Βοήθεια/Απορίες στη Λογοτεχνία

Boom · 16-01-11

Ε ναι, κάτι τέτοια γράψε.

Ναι.

OoOkoβοldOoO · 23-01-11

Ξέρει κανείς αν ο Γκάτσος είναι της ίδιας εποχής με Σεφέρη Ελύτη; Γιατί ο των κειμένων μας είπε να κάνουμε ανάλυση ενός ποιήματος ενός ποιητή της ίδιας περιόδου με αυτούς τους δύο και εγώ θέλω να κάνω ανάλυση στο "Ο Ιρλανδός και ο Ιουδαίος" που το χει μελοποιήσει και ο Χατζιδάκις και μου αρέσει πολύ, αλλά δεν ξέρω αν όντως είναι σε αυτήν την περίοδο αν και είδα ότι δεν έχουν μεγάλη διαφορά οι ημερομηνίες γέννησης/θανάτου τους. Βέβαια και η ανάλυση που έψαξα λίγο δύσκολο μου φαίνεται να τη βρω.....

Dias · 23-01-11

Αρχική Δημοσίευση από OoOkoβοldOoO:
Ξέρει κανείς αν ο Γκάτσος είναι της ίδιας εποχής με Σεφέρη Ελύτη; ..............θέλω να κάνω ανάλυση στο "Ο Ιρλανδός και ο Ιουδαίος" που το χει μελοποιήσει και ο Χατζιδάκις και μου αρέσει πολύ,.....

Της ίδιας εποχής είναι βέβαια.
Πολύ ωραίο τραγούδι: https://www.youtube.com/watch?v=8i4QuP-wx-o&feature=related

OoOkoβοldOoO · 1 Φεβρουαρίου 2011

Ακου και αυτό, νομίζω ότι είναι πιο ωραίο(εχει και το Μαχαιρίτσα οπότε άμα το πάω να το ακούσουν στην τάξη λιγότερες φλέβες θα κόβουν../)
https://www.youtube.com/watch?v=i6p06jIjvxw
Λες να είναι καλή η επιλογή μου; Τότε μου μένει μια ανάλυση να βρω...

Παιδιά που αλλού μπορώ να ψάξω για ανάλυση ποιήματος γιατί στο ίντερνετ τπτ δεν έχει.....

;;;

Boom · 28-01-11

Για ποιο θέλεις μήπως το έχω σε βοήθημα;

OoOkoβοldOoO · 29-01-11

O Ιρλανδός και ο Ιουδαίος και για το Κεμάλ

elenaki92 · 31-01-11

https://portal.activeradio.gr/forum/index.php?topic=1549.0
δες πρώτα αυτά τα λίγα ιστορικά για τον "Κεμάλ"...
από εκεί και πέρα, θα σου πω τα λίγα που ξέρω, ή έχω καταλάβει μέσα από τους στίχους του Κεμάλ...
το τραγούδι αυτό με τους στίχους του Γκάτσου γενικά φέρει έναν αντιπολεμικό χαρακτήρα. είναι η ιστορία ενός νεαρού, του Κεμάλ, ο οποίος θέλησε να αλλάξει τον κόσμο, να τον κάνει καλύτερο, πιο ειρηνικό ("κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική[...]κι όρκο στον Αλάχ τους δίνει πως θα αλλάξουν οι καιροί"). ωστόσο πάντα υπάρχουν άτομα που κυνηγούν όσους θέλουν να γίνει καλύτερος ο κόσμος, γιατί πιθανόν να επωφελούνται από εμπόλεμες καταστάσεις("σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά, ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά||απ' τον Τίγρη στον Ευφράτη κι απ' τη γη στον ουρανό κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.|| πέφτουν πάνω του τα στίφη σαν ακράτητα σκυλιά|| και τον πάνε στον χαλίφη να του βάλει τη θηλιά.") η κίνηση όμως του νέου και ο πόθος του να αλλάξει τον κόσμο, αναγνωρίζονται και γι' αυτό του δίνεται μια θέση στον Παράδεισο ("στου Παράδεισου τις πύλες ο Προφήτης καρτερεί"). στην αφήγηση της ιστορίας του Κεμάλ, ο στιχουργός γράφει πως όταν πια ο νεαρός έφτασε μπροστά στον Αλάχ για να τον κρίνει από τον ψηλό του θρόνο, ακόμη κι ο ίδιος ο Θεός του λέει πως "δεν αλλάζουν οι καιροί.||με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί". επομένως βλέπουμε πως όποιες και όσες προσπάθειες και να γίνονται για να αλλάξει η κατάσταση, ποτέ δε θα ξεπεραστεί η φωτιά του πολέμου που παραμονεύει πάντα στις ψυχές των ανθρώπων. θα βρίσκεται πάντα εκεί για να σπέρνει τη δυστυχία και να σταματά όσους θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο. ο Χατζηδάκις, ωστόσο, μπορεί και να εννοεί το αντίθετο: ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει, αρκεί ο καθένας από εμάς να γίνει Κεμάλ και να προσπαθήσει να αλλάξει τον κόσμο...

έχοντας στο μυαλό μου τα λόγια μιας μουσικού μας ότι πρόκειται για τραγούδι με αντιπολεμικό χαρακτήρα, αυτή την ερμηνεία του έδωσα.. ο καθένας όμως μπορεί να του δώσει και διαφορετική ερμηνεία, ανάλογα με το πως αισθάνεται όταν το ακούει και κάτω από ποιές συγκαιρίες το έχει ακούσει...
(στην εκτέλεση με την Καγιαλόγλου, που υπάρχει στο youtube, υπάρχουν και κανα2 σχόλια σχετικά με την ερμηνεία του τραγουδιού τα υπόλοιπα δε χρειάζεται καν να τα κοιτάξεις γιατί θα σου χαλάσουν τη διάθεση...)

OoOkoβοldOoO · 01-02-11

Ax ευχαριστώ πάρα πολύ!!! Ελπίζω να βρω κάτι και για το άλλο και νομίζω ο Γκάτσος έχει γράψει και ένα ποιημα Η Περσεφώνη; κάπως έτσι πρέπει να λέγετε. Σ αυτό έχεις καμιά ανάλυση;

Dias · 01-02-11

Αρχική Δημοσίευση από OoOkoβοldOoO:
...νομίζω ο Γκάτσος έχει γράψει και ένα ποιημα Η Περσεφώνη; κάπως έτσι πρέπει να λέγετε. ....

Το ποίημα λέγεται "Ο εφιάλτης της Περσεφόνης". Να οι στίχοι:
https://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=3364
Το έχει μελοποιήσει πάλι ο Χατζηδάκις:
https://www.youtube.com/watch?v=lImBKj9KV0k

mzew · 13-02-11

Το Noυμερο 31328

Μας εβαλαν να κρινουμε το κειμενο...τι λέτε? δεν εχω ιδεα...

Boom · 13-02-11

Ε διάβασέ και πες τη γνώμη σου. Αυτό ζητάει.

catherine1994 · 14-02-11

Παιδιά χρειάζομαι τη βοήθειά σας. Στο ποίημα "Επί Ασπαλάθων" του Σεφέρη(κείμενα Β λυκείου σελίδα 214) 1)ποιά είναι τα συμβολιστικά στοιχεία και ποια ψυχική κατάσταση υποδηλώνουν και 2)ποιοι είναι οι συνειρμοί του ποιητη;

tzwrtzia · 14-02-11

λοιπόν, επειδή σε λίγο πρέπει να φύγω για το φροντ και δεν έχω πολύ χρόνο στη διάθεσή μου για να απομονώσω τις πληροφορίες που θες, σου παραθέτω κάποιες σημειώσεις που είχα κατεβάσει πέρσι όταν το διδασκόμουν. ελπίζω να σου φανούν χρήσιμες.

Επί ασπαλάθων

Σχολιασμός και ερμηνευτική προσέγγιση ποιήματος:

Πρόκειται για το κύκνειο άσμα του ποιητή, το οποίο πέρασε μια εκδοτική
περιπέτεια, στοιχείο που δηλώνει ότι η ποίηση είναι μια δημόσια πράξη.
Τίτλος πρωτότυπου χειρογράφου: Παμφύλιος, γραμμένο στις 31 του Μάρτη 1971.
Πρωτοδημοσιεύτηκε, σε γαλλική μετάφραση του ποιητή (με τον τίτλο Sur les
aspalathes…), στις 27 Αυγούστου 1971 στην εφημερίδα Le Monde. Στα ελληνικά,
δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες το Βήμα και τα Νέα, στις 23 Σεπτεμβρίου1971, τρεις
μέρες μετά το θάνατο του ποιητή. Στη συνέχεια, δημοσιεύτηκε στα Νέα Κείμενα
(τόμος Β΄, 1972) μαζί με τη γνωστή δήλωση του ποιητή (28 Μαρτίου 1969).

Τίτλος: νοηματικά άφωνος, ανενεργός, προβληματικός. Ένα αρχαιότροπο παράθεμα,
που ηχεί ως αιώνιο ανάθεμα για τους τυράννους.

Δομή ποιήματος: το ποίημα διακρίνεται σε τρία άνισα στροφικά σχήματα που
λειτουργούν ως τρία ποιητικά επίπεδα:
α) Πρώτη στροφή: μια λυρική τοπιογραφία, προβολή ενός κλασικού ελληνικού
τοπίου. Τόνος λιτός, συγκρατημένος, απαλός.
β) Δεύτερη στροφή: η ανάμνηση της πλατωνικής περικοπής και η περικοπή. Τόνος
οργίλος, συναισθηματική έξαρση (αντισεφερικό στοιχείο).
γ) Τρίτη στροφή: εξόδειοι στίχοι – παραβολικό σχήμα της ποιητικής αλληγορίας.
Τόνος ήρεμος.

Αναλυτικότερα:

Στίχοι 1-7: στην πρώτη στροφή λειτουργεί η αφηγηματική μνήμη (η ιστορική και η
αρχαία μνήμη). Σαφείς τοπικοί και χρονικοί δείκτες μας τοποθετούν στον ποιητικό
χωροχρόνο (Σούνιο, μέρα του Ευαγγελισμού, πάλι με την άνοιξη). Ταυτόχρονα, λέξεις
δίσημες και με νοηματικό βάρος μας υποβάλλουν μια ανάλογη ατμόσφαιρα
(Ευαγγελισμός: Επανάσταση του ’21 και καλή αγγελία σε κατάσταση ανελευθερίας,
Άνοιξη: ανάσταση της φύσης και του Έθνους). Λέξεις δηλωτικές του αρχαίου
ελληνικού πολιτισμού (Σούνιο, αρχαίες κολόνες - που αντηχούν ακόμη σαν χορδές
μιας άρπας) αλλά και της ελληνικής φύσης (Λιγοστά πράσινα φύλλα, σκουριασμένες
πέτρες, κόκκινο χώμα) συνθέτουν μια λυρική τοπιογραφία. Τη λυρική εικόνα
αμαυρώνουν τα μεγάλα βελόνια των ασπάλαθων με τους κίτρινους ανθούς (με το
χρώμα του μίσους). Η λέξη ασπάλαθοι, τοποθετημένη σε κεντρική θέση μας
προετοιμάζει για την ποιητική αλληγορία που θα ακολουθήσει. Ολόκληρη, εξάλλου,
η πρώτη στροφή λειτουργεί προετοιμαστικά, στοιχείο που συνιστά γνώρισμα της
σεφερικής σκηνοθεσίας.

Στίχοι 8-18: η δεύτερη στροφή εισάγεται με τη λέξη Γαλήνη (μια κατ’ επίφαση
γαλήνη) που λειτουργεί ως ποιητική παύση (πρβλ. μουσική παύση) για το πέρασμα
σε ένα άλλο επίπεδο. Το ερώτημα που ακολουθεί επιτείνει τη δραματικότητα ενώ η
απάντηση σ’ αυτό – σε μια συνειρμική ακολουθία - αιτιολογεί την ανάμνηση της
πλατωνικής περικοπής (που έρχεται στη μνήμη του μέσα από μια περίτεχνη
μεταφορά: στου μυαλού τ’ αυλάκια), καθώς διαπιστώνεται πως δεν άλλαξε από τα
αρχαία χρόνια το όνομα του θάμνου. Ο ποιητικός μύθος μεταπλάθεται σε ποιητική
αλληγορία και παραπέμπει στο τώρα. Η περικοπή λειτουργεί καταιγιστικά και
κλιμακώνεται ανατριχιαστικά, με τα ρήματα σε χρόνο αόριστο να δηλώνουν το
τετελεσμένο, τοποθετημένα ασύνδετα να ηχούν ως απανωτά ραπίσματα και, τέλος,
βαλμένα παρατακτικά να δείχνουν μανία και πείσμα. Οι ασπάλαθοι εδώ γίνονται το
όργανο απονομής της δικαιοσύνης, ενώ ο Τάρταρος δηλώνει το καθαρτήριο, τη
σκοτεινή άβυσσο που περιμένει τους κακούργους.

Στίχοι 19-20: η συναισθηματική έξαρση καταλαγιάζει, η αυλαία της αρχαίας
τραγωδίας πέφτει, η κάθαρση έχει συντελεσθεί. Με τη λέξη Έτσι εισάγεται εμφαντικά
το παραβολικό σχήμα της ποιητικής αλληγορίας (όπως τότε, έτσι και τώρα). Το
επιλογικό σχόλιο λειτουργεί με γνωμικό τρόπο και διαβεβαιώνει ότι ανάλογο τραγικό
τέλος μ’ αυτό του Παμφύλιου Αρδιαίου περιμένει κάθε πανάθλιο τύραννο. Ο αιώνιος
νόμος της τραγωδίας λειτουργεί αδυσώπητα: ύβρις – νέμεσις – τίσις.

catherine1994 · 18 Απριλίου 2011

Αρχική Δημοσίευση από tzwrtzia:
λοιπόν, επειδή σε λίγο πρέπει να φύγω για το φροντ και δεν έχω πολύ χρόνο στη διάθεσή μου για να απομονώσω τις πληροφορίες που θες, σου παραθέτω κάποιες σημειώσεις που είχα κατεβάσει πέρσι όταν το διδασκόμουν. ελπίζω να σου φανούν χρήσιμες.

Επί ασπαλάθων

Σχολιασμός και ερμηνευτική προσέγγιση ποιήματος:

Πρόκειται για το κύκνειο άσμα του ποιητή, το οποίο πέρασε μια εκδοτική
περιπέτεια, στοιχείο που δηλώνει ότι η ποίηση είναι μια δημόσια πράξη.
Τίτλος πρωτότυπου χειρογράφου: Παμφύλιος, γραμμένο στις 31 του Μάρτη 1971.
Πρωτοδημοσιεύτηκε, σε γαλλική μετάφραση του ποιητή (με τον τίτλο Sur les
aspalathes…), στις 27 Αυγούστου 1971 στην εφημερίδα Le Monde. Στα ελληνικά,
δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες το Βήμα και τα Νέα, στις 23 Σεπτεμβρίου1971, τρεις
μέρες μετά το θάνατο του ποιητή. Στη συνέχεια, δημοσιεύτηκε στα Νέα Κείμενα
(τόμος Β΄, 1972) μαζί με τη γνωστή δήλωση του ποιητή (28 Μαρτίου 1969).

Τίτλος: νοηματικά άφωνος, ανενεργός, προβληματικός. Ένα αρχαιότροπο παράθεμα,
που ηχεί ως αιώνιο ανάθεμα για τους τυράννους.

Δομή ποιήματος: το ποίημα διακρίνεται σε τρία άνισα στροφικά σχήματα που
λειτουργούν ως τρία ποιητικά επίπεδα:
α) Πρώτη στροφή: μια λυρική τοπιογραφία, προβολή ενός κλασικού ελληνικού
τοπίου. Τόνος λιτός, συγκρατημένος, απαλός.
β) Δεύτερη στροφή: η ανάμνηση της πλατωνικής περικοπής και η περικοπή. Τόνος
οργίλος, συναισθηματική έξαρση (αντισεφερικό στοιχείο).
γ) Τρίτη στροφή: εξόδειοι στίχοι – παραβολικό σχήμα της ποιητικής αλληγορίας.
Τόνος ήρεμος.

Αναλυτικότερα:

Στίχοι 1-7: στην πρώτη στροφή λειτουργεί η αφηγηματική μνήμη (η ιστορική και η
αρχαία μνήμη). Σαφείς τοπικοί και χρονικοί δείκτες μας τοποθετούν στον ποιητικό
χωροχρόνο (Σούνιο, μέρα του Ευαγγελισμού, πάλι με την άνοιξη). Ταυτόχρονα, λέξεις
δίσημες και με νοηματικό βάρος μας υποβάλλουν μια ανάλογη ατμόσφαιρα
(Ευαγγελισμός: Επανάσταση του ’21 και καλή αγγελία σε κατάσταση ανελευθερίας,
Άνοιξη: ανάσταση της φύσης και του Έθνους). Λέξεις δηλωτικές του αρχαίου
ελληνικού πολιτισμού (Σούνιο, αρχαίες κολόνες - που αντηχούν ακόμη σαν χορδές
μιας άρπας) αλλά και της ελληνικής φύσης (Λιγοστά πράσινα φύλλα, σκουριασμένες
πέτρες, κόκκινο χώμα) συνθέτουν μια λυρική τοπιογραφία. Τη λυρική εικόνα
αμαυρώνουν τα μεγάλα βελόνια των ασπάλαθων με τους κίτρινους ανθούς (με το
χρώμα του μίσους). Η λέξη ασπάλαθοι, τοποθετημένη σε κεντρική θέση μας
προετοιμάζει για την ποιητική αλληγορία που θα ακολουθήσει. Ολόκληρη, εξάλλου,
η πρώτη στροφή λειτουργεί προετοιμαστικά, στοιχείο που συνιστά γνώρισμα της
σεφερικής σκηνοθεσίας.

Στίχοι 8-18: η δεύτερη στροφή εισάγεται με τη λέξη Γαλήνη (μια κατ’ επίφαση
γαλήνη) που λειτουργεί ως ποιητική παύση (πρβλ. μουσική παύση) για το πέρασμα
σε ένα άλλο επίπεδο. Το ερώτημα που ακολουθεί επιτείνει τη δραματικότητα ενώ η
απάντηση σ’ αυτό – σε μια συνειρμική ακολουθία - αιτιολογεί την ανάμνηση της
πλατωνικής περικοπής (που έρχεται στη μνήμη του μέσα από μια περίτεχνη
μεταφορά: στου μυαλού τ’ αυλάκια), καθώς διαπιστώνεται πως δεν άλλαξε από τα
αρχαία χρόνια το όνομα του θάμνου. Ο ποιητικός μύθος μεταπλάθεται σε ποιητική
αλληγορία και παραπέμπει στο τώρα. Η περικοπή λειτουργεί καταιγιστικά και
κλιμακώνεται ανατριχιαστικά, με τα ρήματα σε χρόνο αόριστο να δηλώνουν το
τετελεσμένο, τοποθετημένα ασύνδετα να ηχούν ως απανωτά ραπίσματα και, τέλος,
βαλμένα παρατακτικά να δείχνουν μανία και πείσμα. Οι ασπάλαθοι εδώ γίνονται το
όργανο απονομής της δικαιοσύνης, ενώ ο Τάρταρος δηλώνει το καθαρτήριο, τη
σκοτεινή άβυσσο που περιμένει τους κακούργους.

Στίχοι 19-20: η συναισθηματική έξαρση καταλαγιάζει, η αυλαία της αρχαίας
τραγωδίας πέφτει, η κάθαρση έχει συντελεσθεί. Με τη λέξη Έτσι εισάγεται εμφαντικά
το παραβολικό σχήμα της ποιητικής αλληγορίας (όπως τότε, έτσι και τώρα). Το
επιλογικό σχόλιο λειτουργεί με γνωμικό τρόπο και διαβεβαιώνει ότι ανάλογο τραγικό
τέλος μ’ αυτό του Παμφύλιου Αρδιαίου περιμένει κάθε πανάθλιο τύραννο. Ο αιώνιος
νόμος της τραγωδίας λειτουργεί αδυσώπητα: ύβρις – νέμεσις – τίσις.

Σ'ευχαριστώ πολύ

Asoula · 05-03-11

Ξέρει κανείς την ερώτηση 4 στη σελίδα 238 από το ποίημα του Ρίτσου ''ο τόπος μας'' ?

korina P · 28-05-11

παιδια θελω βοηθεια. στο ποιημα ¨Ελενη¨ του Σεφερη σελ210 1) να σχολιασετε τη γλωσσα του ποιηματος και 2) απο ποια συγχρονα ρευματα επηρεαστηκε και να τεκμηριωσετε την αποψη σας με αναφορες στο κειμενο.

loukas(^_^) · 12-10-11

Μπορει να με βοηθησει κανενας με την παρακατω ερωτηση??
:Πως παρουσιαζεται η Φραγγογιαννου απο εσωτερικη και εξωτερικη σκοπιά και τι επιτυγχανει με αυτο ο συγγραφεας?
(Οπως ολοι καταλαβατε αναφερομαι στην Φονισσα του Παπαδιαμαντη)
ευχαριστω

ελεναα · 12 Οκτωβρίου 2011

αν και εγώ δεν το διδαχτηκα(ωστόσο εχω διαβασει ολο το διήγημα που θεωρείται το σπουδαιότερο του παπαδιαμαντη) παρατηρω για την βασικη ηρωιδα τα εξης:εισαγωγικα-η φραγκογιαννου είναι μια ταλαιπωρη γυναικα και υποταγμενη γυναικα΄΄ποτε δεν ειχε καμει αλλο ειμη να υπηρετει τους αλλους΄΄ με πολλα βασανα και κακια μοιρα και για αυτο οφειλεται το κοινωνικο περιβαλλον.΄΄ερχεται λοιπον ως ΑΥΤΟΚΛΗΤΗ ΤΙΜΩΡΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ αδικιας,ως διεστραμμενη εγκληματικη φυση,ως ανταρτισσα οργισμενη απεναντι στο θεο΄΄(απο εκδοση του διηγηματος)να αποδωσει τη δικη της δικαιοσυμη!
1.υπαρχουν αρκετα σημεια στο βιβλιο που δειχνουν τις ταλαιπωριες της οπως για παραδειγμα οι γονεις της την αδικησαν και της εδωσαν λιγοτερη προικα.εχασε επισης τους 3 γιους της και εχει και κορη ανυπαντρη.(εσωτερικη σκοπια)
2.ο εσωτερικος της κοσμος ειναι επηρασμενος απο τον κοινωνικο περιγυρο -εχει για παραδειγμα την αποψη πως τα κριτσια ειναι βασανα για τις οικογενειεσ λογω της αποκαταστασης τους ενω φτανει στο σημειο να θεωρει τις δολοφονιες των μικρων κοριτσιων θεαρεστες΄΄θεε μου γιατι να ελθει εις τον κοσμο και αυτο.δηλαδη οπως πολυ ευσοχα εγραψε οπαπαδιαμαντης ΕΨΗΛΩΣΕΝ Ο ΝΟΥΣ ΤΗΣ(τησ έστριψε δηλαδη!).(εσωτερικη σκοπια)
3.η ηρωιδα παρουσιαζεται πολλες φορες θεοσεβουμενη-ζητα για παραδειγμα απο τον αι γιαννη τον κρυφο να εγκρινει το φονο της εγγονης της!(εσωτερικη σκοπια)
πρεπει να τονισουμε και κατι-η ψυχοπαθολογικη προσωπικοτητα της ηρωιδας ειναι διχασμενη αφου απο ενα σημειο και μετα νιωθει τυψεις,βλεπει εφιαλτεσ στον υπνο της και θελει να εξομολογηθει.
4.αλλα χαρακτηριστικα της ειναι η ευστροφια και η δυνατοτητα να υποκρινετσι(βλεπε σκηνη στο πηγαδι που δειχνει και ψυχραιμια!).επισης εντυπωσιακος ειναι οτροπος που διαφευγει απο αυτους που την κηνυγουν-ειναι τολμηρη(εσωτερικη σκοπια)
ΤΩΡΑ ΄΄συμπασχει με το θυμα ή το θυτη οσυγγραφεας ,ταυτιζεται ΄΄ιδεολογικα ΄΄με την ηρωιδα του,οπως ο ντοστογιεφσκι,με το Κακο,με την αβυσσο της ανθρωπινης ψυχης-παντα βεβαια απο την αμετακινητη σκοπια του πιστου της ορθοδοξιας?λοιπον, ο παπαδιαμαντης μπορει να την ειρωνευεται μερικες φορες αλλα φαινεται οτι συμμεριζεται την αποψη της ηρωιδας για την αδικημενη θεση της γυναικας στην κοινωνια,ΔΙΑΦΩΝΕΙ ομως με ττον τροπο που αντιδρα η ηρωιδα(δηλ. με δολοφονιες)(εξωτερικη σκοπια),η οποια (αποψη του συγγραφεα) φαινεται στην τελευταια σκηνη.ο συγγραφεας δεν ΄΄εξευτελιζει΄΄ την ηρωιδα του αλλα θεωρει το τελος της θεια δικαιοσυνη ,η οποια μαλιστα ταυτιζεται στην προκειμενη περιπτωση με την ανθρωπινη δικαισυνη.τελος η σταση μας απενατι στην ηρωιδα δεν πρεπει να ειναι απολυτα αρνητικη και επικριτικη-χωρις βεβαια να δικαιολογουμε τα εγκληματα της-γιατι δεν παυει να ειναι θυμα της κοινωνιας της εποχης της-ετσι καταφερνει ο συγγραφεας να μεινει στο τελος ουδετερος χωρις να εκφραζει καποια δικη του αποψη!(το συνηθιζει αυτο οπαπαδιαμαντης)
ΣΥΜΒΟΥΛΗ:διαβασε αν μπορεις ολο το διηγημα!
ελπιζω να βοηθησα!

loukas(^_^) · 12-10-11

σε ευχαριστω πολυ! ξανα...

*Maria (^_^)* · 18-10-11

Μπορεί κάποιος να με βοηθήσει στην παρακατω ερώτηση: Να παρουσιάσω και να σχολιάσω τους αντιθετικούς άξονες του διηγήματος. Η ερώτηση αναφέρεται στο διήγημα: Το μοιρολόγι της φώκιας. Σελ.68

Έχω βρει κάποιες αντιθέσεις,όπως π.χ. Ζωή-Θάνατος, Χαρά-Λύπη κ.ά. απλώς θέλω να μου πείτε επιγραμματικά μερικές.

Βοήθεια/Απορίες στη Λογοτεχνία

Επιφανές μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Επιφανές μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Επιφανές μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Δραστήριο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Επιφανές μέλος

Νεοφερμένος

Επιφανές μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Δραστήριο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Νεοφερμένος

Νεοφερμένος

Νεοφερμένος

Δραστήριο μέλος

Νεοφερμένος

Πολύ δραστήριο μέλος