Γιατί οι νέοι γυρίζουν την πλάτη στις Φιλοσοφικές Σχολές

[nPb]

Νόμιζα ότι στις πιο πλούσιες χώρες το επίπεδο σπουδών είναι πιο δύσκολο

To επίπεδο είναι δύσκολο όχι τόσο λόγω ατελείωτης ύλης όσο δύσκολων ασκήσεων στα φυλλάδια της εβδομάδας και φυσικά οι εξετάσεις, και οι διάφοροι τρόποι μικρών εξετάσεων (πολλές εργασίες, παρουσιάσεις σε ακροατήριο, προφορική εξέταση) καθιστούν τις σπουδές δύσκολες. Από τις 5 ασκήσεις μπορεί και οι 5 να είναι απίστευτα δύσκολες ή να θέλουν βιβλιογραφική έρευνα και διάβασμα. Πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει ο ένας τύπος εξέτασης (γραπτή) και ασκήσεις τύπου (να δοθεί ο ορισμός). Ασκήσεις με ορισμούς ή συνδυαστική εφαρμογή ορισμού και πράξεων είναι στα εξαμηνιαία φυλλάδια-εξετάσεων. Αν στο 2ο ή 3ο φυλλάδιο ο φοιτητής δεν εμφανίσει συμμετοχή ή σημειώσει χαμηλό αριθμό ασκήσεων στο απουσιολόγιο του καθηγητή, τότε ο φοιτητής καλείται από τον καθηγητή σε προσωπική επικοινωνία και του ανακοινώνεται ψυχρά ο αποκλεισμός του από την εξέταση του μαθήματος. Ο φοιτητής μπορεί να ξαναπάρει το μάθημα από την επόμενη χρονιά ή εξάμηνο, αν το μάθημα ξαναδιδαχθεί ή αν είναι επιλογής, να το αντικαταστήσει με κάποιο άλλο.

Στο εξωτερικό σε ότι κάνουν κοιτάζουν το κόστος σε χρόνο και σε σκοπό. Αν κάτι δεν δημιουργεί αποτέλεσμα, δεν διδάσκεται και ούτε είναι ο σκοπός να γεμίζουν αμφιθέατρα με φοιτητές. Θέλουν ησυχία, συνέπεια και δουλειά. Το μικρό ακροατήριο λειτουργεί καλύτερα και φυσικά, το επίπεδο ανεβαίνει. Δεν υπάρχουν "περίεργοι" φοιτητές που απλά ήθελαν ΗΜΜΥ και βρέθηκαν σε κάποιο περιφερειακό τμήμα Πληροφορικής. Δεν βρίσκονται κατά λάθος κάπου απλά για να σπουδάσουν.

 

[eupalinaros]

To επίπεδο είναι δύσκολο όχι τόσο λόγω ατελείωτης ύλης όσο δύσκολων ασκήσεων στα φυλλάδια της εβδομάδας και φυσικά οι εξετάσεις, και οι διάφοροι τρόποι μικρών εξετάσεων (πολλές εργασίες, παρουσιάσεις σε ακροατήριο, προφορική εξέταση) καθιστούν τις σπουδές δύσκολες. Από τις 5 ασκήσεις μπορεί και οι 5 να είναι απίστευτα δύσκολες ή να θέλουν βιβλιογραφική έρευνα και διάβασμα. Πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει ο ένας τύπος εξέτασης (γραπτή) και ασκήσεις τύπου (να δοθεί ο ορισμός). Ασκήσεις με ορισμούς ή συνδυαστική εφαρμογή ορισμού και πράξεων είναι στα εξαμηνιαία φυλλάδια-εξετάσεων. Αν στο 2ο ή 3ο φυλλάδιο ο φοιτητής δεν εμφανίσει συμμετοχή ή σημειώσει χαμηλό αριθμό ασκήσεων στο απουσιολόγιο του καθηγητή, τότε ο φοιτητής καλείται από τον καθηγητή σε προσωπική επικοινωνία και του ανακοινώνεται ψυχρά ο αποκλεισμός του από την εξέταση του μαθήματος. Ο φοιτητής μπορεί να ξαναπάρει το μάθημα από την επόμενη χρονιά ή εξάμηνο, αν το μάθημα ξαναδιδαχθεί ή αν είναι επιλογής, να το αντικαταστήσει με κάποιο άλλο.

Στο εξωτερικό σε ότι κάνουν κοιτάζουν το κόστος σε χρόνο και σε σκοπό. Αν κάτι δεν δημιουργεί αποτέλεσμα, δεν διδάσκεται και ούτε είναι ο σκοπός να γεμίζουν αμφιθέατρα με φοιτητές. Θέλουν ησυχία, συνέπεια και δουλειά. Το μικρό ακροατήριο λειτουργεί καλύτερα και φυσικά, το επίπεδο ανεβαίνει. Δεν υπάρχουν "περίεργοι" φοιτητές που απλά ήθελαν ΗΜΜΥ και βρέθηκαν σε κάποιο περιφερειακό τμήμα Πληροφορικής. Δεν βρίσκονται κατά λάθος κάπου απλά για να σπουδάσουν.

Εργασίες και παρουσιάσεις κλπ έχουν και στο εξωτερικό. Επίσης όταν λέμε εξωτερικό τι εννοούμε? Γιατί εξωτερικό είναι 200φευγα χώρες

 

[nPb]

Όλος ο κόσμος πλην Ελλάδας. Η Ελλάδα έχει τελείως διαφορετικό και μοναδικό εκπαιδευτικό σύστημα ως προς την διδακτική προσέγγιση και παιδαγωγικούς / ακαδημαϊκους στόχους. Οι αντιγραφές από άλλες χώρες γίνεται κυρίως στην ύλη για να μην μας κράξουν διεθνώς. Σε αυτά ξέρουμε να τηρούμε τα προσχήματα.

 

[eupalinaros]

Θεωρώ ότι ο υποψήφιος φοιτητής θα πρέπει να επιλέξει μια σχετικά εύκολη ή και ευχάριστη για τον ίδιο σχολή. Να πάει, να διαβάσει, να κάνει ζωή, να την τελειώσει εύκολα και γρήγορα (ίσως βρει και κάποια δουλειά αν το χρειάζεται) και μετά να συνεχίσει τη ζωή του όπως αυτός επιθυμεί. Φυσικά υπάρχουν και τεχνικές σχολές, ιεκ, τεχνικά επαγγέλματα, επαγγελματίες οδηγοί, μακιγιεζ (για τα κορίτσια κυρίως) κλπ. Υπάρχουν και εκείνοι που συνειδητά διαλέγουν μια δύσκολη σχολή αλλά θεωρώ ότι δε θα χαρεί τη ζωή του αυτός που θα κάνει μια τέτοια επιλογή/κίνηση. Έτσι έγινε και με εμένα. Έκανα το μηχανογραφικο μου αλλά επέλεξα βάσει του τι έχει μέλλον κι όχι του τι θα με κάνει λίγο πιο χαρούμενο. Βασικά έπεσε και πολύ πίεση από την οικογένεια μου να δηλώσω μια "καλή" σχολή. Το κακό είναι ότι βάζεις στα 17-18 ένα παιδί να διαλέξει σπουδές οι οποίες μπορεί είτε να μην του αρέσουν είτε να του είναι δύσκολες είτε και τα 2 μαζί. Στη δική μου περίπτωση είναι και τα 2 μαζί. Γιατί αυτός θα πρέπει να τελειώσει αυτήν τη σχολή, να χάσει 5-8 χρόνια από τη ζωή του άσκοπα και στο τέλος να μην έχει πολλές εναλλακτικές; Είναι καλύτερο ο υποψήφιος φοιτητής να είναι σε πιο ώριμη ηλικία ώστε με τις δικές του προλαμβάνουσες στα 23-25 πχ να επιλέξει με ορθότερα κριτήρια παρά στα 17-18 (η και 20) και να κάνει ένα τεράστιο λάθος στη ζωή του.

 

[nPb]

E ναι, γιατί αν δεν επιλέξεις μια "καλή" σχολή πως μετά θα σε παντρέψουν; Η ιστορία έχει και συνέχεια. Η καλή σχολή σημαίνει μια δια βίου μούρη που στη λογική μιας μέσης ελληνοχριστιανικής οικογένειας πρέπει ο μελλοντικός γάμος να περιέχει και στοιχεία εξασφάλισης. Ο γαμπρός τι επάγγελμα κάνει; Ιδιαίτερα; Χάαααααλιααα...λέει η μάνα στην κόρη.

 

[eupalinaros]

E ναι, γιατί αν δεν επιλέξεις μια "καλή" σχολή πως μετά θα σε παντρέψουν; Η ιστορία έχει και συνέχεια. Η καλή σχολή σημαίνει μια δια βίου μούρη που στη λογική μιας μέσης ελληνοχριστιανικής οικογένειας πρέπει ο μελλοντικός γάμος να περιέχει και στοιχεία εξασφάλισης. Ο γαμπρός τι επάγγελμα κάνει; Ιδιαίτερα; Χάαααααλιααα...λέει η μάνα στην κόρη.

Εννοώ ότι θέλαν να μπω σε μια "καλή" σχολή για να έχω "μέλλον". Στο μηχανογραφικό μπήκα όπου έλαχε. Το ότι το παιδί τους (εγώ δηλ) έπαθε κατάθλιψη στη σχολή που μπήκε στα 18 του (για την ακρίβεια στα 19-20 την έπαθα) δεν τους ένοιαζε. Συν ότι είναι πολύ δύσκολη (πολυτεχνείο γαρ). Στην Ελλάδα αν κάποιος δε γουστάρει τη σχολή του ή τον δυσκολεύει δε μπορεί να μετακινηθεί οριζόντια σε άλλη σχολή. Οχι! Θα πρέπει να ξαναδώσει πανελλήνιες (κάτι το οποίο είναι άκρως ψυχοφθόρο και κοστοβόρο), να περάσει άλλο ένα γολγοθά εκ νέου για να βρεθεί σε σχολή της αρεσκείας του ή/και πιο εύκολη.

 

[Entropy24]

Ο γαμπρός τι επάγγελμα κάνει; Ιδιαίτερα; Χάαααααλιααα...λέει η μάνα στην κόρη.

Τι επάγγελμα κάνει η νύφη? Αισθητικός? Πάει, μου τον τύλιξε τον γιόκα μου

/s Προφανώς

 

[eupalinaros]

Τι επάγγελμα κάνει η νύφη? Αισθητικός? Πάει, μου τον τύλιξε τον γιόκα μου

/s Προφανώς

Αισθητικός μακιγιέζ δεν είναι; Νομίζω από τα ΙΕΚ βγαίνεις. Έτσι απλά ρωτάω.

 

[Entropy24]

Αισθητικός μακιγιέζ δεν είναι; Νομίζω από τα ΙΕΚ βγαίνεις. Έτσι απλά ρωτάω.

Απλά ματσάρω το energy

 

[nPb]

Εννοώ ότι θέλαν να μπω σε μια "καλή" σχολή για να έχω "μέλλον". Στο μηχανογραφικό μπήκα όπου έλαχε. Το ότι το παιδί τους (εγώ δηλ) έπαθε κατάθλιψη στη σχολή που μπήκε στα 18 του (για την ακρίβεια στα 19-20 την έπαθα) δεν τους ένοιαζε. Συν ότι είναι πολύ δύσκολη (πολυτεχνείο γαρ). Στην Ελλάδα αν κάποιος δε γουστάρει τη σχολή του ή τον δυσκολεύει δε μπορεί να μετακινηθεί οριζόντια σε άλλη σχολή. Οχι! Θα πρέπει να ξαναδώσει πανελλήνιες (κάτι το οποίο είναι άκρως ψυχοφθόρο και κοστοβόρο), να περάσει άλλο ένα γολγοθά εκ νέου για να βρεθεί σε σχολή της αρεσκείας του ή/και πιο εύκολη.

Nαι γιατί και αυτό μέρος από την κοινωνική αναισθησία που έχει η πολιτεία (ως σύνολο πολιτών και όχι απρόσωπων πολιτικών κομμάτων) στον μεμονωμένο συμπολίτη και αυτό φαίνεται με πολλούς τρόπους. Υπάρχουν μόνο οριζόντια μέτρα και νομικίστικη δυσκινησία λόγω των εγκυκλίων, νομοσχεδίων και εκ του πονηρού κρατικού μηχανισμού που πρέπει να λειτουργεί χωρίς ανταποδοτικούς δείκτες. Για να μπορεί ο καθένας να επιλέγει αυτό που θέλει να σπουδάσει ή αν θέλει να σπουδάσει, θα πρέπει να υπήρχε ένα σύστημα όπου ο κόσμος θα εργαζόταν κανονικά. Στην Ελλάδα ας μην κοροϊδευόμαστε άλλο: ελάχιστοι εργάζονται κανονικά. Από εκεί ξεκινάει το πρόβλημα.

Σκέψου ότι κλάδοι, συντεχνίες και παρακλάδια από συνδικαλιστές και φροντιστήρια στο συγκεκριμένο παράδειγμα δεν αφήνουν να αλλάξει τίποτα στον χώρο της εκπαίδευσης για να μην αλλάξει η πραγματικότητά τους. Τα ατομικά θέλω, απλά δεν μετράνε γιατί είσαι μόνο ένας αριθμός στο σύνολο. Όμως η Ελλάδα έχει "συνδικαλισμό" δίπλα στον πολίτη.

 

[eupalinaros]

Να το θέσω αλλιώς. Ποτέ μου δεν κατάλαβα όλους όσους δηλώνουν πολυτεχνείο. Βασικα ούτε αυτούς που δηλώνουν ιατρική, νομική, φυσικό, οικονομικά κ.α. αλλά ειδικά πολυτεχνικές σχολές ποτέ δεν κατάλαβα γιατί κάποιος να δηλώσει. Για να καεί στο διάβασμα και να μη βρίσκει νορμάλ δουλειά μετά; και το θέμα είναι ότι υπάρχουν αρκετές σχολές που είναι πολύ δύσκολες. Τρομερά δύσκολες. Εγώ προσωπικά μετά από 5 χρόνια σπουδών αυτό που κατάλαβα είναι ότι το πανεπιστήμιο σε γενικές γραμμές είναι απείρως δυσκολότερο του λυκείου. Έχει πολύ δυσκολότερη ύλη αλλά και πολύ μεγαλύτερη ύλη συν το αγκάθι των εργασιών κάθε σχεδόν εξάμηνο. Και οι εργασίες τρομερά απαιτητικές. Τουλάχιστον κάποτε (εποχές 2015-16 και παραπίσω) οι απλές δουλειές πλήρωναν καλά εξωτερικό τώρα κι εκεί χωρίς πτυχίο δεν έχει χαΐρι.