντυμένη και τα αδέρφια! Θα πεις μόνο τον κρητικό, την κορασιά και τους νεκρούς- αναστημένους. Όσο για το χρόνο στο 2ο απόσπασμα στο corpus μου λέει ότι "σχεδόν ταυτόχρονα ξεκινά ο κρητικός την αφήγηση του οράματος, όπου παρουσιάζει προδρομικά την ουράνια συνάντηση του με την κόρη, που σίγουρα έγινε σε χρόνο εξωπραγματικό και εσχατολογικό, μετά το θάνατο της". Στο βιβλίο του ΕΟΣΚ με ερωτήσεις της ΚΕΕ λέει ότι " η αναφορά στο χαμό της αγαπημένης του (στ. 4, [19]) τον μεταφέρει σε μια φαντασιακή ενωση μαζί της κατά την Έσχατη Κρίση σ' ένα υπερβατικό, μεταφυσικό σκηνικό, σε μια διάσταση άχρονη."

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.