Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
30-04-22
22:14
Όντως δεν έχεις άδικο σ'αυτο με τα πρώτα έτη, θα προσπαθήσω ακόμα και αν δεν πηγαίνω κάποιες φορές στα μαθηματα να ρωτάω και να ενημερωνομαι ώστε να μην χάσω τον μπουσουλα όπως λες , ίσως πολλοί να μην κάνουν ούτε αυτό , γενικά όλες οι σχολές θέλουν κάποιο κόπο, και η πληροφορική έχει αλλά όπως είπα κόπο ανεκτό για μένα, γενικά έχω ποιο πολύ την οικονομική λογική και όχι την καθαρά θετική λογική που έχουν αυτοί που κάνουν φυσική χημεία οπότε ίσως παίζει και αυτό ρόλο στην επιλογή σχολής ώστε να διαλέξω κάτι όχι θετικό αλλά πρακτικό ταυτόχρονα.Στα μικρά εξάμηνα τα μαθήματα, δεν είναι δύσκολα γενικά σε οποιαδήποτε σχολή γιατί είναι εισαγωγικά. Για την ακρίβεια είναι πιο χαλαρά και απο σχολείο σε καθημερινό mood,ενώ δεν συγκρίνεται καν με πανελλήνιες.
Οπότε αυτά στα λεω για να είσαι προσεκτικός πιο πολύ. Μπορεί ναι μεν τα πρώτα έτη ο φόρτος να είναι μικρός αλλά σου πετάνε σταδιακά πληροφορία που στο 3ο και 4ο έτος έρχεται να δέσει. Και είναι ήδη απαιτητικά τα μαθήματα, φαντάσου να χρειάζεται να έχεις και ένα γερό υπόβαθρο σε βασικά μαθήματα. Οι πιο πολλοί κάνουν το λάθος λοιπόν, επειδή δεν φαίνεται πολύ ο φόρτος, να λένε έλα μωρέ θα τα βγάλω...εν τέλει όμως όπως καταλαβαίνεις αυτό το θα...είναι εντελώς στα λόγια .
Το τι θα σε κάνει να πελαγώσεις παίζει λιγάκι. Και το πιο εύκολο μάθημα του κόσμου κατά γενική ομολογία, στα χέρια του κατάλληλου κομπλεξικού, και βάσει των δικών σου ενδιαφερόντων πάντα, μπορεί να γίνει απο τα πιο notoriously hard μαθήματα. Παίρνε γνώμες, αλλά μέχρι να έρθεις σε ουσιαστική επαφή ο ίδιος με κάτι, κράτα μικρό καλάθι για το πόσο εύκολο ή δύσκολο ή ωραίο ή βαρετό κτλπ. είναι.
Αλλά θα είσαι good πιστεύω. Η πληροφορική έχει πολύ adjustable πρόγραμμα απο άποψη δυσκολίας. Σίγουρα απαιτεί κόπο αλλά δεν θα χρειαστεί και να σκιστείς απαραίτητα.
Νταξ,δεν ξέρω ο καθένας τι λύσεις έχει για το κάθε πρόβλημα, εγώ μιλάω γενικά για τις ενδεχόμενες δυσκολίες.
Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
30-04-22
17:21
Πληροφορική στο ΠΑΠΕΙ η Χαροκόπειο, ίσως βάλω και κάποιο άλλο τμήμα του ΠΑΠΕΙ αν δεν περάσω πληροφορική θα δούμεΠού θέλεις να περάσεις;
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Καταλαβαίνω πως το λες, κοίτα σίγουρα υπάρχουν και σχολές πολύ απαιτητικές και καμιά φορά οι καθηγητές είναι και αδιάφοροι που θεωρώ ότι είναι βασικός λόγος που κάνουν το διάβασμα τόσο απαιτητικό καθώς δε σε βοηθάνε να κατανοήσεις σωστά την εκάστοτε ύλη. Εμένα προσωπικά μου αρέσει η πληροφορική, πιθανόν θα βάλω ΠΑΠΕΙ πρώτη επιλογή, ξέρω αρκετά για το τμήμα καθώς έχω γνωστούς και θεώρησα ότι είναι ένα τμήμα στα μέτρα μου, ξαναλέω έχοντας μια ίδια από γνωστούς που είναι εκεί. Οπότε διαλέγω κάποια τμήματα εις γνώσιν μου ξέροντας ότι δε θα πελαγωσω και ότι δε θα με αφήσει πίσω το διάβασμα από άλλα πράγματα που σκοπεύω να κάνω, δε λέω ότι είμαι τεμπέλης αλλά δεν είμαι και το άτομο που θα διαβάσει πάρα πολύ κακά τα ψέματα, εσύ μπορεί να είσαι πιο εργατικός, αλλά εγώ επειδή ξέρω τα όρια μου και μέχρι που θα προσπαθήσω ψάχνομαι αρκετά για τη κάθε σχολή ώστε να έχω μια γενική ιδέα. Όσον αφορά τα ωράρια εγώ δε θα έχω και τόσο θέμα θα κάνω εκεί τίποτα βόλτες θα ξαναρχομαι θα ξαναφευγω θα πηγαίνω για καμιά τυρόπιτα, γι'αυτό έχω λύσεις, και για τα χρήματα το ίδιο.Οι αρχές και οι αξίες είναι σημαντικές και σίγουρα διαδραματίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στην εξέλιξη ενός ανθρώπου. Ωστόσο οι φοιτητές τουρίστες δεν είναι πάντα παιδιά χωρίς αρχές και αξίες. Το φοιτητικό φάσμα των προσωπικοτήτων είναι πολύ ευρύ. Αυτή είναι κυρίως η διαφορά που κάνει το πανεπιστήμιο χαώδης σε σχέση με το λύκειο αλλά και γαμάτο. Δεν ξέρεις τι σταυρό μπορεί να κουβαλάει ο καθένας, ή πόσο ηλίθιος να είναι, ή πόση αυτοκυριαρχία έχει. Διότι το να σου έχουν δώσει αρχές δεν λέει τίποτα απο μόνο του. Εαν δεν έχεις αυτοέλεγχο ή δεν σε ελέγχουν το πράγμα ξεφεύγει.
Εαν οι γονείς ενδιαφέρονται, θα είναι εκεί και θα σε υποστηρίζουν για ότι χρειαστείς μια ζωή. Ωστόσο υπεύθυνοι δεν είναι μετά τα 18 σου. Το θέμα με τις αρχές και τις αξίες που έλεγες είναι να κάνεις το σωστό όταν κανείς δεν είναι εκεί για να σε κρίνει. Εαν κάνεις το σωστό επειδή κάποιος σε παρακολουθεί...well, προφανώς δεν δείχνει ένα ώριμο άτομο που έχει αντιληφθεί τον λόγο που οφείλει να συμπεριφερθεί με έναν ορισμένο τρόπο.
Δεν διαφωνούμε. Τα teen years περιλαμβάνουν να κάνεις μαλακίες και ηλίθιες επιλογές προφανώς. Εαν καθυστερήσεις να τελειώσεις 1 με 2 χρόνια δεν έγινε και κάτι. Εαν και αυτό βλέπεις είναι πολύ σχετικό. Το πόσο καλή φοιτητική ζωή θα έχεις είναι ευθέως ανάλογο του πόσο ματσωμένοι είναι οι γονείς σου. Εαν σου σκάνε 200€ την εβδομάδα για να βγαίνεις, δεν πρόκειται να κάτσεις να σκάσεις να τελειώσεις ούτε στα 5, ούτε στα 6 χρόνια.
Οι ισορροπίες είναι πολύ σχετικό πράγμα... Κάθε κουκίδα παρακάτω αντιστοιχεί σε μια εργασία. Μια εργασία μπορεί να πάρει απο 3 ώρες εως και 10 ώρες συνολικά με μέσο όρο κάπου στις 5 με 6 ώρες.Δεν είναι σαν του λυκείου. Δεν έχεις λύσεις, τα βιβλία είναι τεράστια και αχανή, και οι καθηγητές αρκετές φορές δεν ενδιαφέρονται να βοηθήσουν. Δεν σου δίνουν καν πακετάκια εξάσκησης όπως στο φροντιστήριο. Σου λένε ότι μπούρδα τους κατέβει στις διαλέξεις, και περιμένουν απο εσένα δύο πράγματα :
1)Να πιάσεις την ουσία την οποία θα εξετάσουν στο τέλος. Μπορεί δηλαδή να έχουν ξοδέψει το 80% του χρόνου σε ότι να'ναι και στην εξεταστική όλα να αφορούν το 20% που εξήγησαν ελάχιστα.
2)Σου λένε το Α , σου λένε το Β...απο αυτά μόνος σου θα πρέπει να σκεφτείς το Γ. Θεωρούν δεδομένο οτι καταλαβαίνεις τόσο το Α αλλά και το Β. Το ερώτημα τους είναι,μπορείς να φτάσεις στο Γ ; Που όπως καταλαβαίνεις μόνο αυτονόητο δεν είναι οτι θα καταλάβεις καν το Α και το Β...
Και βάλε ώρες που τρως σε μετακινήσεις ,minimum 2 ώρες, ή και 3 ώρες. Βάλε και τις διαλέξεις minimum 4 ώρες και συνήθως 6 ώρες. Βάλε και τα πιθανά κενά...μπορείς να φτάσεις να είσαι απο τις 9 το πρωί εως 9 το βράδυ, διότι κάποιου του καύλωσε να βάλει μάθημα 9 το πρωί και άλλος λόγου χάρη καύλωσε να πάει να το βάλει στις 6 το απόγευμα το δικό του. Αδιαφορώντας πλήρως για το εαν δουλεύεις, εαν θα προλαβαίνεις να τρως κτλπ.
Τέλος πάντων, δεν λεω οτι διαφωνώ μαζί σου ξαναλέω. Απλά ανάλογα την σχολή, εαν σε νοιάζει να την τελειώσεις στην ώρα σου, εαν στα σκάνε οι γονείς σου, και άλλους παράγοντες που τώρα σου είναι αδύνατο να προβλέψεις...ενδέχεται αυτή η ισορροπία απλά να χαθεί. Και εκεί θα πρέπει να αρχίσεις να κάνεις θυσίες. Και πρέπει να σκεφτείς πολύ προσεκτικά και πολύ έξυπνα τι θα θυσιάσεις, πότε και γιατί, έτσι ώστε στο τέλος να καταφέρεις να πετύχεις το βέλτιστο αποτέλεσμα. Θέλω να πω, δεν θα είναι όλα τόσο ρόδινα όσο τα παρουσιάζουν πάντα όσο είσαι ακόμα στο λύκειο.
Βέβαια δεν χρειάζεται να είναι απαραίτητα ούτε και μίζερα. Αλλά θα πρέπει να βρεις τις δικές σου ισορροπίες γιατί κανένας άλλος δεν θα μπορεί να σε βοηθήσει σε αυτό. Στο λύκειο λίγο πολύ όλοι έχουν κοινά προγράμματα. Στο πανεπιστήμιο δεν ισχύει αυτό. Θα πρέπει να εξερευνήσεις τον εαυτό σου και να δεις τι δουλεύει για εσένα και τι όχι για να μπορείς να ανταπεξέλθεις στις υποχρεώσεις σου, αλλά και να έχεις μια σχετικά καλή ποιότητα ζωής.
View attachment 101642
Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
30-04-22
14:22
Oκ αλλά θεωρώ πως θα είναι πολύ παραπάνω, όπως είπες κάποια μαθήματα είναι υποχρεωτικά κάποια άλλα όχι, και τα ωράρια διαφορετικά, φυσικά θα υπάρχουν και εργασίες αλλά θα υπάρχει και ένα περιθώριο όπως επίσης θα υπάρχουν και συνεργασίες λογικά, όπως είπα μπορεί και κάθε μέρα να υπάρχει διάβασμα αλλά σίγουρα πολύ λιγότερο. Ακόμα και να χρωστάς 1-2 μαθήματα δε σημαίνει ότι δε θα έχεις ένα ήρεμο καλοκαίρι. Εκεί που θα μένω θα είναι πολύ κοντά στη σχολή προτίμησης μου οπότε δε θα έχω και τόσο πρόβλημα, όχι ότι με ενοχλεί κιόλας πάω κάνω το μάθημα κάνω μια βόλτα μετά πίνω κάνα καφέ, αυτό πιστεύω είναι ευχάριστο.@Dimitrigood
1) Ενδεχομένως εκεί που θα μένεις να είναι αρκετά μακριά από τη σχολή σου. Δηλαδή αν έχεις μάθημα 9 το πρωί πολλές φορές την εβδομάδα αναγκαστικά θα έχεις πολλά πρωινά ξυπνήματα. Αν έχεις και υποχρεωτική παρακολούθηση άσ' το. Καταλαβαίνεις ότι θα πρέπει να ξυπνάς 7 το πρωί αρκετά συχνά ή και νωρίτερα.
2) Τη μέρα σου θα την ξοδεύεις σε 2 ώρες ΜΜΜ + 6-8 ώρες μάθημα. Το οποίο είναι αρκετά κουραστικό για να έχεις όρεξη μετά να κάνεις πολλά άλλα πράγματα. Πολλές φορές στο εξάμηνο θα κολλάς στα μαθήματα (δεν είναι λύκειο), θα έχεις υποχρεωτικές εργασίες ίσως κτλ. άρα δε θα είναι χαλαρή η μέρα σου.
3) Το πρόγραμμά σου με αυτό των φίλων σου μπορεί να είναι συνεχώς ασύμβατο. Ο καθένας θα είναι σε άλλη σχολή. Λίγο οι εργασίες του ενός, λίγο ότι ο άλλος δουλεύει ας πούμε, κάνει δύσκολα τα πράγματα.
Από τα παραπάνω συνεπάγεται ότι ο ελεύθερος χρόνος σου θα είναι παραπάνω από των Πανελληνίων αλλά όχι τόσο όσο φαντάζεσαι και δε θα μπορείς και να τον αξιοποιείς και πάντα.
Κι αυτά στο σενάριο που δεν εργάζεσαι! Αν μένεις μόνος θα έχεις και αρκετά πράγματα να κάνεις στο σπίτι καθημερινά.
Αν δε χρωστάς, τότε έχεις ήρεμο καλοκαίρι να το αξιοποιείς όπως θέλεις.
Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
30-04-22
13:25
ΝαιΣτην Αμερική για να σπουδάσουν παίρνουν δάνειο και μετά όταν πιάνουν δουλειά ο μισός μισθός πάει στην αποπληρωμή του δανείου. Δεν υπάρχει περίοδος της ζωής του ανθρώπου που χαρακτηρίζεται εξ ολοκλήρου από την καλοπέραση. Ακόμα και στη φοιτητική του ζωή, ο φοιτητής έχει εξεταστικές και ένα πτυχίο να πάρει και να καταλάβει πώς θα μπορούσε να το αξιοποιήσει, τι του αρέσει να κάνει, τι θέλει να κάνει επαγγελματικά.
Το παρουσιάζεις λες και χρωστάει η κοινωνία στους μαθητές τη φοιτητική καλοπέραση επειδή κουράστηκαν στις Πανελλήνιες. Όλο αυτό πηγάζει από το παραμύθι που πουλάνε οι γονείς στα παιδιά ''διάβασε τώρα και μετά θα ξεκουραστείς''.
Το πώς θα είναι η φοιτητική σου ζωή εξαρτάται πλήρως από το αν οι γονείς σου θα σε υποστηρίξουν οικονομικά και δε θα χρειαστεί να δουλέψεις (δεν είναι δα και κανένα μυστήριο το γιατί οι φοιτητές που δουλεύουν δυσκολεύονται να τελειώσουν τη σχολή τους. είναι πολύ δύσκολο να έχεις full time δουλειά και να χωρέσεις και το διάβασμα γιατί τον εργοδότη σου δεν τον νοιάζουν οι σπουδές σου, τον νοιάζει να είσαι σωστός απέναντι στις επαγγελματικές σου υποχρεώσεις και προτεραιότητα να είναι η δουλειά).
Αν οι γονείς σου σε υποστηρίζουν οικονομικά (ό,τι και να σημαίνει αυτό για κάθε οικογένεια), συγγνώμη αλλά δε σου πληρώνουν 4 χρόνια διακοπές. Μου φάινεται κάπως αστείο. Εκτός κι είναι κάποιος τόσο ευκατάστατος που το πανεπιστήμιο το κάνει για χόμπι.
Επίσης πολλοί φοιτητές επιλέγουν να δουλέψουν για να έχουν ένα δικό τους χαρτζιλίκι, να ξαλαφρώσουν λίγο τους γονείς τους ή για να δουν τι σημαίνει δουλεύω. Εις βαρος των σπουδών βέβαια.
Αλλά ειλικρινά τη μεγαλύτερη ευθύνη σε αυτό το παραμύθι που μας ταίζουν (γιατί κι εμένα με τάισαν με αυτό σε μια προσπάθεια να με ξεαγχώσουν από την πίεση της 3ης λυκείου, του διαβάσματος, των πανελληνίων) την έχουν οι μεγάλοι ενήλικες κι όχι οι μικροί ενήλικες.
Επίσης το είδος της φοιτητικής ζωής που θα κάνεις εξαρτάται από τις απαιτήσεις της σχολής, από τους προσωπικούς στόχους του καθενός σχετικά με το επίπεδο που θέλει να έχει στις σπουδές του, από το πόσο εύκολα μπορεί να αυτοοργανωθεί και να πειθαρχήσει όταν δεν υπάρχουν φροντιστήρια και καθηγητές να του λένε θα κάνεις αυτό κι αυτό τότε και τότε, από το αν υπάρχει πίεση να τελειώσει τις σπουδές του στην ώρα τους ή όχι και πολλά άλλα.
Ναι αλλά άμα έχεις δυσκολίες πώς θα ζήσεις. Όπως ζουν εκατομμύρια ανθρώπων.
Εν τω μεταξύ το τι ειναι για τον καθένα δυσκολία είναι αρκετά υποκειμενικό.
Κάποιος θεωρεί δύσκολο να σηκωθεί 8 το πρωί για να παρακολουθήσει τα μαθήματα της σχολής.
Ναι αλλά για όλα αυτά που ανέφερες περί των προβλημάτων και το πώς να οργανωθείς σε μια σχολή τι πρέπει να διαβάσεις κλπ υπάρχουν λύσεις αν ψαχτεις και ρωτήσεις θα μάθεις, δεν νομίζω ότι είναι τόσο δύσκολο. Επίσης εγώ δεν είπα ότι είναι μόνο καλοπέραση, αλλά σίγουρα δεν είναι όπως πανελλήνιες, δεν σε εμποδίζει δηλαδή το διάβασμα από το να κάνεις πράγματα που θες αυτό θέλω να πω, οργανώνεις εσύ το πρόγραμμα σου διαβάζοντας κάθε μέρα από λίγο, εκτός αν έχεις εξετάσεις. Αυτό εννοούσα εγώ και όχι ότι δεν διαβάζεις καθόλου.Στην Αμερική για να σπουδάσουν παίρνουν δάνειο και μετά όταν πιάνουν δουλειά ο μισός μισθός πάει στην αποπληρωμή του δανείου. Δεν υπάρχει περίοδος της ζωής του ανθρώπου που χαρακτηρίζεται εξ ολοκλήρου από την καλοπέραση. Ακόμα και στη φοιτητική του ζωή, ο φοιτητής έχει εξεταστικές και ένα πτυχίο να πάρει και να καταλάβει πώς θα μπορούσε να το αξιοποιήσει, τι του αρέσει να κάνει, τι θέλει να κάνει επαγγελματικά.
Το παρουσιάζεις λες και χρωστάει η κοινωνία στους μαθητές τη φοιτητική καλοπέραση επειδή κουράστηκαν στις Πανελλήνιες. Όλο αυτό πηγάζει από το παραμύθι που πουλάνε οι γονείς στα παιδιά ''διάβασε τώρα και μετά θα ξεκουραστείς''.
Το πώς θα είναι η φοιτητική σου ζωή εξαρτάται πλήρως από το αν οι γονείς σου θα σε υποστηρίξουν οικονομικά και δε θα χρειαστεί να δουλέψεις (δεν είναι δα και κανένα μυστήριο το γιατί οι φοιτητές που δουλεύουν δυσκολεύονται να τελειώσουν τη σχολή τους. είναι πολύ δύσκολο να έχεις full time δουλειά και να χωρέσεις και το διάβασμα γιατί τον εργοδότη σου δεν τον νοιάζουν οι σπουδές σου, τον νοιάζει να είσαι σωστός απέναντι στις επαγγελματικές σου υποχρεώσεις και προτεραιότητα να είναι η δουλειά).
Αν οι γονείς σου σε υποστηρίζουν οικονομικά (ό,τι και να σημαίνει αυτό για κάθε οικογένεια), συγγνώμη αλλά δε σου πληρώνουν 4 χρόνια διακοπές. Μου φάινεται κάπως αστείο. Εκτός κι είναι κάποιος τόσο ευκατάστατος που το πανεπιστήμιο το κάνει για χόμπι.
Επίσης πολλοί φοιτητές επιλέγουν να δουλέψουν για να έχουν ένα δικό τους χαρτζιλίκι, να ξαλαφρώσουν λίγο τους γονείς τους ή για να δουν τι σημαίνει δουλεύω. Εις βαρος των σπουδών βέβαια.
Αλλά ειλικρινά τη μεγαλύτερη ευθύνη σε αυτό το παραμύθι που μας ταίζουν (γιατί κι εμένα με τάισαν με αυτό σε μια προσπάθεια να με ξεαγχώσουν από την πίεση της 3ης λυκείου, του διαβάσματος, των πανελληνίων) την έχουν οι μεγάλοι ενήλικες κι όχι οι μικροί ενήλικες.
Επίσης το είδος της φοιτητικής ζωής που θα κάνεις εξαρτάται από τις απαιτήσεις της σχολής, από τους προσωπικούς στόχους του καθενός σχετικά με το επίπεδο που θέλει να έχει στις σπουδές του, από το πόσο εύκολα μπορεί να αυτοοργανωθεί και να πειθαρχήσει όταν δεν υπάρχουν φροντιστήρια και καθηγητές να του λένε θα κάνεις αυτό κι αυτό τότε και τότε, από το αν υπάρχει πίεση να τελειώσει τις σπουδές του στην ώρα τους ή όχι και πολλά άλλα.
Ναι αλλά άμα έχεις δυσκολίες πώς θα ζήσεις. Όπως ζουν εκατομμύρια ανθρώπων.
Εν τω μεταξύ το τι ειναι για τον καθένα δυσκολία είναι αρκετά υποκειμενικό.
Κάποιος θεωρεί δύσκολο να σηκωθεί 8 το πρωί για να παρακολουθήσει τα μαθήματα της σχολής.
Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
30-04-22
12:30
Ναι σαι καλά ρε φίλε, έτσι υπομονή κάνουμε να περάσει κι αυτό να κάνουμε ένα restart. Να τελειώσουν και όλα αυτά με τους πολέμους και τα ενεργειακά και να καλυτερεύσει η κατάσταση να είμαστε ακόμα καλύτερα.Επειδη μαλλον δινεις τωρα πανελληνιες εχω να σου πω(αντιθετα απο τους παραπανω)κανε υπομονη 1μιση μηνα ακομα και μετα ζησε αυτο που θες.Μη σε νοιαζει τιποτα.Εχεις την απολυτη ελευθερια να κανεις οτι θελεις.Ζησε στο επακρο τωρα που εισαι νεος.(2 ετος ειμαι).Μην ακους κανεναν.Και κυριως ταξιδεψε(η μονη συμβουλη που εχω να σου δωσω).
Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
30-04-22
12:14
Εντάξει δεν είσαι εντελώς ενήλικας όμως, 18-22 ακόμα θεωρείσαι πολύ νέος, δεν νομίζεις ότι εφόσον ανεξαρτητοποιείσαι είναι και μια ευκαιρία να ζήσεις τη ζωή, να κάνεις που όπως κι εσύ πριν δεν έκανες στο λύκειο που θα σου δημιουργήσουν αναμνήσεις που θα θυμάσαι για μια ζωή, δεν λέω ότι δε θα έχεις ευθύνες, όλοι έχουμε ευθύνες, αλλά μη τρελαθουμε δε θα είναι το ίδιο με τις ευθύνες ενός 30αρη, το θέμα είναι να κάνεις πολλά πράγματα και όχι να έχεις μια μονότονη καθημερινότητα, λίγο διάβασμα λίγο συμμάζεμα το σπίτι λίγο γυμναστική λίγο βόλτα και καμιά ρετσίνα με τους φίλους, αυτό θέλω να πω.Καλημέρα. Οι μόνες δυσκολίες στην ζωή του καθενός μας, οι σοβαρές - σοβαρές είναι μόνο τα θέματα υγείας. Υπάρχουν άνθρωποι παρόλα αυτά που έχουν καρκίνο, είναι ανάπηροι και τους βλέπεις ότι πιάνουν την ζωή από τα κέρατα και παλεύουν και κυνηγάνε το καλύτερο, δεν το βάζουν κάτω. Έχω συμφοιτητή που είναι τυφλός, συμφοιτήτρια που ως παιδί είχε καρκίνο, μπορώ να σου παραθέσω και άλλα τόσα παραδείγματα με πραγματικές δυσκολίες που όμως δεν το βάζουν κάτω..... Όταν είσαι ενήλικος ή θες να λέγεσαι ενήλικος και να είσαι αυτόνομος (γενικά αναφέρομαι δεν το λέω προσωπικά) υποχρεούσαι να βάλεις προτεραιότητες, να κάνεις θυσίες και να μην τα περιμένεις όλα έτοιμα. Εάν θέλεις όλα γίνονται, και δουλειά, και διαχείριση τα του σπιτιού σου, και να περνάς καλά. Δεν γίνεται μόνο να κοιτάει κάποιος να περνάει καλά, αλλά να απλώνει το χέρι στους γονείς του για αυτό, διαρκώς ..... Αυτό είναι εξάρτηση και είναι πολύ κακό!! Η κοινωνία μας ναι, δεν είναι ιδανική, δεν είναι τέλεια, σαφώς δεν είναι δίκαιη, αλλά δεν γίνεται μία ζωή να τα ρίχνουμε πάντα ότι φταίει κάποιος άλλος. Ενηλικίωση σημαίνει αναλαμβάνω τις ευθύνες μου και προσαρμόζομαι και παλεύω για να επιβιώνω. Κάποια στιγμή οι γονείς μας θα πεθάνουνε, τότε τι θα κάνουμε; Θα τρέχουμε σε άλλους να μας βοηθάνε; Η φοιτητική ζωή δεν είναι αραλίκι, άραγμα και καλοπέραση, είναι αναλαμβάνω τις ευθύνες μου, δεν γίνεται έως τα 30 να με συντηρούν οι γονείς μου, ούτε 22 να ζω σαν να είμαι 16 χρόνο .... Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει ΔΕΝ ΘΕΛΩ ..... Αυτονομία είναι συναισθηματική (απογαλακτισμός από γονείς) και οικονομική ( έχω τα δικά μου έσοδα), κοινώς ΠΑΤΑΩ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ και ΑΝΟΙΓΩ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΜΟΥ. Βασίζομαι στις ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΔΥΝΑΜΕΙΣ και διαμορφώνω την ζωή μου. Δεν γίνεται να τα έχουμε όλα..... θα κάνουμε και θυσίες
Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
30-04-22
11:48
Ναι αλλά άμα έχεις όλο δυσκολίες πως θα ζήσεις, χάνεις χρόνο απ'τήν νεανική καλοπέραση σου για δυσκολίες που σε μια σωστά δομημένη και δίκαιη κοινωνία δε θα υπήρχαν, δυστυχώς στην Ελλάδα υπάρχουν. Τέλος πάντων καλύτερα να μην δουλεύεις σαν φοιτητής γιατί χάνεις χρόνο από πολλές άλλες δραστηριότητες και κοινωνική ζωή.Τίποτα στην ζωή δεν είναι εύκολο και στρωμένο με ροδοπέταλα .... αυτό να θυμάσαι!! πρέπει να παλέψεις να το κάνεις εύκολο. Θα ζοριστείς στην αρχή, αλλά μόνο έτσι πατάς στα πόδια σου. Δεν έχει σχέση η ηλικία σου, οι δυσκολίες θα σε ακολουθούν πάντα, το θέμα είναι εσύ τι θα κάνεις με αυτές.
Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
27-04-22
20:20
Ναι αλλά αυτό δε σημαίνει ότι οι γονείς σταματάνε να σε συμβουλεύουν η δεν σε βοηθάνε σε κάτι σοβαρό που θα χρειαστείς αυτό θέλω να πω. Επίσης τι εννοείς εξαιρούνται οι μαλακίες? (υπερβολικές σπατάλες μάλλον). Πάντως εγώ αυτό που είπα είναι ότι και αποκτάς ευθύνες σιγά σιγά αλλά και μπορείς να περάσεις πολύ όμορφα (πολύ καλύτερα από ότι όταν ήσουν σχολείο) αν διαχειρίζεσαι σωστά τα λεφτά σου.Στα 18 εισαι ενηλικας. Δεν περιμενεις, υποτιθεται, απο τους γονεις σου να σου βρουν δουλεια, ουτε περιμενεις να σου δωσουν την αδεια να βγεις εξω να παρταρεις. Βεβαια θα μου πεις, αλλο τι ισχυει κ αλλο τι συμβαινει irl (σε χωρες Βαλκανιων).
Απο την στιγμη που εισαι ενηλικας, οι γονεις σου δεν εχουν ευθυνη για τις συνεπειες των αποφασεων που εχεις παρει.
Πρεπει λιγο να ξεφυγεις απο την τρυπα της οικογενειας. Σαν φοιτητης που εξαρτιεσαι οικονομικα απο τους δικους σου, εχεις μια μεγαλη ευθυνη να διαχειριζεσαι σωστα τα οικονομικα σου εξοδα. Απο κει κ περα, κανεις ο,τι θες (εξαιρουνται οι μαλακιες). Μετα τα 18 και αφου τελειωσεις την σχολη, δεν θα εχεις την βοηθεια της οικογενειας αλλα την υποστηριξη της. Εσυ θα πρεπει να την βοηθας.
Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
14-04-22
17:35
σορρυ που απανταω μετα απο τοσο καιρο αλλα εκανα μια αναρδομη στο θεμα οποτε ειπα γιατι οχι. Νομιζω οτι γενικα αυτο εχει με το θεμα της ελευθεριας οχι μονο στη φοιτητικη ζωη αλλα γενικα, δηλαδη αν καποιος και μετα τα 18 μεινει στη πολη του και εχει μια οικογενεια που ενδιαφερεται πραγματικα για το παιδι της θα το βοηθησει να βρει μια ισορροπια στη ζωη του χωρις να του δωσει κατευθειαν την απολυτη ελευθερια να κανει ο'τι θελει, και το παιδι απ'την αλλη πρεπει να εχει σωστες αρχες και αξιες. Οι γονεις θα συνεχισουν να ειναι υπευθυνοι ομως αλλιως για τι σοι οικογενεια μιλαμε? το θεμα ειναι καποιος που ειναι 18-25 να ζησει και να διασκεδασει τη ζωη του, αυτο δεν ειναι κακο, αυτο ειναι το φυσιολογικο δεν μπορει να ειναι καθε μερα μεσα στο αγχος και τις υποχρεωσεις, θελει να ζησει τη ζωη του, χωρις φυσικα να τα φορτωσει στον κοκκορα οσον αφορα και το θεμα του διαβασματος, το ενα δεν αναιρει το αλλο. Παντως εγω νομιζω πως φοιτητικη ζωη και λιγο μετα ειναι οντως ωραια αρκει να κρατας ισορροπιες στη ζωη σου, και αυτο θα το κανει και με τη βοηθεια της οικογενειας και μετα τα 18, νομιζω κατι τετοιο εννοεις κι εσυ εν τελει.Πρωτοετής συνάδελφε ; Περίμενε να δεις απο το 3ο έτος πόσο χειρότερη θα γίνει εαν νιώθεις τώρα πιεσμένος,τα γκουλάγκ θα μοιάζουν διακοπές . Αλλά let's be honest... είναι μια σχολή που εαν δεν έχεις αγάπη για τα μαθηματικά και την φυσική και δεν σου αρέσει να δουλεύεις πολύ σκληρά, πιο πολύ απο την συνεχή ή συχνή νυχτερινή διασκέδαση ή το καθισιό, δεν θα επιβιώσεις. Η πίεση στην οποία αναφέρεσαι οφείλεται στο οτι οι καθηγητές προσπαθούν να κάνουν τους καλοπερασάκηδες να παρατήσουν την σχολή.
Σημαίνει οτι η μαμά σου και ο μπαμπάς σου δεν είναι υπεύθυνοι πλέον για εσένα.
Σημαίνει οι οι καθηγητές σου δεν θα σε μαλώσουν εαν δεν διάβασες ή εαν έχεις χαμηλούς βαθμούς ή αν δεν ενδιαφέρεσαι για τα μαθήματα. Γενικότερα εαν δεν σε νοιάζει να αποκτήσεις γνώσεις. Και οτι κανείς δεν θα σε υποχρεώσει να πας να παρακολουθήσεις εαν δεν το θέλεις.
Σημαίνει οτι οι φίλοι σου και γενικά ο περίγυρος σου δεν θα ενδιαφερθεί να σου πει να βάλεις στόχους.
Σημαίνει οτι κανείς δεν θα είναι εκεί να σου πει το σωστό και το λάθος, το λογικό και το υπερβολικό και το πως να κρατάς ισορροπίες στην ζωή σου.
Σημαίνει οτι πρέπει να μάθεις να είσαι υπεύθυνος.
Σημαίνει οτι θα είσαι μόνος σου.
Σημαίνει γενικά οτι δίνεται η απόλυτη ελευθερία στην ζωή σου να την κάνεις ότι θέλεις με ότι κινδύνους συνεπάγεται αυτό. Είσαι εξολοκλήρου υπεύθυνος για την επιτυχία σου αλλά και για την αποτυχία σου αλλά και το σε τι θα εξελιχθείς. Αυτό ξεχνάνε να το λένε συνήθως στα νέα παιδιά...διαφημίζεται μόνο η "ωραία" φοιτητική ζωή. Κρίνοντας απο το πόσοι φοιτητές έχουν σπαταλήσει την ζωή τους, θα σου έλεγα οτι η φοιτητική ζωή είναι πολύ χειρότερη απο το λύκειο γιατί δίνεται σε ένα 18χρονο παιδί, πιθανώς ανώριμο ακόμα, η πλήρη ελευθερία να κάνει ότι θέλει.
Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
17-10-21
11:16
Αυτό το τρυπακι εννοούσα, επίσης τα φροντιστήρια τα ανέφερα για να καταλάβεις ότι έχουμε μια κακή δημόσια εκπαίδευση που εν τέλει μας αποθαρρύνει απ'το να έχουμε όρεξη για μάθηση.Έχε υπόψη σου ότι, μετά από τις σπουδές σου, θα εργάζεσαι τουλάχιστον 8 ώρες την ημέρα, πολλές φορές και παραπάνω, πολλές φορές και Σαββατοκύριακα. Είσαι σίγουρος πως θα είσαι σε θέση, από τη μια μέρα (τέλος των σπουδών σου) στην άλλη (αρχή της εργασιακής σου ζωής), να κάνεις απευθείας τη μετάβαση "κινητό" σε "ντοκιμαντέρ/βιβλίο/εφημερίδα" όταν τελειώνει η μέρα σου, χωρίς να επηρεάζεσαι από τη σκέψη του τι σε περιμένει την επόμενη μέρα και του πόσο ευγενικός θα είναι ο προϊστάμενος μαζί σου;
Επίσης δε μας είπες που σπουδασες, ούτε πως αιτιολογεις ότι οι ξένοι που έρχονται εδώ κάνουν χειρότερα από εμάς . Εγώ πιστεύω παντού τα ίδια είναι απλά στο εξωτερικό είναι καλύτερα οικονομικά τίποτα περισσότερο.Εγώ πάντως από το όλο μήνυμά σου δεν κατάλαβα τίποτα, συγκεκριμένα πού κολλάει σε όλα αυτά που έγραψα προηγουμένως. Για φροντιστήρια μίλησες... για κάποιο «τρυπάκι»... για ηθοποιούς και ποδοσφαιριστές και το ποσα λεφτά παίρνουν... για χόμπι...
Τέλοσπάντων, μια φιλική συμβουλή: στο πληκτρολόγιό σου υπάρχει το κουμπί «Enter», πάτα το πού και πού όταν γράφεις, γιατί είναι γενικά πολύ κουραστικό να διαβάζεις ολόκληρο κατεβατό χωρίς παραγράφους.
Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
17-10-21
10:15
Ναι η Τουρκία μέσα στη φτώχεια και τη πείνα είναι όμως. Επίσης από όλο το μήνυμα μου αυτό κατάλαβες? Δεν είπα αυτό, επίσης στην Ελλάδα έχουμε φτιάξει το Χάος, που αλλού τέτοια αμαξαρα! Α και κάτι άλλο , οι τουρίστες που έρχονται στην Ελλάδα γιατί κάνουν ΤΑ όργια κάθε χρόνο?
Η Ελλάδα είναι αυτό...δείτε χορό που σέρνουν οι μερακλωμένοι τσιφτετέλληνες χωρίς αύριο. Δεν παράγουμε ούτε καρφίτσα, αλλά μόνιμα σε νταλκάδες και καλή ζωή με διακανονισμούς από τράπεζες και ΔΕΚΟ. Μετά ο κάθε Δημήτρης θεωρεί ότι έτσι πρέπει να ζούμε. Απλά να ζούμε και να αφοδεύουμε μόνο. Αλλού φτιάχνουν υβριδικά λεωφορεία (Τουρκία) και μας τα πουλάνε και εμείς καθόμαστε να βρίζουμε την Τουρκία.
Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
17-10-21
01:09
Για να είμαστε δίκαιοι, δε ξέρω που σπούδασες αλλά στην Ελλάδα το εκπαιδευτικό σύστημα ειδικά γυμνάσιο και λύκειο έχει πολλά μειονεκτήματα, με αποτέλεσμα να χρειαζόμαστε όλοι τα φροντιστήρια για την είσοδο στη τριτοβάθμια. Επίσης, θεωρώ ότι όλα αυτά που λες είναι πολύ σχετικά, το πτυχίο δουλειά οικογένεια παιδιά δεν ισχύει είναι εντελώς διαφορετικό για το καθένα, πολλοί πχ δε θέλουν οικογένεια και δικαίωμα τους, επίσης αυτό που λες για το μέσο εργαζόμενο είναι κάτι που δυστυχώς ισχύει και εγώ προσωπικά ελπίζω να φύγω από αυτό το "τρυπακι", αλλά και αυτό είναι σχετικό αν πάω ξέρω γω και ρωτήσω 10 Έλληνες τώρα οι 3 μπορεί να μου πούνε ότι δουλεύουν 8ωρα με πενιχρό μισθό, οι άλλοι 2 μπορεί να μου πουν ότι τεμπελιαζουν όλη μέρα και ζούνε με το μισθό του μπαμπά, οι άλλοι 3 μπορεί να μου πουν ότι έχουν πτυχία μεταπτυχιακά κτλπ έχουν καλές δουλειές με λεφτά ο άλλος μπορεί να έχει κι αυτος πολλά προσόντα και να είναι άνεργος ( παίζει και η αδικία )και ο άλλος μπορεί να ειναι άστεγος. Θέλω να σου πω ότι ολα παίζουν ένα σωρό σε μια καριέρα, δεν είναι μόνο τα πτυχία και έχει φανεί αυτό άλλωστε οι πιο πολλοί που παίρνουν υπέρογκα ποσά σε μισθούς είναι ηθοποιοί μοντέλα ποδοσφαιριστές οδηγοί αγώνων κτλπ (που αυτό είναι πάρα πολύ άδικο αλλά αποτελεί άλλο θέμα συζήτησης), το σωστό στα φοιτητικά χρόνια να είναι διάβασμα διασκέδαση αθλητικά-καλλιτεχνικα χόμπι για μένα, αν τα συνδυάσεις αυτά πιστεύω είναι πολύ καλό. Πχ αν ο άλλος έχει ως χόμπι το να παίζει μια ώρα τη μέρα κιθάρα θα τον βοηθήσει και ίσως επαγγελματικά αν του χρειαστεί και νοητικά, γι'αυτό είναι θετικό το να ασχολείται κάποιος με κάτι έξτρα, και όλα να γίνονται με μέτρο, αν εξουθενωνεσαι δεν έχει νόημα , πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία στη ζωή μας και βελτιωνομαστε συνεχώς ως όντα. Και στη τελική όλα μια εμπειρία είναι, επειδή ανέφερες πριν το νεφλιξ να ξέρεις ότι υπάρχουν σειρές και ντοκιμαντέρ τρομερές αγγλικές και αμερικανικές οπότε ας μην το υποτιμάμε το νεφλιξ και το κάθε νετφλιξ γιατί αν ψαχτεις θα δεις ότι όλα κάτι έχουν να σου προσφέρουν (συνήθως). Τέλος πάντων, πιστεύω δε διαφωνούμε απλά ήθελα να συμπληρώσω αυτά που είπες, γενικά να είμαστε άτομα δραστήρια και αναζητάμε γνώσεις και εμπειρίες, δυστυχώς αυτό δεν το έχει η νοοτροπία του μέσου Έλληνα και γι'αυτό οι περισσότεροι μπαίνουν στο "τρυπακι" που προανεφερες, συν όλες αυτές οι αρνητικές σκέψεις λόγω των συγκυριών που επικρατούν, γενικότερα είμαι άτομο που θέλει πάντα να κρατιέται αισιόδοξο και να απολαμβάνει τη ζωή οπότε μη με παρεξηγητε που τα λέω κάπως περίεργα . Απλά τα είπα όπως τα νιώθω εγώ.Όταν λες "ζήσουμε" και "όλα χρειάζονται", συμπεριλαμβάνεις όλους τους φοιτητές/νέους; Δεν θεωρείς πως εξαρτάται από τους στόχους που έχει θέσει κανείς; Π.χ. για κάποιον του οποίου τα μελλοντικά σχέδια είναι "πτυχίο - δουλειά - οικογένεια & παιδιά", χωρίς παραπάνω απαιτήσεις, και π.χ. για κάποιον του οποίου είναι "πτυχίο με άριστα - McKinsey - Harvard Business School - Goldman Sachs - PE", θεωρείς ότι αυτό που είπες ισχύει εξίσου;
"πτυχίο - δουλειά - οικογένεια & παιδιά": όλα χρειάζονται, συμφωνώ.
"πτυχίο με άριστα - McKinsey - Harvard Business School - Goldman Sachs - PE": όχι, δεν χρειάζονται όλα! Χρειάζονται πολύ, πολύ συγκεκριμένα πράγματα (τα οποία θα τα διαχωρίσω στις κατηγορίες "ακαδημαϊκά" και "διαπροσωπικά") που να καλύπτουν το 95% της ζωής σου, με το άλλο 5% να είναι δραστηριότητες ίσα ίσα για να σε προφυλάξουν από το burn-out.
Προφανώς, ξαναλέω, αυτοί με τον πρώτο τύπο σχεδίων είναι δυσανάλογα περισσότεροι από αυτούς με τον δεύτερο (και αυτό δεν είναι κακό και ισχύει σε όλον τον κόσμο), αλλά αυτό που θέλω να πω είναι πως το φαινόμενο "δεν έχω στο νου μου τίποτα άλλο από γυναίκες, διακοπές και πάρτυ επειδή είμαι νέος και όλα στα @@ μου" δεν το έχω δει σε τόσο μεγάλο βαθμό στο εξωτερικό όπως στην Ελλάδα (π.χ. σπάνια έβλεπα / άκουγα από συμφοιτητές μου να βγαίνουν για ποτά καθημερινές).
Και, στην τελική, ό,τι στόχους και να έχεις, δεν σε γεμίζει το να ζήσεις τη ζωή σου "στο έπακρο" το ΠΣΚ; Πρέπει να είναι κάθε μέρα; (δε σε ρωτάω ρητορικά)
Δε γνωρίζω σε τι είδους εμπειρίες αναφέρεσαι, αλλά έχω την υποψία ότι δεν είναι και τόσο exclusive... τελοσπάντων, δε θα σταθώ εδώ...
Όχι, δεν μπορείς να το κάνεις οποιαδήποτε στιγμή της ζωής σου, για τουλάχιστον 3 λόγους:
1. Έχε υπόψη σου ότι, μετά από τις σπουδές σου, θα εργάζεσαι τουλάχιστον 8 ώρες την ημέρα, πολλές φορές και παραπάνω, πολλές φορές και Σαββατοκύριακα. Είσαι σίγουρος πως θα είσαι σε θέση, από τη μια μέρα (τέλος των σπουδών σου) στην άλλη (αρχή της εργασιακής σου ζωής), να κάνεις απευθείας τη μετάβαση "κινητό" σε "ντοκιμαντέρ/βιβλίο/εφημερίδα" όταν τελειώνει η μέρα σου, χωρίς να επηρεάζεσαι από τη σκέψη του τι σε περιμένει την επόμενη μέρα και του πόσο ευγενικός θα είναι ο προϊστάμενος μαζί σου;
2. Σχεδόν όλες οι πράξεις/σκέψεις μας είναι αποτέλεσμα των συνήθειών μας, δηλαδή ό,τι κάναμε πάντα. Αν έχεις συνηθίσει κατά τη φοιτητική σου ζωή να κάνεις τη ζωή που περιέγραψες πριν, και σπανιότατα έως καθόλου κάνεις κάτι επιμορφωτικό, τι ακριβώς θεωρείς πως θα συμβεί για να "σπάσει" τη συνήθειά σου αυτή; Έπειτα, θεωρείς πως θα έχεις την θέληση, την πειθαρχία και την αντοχή ώστε να ολοκληρώσεις τη μετάβαση αυτή, να βγεις δηλαδή από το comfort zone σου (ή κάποιον παράγοντα που να σου τα αναπτύξει);
Τι εννοώ: έχεις δει ποτέ άρθρα του The Economist, του Wall Street Journal ή της New York Times; Την πρώτη φορά που είδα εγώ, τα αγγλικά μου δεν ήταν ούτε κοντά στο επίπεδο που απαιτούταν για να τα κατανοήσει κανείς σε λογικά χρονικά πλαίσια. Ένα τεστ ονόματι Law School Admissions Test μου έδωσε την ώθηση να βγώ από το comfort zone μου, να αντισταθώ στον εκνευρισμό του ότι πρέπει να έχω δίπλα το κινητό και να ψάχνω κάθε 30 δευτερόλεπτα για λέξεις που δε γνωρίζω και, μετά από πολύ καιρό, να αποτελεί η ανάγνωση άρθρων κάθε τεύχους του The Economist καθημερινή μου συνήθεια.
3. Η συντριπτική πλειοψηφία των καινούργιων γνώσεων και ικανοτήτων που αποκτάμε καθημερινά είναι συνδυασμοί γνώσεων και ικανοτήτων που έχουμε ήδη αποκτήσει στο παρελθόν. Αν δεν έχεις συνηθίσει να κάνεις επιμορφωτικά πράγματα από νωρίς, θα έχεις και ανάλογα λίγες γνώσεις και ικανότητες, και επομένως θα σου είναι πολύ πιο δύσκολο (=θα απαιτούνται πολύ πιο γερά νεύρα) να αποκτήσεις νέες γνώσεις και ικανότητες, όταν αποφασίσεις να το κάνεις.
Δεν είναι, εν ολίγοις, θέμα χρόνου, αλλά θέμα συνήθειας...
Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
16-10-21
18:29
Συγγνώμη αλλά αυτό που λες είναι υπερβολικό, νεολαία είναι τι θες να κάνει? Τώρα θα ζήσουμε τη ζωή μας στο έπακρο, διακοπές γυναίκες πάρτυ κτλπ. Γιατί δηλαδή στο εξωτερικό οι φοιτητές πως είναι? Για μένα αυτή είναι η ομορφιά της νεανικής ζωής, και μέσα απ' αυτά αποκτάς εμπειρίες που θα σου μείνουν αξέχαστες, ντοκιμαντέρ η ο'τι άλλο επιμορφωτικό μπορείς να το κάνεις οποιαδήποτε στιγμή της ζωής σου. Συν το διάβασμα προφανώς δε το συζητάμε αυτό. Στα άλλα που είπες συμφωνώ σε γενικές γραμμές, μην ξεχνάμε και την άθληση που είναι πολύ σημαντική. Οπότε η γνώμη μου είναι ότι όλα χρειάζονται, το ένα δεν αναιρεί το άλλο.Κατ' αρχήν, δε μίλησα για τον μέσο Έλληνα φοιτητή, διότι το δείγμα από το οποίο διαθέτω στοιχεία συμπεριφοράς δεν έχει μέγεθος αρκετά μεγάλο ώστε να βγάλω εύρωστα συμπεράσματα, αντιπροσωπευτικά για όλη την Ελλάδα. Αν προσέξεις λίγο καλύτερα, θα δεις ότι στο τέλος έβαλα μια παρένθεση, της οποίας το περιεχόμενο είναι: του σχετικά μικρού συνόλου με το οποίο έχω συναναστραφεί. Συνεπώς, περιόρισα τον χαρακτηρισμό μου σε ένα πολύ μικρό υποσύνολο των Ελλήνων φοιτητών!
Τώρα που το ξεκαθάρισα αυτό (ελπίζω), πολύ ευχαρίστως να σου απαριθμήσω ορισμένα χαρακτηριστικά στοιχεία του συνόλου που προανέφερα:
- Αναισθησία: πιο συγκεκριμένα, η τάση του να έχουν ως μόνη προτεραιότητα (πέρα από τις σπουδές) το πότε θα βγούν με τους φίλους τους, πότε θα παίξουν βιντεοπαιχνίδια, πότε θα αράξουν στον καναπέ τους για να χαζέψουν με τις ώρες στο YouTube/Netfix/Facebook/Instagram... Αυτό έχει δύο συνέπειες:
1. Πνευματική πενία: η ενημέρωση για το τι γίνεται γύρω τους (στη γειτονιά, στην πόλη, στο νομό, στη χώρα, στον υπόλοιπο κόσμο) είτε είναι ανύπαρκτη, είτε έχει ευτελείς πηγές (π.χ. ΕΡΤ). Θα μου πεις η ενημέρωση συχνά συμπληρώνεται και μέσω συζητήσεων, αλλά (όπως ανέφερα σε προηγούμενο σχόλιο) αν τα μόνα θέματα που συζητάς με τους φίλους σου είναι το τι έκανες με την πρώην σου γκόμενα, το πότε και πού θα βγείτε το βράδυ και διάφορα θέματα χαμηλού πνευματικού επιπέδου, πώς να γίνει αυτό;
2. Δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις: από τη στιγμή που έχει εγκαθιδρυθεί μια παρέα, είναι δύσκολο να μπουν καινούργια άτομα (και συνήθως μάλιστα αποκλείονται τα άτομα που π.χ. περνούν κάποια δύσκολη φάση και επομένως "δεν είναι καλή παρέα"), με αποτέλεσμα να γίνονται συναναστροφές με έναν πολύ περιορισμένο αριθμό ανθρώπων. Προφανώς μετά, όταν χρειαστεί να συναναστραφούν με άλλα άτομα που συνήθως είναι διαφορετικοί χαρακτήρες από τους ίδους (π.χ. προϊστάμενος, συνάδελφοι), συχνά τα βρίσκουν μπαστούνια...
- Ηττοπάθεια: ακούνε από μικροί από σχολείο και οικογένεια την καραμέλα "δε θα πετύχεις ποτέ - δεν υπάρχουν δουλειές εδώ και για όλα φταίνε οι πολιτικοί - αρκεί να μην πεινάσεις", με αποτέλεσμα να αρκούνται στα λίγα: "να πάρω το πτυχίο μου" (με 5,5, σε 10 χρόνια, χωρίς να έχω κάνει κάτι που δικαιολογεί αυτήν την καθυστέρηση), "να βρω μια δουλειά" (ό,τι να 'ναι, σε καφετέρια, σε φούρνο, βοηθός κομμωτή...). Το γνωρίζω πως δεν μπορούμε (και δεν θέλουμε) όλοι να φτάσουμε ψηλά, αλλά το να παραδίδει κανείς τα όπλα από τόσο νωρίς και να προσπαθήσει να πείσει τον εαυτό του ότι για όλα φταίει το κράτος και ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να αλλάξει τη μοίρα του είναι τουλάχιστον θλιβερό...
Φήμες λένε ότι στον κόσμο υπάρχουν και άλλες χώρες εκτός από την Ελλάδα, και ότι οι Έλληνες μπορούν να μετακινηθούν σε αυτές τις χώρες χρησιμοποιώντας υλικά όπως το διαβατήριο, το διαδίκτυο και το αεροπλάνο... και ότι πολλοί το έχουν κάνει αυτό στο παρελθόν με επιτυχία... μπορεί να κάνω βέβαια και λάθος
- Έλλειψη ανεκτικότητας: ό,τι έδειξε ο φιλαράκος μας λίγο πιο επάνω που με ρώτησε αν έχω δει ειδικό. Δε νομίζω πως πρέπει να γράψω κάτι παραπάνω...
- Πατριωτισμός: σε σημείο που δεν το έχω δει πουθενά αλλού. Στο πανεπιστήμιο που ήμουν προπτυχιακός ήταν και μια παρέα Ελλήνων, με τους οποίους έκανα κι εγώ παρέα πού και πού. Σε κάθε διακοπές πήγαιναν από το δευτερόλεπτο που άρχιζαν μέχρι το δευτερόλεπτο που τελείωναν οι διακοπές... στην Ελλάδα. Η πρώτη συζήτηση που γινόταν στην πρώτη συνάντηση μετά τις διακοπές ήταν... ποιος έκλεισε ήδη τα εισητήρια για Ελλάδα για τις επόμενες διακοπές (σε κάτι μήνες). Ουδεμία κουβέντα για μόνιμη εγκατάσταση στο εξωτερικό, για τη γνωριμία νέων πολιτισμών... Όταν ρωτούσα τι το τρομερό έχει αυτή η χώρα 11 εκατομμυρίων κατοίκων που δεν το έχει καμία άλλη στον κόσμο (πέρα από τα γνωστά key-words όπως "δημοκρατία", "φιλοσοφία", "μυθολογία" κλπ. από την αρχαιότητα, που ως γνωστόν αποτελούν επιχείρημα για τη διαγραφή όλων των χρεών σε χώρες όπως Γερμανία, όσοι αιώνες και να έχουν περάσει από τότε), λάμβανα την απάντηση "φίλε δεν μπορώ να σου το εξηγήσω, δεν έχεις ζήσει ποτέ εκεί για να καταλάβεις..."
- Εγκλωβισμός στο comfort zone: δεν μαθαίνω κάτι καινούργιο που να απαιτεί ικανότητες που προς το παρόν δε διαθέτω... δε συναναστρέφομαι με ανθρώπους που δε γνωρίζω... δεν πηγαίνω στο εξωτερικό για μέρος των σπουδών μου (ούτε με Εράσμους)...
- Νευρικότητα: στην οικογένεια και στο σχολείο συνήθως νικάει αυτός που φωνάζει και χτυπάει το τραπέζι πιο δυνατά από όλους (γονέας, δάσκαλος), με αποτέλεσμα να μαθαίνουν πως είναι μια απολύτως φυσιολογική συμπεριφορά (και ύστερα να τους κοιτούν περίεργα οι εργοδότες σε χώρες όπου αυτό θεωρείται απολίτιστο, πρωτόγονο και στα όρια εισαγωγής σε νευρολογική κλινική)
- Αργός απογαλακτισμός: είναι δεμένοι με την οικογένεια, κάτι το οποίο από μόνο του δεν είναι κακό, αλλά γίνεται σε βαθμό που οι γονείς παραμένουν κηδεμόνες ακόμα και μετά τα 18 (και ακόμα και μετά τις σπουδές). Δεν τολμούν να φέρουν αντίρρηση, δεν θέλουν να πάνε στο εξωτερικό ή ακόμα και σε άλλη πόλη για να είναι κοντά τους, αν η μαμά/ο μπαμπάς παίρνουν κάθε μέρα τηλέφωνο για να ελέγξουν... εεεε εννοούσα να δούν αν το παιδί τους είναι καλά αυτό θεωρείται αποδεκτό, δεν τίθενται όρια. Η δική μου θεωρία είναι ότι υπάρχει απαίτηση από πλευράς των γονιών να βρίσκονται τα παιδιά κοντά τους για όλη τους τη ζωή, ώστε να τους "γηροκομίσουν" όταν πλέον δεν μπορούν να φροντίσουν τον εαυτό τους σε μεγάλη ηλικία.
Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
06-10-21
07:50
Και οι τράπεζες πιστεύω σιγά σιγά "πεθαίνουν", εννοώ με την έννοια που τις ξέραμε τόσα χρόνια, πλέον οι περισσότερες συναλλαγές θα γίνονται ηλεκτρονικά. Γενικότερα όμως πιστεύω αυτό είναι και καλό και κακό , απ'τή μία δε χρειάζεται να τρέχεις σε τράπεζες συνεχώς αλλά απ'τήν άλλη μπορεί να γίνει ηλεκτρονική υποκλοπή στο λογαριασμό σου, σπάνιο μεν αλλά θέλει προσοχή, γι'αυτό εγώ σίγουρα δε συνιστώ σε κανέναν bit coins, δεν είναι τόσο εύκολο και ασφαλές όσο το παρουσιάζουν.Όταν και όποτε περάσουμε στην "ρομποτική" αντικατάσταση των υπαλλήλων και εργατών, δεν νομίζω ότι θα έχουμε ολική τεχνολογική μεταφορά σε ρομπότ γιατί μετά τίθεται το ερώτημα της εργασίας και των μαζικά ανέργων σε όλο τον κόσμο. Θα προκύψουν ζητήματα φορολογίας και δεν νομίζω οι κρατικές αρχές σε όλες τις χώρες να θέλουν να αλλάξουν κάτι που ισχύει αιώνες. Αλλαγές θα γίνουν, θέσεις εργασίας θα χαθούν αλλά θα προκύψουν άλλες με άλλη μορφή. Η φορολογία και το νομικό πλαίσιο της εργασίας από ανθρώπους αποτελεί και τη βάση της πολιτικής εξουσίας.
Ας πάρουμε το παράδειγμα της Αυστρίας όταν η θέση εργασίας του πωλητή εισητηρίων συγκοινωνίας αντικαταστάθηκε από μηχάνημα αυτόματης συναλλαγής. Όσο υπήρχε ο πωλητής εισητηρίων σε ειδικό πρατήριο, υπήρχε και η ανάλογη γραφειοκρατία με την επικύρωση του εισητηρίου με ειδική μπλε σφραγίδα του Αυστριακού κράτους ενώ με την τεχνολογία σάρωσης ο πολίτης απλά βάζει την χρεωστική ή πιστωτική κάρτα στο μηχάνημα, ή το ποσό σε κέρματα (0.50, 1 ή 2 ευρώ) ή χαρτονόμισμα 5, 10 ή 20 ευρώ και με μια σειρά επιλογών στην οθόνη αφής του μηχανήματος, επιλέγει το εισητήριο που θέλει με τη χρονική διάρκεια της διαδρομής, το είδος του μεταφορικού μέσου (λεωφορείο, προαστιακό τρένο, υπόγειο τρένο, τραμ), το όνομα προορισμού-στάσης του μεταφορικού μέσου, επιλέγει έλεγχο διαδικασίας με άμεση πληρωμή και το εισητήριο τυπώνεται με ειδική μαγνητική ταινία και κωδικό QR, ενώ είναι ακυρωμένο για επόμενο δρομολόγιο. Μπορεί να ακυρώθηκε αυτή η θέση εργασίας του υπαλλήλου έκδοσης εισητηρίων, αλλά δημιουργήθηκαν θέσεις εργασίας πάνω στο ψηφιακό εισητήριο. Η διαδικασία πληρωμής και έκδοσης του αστικού εισητηρίου μπορεί να γίνει και με τραπεζική μεταφορά e-banking.
Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
05-10-21
17:35
Βασικά πλέον στις βιομηχανίες οι εργάτες στα εργοστάσια μειώνονται με τα χρόνια εφόσον οι περισσότεροι αντικαθιστουνται από μηχανιματα οπότε πάλι μόνο ορισμενοι βγάζουν τα κέρδη και οι θέσεις εργασίας μειώνονται λόγω τεχνολογίας, δε θέλω να το παίξω γνωστής σε καμία περίπτωση πάντως πιστεύω ότι πχ αν είχαμε μια αυτοκινητοβιομηχανία στην Ελλάδα οι εργαζόμενοι δε θα ήταν τόσοι πολλοί καθώς την περισσότερη δουλειά θα την έκαναν αυτόματα "ρομπότ".Πες το πιο απλά να σε καταλάβουν οι (άσχετοι) με αγορά εργασίας στην Ελλάδα.
Δευτερογενής Τομέας: Η αγαπημένη μας χώρα λόγω σχεδόν ανύπαρκτου ερευνητικού τομέα δεν παράγει κανένα τεχνολογικό προϊόν (π.χ. μηχάνημα) που να το πουλάει σε κάποια αγορά και να υπάρχει συνεχής εφοδιασμός με ανταλλακτικά ώστε η έρευνα να συνεχίζει να υπάρχει. Η χώρα μας μόνο καταναλώνει μηχανήματα και πλαστικά από άλλες χώρες που συνήθως τα παράγουν σε χώρες της Ασίας λόγω χαμηλού εργατικού κόστους (και ανύπαρκτου εργασιακού 8ωρου). Επίσης οι δουλειές στον χρηματο/οικονομικό κλάδο και ανάλυση δεδομένων δεν επιλύουν το πρόβλημα του κορεσμού επειδή πάλι δεν παράγεται κάτι. Είναι δουλειές υπηρεσιών και πολλές φορές δεν υπάρχουν άμεσα οφέλη για μια τοπική οικονομία σε μια επαρχιακή πόλη. Δουλείες γραφείων (π.χ. φροντιστήρια, γιατρεία, καφετέριες) δεν παράγουν ΦΠΑ για να συμβάλλουν στους μακροοικονομικούς δείκτες της χώρας και να αρχίσει το πλεόνασμα σε κανονικό ρευστό και φυσικά να υπάρχει γραμμή από νέες θέσεις εργασίας (η μια να εξαρτάται από την άλλη θέση εργασίας). Η παραγωγή ΦΠΑ γίνεται με τον βιομηχανικό μετασχηματισμό της πρώτης ύλης σε προϊόν. Σε αυτή τη διαδικασία πάλι η πρώτη ύλη δεν είναι δική μας επειδή δεν έχουμε οργανωμένη τεχνολογία για πρώτες ύλες. Η Ελλάδα εξάγει και τις πρώτες ύλες: για παράδειγμα, ξύλα από την Τουρκία. Η Γαλλία για παράδειγμα φτιάχνει ρόδες πολεμικών αεροσκαφών αλλά τα μπουλόνια που σφίγγουν τη μάσκα είναι από ατσάλι δικής τους προέλευσης και οπότε όλο το κόστος υλικού μένει στη Γαλλία. Για το υπερκέρδος πουλάει η Γαλλία και ορισμένα ανταλλακτικά σε χώρες σαν την Ελλάδα, Βιετνάμ, Λιβύη,...και ο @giannhs2001 χαίρεται.
Πρωτογενής Τομέας: Την ίδια στιγμή, ενώ έχουμε υπέροχο κλίμα και φυσικό τοπίο, ο πρωτογενής τομέας είναι πάλι με μεθόδους του 1970 με μικροκληρούχους φτωχούς αγρότες καθώς λόγω απουσίας βιομηχανίας και μηχανημάτων δικής μας κατασκευής, το κόστος τυποποίησης των αγροτικών προϊόντων ανεβαίνει για τον καθορισμό της τελικής τιμής και έτσι είναι μη ανταγωνιστικά καθώς σχεδόν όλοι η Μεσόγειος έχει τα ίδια λαχανικά και φρούτα. Όταν παράγεις κάτι και όλη η διαδικασία από την εξόρυξη ή το μάζεμα μέχρι την τυποποίηση στο τελάρο ή πλαστικό μπόλ απαιτεί εισαγωγή σε ξύλινα τελάρα, μπολ, κονσέρβες ή μηχανήματα που σχετίζονται με αυτά, το κόστος επιχειρησιακής επιβίωσης για τον βιοτέχνη και παραγωγό ανεβαίνει...γιατί ΜΟΝΙΜΑ εξαρτάται από τον εισαγωγέα και το κόστος που του επιβάλλει (από το εξωτερικό, τελωνειακούς δασμούς, φόροι μεταφοράς με φορτηγά από την άλλη χώρα, κτλ). Ο εισαγωγέας μεταφέρει το κόστος του στον πελάτη προμηθευτή στην Ελλάδα...
Για παράδειγμα η Ιαπωνία από όσο ξέρω έκανε μαζική μεταφύτευση σε ελιές από τη Μεσόγειο και παράγει παρθένο λάδι με φυσικές μεθόδους, το οποίο και το καταναλώνουν.
Γενικό συμπέρασμα: η χώρα μας όσο δεν αποκτά βιομηχανική γραμμή παραγωγής τόσο οι υπηρεσίες, όσο και η αγροτική οικονομία θα σέρνονται με τις συνέπειες που όλοι βλέπουμε, δηλαδή, της ανεργίας και της υπο-απασχόλησης. Είναι απλά ανέκδοτο να μιλάμε για έρευνα ενώ δεν παράγουμε ούτε μια καρφίτσα. Ακόμη και ο τουρισμός δεν είναι σταθερά για ισχυρή οικονομική βάση. Είναι ένας κλάδος με ευκαιριακές δουλειές για τον μισό χρόνο όσο διαρκεί η τουριστική περίοδος και φυσικά όσο υπάρχει ομαλότητα και όχι πανδημίες. Οι περισσότεροι ασχολούνται με τον τουρισμό με καθαρά ευκαιριακή λογική επειδή δεν έχουν τις προϋποθέσεις να κάνουν κάτι άλλο επαγγελματικά και να ζήσουν. Κάποιοι άλλοι για τα κονομήσουν χοντρά από τουρίστες μέχρι να αρχίσουν οι μειωμένες αφήξεις τουριστών και μετά τα εγκεφαλικά τους.
Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
05-10-21
14:50
Καλά τόσο μεγάλος κορεσμός υπάρχει πια? Επίσης δε ξέρω τι συνθήκες επικρατούν στον ιδιωτικό τομέα, αλλά υποθέτω ότι σε μεγάλες επιχειρήσεις είναι καλύτερα από ότι να δουλεύεις στο δημόσιο.Κορεσμός επαγγελμάτων/Εργασιακός μεσαίωνας ιδιωτικού τομέα: Are we a joke to you?
Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
03-10-21
15:35
Αυτό λέω, μήπως και τα νοικοκυριά πρέπει να χειριστούν καλύτερα τα λεφτά που έχουν, και γενικότερα αν ο άλλος είναι νέος με πτυχίο και ψαχτει μπορεί να βρει και μια καλή δουλειά στον ιδιωτικό τομέα, αρκεί να ψαχτει παραπάνω μόνος του και να έχει και κάποια εφόδια.Mnν κρίνεις την "οικονομική άνεση" από τα γεμάτα μαγαζιά αλλά από τις κρατήσεις που κάνει η εφορία σε ιδιωτικές καταθέσεις μέχρι να γίνει αποπληρωμή οφειλών στο κράτος. Εκεί να δεις γέλιο με τους μπατήρηδες που έχουν μούτρα να πηγαίνουν για clubbing ενώ δεν έχουν βρακί δεύτερο. Ότι λάμπει ειδικά στην Ελλάδα, δεν είναι χρυσός.
Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
03-10-21
15:01
Μιας και που έδωσες αυτή την απάντηση μου ήρθε στο μυαλό και μια άλλη απορία, τα τελευταία χρόνια, και πριν τον κορονοιο ακόμα, θυμάμαι που οι περισσότεροι μέσοι Έλληνες λέγανε ότι έχουμε κρίση και η κατάσταση είναι στο αμήν κτλπ, εγώ όμως έβλεπα τα βράδια έξω πάρα πολύ κόσμο, όχι μόνο νεολαία αλλά από όλες τις ηλικίες πολλές φορές και τις καθημερινές, τουλάχιστον στην Αθήνα που μένω έτσι ήταν. Επίσης στην Ελλάδα έχουμε τους Αλβανούς 2ης γενιάς που πηγαίνουν σε ελληνικά σχολεία η πανεπιστήμια, πλέον έχουν προσαρμοστεί πλήρως και πολλές φορές δε το καταλαβαίνεις καν ότι είναι Αλβανοί αν δεν στο πουν. Τώρα από άλλες χώρες που λες σιγά μην έρθουν, τι να κάνει ο Άγγλος, ο Γερμανός στην Ελλάδα ξέρω γω, έχουν πολύ καλύτερα πανεπιστήμια από εμάς. Αλλά θα ήταν ωραίο να έρθουν από χώρες των Βαλκανίων όπως Βουλγαρία Σερβία Ουκρανία κτλπ, θα μπορούσαν να γίνουν προγράμματα exchange όπως σε πανεπιστήμια του εξωτερικού.To πρόβλημα είναι ότι στα Ελληνικά Πανεπιστήμια δεν έχουμε μαζικά αλλοδαπούς φοιτητές από τη Δυτική Ευρώπη και άλλες ηπείρους. Εκεί νομίζω θα φαινόταν η διαφορά κουλτούρας, εθιμικών συμπεριφορών σε πολλά καθημερινά ζητήματα. Άνθρωποι που μέχρι χθες έχουν τουπέ ως φοιτητές στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο θα ένιωθαν κόμπλεξ. Ένας αέρας ανανέωσης διαφορετικών λαών, κουλτούρας και σκέψης πάνω στην επιστήμη, νομίζω θα βοηθούσε καλύτερα στην "ενηλικίωση" των Ελλήνων φοιτητών που οι περισσότεροι έχουν μια άποψη ότι ο κόσμος είναι γύρω από αυτούς αφού μέχρι τα 18 τους η κοινότητα στην οποία μεγαλώνουν είναι μόνο Έλληνες ή λαοί κυρίως Ισλαμικών χωρών που συνήθως δεν έχουν ομαλή συνήθως πρόσβαση στο κοινωνικό σύστημα (εκπαίδευση, εργασία, κτλ) της χώρας μας (και οι οποίοι δεν επιδιώκουν κοινωνικές σχέσεις με Έλληνες).
Όταν μια κοινωνία είναι κλειστή και συντηρηριτική απέναντι σε άλλους λαούς και οι θεσμοί της δεν παρέχουν εύκολη πρόσβαση σε ότι "δεν μπαίνει με πανελλήνιες" λογικό είναι και οι εικόνες που βιώνουν οι φοιτητές να είναι περιορισμένες και έτσι οι νοοτροπίες που διαμορφώνονται είναι επίσης τελείως υποκειμενικές και αναχρονιστικές, όχι μόνο σε επιστημονικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο διαπροσωπικών σχέσεων. Πόσοι φοιτητές ή φοιτήτριες θα έκαναν εύκολο outing για τις σεξουαλικές προτιμήσεις τους; Πόσοι φοιτητές στηρίζουν "φιλίες" στο επιχείρημα να μην είναι μόνοι; Πόσοι φοιτητές έχουν συμπεριφορά κακομαθημένου πλουσιόπαιδου;
Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
03-10-21
13:17
Ποια είναι η συμπεριφορά που εκπροσωπεί τον μέσο Έλληνα φοιτητή δηλαδή και θεωρείς ότι έχει περιορισμένη αντίληψη?Ευχαριστώ, αλλά η ψυχική μου υγεία αυτή τη στιγμή ευτυχώς είναι μια χαρά (στο παρελθόν δεν ήταν, γι’ αυτό και η αναφορά μου στην επίσκεψη σε ειδικό).
Θα σε συμβούλευα, στο μέλλον, όταν κάποιος έχει αντίθετη άποψη με εσένα, να χρησιμοποιείς επιχειρήματα αντί να τον ρωτάς «έτσι χύμα» αν έχει δει κανέναν ειδικό (υποδηλώνοντας ότι έχει κάποιο πρόβλημα με την ψυχική του υγεία).
Γι’ αυτό ακριβώς αναφέρθηκα σε σημάδια περιορισμένης αντίληψης - δυστυχώς αυτή η συμπεριφορά εκπροσωπεί τον μέσο Έλληνα φοιτητή (του σχετικά μικρού συνόλου με το οποίο έχω συναναστραφεί).
Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
27-09-21
21:59
Κι εγώ συμφωνώ σε αυτό! Πάντα πρέπει να υπάρχει πρόγραμμα και μέτρο για τα πάντα! Και έτσι δε θα υπάρχει και άγχος νομίζω , δηλαδή αν εγώ πχ κάνω ένα τίμιο διάβασμα όλο το εξάμηνο μετά το άγχος που θα έχω θα είναι πάρα πολύ μικρό για τις εξεταστικές, έτσι νομίζω τουλάχιστον.Καλά κάνεις και ασχολείσαι για να κάνεις το κέφι σου καταρχάς. Και ναι όντως είμαστε στην εποχή των ARM μικροελεγκτών, και ναι στην σχολή-ανάλογα με την κατεύθυνση- οι ηλεκτρονικοί κάνουν και arduino & raspberry pi γιατί και αυτά πλέον ζητούνται και απο σοβαρές εταιρίες για προτυποποίηση, ή ακόμα και για τελικά προϊόντα.
Όλα εξαρτώνται απο σκοπό σου όπως είπα. Για παράδειγμα εαν σχεδιάζεις το επόμενης γενιάς σύστημα ραντάρ ενός αεροσκάφους όπως το Rafale, προφανώς δεν αρκεί να γνωρίζεις λίγο προγραμματισμό και arduino, αλλά θα πας σε FPGA και military grade εξοπλισμό και γενικά θα σου χρειαστεί εύρος γνώσεων απο όλο το πτυχίο.Επομένως δεν θα σε προσλάβει όποιος και όποιος αλλά λίγες και εκλεκτές εταιρίες με όνομα στον χώρο αυτό. Εαν δουλεύεις σαν χομπίστας τότε μαθαίνεις κάποια γενικά πραγματάκια και μπορείς να συμμετάσχεις σε διάφορες εκδηλώσεις που κάνουν μεταξύ τους οι χομπίστες όπως και με το ham radio. Εαν τώρα πας ερευνητικά,προφανώς χρειάζεσαι πανεπιστημιακό πτυχίο και ιδανικά κάτι που να αποδεικνύει τέλος πάντων οτι έχεις ταλέντο και ενδιαφέρον στην περιοχή είτε μέσω βαθμών είτε μέσω προσωπικών project. Στον ερευνητικό τομέα σαφώς θα δοθεί περισσότερη έμφαση στους βαθμούς απο ότι στον επαγγελματικό,που θα τους νοιάξει κυρίως να δουν εαν έχεις hands on εμπειρία.
Ξεφύγαμε λίγο απο το θέμα,αλλά για να επανέλθω και να κάνω την σύνδεση...ο λόγος που τουλάχιστον προσωπικά λέω οτι καλή η διασκέδαση, αλλά τα φοιτητικά χρόνια είναι σημαντικά είναι ο εξής : Κατά την διάρκεια των φοιτητικών σου χρόνων έχεις την ευκαιρία να ακούσεις απο δεκάδες καθηγητές με δεκαετίες εμπειρίας πάνω σε διάφορους τομείς, χρήσιμα πράγματα που σε μια ζωή μόνος σου θα ήταν αδύνατο να παρατηρήσεις, να καταλάβεις και να συνδέσεις μόνος. Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί αύριο μεθαύριο θα επεκτείνεις το εύρος των πιθανών δουλειών σου κατά πολύ αλλά και γενικότερα τον πνευματικό σου ορίζοντα. Εαν όμως κατά τα φοιτητικά σου χρόνια ήσουν σε φάση "Ωω έλα τώρα θέλω απλά να περάσω με 5 ή να φύγει το μάθημα" τότε προφανώς την χάνεις αυτή την ευκαιρία και δεν κερδίζεις τίποτα. Για αυτό είπα και στον φίλο οτι εσύ καθορίζεις τι θα αποκομίσεις απο το πανεπιστήμιο και το πόσο επιτυχημένη ή αποτυχημένη θα είναι η φοίτηση σου εκεί. Είτε πάρεις πτυχίο είτε όχι έτσι...Γιατί το οτι κόπηκες σε μάθημα δεν σημαίνει απαραίτητα οτι δεν ξέρεις τίποτα για αυτό. Αλλά ούτε και οτι το πέρασες σημαίνει απαραίτητα οτι έμαθες.
Πρέπει να υπάρχει μια διάθεση για ισορροπία στην ζωή μας. Το να σκεφτόμαστε οτι τώρα θα πάμε πανεπιστήμιο και θα παρτάρουμε όλη μέρα είναι ουτοπικό. Προσωπικά δεν είχα τέτοιες φαντασιώσεις ποτέ. Και δεν το λεω σε στυλ χα ήμουν πιο ώριμος. Όχι απλά δεν έτυχε. Ωστόσο συμφοιτήτες μου που για τον οποιοδήποτε λόγο έτσι το είχαν στο μυαλό τους, πέταξαν ευκαιρίες κατά τα πρώτα έτη και τώρα ζορίζονται με πολλά χρωστούμενα. Να είστε έξυπνοι λοιπόν, πηγαίντε τα πάρτυ σας, κάντε και τις κρεπάλες σας. Άνθρωποι είμαστε όλα χρειάζονται. Αλλά να βάζετε και όρια στον εαυτό σας, όχι για τους γονείς σας, αλλά για εσάς,για να είστε εσείς πιο χαλαροί αλλά και για την δική σας εξέλιξη. Και μην επηρεάζεστε απο φίλους, ο καθένας είναι υπεύθυνος του εαυτού του και μόνο. Οπότε εαν σας παρασύρουν αύριο μεθαύριο θα βρίζετε τον εαυτό σας,όχι τους φίλους σας.
Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
27-09-21
18:53
Τι να σου πω ρε φίλε εγώ στην Ελλάδα θα σπουδάσω και επειδή ξέρω μια χαρά πως είναι η κατάσταση και πόσο έχει χαλάσει η χώρα μου έχω περίπου ένα πλάνο για τα φοιτητικά χρόνια. Επίσης, επειδή οκ το παραδέχομαι ότι δεν είμαι και Ο δουλευταρας αλλά και γιατί να είμαι ? Δηλαδή όλα χρειάζονται σε ένα νέο παιδί, δεν είπαμε να είσαι και τεμπέλης, ας πούμε θα μιλήσω για μένα, που εντάξει μπορεί τα προηγούμενα χρόνια να μη διάβαζα πολύ αλλά τώρα έχω βάλει ένα στόχο, αυτός είναι οι πανελλήνιες, θέλω να ελπίζω πως μετά τις πανελλήνιες θα μπορέσω να κάνω τη ζωή που θέλω, θα σπουδάζω κάτι που μου αρέσει και προσπαθήσω να αποκτήσω τις απαραίτητες γνώσεις για μια καλή δουλειά στο μέλλον, παράλληλα με τη διασκέδαση μου και τις άλλες εμπειρίες που θα αποκτήσω εκτός σχολής συν τα χόμπι που θα έχω. Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί σου έκαιγαν τα εγκεφαλικά κύτταρα αυτά που ανέφερες, έχω ζήσει πολύ "χειρότερα" με τις παρέες μου.Ποιος και γιατί σας τα λέει αυτά; Γονείς; Εκπαιδευτικοί; Πραγματικά απορώ... Ποιο το νόημα να μπεις ΗΜΜΥ/Ιατρική/Νομική με 19,000+ μόρια και να βγάλεις τη σχολή με 6;
Τουλάχιστον, αν χρειάζεται να γίνει λόγος για την "ξέγνοιαστη φοιτητική ζωή" (εδώ επικροτείται το να μην έχεις τίποτε άλλο στο νου σου παρά το πότε θα βγεις με τους φίλους σου; - δε γίνεται το μυαλό κουρκούτι έτσι; ), πρέπει να τονιστεί και η συνέπεια της μετριότητας, τόσο σε προσωπικό (πενία σε ό,τι αφορά την σφαιρική μόρφωση, διαρκής αποφυγή καταστάσεων που δεν βρίσκονται στο "comfort zone" μας κλπ.) όσο και σε ακαδημαϊκό/επαγγελματικό επίπεδο (θέσεις εργασίας με χαμηλό μισθό και γόητρο, καμία ευκαιρία μεταπτυχιακής φοίτησης σε σπουδαία πανεπιστήμια του εξωτερικού κλπ.).
Νομίζω ότι πολύς κόσμος θεωρεί ότι το "να πάρεις πτυχίο" (με οποιονδήποτε βαθμό, σε οποιαδήποτε διάρκεια, με χωρίς καν επιπλέον σημεία στο βιογραφικό) είναι κατόρθωμα ισάξιο βραβείου Νόμπελ. Είναι πραγματικά στενάχωρο. Η δεκαετία του '90 βρίσκεται πίσω μας εδώ και πάρα πολλά χρόνια, αλλά δυστυχώς πολλοί έχουν κολλήσει ακόμα εκεί.
Για να αποφευχθούν οι παραπάνω "συνέπειες", προσωπικά πιστεύω ότι πλέον οι σπουδές πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν Full-Time Job. Και δεν περιορίζομαι μόνο στην άριστη ακαδημαϊκή απόδοση, αλλά και στο χτίσιμο του κατάλληλου βιογραφικού. Οπότε, εκτός από μελέτη, κάντε πρακτικές, εργαστείτε σε τμήματα του πανεπιστημίου, πάτε στο εξωτερικό, συμμετέχετε ενεργά σε οργανώσεις (ή ιδρύστε τες)... Πέρα από την προσωπική εξέλιξη, θα γίνετε αυτόματα και πιο αποδοτικοί στη μελέτη και τη διαχείρηση των πληροφοριών.
Μιλώντας για τον εαυτό μου: όχι.
- Δεν ήμουν πραγματικά ανεξάρτητος. Ναι, δούλευα παράλληλα, πήρα υποτροφίες, έκανα πρακτική, ό,τι λεφτά έβγαζα τα έβαζα στην άκρη για το μεταπτυχιακό μου... Αλλά γνώριζα πάντα πως, για να πετύχω τους στόχους μου, πρέπει να τα πάω και καλά με τους δικούς μου (ή να βρώ κάποιον χορηγό να μου πληρώνει το νοίκι και τα προς το ζην). Οπότε, αυτή η "ξεγνοιασιά" του τότε ποτέ δεν υπήρχε στην πραγματικότητα (υπάρχει θα έλεγα τώρα, που δουλεύω και συντηρώ τον εαυτό μου 100% μόνος μου).
- Δεν ήμουν συναισθηματικά ώριμος, ούτε επαρκώς κοινωνικοποιημένος. Είχα συνεπώς δυσκολία στην επικοινωνία με τους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να έχω ελάχιστους φίλους/γνωστούς. Μεγάλωσα, έμαθα από τα λάθη και τις εμπειρίες... αλλά δεν ήταν και η πιο βολική διαδικασία.
- Δεν ήξερα τι θέλω, τι μου γίνεται, πώς λειτουργεί ο κόσμος εκεί έξω. Η αβεβαιότητα έφερνε διαρκές άγχος, και αυτό με τη σειρά του προκαλούσε σοβαρά προβλήματα συγκέντρωσης και ήταν στοιχείο απωθητικό στις διαπροσωπικές σχέσεις. Βγήκα από το comfort zone μου, σταδιακά, και ξεπέρασα προβλήματα που ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν νόμιζα ότι θα ξεπερνούσα... αλλά και πάλι, δεν ήταν και η πιο βολική διαδικασία.
Να πω ότι δεν έχω σπουδάσει ποτέ στην Ελλάδα και έτσι η άποψή μου να είναι κάπως επηρεασμένη από άλλους παράγοντες. Αλλά τα λίγα καλοκαίρια που πήγα και από τις λίγες παρέες με της οποίες συναναστράφηκα εκεί, η μονοτονία των διαλόγων και ο βαθμός αναισθησίας για το τι γίνεται γύρω τους ένιωθα πως μου έκαιγαν εγκεφαλικά κύτταρα:
- Πώς έγραψες;
- Καλά μωρέ, το πέρασα πιστεύω.
- Ω, ωραίο κωλαράκι έχει αυτή. Της βάζω 8.
- Μίλα της ρε!
- Κάτσε να πιω 2-3 ποτάκια και θα κάνω κίνηση.
...
- Άντε ρε, πήγαινε!
- Κάτσε ρε, είναι με τις φίλες της τώρα.
...
- Άντε ρε, πήγαινε τώρα που είναι μόνη της!
- Δε βαριέσαι μωρέ, τι να της πω τώρα; Μου 'φυγε...
- Θες τσιγάρο;
- Δεν καπνίζω.
- Ε; Τι εννοείς;
- Εσύ τι θα πιείς;
- Χυμό πορτοκάλι.
- Γιατί;
- Ε αποφεύγω το αλκοόλ.
- Πρώτη φορά βλέπω...
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Πριν γυρίσω πίσω, κατά το τέλος του μεταπτυχιακού μου, βγήκα για έναν καφέ με μια κοπέλα. Ήταν η μοναδική φορά που ειδωθήκαμε από κοντά, καθώς μας χώριζε ο Ατλαντικός Ωκεανός.
Μέσα στους επόμενους 8-10 μήνες γίναμε φίλοι, ερωτευτήκαμε, και γίναμε ζευγάρι... και όλα αυτά μόνο μέσω WhatsApp (μηνύματα, κλήσεις και βιντεοκλήσεις).
Ήταν η μοναδική και τελευταία σοβαρή σχέση που είχα με μια γυναίκα. Ήταν ίσως ο μόνος άνθρωπος που με ερωτεύτηκε πραγματικά, παρά τις όλες παραξενιές και ατέλειές μου. Δε θα την ξεχάσω ποτέ, και ας μην έχουμε πια επαφή...
Οπότε: γίνεται και παραγίνεται!
Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
26-09-21
21:25
Εντάξει δε θέλει πολλά, 14.500 απ'τήν κατεύθυνσή μου γράφειςνα σου πω εγώ πως είναι που εχω πάει δεκάδες φορές...
Δεν ξέρω για φοίτηση και καθηγητές όμως αξιοπρεπές περιβάλλον.. αυτό που θα περίμενες πάνω
κάτω για ολη την προσπάθεια που έκανες, για το διάβασμα που έριξες, για τα λεφτά που ξόδεψες αν
πήγαινες φροντιστήριο, για την υπομονή σου και την αγωνία σου μέχρι να βγούν τα αποτελέσματα και
να δεις αν πέρασες.
Έτσι και καλύτερα θα έπρεπε να ήταν ολα τα πανεπιστήμια χωρίς εξαίρεση, απο την στιγμή
που δεν μπαίνουν ολοι εύκολα, γιατί αν έμπενες εύκολα θα είχα μπεί φέτος και εγώ με 10K μόρια.
Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
26-09-21
17:45
Εγώ σκεφτόμουν για πληροφορική η διοίκηση επιχειρήσεων στο παδα η στο Χαροκόπειο, ξέρετε πως είναι εκεί τα πράγματα? γενικά νομίζω ότι αν κατανέμει κάποιος σωστά τον χρόνο του μπορεί να κάνει πολλά πράγματα, ακόμα και "δύσκολη" να είναι η σχολή.
Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
25-09-21
18:12
Ναι ισχύει αυτό, αλλά τι σημαίνει το διαβάζεις αν θες?Γαι ρωτα αυτους που εφυγαν πολυ μακρια απο την μαμα τι τραβανε. Πολυ κατεψυγμενο ταπερακι ρε παιδι μου.
Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
25-09-21
18:04
Δηλαδή εγώ που πιθανότατα δε θα έχω νοικοκυριό έχω ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα?Η φοιτητικη ζωη ειναι ζαχαρη αμα ,δεν εχεις νοικοκυριο.
Ξυπνας οτι ωρα θες
Κοιμασαι οτι ωρα θες
Ξενυχτας οσο θες
Ερωτευεσαι αν θες
Πας σχολη αν θες
Διαβαζεις αν θες
Εξεταζεσαι αν θες
Δινεις μαθηματα αν θες
Παιρνεις πτυχιο αν θες.
Αμα μαζεψεις ομως πολλα θες δεν σου δινουν μετα πτυχιο αυτοι ,σε διωχνουν χωρις να θες.
Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
25-09-21
15:11
Λένε ότι είναι πιο χαλαρά από ότι στη 3η λυκειου και έχουν πολύ περισσότερο ελεύθερο χρόνο και μεγαλύτερη ανεξαρτησία.Προσωπικά πιστεύω ότι η φοιτητική ζωή, πρέπει να απομυθοποιηθεί στη συνείδηση του μέσου φοιτητή. Δε λέω είναι ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο στη ζωή του, αλλά η έννοιά της έχει γίνει αυτοσκοπός
Jim175
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
25-09-21
14:43
Είμαι 3η λυκείου και είπα να κάνω έτσι ένα θεματακι που αφορά την παιδικα-εφηβικα και τα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσης. Πλέον τα περισσότερα παιδιά στην ηλικία μου ακούμε να μας λένε να τα δώσουμε όλα φέτος για τις πανελλήνιες για να ζήσουμε την ξέγνοιαστη φοιτητική ζωή. Πιστεύετε ότι όντως η φοιτητική ζωή είναι πολύ καλύτερη από την εφηβική και γενικότερα η καλύτερη περίοδος της ζωής του μέσου ανθρώπου? Απαντήστε χωρίς να λάβετε υπόψη τη κατάσταση με τον κοβιντ, με βάση τη πλήρη κανονικότητα δηλαδή .
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.