Λυκειακή vs φοιτητική ζωή

[Jim175]

Στα 18 εισαι ενηλικας. Δεν περιμενεις, υποτιθεται, απο τους γονεις σου να σου βρουν δουλεια, ουτε περιμενεις να σου δωσουν την αδεια να βγεις εξω να παρταρεις. Βεβαια θα μου πεις, αλλο τι ισχυει κ αλλο τι συμβαινει irl (σε χωρες Βαλκανιων).

Απο την στιγμη που εισαι ενηλικας, οι γονεις σου δεν εχουν ευθυνη για τις συνεπειες των αποφασεων που εχεις παρει.

Πρεπει λιγο να ξεφυγεις απο την τρυπα της οικογενειας. Σαν φοιτητης που εξαρτιεσαι οικονομικα απο τους δικους σου, εχεις μια μεγαλη ευθυνη να διαχειριζεσαι σωστα τα οικονομικα σου εξοδα. Απο κει κ περα, κανεις ο,τι θες (εξαιρουνται οι μαλακιες). Μετα τα 18 και αφου τελειωσεις την σχολη, δεν θα εχεις την βοηθεια της οικογενειας αλλα την υποστηριξη της. Εσυ θα πρεπει να την βοηθας.

Ναι αλλά αυτό δε σημαίνει ότι οι γονείς σταματάνε να σε συμβουλεύουν η δεν σε βοηθάνε σε κάτι σοβαρό που θα χρειαστείς αυτό θέλω να πω. Επίσης τι εννοείς εξαιρούνται οι μαλακίες? (υπερβολικές σπατάλες μάλλον). Πάντως εγώ αυτό που είπα είναι ότι και αποκτάς ευθύνες σιγά σιγά αλλά και μπορείς να περάσεις πολύ όμορφα (πολύ καλύτερα από ότι όταν ήσουν σχολείο) αν διαχειρίζεσαι σωστά τα λεφτά σου.

 

[Guest 292010]

Η ενηλικίωση φέρνει ελευθερία. Αλλά η ελευθερία πάει παρέα με την ευθύνη.

With great power comes great responsibility

 

[Nala]

Καμία σχέση, είναι υπέροχη ή φοιτητική ζωή, καλύτερη από ότι περίμενα

 

[Dreamer_SW]

Πιστεύω ότι δεν γίνεται να συγκριθούν 2 ανόμοια πράγματα. Τα σχολικά χρόνια και τα φοιτητικά έχουν ξεχωριστά τις δικές τους ιδιαιτερότητες και απαιτήσεις, οπότε δεν μπορώ να πω ποια μου αρέσουν καλύτερα. Βέβαια, σίγουρα επειδή είσαι πιο ανεξάρτητ@ στα φοιτητικά χρόνια μπορείς να κάνεις πράγματα, να χαρείς καταστάσεις και να ζήσεις όπως δεν μπορούσες ως παιδί.

 

[Νομάρχης]

δηλαδη αν καποιος και μετα τα 18 μεινει στη πολη του και εχει μια οικογενεια που ενδιαφερεται πραγματικα για το παιδι της θα το βοηθησει να βρει μια ισορροπια στη ζωη του χωρις να του δωσει κατευθειαν την απολυτη ελευθερια να κανει ο'τι θελει

Οι γονεις θα συνεχισουν να ειναι υπευθυνοι ομως αλλιως για τι σοι οικογενεια μιλαμε?

Και κάθομαι εγώ ρε φίλε και γράφω μερικά post πιο πάνω ολόκληρες παραγράφους για τον αργό απογαλακτισμό ως χαρακτηριστικό (κάποιων) Ελλήνων φοιτητών... Αυτά τα δυο quote έφταναν...

 

[Eclipse]

Ναι αλλά αυτό δε σημαίνει ότι οι γονείς σταματάνε να σε συμβουλεύουν η δεν σε βοηθάνε σε κάτι σοβαρό που θα χρειαστείς αυτό θέλω να πω

Δεν θες να πεις αυτό γιατί πριν μου έδωσες την εντύπωση ότι θα κρατήσεις την στάση ενός 17χρονου ακόμα κ όταν φτάσεις 40. Εκτός κι αν εκφράστηκες λάθος.

 

[Ion.]

Ανεξαρτησία υπό ποια έννοια?
Πολύ λίγους 18χρονους ξέρω που να είναι πλήρως ανεξάρτητοι (δηλαδή και οικονομικά)

 

[Guest 292010]

Μόνο όταν είσαι οικονομικά ανεξάρτητος καταλαβαινεις ότι τελικά δεν ήταν η οικονομική ανεξαρτησία αυτή που σου έλειπε για να νιώσει ανεξαρτητος.

 

[Dreamer_SW]

Ανεξαρτησία υπό ποια έννοια?
Πολύ λίγους 18χρονους ξέρω που να είναι πλήρως ανεξάρτητοι (δηλαδή και οικονομικά)

Η παθογένεια της ελληνικής οικογένειας που θέλει να κρατά έως και 30 χρονών ανθρώπους εξαρτημένους.
Από τα 18 σίγουρα δεν γίνεται να γίνεις τέρμα ανεξάρτητως αλλά μπορούν να τεθούν οι βάσεις ώστε το παιδί πλέον ΕΝΗΛΙΚΑΣ να ανεξαρτητοποιηθεί συναισθηματικά ΚΑΙ οικονομικά ώστε να μην φτάσει 30 χρονών και περιμένει τα χέρια των γονιών. Σίγουρα υπάρχει ανεργία στους νέους, αλλά έστω και Part time κάτι θα υπάρχει. Αλλιώς είναι βόλεμα το να τα περιμένει κάποιος από γονείς τα πάντα όσο και εάν οι γονείς θέλουν να στηρίξουν το παιδί, αλλά το στηρίζουν ή το κρατάνε εξαρτημένο;

 

[Ion.]

Μόνο όταν είσαι οικονομικά ανεξάρτητος καταλαβαινεις ότι τελικά δεν ήταν η οικονομική ανεξαρτησία αυτή που σου έλειπε για να νιώσει ανεξαρτητος.

Είναι όμως και αυτό πολύ σημαντικό. Κάποιος που ας πούμε μένει μόνος του αλλά τα έξοδα τα αναλαμβάνουν οι γονείς δεν είναι πλήρως ανεξάρτητος.

Η παθογένεια της ελληνικής οικογένειας που θέλει να κρατά έως και 30 χρονών ανθρώπους εξαρτημένους.
Από τα 18 σίγουρα δεν γίνεται να γίνεις τέρμα ανεξάρτητως αλλά μπορούν να τεθούν οι βάσεις ώστε το παιδί πλέον ΕΝΗΛΙΚΑΣ να ανεξαρτητοποιηθεί συναισθηματικά ΚΑΙ οικονομικά ώστε να μην φτάσει 30 χρονών και περιμένει τα χέρια των γονιών. Σίγουρα υπάρχει ανεργία στους νέους, αλλά έστω και Part time κάτι θα υπάρχει. Αλλιώς είναι βόλεμα το να τα περιμένει κάποιος από γονείς τα πάντα όσο και εάν οι γονείς θέλουν να στηρίξουν το παιδί, αλλά το στηρίζουν ή το κρατάνε εξαρτημένο;

Ναι αλλά το θεωρώ πολύ δύσκολο να βιοποριζεται κάποιος μόνος του από τα 18. Φυσικά όπως αναφέρεις υπάρχουν λύσεις για να καλύπτεις κάποια από τα έξοδα σου (μερική απασχόληση,εποχιακή εργασία κλπ)

 

[Dreamer_SW]

Είναι όμως και αυτό πολύ σημαντικό. Κάποιος που ας πούμε μένει μόνος του αλλά τα έξοδα τα αναλαμβάνουν οι γονείς δεν είναι πλήρως ανεξάρτητος.

Ναι αλλά το θεωρώ πολύ δύσκολο να βιοποριζεται κάποιος μόνος του από τα 18. Φυσικά όπως αναφέρεις υπάρχουν λύσεις για να καλύπτεις κάποια από τα έξοδα σου (μερική απασχόληση,εποχιακή εργασία κλπ)

Τίποτα στην ζωή δεν είναι εύκολο και στρωμένο με ροδοπέταλα .... αυτό να θυμάσαι!! πρέπει να παλέψεις να το κάνεις εύκολο. Θα ζοριστείς στην αρχή, αλλά μόνο έτσι πατάς στα πόδια σου. Δεν έχει σχέση η ηλικία σου, οι δυσκολίες θα σε ακολουθούν πάντα, το θέμα είναι εσύ τι θα κάνεις με αυτές.

 

[Ion.]

Τίποτα στην ζωή δεν είναι εύκολο και στρωμένο με ροδοπέταλα .... αυτό να θυμάσαι!!
Δεν έχει σχέση η ηλικία σου, οι δυσκολίες θα σε ακολουθούν πάντα, το θέμα είναι εσύ τι θα κάνεις με αυτές.

Σωστά μΔεν είπα το αντίθετο!!!

 

[Jim175]

Τίποτα στην ζωή δεν είναι εύκολο και στρωμένο με ροδοπέταλα .... αυτό να θυμάσαι!! πρέπει να παλέψεις να το κάνεις εύκολο. Θα ζοριστείς στην αρχή, αλλά μόνο έτσι πατάς στα πόδια σου. Δεν έχει σχέση η ηλικία σου, οι δυσκολίες θα σε ακολουθούν πάντα, το θέμα είναι εσύ τι θα κάνεις με αυτές.

Ναι αλλά άμα έχεις όλο δυσκολίες πως θα ζήσεις, χάνεις χρόνο απ'τήν νεανική καλοπέραση σου για δυσκολίες που σε μια σωστά δομημένη και δίκαιη κοινωνία δε θα υπήρχαν, δυστυχώς στην Ελλάδα υπάρχουν. Τέλος πάντων καλύτερα να μην δουλεύεις σαν φοιτητής γιατί χάνεις χρόνο από πολλές άλλες δραστηριότητες και κοινωνική ζωή.

 

[Dreamer_SW]

Ναι αλλά άμα έχεις όλο δυσκολίες πως θα ζήσεις, χάνεις χρόνο απ'τήν νεανική καλοπέραση σου για δυσκολίες που σε μια σωστά δομημένη και δίκαιη κοινωνία δε θα υπήρχαν, δυστυχώς στην Ελλάδα υπάρχουν. Τέλος πάντων καλύτερα να μην δουλεύεις σαν φοιτητής γιατί χάνεις χρόνο από πολλές άλλες δραστηριότητες και κοινωνική ζωή.

Καλημέρα. Οι μόνες δυσκολίες στην ζωή του καθενός μας, οι σοβαρές - σοβαρές είναι μόνο τα θέματα υγείας. Υπάρχουν άνθρωποι παρόλα αυτά που έχουν καρκίνο, είναι ανάπηροι και τους βλέπεις ότι πιάνουν την ζωή από τα κέρατα και παλεύουν και κυνηγάνε το καλύτερο, δεν το βάζουν κάτω. Έχω συμφοιτητή που είναι τυφλός, συμφοιτήτρια που ως παιδί είχε καρκίνο, μπορώ να σου παραθέσω και άλλα τόσα παραδείγματα με πραγματικές δυσκολίες που όμως δεν το βάζουν κάτω..... Όταν είσαι ενήλικος ή θες να λέγεσαι ενήλικος και να είσαι αυτόνομος (γενικά αναφέρομαι δεν το λέω προσωπικά) υποχρεούσαι να βάλεις προτεραιότητες, να κάνεις θυσίες και να μην τα περιμένεις όλα έτοιμα. Εάν θέλεις όλα γίνονται, και δουλειά, και διαχείριση τα του σπιτιού σου, και να περνάς καλά. Δεν γίνεται μόνο να κοιτάει κάποιος να περνάει καλά, αλλά να απλώνει το χέρι στους γονείς του για αυτό, διαρκώς ..... Αυτό είναι εξάρτηση και είναι πολύ κακό!! Η κοινωνία μας ναι, δεν είναι ιδανική, δεν είναι τέλεια, σαφώς δεν είναι δίκαιη, αλλά δεν γίνεται μία ζωή να τα ρίχνουμε πάντα ότι φταίει κάποιος άλλος. Ενηλικίωση σημαίνει αναλαμβάνω τις ευθύνες μου και προσαρμόζομαι και παλεύω για να επιβιώνω. Κάποια στιγμή οι γονείς μας θα πεθάνουνε, τότε τι θα κάνουμε; Θα τρέχουμε σε άλλους να μας βοηθάνε; Η φοιτητική ζωή δεν είναι αραλίκι, άραγμα και καλοπέραση, είναι αναλαμβάνω τις ευθύνες μου, δεν γίνεται έως τα 30 να με συντηρούν οι γονείς μου, ούτε 22 να ζω σαν να είμαι 16 χρόνο .... Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει ΔΕΝ ΘΕΛΩ ..... Αυτονομία είναι συναισθηματική (απογαλακτισμός από γονείς) και οικονομική ( έχω τα δικά μου έσοδα), κοινώς ΠΑΤΑΩ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ και ΑΝΟΙΓΩ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΜΟΥ. Βασίζομαι στις ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΔΥΝΑΜΕΙΣ και διαμορφώνω την ζωή μου. Δεν γίνεται να τα έχουμε όλα..... θα κάνουμε και θυσίες. Σίγουρα η μετάβαση από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση είναι δύσκολη, αλλά δυσκολίες, υπάρχουν και θα υπάρχουν ....δεν γίνεται σε κάθε δυσκολία να αποποιούμαστε των ευθυνών μας.

 

[Jim175]

Καλημέρα. Οι μόνες δυσκολίες στην ζωή του καθενός μας, οι σοβαρές - σοβαρές είναι μόνο τα θέματα υγείας. Υπάρχουν άνθρωποι παρόλα αυτά που έχουν καρκίνο, είναι ανάπηροι και τους βλέπεις ότι πιάνουν την ζωή από τα κέρατα και παλεύουν και κυνηγάνε το καλύτερο, δεν το βάζουν κάτω. Έχω συμφοιτητή που είναι τυφλός, συμφοιτήτρια που ως παιδί είχε καρκίνο, μπορώ να σου παραθέσω και άλλα τόσα παραδείγματα με πραγματικές δυσκολίες που όμως δεν το βάζουν κάτω..... Όταν είσαι ενήλικος ή θες να λέγεσαι ενήλικος και να είσαι αυτόνομος (γενικά αναφέρομαι δεν το λέω προσωπικά) υποχρεούσαι να βάλεις προτεραιότητες, να κάνεις θυσίες και να μην τα περιμένεις όλα έτοιμα. Εάν θέλεις όλα γίνονται, και δουλειά, και διαχείριση τα του σπιτιού σου, και να περνάς καλά. Δεν γίνεται μόνο να κοιτάει κάποιος να περνάει καλά, αλλά να απλώνει το χέρι στους γονείς του για αυτό, διαρκώς ..... Αυτό είναι εξάρτηση και είναι πολύ κακό!! Η κοινωνία μας ναι, δεν είναι ιδανική, δεν είναι τέλεια, σαφώς δεν είναι δίκαιη, αλλά δεν γίνεται μία ζωή να τα ρίχνουμε πάντα ότι φταίει κάποιος άλλος. Ενηλικίωση σημαίνει αναλαμβάνω τις ευθύνες μου και προσαρμόζομαι και παλεύω για να επιβιώνω. Κάποια στιγμή οι γονείς μας θα πεθάνουνε, τότε τι θα κάνουμε; Θα τρέχουμε σε άλλους να μας βοηθάνε; Η φοιτητική ζωή δεν είναι αραλίκι, άραγμα και καλοπέραση, είναι αναλαμβάνω τις ευθύνες μου, δεν γίνεται έως τα 30 να με συντηρούν οι γονείς μου, ούτε 22 να ζω σαν να είμαι 16 χρόνο .... Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει ΔΕΝ ΘΕΛΩ ..... Αυτονομία είναι συναισθηματική (απογαλακτισμός από γονείς) και οικονομική ( έχω τα δικά μου έσοδα), κοινώς ΠΑΤΑΩ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ και ΑΝΟΙΓΩ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΜΟΥ. Βασίζομαι στις ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΔΥΝΑΜΕΙΣ και διαμορφώνω την ζωή μου. Δεν γίνεται να τα έχουμε όλα..... θα κάνουμε και θυσίες

Εντάξει δεν είσαι εντελώς ενήλικας όμως, 18-22 ακόμα θεωρείσαι πολύ νέος, δεν νομίζεις ότι εφόσον ανεξαρτητοποιείσαι είναι και μια ευκαιρία να ζήσεις τη ζωή, να κάνεις που όπως κι εσύ πριν δεν έκανες στο λύκειο που θα σου δημιουργήσουν αναμνήσεις που θα θυμάσαι για μια ζωή, δεν λέω ότι δε θα έχεις ευθύνες, όλοι έχουμε ευθύνες, αλλά μη τρελαθουμε δε θα είναι το ίδιο με τις ευθύνες ενός 30αρη, το θέμα είναι να κάνεις πολλά πράγματα και όχι να έχεις μια μονότονη καθημερινότητα, λίγο διάβασμα λίγο συμμάζεμα το σπίτι λίγο γυμναστική λίγο βόλτα και καμιά ρετσίνα με τους φίλους, αυτό θέλω να πω.

 

[Paragontas7000]

Εντάξει δεν είσαι εντελώς ενήλικας όμως, 18-22 ακόμα θεωρείσαι πολύ νέος, δεν νομίζεις ότι εφόσον ανεξαρτητοποιείσαι είναι και μια ευκαιρία να ζήσεις τη ζωή, να κάνεις που όπως κι εσύ πριν δεν έκανες στο λύκειο που θα σου δημιουργήσουν αναμνήσεις που θα θυμάσαι για μια ζωή, δεν λέω ότι δε θα έχεις ευθύνες, όλοι έχουμε ευθύνες, αλλά μη τρελαθουμε δε θα είναι το ίδιο με τις ευθύνες ενός 30αρη, το θέμα είναι να κάνεις πολλά πράγματα και όχι να έχεις μια μονότονη καθημερινότητα, λίγο διάβασμα λίγο συμμάζεμα το σπίτι λίγο γυμναστική λίγο βόλτα και καμιά ρετσίνα με τους φίλους, αυτό θέλω να πω.

Επειδη μαλλον δινεις τωρα πανελληνιες εχω να σου πω(αντιθετα απο τους παραπανω)κανε υπομονη 1μιση μηνα ακομα και μετα ζησε αυτο που θες.Μη σε νοιαζει τιποτα.Εχεις την απολυτη ελευθερια να κανεις οτι θελεις.Ζησε στο επακρο τωρα που εισαι νεος.(2 ετος ειμαι).Μην ακους κανεναν.Και κυριως ταξιδεψε(η μονη συμβουλη που εχω να σου δωσω).

 

[Jim175]

Επειδη μαλλον δινεις τωρα πανελληνιες εχω να σου πω(αντιθετα απο τους παραπανω)κανε υπομονη 1μιση μηνα ακομα και μετα ζησε αυτο που θες.Μη σε νοιαζει τιποτα.Εχεις την απολυτη ελευθερια να κανεις οτι θελεις.Ζησε στο επακρο τωρα που εισαι νεος.(2 ετος ειμαι).Μην ακους κανεναν.Και κυριως ταξιδεψε(η μονη συμβουλη που εχω να σου δωσω).

Ναι σαι καλά ρε φίλε, έτσι υπομονή κάνουμε να περάσει κι αυτό να κάνουμε ένα restart. Να τελειώσουν και όλα αυτά με τους πολέμους και τα ενεργειακά και να καλυτερεύσει η κατάσταση να είμαστε ακόμα καλύτερα.

 

[Dreamer_SW]

Εντάξει δεν είσαι εντελώς ενήλικας όμως, 18-22 ακόμα θεωρείσαι πολύ νέος, δεν νομίζεις ότι εφόσον ανεξαρτητοποιείσαι είναι και μια ευκαιρία να ζήσεις τη ζωή, να κάνεις που όπως κι εσύ πριν δεν έκανες στο λύκειο που θα σου δημιουργήσουν αναμνήσεις που θα θυμάσαι για μια ζωή, δεν λέω ότι δε θα έχεις ευθύνες, όλοι έχουμε ευθύνες, αλλά μη τρελαθουμε δε θα είναι το ίδιο με τις ευθύνες ενός 30αρη, το θέμα είναι να κάνεις πολλά πράγματα και όχι να έχεις μια μονότονη καθημερινότητα, λίγο διάβασμα λίγο συμμάζεμα το σπίτι λίγο γυμναστική λίγο βόλτα και καμιά ρετσίνα με τους φίλους, αυτό θέλω να πω.

Νομικά είσαι ενήλικας. Δυστυχώς η ελληνική οικογένεια, θέλει να κρατά τους νέους εξαρτημένους και να μην τους αφήνει να πατάνε στα πόδια τους. Δεν σου είπε κανένας να μην ζήσεις την ζωή σου, αλίμονο ούτε να μην την χαρείς, αλλά εφόσον είσαι ενήλικας και θες να λέγεσαι ενήλικας, δεν γίνεται να ζεις και να εξαρτιέσαι από τους γονείς σου, μία ζωή αυτό σου λέω και ούτε να περιμένεις να πας 30 για να αναλάβεις τις ευθύνες σου. Οι γονείς μας θα είναι πάντα εκεί δίπλα μας, να μας βοηθήσουν αν χρειαζόμαστε, όχι όμως δεκανίκια, πρέπει και εμείς να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να στηριζόμαστε στα πόδια μας. Η ενήλικη ζωή έχει και υποχρεώσεις, δεν είναι πάτησα τα 18 και απλά κάνω μόνο ό,τι θέλω. Κάνω ό,τι θέλω, δεν περιμένω έγκριση ή άδεια από σημαντικούς άλλους, αλλά παράλληλα έχοντας αναλάβει και την ευθύνη του εαυτού μου, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Δεν θέλω να σου γλείψω αυτιά, θέλω να σου πω, πως έχει η ενήλικη ζωή. Μονότονη καθημερινότητα την κάνουμε εμείς, όχι οι υποχρεώσεις που καλούμαστε να αναλάβουμε. Όλα είναι στο πρόγραμμα, αλλά όχι να επαναπαυόμαστε μία ζωή στους γονείς μας. Από εκεί και πέρα ο καθένας κάνει αυτό που θέλει και επιλέγει εάν θα ζήσει εξαρτημένος ή όχι. Καλή επιτυχία στις πανελλήνιες !

 

[Paragontas7000]

Ναι σαι καλά ρε φίλε, έτσι υπομονή κάνουμε να περάσει κι αυτό να κάνουμε ένα restart. Να τελειώσουν και όλα αυτά με τους πολέμους και τα ενεργειακά και να καλυτερεύσει η κατάσταση να είμαστε ακόμα καλύτερα.

Ετσι ακριβως.Μην αφηνεις κανεναν να σου ριξει την ψυχολογια.Τα καλυτερα ερχονται.Ζηστε το στο φουλ.

 

[Jim175]

Νομικά είσαι ενήλικας. Δυστυχώς η ελληνική οικογένεια, θέλει να κρατά τους νέους εξαρτημένους και να μην τους αφήνει να πατάνε στα πόδια τους. Δεν σου είπε κανένας να μην ζήσεις την ζωή σου, αλίμονο ούτε να μην την χαρείς, αλλά εφόσον είσαι ενήλικας και θες να λέγεσαι ενήλικας, δεν γίνεται να ζεις και να εξαρτιέσαι από τους γονείς σου, μία ζωή αυτό σου λέω και ούτε να περιμένεις να πας 30 για να αναλάβεις τις ευθύνες σου. Οι γονείς μας θα είναι πάντα εκεί δίπλα μας, να μας βοηθήσουν αν χρειαζόμαστε, όχι όμως δεκανίκια, πρέπει και εμείς να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να στηριζόμαστε στα πόδια μας. Η ενήλικη ζωή έχει και υποχρεώσεις, δεν είναι πάτησα τα 18 και απλά κάνω μόνο ό,τι θέλω. Κάνω ό,τι θέλω, δεν περιμένω έγκριση ή άδεια από σημαντικούς άλλους, αλλά παράλληλα έχοντας αναλάβει και την ευθύνη του εαυτού μου, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Δεν θέλω να σου γλείψω αυτιά, θέλω να σου πω, πως έχει η ενήλικη ζωή. Μονότονη καθημερινότητα την κάνουμε εμείς, όχι οι υποχρεώσεις που καλούμαστε να αναλάβουμε. Όλα είναι στο πρόγραμμα, αλλά όχι να επαναπαυόμαστε μία ζωή στους γονείς μας. Από εκεί και πέρα ο καθένας κάνει αυτό που θέλει και επιλέγει εάν θα ζήσει εξαρτημένος ή όχι. Καλή επιτυχία στις πανελλήνιες !

Ετσι ακριβως.Μην αφηνεις κανεναν να σου ριξει την ψυχολογια.Τα καλυτερα ερχονται.Ζηστε το στο φουλ.

Life is a journey, enjoy it!