Βοήθεια/Aπορίες στα Μαθηματικά Προσανατολισμού

qwerty111

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο qwerty111 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 1,376 μηνύματα.
To άθροισμα δύο όρων μεγαλύτερων ίσων του 2 είναι ίσο με δύο μόνο όταν οι δύο όροι είναι ίσοι με 1.


Κάνουμε το ίδιο με την g και προσθέτουμε. Δεν μπορεί κάποιο όριο να είναι μεγαλύτερο του 1 γιατί αλλιώς θα' χαμε >2 το άθροισμα.
Νομίζω ότι είναι λάθος αυτό που κάνεις γιατί δεν ξέρουμε ότι υπάρχει το limf³(χ) (x-->xo)
Εμένα πάντως μου πήρε η λύση μια σελίδα. Εφάρμοσα στην αρχή την ταυτότητα f³(x)+g³(x)=(f(x)+g(x))³-3f(x)g(x)(f(x)+g(x))
Επειδή f(x),g(x)>=1, έχουμε ότι 2<=f(x)+g(x)<=
f³(x)+g³(x)
Με κριτήριο παρεμβολής, βρίσκουμε ότι lim(f(x)+g(x))=2 (x-->xo)
Θέτω h(x)=
(f(x)+g(x))³-3f(x)g(x)(f(x)+g(x)
Οπότε f(x)g(x)=[h(x)
-(f(x)+g(x))³]/[-3((f(x)+g(x))] και limh(x)=2 (x-->x0)
Έχουμε ότι lim[f(x)g(x)]=[2-2
³][-3*2]=1 (χ-->χο)
Όμως f(x)g(x)>=f(x)*1=f(x) , οπότε 1<=f(x)<=f(x)g(x)
Με κριτήριο παρεμβολής limf(x)=1 (x-->xo)
Ομοίως
limg(x)=1 (x-->xo)

ή πιο μπακαλίστικα ( δεν ξέρω αν εννοεί αυτό ο qwerty)

για y=x


για y=2x


για y=3x


.
.
.
.
.
για y=(v-1)x

Δεν εννοούσα αυτό ακριβώς (αλλά πάνω κάτω το ίδιο είναι)

Για ν=1 η δοσμένη σχέση ισχύει (ή για ν=0 ανάλογα αν η άσκηση λέει Ν* ή Ν αντίστοιχα)
Δέχομαι ότι ισχύει για ν=k, δηλαδή δέχομαι ότι f(kx)=kf(x)
Θα δείξω ότι ισχύει για ν=κ+1, δηλαδή θα δείξω ότι f[(κ+1)χ]=(k+1)f(x)
f[(κ+1)χ]=f(κχ+χ)=f(kx)+f(x)=kf(x)+f(x)=(k+1)f(x)

Αν , να δείξετε ότι a=b=c=0.
Η εξής άσκηση λύνεται με διαδοχικές παραγοντοποιήσεις. Σκέφτηκα όμως και το εξής και δεν είμαι σίγουρος αν είναι σωστό.
Θέτω , οπότε η αρχική σχέση γίνεται . To πολυώνυμο είναι το μηδενικό, οπότε πρέπει a=b=c=0
Τι λέτε;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

exc

Διάσημο μέλος

Ο exc αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2,812 μηνύματα.
Αν , να δείξετε ότι a=b=c=0.
Η εξής άσκηση λύνεται με διαδοχικές παραγοντοποιήσεις. Σκέφτηκα όμως και το εξής και δεν είμαι σίγουρος αν είναι σωστό.
Θέτω , οπότε η αρχική σχέση γίνεται . To πολυώνυμο είναι το μηδενικό, οπότε πρέπει a=b=c=0
Τι λέτε;
Σωστά τα λες, εφόσον φυσικά η
ισχύει για κάθε .
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

qwerty111

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο qwerty111 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 1,376 μηνύματα.
Δηλαδή δεν έχει σημασία που στο πολυώνυμο P(y) η μεταβλητή y δεν είναι ανεξάρτηση αλλά εξαρτάται από το ;
Και κάτι άλλο τώρα που το θυμήθηκα σχετικά με εξαρτημένες και ανεξάρτητες μεταβλητές
Έχω την παράσταση ,
Θέτω
Οπότε η αρχική παράσταση γίνεται η οποία έχει Δ<0
Στη συνέχεια είναι σωστό να πω άρα για κάθε ;:hmm:
Γιατί στην ουσία είναι y>0 οπότε κανονικά το σωστό μήπως είναι για κάθε ; Ή όταν θέσαμε μετά αντιμετωπίζουμε την y ως ανεξάρτητη μεταβλητή που μπορεί θεωρητικά να πάρει όλες τις τιμές;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

dark_knight

Νεοφερμένος

Ο dark_knight αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών, Φοιτητής και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 42 μηνύματα.
Όταν η εκφώνηση μιας άσκησης δίνει ότι η συνάρτηση είναι δύο φορές παραγωγίσιμη, μεταφράζεται στο ότι η f' και η f'' έχουν πεδίο ορισμού το R, σωστά;
Γιατί το σχολικό βιβλίο αναφέρει ότι λέμε ότι μια συνάρτηση είναι παραγωγίσιμη όταν είναι παραγωγίσιμη σε κάθε σημείο του πεδίου ορισμού της.

Λαθος. Δεν ειναι υποχρεωτικο να ειναι καν παραγωγισιμη σε ολο το R.

Αναφέρεσαι στην περίπτωση που ?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

exc

Διάσημο μέλος

Ο exc αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2,812 μηνύματα.
Δηλαδή δεν έχει σημασία που στο πολυώνυμο P(y) η μεταβλητή y δεν είναι ανεξάρτηση αλλά εξαρτάται από το ;
Δεν έχει σημασία. Αρκεί που είναι η ίδια συνάρτηση υψωμένη σε διαφορετική δύναμη και ότι η σχέση ισχύει για κάθε χ στο πεδίο ορισμού της συνάρτησης.
Και κάτι άλλο τώρα που το θυμήθηκα σχετικά με εξαρτημένες και ανεξάρτητες μεταβλητές
Έχω την παράσταση ,
Θέτω
Οπότε η αρχική παράσταση γίνεται η οποία έχει Δ<0
Στη συνέχεια είναι σωστό να πω άρα για κάθε ;:hmm:
Γιατί στην ουσία είναι y>0 οπότε κανονικά το σωστό μήπως είναι για κάθε ; Ή όταν θέσαμε μετά αντιμετωπίζουμε την y ως ανεξάρτητη μεταβλητή που μπορεί θεωρητικά να πάρει όλες τις τιμές;
Όχι δεν μπορεί να πάρει όλες τις τιμές το y, μόνο τις θετικές.
Άλλαξες την μεταβλητή, αλλά αυτή δεν είναι ανεξάρτητη, είναι συνάρτηση του χ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

jjoohhnn

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο jjoohhnn αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 264 μηνύματα.
dmitso διαφωνω λιγο με τον τροπο σου μιας και δεν διχνεις με απολυτη μαθηματικη αυστηροτητα το ζητουμενο και ο ενδεχωμενος εξεταστης ισως εκοβε μερικα μοριακια...(μπορει να κανω και λαθος αλλα με μια γρηγορη ματια κατι δεν μου καθετε:P,αν μπορεις εξηγησε λιγο παραπανω πως καταληγεις στο συμπερασμα σου..)

Εγω θα την ελυνα ετσι:lim[f^3(x)+limg^3(x)]=2
limf^3(x) +limg^3(x)=2
limf^3(x)=2-limg^3(x)

Ομως limf^3(x)>=1 αρα 2-limg^3(x)>=1
limg^3(x)<=1 ομως απο υποθεση limg^3(x)>=1 αρα limg^3(x)=1 ομοιως για το limf^3(x)=1...

E μετα ιδιοτητες οριων και ριζωνεις.Αυτα!
Εφόσον δε γνωρίζεις ότι υπάρχει το όριο της f και της g δεν μπορείς να εφαρμόσεις τις ιδιότητες των ορίων. Άρα το να πεις lim[f(x)^3+g(x)^3]=limf(x)^3+limg(x)^3 είναι λάθος.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

qwerty111

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο qwerty111 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 1,376 μηνύματα.
Δεν έχει σημασία. Αρκεί που είναι η ίδια συνάρτηση υψωμένη σε διαφορετική δύναμη και ότι η σχέση ισχύει για κάθε χ στο πεδίο ορισμού της συνάρτησης.

Όχι δεν μπορεί να πάρει όλες τις τιμές το y, μόνο τις θετικές.
Άλλαξες την μεταβλητή, αλλά αυτή δεν είναι ανεξάρτητη, είναι συνάρτηση του χ.

Άρα η έκφραση για κάθε είναι σωστή ή λάθος;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

exc

Διάσημο μέλος

Ο exc αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2,812 μηνύματα.
Άρα η έκφραση για κάθε είναι σωστή ή λάθος;
Αν , τότε καταλαβαίνεις ότι .
Προφανώς , αφού .
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

red span

Δραστήριο μέλος

Ο ΧΑΡΗΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, Φοιτητής και μας γράφει απο Πτολεμαΐδα (Κοζάνη). Έχει γράψει 407 μηνύματα.
Μια συναρτηση εχει την ιδιοτητα με πεδιο ορισμου το R εχει την ιδιοτητα f(x+y)=f(x)+f(y)
vδο i) f(0)=0
ii) η f ειναι περιττη
iii) f(x-y)=f(x)-f(y)
iv) f(vx)= vf(x)
Τα ελυσα τα τρια πρωτα ευκολα αλλα στο τεταρτο σκαλωσα.
Συνάρτηση Cauchy!
Εδω https://www.nsmavrogiannis.gr/Ekthetis/Ekthetis001.pdf εκτενής αναφορά
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

qwerty111

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο qwerty111 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 1,376 μηνύματα.
Αν , τότε καταλαβαίνεις ότι .
Προφανώς , αφού .
Με μπέρδεψες τώρα. Γιατί λες ότι ; Με αυτό το συμβολισμό δεν εννοούμε ότι ο y είναι μιγαδικός;

Και παραθέτω μια άσκηση από το βοήθημα του μπάρλα.
https://imageshack.us/photo/my-images/827/79846423.jpg/
Ο Μπάρλας λέει y^2-2y+3 > 0 για κάθε yεR αλλά στην πραγματικότητα το y δεν μπορεί να πάρει όλες τις τιμές.'Έτσι, δίνει την εντύπωση ότι θεωρεί το y ανεξάρτητη μεταβλητή. Άρα κανονικά δεν θα έπρεπε να έγραφε για κάθε yεf(R);
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

exc

Διάσημο μέλος

Ο exc αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2,812 μηνύματα.
Με μπέρδεψες τώρα. Γιατί λες ότι ; Με αυτό το συμβολισμό δεν εννοούμε ότι ο y είναι μιγαδικός;

Και παραθέτω μια άσκηση από το βοήθημα του μπάρλα.
https://imageshack.us/photo/my-images/827/79846423.jpg/
Ο Μπάρλας λέει y^2-2y+3 > 0 για κάθε yεR αλλά στην πραγματικότητα το y δεν μπορεί να πάρει όλες τις τιμές.'Έτσι, δίνει την εντύπωση ότι θεωρεί το y ανεξάρτητη μεταβλητή. Άρα κανονικά δεν θα έπρεπε να έγραφε για κάθε yεf(R);
Οι τιμές που μπορεί να πάρει το y είναι το σύνολο τιμών της συνάρτησης με την οποία το ταύτισες.
Αν y=f(x) και η f έχει σύνολο τιμών το (0,άπειρο), τότε δεν έχει νόημα να μιλήσεις για y αρνητικό.
Το πολυώνυμο μπορεί τελικά να είναι μηδενικό, θετικό ή αρνητικό για όλους τους πραγματικούς αριθμούς, αλλά εσένα σε ενδιαφέρει το τι κάνει στο σύνολο τιμών της f.

Το δεν σημαίνει ότι το y είναι μιγαδικός. Σημαίνει ότι δεν μπορεί να πάρει όλες τις τιμές του R. Μη ξεχνάς ότι μιλάμε για μία μεταβλητή και όχι για έναν συγκεκριμένο αριθμό. Αν ήταν ένας συγκεκριμένος αριθμός, τότε ο συμβολισμός θα μπορούσε να πάρει την έννοια που λες, αλλά και πάλι θα ήξερες ότι το στοιχείο y δεν είναι πραγματικός αριθμός, όχι ότι είναι μιγαδικός. Θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο.
Για να πεις ότι α ανήκει στους μιγαδικούς (Complex Numbers) λες:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

kosmas13green

Νεοφερμένος

Ο Κοσμάς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών, Μαθητής Γ' λυκείου και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 43 μηνύματα.
Παιδιά μπορεί να με βοηθήσει κάποιος με αυτό εδώ: "Να βρεθεί το μέτρο του μιγαδικού αριθμού z όταν ισχύει: z=|z|+(z*(συζυγής του)z)i :D
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

stathis1214

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο stathis1214 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών και Μαθητής Γ' λυκείου. Έχει γράψει 267 μηνύματα.
Απο τη σχεση εχεις z=|z|+|z|^2i <=>
<=> z=|z|(1+|z|i) Αφου οι μιγαδικοι ειναι ισοι θα ειναι ισα κ τα μετρα τους αρα
|z|=|z||1+|z|i|<=>|z|(1+|z|i-1)=0<=>|z|*|z|i=0<=>|z|^2=0<=>|z|=0
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

antwwwnis

Διάσημο μέλος

Ο Αντωωωνης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής και μας γράφει απο ΗΠΑ (Αμερική). Έχει γράψει 2,939 μηνύματα.
Σε πολλές ασκήσεις, περισσότερο όταν ανακατεύουν σύνθεση, βλέπω το εξής: Θέτω χ=f(x)
πχ σε αυτήν του Μπάρλα : Αν f:R-R και ισχυει f(f(x))=3x +4(1) για κάθε χ€R, να δείξετε ότι f(3x+4)=3f(x) +4
Λύση: Θέτω χ=f(x) οπότε η (1) γίνεται f(f(f(x)))=3f(x) +4 <=> f(3x+4)=3f(x) +4
Δεν θα ήταν πιο σωφρον να λέγαμε: θέτω y=f(x) για να μην έχουμε παρεξηγήσεις του τύπου «η χ=f(x) είναι τύπος συνάρτησης»;
Δηλαδή να κάνουμε τη δήλωση της εξαρτημένης μεταβλητής με γράμμα διαφορετικό του x, που δηλώνει ανεξάρτητη;

Ελπίζω να καταλάβατε τι έγραψα, γιατί όπως τα έγραψα δεν τα καταλαβαίνω ούτε εγώ σε 2η ανάγνωση.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

g1wrg0s

Επιφανές μέλος

Ο 01001 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 9,074 μηνύματα.
Σε πολλές ασκήσεις, περισσότερο όταν ανακατεύουν σύνθεση, βλέπω το εξής: Θέτω χ=f(x)
πχ σε αυτήν του Μπάρλα : Αν f:R-R και ισχυει f(f(x))=3x +4(1) για κάθε χ€R, να δείξετε ότι f(3x+4)=3f(x) +4
Λύση: Θέτω χ=f(x) οπότε η (1) γίνεται f(f(f(x)))=3f(x) +4 <=> f(3x+4)=3f(x) +4
Δεν θα ήταν πιο σωφρον να λέγαμε: θέτω y=f(x) για να μην έχουμε παρεξηγήσεις του τύπου «η χ=f(x) είναι τύπος συνάρτησης»;
Δηλαδή να κάνουμε τη δήλωση της εξαρτημένης μεταβλητής με γράμμα διαφορετικό του x, που δηλώνει ανεξάρτητη;

Ελπίζω να καταλάβατε τι έγραψα, γιατί όπως τα έγραψα δεν τα καταλαβαίνω ούτε εγώ σε 2η ανάγνωση.

εχεις την σχεση f(f(x))=3x+4 Αν θεσεις y=f(x) τοτε η σχεση σου θα γινει f(y)=3x+4 (ή νομιζω f(y)=f^-1(y)+3 αν η f ειναι 1-1)
Θες μεσα στο ορισμα της πρωτης f να δημιουργησεις το f(f(x)) , ωστε να βγει f(f(f(x)))=3f(x)+4=>f(3x+4)=3f(x)+4 (αφου σου δινει σαν δεδομενο οτι f(f(x)))=3x+4 )
.Γι αυτο το λογο θετεις x=f(x) και οχι καποια αλλη μεταβλητη
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

stathis1214

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο stathis1214 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών και Μαθητής Γ' λυκείου. Έχει γράψει 267 μηνύματα.
Σε πολλές ασκήσεις, περισσότερο όταν ανακατεύουν σύνθεση, βλέπω το εξής: Θέτω χ=f(x)
πχ σε αυτήν του Μπάρλα : Αν f:R-R και ισχυει f(f(x))=3x +4(1) για κάθε χ€R, να δείξετε ότι f(3x+4)=3f(x) +4
Λύση: Θέτω χ=f(x) οπότε η (1) γίνεται f(f(f(x)))=3f(x) +4 <=> f(3x+4)=3f(x) +4
Δεν θα ήταν πιο σωφρον να λέγαμε: θέτω y=f(x) για να μην έχουμε παρεξηγήσεις του τύπου «η χ=f(x) είναι τύπος συνάρτησης»;
Δηλαδή να κάνουμε τη δήλωση της εξαρτημένης μεταβλητής με γράμμα διαφορετικό του x, που δηλώνει ανεξάρτητη;

Ελπίζω να καταλάβατε τι έγραψα, γιατί όπως τα έγραψα δεν τα καταλαβαίνω ούτε εγώ σε 2η ανάγνωση.

κοιτα απο τη στιγμη που το x παιρνει οποιαδηποτε τιμη ειναι σωστο να πεισ θετω x=f(x). τωρα ο λογος που δε λεμε y=f(x) ειναι οτι θα μπλεξεις μεσα την αντιστροφη και δεν υπαρχει λογος να το κανεις.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

John_Spirit

Νεοφερμένος

Ο John_Spirit αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3 μηνύματα.
Να βρεθει η συνεχης συναρτηση f:R-->R με την ιδιοτητα:
f(x)+√(x²+x+2)=1+x[f(x)+1] για καθε χΕR
Κανω επιμεριστικη ιδιοτητα μετα λυνω ως προς F(x) και μετα δεν ξερω τι αλλο πρεπει να κανω...
καμια βοηθεια?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

g1wrg0s

Επιφανές μέλος

Ο 01001 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 9,074 μηνύματα.
η F ειναι η αρχικη της f ;
επισης γραφεις τετραγωνθκη ριζα του (χ^2) ;;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

John_Spirit

Νεοφερμένος

Ο John_Spirit αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3 μηνύματα.
Μολις το διορθωσα Γιωργο...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

kosmas13green

Νεοφερμένος

Ο Κοσμάς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών, Μαθητής Γ' λυκείου και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 43 μηνύματα.
Παιδιά μπορεί να με βοηθήσει κάποιος με αυτό εδώ: "Να βρεθεί το μέτρο του μιγαδικού αριθμού z όταν ισχύει: z=|z|+(z*(συζυγής του)z)i :D

Απο τη σχεση εχεις z=|z|+|z|^2i <=>
<=> z=|z|(1+|z|i) Αφου οι μιγαδικοι ειναι ισοι θα ειναι ισα κ τα μετρα τους αρα
|z|=|z||1+|z|i|<=>|z|(1+|z|i-1)=0<=>|z|*|z|i=0<=>|z|^2=0<=>|z|=0

Εγώ πάντως είχα κολλήσει εδώ: z=|z|+|z|^2i <=> |z|=(ριζα)|z|^2+(|z|^4i^2) μετά τι κάνω? Btw ευχαριστώ :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top