"Διαχωρισμός" μαθητών

Αρχική Δημοσίευση από XRZ:

Θα σας θέσω ένα παράδειγμα. Οι κοπέλες του ανσάμπλ (ναι εκείνες με τα πολλά μετάλλια-μία από όλες είναι ξαδέρφη παιδικής μου φίλης). Πήγαιναν σε ειδικό σχολείο (αθλητικό) είχαν άλλο σχολικό πρόγραμμα από εμάς τους κοινούς θνητούς και γενικώς βοηθήθηκαν να εξασκήσουν το ταλέντο τους (και ορθώς!). Αυτό όμως δεν θα έπρεπε να συμβεί σωστά? Οι κοπέλες αυτές διαχωρίστηκαν από εμάς. Τους δόθηκε η δυνατότητα να εξασκήσουν αυτό που μπορούσαν να φτάσουν παραπάνω από ότι εγώ, εσύ, ο άλλος... Με βάση το "όλοι τα ίδια", τα κορίτσια θα έπρεπε να περιοριστούν στο μάθημα της Γυμναστικής στο σχολείο. Κι αν κάποια από αυτές την υπερζόρισαν οι γονείς της να γίνει αθλήτρια? Α... θα πρέπει να κοπούν αυτά!

Αλλά εκεί ΔΕΝ το μετράμε! Εκεί τις βλέπαμε να κάνουν τα κουλά τους και χαιρόμασταν! Δεν κρίνω αν είναι σωστό ή λάθος αλλά αυτό που λέω είναι ότι όταν μιλάμε για γυμνστική/χορό/αγγλικά/γερμανικά/οτιδήποτε ξεφεύγει από τα "αυστηρά" πλαίσια του σχολείου όχι μόνο δεν επηρεάζεται η ψυχοσύνθεση κανενός παιδιού αλλά και είμαστε all the way να το υποστηρίξουμε και να χαρούμε.

Click για ανάπτυξη...

Εκεί υπάρχει το ελεύθερο της επιλογής... είναι καλές στα αθλήματα και επιλέγουν να φοιτήσουν στο ανάλογο σχολείο ώστε να καλλιεργήσουν το ταλέντο τους....

Ο διαχωρισμός των μαθητών όμως δεν θα είναι επιλογή αλλά πρέπει...εσύ με αυτά τα κριτήρια πρέπει να πας εκεί...κι εσύ με τα αλλά πρέπει να πας εδώ....

Όπως φαίνεται από τις πρώτες απαντήσεις στο θέμα όλοι ερμήνευσαν τον διαχωρισμό ως έξυπνοι-χαζοί. (χωρίς να βγάλω τον εαυτό μου απ' έξω) Άσχετα λοιπόν με το αν είναι αυτό σωστό η όχι αυτό έτσι θα το βλέπει σχεδόν όλη η κοινωνία. :/ Πάντως όπως είχα αναφέρει και προηγουμένως προσωπικά με προβληματίζει ότι αυτός ο διαχωρισμός θα επηρεάσει και:

• παιδιά που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα οι γονείς τους να τα βοηθήσουν με επιπλέον μαθήματα,
• μέτριους μαθητές οι οποίοι πλέον δεν θα ωφελούνται/ανταγωνίζονται με τους καλύτερους
• χαρισματικά παιδιά με προβλήματα προσαρμογής ( Χαρισματικά Παιδιά με χαμηλές επιδόσεις)

Νομίζω πως όλη αυτή η συζήτηση δεν θα είχε νόημα αν στο σχολείο υπήρχαν προγράμματα σπουδών επιλογής. Στο δημοτικό μαθαίνουμε ανάγνωση, βασικά μαθηματικά, γενικές γνώσεις. Για ποιό λόγο όμως κάποιος να συνεχίζει τα μαθήματα που δεν του αρέσουν στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση?

Εγώ σιχαινόμουν τις φυσικές επιστήμες, πέρα από βασικά μαθηματικά (που έμαθα στο δημοτικό) δεν τις χρησιμοποιώ, αλλά παρόλα αυτά στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση και αναγκάστηκα να τα παρακολουθώ και δεν έκανα στην θέση τους άλλα χρήσιμα μαθήματα όπως

Εξελιγμένη Γεωγραφία
Θρησκειολογία
Τέχνη
Ψυχολογία (εκτός από 1 χρονιά που καλύτερα να μην πω πώς ήταν).

Αν υπήρχε πρόγραμμα επιλογής στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, believe it, η μείωση των κακών και μέτριων μαθητών θα ήταν τεράστια!

Επίσης, άτομα χωρίς ενδιαφέρον για τα μαθηματικά ας πούμε ΑΠΛΑ δεν θα τα παρακολουθούσαν, οπότε δεν θα εμπόδιζαν και την επιθυμία των άλλων για πρόοδο!

Αρχική Δημοσίευση από underwater:

Νομίζω πως όλη αυτή η συζήτηση δεν θα είχε νόημα αν στο σχολείο υπήρχαν προγράμματα σπουδών επιλογής. Στο δημοτικό μαθαίνουμε ανάγνωση, βασικά μαθηματικά, γενικές γνώσεις. Για ποιό λόγο όμως κάποιος να συνεχίζει τα μαθήματα που δεν του αρέσουν στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση?

Εγώ σιχαινόμουν τις φυσικές επιστήμες, πέρα από βασικά μαθηματικά (που έμαθα στο δημοτικό) δεν τις χρησιμοποιώ, αλλά παρόλα αυτά στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση και αναγκάστηκα να τα παρακολουθώ και δεν έκανα στην θέση τους άλλα χρήσιμα μαθήματα όπως

Εξελιγμένη Γεωγραφία
Θρησκειολογία
Τέχνη
Ψυχολογία (εκτός από 1 χρονιά που καλύτερα να μην πω πώς ήταν).

Αν υπήρχε πρόγραμμα επιλογής στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, believe it, η μείωση των κακών και μέτριων μαθητών θα ήταν τεράστια!

Click για ανάπτυξη...

Συμφωνώ απολύτως.
Πόσο δίκιο έχεις..
Και πόσο γελοίο είναι να περνάς τόσες ώρες στο σχολείο κάνοντας πράγματα που δεν σου αρέσουν.
Γιατί να μάθω συναρτήσεις ρε παιδιά;
Αφού δεν με ενδιαφέρουν. Και ούτε θα μου χρειαστούν ποτέ.
Να δεχτώ για παράδειγμα να μάθω χημεία, γιατί μελετά στοιχεία της καθημερινής μου ζωής.
Αλλά όχι πράγματα τελείως έξω από τα ενδιαφέροντά μου.
Ξέρετε, πέρυσι, στη Β' Λυκείου, εμείς της θεωρητικής, είχαμε 2 ώρες άλγεβρα, 2 ώρες γεωμετρία, 2 ώρες φυσική και 2 ώρες χημεία. Δηλαδή 8 ώρες την εβδομάδα μαθήματα που τα σιχαινόμασταν. Και πολλά παιδιά έφτασαν στο σημείο να επανεξεταστούν γι'αυτά τα μαθήματα. Έλεος.
Και το ωραίο είναι πως τα άλλα παιδιά, των δύο άλλων κατευθύνσεων (τεχνολογική και θετική) έκαναν μόνο 2 ώρες Αντιγόνη. Η ώρα του παιδιού δηλαδή. Και κλαίγονταν κιόλας. Και μην μου πείτε για τα Κείμενα και την Έκθεση. Σ' αυτά και να μην σ'αρέσουν δεν υποχρεούσαι να λύνεις ασκήσεις και να γράφεις στον πίνακα. Κοιμάσαι στο μάθημα και επειδή δεν κάνεις φασαρία, ο καθηγητής σε περνάει.. Ωραία..
Και φέτος, στη Γ' Λυκείου, έχω 2 ώρες φυσική. Σου λέει, μην τ' αφήσουμε και τόσο εύκολα τα πράγματα..
Αυτή είναι η Παιδεία μας. Εγώ προσωπικά έχω σιχαθεί το σύστημα που μας κάνει να μισούμε αυτά τα χρόνια μας.

Αρχική Δημοσίευση από XRZ:

Ομολογώ ότι δεν μου κατέβηκε η επιφοίτηση [ ο petros θα συμφωνήσει μαζί μου σίγουρα ] αλλά είναι ένα θέμα που με έχει απασχολήσει στο παρελθόν και ακόμα όταν "πέφτει" στο τραπέζι με απασχολεί. Έχει δύο σκέλη

Η -βασική- ερώτηση είναι: θεωρείται σωστό να υπάρχει κάποιου είδους "κατάταξη" των μαθητών? Δλδ πχ στην Α' γυμνασίου να δίνουν κάποιες -στοιχειώδεις- εξετάσεις και τα τμήματα, αντί να είναι αλφαβητικά να είναι βάση επίδοσης? Ακολούθως στις επόμενες τάξεις τα τμήματα να μεταβάλλονται βάση των αποτελεσμάτων της προηγούμενης χρονιάς. Θεωρείται ότι θα βοήθησει την ευγενή άμιλλα μεταξύ των μαθητών αυτό? Θα αποτελέσει βοηθητικό μέσο τόσο για το μαθητή (πχ ο αδύνατος, ανάμεσα σε αντίστοιχους μαθητές θα "ντρέπεται" λιγότερο να κάνει ερωτήσεις) όσο και τον καθηγητή (θα μπορεί να "χάσει" το χρόνο να ξαναεξηγήσει κάποια προαπαιτούμενη γνώση αφού θα τη ζητά πιθανότατα μεγαλύτερο ποσοστό της τάξης)

ή

απλώς θα ενισχύσει τις κόντρες, και κακά αισθήματα (κόμπλεξ από τους πιο αδύνατους μαθητές, κακώς εννοούμενη περηφάνια από τους καλούς).

Οι γονείς πως θα αντιδρούσαν σε αυτό? ΕΣΕΙΣ ως γονείς/μαθητές πως θα αντιδορύσατε/νιώθατε?

Δευτερεύον ερώτημα: Με αφορμή διάφορα παιδιά - "φαινόμενα" που ακούγονται να τελειώνουν το πανεπιστήμιο στα 20 πχ κτλ. Η' να βάλω ένα προσωπικό παράδειγμα. Στον Αρχιμήδη (τελικός πανελλήνιος διαγωνισμός μαθηματικής εταιρίας) όταν ήμουν 3η γυμνασίου διαγωνιζόμουν μαζί με έναν μαθητή ΣΤ' Δημοτικού [στα ίδια θέματα] στα οποία μάλιστα οφείλω να πω ότι πήγε και πολύ καλύτερα από εμένα [και πολλούς άλλους από τους ~150 επίσης ]. Θεωρείται ότι τέτοια "χαρισματικά" παιδιά θα έπρεπε να προχωράνε πιο γρήγορα?

Με άλλα λόγια και πιο γενικά. Κρίνετε ως σωστό το μοναδικό κριτήριο ανά τάξη να είναι το πρώτο γράμμα του επωνύμου και το μοναδικό κριτήριο ως προς το χρόνο αποφοίτησης από το σχολείο/εισαγωγής στην 3ο-βάθμια εκπαίδευση να είναι το πιστοποιητικό γέννησης?

Click για ανάπτυξη...

Όλα καλά κι όλα ωραία, και το σκεπτικό σωστό, αλλά θα είχε σωστή εφαρμογή σε ένα τελείως διαφορετικό εκπαιδευτικό σύστημα και γενικότερα σε μια τελείως διαφορετική κοινωνία. Αλλά αυτό για να το αναλύσουμε θέλουμε μέρες, για να μην πω βδομάδες.
Προς το παρόν και για τα, ελληνικά τουλάχιστον, δεδομένα θεωρώ οτι μάλλον κακό θα έκανε παρά καλό, πέραν του οτι δε νομίζω οτι θα μπορούσε να εφαρμοστεί. Στο κοινωνικό σύστημα που έχουμε αυτή τη στιγμή οποιοσδήποτε διαχωρισμός περισσότερο πρόβλημα δημιουργεί και αυτό διότι έτσι είναι φτιγμένο το σύστημα, γι αυτό το λόγο είναι έτσι.
Προφανώς πιστεύω οτι τα χαρισματικά παιδιά πρέπει να έχουν την ευκαιρία να προχωρήσουν, όπως πιστεύω οτι και τα παιδιά που έχουν μαθησιακές δυσκολίες πρέπει να τους δίνεται η δέουσα προσοχή ή τα παιδιά που έχουν καλλιτεχνική κλίση να μπορούν εξίσου να προχωρήσουν στον τομέα που διακρίνονται. Αλλά δυστυχώς όλα αυτά για να γίνουν σωστά πρέπει να αναδομηθεί το εκπαιδευτικό σύστημα από τη βάση του έτσι ώστε να έχει ανθρώπινο χαρακτήρα.
Τι να το κάνω αν το παιδί μου είναι άψογο στις επιστήμες και στα 20 του έχει πάρει πτυχίο από ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα και από τα 21 του παράγει επιστήμη γα ψίχουλα την οποία καρπώνεται ο κάθε επιχειρηματίας?

Διαβασα με προσοχη τις πολυ ενδιαφερουσες αποψεις της XRZ και εχω να πω τα εξης:

1) Εφ οσον δεν μιλαμε για παιδια διανοιες, αλλα απλα για παιδια που ειναι επιμελη και δειχνουν ενδιαφερον, τοτε γιατι θα επρεπε να προχωρανε ποιο γρηγορα τις ταξεις? Το προγραμμα σπουδων ειναι αυτο και τα χρονια αυτα. Πρεπει λοιπον να τα κανουν ολα κανονικα.

2) Η παιδεια θελει πολλες αλλαγες. Αλλες ομως ειναι οι αλλαγες που πρεπει να γινουν πρωτα και οχι αυτες που προτεινεις. Η παιδεια πρεπει να αλλαξει απο τη ριζα. Κατ αρχην πρεπει να προωθει το διαλογο και την τεκμηριωση αποψεων που βγαζει στην κοινωνια ανθρωπους με κριτικη σκεψη και ακονισμενο μυαλο. Και οχι την παπαγαλια που βγαζει ανθρωπους αβουλους (και ψηφοφορους αβουλους, οποτε ετσι δημιουργειται και η πολιτικη καταντια στη χωρα μας και πολλα αλλα). Το σχολειο τοτε θα ηταν και ποιο ενδιαφερον για τα παιδια. Μην σου φαινεται περιεργο, αλλα εγω δεν πιστευω οτι ειναι απλα αδιαφορια αυτο που δειχνουν οι "κακοι" μαθητες. Τρανο παραδειγμα εγω που εβγαζα καλους βαθμους στο γυμνασιο, αλλα απο το λυκειο και μετα επεσα κατακορυφα. Ο λογος δεν ητανε απλα "αδιαφορια", αλλα ηταν κατι σαν αρνηση του συστηματος που εβλεπα να εφαρμοζεται. Ειχα ξενερωσει απιστευτα! Δεν με εψηναν καθολου τα μαθηματα και ο τροπος που αυτα διδασκονταν. Με ολα αυτα βεβαια δεν ειχα το ιδιο ενδιαφερον για να παρω καλους βαθμους...

3) Ηθελα να πω κι αλλα, αλλα πρεπει να παω για μασες τωρα...

---Δεν παρατάω τη μάχη

Απλά είμαι κομμάτια και -καιρού επιτρέποντος- θα είμαι away για 1 εβδομάδα περίπου...

θα επανέλθω

[ναι ναι μπορείτε να το θεωρήσετε απειλή αυτό ]

Ελα αν μπορεις...

Χαίρομαι πραγματικά που συναντώ ένα τόσο ωραίο θέμα, με τόσο υψηλό επίπεδο αντιπαράθεσης απόψεων μέσα στο στέκι. Μπράβο παιδιά!!! Μακάρι να μπορούσαμε πάντοτε να συζητάμε σ' αυτό το επίπεδο...

Το ζήτημα είναι πολύ περίπλοκο και δεν είναι καθόλου εύκολο να καταλήξουμε σε ένα οριστικό και απόλυτο συμπέρασμα. Ομολογώ πως δεν έχω συγκεκριμένη κι εμπεριστατωμένη άποψη επ' αυτού, ενώ το έχω σκεφτεί πολλές φορές και ως εκπαιδευτικός (διδάσκω σε φροντιστήρια) και ως γονιός. Επίσης θα πω ότι μέχρι να φτάσω στο σημείο να γράψω, ήδη έχω επηρεαστεί από τις απόψεις των συνομιλητών που έχω διαβάσει. Θα προσπαθήσω να δείξω κάποιες πλευρές του ζητήματος που μ' έχουν απασχολήσει, μέσω των πολύ ωραία διατυπωμένων έως τώρα απόψεων.

Αρχική Δημοσίευση από XRZ:

Κ επίσης...στο δεύτερο ερώτημα [κυρίως]... γιατί κάποιο πραγματικά χαρισματικό παιδί να πρέπει να μείνει καθηλωμένο σε ένα -κατά γενική ομολογία- δυσλειτουργικό σχολείο μέχρι τα 18 του όταν αποδεδειγμένα μπορεί να αποφοιτήσει πχ στα 16 του?

Click για ανάπτυξη...

Αυτή είναι η δεύτερη (και δευτερεύουσα) ερώτηση που έχει θέσει η συνομιλήτρια, με την οποία δεν έτυχε έως τώρα να ανταλλάξουμε απόψεις και τη χαιρετίζω. Σε αυτό μάλλον έχω πιο κατασταλλαγμένη άποψη. Διαφωνώ με το να "τρέχουν" τα παιδιά τις τάξεις. Αυτό γιατί...

Αρχική Δημοσίευση από faithplus1:

Το σχολείο έχει δύο στόχους. εξ'ίσου σημαντικούς: α) μα δώσει στο μαθητή κάποιες γνώσεις και β) να τον βοηθήσει να διαμορφώσει την προσωπικότητα και το χαρακτήρα του.
Κατά τη γνώμη μου, ο οποιοσδήποτε διαχωρισμός με οποιοδήποτε κριτήριο εμποδίζει σοβαρά το δεύτερο σκοπό του σχολείου. Η κοινωνία αποτελείται από διαφορετικούς ανθρώπους, διαφορετικών δυνατοτήτων και έτσι πρέπει να είναι και μια σχολική τάξη.

Click για ανάπτυξη...

Να μια πολύ ωραία άποψη από έναν συνομιλητή με τον οποίο επίσης δεν είχα έως τώρα την τιμή να ανταλλάξω απόψεις. Κατά τη γνώμη μου, η νοητική ανάπτυξη αλλά και η μαθησιακή πρόοδος θα πρέπει να συμβαδίζει και με τη φυσική ανάπτυξη και ωριμότητα του μαθητή. Πιστεύω ότι οι γνώσεις πρέπει να ωριμάζουν μέσα στο μυαλό του παιδιού, ώστε να έχουν τον απαιτούμενο χρόνο να μετουσιωθούν σε "γνώση", δηλαδή σε ένα ενιαίο πλαίσιο αντίληψης των πραγμάτων, ώστε ο μαθητής να μπορεί όχι μόνο να αποθηκεύει "ωμή" (ανεπεξέργαστη) πληροφορία αλλά και να μάθει να την διαχειρίζεται κριτικά, με αποτέλεσμα να μπορεί να παράγει επεξεργασμένη πληροφορία, δηλαδή σκέψη. Επίσης, η παιδεία πρέπει να έχει ως στόχο της την ατομική ανέλιξη του μαθητή κι όχι μόνο την καλύτερη εκμετάλλευση των ικανοτήτων του από την κοινωνία (φυσικα κι αυτό είναι θεμιτό, όμως μέσα σε κάποια όρια). Τα παιδιά δεν είναι άλογα του ιπποδρόμου, ούτε πρωταθλητές των ολυμπιακών αθλημάτων που πρέπει να τα βιάζουμε ώστε ν' αποδώσουν περισσότερα για το σύστημα. Η μαθησιακή διαδικασία πρέπει να καταλήγει στην απόκτηση παιδείας, δεν είναι απλώς εκπαίδευση για χρηστικούς λόγους. Αυτό μετατρέπει τον άνθρωπο σε σκύλο του Παυλώφ.

Αρχική Δημοσίευση από suspiria:

Μιλάμε για μια κοινωνία πλέον που στοχεύει στην παραγωγή. Θέλετε να την πείτε "επιχείρηση"; Θέλετε να την πείτε "ρομποτάκια εν δράσει"; Το ίδιο μου κάνει. Ο μαθητής έχει μοναδικό σκοπό να παράγει το καλύτερο δυνατό χωρίς να λειτουργούν οι "ανθρώπινοι παράγοντες" αφού αποδείχθηκε οτι τον εμποδίζουν.

Click για ανάπτυξη...

Αυτό ακριβώς εννοεί και η φίλη Suspiria σε τούτο το σημείο της απάντησής της. Θα συμφωνήσω μαζί της, όσο κι αν κάτι τέτοιο δεν είναι και τόσο συνηθισμένο

Βέβαια, η XRZ σε αυτά που αναφέρω έχει να αντιπαραθέσει το ακόλουθο επιχείρημα:

Επίσης, @ ρουμάνα... Η κόρη σου είχε την ευκαιρία να περάει 2 χρονιές σε μία στα αγγλικά. Προφανώς -εγώ αυτό καταλαβαίνω τουλ- ήταν ανώτερη στα αγγλικά από άλλα παιδιά που ξεκίνησαν μαζί (τα έπαιρνε πιο εύκολα, την ενδιέφεραν πιο πολύ, 1000 λόγοι θα μπορούσαν να είναι η αιτία). Με βάση τη σημερινή δομή του σχολείου όμως η κόρη σου θα έπρεπε να είναι 3 χρόνια ΠΙΣΩ από το επίπεδο που βρίσκεται σήμερα γιατί η συνομίληκη φίλη της με την οποία ξεκίνησαν μαζί [που δεν την ενδιέφερε τόσο, δεν διάβασε τόσο, δεν τα κατάφερνε τόσο οτιδήποτε μπορεί να συνέβη!) θα ένιωθε μειονεκτικα!!!!!

Click για ανάπτυξη...

Θα ήθελα να πω σε αυτό το σημείο ότι εδώ τα μεγέθη δεν είναι, κατά τη γνώμη μου, συγκρίσιμα. Η εκμάθηση γλώσσας, σε πρωτογενές τουλάχιστον επίπεδο, είναι μια διαδικασία που δεν συμβαδίζει αναγκαστικά με την ηλικία. Ένα μικρό παιδί, σε ηλικία κάτω των 5 ετών μπορεί να μάθει να μιλά δύο διαφορετικές γλώσσες απλά γιατί ομιλούνται στο περιβάλλον του. Το να μάθει να χρησιμοποιεί σε βασικό επίπεδο μία γλώσσα δεν συνεπάγεται την ικανότητα του παιδιού ν' αναπτύσσει αφηρημένες έννοιες σε αυτήν τη γλώσσα. Άλλωστε, ακόμη κι όταν ένα παιδί παίρνει ένα πτυχίο γλώσσας σε μικρή ηλικία, μαθαίνει πολύ αργότερα να χρησιμοποιεί αυτήν τη γλώσσα σε ανώτερο επίπεδο, όταν ωριμάσουν οι ανάλογες νοητικές δεξιότητες. Το να μάθει κανείς να χρησιμοποιεί τις έννοιες των μαθηματικών ή την υψηλή χρήση της μητρικής του γλώσσας για την κατανόηση και την παραγωγή εννοιών είναι κάτι πολύ διαφορετικό και θα πρέπει να συμβαδίζει και με την ηλικία του παιδιού.

Η XRZ επανέρχεται μ' ένα σημαντικό αντεπιχείρημα στις παραπάνω θέσεις:

όντας μέλος της ομάδας της εθνικής ομάδας μαθηματικών στα νιάτα μου (τότε που ήμουν εξυπνότερη γιατί τώρα το πολυτεχνείο με αποβλάκωσε- no joke ) να είμαι υποχρεωμένη να χάνω κυριολεκτικά τον καιρό μου [έχοντας ολοκληρώσει την απαιτούμενη για το σχολείο ύλη των μαθηματικών από την Α' Λυκείου] όντας υποχρεωμένη να παρακολουθώ μαθηματικά στην ίδια τάξη με κάποιον που τελείωσε το σχολείο χωρίς να ξέρει (κλέβω το παράδειγμα του Πέτρου) να λύνει πρωτοβάθμια εξίσωση...

Click για ανάπτυξη...

Είχες τεράστιο ταλέντο (ας το δεχτούμε χάριν της συζήτησης) στα μαθηματικά. Είχες το ίδιο ταλέντο στη βιολογία ή στα φιλολογικά; Γιατί θα έπρεπε να ανέβεις μια τάξη με μόνο κριτήριο αυτό; Επίσης, έχω σημειώσει το σημαντικό σου σχόλιο περί αποβλάκωσης στο πολυτεχνείο. Μήπως (λέω μήπως, ας μην το πάρει παρακαλώ κανείς ως ειρωνία) το ότι έδωσες μεγάλο βάρος στα μαθηματικά κατά τη σχολική σου ηλικία έπαιξε κάποιο ρόλο σ' αυτό; Μήπως παραγνώρισες τη συνεισφορά και των άλλων μαθημάτων στη συνολική διαμόρφωση του χαρακτήρα σου και της γενικότερης παιδείας σου; Μήπως εάν είχες ανέβει σε τάξεις είχε ακόμη χειρότερο αποτέλεσμα; Δεν είναι εύκολο ν' απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα!
Από την άλλη πλευρά, κατανοώ πλήρως την απογοήτευση και τη βαρεμάρα που σου προκαλεί η παρακολούθηση και η επανάληψη πραγμάτων που ήδη τα έχεις κατανοήσει. Εγώ εάν ήμουν εκπαιδευτικός σε σχολείο θα φρόντιζα να προσέξω ποιοι μαθητές έχουν ιδιαίτερο ταλέντο και θα προσπαθούσα να βρω τρόπους να τους βοηθήσω να το αναπτύξουν, αξιοποιώντας τους με διάφορους τρόπους και εντός και εκτός της τάξης. Πάντα υπάρχει τρόπος για τον ανήσυχο δάσκαλο (όχι τον βολεμένο δημόσιο υπάλληλο) να γονιμοποιήσει τους ξεχωριστούς και επίσης ανήσυχους μαθητές του.

Τέλος, ο φίλος Nosaltres έχει να μας δείξει μια άλλη σημαντική πτυχή του ζητήματος, η οποία δυστυχώς δεν μπορεί σε καμμία περίπτωση να παραγνωριστεί:

Ξερω παρα πολλες περιπτωσεις που οι γονεις πιεζουν απιστευτα τα παιδια τους να πετυχουν υψηλες βαθμολογιες, σε σημειο τα παιδια να τρελλαινονται, και δεν ειναι λιγες οι περιπτωσεις που φτανουν και στην αυτοκτονια. Αμα γινουν αυτα που λες XRZ, οι εν λογω γονεις θα πιεζουν τα παιδια τους να περασουν οσο γινεται πιο γρηγορα τις ταξεις και οχι απλα καλες βαθμολογιες. Ο "καλος μαθητης" θα ειναι πλεον ειναι αυτος που θα τελειωσει το λυκειο στα 16, αυτο θα γινει κατι σαν γενικος στοχος και οχι διευκολυνση προς τους καλους μαθητες... κατι το οποιο θα ειναι καταστρεπτικο. Με αποτελεσμα να διαταραχθουν καποιες ηδη διαταραγμενες ισορροπιες...

Click για ανάπτυξη...

Πολύ φοβάμαι ότι αυτό ακριβώς θα γίνει, έχω εμπειρία από τέτοιους γονείς και είναι πολλοί, δυστυχώς...

Θα τελειώσω αυτό το κομμάτι της απάντησής μου με μια γενική αρχή: Οι φυσικές εξελικτικές διαδικασίες γενικά συμβαίνουν με σχετικά αργούς ρυθμούς. Σε οποιοδήποτε σύστημα, εάν επιβληθούν εξελικτικοί ρυθμοί ταχύτεροι απ' ότι πρέπει, η εξέλιξη γίνεται μόνο στην επιφάνεια, δεν προλαβαίνει να χωνευτεί και δημιουργεί εντροπικά φαινόμενα.

Για το πρώτο ερώτημα, έχω ξεχωρίσει κάποιες απαντήσεις που με έχουν πείσει:

Αρχική Δημοσίευση από suspiria:

Το παιδί μέχρι τα 18 του χρόνια, εκτός από την εκπαίδευση που δέχεται, (υποτίθεται) οτι δέχεται και στοιχειώδης βάσεις παιδείας. Αν οι μαθητές χωρίζοταν σε τμήματα ανάλογα με την επίδοση τους και το επίπεδο της νοημοσύνης τους κατά συνέπεια, θα καταργούταν η έννοια της ανεχτικότητας για τους έξυπνους μαθητές και θα αναπτύσσοταν η έννοια του ρατσισμού για τους λιγότερο έξυπνους μαθητές αντίστοιχα. Νομίζω είναι ευνόητο οτι κάτι τέτοιο δεν υποστηρίζει την παιδεία που (υποτίθεται) ενδέχεται να αποκτήσει ασυνείδητα ο μαθητής αλλά και παράλληλα την εικόνα της κοινωνίας που πρόκειται να βιώσει αργότερα.

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από Angie_Ann:

Αυτή η ανομοιογένεια θα οδηγήσει στην 'γκετοποίηση' ατόμων με μικρό iq, παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες, παιδιών που η οικογένεια τους δεν μπορεί να τους βοηθήσει με την εκπαίδευση τους, παιδιών που οι γονείς δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να τα βοηθήσουν με επιπλέον μαθήματα και παιδιών τα οποία είναι πολύ χαρισματικά αλλά αντιμετωπίζουν προβλήματα προσαρμογής (πολλές ιδιοφυΐες είχαν πολύ κακές επιδόσεις στο σχολείο) Είναι ακριβώς αυτό που λέει και η σουσπίρια σχετικά με τον

τα παιδιά με γονείς χαμηλής μόρφωσης και εισοδήματος που δεν μπορούν να τα βοηθήσουν στο σχολείο παρότι αυτά έχουν ικανότητες ή παιδιά που έχουν χαρίσματα αλλά δυσκολεύονται στην προσαρμογή θα αποκλείονται από το να κάνουν παρέα με τα έξυπνα παιδιά που είχαν την τύχη να γεννηθούν σε μια οικογένεια που μπορεί να τους βοηθήσει.

Φυσικά ο ανταγωνισμός μπορεί να είναι γόνιμος αλλά θεωρώ ένα υπερβολικά ανταγωνιστικό περιβάλλον σε μικρές ηλικίες μάλλον όχι και τόσο υγιές μιας και εκτός των άλλων θα καλλιεργεί το άγχος στα παιδιά.

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από tserno:

Εχοντας μεγαλώσει σε μια μικτή τάξη χαιρομαι που είχα κακούς μαθητές αλλα και σπασίκλες(ημουν του 18,5 αλλα οχι φυτο) διπλα μου γιατι ο καθενας είχε την δική του προσωπικότητα και βοηθουσε ο ενας τον αλλον..
Οι καλοί μαθητες τους κακούς να καταλαβουν καποια πραγματα στο μαθημα αλλα και να τους δώσουμε μια "κλωτσια" να διαβάσουν και αυτοι μας βοηθουσαν να μην ζουμε σε ενα κοσμο που το μονο που μας ενδιαφερει ειναι το μάθημα.....συνεπως το προγραμμα είχε απολα...διαβασμα και αταξιες που αρμοζουν στην ηλικια μας....
Οτι

Click για ανάπτυξη...

Οι τρεις αυτές απαντήσεις, με πολιτική άποψη και κοινωνική ευαισθησία, με κάνουν να τείνω προς αυτήν την πλευρά. Ειδικά η τελευταία, από ακόμη έναν καινούριο για μένα συνομιλητή, έθεσε κι ένα επιπλέον σοβαρό ζήτημα, αυτό της συμμετοχής των μαθητών στην εξέλιξη της τάξης ως σύνολο. Χαίρομαι που διαβάζω τέτοιες απόψεις, τις θεωρώ πραγματικά προοδευτικές. Το σχολείο θα πρέπει να καλλιεργεί την ομαδικότητα και την αλληλεγγύη, όχι τον ατομισμό και το σκληρό ανταγωνισμό.

Μια άλλη πτυχή του προβλήματος:

Αρχική Δημοσίευση από deadhead_pirate:

Δυστυχώς όμως, τουλάχιστον η κρατική παιδεία, είναι τόσο γραφειοκρατική και τόσο σκουριασμένη που ακόμα κι αν μπορούσε να δεχτεί κάτι τέτοιο, δεν θα μπορούσε να το εφαρμόσει. Μπορώ να σκεφτώ πλήθος αποριών που θα ανακάλυπταν ξαφνικά οι αρμόδιοι του υπουργείου, αλλά και μερικοί καρεκλοκαθηγητάδες - συνδικαλιστές.

Click για ανάπτυξη...

Πολλοί το έχουν αναφέρει κι εγώ επίσης το πιστεύω, ότι το πραγματικό πρόβλημα της παιδείας είναι άλλο. Το σύστημα είναι δομημένο γραφειοκρατικά, οι καθηγητές επιδεικνύουν δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, φορτώνοντας όλο το εκπαιδευτικό έργο στα φροντιστήρια και αποφεύγοντας να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν για τα πανθομολογούμενα χάλια της παιδείας μας. Από τις περισσότερες απαντήσεις προκύπτει ότι ένας δάσκαλος με μεράκι και αγάπη για το λειτούργημά του μπορεί να παρέμβει για να εξισορροπήσει τις δύσκολες παραμέτρους του ζητήματος που συζητάμε: Από τη μια να μην βαριούνται και να μην καταδικάζονται στη μετριότητα οι χαρισματικοί μαθητές κι από την άλλη να μην απαξιώνονται οι πιο αδύναμοι. Να βοηθηθούν οι δυσπροσάρμοστοι να προσαρμοστούν. Να βρουν ανώτερα ενδιαφέροντα οι πιο προχωρημένοι. Να αρθούν κοινωνικές και εθνικές ανισότητες. Δυστυχώς το σχολείο λειτουργεί με τρόπο που απαξιώνει τη μάθηση γενικότερα. Έχω φτάσει να λέω ότι "ο καλύτερος τρόπος για να μη μάθει κανείς κάτι, είναι να το διδάξεις στα σχολεία". Αυτή η άποψη δεν είναι χιουμοριστική, ούτε τη λέω αβασάνιστα, την έχω ακούσει στην πράξη από πλήθος μαθητών μου στα φροντιστήρια.

Όπως όμως αναφέρθηκε και προηγουμένως ποιος θα χρηματοδοτήσει μια τέτοια αλλαγή;

Click για ανάπτυξη...

Που είναι η παιδεία κι η υγεία σας; Κύριε υπουργέ, μαμώ τα υπουργεία σας, λέει ο Νίβο... Πόσα χρόνια μας τάζουν χρηματοδότηση για την παιδεία; Αφού συνεχίζουμε να τους ψηφίζουμε, κορόιδα είναι να τα δώσουν;
Φυσικά δεν φταίνε μόνο οι καθηγητές για τα χάλια. Το ανέφερα με αυτόν τον τόνο παραπάνω, απλά γιατί έχω ακούσει ελάχιστους εκπαιδευτικούς κατ' ιδίαν και απολύτως κανέναν συνδικαλιστή δημοσίως να παραδέχονται ότι έχουν κι αυτοί ευθύνες. Όσο για τις ευθύνες του κράτους;;; Φυσικά και το ψάρι βρωμάει απ' το κεφάλι.

Αρχική Δημοσίευση από Petros:

παίρνουν απολυτήριο λυκείου και άτομα που δεν ξέρουν να λύσουν Α' Βάθμια εξίσωση

Click για ανάπτυξη...

Ίσως να μην γνωρίζετε ότι αυτό είναι εντολή του υπουργείου προς τους καθηγητές, για παιδαγωγικούς δήθεν λόγους. Εγώ το γνωρίζω από το 1993, όπου βοήθησα κάποια συγγενή μου καθηγήτρια φυσικής στη διόρθωση των γραπτών της Β' γυμνασίου. Αναγκαστήκαμε να τραβάμε τους βαθμούς των γραπτών απ' τα μαλλιά, για να περάσουμε με το ζόρι μαθητές που δεν περνούσαν με τίποτε. Η συγγενής μου είπε: "Δεν μπορώ να κάνω τίποτε, αφού ξέρουν ότι θα περάσουν την τάξη όπως και νά' χει, δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον". Χρόνια αργότερα, φτάσαμε να συζητάμε στα σοβαρά αν έπρεπε να περνάνε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μαθητές με γενικό βαθμό κάτω από τη βάση. Μείζον πολιτικό ζήτημα...

Αρχική Δημοσίευση από Αρκτούρος:

Ξέρετε, πέρυσι, στη Β' Λυκείου, εμείς της θεωρητικής, είχαμε 2 ώρες άλγεβρα, 2 ώρες γεωμετρία, 2 ώρες φυσική και 2 ώρες χημεία. Δηλαδή 8 ώρες την εβδομάδα μαθήματα που τα σιχαινόμασταν. Και πολλά παιδιά έφτασαν στο σημείο να επανεξεταστούν γι'αυτά τα μαθήματα. Έλεος.

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από underwater:

Εγώ σιχαινόμουν τις φυσικές επιστήμες, πέρα από βασικά μαθηματικά (που έμαθα στο δημοτικό) δεν τις χρησιμοποιώ, αλλά παρόλα αυτά στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση και αναγκάστηκα να τα παρακολουθώ και δεν έκανα στην θέση τους άλλα χρήσιμα μαθήματα όπως

Εξελιγμένη Γεωγραφία
Θρησκειολογία
Τέχνη
Ψυχολογία (εκτός από 1 χρονιά που καλύτερα να μην πω πώς ήταν).

Click για ανάπτυξη...

Αυτό το έχω συζητήσει και με πολλούς μαθητές μου. Κι εγώ όταν ήμουν μαθητής μισούσα τη βιολογία!!! Το πρόβλημά μου ήταν απλά ότι δεν την καταλάβαινα. Ευτυχώς που μου επέβαλε το σύστημα να προσπαθήσω περισσότερο και τελικά την ερωτεύτηκα.

Τα παιδιά δεν είναι ακόμη ώριμα να επιλέξουν σε αυτήν την ηλικία τι δεν θέλουν να διδαχθούν. Σε τέτοια περίπτωση μάλλον θ' απέρριπταν τα μαθήματα που τους δυσκόλευαν. Οι θετικές επιστήμες έχουν μπει αγαπητή μου συνομιλήτρια μέσα σου και τις χρησιμοποιείς χωρίς να το ξέρεις. Αν δεν σου τις δίδασκαν καθόλου (φυσικά δεν σου τις δίδαξαν σωστά) δεν θα μπορούσες να σκεφτείς με αυτόν τον τρόπο. Η γνώση είναι σύνολο. Η επιλογή της κατεύθυνσης γίνεται σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία, αφού γνωρίσεις τα βασικά απ' όλες τις επιστήμες.

Αγαπητέ Αρκτούρε, με την ίδια λογική που αναπτύσσεις, θα έπρεπε κι εμείς των θετικών επιστημών να μη διδασκόμαστε την Ελληνική και να μιλούσαμε με σύμβολα, x,y, z κλπ. Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Ένας μαθηματικός, αν δεν ερχόταν σ' επαφή με την Αντιγόνη και το ελληνικό πνεύμα στο σχολείο, πότε θα είχε την ευκαιρία; Άσε που μπορεί και να μη μάθαινε καλά τα μαθηματικά αργότερα. Ένας ζωγράφος ή ένας ποιητής, ένας φιλόλογος, ένας φιλόσοφος ή ένας θεολόγος νομίζετε ότι δεν έχουν να οφεληθούν από τη φυσική, από τα μαθηματικά ή από τη βιολογία;Το σχολείο δεν μας έμαθε την αγάπη για τη γνώση και το γεγονός ότι οι επιστήμες είναι μια ολότητα. Αυτός είναι ο λόγος που έχουν διαδοθεί τέτοιες αναχρονιστικές απόψεις ανάμεσα στους μαθητές.

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Τα παιδιά δεν είναι ακόμη ώριμα να επιλέξουν σε αυτήν την ηλικία τι δεν θέλουν να διδαχθούν. Σε τέτοια περίπτωση μάλλον θ' απέρριπταν τα μαθήματα που τους δυσκόλευαν. Οι θετικές επιστήμες έχουν μπει αγαπητή μου συνομιλήτρια μέσα σου και τις χρησιμοποιείς χωρίς να το ξέρεις. Αν δεν σου τις δίδασκαν καθόλου (φυσικά δεν σου τις δίδαξαν σωστά) δεν θα μπορούσες να σκεφτείς με αυτόν τον τρόπο. Η γνώση είναι σύνολο. Η επιλογή της κατεύθυνσης γίνεται σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία, αφού γνωρίσεις τα βασικά απ' όλες τις επιστήμες.

Click για ανάπτυξη...

Διαφωνώ ότι τα παιδιά στα 12-13 είναι ανώριμα να καταλάβουν τι τους ταιριάζει και τι όχι. Νομίζω τα υποτιμάς. Επίσης διαφωνώ ότι οι φυσικές επιστήμες έχουν μπει μέσα μου, αν σκεφτείς ότι δεν ασχολούμουν καθόλου μαζί τους. Αν εξαιρέσουμε πράξεις και απλή μέθοδο των τριών (ύλη δημοτικού) δεν τις χρησιμοποιώ στην καθημερινότητά μου. Και σίγουρα μέσω φυσικής ας πούμε έμαθα για ορισμένα φαινόμενα, αλλά κι αυτά αποτελούν ύλη δημοτικού.

Το ελεεινό εκπαιδευτικό σύστημα με ανάγκασε να περάσω ώρες στην τάξη παρακολουθώντας μαθήματα που δεν μου πρόσφεραν τίποτα (αφού δεν ασχολήθηκα μαζί τους), ενώ δεν με βοήθησε να ανακαλύψω τις κλίσεις μου, κάτι που έκανα μόνη μου μεγαλύτερη. Ένα παιδί όμως με κλίση για φυσικές επιστήμες ευνοήθηκε πολύ περισσότερο.

Αρχική Δημοσίευση από underwater:

Διαφωνώ ότι τα παιδιά στα 12-13 είναι ανώριμα να καταλάβουν τι τους ταιριάζει και τι όχι. Νομίζω τα υποτιμάς.

Click για ανάπτυξη...

Εγώ πάντως διατηρώ τις αμφιβολίες μου... Η κόρη μου όπως ξέρεις είναι τώρα στα 12.
Είναι πολύ καλή στα μαθηματικά, αλλά δεν τα συμπαθεί. Ίσως με κάποιο άλλο δάσκαλο να μπορούσε να αξιοποιήσει αυτή της την κλίση και να την αγαπήσει περισσότερο...

Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:

Εγώ πάντως διατηρώ τις αμφιβολίες μου... Η κόρη μου όπως ξέρεις είναι τώρα στα 12.
Είναι πολύ καλή στα μαθηματικά, αλλά δεν τα συμπαθεί. Ίσως με κάποιο άλλο δάσκαλο να μπορούσε να αξιοποιήσει αυτή της την κλίση και να την αγαπήσει περισσότερο...

Click για ανάπτυξη...

Ξέρεις όμως τι νομίζω? Σημασία δεν έχει να είμαστε καλοί σε κάτι, αλλά να μας τραβάει. Υπάρχουν και παραδείγματα μαθητών που είναι καλοί σε όλα, αλλά δεν είναι δυνατό να γινουν σαίνια σε όλους τους τομείς, καθώς η μέρα έχει 24 μόνο ώρες και δεν είναι καλό να τις αφιερώνουμε όλες στο διάβασμα. Και πιθανώς τα 12 να είναι λίγο ακραία ηλικία για πλήρη επιλογή μαθημάτων, τα 14 όμως σίγουρα δεν είναι. Δεν λέω να διαλέξουν κατεύθυνση Πανελληνίων, ούτε επαγγελματικό χώρο αλλά μαθήματα διάφορων κατευθύνσεων σύμφωνα με τα ενδιαφέροντά τους.

Δεν αντιλέγω καθόλου σ'αυτό που λες, έχω όμως την εντύπωση πως αυτά που μας τραβάνε είναι συνήθως αυτά για τα οποία μας επιβεβαιώνουν ...μπορεί να κάνω και λάθος. Δεν το συνεχίζω γιατί θα βγούμε off-topic

θα πω ένα ξεκάθαρο: ΣΥΜΦΩΝΩ

Συμφωνώ με αυτούς που είπαν ότι τόσο ο διαχωρισμός των μαθητών όσο και το να προχωχράει πιο γρήγορα τις τάξεις ένας ιδιαίτερα καλος μαθητής είναι μέτρα εξαιρετικά δύσκολα να εφαρμοστούν στο ελληνικό σύτημα εκπαίδευσης. Μπορώ όμως να φέρω ένα παράδειγμα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Εχω μια πολύ καλή φίλη στην Αμερική η οποία θεωρήθηκε child-prodigy και από το γυμνάσιο (high school) και μετά παρακολουθούσε μαθληματα σε πανεπιστημιακό επίπεδο. Τελικά έφτασε στα 21 της να τελειώσει το διδακτορικό της, είναι πραγματικά αξιόλογη επιστήμονας και έχει συνεργαστει με όλα τα κορυφαία ονόματα του χώρου της αλλά...υπάρχει πάντα ένα αλλά! Είναι το πιο μοναχικό πλάσμα που έχω γνωρίσει. Περνάει τις μέρες της μέσα σε εργαστήρια, ή γυρνάει όλο τον κόσμο γαι διαλέξεις και συνέδρια, μόνη συντροφιά της είναι γηραιοί καθηγητές και δε θυμάται πότε ήταν η τελευταία φορά που μίλησε με κάποιον συνομίληκό της. Και τελικά έχει φτάσει και σε αδιέξοδο γιατί παρά τα άπειρα προσοντα και ακαδημαικά επιτεύγματά της κανένα πανεπιστήμιο δεν τη δέχεται σαν καθηγήτρια, τα περισσότερα προβάλλοντας σαν δικαιολογία ακριβώς το ότι είναι πολύ νέα! (είναι ή δεν είναι ειρωνία αυτό?)

Από μια ορθολογιστική σκοπιά η κοπέλα αυτή δεν έχασε άχρηστα χρόνια στο σχολείο, προχώρησε γρήγορα και κατέκτησε τους στόχους της, θα λέγατε όμως ότι η κατάληξή της ήταν ό,τι καλύτερο? Δεν ξέρω αν το παραδειγμα αυτό είναι ακραίο, είναι όμως πέρα για πέρα αληθινό και τα συμπεράσματα που βγάζω εγώ απ'αυτό είναι πρώτον, ότι η εφαρμογή ενός τέτοιου μέτρου είναι δίκοπο μαχαίρι και δεύτερον ότι το σύστημα ίσως δεν είναι έτοιμο να ενσωματώσει τετοιους ανθρωπους ούτε καν στην "προχωρημένη" Αμερική.

Εχεις απολυτο δικιο... Απλα πιστευω οτι το καθε παιδι πρεπει να ζει συμφωνα με την ηλικια του. Να παιζει οσο πρεπει συμφωνα με την ηλικια του, να εχει φιλους, να ζει! Αμα για ολη του την προεφηβικη και εφηβικη ηλικια χωθει στα βιβλια και χαθει απο τον κοσμο, ακομα και αν επιτυχει στους στοχους του, ολα αυτα που δεν εζησε θα μεινουν στο υποσυνειδητο ως απωθημενα. Δεν πιστευω στην εννοια παιδι-θαυμα. Ενα παιδι, ειναι πρωτα απ' ολα παιδι...

Αρχική Δημοσίευση από underwater:

Διαφωνώ ότι τα παιδιά στα 12-13 είναι ανώριμα να καταλάβουν τι τους ταιριάζει και τι όχι. Νομίζω τα υποτιμάς. Επίσης διαφωνώ ότι οι φυσικές επιστήμες έχουν μπει μέσα μου, αν σκεφτείς ότι δεν ασχολούμουν καθόλου μαζί τους. Αν εξαιρέσουμε πράξεις και απλή μέθοδο των τριών (ύλη δημοτικού) δεν τις χρησιμοποιώ στην καθημερινότητά μου. Και σίγουρα μέσω φυσικής ας πούμε έμαθα για ορισμένα φαινόμενα, αλλά κι αυτά αποτελούν ύλη δημοτικού.

Click για ανάπτυξη...

Δεν νομίζω ότι υποτιμώ κανέναν. Μήπως η αγαπητή συνομιλήτρια υποτιμά το προφανές;

Το νόημα στο σχολείο είναι να βάλει τα παιδιά ν' ασχοληθούν με όλες τις βασικές επιστήμες. Είχα ένα συμμαθητή (πέρασε για λίγο κι απ' το στέκι) που δεν ήθελε να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο. Ήταν όμως έξυπνο παιδί και παρά το γεγονός ότι δεν ασχολήθηκε αρκετά για να πάρει μεγάλους βαθμούς, όταν τελείωσε το λύκειο είχε πάρει από το 12ετές σχολείο όλες τις βασικές γνώσεις που του χρειάζονταν για ν' ανταπεξέλθει στην επαγγελματική και κοινωνική ζωή του. Συζητώντας μαζί του έβλεπες και βλέπεις ένα μορφωμένο άνθρωπο με σφαιρικές γνώσεις κι όχι έναν ημιμαθή. Το σχολείο απευθύνεται και σε αυτούς που δεν θέλουν να σπουδάσουν οπωσδήποτε. Ίσως η πολύχρονη λειτουργία του ως απλός προθάλαμος του πανεπιστημίου, γεγονός που έχει χαρακτηριστεί ως αρνητικό απ' όλους τους ειδικούς στο χώρο, έχει δώσει τροφή σε τέτοιου είδους σκέψεις.

Γνώρισα ένα παιδί 13 ετών, το οποίο διαπίστωσα συζητώντας μαζί του ότι ήταν τεράστιο ταλέντο στις θετικές επιστήμες. Το ίδιο πίστευε ότι δεν ήταν καθόλου καλό στα μαθηματικά και ότι δεν του αρέσουν καθόλου. Όταν του εξήγησα μερικές μαθηματικές έννοιες, όχι μόνο τις κατάλαβε, αλλά με εξέπληξε με τις σωστές του απαντήσεις, σε πράγματα που θα τα συναντήσει 2-3 τάξεις αργότερα. Εάν του δινόταν η επιλογή δεν θ' ασχολείτο περαιτέρω με τις θετικές επιστήμες κι ίσως η Ελλάδα έχανε ένα μεγάλο ταλέντο.

Σας ξαναείπα για τον εαυτό μου σε σχέση με τη βιολογία. Σήμερα τη λατρεύω. Δεν μπορώ να με φανταστώ χωρίς αυτήν.

Όσο για τα μαθήματα επιλογής δεν διαφωνώ καθόλου με τη συνομιλήτρια. Ας θυμόμαστε όλοι όμως, ότι ακόμη και στο πανεπιστήμιο, σε προπτυχιακό ή μεταπτυχιακό επίπεδο, υπάρχουν μαθήματα επιλογής, όμως υπάρχουν και υποχρεωτικά. Αυτά είναι τα μαθήματα που αφορούν τομείς της επιστήμης που οι δάσκαλοί μας έχουν κρίνει ότι είναι απαραίτητο κάποιος να τους γνωρίσει για να μπορεί να πάρει ένα πτυχίο στην επιστήμη αυτήν. Γιατί να μην εμπιστευτούμε την κρίση των δασκάλων μας; Εμείς ξέρουμε περισσότερα απ' αυτούς; Πόσο μάλλον ένα παιδί σε μια ηλικία που η πολιτεία δεν το θεωρεί ώριμο να πάρει πολλές αποφάσεις από μόνο του. Πρέπει να καταργήσουμε τους γονείς, τους κηδεμόνες και τους δασκάλους;

Αρχική Δημοσίευση από underwater:

Εγώ σιχαινόμουν τις φυσικές επιστήμες, πέρα από βασικά μαθηματικά (που έμαθα στο δημοτικό) δεν τις χρησιμοποιώ, αλλά παρόλα αυτά στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση και αναγκάστηκα να τα παρακολουθώ και δεν έκανα στην θέση τους άλλα χρήσιμα μαθήματα όπως...

Click για ανάπτυξη...

Για μένα, ο όρος "χρήσιμα μαθήματα" δε θα έπρεπε να υφίσταται στο σχολείο. Χρήσιμα σε τί? Στην καθημερινότητα? Στην επαγγελματική αποκατάσταση? Κι εγώ δε χρησιμοποίησα κάπου τα αρχαία, αλλά νομίζω ότι ήταν απαραίτητο να τα διδαχτώ.
Το σχολείο δεν θα πρέπει ούτε να κοιτάει την καθημερινότητα ούτε να σχετίζεται με την επαγγελματική αποκατάσταση κάποιου ή τη συνέχιση της εκπαίδευσης σε 3βάθμιο επίπεδο. Η λεξη-κλειδί για μένα που θα έπρεπε να χαρακτηρίζει το σχολείο είναι η σφαιρική παιδεία. Και παιδεία δε σημαίνει ξερές γνώσεις.

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Το σχολείο απευθύνεται και σε αυτούς που δεν θέλουν να σπουδάσουν οπωσδήποτε. Ίσως η πολύχρονη λειτουργία του ως απλός προθάλαμος του πανεπιστημίου, γεγονός που έχει χαρακτηριστεί ως αρνητικό απ' όλους τους ειδικούς στο χώρο, έχει δώσει τροφή σε τέτοιου είδους σκέψεις.

Click για ανάπτυξη...

Αυτή είναι κατά τη γνώμη μου η πηγή των προβλημάτων. Και μάλιστα έχει φτάσει στο σημείο να θεωρείται αυτονόητο ότι ο ρόλος του σχολείου είναι η προετοιμασία για τις πανελλήνιες, άρα εδώ αποκτά νόημα και η έννοια του "χρήσιμου" μαθήματος. Είναι εντελώς λάθος αυτή η νοοτροπία.

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Το νόημα στο σχολείο είναι να βάλει τα παιδιά ν' ασχοληθούν με όλες τις βασικές επιστήμες. Είχα ένα συμμαθητή (πέρασε για λίγο κι απ' το στέκι) που δεν ήθελε να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο. Ήταν όμως έξυπνο παιδί και παρά το γεγονός ότι δεν ασχολήθηκε αρκετά για να πάρει μεγάλους βαθμούς, όταν τελείωσε το λύκειο είχε πάρει από το 12ετές σχολείο όλες τις βασικές γνώσεις που του χρειάζονταν για ν' ανταπεξέλθει στην επαγγελματική και κοινωνική ζωή του. Συζητώντας μαζί του έβλεπες και βλέπεις ένα μορφωμένο άνθρωπο με σφαιρικές γνώσεις κι όχι έναν ημιμαθή. Το σχολείο απευθύνεται και σε αυτούς που δεν θέλουν να σπουδάσουν οπωσδήποτε. Ίσως η πολύχρονη λειτουργία του ως απλός προθάλαμος του πανεπιστημίου, γεγονός που έχει χαρακτηριστεί ως αρνητικό απ' όλους τους ειδικούς στο χώρο, έχει δώσει τροφή σε τέτοιου είδους σκέψεις.

Click για ανάπτυξη...

Μάλλον ζω σε άλλο κόσμο, που η αποφοίτηση από το σχολείο ή το πανεπιστήμιο δεν αποτελεί ένδειξη παιδείας. Αντιθέτως, η παιδεία ενός ανθρώπου φαίνεται από άλλα χαρακτηριστικά. Και η σφαιρικότητα της γνώσης είναι αναγκαστικά σχετιζόμενη με την προσπάθεια που θα καταβάλει. Επειδή μην μου πεις ότι το εκπαιδευτικό σύστημα ευνοεί την σφαιρικότητα της γνώσης!

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Γιατί να μην εμπιστευτούμε την κρίση των δασκάλων μας; Εμείς ξέρουμε περισσότερα απ' αυτούς;

Click για ανάπτυξη...

Δεν θεωρώ κανέναν αυθεντία. Αν συνέβαινε αυτό και κάποιοι είχαν το ακαταλόγιστο δεν θα είχε περάσει η δημοτική στα σχολεία παράδειγμα, καθώς οι τότε δάσκαλοι επιθυμούσαν την καθαρεύουσα.

Αρχική Δημοσίευση από faithplus1:

Για μένα, ο όρος "χρήσιμα μαθήματα" δε θα έπρεπε να υφίσταται στο σχολείο. Χρήσιμα σε τί? Στην καθημερινότητα? Στην επαγγελματική αποκατάσταση? Κι εγώ δε χρησιμοποίησα κάπου τα αρχαία, αλλά νομίζω ότι ήταν απαραίτητο να τα διδαχτώ.
Το σχολείο δεν θα πρέπει ούτε να κοιτάει την καθημερινότητα ούτε να σχετίζεται με την επαγγελματική αποκατάσταση κάποιου ή τη συνέχιση της εκπαίδευσης σε 3βάθμιο επίπεδο. Η λεξη-κλειδί για μένα που θα έπρεπε να χαρακτηρίζει το σχολείο είναι η σφαιρική παιδεία. Και παιδεία δε σημαίνει ξερές γνώσεις.
Αυτή είναι κατά τη γνώμη μου η πηγή των προβλημάτων. Και μάλιστα έχει φτάσει στο σημείο να θεωρείται αυτονόητο ότι ο ρόλος του σχολείου είναι η προετοιμασία για τις πανελλήνιες, άρα εδώ αποκτά νόημα και η έννοια του "χρήσιμου" μαθήματος. Είναι εντελώς λάθος αυτή η νοοτροπία.

Click για ανάπτυξη...

Σφαιρική παιδεία δεν υφίσταται στο συγκεκριμένο εκπαιδευτικό σύστημα. Πολλά μαθήματα που για μερικούς είναι σημαντικά μένουν απέξω. Ούτε σεξουαλική αγωγή δεν υπάρχει. Καθώς για να καλυφθούν οι κλίσεις και τα ενδιαφέροντα όλων δεν αρκούν οι 6 σχολικές ώρες θεωρώ απαραίτητα τα μαθήματα επιλογής. Δηλαδή αν είχα κάνει ως τα 14 φυσική κι όχι ως τα 17 και στην θέση της είχα κάνει κάτι πού θα με κάλυπτε σαν άτομο θα ήμουν λιγότερο ολοκληρωμένη?