Βοήθεια/Απορίες στη Λογοτεχνία Προσανατολισμού

[bibble]

Σας ευχαριστώ όλους για τη βοήθειά σας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[κουνελι]

κοριτσια αν ξερετε τιποτα για το συγκεκριμενο ποιημα στειλτε καμμια σημειωση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Jason_z89]

Καλησπέρα!! Θα ήθελα να ρωτήσω κατι! Ποιος πιστεύετε πως είναι ο σωστός τρόπος απάντησης στην ερώτηση για το παράλληλο?
Πρέπει να υπάρχει επίλογος και πρόλογος? Να χωρίζουμε παραγράφους?

Πχ. αμα μας ζητάει να επισημάνουμε ομοιότητες και διαφορές, μπορούμε να κάνουμε εναν πρόλογο αναφέροντας πως υπάρχουν ομοιότητες και διαφορές και μετα να αφιερώσουμε μια παράγραφο για τις ομοιότητες και μία για τις διαφορές?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[evaggelia]

Σίγουρα χρειάζεται κι ένας μικρός πρόλογος όπως και σε όλες τις ερωτήσεις άλλωστε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[eliaki]

ενα προλογακι χρειαζεται... αλλα μπορει να ειναι απλα μια προταση που να εισαγει στο θεμα... τις ομοιοτητες κ τις διαφορες ειναι καλυτερο να τις βαζεις σε διαφορετικες παραγραφους... ο επιλογος, αν κ οταν χρειαζεται, μπορει να ειναι απλα μια προταση οπως ο προλογος... να θυμασαι ομως οτι οταν απαντας στα παραλληλα δε γραφεις εκθεση... ελπιζω να βοηθησα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Jason_z89]

ενα προλογακι χρειαζεται... αλλα μπορει να ειναι απλα μια προταση που να εισαγει στο θεμα... τις ομοιοτητες κ τις διαφορες ειναι καλυτερο να τις βαζεις σε διαφορετικες παραγραφους... ο επιλογος, αν κ οταν χρειαζεται, μπορει να ειναι απλα μια προταση οπως ο προλογος... να θυμασαι ομως οτι οταν απαντας στα παραλληλα δε γραφεις εκθεση... ελπιζω να βοηθησα...

Ναι Ναι! Κατι τέτοιο εχς κι εγώ στο μυαλό μου! Απλα αυτες τις προτασούλες να τις γράφουμε σε διαφορετικές παραγράφους? Εστω κι αν είναι τόσο μικρές?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[eliaki]

εγω γραφω μια-δυο μικρες εισαγωγικες, αλλαζω παραγραφο και γραφω ομοιοτητες, αλλαζω ξανα και γραφω διαφορες κ τελος αλλαζω και γραφω μια-δυο προτασουλες επιλογο...
εχεις βεβαια κ την επιλογη να γραψεις απλα μια εισαγωγικη για τις ομοιοτητες και να τις αναπτυξεις στην ιδια παραγραφο και μετα να κανεις το ιδιο σε διαφορετικη παραγραφο για τις διαφορες...
και οι δυο τροποι ειναι σωστοι...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[maraki love]

Μήπως ξέρει κανείς ποια είναι τα πεζολογικά στοιχεία ή τί είναι;;

Ευχαριστώ εκ των προτέρων..:thanks:

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Σόφη28426]

κοριτσια αν ξερετε τιποτα για το συγκεκριμενο ποιημα στειλτε καμμια σημειωση.

Τίτλος: Γας Ομφαλός. Ο τίτλος του ποιήματος συνδέεται όχι μόνο με το μαντείο των Δελφών, που εθεωρείτο ο ομφαλός της γης, αλλά και με την ποιήτρια, υπό την έννοια ότι το πρόσωπο του χαμένου συντρόφου της είναι ο ομφαλός της δικής της ζωής, το κέντρο και το επίκεντρο της σκέψης της.
Γας ομφαλός: Ο ομφαλός της γης. Έτσι αποκαλούνταν κατά την αρχαιότητα ο χώρος των Δελφών.
Υπάρχει ένας αγώνας, μια πάλη ανάμεσα στα έργα του ανθρώπου να επιβιώσουν και στα στοιχεία της φύσης να επιβάλλουν τη φθορά σε ό, τι ο άνθρωπος δημιούργησε. Έργα ανθρώπου: α) μετόπες, με αντίπαλο τη βροχή που φτάνει σε αυτές, β) θρόνος, με αντίπαλο τα σύννεφα ή τον άνεμο, γ) ζωοφόροι, με εχθρό τα κίτρινα φύλλα του φθινοπώρου. Η αντιπαλότητα αυτή της κυριολεξίας και της μεταφορικής χρήσης στοχεύει στη φθορά και την ερήμωση.
Με αφορμή έναν αρχαιολογικό περίπατο η ποιήτρια επισημαίνει ότι η φθορά και ο θάνατος άψυχων και έμψυχων αποτελούν μια βεβαιότητα, που δεν πρέπει να την παραβλέπουμε ή να την ξεχνούμε. Τα ερείπια, η εγκατάλειψη, επενεργούν δραστικά και καταλυτικά στο συναίσθημα της ποιήτριας, η οποία, έχοντας και τη σκέψη σε αγαπημένο πρόσωπο που χάθηκε, αναλογίζεται το μάταιο της ζωής. Η υπαρξιακή αγωνία της ποιήτριας έχει αφετηρία και τέρμα την καθημερινότητα, γι'αυτό και είναι πηγαία, αληθινή και συγκινητική. Το φυσικό τοπίο στο ποίημα έχει και μεταφορική σημασία και αντανακλά κυρίως την αίσθηση της υπαρξιακής φθοράς.
Στο ποίημα αυτό, το κρυμμένο βίωμα της ποιήτριας μετατρέπεται σε απόσταγμα σοφίας, που αποδίδεται με τρόπο αποφθεγματικό. Η ποιήτρια διακατέχεται από υπαρξιακή αγωνία και επιθυμεί να την εκφράσει. Η ερήμωση παραπέμπει στην προσωπική (και υπαρξιακή) ερημιά της Κικής Δημουλά κι οι κύκλοι του <<σταδίου>> (<<κύκλοι δρομείς>>, που ένας - ένας κλείνουν) παραπέμπουν στη σταδιακή μετάβαση κάθε ανθρώπου προς το βιολογικό τέλος. Στους στίχους 51 - 52 υπάρχει επίσης μια μεταφορική μελαγχολική αποστροφή, η σκληρότητα του μαρμάρου (της ζωής), καθώς πολλές φορές η ζωή μας πληγώνει, αλλά δε γνωρίζουμε πως ν' αντιστεκόμαστε στα πλήγματα. Τα πένθιμα συναισθήματα της ποιήτριας κορυφώνονται με τη μνήμη του συντρόφου της, καθώς και με τη λέξη επτοήθη, γιατί τελικά ό, τι μένει απ' την περιπλάνησή της στο χώρο του αρχαίου θεάτρου είναι η καταλυτική <<γνωριμία>> της με τη φθορά, με τη ματαιότητα, που την τρομάζει και την <<πτοεί>>.
Η εντύπωση της κίνησης που δίδεται στην περιγραφή του αρχαίου θεάτρου υπογραμμίζει την ερήμωση και την ακινησία. Η κίνηση δεν είναι αυθεντική, γιατί <<κινούνται>> και <<μιλούν>> μόνο οι αρχαιότητες, τα ερείπια, οι σαρκοφάγοι, οι πέτρες κι οι τσουκνίδες. Πουθενά δεν υπάρχει η πραγματική ζωή κι αυτή η ερημιά υπογραμμίζεται ακόμη περισσότερο με την αντίθεση των στίχων 47 - 48 και εξής, με το πραγματικά θορυβώδες παρόν, παρόλο που η ποιήτρια σαρκάζει το εμπόριο που διενεργείται μπροστά στο αρχαίο θέατρο. Αν κινείται κάτι μέσα στο θέατρο, αυτός είναι ο χρόνος, αλλά και πάλι αυτή η κίνηση είναι μια κίνηση <<προς τα πίσω>>, ακριβώς για να βιώσει ο επισκέπτης τη φθορά και το μάταιο του κόσμου.
Η ποιήτρια μπροστά στον αρχαιολογικό χώρο του θεάτρου των Δελφών, που είναι έρημος, φέρνει στη σκέψη της όσα λαμπρά και θαυμαστά είχαν λάβει χώρα εκεί κατά την αρχαιότητα. Αυτή η αναγωγή στο παρελθόν βοηθά την ποιήτρια να <<σχηματίσει εικόνες>>, συγχρόνως όμως η σημερινή εικόνα της ερημιάς και της εγκατάλειψης επιδρά συναισθηματικά στον ψυχισμό της, ο οποίος είναι τραυματισμένος από την απουσία του αγαπημένου προσώπου. Κάτω από αυτό το πρίσμα το ποιήμα ολοκληρώνεται νοηματικά με υπαρξιακές αναζητήσεις.
Με τον στίχο 40, στον οποίο η γυναίκα παρομοιάζεται με αβοήθητο βήμα παιδιού, εξυπακούεται μεταφορικά η μη ολοκλήρωση της προσωπικότητας, υπό το πρίσμα ότι η εποχή δεν αποδέχεται ή δύσκολα αποδέχεται τη γυναικεία προσωπικότητα, ενώ λίγο παρακάτω, στον στίχο 44, η ποιήτρια περιγράφει μιαν ακόμα σπασμένη αρτιότητα, μια νεαρά δούλη.
Στίχος 45: περιγράφεται σαρκαστικά η γυναικεία ματαιοδοξία (καλλωπισμός), η οποία από μόνη της μπορεί να οδηγήσει τη γυναίκα στο περιθώριο των κοινωνικών εξελίξεων.
:thanks:

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deina]

Λογικά είναι τα στοιχεία πεζού λόγου που παρεμβαίνουν στην ποίηση. Σου παραθέτω ένα απόσπασμα για να καταλάβεις καλύτερα:
Η γλώσσα του Καβάφη είναι ιδιότυπη, όπως και η ποίηση του. Είναι βασικά η γλώσσα της ελληνικής παροικίας της Αλεξάνδρειας. Είναι η δημοτική με εκτροπές προς την καθαρεύουσα {που είναι ίσως ένα θελημένο πεζολογικό, ρεαλιστικό στοιχεία} και με κωνσταντινουπολίτικους ιδιωματισμούς που δηλώνουν την ακριβή παρουσία του ανθρώπου. Ο στίχος του σε ιαμβικό ρυθμό, ελεύθερος, βρίσκεται κοντά στον πεζό λόγο, αλλά είναι πολύ προσεγμένος. Η στίξη, οι περίοδοι, οι παύσεις, όλα είναι υπολογισμένα, όλα υπηρετούν την τέχνη της ποιήσεως, ακόμα και η τυπογραφική εμφάνιση. Το κάθε τι τεχνουργημένο με κομψότητα και καλαισθησία................ Ελπίζω να σε βοήθησα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[maraki love]

Αχ σε ευχαριστώ πάρα πολύ ήσουν κατατοπιστικότατη! Τελικα εύκολο ήταν!!:thanks:

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[κουνελι]

χιλια ευχαριστω!!!!!!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[megas kotsos]

κατι που πρεπει να εχεις οπωσδηποτε υποψην σου ειναι οτι η αθανασια ανηκει στα αψυχα και ειναι αυτη η κινητηρια δυναμη που οδηγει την ποιητρια στο να δινει πνοη ζωης στα αψυχα για να εκφρασει αυτες τις ''πολυκροτες''βαθυτερες εννοιες!!!!!!!!!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[κουνελι]

ευχαριστω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[elmar1]

Παιδιά καλημέρα!
Είμαι νέο μέλος και παλιά απόφοιτη. Αποφάσισα ξαφνικά να ξαναδώσω πανελλήνιες φέτος, στα γεράματα!
Έχω βοηθήματα στη Λογοτεχνία, αλλά το βιβλίο της Ποίησης που έχω δεν συμπεριλαμβάνει Σολωμό και Δημουλά.
Θα σας υπερευχαριστούσα αν κάποιος μπορούσε να μου στείλει σημειώσεις! Για τον Κρητικό βέβαια κάτι βρήκα εδώ μέσα.
thanks!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[κουνελι]

Αιφνιδιαστικά ζεύγη:
συνδυασμοί λέξεων εντελώς νέοι
ιδιότυπη, τολμηρή γλώσσα της Δημουλά που φέρνει στο φως μια καινούργια περιοχή εννοιών

Επαναλαμβανόμενα συναισθήματα στα έργα της: απώλεια, ανασφάλεια, φόβος, φθορά, ματαίωση
δεν είναι ο έρωτας μια κατάσταση εξαϋλωμένη, πνευματική και θεωρητική αλλά μια κατάσταση ζωής - καθορίζει άμεσα - ουσιαστικά τη ζωή

Ο Πληθυντικός Αριθμός​

Ο έρωτας​

όνομα ουσιαστικόν​

πολύ ουσιαστικόν​

​

καθοριστική η σημασία του έρωτα για τον ανθρώπινο βίο

ενικού αριθμού​

γένος ούτε αρσενικού ούτε θηλυκού γένους ανυπεράσπιστου​

​

θέλει να καταστήσει σαφή την τρωτότητα του ανθρώπου όταν ερωτεύεται και το πόσο ευάλωτη είναι αυτή η ψυχή και πόσο τραγικά ανυπεράσπιστη
έρωτας = ανυπεράσπιστο συναίσθημα

Πληθυντικός αριθμός​

οι ανυπεράσπιστοι έρωτες​

​

Ο πληθυντικός αριθμός γενικεύει και παγιώνει όσα έχει πει.
Η ανθρώπινη ψυχή πληγώνεται εύκολα ιδιαίτερα όταν ο έρωτας φεύγει – τότε έρχεται ο φόβος – η υπαρξιακή αγωνία.

Πληθυντικός αριθμός​

Ο φόβος​

όνομα ουσιαστικόν​

στην αρχή ενικός αριθμός​

και μετά πληθυντικός​

οι φόβοι​

οι φόβοι για όλα από δω και πέρα​

το πέρασμα του χρόνου συσσωρεύει το φόβο στην ανθρώπινη ζωή.

γενικεύει: από δω και πέρα η ζωή της θα κινηθεί στο οδυνηρό τοπίο του φόβου, της υπαρξιακής αγωνίας και ανασφάλειας
όσο περνά ο χρόνος τόσο αυξάνεται το φορτίο της μνήμης
όσο περνάει η ζωή τόσο περισσότερο μεγενθύνεται η απώλεια, η στέρηση και η ματαίωση
Η μνήμη δημιουργεί θλίψη

Η μνήμη​

κύριο θέμα των θλίψεων​

Ενικού αριθμού​

Η λέξη μνήμη έχει μοναδική και καταλυτική βαρύτητα​

Αισχύλος: (ανθʼ ύπνου πίπτει προ καρδίας μνησίπημων πόνο)
αυτός που προξενείται και από την ανάμνηση της συμφοράς

μόνον ενικού αριθμού​

και άκλιτη απαράλλαχτη​

Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη​

​

με την επανάληψη εντείνει όλα τα παραπάνω

ειδοποιός διαφορά της γυναίκας: ότι γεννάει και οι νύχτες (γένους θηλ.) θα είναι νύχτες που θα γεννάνε συναισθήματα.
είναι αργές και απόλυτα βασανιστικές είναι οι νύχτες που θα περάσουν κάτω από τη μνήμη του ματαιωμένου έρωτα, της θλίψης

Η νύχτα​

όνομα ουσιαστικόν​

γένους θηλυκού​

ενικός αριθμός​

πληθυντικός αριθμός​

οι νύχτες​

οι νύχτες από δω και πέρα​

Φαίνεται ότι η ποιήτρια παλεύει να ορίσει μια γραμματική έννοια: τον πληθυντικό αριθμό όμως την προσπάθεια αυτή, που γίνεται μέσα από 4 ουσιαστικά γίνεται η ποιοτική διαφυγή κοντά στις λέξεις με τις οποίες προσπαθεί να προσδιορίσει

Ποίημα χωρίς κανένα ρήμα
Η απουσία ρήματος αισθητοποιεί την πλήρη απραξία, ακινησία, έλλειψη δράσης.
→Απουσιάζει και το υποκείμενο δηλαδή το λυρικό εγώ της ποιήτριας

Εντούτοις στο ποίημα μέσα από τη διαδοχή των τεσσάρων ουσιαστικών περιγράφεται μια ιστορία. Όλη την ιστορία πρέπει να την κατανοήσουμε μέσα στο περιβάλλον της καταλυτικής πορείας του χρόνου

Να συνδέσετε το περιεχόμενο του ποιήματος με το γενικό τίτλο της συλλογής!
Παρατηρούμε, ότι ο γενικός τίτλος της συλλογής ʽʽτο λίγο του κόσμουʼʼ είναι ακόμα ένα αιφνιδιαστικό ζεύγος όπως πολλά άλλα που χρησιμοποιεί η ποιήτρια στα ποιήματά της αλλά και στο συγκεκριμένο ποίημα

Δημουλά
Δημουλά: έχει τη δική της ποιητική περιοχή εντελώς πρωτότυπη, επαναστατική παραβατική χρήση της γλώσσας σαφώς ιδιότυπος + αναγνωρίσιμος ποιητικός λόγος.

Η Δημουλά τρομοκρατημένη απʼ την πραγματικότητα τρομοκρατεί τη γλώσσα.
ʽʽενός λεπτού μαζίʼʼ αιφνιδιαστικά ζεύγη ʽʽτο φορτηγό κλάμαʼʼ

Αιφνιδιαστικά ζεύγη στα κείμενα (σελ. 94, σελ.111)

Δισημία: λέξεις που δίνουν σημασία σε 2 επίπεδα
Στον πληθυντικό αριθμό αυτό φαίνεται από όλους τους γραμματικούς όρους.

Όλα αυτά παραπέμπουν στον ΥΠΕΡΡΕΑΛΙΣΜΟ? Εκεί κατατάσσεται η Δημουλά γιατί η γλώσσα της είναι εντελώς παραβατική.

Είναι πάντα παρούσα στα ποιήματά της και ποτέ μεταμφιεσμένη σε αντίθεση με το Ρίτσο ο οποίος παίζει το παιχνίδι των προσωπείων.

Στην ποίησή της απουσιάζουν οι άνθρωποι.
Στο κέντρο υπάρχει το ποιητικό υποκείμενο και γύρω του βρίσκονται άψυχα ή αφηρημένες έννοιες που όμως λειτουργούν ως έμψυχα πρόσωπα.
Και αυτά βασανίζονται και αυτός βασανίζουν γιατί βλέποντας αυτά το ποιητικό υποκείμενο έρχεται αντιμέτωπο με τη φθορά.

Υποβάλλονται συναισθήματα μέσα απʼ τα άψυχα αντικείμενα και τις αφηρημένες έννοιες και όχι με μελοδραματικό τρόπο - αυτό είναι ΝΕΟΣΥΜΒΟΛΙΣΤΙΚΟ τα αντικείμενα γίνονται σύμβολα καταστάσεων και συναισθημάτων.
Βίωμα και στάση ζωής που δείχνουν τα ποιήματα της

Συλλογές
ʽʽτο λίγο του κόσμουʼʼ (πληθυντικός αριθμός)
ο άνθρωπος που το έγραψε ζει με πολύ λίγα σε σχέση με αυτά που θα ήθελε ή θα εδικαιούτο
Ποιητική συνείδηση που νιώθει ότι κάποιες καταστάσεις την καταδικάζουν να λαμβάνει ένα μικρό μερίδιο απʼ τη ζωή/απʼ τον κόσμο.
Άρα ένα μεγάλο μέρος του κόσμου παραμένει σκοτεινό, αφανές, εχθρικό
Το όνομα του ποιήματος συνδέεται πάρα πολύ στενά με τη γενική φιλοσοφία της συλλογής.
Οι καταστάσεις που την καταδικάζουν να ζήσει λίγο, που καθιστούν ελλειμματική τη βίωση της ζωής φανερώνονται μέσα απʼ τον ʽʽπληθυντικό αριθμόʼʼ
ο έρωτας
ο φόβος
η μνήμη
ʽʽΧαίρε Ποτέʼʼ (Γας Ομφαλός)
Γράφεται μετά το 1985 (μετά το θάνατο του άντρα της)
ʽʽΜε την απουσία σου εξάπλωσες των αφάνων τις κτήσειςʼʼ
Καθώς περνάμε απʼ το ʽʽλίγο του κόσμουʼʼ στο ʽʽΧαίρε ποτέʼʼ, με όσα έχουν συμβεί στο ενδιάμεσο το λίγο του κόσμου γίνεται λιγότερο
Η ψυχή της έμεινε ολομόναχη. Η μνήμη είναι ακόμα πιο πικρή γιατί τώρα υπάρχει η απουσία
Τραυματίζεται η συνείδησή της

-----------------------------------------
ελπιζω να βοηθησα λιγο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[elmar1]

Να 'σαι καλά!
Με βοήθησες πολύ! Σε ευχαριστώ για το χρόνο που αφιέρωσες... το ξέρω ότι πλέον είναι πολύτιμος.
Καλή επιτυχία σου εύχομαι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[efi_11]

ελπιζω να βοηθησα λιγο.

Κουνελι ειναι οι σημειωσεις που σου εστειλα.....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[bibble]

Πιστεύεται ότι μπορεί να πέσει κάποιο από τα δύο ποιήματα και κυρίως η "Μελαγχολία...";

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[elias_138]

Μπααα......με τιποτα σ λεω.....Περσι επεσε ο Καισαριωνας κ το 2005 παλι ειχε πεσει Καβαφης, ο Δαρειος νομιζω που τωρα ειναι εκτος υλης.......Νισαφι πια με τον καβαφη......Εγω λεω αμαρτημα η Κρητικος....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.