Δεν έχω φίλους, νιώθω μόνος

[eyb0ss]

Γεια σας παιδια, ακολουθω το ischool μερικους μηνες τωρα και μολις τωρα εφτιαξα κ τον λογαριασμο.Ειμαι και εγω σε παρομοια φαση με τους προλαλησαντες.Ειμαι 16 χρονων για Β'Λυκειου φετος και απο τον προηγουμενο Νοεμβρη τους λιγοστους "φιλους" που ειχα τους εχασα κ αυτους.Βεβαια με τον καιρο καταλαβα πως ηταν καλυτερο για μενα καθως δεν θελω να παρουσιαζω τον εαυτο μου σαν καποιο αλλο.Απο παντα ειχα φιλους και δεν ημουν κλειστος τυπος.Βεβαια,οσους φιλους ειχα απο το Δημοτικο χαθηκαν αυτοματα αφου μονο εγω πηγα σε διαφορετικο Γυμνασιο (λογω τοποθεσιας),ολοι μου λεγανε "εκει ειναι καλυτερα" "θα βρεις και εκει φιλους".Στο Γυμνασιο δεν ειχα καμια απολυτως σχεση με καθε προηγουμενο φιλο.Βεβαια και στις 3 ταξεις του Γυμνασιου λογω αθληματων και ενδιαφεροντων και με το περασμα το χρονου βρηκα και εκει φιλους.Οι βαθμοι μου στο Δημοτικο ηταν αριστοι και ημουν απο τους καλυτερους. Στην Α'Γυμνασιου ομως ημουν ενας ξενος με τα αλλα παιδια απο την ταξη/σχολειο.Τα οικογενειακα προβληματα αυξανονταν ολοενα κ παραπανω και ταυτοχρονως δεν ειχα την βοηθεια των 2 αδερφων μου, που λογω υποχρεωσων στις αντιστοιχες σχολες/δουλειες τους ζουσαν σε αλλη πολη και ειχαν κοψει επαφες με τους δικους μου, κατι που ισχυει ακομα κ σημερα.Ολο μου το αγχος το εβγαζα στα βιντεοπαιχνιδια,παντα μ'αρεσαν και με ξεκουραζαν αλλα απο την Β'Γυμνασιου ιδιαιτερα οι βαθμοι μου ηταν γυρω στο 16 χωρις να ανοιγω βιβλιο τις καθημερινες.Δεν υπηρξε καμια παρατηρηση η ανησυχια απο τους δικους μου που ηδη ηταν στα προθυρα διαζυγιου.Ταυτοχρονως, η ελλειψη υπνου που ειχα αρχισε να φαινεται τοσο στο σχολειο τοσο και στις προπονησεις της ομαδας μπασκετ.Ημουν απο τους καλους με τοπικα βραβεια και διακρισεις και ημουν φιλος με ολους, ηταν ακομα ενας ευχαριστος τροπος να περναω την ωρα μου εκτος σπιτιου.Οι υπευθυνοι και προπονητες καταλαβαν πως βδομαδα με βδομαδα ημουν ολο και πιο κουρασμενος,χωρις αντοχες αλλα δεν ηθελα να πω οτι υπαρχουν σοβαρα προβληματα στο σπιτι.Προσπαθουσαν να με ενθαρρυνουν να κοιμαμαι πιο νωρις και τα λοιπα.Οσο περνουσε ο καιρος και τα υπολοιπα παιδια/φιλοι στην ομαδα καταλαβαν οτι κατι δεν παει καλα με εμενα.Βεβαια ποτε δεν μιλησαν μαζι μου για το τι πηγαινε στραβα (ειμασταν και 13-14 τοτε).Την επομενη χρονια στην Γ'Γυμνασιου τα προβληματα εξακολουθουσαν να υπαρχουν, ειχα συνεχως φιλους μα συνεχιζα να φερνω κακους βαθμους,ωστοσο παντα ακουγα παραπονα απο τους δικους μου..Συνεχιζα να κοιμαμαι αργα και να διατηρω κακες συνηθειες ωσπου ειχα ενα αρκετα σοβαρο ατυχημα που οδηγηθηκε σε εγχειρηση και πολλες μερες εντος νοσοκομειου.Μεσα σε αυτο το χρονικο διαστημα που ηταν περιπου 4 μηνες,αρχισα να βαζω αρκετα κιλα χανοντας την φυσικη κατασταση/αυτοπεποιθηση που ειχα. Οι γονεις μου ειχαν μερικες μερες που ειχαν χωρισει και επισημως.Κρατουσα επαφες με τα αδερφια μου και αραια και που επαιρνα το τρενο και τους εβλεπα.Παρεμπιπτοντως εχασα οποια επαφη ειχα με τα παιδια απο το μπασκετ.Το καλοκαιρι προς την Α'Λυκειου διατηρουσα τις φιλιες απο το σχολειο.Τα πραγματα ειχαν ηρεμισει και εβγαλα στα τετραμηνα 17.1/18.5 και ακομα καλυτερα στις εξετασεις.Απο τον Νοεμβρη και μετα ομως καταλαβα πως δεν ημουν αποδεκτος σε καμια παρεα.Στο σχολειο οι επαφες που ειχα με αλλα παιδια μειωθηκαν,με βλεπαν στον δρομο καμια φορα τυχαια και ειτε ηταν ενα απλο γεια ειτε ενα ειρωνικο χαμογελο.Η αληθεια ειναι οτι ειμαι σε αλλοκοτο τμημα στο σχολειο 7 στους 10 ειμαστε αγορια.Δεν ειμαι απο αυτους που γουσταρουν να εχουν xy αριθμο φιλων και like στο fb.Δεν θελω να συχναζω σε κλαμπ και να καπνιζω να πινω και [insert κακη συνηθεια]. Τωρα πλεον δεν εχω καμια επαφη με κανεναν απο τους τωρινους συμμαθητες.Η μονη μου ασχολια ολο το καλοκαιρι ηταν μερικα μπανια αραια και που και γυμναστηριο επειδη απο παντα μ'αρεσε να αθλουμαι.Απο'κει και περα τιποτα.Κανα δυο φιλοι που μιλαμε που και που απο facebook και αυτο.Τιποτα παραπανω.Σκεφτομουν να αλλαζα Λυκειο και να επαιρνα μεταγραφη σε αυτο που φοιτουν τωρα οι συμμαθητες μου απ'το Δημοτικο.Απ'την αλλη σκεφτομαι πως shit happens και δεν ειμαι ουτε ο πρωτος ουτε ο τελευταιος που του συμβαινει αυτο και απλα πρεπει να συνεχισω να διαβαζω ωστε να πιασω μια δυνατη σχολη στην πολη που ζουν τα αδερφια μου και θα βρω καινουριους φιλους εκει .Το καλυτερο που μου'χει συμβει τους τελευταιους μηνες ειναι οτι πηρα το profieciency πριν λιγες μερες.Ευχαριστω που διαβασατε ολο το κατεβατο.

Δεν θέλω να σε στεναχωρήσω αλλά το μόνο που χρειάζεσαι είναι το πολύ 4-5 καλούς και πιστούς φίλους και δεν νομίζω να είναι τόσο δύσκολο να τους βρεις ιδιαίτερα όταν έχεις τόσα ενδιαφέροντα και είσαι καλό παιδί. Σου το λέω από προσωπική εμπειρία, όταν τελειώνει το Λύκειο φανερώνονται οι πραγματικοί φίλοι οπότε οι πολλές παρέες στο Λύκειο ναι μεν δεν είναι κάτι κακό αλλά είναι περιττό,εγώ είχα γύρω στα 20 άτομα που θεωρούσα καλούς φίλους στο Λύκειο αλλά μόνο 4 από αυτά θέλουν και επιμένουν να κάνουμε παρέα.Όσο για την ιδέα σου να πάρεις μεταγραφή στους φίλους, γιατί όχι; Θα χαρούν πολύ να σε δουν μετά από τόσα χρόνια.Επίσης προσπάθησε να είσαι πιο φιλικός και ανοιχτός και σίγουρα κάποιος θα ασχοληθεί με 'σένα.
Ούτως ή άλλως δεν υπάρχουν lone wolves όλοι εντάσσονται σε μια αγέλη κάποια στιγμή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Kirdou]

Τι να τους κάνεις τους φίλους;Μάθετε να παιρνάτε καλά και μόνοι σας.Ενα βιβλίο,μια καλή ταινία,μια βόλτα με το αυτοκίνητο και όλα είναι καλύτερα.Δεν λέμε να μην έχετε κανέναν αλλά μην δίνεται και μεγάλη σημασία σε φιλίες και βλακείες δεν αξίζει.Χίλιες φορές να βρείτε μια σχέση και να κάνετε καλή παρέα(και όχι μόνο)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ivilinia_new]

Γεια σας παιδια, ακολουθω το ischool μερικους μηνες τωρα και μολις τωρα εφτιαξα κ τον λογαριασμο.Ειμαι και εγω σε παρομοια φαση με τους προλαλησαντες.Ειμαι 16 χρονων για Β'Λυκειου φετος και απο τον προηγουμενο Νοεμβρη τους λιγοστους "φιλους" που ειχα τους εχασα κ αυτους.Βεβαια με τον καιρο καταλαβα πως ηταν καλυτερο για μενα καθως δεν θελω να παρουσιαζω τον εαυτο μου σαν καποιο αλλο.Απο παντα ειχα φιλους και δεν ημουν κλειστος τυπος.Βεβαια,οσους φιλους ειχα απο το Δημοτικο χαθηκαν αυτοματα αφου μονο εγω πηγα σε διαφορετικο Γυμνασιο (λογω τοποθεσιας),ολοι μου λεγανε "εκει ειναι καλυτερα" "θα βρεις και εκει φιλους".Στο Γυμνασιο δεν ειχα καμια απολυτως σχεση με καθε προηγουμενο φιλο.Βεβαια και στις 3 ταξεις του Γυμνασιου λογω αθληματων και ενδιαφεροντων και με το περασμα το χρονου βρηκα και εκει φιλους.Οι βαθμοι μου στο Δημοτικο ηταν αριστοι και ημουν απο τους καλυτερους. Στην Α'Γυμνασιου ομως ημουν ενας ξενος με τα αλλα παιδια απο την ταξη/σχολειο.Τα οικογενειακα προβληματα αυξανονταν ολοενα κ παραπανω και ταυτοχρονως δεν ειχα την βοηθεια των 2 αδερφων μου, που λογω υποχρεωσων στις αντιστοιχες σχολες/δουλειες τους ζουσαν σε αλλη πολη και ειχαν κοψει επαφες με τους δικους μου, κατι που ισχυει ακομα κ σημερα.Ολο μου το αγχος το εβγαζα στα βιντεοπαιχνιδια,παντα μ'αρεσαν και με ξεκουραζαν αλλα απο την Β'Γυμνασιου ιδιαιτερα οι βαθμοι μου ηταν γυρω στο 16 χωρις να ανοιγω βιβλιο τις καθημερινες.Δεν υπηρξε καμια παρατηρηση η ανησυχια απο τους δικους μου που ηδη ηταν στα προθυρα διαζυγιου.Ταυτοχρονως, η ελλειψη υπνου που ειχα αρχισε να φαινεται τοσο στο σχολειο τοσο και στις προπονησεις της ομαδας μπασκετ.Ημουν απο τους καλους με τοπικα βραβεια και διακρισεις και ημουν φιλος με ολους, ηταν ακομα ενας ευχαριστος τροπος να περναω την ωρα μου εκτος σπιτιου.Οι υπευθυνοι και προπονητες καταλαβαν πως βδομαδα με βδομαδα ημουν ολο και πιο κουρασμενος,χωρις αντοχες αλλα δεν ηθελα να πω οτι υπαρχουν σοβαρα προβληματα στο σπιτι.Προσπαθουσαν να με ενθαρρυνουν να κοιμαμαι πιο νωρις και τα λοιπα.Οσο περνουσε ο καιρος και τα υπολοιπα παιδια/φιλοι στην ομαδα καταλαβαν οτι κατι δεν παει καλα με εμενα.Βεβαια ποτε δεν μιλησαν μαζι μου για το τι πηγαινε στραβα (ειμασταν και 13-14 τοτε).Την επομενη χρονια στην Γ'Γυμνασιου τα προβληματα εξακολουθουσαν να υπαρχουν, ειχα συνεχως φιλους μα συνεχιζα να φερνω κακους βαθμους,ωστοσο παντα ακουγα παραπονα απο τους δικους μου..Συνεχιζα να κοιμαμαι αργα και να διατηρω κακες συνηθειες ωσπου ειχα ενα αρκετα σοβαρο ατυχημα που οδηγηθηκε σε εγχειρηση και πολλες μερες εντος νοσοκομειου.Μεσα σε αυτο το χρονικο διαστημα που ηταν περιπου 4 μηνες,αρχισα να βαζω αρκετα κιλα χανοντας την φυσικη κατασταση/αυτοπεποιθηση που ειχα. Οι γονεις μου ειχαν μερικες μερες που ειχαν χωρισει και επισημως.Κρατουσα επαφες με τα αδερφια μου και αραια και που επαιρνα το τρενο και τους εβλεπα.Παρεμπιπτοντως εχασα οποια επαφη ειχα με τα παιδια απο το μπασκετ.Το καλοκαιρι προς την Α'Λυκειου διατηρουσα τις φιλιες απο το σχολειο.Τα πραγματα ειχαν ηρεμισει και εβγαλα στα τετραμηνα 17.1/18.5 και ακομα καλυτερα στις εξετασεις.Απο τον Νοεμβρη και μετα ομως καταλαβα πως δεν ημουν αποδεκτος σε καμια παρεα.Στο σχολειο οι επαφες που ειχα με αλλα παιδια μειωθηκαν,με βλεπαν στον δρομο καμια φορα τυχαια και ειτε ηταν ενα απλο γεια ειτε ενα ειρωνικο χαμογελο.Η αληθεια ειναι οτι ειμαι σε αλλοκοτο τμημα στο σχολειο 7 στους 10 ειμαστε αγορια.Δεν ειμαι απο αυτους που γουσταρουν να εχουν xy αριθμο φιλων και like στο fb.Δεν θελω να συχναζω σε κλαμπ και να καπνιζω να πινω και [insert κακη συνηθεια]. Τωρα πλεον δεν εχω καμια επαφη με κανεναν απο τους τωρινους συμμαθητες.Η μονη μου ασχολια ολο το καλοκαιρι ηταν μερικα μπανια αραια και που και γυμναστηριο επειδη απο παντα μ'αρεσε να αθλουμαι.Απο'κει και περα τιποτα.Κανα δυο φιλοι που μιλαμε που και που απο facebook και αυτο.Τιποτα παραπανω.Σκεφτομουν να αλλαζα Λυκειο και να επαιρνα μεταγραφη σε αυτο που φοιτουν τωρα οι συμμαθητες μου απ'το Δημοτικο.Απ'την αλλη σκεφτομαι πως shit happens και δεν ειμαι ουτε ο πρωτος ουτε ο τελευταιος που του συμβαινει αυτο και απλα πρεπει να συνεχισω να διαβαζω ωστε να πιασω μια δυνατη σχολη στην πολη που ζουν τα αδερφια μου και θα βρω καινουριους φιλους εκει .Το καλυτερο που μου'χει συμβει τους τελευταιους μηνες ειναι οτι πηρα το profieciency πριν λιγες μερες.Ευχαριστω που διαβασατε ολο το κατεβατο.

Σε καταλαβαινω απολυτα, παρομοια μπαινοντας στη τριτη γυμνασιου, ενω ειχα αρχισει να ριζωνω στο σχολειο και στις παρεες μου βρεθηκα σε ενα νησι μακρια απο το μερος μου και απο οποιον και ο,τι ηξερα. Οτι ειχα αρχισει να χτιζω στη ζωη μου κοπηκε απο τη ριζα, και επρεπε να βρω τροπο να αντεπεξελθω. Αργοτερα γνωρισα ενα ατομο το οποιο εμπιστευτηκα πληρως, στηριζομουν ολοκληρωτικα επανω του για 2 χρονια και με προδωσε οσο παει, παραπανω απο οσο μπορεις να φανταστεις. Κιομως, τωρα (τελος γ λυκειου) εδω και 1-2 χρονια ειμαι πολυ καλυτερα, εχω 3 ατομα απο το νεο μερος που αξιζουν, και δεν με ενοχλουν καθολου κατι μικρομοναξιες επειδη απορριπτω προτασεις του στυλ κλαμπ, 5ωρο καφε και τετοια ανιαρα. Και μπορω να πω οτι πλεον νιωθω εσωτερικα ποιο ανεξαρτητη, αυτη η κατασταση με δυναμωσε ως ατομο πολυ, ειμαι πιο ανθεκτικη!

Οποτε μην ανυσηχεις, μην ασχολεισαι με το 99% των αλλων και βρες αυτο το 1% που αξιζει και καντους δικους σου! Με το καιρο ολα θα φτιαξουν

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[manos4]

Τι να τους κάνεις τους φίλους;Μάθετε να παιρνάτε καλά και μόνοι σας.Ενα βιβλίο,μια καλή ταινία,μια βόλτα με το αυτοκίνητο και όλα είναι καλύτερα.Δεν λέμε να μην έχετε κανέναν αλλά μην δίνεται και μεγάλη σημασία σε φιλίες και βλακείες δεν αξίζει.Χίλιες φορές να βρείτε μια σχέση και να κάνετε καλή παρέα(και όχι μόνο)

αυτο ισχυει.οι φιλιες και βλακειες ειναι μπουρδες.Αν βρεις σχεση τους γραφεις ολους και μετα σε παιρνουν αυτοι.Βρειτε πραγματα να κανετε στον χρονο σας και να γνωρισετε οσο το δυνατον περισσοτερα ατομα.Οσοι θεωρειτε οτι ειναι φιλοι σας πολλες φορες σας κανουν βλακειες/το παιζουν δηθεν.Μην στηριζεστε στους αλλους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mάιρα]

Μερικές φορές όσους φίλους και αν έχεις, νιώθεις μόνος. Αλλά στην περίπτωση σου θα συμφωνήσω και εγώ με τα παιδια από πάνω. Οι φιλίες δύσκολα ειναι αληθινές, και ακομα και αν ειναι παντα θα κρύβουν συμφέροντα. Και η φιλια δεν ειναι κατι σταθερό και μόνιμο, ούτε και δεδομένο, δοκιμάζεται καθε μερα. Παρόλα αυτα κ γω δεν εχω και πολλούς φίλους, δεν με ενοχλεί κιολας διότι ειμαι απο μονη μου κλειστή και προτιμώ να μην βγαίνω συχνά. Αρα εχω απορρίψει ετσι καθε ενδεχόμενο για μια νεα γνωριμία με καινουρια ατομα. Εχω βρει πράγματα για να ασχολούμαι και ετσι δεν νιώθω μόνη, βέβαια κατά καιρούς νιώθω μόνη και σκέφτομαι πως θα ήθελα περισσότερους φίλους. Περιμενω πως και πως να τελειώσω το λυκειο, να παω για σπουδες και εκει θα γνωρίσω όσα άτομα δεν γνώρισα στην μεχρι τωρα ζωη μου. Οποτε δες το θετικά, δεν ειναι κατι που δεν αλλαζει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Νομίζω ότι το πρόβλημα της φιλίας είναι γενικότερο πρόβλημα της εποχής. Δυστυχώς η ψηφιακή "θαλπωρή" για πολύ κόσμο έχει αποτελέσει έναν βολικό μικρόκοσμο ζωής. Κάποτε ο Αριστοτέλης έθετε το ζήτημα της ανθρώπινης κοινωνικοποίησης ως συστατικό της ψυχικής υγείας ενός ανθρώπου. Σήμερα, μετά από πολλούς αιώνες, θεωρούμε τον σεξουαλικό έρωτα ως συστατικό της ψυχικής υγείας. Αυτό σημαίνει ότι οι ανθρώπινες σχέσεις στην πλειονότητά τους, χτίζονται σε κάποιο ανταποδοτικό όφελος γι' αυτό και αποσυντίθενται τόσο εύκολα και χλιαρά. Προτού κατηγορήσετε τους άλλους γιατί απομακρύνονται από δίπλα σας, σκεφτείτε πόσο φιλικοί είστε για να είστε καλοί φίλοι. Κάποτε τα χέρια ήταν ελεύθερα για να αγκαλιάζεις και να χαιρετάς, τώρα κρατούν ψηφιακή καταναλωτική τεχνολογία, ενώ τα αυτιά και τα μάτια είναι απασχολημένα. Οι ίδιοι επιλέξαμε αυτή την πορεία. Δώσαμε περισσότερη αξία στην ύλη και στην υλική ικανοποίηση ως συμπλήρωμα στο ψυχικό κενό. Υιοθετώ την εξής άποψη: «αντί για νέο laptop, i-pad,...ψάξτε για έναν νέο φίλο, η αξία του είναι ανεκτίμητη και διαχρονική».

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[τρελή φιλόσοφος]

Τι να τους κάνεις τους φίλους;Μάθετε να παιρνάτε καλά και μόνοι σας.Ενα βιβλίο,μια καλή ταινία,μια βόλτα με το αυτοκίνητο και όλα είναι καλύτερα.Δεν λέμε να μην έχετε κανέναν αλλά μην δίνεται και μεγάλη σημασία σε φιλίες και βλακείες δεν αξίζει.Χίλιες φορές να βρείτε μια σχέση και να κάνετε καλή παρέα(και όχι μόνο)

Αυτό που λέει ο kirdou.Να μείνεις λίγο μόνος σου,να μάθεις τι σου αρέσει,να περάσεις καλά με τον εαυτό σου και μετά να βρεις παρέα.Η παρέα είναι ένα σύνολο ατόμων που μια στιγμή επειδή κολλάτε πολυ (για το χ,ψ λόγο πχ ομάδα μπάσκετ,σχολείο,κοινά ενδιαφέροντα) κάνετε συνέχεια παρέα και χαζογελάτε,αλλά την άλλη στιγμή σε παρατάνε.Οι παρέες δεν είναι αξιόπιστες,βρες λίγους φίλους,αλλά ώσπου να τους βρεις πέρνα καλά και γίνε φίλος με το μοναδικό άτομο που δεν θα σε αφήσει ποτέ:τον εαυτό σου .

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 699855]

΄Ολοι μας στο παρελθόν έχουμε πληγωθεί από φιλίες. Είτε γιατί επενδύσαμε συναισθηματικά περισσότερο από τους άλλους, είτε γιατί εκτιμήσαμε λάθος τα άτομα που φέραμε κοντά μας, είτε γιατί απλά ακολουθήσαμε διαφορετικούς δρόμο και χαθήκαμε. ΄Ολα μέσα στο παιχνίδι είναι. Να μην σας πω ότι είναι και καλό γιατί έτσι ξεχωρίζει "η ήρα από το σιτάρι".Βέβαια την ώρα που σου συμβαίνει δεν μπορείς να το φιλοσοφήσεις και σε κυριεύει η θλίψη, αλλά θέμα χρόνου είναι να επανέλθεις. Προσωπικά έχω καταλήξει ότι οι φιλίες είναι όπως και οι σχέσεις. Δεν μπορείς να τις εκβιάσεις να σου προκύψουν. Το μόνο που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να είναι ανοιχτός στις κοινωνικές του επαφές. Και πιστέψτε με αυτό είναι κάτι που κατά κάποιο τρόπο "εκπέμπεται" στους άλλους. Αργά ή γρήγορα, είναι σίγουρο ότι θα βρεθούν 2-3 άτομα που θα μας συντροφεύουν για όλη μας τη ζωή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Τάσος97]

Κοιτα και εγω στο σχολειο ημουν μονος καθως η πλειονοτητα ηταν της ψευτομαγκιας,αλκοολ καπνισματος κτλ.Δεν σημαινει οτι κανει αυτος λαθος.Θα μπορουσε αν ειναι να βρει 2-3 ατομα που ταιριαζουν σε λιγα πραγματα και να κανει παρεα.Δεν χρειαζεται να πηγαινει με τα νερα των αλλων.

δεν ειπα να γινει σαν κι αυτους. Ρώτησα για ποιο λογο οι αλλοι απομακρυνθηκαν απο εκεινον διοτι δε φαινεται ξεκαθαρα ο λογος αυτος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[aladdin]

Bρες γκομενα και δε σε νοιαζουν οι φιλοι μετα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[manos4]

Να είστε ελεύθεροι, αυτό να κυνηγάτε στη ζωή σας. Ελεύθεροι από ανθρώπους, συναισθήματα κι εξαρτήσεις, ελεύθεροι από τη μάζα και το συμβιβασμό, ελεύθεροι από συγκαταθέσεις που δε σας ταιριάζουν, ελεύθεροι από την κοινή γνώμη είτε αυτή δείχνει να συμφωνεί με ό,τι κάνετε είτε όχι. Να είστε ελεύθεροι από τον εαυτό σας, κυρίως απ' αυτό που πιστεύετε πως επιβάλλεται να είστε, ελεύθεροι απ' τα πρέπει. Δεν πρέπει κάποιος να έχει φίλους, το κάνει επειδή το θέλει. Δεν πρέπει κάποιος να ακολουθεί τη μάζα, το κάνει επειδή το θέλει. Δεν πρέπει ο άνθρωπος να είναι ίδιος με τον κόσμο του -ή και μέσα σ' αυτόν. Γίνεται επειδή η πίεση είναι μεγάλη, επειδή έτσι πρέπει, τους ακούς να λένε.

Όμως, αυτός που βρίσκει τρόπους να ξεφύγει και τελικά κατακτά την ελευθερία του ή έστω εκείνος που προχωρά προς αυτή κερδίζει κάτι πολύ πιο σημαντικό από απλούς ανθρώπους γύρω του. Κερδίζει τη δυνατότητα αυτοκαθορισμού οποιαδήποτε στιγμή, τις απαντήσεις σε ερωτήματα που αφορούν τον εαυτό του, απαντήσεις που δε μπορεί να τις δώσει κανένας από αυτούς που τον ξέρουν καλά. Ξέρεις πάντα ποιος είσαι και προς τα πού πηγαίνεις, και είσαι εντάξει με αυτό, είσαι εντάξει με τον εαυτό σου, όταν είσαι ελεύθερος. Αυτό να κυνηγάτε στη ζωή σας.

αυτο παντως ειναι αδυνατο.Ανθρωποι ειμαστε οχι ρομποτ.Εχουμε αναγκη την παρεα και καποιον να μιλησουμε συνομιληκο μας.Απλως μην προσποιεισται καποιον αλλο,να ειστε ο εαυτος σας και οι καταλληλοι ανθρωποι θα αγαπησουν αυτο που εισται.Οπως ειπα και σε προηγουμενο ποστ,να δραστηριοποιειθειται στο μεγιστο βαθμο.Ετσι θα κοινωνικοποιηθειται και το ενα φερνει το αλλο.Εχω νιωσει πολλες φορες μονος,ειδικα οταν ημουν σχολειο που περιτριγυριζομουν απο καφρους και εκανα με 1-2 ατομα παρεα.αγαπηστε τον εαυτο σας,καντε πραγματα που αγαπατε,να ειστε ανοιχτοι στους ανθρωπους και φιλικοι.
Απλως να φιλτραρετε τις πληροφοριες γιατι θα κανετε με πολλα φρουτα παρεα που θα σας βρωμανε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lostghost22]

Εγώ είμαι τρίτη γυμνασίου , σχεδόν τελειώσαμε και θα πάω μετά λύκειο... Όλα ξεκίνησαν από το Δημοτίκο όπου άρχισα να έχω μια κανονική φίλη στην τρίτη δημοτικού..όμως στην πέμπτη δημοτικού ξαφνικά άρχισαν να μπαίνουν στην παρέα μας και άλλα άτομα, όπου η μια δεν με συμπαθουσε και έγιναν μαλακίες..άρχισε αυτή να διαδίσει φήμες για μένα όπου δεν ίσχυαν..άρχισε να μου απομακρίνει την φίλη που κάνα στην τρίτη δημοτικού (στην πεμπτη δημοτικού ηρ8ε και μια άλλη εκτοσ απο έναν άλλον και εκεινή που μου βγαλε φημες αλλα μετα εφυγε γιατι την καναν μπουλινγκ) και στην έκτη δημοτικού στην ημερίσια έγιναν πράγματα όπου αυτη με τις φήμες κατάφερε τον στόχο της το να με διώξει απο την πσρέα και έκανε ολοκληρο θεατρο ότι εγώ την εθιξα σαν να βρίζω και καλα καθηγητη και μετά όλοι μου λέγαν ότι εγω φταίω.............. για να καταλάβετε αυτό που έγινε ήταν οτι πρώτα αυτό που κάνε ηταν να με σπρόξη προσ την απότομη κατηφόρα, μετα να κάτσει σε να πακάγκι και να αφήνει μόνο την φίλη μου να καθήσει και όχι εμένα, αλλαά στην συνέχεια κατάφερα να κάτσω ανάμεσα τους..αλλά μετά γαμησετα απλα χέστο γιατι θα πάρει ολόκληρη έκ8εση ...ε τελικά έφυγα και έμεινα μόνη μου ένα καλοκαίρι γιατι ναι...και μετά στο γυμνάσιο το γαμησέτα..έδινα δωρέαν φίλους σε κάποιους που δεν είχαν κανέναν και γω κατέλιγα η χαμένη...(δηλαδή μια στην πρώτη γυμασίου που δεν ήξερε κανέναν της έκανα παρέα και της είπα τι έγινε με μένα και ήμουν μόνη μ αλλά κατέλιξε να με πίσει να μπω στην παρέα εκείνη δεν ξερω πως και ναιιι αλλα στην τελική προς το τέλος τησ χρονιάς ουτε αυτη δεν με ήθελε και ήθελε μονο την φίλη μου και εκείνη με τις φήμες......αλλά διωξάν στην τελική και την φιλη μ τεσπα ....τα ξανά βρηκα με την φίλη μ ..στην δευτέρα γυμνασιου και μετα μια αλλη που ηρ8έ σε αλλο τμημα ήρ8ε στο τμήμα μου και έκατσα δίπλα της γιατι κανένας απο το τμήμσ μ δεν ...και την γνωρισα στην φιλη μ και γιναμε μια παρέα αργοτερα ήρ8αν και άλλα ατομα στην παρεα ... αλλα τελικά μετα απο όλα αυτα ..κουραστηκα να ημουν στην παρεα γιατι αρχισαν τελευταια ολοι τους να σταματαν να μου μιλαν οταν ημασταν εξω και να μου μιλαν με ενα κοροιδευτικο τροπο...και αρχισα και γω να απομακρινομαι και στην τελικη εφυγα για τα καλα απο την παρεα και δεν ξανα πηγα) και για ενα χρονο απο τοτε γιατι τελη μαιου της δευτερασ εφυγα ειμαι μονη μ.. και δεν εχω κανεναν τιποτα.....αν και για 3 μηνες ειχα ελπιδες με ενα απο την ταξη μου να παραμεινουμε φιλοι αλλα γιναμε εχ8ροι....σε εισαγωγικα και δεν 8ελει να μου ξανα μιλησει...και βγηκα παλι εγω η χαμενη....ενω αυτοσ είχε ήδη παρεα και στο διαλλειμα και εξω ..ενω εγω τιποτα..μονη μ.....και τωρα περιμενω απλα να βρω φιλους στο λυκειου και φοβαμαι οτι δεν θα βρω..και θα ξανα καταλιξω μονη μ..

 

[Guest 387112]

αλλα θελω να επεκταθω απο το κ*** και τα β**** της κυριας των γερμανικων.

Βάλε γαλλικών και είμαστε οκ

 

[Chem2000]

Εγώ είμαι τρίτη γυμνασίου , σχεδόν τελειώσαμε και θα πάω μετά λύκειο... Όλα ξεκίνησαν από το Δημοτίκο όπου άρχισα να έχω μια κανονική φίλη στην τρίτη δημοτικού..όμως στην πέμπτη δημοτικού ξαφνικά άρχισαν να μπαίνουν στην παρέα μας και άλλα άτομα, όπου η μια δεν με συμπαθουσε και έγιναν μαλακίες..άρχισε αυτή να διαδίσει φήμες για μένα όπου δεν ίσχυαν..άρχισε να μου απομακρίνει την φίλη που κάνα στην τρίτη δημοτικού (στην πεμπτη δημοτικού ηρ8ε και μια άλλη εκτοσ απο έναν άλλον και εκεινή που μου βγαλε φημες αλλα μετα εφυγε γιατι την καναν μπουλινγκ) και στην έκτη δημοτικού στην ημερίσια έγιναν πράγματα όπου αυτη με τις φήμες κατάφερε τον στόχο της το να με διώξει απο την πσρέα και έκανε ολοκληρο θεατρο ότι εγώ την εθιξα σαν να βρίζω και καλα καθηγητη και μετά όλοι μου λέγαν ότι εγω φταίω.............. για να καταλάβετε αυτό που έγινε ήταν οτι πρώτα αυτό που κάνε ηταν να με σπρόξη προσ την απότομη κατηφόρα, μετα να κάτσει σε να πακάγκι και να αφήνει μόνο την φίλη μου να καθήσει και όχι εμένα, αλλαά στην συνέχεια κατάφερα να κάτσω ανάμεσα τους..αλλά μετά γαμησετα απλα χέστο γιατι θα πάρει ολόκληρη έκ8εση ...ε τελικά έφυγα και έμεινα μόνη μου ένα καλοκαίρι γιατι ναι...και μετά στο γυμνάσιο το γαμησέτα..έδινα δωρέαν φίλους σε κάποιους που δεν είχαν κανέναν και γω κατέλιγα η χαμένη...(δηλαδή μια στην πρώτη γυμασίου που δεν ήξερε κανέναν της έκανα παρέα και της είπα τι έγινε με μένα και ήμουν μόνη μ αλλά κατέλιξε να με πίσει να μπω στην παρέα εκείνη δεν ξερω πως και ναιιι αλλα στην τελική προς το τέλος τησ χρονιάς ουτε αυτη δεν με ήθελε και ήθελε μονο την φίλη μου και εκείνη με τις φήμες......αλλά διωξάν στην τελική και την φιλη μ τεσπα ....τα ξανά βρηκα με την φίλη μ ..στην δευτέρα γυμνασιου και μετα μια αλλη που ηρ8έ σε αλλο τμημα ήρ8ε στο τμήμα μου και έκατσα δίπλα της γιατι κανένας απο το τμήμσ μ δεν ...και την γνωρισα στην φιλη μ και γιναμε μια παρέα αργοτερα ήρ8αν και άλλα ατομα στην παρεα ... αλλα τελικά μετα απο όλα αυτα ..κουραστηκα να ημουν στην παρεα γιατι αρχισαν τελευταια ολοι τους να σταματαν να μου μιλαν οταν ημασταν εξω και να μου μιλαν με ενα κοροιδευτικο τροπο...και αρχισα και γω να απομακρινομαι και στην τελικη εφυγα για τα καλα απο την παρεα και δεν ξανα πηγα) και για ενα χρονο απο τοτε γιατι τελη μαιου της δευτερασ εφυγα ειμαι μονη μ.. και δεν εχω κανεναν τιποτα.....αν και για 3 μηνες ειχα ελπιδες με ενα απο την ταξη μου να παραμεινουμε φιλοι αλλα γιναμε εχ8ροι....σε εισαγωγικα και δεν 8ελει να μου ξανα μιλησει...και βγηκα παλι εγω η χαμενη....ενω αυτοσ είχε ήδη παρεα και στο διαλλειμα και εξω ..ενω εγω τιποτα..μονη μ.....και τωρα περιμενω απλα να βρω φιλους στο λυκειου και φοβαμαι οτι δεν θα βρω..και θα ξανα καταλιξω μονη μ..

Μικρό κοριτσάκι είσαι μη φαρμακώνεσαι άδικα για τέτοια.Κι εγώ έτσι έκανα,στεναχωριόμουν,και μετανιώνω πικρά που δεν τους έγραφα στα αρχίδια μου.Κάνε το ίδιο και άμα νιώθεις τόσο άσχημα ζήτα τη βοήθεια ειδικού

 

[bovid19]

It's gonna be coo'. Απλά απόλαυσε το καλοκαίρι που έρχεται και θα γνωρίσεις νέο κόσμο στο λύκειο. Μην χτυπιέσαι για βλακείες.

 

[meetmeinmontauk]

Αχ και βαχ. Ξεχνάτε πως είναι να είσαι έφηβος μου φαίνεται.
Κορίτσι μου, όλα αυτά που νιώθεις είναι απολύτως φυσιολογικά. Δεν είναι βλακειες να στενοχωριεσαι για τους φίλους σου. Έχεις προσπαθήσει να μιλήσεις στους γονείς σου ή σε κάποιο πρόσωπο με το οποίο νιώθεις κοντά για τα όσα βιώνεις;

 

[nPb]

Αχ και βαχ. Ξεχνάτε πως είναι να είσαι έφηβος μου φαίνεται.
Κορίτσι μου, όλα αυτά που νιώθεις είναι απολύτως φυσιολογικά. Δεν είναι βλακειες να στενοχωριεσαι για τους φίλους σου. Έχεις προσπαθήσει να μιλήσεις στους γονείς σου ή σε κάποιο πρόσωπο με το οποίο νιώθεις κοντά για τα όσα βιώνεις;

Το πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι μεγαλώνοντας εξιδανικεύουν την εφηβεία ως μια ιδανική περίοδο της ζωής που δικαιολογούνται τα πάντα σε επίπεδο συναισθημάτων, κάτι που η κοινωνία δεν "επιτρέπει" στην ενήλικη ζωή. Δεν νομίζω ότι ως έφηβος είχα άλλον ψυχικό κόσμο από την παρούσα φάση. Δυστυχώς, θα πρέπει να δούμε τον άνθρωπο σε κάθε ηλικία! Η ψυχή είναι κάτι που δεν αντιστοιχεί στην φάση σωματικής ωρίμανσης ενός ανθρώπου: δεν γερνάει όπως και το συναίσθημα. Για μένα, όλοι οι άνθρωποι περνάμε φάσεις, βιώνουμε απίθανα πράγματα με γονείς, φίλους και συγγενείς.

 

[Chem2000]

Το πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι μεγαλώνοντας εξιδανικεύουν την εφηβεία ως μια ιδανική περίοδο της ζωής που δικαιολογούνται τα πάντα σε επίπεδο συναισθημάτων, κάτι που η κοινωνία δεν "επιτρέπει" στην ενήλικη ζωή. Δεν νομίζω ότι ως έφηβος είχα άλλον ψυχικό κόσμο από την παρούσα φάση. Δυστυχώς, θα πρέπει να δούμε τον άνθρωπο σε κάθε ηλικία! Η ψυχή είναι κάτι που δεν αντιστοιχεί στην φάση σωματικής ωρίμανσης ενός ανθρώπου: δεν γερνάει όπως και το συναίσθημα. Για μένα, όλοι οι άνθρωποι περνάμε φάσεις, βιώνουμε απίθανα πράγματα με γονείς, φίλους και συγγενείς.

Συμφωνώ.Όλοι οι άνθρωποι περνάμε φάσεις σε οποιαδήποτε ηλικία.Ωστόσο θεωρώ ότι ειδικά στην εφηβεία τα πράγματα είναι λιγάκι πιο δύσκολα.Μιλάμε για μια φάση όπου οι ορμόνες είναι αρρύθμιστες,τα παιδιά πηγαίνουν ακόμα σχολείο,ανακαλύπτουν σιγά σιγά τον εαυτό τους και έρχονται σε επαφή με πολλά νέα πράγματα που δεν είχαν ιδέα.Όλο αυτό,σε συνδυασμό με οτιδήποτε τα απασχολεί,είτε από πλευράς φιλιών,ερωτικών σχέσεων είτε οικογενειακών θεμάτων κτλ,είναι σίγουρα μια ωρολογιακή βόμβα για το κεφάλι τους.
Για αυτό και μόνο θεωρώ ότι απαιτούν μια πιο ιδιαίτερη μεταχείριση από έναν ενήλικα χωρίς αυτό να ακυρώνει οτι ένας ενήλικας δε περνάει άσχημα.