Ζωή στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό;

[Johnny15]

Τα περισσότερα από αυτά τα λέτε τα ζεις και στην Ελλάδα. Και με την συγκατοίκηση και την οικειότητα. Μια χαρά είναι οι άνθρωποι έξω και θα έλεγα λιγότερο υποκριτικοι απ' ότι στην Ελλάδα. Εξάλλου προτιμώ κάποια τυπικότητα παρά την βλάχικη νοοτροπία του "έλα μωρέ εντάξει" που έχει μπει μέσα μας στην κοινωνία, οικονομία, πολιτική κλπ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[American Economist]

Τα περισσότερα από αυτά τα λέτε τα ζεις και στην Ελλάδα. Και με την συγκατοίκηση και την οικειότητα. Μια χαρά είναι οι άνθρωποι έξω και θα έλεγα λιγότερο υποκριτικοι απ' ότι στην Ελλάδα. Εξάλλου προτιμώ κάποια τυπικότητα παρά την βλάχικη νοοτροπία του "έλα μωρέ εντάξει" που έχει μπει μέσα μας στην κοινωνία, οικονομία, πολιτική κλπ.

Το καλύτερο σχόλιο μέχρι στιγμής.Ναι το ξέρουμε το παραμυθάκι στην Ελλάδα:Οι καλοί και φιλικοί Έλληνες και οι ψυχροί ξένοι.Αλλο Βέβαια που στην Ελλάδα οι φιλίες χαλάνε σε 1 μήνα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Πάντως μου έκανε εντύπωση ότι έβλεπες πιο επικοινωνιακούς Αυστριακούς ή ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας να κατηγορούν ως μαλάκες πολλούς νέους ή συνομήλικούς τους επειδή ήταν αρκετά εσωστρεφείς ή χλιαροί (με αδυναμία επικοινωνίας). Σαν λαός δεν θέλουν την ομοιομορφία, δηλαδή, θεωρούν ότι ο καθένας έχει δική του θεωρία ζωής.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Revekka]

Επειδή αυτήν την εποχή συνεργάζομαι πολύ με Αυστριακούς, έχω καταλήξει ότι παίζει πολύ μεγάλο ρόλο τι βιώματα έχουν. Δηλαδή, αν ταξιδεύουν πολύ, αν είναι παντρεμένοι με ξένο ή αν έχουν σπουδάσει αλλού είναι σε μεγάλο βαθμό πιο ανοιχτόμυαλοι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Yiorgosk]

Προφανώς και οι απόψεις θα διίστανται για το συγκεκριμένο θέμα και δεν νομίζω να υπάρχει τελεσίδικη απόφαση.. Το καθένα έχει και τα θετικά και τα αρνητικά του. Προσωπικά εγώ θα ήθελα να μείνω για λίγα χρόνια στο εξωτερικό, χωρίς να απαρνηθω τη πατρίδα μου. Αν φυγω, θα ξαναγυρίσω στην Ελλάδα με ό,τι επακόλουθο αυτη η απόφαση έχει .

Στις βόρειες χώρες έχουν μια τελειως διαφορετική αντίληψη για την ζωή. Στην Ελλάδα λέμε για παράδειγμα δουλεύω για να ζω, ενώ στην Γερμανία ζω για να δουλεύω. Φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις.
Οι Γερμανοί δεν προκειται να αποκαλέσουν κάποιον Γερμανό όσα χρόνια κι αν έχει. ζησει εκεί. Η αδερφή μου ζει με τον άντρα της στη Γερμανία από το 2005 (και οι δύο Ελληνες) με τα δύο τους παιδιά - εν καιρώ τρία - ο οποίος είναι γιατρός. Στη δουλειά ουκ ολίγες φορές έχει προσβληθεί για την καταγωγή του. Εχω επισκεφτεί τη χώρα 4 φορές και κάθε φορα θα υπάρχουν εκείνοι που θα σε ρωτάνε ειρωνικα ερωτήσεις του τύπου "πώς νιώθεις που είσαι Ελληνας, εισαι περήφανος; Πώς είναι η κατασταση στην Ελλάδα;"

Φυσικά δεν μου αρέσει να γενικευω, όμως το συγκεκριμένο δυστυχώς αποτελεί τη σκληρή πραγματικοτητα, την οποία μερικές φορές προσπαθούμε να "καλύψουμε". Στη προκειμένη περίπτωση, η ζωή ενός Έλληνα στο εξωτερικό και ειδικότερα στις βόρειες χώρες είναι δυσκολη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Η ζωή στο εξωτερικό για έναν νέο χωρίς σύντροφο ή γνωριμίες είναι δύσκολη για πολλούς λόγους. Ένας λόγος είναι το αίσθημα μοναξιάς μέχρι να καταξιωθείς επαγγελματικά, από την άποψη ότι δεν θα έχει κάποιον να μοιραστεί την ανησυχία του ή κάποια δυσκολία από τη δουλειά. Επίσης παντού πλέον οι ανθρώπινες σχέσεις τυποποιούνται. Νομίζω ότι και η Ελλάδα λόγω της έντονης μετανάστευσης με ανθρώπους άλλων θρησκειών και πολιτισμών ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα θα μπει σε αυτή την τυποποίηση των σχέσεων. Τι κοινό θα έχει ο 15χρονος Έλληνας με έναν 15χρονο Αφγανό-Έλληνα ας είναι και οι δυο υπέροχοι άνθρωποι μετά από 10 χρόνια; Θέλω να πω ότι η παγκοσμιοποίηση και η κοίμηση πολλών νέων μέσω ηλεκτρονικών παιχνιδιών, τους έχει μετατρέψει σε άνευρους ανθρώπους, χωρίς σκέψη που απλά καταναλώνουν ζωή μέχρι να τελειώσει. Δεν κάνουν κάτι, για να ομορφύνει η ζωή τους και μετά παθαίνουν κατάθλιψη. Αυτό το συναντάς πλέον παντού και γι' αυτό ίσως πιστεύω ότι βίωσα την συγκεκριμένη προσωπική ιστορία.

Ο συγκάτοικός μου ήταν μια τέτοια περίπτωση νέου, που λόγω αυτής της ενασχόλησης δεν μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωριστούμε αν και προσπάθησα. Το αστείο ήταν ότι μου είχε γράψει ένα ξαφνικό κατεβατό για τη ζωή του πόσο μόνος μεγάλωσε με τη μητέρα του και παίζοντας με ηλεκτρονικά. Είχε μεγαλώσει χωρίς αγκαλιά από τους δικούς του και δεν είχε ποτέ μάθει να μοιράζεται κάτι με έναν φίλο. Γι' αυτόν ο φίλος ήταν ένα πρόσωπο που απλά είναι δεδομένο. Δεν είχε το θάρρος να μου το πει προσωπικά και πήγε με την απρόσωπη οδό. Μου ζήτησε βοήθεια και χώρο να επανορθώσει. Προσπάθησα να τον βοηθήσω, αλλά δεν με άφησε με τον τρόπο του. Η εξάρτηση ήταν μεγαλύτερη από την επιθυμία του να το διορθώσει. Ο χρόνος πέρασε και δεν έγινε τίποτα. Πιστεύω ότι κάποτε θα καταλάβει το λάθος του (και όχι μόνο με μένα). Έτσι λειτουργούν πολλοί νέοι στην Ευρώπη και στο τέλος βλέπεις να ψάχνουν φιλίες, συντρόφους για δραστηριότητες (π.χ. lol, skiing) μέσω dating sites.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Unseen skygge]

Αν εξαίρεσω το τελευταίο που δεν ισχύει καθόλου στα αλλά πάνω κάτω συμφωνώ.Παρα πολλοί Έλληνες είναι παντρεμένοι με Γερμανίδες (και το αντίστροφο) συν ότι πολλοί Έλληνες έχουν φίλους Γερμανούς.Αν έχεις μια σταθερή εργασία και έχεις φτιάξει την ζωή σου δεν υπάρχει περίπτωση να μην κανείς παρέα με Γερμανούς.Αντιθετα η γκετοποίηση δεν βοηθά και πολύ.

Δεν μου απάντησες όμως γιατί ένας Γερμανός να κάνει παρέα με έναν μετανάστη. Μια φιλία δημιουργείται για κάποιους λόγους. Πες μας λόγους που θα εκανε ένας Γερμανός λοιπόν παρέα με ένα μετανάστη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[American Economist]

Δεν μου απάντησες όμως γιατί ένας Γερμανός να κάνει παρέα με έναν μετανάστη. Μια φιλία δημιουργείται για κάποιους λόγους. Πες μας λόγους που θα εκανε ένας Γερμανός λοιπόν παρέα με ένα μετανάστη.

Για τον ίδιο λόγο που ένας Έλληνας θα έκανε με έναν Έλληνα (κοινά ενδιαφέροντα κτλ).Πραγματικα είναι λυπηρό που νομίζετε ότι οι Έλληνες στο εξωτερικό δεν έχουν κανέναν.Κανεναν δεν έχουν οι άνθρωποι που γκετοποιούνται.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Δεν μου απάντησες όμως γιατί ένας Γερμανός να κάνει παρέα με έναν μετανάστη. Μια φιλία δημιουργείται για κάποιους λόγους. Πες μας λόγους που θα εκανε ένας Γερμανός λοιπόν παρέα με ένα μετανάστη.

Ακριβώς. Όταν είδα τυχαία στο δρόμο τυχαία έναν συνάδελφο από το Πανεπιστήμιο και με αγνόησε, τότε του ζήτησα το λόγο (γιατί πριν μιλούσαμε κανονικά, κάναμε παρέα, τρώγαμε στη Mensa,...κλπ) και μου είπε τελείως κυνικά: Δεν έχω να πάρω κάτι από σένα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[American Economist]

Ακριβώς. Όταν είδα τυχαία στο δρόμο τυχαία έναν συνάδελφο από το Πανεπιστήμιο και με αγνόησε, τότε του ζήτησα το λόγο (γιατί πριν μιλούσαμε κανονικά, κάναμε παρέα, τρώγαμε στη Mensa,...κλπ) και μου είπε τελείως κυνικά: Δεν έχω να πάρω κάτι από σένα.

Δηλαδή το ίδιο που γίνεται και εδώ κάνουμε παρέα με συγκεκριμένα άτομα,τι το παράξενο;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Revekka]

Η γκετοποίηση είναι μεγάλη λέξη....
Δεν είναι τυχαίο που μόνιμοι κάτοικοι σε μία πόλη, απο την ίδια χώρα, σχηματίζουν γειτονιές -χωρίς όμως να λέγονται γκέτο. Είναι απολύτως λογικό να θέλεις να μοιράζεσαι την καθημερινότητά σου με ανθρώπους που έχουν τα ίδια βιώματα.

Στο Λονδίνο όταν βγαίνεις έξω από το κέντρο, όλο έτσι είναι!
Και στην Αθήνα το ίδιο. Η Καλλιθέα έχει σημείο που ονομάζεται η "μικρή Μόσχα".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Φώτη αν ο Έλληνας κάνει το ίδιο του λες και ένα μπινελίκι και ισιώνει. Στα Γερμανικά ή Αγγλικά τα μπινελίκια δεν έχουν την ίδια ακουστική. Είναι σαν να τους λες την προσευχή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[American Economist]

Φώτη αν ο Έλληνας κάνει το ίδιο του λες και ένα μπινελίκι και ισιώνει. Στα Γερμανικά ή Αγγλικά τα μπινελίκια δεν έχουν την ίδια ακουστική. Είναι σαν να τους λες την προσευχή.

Εννοώ ότι αυτό γίνεται παντού και εγώ έχω επιλέξει 2-3 παιδιά και κάνω παρέα και μέχρι εκεί,πολύ δύσκολα κάνω κάποιον φίλο μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Unseen skygge]

Εννοώ ότι αυτό γίνεται παντού και εγώ έχω επιλέξει 2-3 παιδιά και κάνω παρέα και μέχρι εκεί,πολύ δύσκολα κάνω κάποιον φίλο μου.

Αν δεν είχες όμως αυτά τα παιδιά Φώτη; Οι παρέες και γενικά οι ανθρώπινες σχέσεις είναι σχέσεις αμφίδρομες και προφανώς στηρίζονται αρκετά και στο δίνω παίρνω. Στην Ελλάδα οι σχέσεις αυτές είναι κάπως πιο "εγκάρδιες". Έξω κάπως πιο τυπικές. Μια σχεση επίσης χρειάζεται κοινές εμπειρίες, βιώματα ή έστω μια παρόμοια καθημερινότητα. Όπως λες και εσύ ι ίδιος Φώτη είσαι κλειστός χαρακτήρας και έχεις υπερβολικά περιορισμένο κύκλο σε φίλους σε μια χώρα που δίνει ένα κάποιο "advantage" στις ανθρώπινες σχέσεις. Τι σε κάνει να νομίζεις λοιπόν πως από τους 3 δεν θα πέσεις στον 1 ή στον κανένα σε μια χώρα άγνωστη σε σενα; Παρέα με ντόπιους σε άλλη χώρα προϋποθέτει πολλά πράγματα και σίγουρα για τα πρώτα 5 τουλάχιστον χρόνια που θα είσαι εκεί μην περιμένεις πολλά πράγματα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Ναι φώτη, στο λέει και ο unseen. Έτσι είναι, φώτη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[paskmak]

H καθημερινότητα είναι απίστευτη μοναχικότητα που διοχετεύεται είτε σε sports, είτε σε ηλεκτρονικά, χάπια, σκυλοβόλτες και γενικά οτιδήποτε μακρυά από ανθρώπους μετά τη δουλειά. Ακόμη και τις ερωτικές σχέσεις που κάνουν, τις διατηρούν με παθολογική εμμονή σε βαθμό μητρότητας. Θεωρούν ότι το άλλο μισό είναι τα πάντα με αποτέλεσμα να ξεμένουν από φίλους. Δεν μου αρέσουν αυτές οι εικόνες ανθρώπων. Είναι άρρωστοι...

Απλή γενίκευση. Μονο επειδή εσυ γνώρισες άτομα με τα παραπάνω χαρακτηριστικά , δεν παει να πει ότι όλοι ειναι τα παραπάνω. Αντίθετα , συναντώνται αρκετοί για μπίρες όταν τελειώνουν με την δουλειά -ναι, η δουλειά πιάνει μεγάλο μέρος της ζωής τους- άλλοι προτιμάνε τον αθλητισμό κοκ.

Είτε γνώρισες λαθος άτομα, είτε σε σενα βρίσκεται κάποιο λαθος, δεν μπορεί σε 80.000.000+ κόσμο να σ φαίνονται όλοι παράξενοι (ναι που αρκετοί έχουν παράξενο χαρακτήρα) και να μην ταιριάξεις με κανενα. Νέοι είστε παιδιά, μην κολλάτε σε στερεότυπα και γίνεστε αναπροσαρμοστοι μονο παντα επειδή «οι άλλοι ειναι παράξενοι» ή έχετε μάθει στην χαοτική ζωή της Ελλάδας - και μενα μ αρεσει να καθόμουνα όλη μερα , όπως και εκανα όντας φοιτητής, και να βγαίνω όποτε μου καπνίσει.

- πολύ καλή δουλειά με πακέτο ετήσιο, συνταξιοδοτικό πρόγραμμα κλπ (όχι σπούδασα σε κάποιο -igston διοίκηση αποκατάστασης χελώνας και εργάζομαι σε γηροκομείο να αλλάζω πάνες για γέρους).

Στην Ελλάδα, ούτε τέτοιες δουλειές δεν υπάρχουν πολλές φορες.

Φώτη μου, τα παιδιά παραπάνω κατέθεσαν τις προσωπικές τους εμπειρίες από τη ζωή τους στο εξωτερικό. ΄Ενα κοινό σημείο όλων είναι η έλλειψη των ζεστών ανθρώπινων σχέσεων έτσι όπως τις ξέρουμε στην Ελλάδα (που τις βιώνουμε όλοι σε υπερθετικό βαθμό). Αυτό το θέμα να ξέρεις είναι πολύ σοβαρό και δύσκολα μπορείς να το αντιμετωπίσεις. Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που το αποδέχτηκαν σε μικρό ή μεγάλο βαθμό και μπόρεσαν να φτιάξουν τη ζωή τους εκεί. Η πλειοψηφία όμως των Ελλήνων του εξωτερικού είμαι σίγουρη ότι θα προτιμούσαν, αν μπορούσαν να αποκατασταθούν εδώ επαγγελματικά, να ζουν στην Ελλάδα με όλες τις αδυναμίες της παρά να βιώνουν μια νοοτροπία τόσο ξένη γι αυτούς. Μην παίρνεις παράδειγμα από μέλη της οικογένειάς σου και φίλους τους που επισκέπτεσαι. Αυτοί έχουν δομήσει με τα χρόνια τις προσωπικές τους σχέσεις και γιαυτό όταν βρίσκεσαι ανάμεσά τους, αισθάνεσαι μια χαρά! Είναι τελείως διαφορετικό να πας ολομόναχος σε μια χώρα με τόσο διαφορετική νοοτροπία από τη δική σου και να προσπαθείς να ζήσεις σύμφωνα με αυτήν!

Το ζεστοί ή κρύοι άνθρωποι εξαρταται και από τον εαυτό αου, όσοι μας λέτε ότι έχετε παει εξω και δεν βρήκατε εστω και ΕΝΑ ατομο να κάνετε παρεα, συγγνώμη, αλλά είστε εσεις μαλλον όπως οι πλειοψηφία των (νέο)Ελλήνων με τα γνωστά χαρακτηριστικά ( υποκρισία , ψευτοφιλοτιμο, «γλεντζέδες») , που τόσο κατηγορείτε.

Προφανως η ζωή εξω έχει άλλους ρυθμούς, οι άνθρωποι έχουν τα σπαστικα χαρακτηριστικά που αναφέρατε , η εργασία παίρνει μεγάλο μέρος της ζωής . Το αν περνάς καλα ομως εξαρταται από σενα , και παντου βρίσκεις παρεα, εάν το θες. Όπως και να χει, παντου υπάρχουν θετικά και αρνητικά, δεν έχει ομως νόημα να δαιμονοποιούμε την ζωή εξω , επειδή εμείς δεν μπορούμε να βγάλουμε ακρη εκει . Δεν μπορώ να φανταστω κάποιον νέο με όνειρα και εφόδια , που μπορεί να κάνει την ζωή του όπως ουσιαστικά θέλει( με τις τόσες δυνατότητες εξω), να μιζεριαζει και να μη βρίσκει παρεα η σύντροφο η να μη μπορεί να προσαρμοστεί. Ειναι τραγικό απλα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Unseen skygge]

Απλή γενίκευση. Μονο επειδή εσυ γνώρισες άτομα με τα παραπάνω χαρακτηριστικά , δεν παει να πει ότι όλοι ειναι τα παραπάνω. Αντίθετα , συναντώνται αρκετοί για μπίρες όταν τελειώνουν με την δουλειά -ναι, η δουλειά πιάνει μεγάλο μέρος της ζωής τους- άλλοι προτιμάνε τον αθλητισμό κοκ.

Είτε γνώρισες λαθος άτομα, είτε σε σενα βρίσκεται κάποιο λαθος, δεν μπορεί σε 80.000.000+ κόσμο να σ φαίνονται όλοι παράξενοι (ναι που αρκετοί έχουν παράξενο χαρακτήρα) και να μην ταιριάξεις με κανενα. Νέοι είστε παιδιά, μην κολλάτε σε στερεότυπα και γίνεστε αναπροσαρμοστοι μονο παντα επειδή «οι άλλοι ειναι παράξενοι» ή έχετε μάθει στην χαοτική ζωή της Ελλάδας - και μενα μ αρεσει να καθόμουνα όλη μερα , όπως και εκανα όντας φοιτητής, και να βγαίνω όποτε μου καπνίσει.



Στην Ελλάδα, ούτε τέτοιες δουλειές δεν υπάρχουν πολλές φορες.



Το ζεστοί ή κρύοι άνθρωποι εξαρταται και από τον εαυτό αου, όσοι μας λέτε ότι έχετε παει εξω και δεν βρήκατε εστω και ΕΝΑ ατομο να κάνετε παρεα, συγγνώμη, αλλά είστε εσεις μαλλον όπως οι πλειοψηφία των (νέο)Ελλήνων με τα γνωστά χαρακτηριστικά ( υποκρισία , ψευτοφιλοτιμο, «γλεντζέδες») , που τόσο κατηγορείτε.

Προφανως η ζωή εξω έχει άλλους ρυθμούς, οι άνθρωποι έχουν τα σπαστικα χαρακτηριστικά που αναφέρατε , η εργασία παίρνει μεγάλο μέρος της ζωής . Το αν περνάς καλα ομως εξαρταται από σενα , και παντου βρίσκεις παρεα, εάν το θες. Όπως και να χει, παντου υπάρχουν θετικά και αρνητικά, δεν έχει ομως νόημα να δαιμονοποιούμε την ζωή εξω , επειδή εμείς δεν μπορούμε να βγάλουμε ακρη εκει . Δεν μπορώ να φανταστω κάποιον νέο με όνειρα και εφόδια , που μπορεί να κάνει την ζωή του όπως ουσιαστικά θέλει( με τις τόσες δυνατότητες εξω), να μιζεριαζει και να μη βρίσκει παρεα η σύντροφο η να μη μπορεί να προσαρμοστεί. Ειναι τραγικό απλα.

Το παρέα είναι σχετικό. Μια "παρέα" πχ από την δουλειά που ναι μεν μιλάτε στην δουλειά και έχετε και ομαδική αλλά από τις 5 φορές που θα προτείνεις έξοδο θα γίνει η 1 και αμα για μένα δεν είναι παρεα. Γούστα αυτά βέβαια

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Vold]

Αν κι η εμπειρία μου περιορίζεται μόνο στην Κύπρο, με Κυπραίους κι Ινδούς στη πλειοψηφία, δε μπορώ να πω ότι με πείθουν όσα έχουν ειπωθεί ως τώρα. Θα επανέλθω, ωστόσο, το 2026 όπου ευελπιστώ να έχω πλήρη εικόνα.

Θεωρώ πως το να αναπτύξεις (πολλές) φιλίες είναι παρόμοιας δυσκολίες σε οποιαδήποτε χώρα, ακόμη και την δική σου, όταν είσαι εντελώς καινούριος στην πόλη εργασίας.
Το ποιο σημαντικό που θεωρώ πως μπορεί να σε "απομονώσει" είναι η γλώσσα. Αν δε μιλάς τη γλώσσα τους, είναι προφανές ότι δεν μπορείς να μπεις σε μια παρέα που μιλάνε την ίδια γλώσσα. Αυτό ωστόσο δε σε εμποδίζει σε 1:1 φιλίες.
Επίσης αν εργάζεσαι σε κάποια εταιρία εσύ ως ξένος, είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν κι άλλοι, όπου δεν υπάρχει περιορισμός εκεί, είσαστε στην ίδια κατάσταση.
Αλλά και ξένος να μην είναι, αν είναι από άλλη πόλη, κι ειδικά μακρινή, είναι επίσης ευκολότερο να αναπτύξεις φιλία.
Επίσης εύκολο είναι να αναπτύξεις φιλίες με άτομα που ξεκίνησαν να εργάζονται την ίδια ημέρα με εσένα. Με παλιούς και μάλιστα από τον τόπο εκείνο, σίγουρα τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα για προφανείς λόγους.

Όλα είναι θέμα σωστής διαχείρισης. Με λίγη εξωστρέφια, μιλώντας και ρωτόντας για διάφορα πράγματα, όπως για την δουλειά, την πόλη/χώρα, προσωποποιημένες ερωτήσεις ή ακόμη και να ρωτήσεις για βοήθεια με την γλώσσα ώστε να μάθεις λέξεις/φράσεις, είναι πράγματα που σίγουρα θα σε φέρουν κοντά σε άλλους.
Αν δεν το προσπαθήσεις, προφανώς και δεν θα έρθει ουρανοκατέβατο.
Φυσικά δε λέω ότι είναι εύκολο, υπάρχουν κι άλλοι παράμετροι που πρέπει να ληφθούν υπόψιν, αλλά ούτε κι άθλος το να βρεις μερικά άτομα να κάνετε πράγματα μαζί ή έστω να μιλάτε σαν άνθρωποι.

Πέρα από την δουλειά, φιλίες αναπτύσονται και με συμμετοχή σε διάφορα πράγματα. Ή έστω απλά γνωριμίες που θα κάνεις μια στο τόσο κάτι μαζί τους. Δεν είναι κακές κι οι γνωριμίες.

Δίαφορα πράγματα που ειπώθηκαν δεν τα καταλαβαίνω..

1. Όπως το "εμείς είμαστε εγκάρδιοι" ενώ οι ξένοι "κρύοι". Άντε να δεχτώ οι βόρειοι είναι πιο "ψυχροί", από χώρες όπως Ισπανία, Ιταλία και γενικά μεσογειακές χώρες σε τι διαφέρουμε;


2. Τα συμπεράσματα που βγαίνουν από την εμπειρία σε μια ή και καμία ξένη χώρα κι εκτείνονται και σε όλες τις υπόλοιπες.


3. Το "γιατί ένας Γερμανός να κάνει παρέα με έναν μετανάστη". Υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι. Παραπάνω από έναν ντόπιο.


4. Το ότι εμείς είμαστε "χύμα στο κύμα" ενώ βλέπεις τους Άγγλους ας πούμε όταν πάνε διακοπές να πίνουν τον κώλο τους και τα κάνουν όλα μπουρδέλο. Που πέραν αυτού, δεν ισχύει κιόλας. Όχι τουλάχιστον από μια ηλικία και μετά, πράγμα που δεν αφορά την χώρα μας, αλλά είναι της ηλικίας.


5. Και τέλος το ότι όλους τους τσουβαλιάζουμε και τους χωρίζουμε σε κατηγορίες ανάλογα με την χώρα τους, επειδή η χώρα αυτή "δείχνει" αυτό το πρόσωπο.


6. Όπως και το να κατακρίνουμε όταν κάποιοι το κάνουν για ξένες χώρες, αλλά ωραία και καλά όταν το κάνουμε για την δική μας. Μίσος για το οποίο δε βρίσκω εξήγηση, αλλά δε με νοιάζει κιόλας. Ας αλλάξουν γυαλιά αυτοί που πρέπει, όχι εγώ που δε φοράω κιόλας.

Τέλος να πω ότι το βρίσκω λάθος να επιδιώκεις να κάνεις (στενή) παρέα με ιθαγενείς όπως επίσης και να μη μιλάς την γλώσσα της χώρας στην οποία εργάζεσαι ή δεν προσπαθείς να την μάθεις, έστω και βασικές λέξεις/εκφράσεις.

Αυτά, πάω να κάνω ποδήλατο. Θα επανέλθω σε λίγα χρονάκια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[American Economist]

Το παρέα είναι σχετικό. Μια "παρέα" πχ από την δουλειά που ναι μεν μιλάτε στην δουλειά και έχετε και ομαδική αλλά από τις 5 φορές που θα προτείνεις έξοδο θα γίνει η 1 και αμα για μένα δεν είναι παρεα. Γούστα αυτά βέβαια

Ενώ στην Ελλάδα οι συνάδελφοι βγαίνουν μεταξύ τους;Όχι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[orange crush]

Μου φαίνεται περίεργο που η συζήτηση επικεντρώνεται σε κάποια στερεοτυπικά χαρακτηριστικά των κατοίκων κάθε χώρας (ποιος γνώρισε και τα 10εκ. Ελλήνων για να κρίνει ας πούμε) κι όχι στην ποιότητα ζωής στο σύνολο (άκρως υποκειμενικό ζήτημα για τον καθένα, ανάλογα με τις ανάγκες του).Εγώ απλά λέω μακάρι όλοι όσοι έχουν την "περιέργεια" , να έχουν και τη δυνατότητα να μείνουν στο εξωτερικό για μεγάλο χρονικό διάστημα για να δουν τι τους εξυπηρετεί καλύτερα και να μη βασιστούν σε "χρυσά" λόγια τρίτων.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.