Το βιβλίο που διαβάζω αυτό τον καιρό

[Dr.Katalyst]

The safe house (by Cameron Ward)

 

[giannhs2001]

Τέλος ο Α' Τόμος Γιούγκερμαν (θα υπάρξει σχολιασμός) και πριν πιάσουμε τον Β' ένα μικρό διάλειμμα για το μικρό σε σελίδες αλλά μεγάλο σε νόημα βιβλίο το οποίο δυστυχώς δεν έχει ανατυπωθεί και έτσι είναι δυσεύρετο πια.

Η καταστροφή των Ινδιάνων, του Βαρθολομαίου Ντε Λας Κάσας. Σε λίγο περισσότερες από εκατό σελίδες, ο καθολικός αυτός ιερέας περιγράφει τη φρίκη που είδε με τα μάτια του στη Νέα Γη γύρω στο 1500-1540. Περιγράφει τη γενοκτονία των ιθαγενών Ινδιάνων (τους οποίους χαρακτηρίζει ως ανθρώπους με αγνή και καλή ψυχή που υποδέχθηκαν άψογα τους άποικους) από τους Ισπανούς κονκεσταδόρες. Το κείμενο αυτό πήγαινε προς τους Ισπανούς Βασιλείς με στόχο να τους πείσει να κάνουν κάτι για να σταματήσει η γενοκτονία (η οποία αν και είναι η μεγαλύτερη στην ανθρώπινη ιστορία δεν αναγνωρίζεται ούτε σήμερα από κανέναν). Πολέμησε μέχρι τέλους για τα δικαιώματα αυτών των ανθρώπων υποστηρίζοντας πως είναι ενάντια στη χριστιανική ηθική. Οι αριθμοί που αναφέρει είναι εξωφρενικοί λέγοντας πως σε ένα μόνο μέρος της Αμερικής από τους 12 εκατομμύρια ιθαγενείς είχαν μείνει μόνο 200 ζωντανοί.

Έμπαιναν στα χωριά και δεν άφηναν ούτε παιδιά, ούτε γέρους, ούτε γυναίκες σε καλή κατάσταση ή ετοιμόγεννες που δεν ξεκοίλιαζαν και δεν κατακομμάτιαζαν σαν να είναι πρόβατα. Άρπαζαν τα νήπια από τις μανάδες τους που τα βύζαιναν, τα έπιαναν από τα πόδια και χτυπούσαν το κεφάλι τους στα βράχια ή τα εκσφενδόνιζαν στον ποταμό. Σούβλιζαν σε ένα σπαθί παιδιά και μανάδες αλλά και όποιον άλλον έβρισκαν μπροστά τους. Έκοβαν και τα δύο χέρια σε όσους προσπαθούσαν να δραπετεύσουν. Τους ευγενείς και τους άρχοντες τους σκότωναν έτσι: Έκαναν σχάρες από βέργες πάνω σε δικέλες, τους έδεναν εκεί και άναβαν σιγανή φωτιά για να ξεψυχήσουν σιγά-σιγά μέσα στα ουρλιαχτά που τους προκαλούσαν αυτά τα φρικτά βασανιστήρια.

 

[Kate1914]

Και αφού διάβασα που διάβασα τα Ανεμοδαρμένα Ύψη και τελικά τα κατάφερα με τα κλασικά που φοβόμουν λιγάκι, αποφάσισα να τα πάρω σβάρνα όλα.
Οπότε συνεχίζουμε με:

View attachment 139109

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ. Done.
Δύο, ή μάλλον, τρία συμπεράσματα:
1. Ε ναι, άλλη φάση να προσπαθείς να διαβάσεις από οθόνη και άλλη να κρατάς το βιβλίο στα χέρια σου και να νιώθεις τη σελίδα.
2. Κλασικό δε σημαίνει απαραίτητα και δύσκολο. Πολύ εύκολο βιβλίο το συγκεκριμένο που μου πήρε ελάχιστο χρόνο να το τελειώσω (ας ξεχάσουμε τις πρώτες ατυχείς προσπάθειες )
3. Ο κύριος Ντάρσυ ανέβασε τρομερά τα στάνταρτ μου