Υπάρχει αληθινή φιλία;

[Rebel1]

εγω πιστευω πως αμα δειξεις τον εαυτο σου,ποιος πραγματικα εισαι,μπορεις να κανεις φιλους.υπαρχουν ανθρωποι που ακομα και τωρα μπορουν να σ αγαπησουν πραγματικα εκει εξω..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[persi]

Πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια που σας μοιράζουν σαν φυλακισμένους με αριθμούς (επίθετο) στα σχολεία σε τμήματα, λίγο δύσκολο, πρέπει να είσαι κώλος να πετύχεις πραγματικούς φίλους.
Πανεπιστήμιο άμα πας, που οι άλλοι (προφανώς αφού διαλέξατε την ίδια σχολή) όλο και κάποια κοινά θα έχουν μαζί σου (άσε που είναι και χιλιάδες έναντι των 20 στην τάξη σου), θα είναι πιθανό να βρεις φίλους αληθινούς.

Αυτό το λέω γιατί τώρα πια εκτός εκπαιδευτικού ιδρύματος δύσκολα γίνεται κοινωνικοποίηση, όχι ότι μ' αρέσει, αλλά έτσι είναι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Shadowfax]

Να ορίσουμε το αληθινή πρώτα?

Απλά μην τα λέμε συνέχεια, θα καταλήξουμε προβλέψιμοι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dalian]

Εσύ πώς το αντιλαμβάνεσαι το "αληθινός"?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Shadowfax]

Απλά δε βάζω την ταμπέλα, δεν κατηγοριοποιώ ας πούμε, δε λέω μέσα στη μέρα "α, τώρα είμαι απλά με γνωστούς -- οπ! να κι ένας αληθινός φίλος, μόλις πέρασε θα του μιλήσω μετά". Κι απ' τη στιγμή που για μένα δεν έχει ρεαλιστική σημασία/αντίκτυπο αυτό το πράγμα αφού, well, δεν υπάρχει απλά δε βλέπω και το διαχωρισμό.

Δε λέω ότι εσύ, ο άλλος, ο δίπλα που ορίζετε (αν ορίζετε) ποιοι είναι αληθινοί και ποιοι όχι το σκέφτεστε καθημερινά όταν μιλάτε με κόσμο. Μπορεί να πέφτει διαχωρισμός, μπορεί όχι, δεν ξέρω, δε με νοιάζει. Λέω ότι σε μένα δεν παίζει αυτό το mindset σε οποιαδήποτε στιγμή, είτε live μέσα στη μέρα είτε τώρα που θα κάτσω να μιλήσω γενικά γι' αυτά που έχω στο κεφάλι μου off the record kinda.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[persi]

Αληθινός είναι αυτός που θα πεις ΠΡΩΤΑ ότι σου αρέσει η τάδε ομορφούλα ύπαρξη, χωρίς αναστολές μην του ξεφύγει.

Έτσι το ορίζω εγώ ))

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mr. Crowley]

Αληθινός είναι αυτός που θα πεις ΠΡΩΤΑ ότι σου αρέσει η τάδε ομορφούλα ύπαρξη, χωρίς αναστολές μην του ξεφύγει.

Έτσι το ορίζω εγώ ))

Εγώ το λέω πάντα σ'όλους αν μ'αρέσει κάποια,και χέστηκα αν θα τους ξεφύγει!

Δεν μου κάνει ο ορισμός.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dalian]

Άσχετα αν υπάρχει περίπτωση να μην μπορείς να κρίνεις προσωπικότητες σωστά και να του ξεφύγει...ουπσι ))

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[persi]

Εγώ το λέω πάντα σ'όλους αν μ'αρέσει κάποια,και χέστηκα αν θα τους ξεφύγει!

Δεν μου κάνει ο ορισμός.

Στην ηλικία μου δεν το έκανες.
ΚΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΛΕΩ ))

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mr. Crowley]

Στην ηλικία μου δεν το έκανες.
ΚΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΛΕΩ ))

Στην ηλικία σου (14),τα 'χα με τη Σ. με τους μεγάλους βύζους.Πρέπει να έτρωγε πολύ κοτόπουλο αυτό το κορίτσι...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Pasquale]

Καλησπέρα κι από μένα... Εγώ έχω απ' το νηπιαγωγείο μια φίλη την οποία υπεραγαπώ κι εμπιστεύομαι πάρα πολύ και μέχρι στιγμής όχι μόνο δεν έχουμε μαλώσει όλα αυτά τα χρόνια αλλά ούτε κακιά κουβέντα δεν έχουμε ανταλλάξει... Υπάρχει αληθινή φιλία. Έκανα πολλές στο δημοτικό αλλά δυστυχώς μετά χαθήκαμε... Δεν ξέρω ρε παιδιά... Τελικά, αξίζει στο βωμό των σπουδών σου και γενικά της σταδιοδρομίας σου να θυσιάσεις τους φίλους που είχες; Γιατί εγώ τους θυσίασα στις Πανελλαδικές και μετά όταν περάσαμε σε άλλες σχολές σε άλλες πόλεις χαθήκαμε. Και ζηλεύω έναν γνωστό ο οποίος είχε μείνει στη Β' Λυκείου μετεξεταστέος σε 6 μαθήματα περίπου, δεν έχει περάσει πουθενά (ασφαλώς!) και είναι φαντάρος αλλά έχει κρατήσει μια παρέα 10 ατόμων ακόμη και τώρα τους βλέπω σε καφέ να καθόνται... Είμαι σε τρομερό δίλημμα το οποίο δυστυχώς μου παίρνει πολύ ενέργεια!!! Κάποιος με μια χ ψ πείρα ζωής να μπορέσει να απαντήσει;;;;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 986132]

Pasquale, ό,τι είναι δυνατό κρατάει...
Δεν είναι λογικό κάποιος να παρατήσει όνειρα και στόχους, μόνο και μόνο για να κρατήσει κάποια άτομα στη ζωή του. Κυνήγησε αυτά που θέλεις να επιτύχεις. Όποιος δε μείνει, δε πειράζει. Πες ευχαριστώ που το έζησες και πήγαινε παρακάτω. Θα 'ρθουν άλλα άτομα στη ζωή σου, που έχουν να σου δώσουν, εξίσου, πράγματα -ίσως και περισσότερα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Shadowfax]

Όποιος δε μείνει, δε πειράζει.

Καλό, καλό.

Ρε μάγκες να πεις ότι είχαμε 7 ζωές ξερωγώ να πω εντάξει, αφιέρωσε και μία να μείνεις στάσιμος με συγκεκριμένους ανθρώπους, άντε (μισή καλύτερα, σιγά μη δώσεις μια ολόκληρη). Αλλά τώρα έχεις 1 μόνο, ε, κάν' την να μετρήσει τότε. Θες κάτι? Πας και το παίρνεις, τέλος. Όπως θες πες το μετά, αφήνεις πίσω κόσμο, αλλάζεις, χάνεσαι, στ' αρχίδια σου όλα, είσαι εγωιστής μαλάκας, δε με νοιάζει. Κι ούτε εσένα θα 'πρεπε να σε νοιάζει πώς θα το πεις ή πώς θα το πουν οι άλλοι.

Κυνηγάς αυτό που θες κι αυτό είν' όλο. Είναι ειλικρινά τόσο απλό που καταντάνε εκνευριστικά τα κολλήματα που βλέπεις στον κόσμο. Στην τελική δεν ξέρεις, δοκίμασέ το και μετά μπορεί να μη θες να ξεκολλήσεις απ' αυτή τη συνεχή αλλαγή σε ανθρώπους κυρίως, αυτό είν' το παράδοξο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ερις]

Καλό, καλό.

Ρε μάγκες να πεις ότι είχαμε 7 ζωές ξερωγώ να πω εντάξει, αφιέρωσε και μία να μείνεις στάσιμος με συγκεκριμένους ανθρώπους, άντε (μισή καλύτερα, σιγά μη δώσεις μια ολόκληρη). Αλλά τώρα έχεις 1 μόνο, ε, κάν' την να μετρήσει τότε. Θες κάτι? Πας και το παίρνεις, τέλος. Όπως θες πες το μετά, αφήνεις πίσω κόσμο, αλλάζεις, χάνεσαι, στ' αρχίδια σου όλα, είσαι εγωιστής μαλάκας, δε με νοιάζει. Κι ούτε εσένα θα 'πρεπε να σε νοιάζει πώς θα το πεις ή πώς θα το πουν οι άλλοι.

Κυνηγάς αυτό που θες κι αυτό είν' όλο. Είναι ειλικρινά τόσο απλό που καταντάνε εκνευριστικά τα κολλήματα που βλέπεις στον κόσμο. Στην τελική δεν ξέρεις, δοκίμασέ το και μετά μπορεί να μη θες να ξεκολλήσεις απ' αυτή τη συνεχή αλλαγή σε ανθρώπους κυρίως, αυτό είν' το παράδοξο.

Δεν είναι ακριβώς έτσι όπως το περιγράφεις.
Εγώ ας πούμε, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, όταν γνωρίζω κάποιο άτομο ενθουσιάζομαι αρχικά και περνάμε τέλεια, μετά όμως όταν πλέον έχουμε γνωριστεί αρκετά... πώς να το πω; βαριέμαι... έχω ανάγκη για καινούριες γνωριμίες, να κάνω και άλλες παρέες.
Έχω σταματήσει να κάνω παρέα με κάποια άτομα ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο, επειδή τους βαριόμουν και ένιωθα ότι δεν έχω πλέον να πάρω κάτι από αυτούς.
Ναι ίσως το κάνω ακόμη, απλώς τώρα υπάρχει κάποια διαφορά. Έχω κρατήσει κάποια άτομα και έχω κάνει έναν διαχωρισμό ανάμεσα σε φίλους, παρέα, γνωστούς (ναι ναι ταμπελίτσες αλλά ούτε που με νοιάζει!!) κι αυτό γιατί όσο μεγαλώνεις έχεις ανάγκη και από άλλα πράγματα, θέλεις αληθινούς φίλους, τα πράγματα σοβαρεύουν κάπως και δεν αρκεί απλώς το "να περνάω καλά".
Στην παρέα μπορεί να λειτουργώ ακόμη με το ίδιο σκεπτικό -του τύπου ανάγκη για αλλαγή κτλ- αλλά με τους φίλους μου (άτομα που τα θέλω στη ζωή μου) είναι αλλιώς.
Και εκεί κάπου νομίζω ότι κάνεις εσύ λάθος ή έκανα εγώ παλαιότερα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Shadowfax]

(ναι ναι ταμπελίτσες αλλά ούτε που με νοιάζει!!)

Anw, το ενδεχόμενο να μην κάνει κανένας λάθος κι απλά να 'μαστε, λέω τώρα, διαφορετικοί παίζει? Όσο και να μεγαλώσω ή όσο σοβαρότερα και να γίνουν τα πράγματα(!?) το "περνάω καλά" νομίζω θα συνεχίσω να το κρατάω πάνω απ' όλα απ' τη στιγμή που, για μένα, αυτό είναι ρεαλισμός. Και αυτό, αν δε σ' αρέσει, αλλά τέλος πάντων βασικό συστατικό του "έχω επαφή με τον κόσμο γύρω και ξέρω τι παίζει/πώς δουλεύουν τα πράγματα".

Εννοώ, παίζουν γαμάτα άτομα στη σχολή, και θα παίξουν και του χρόνου γαμάτα όσο κόσμος θα 'ρχεται και θα φεύγει, όσο θα γνωρίζω κόσμο που δεν ήξερα, όσο σπάμε τη βαρεμάρα με πράγματα καινούρια για όλους, όσο όσο όσο. Αλλά σε 4 χρόνια, 5, 10, 20, όσα μου πάρει να τελειώσω τέλος πάντων αυτό τον κόσμο ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ θα τον χάσω. Δε χωράει εδώ ούτε η υποθετική δική μου επιθυμία να κρατήσω κάποιον, ούτε το ίδιο αλλά vice versa, ούτε γενικά το τι σχεδιάζει καθένας για λογαριασμό του άλλου (περίπου). Ρεαλιστικά κι απ' τη στιγμή που έχω πει ότι θέλω στη μία ζωή που έλεγα πάνω ν' ασχοληθώ με κάτι συγκεκριμένο καλά --ό,τι κι αν σημαίνει αυτό με τους ορισμούς μου και για όποιο λόγο κι αν έχω διαλέξει να το κάνω-- και κυρίως απ' τη στιγμή που αυτό το συγκεκριμένο ΔΕΝ ταυτίζεται με το δικό σου συγκεκριμένο, ή με το συγκεκριμένο της δίπλα ή με αυτό εκείνου εκεί μπλα μπλα, ε, είναι λογικό --όχι! ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ να χαθούμε σε κάποια φάση.

Οπότε αυτό που μ' ενδιαφέρει τελικά είναι να περνάω καλά με τον κόσμο που γνωρίζω είτε αυτό σημαίνει κάνω μαλακίες μέχρι το πρωί και κοιμάμαι όλη την άλλη μέρα είτε πλακώνομαι και δε σου ξαναμιλάω ποτέ (δεν το κάνω αυτό, ηρέμησε). Το περνάω καλά είναι στην τελική κάνω ό,τι είναι να κάνω με τον κόσμο που γνωρίζω για όσο είναι να το κάνω κι αυτό είναι όλο. Κρατάω ότι είναι να κρατήσω μετά και την κάνω για άλλες φάσεις. Είναι και η βαρεμάρα που είπες λίγο, ναι, σ' αυτό εγώ δε μεγάλωσα καθόλου αν έτσι κρίνεται η ηλικία. Είναι και η γενικότερη ανάγκη για αλλαγή, είναι πολλοί παράγοντες σίγουρα. Αλλά το ίδιο σίγουρα δεν είναι και κάτι λάθος ή σωστό. Είναι αυτό, τελεία. Και το δικό σου είναι εκείνο, τελεία. Simple as that.

Φυσικά αύριο μπορεί να πάω εγώ σ' εκείνο και να (ξανα)έρθεις εσύ σ' αυτό, αλλαγές δε μπορείς να τις προβλέψεις εντάξει. Απλά μάλλον να περιμένουμε να μη συναντηθούμε ποτέ αν κάθε φορά είμαστε ο ένας εκεί που ήταν ο άλλος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ερις]

Σωστά όλα αυτά που λες και είπαμε πάνω κάτω τα ίδια λέμε... αλλά όσον αφορά την παρέα!!
Για παρέα σου το ξαναλέω, έτσι πάει ναι κι εγώ μαζί σου!! Αλλά στο θέμα της φιλίας τι γίνεται; Θεωρώ ότι για όλους υπάρχουν 1-2-3 άτομα που θεωρούνται "δικοί σου άνθρωποι" και αυτοί μένουν.
Ο κάθε ένας μας έχει ανάγκη από τέτοια άτομα, να ξέρει ότι έχει κάποιον δικό του άνθρωπο που θα είναι κάτι παραπάνω από παρέα...

Τώρα αν εσύ είσαι αλλιώς... οκ! τι να πω; Εσύ ξέρεις...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Shadowfax]

Αλλά στο θέμα της φιλίας τι γίνεται; Θεωρώ ότι για όλους υπάρχουν 1-2-3 άτομα που θεωρούνται "δικοί σου άνθρωποι" και αυτοί μένουν.
Ο κάθε ένας μας έχει ανάγκη από τέτοια άτομα, να ξέρει ότι έχει κάποιον δικό του άνθρωπο που θα είναι κάτι παραπάνω από παρέα...

Θα με ακολουθεί ο δικός μου άνθρωπος από δω κι από κει όπου πάω παγκόσμια? Πιο πολύ σκύλος θα βόλευε, χωρίς να υποτιμώ κανέναν απ' τους δύο, ίσα ίσα.

Απλά νομίζω ότι το κάτι παραπάνω έχει να κάνει και με τον τρόπο που ζεις γενικά, με σένα/εμένα/whoever σαν άτομο συνολικά δηλαδή. Άλλος θέλει να βάζει τα κλάματα στον ώμο σου ας πούμε άλλος σε θέλει για κάτι πιο άμεσο/λιγότερο μπερδεμένο. Σίγουρα δε μπορείς να ορίσεις τα πάντα κι άρα να βρεις όλες τις πιθανές εκδοχές του "τι θέλω από σένα" αλλά εντάξει, γι' αυτό οι σχέσεις είναι δυναμικές, επειδή ακριβώς μπορούν να αλλάζουν και να επαναπροσδιορίζονται. Σήμερα θέλω αυτό αύριο μπορεί να μου 'ρθει κάτι άλλο.

But in the end the fact remains, δε θα 'μαστε μαζί μέχρι να πεθάνουμε ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΛΑΜΕ. Μπορείς μάλλον να το καταφέρεις, σίγουρα, αλλά θέλει να το θέλεις και ως συνέπεια να πάρεις τις κατάλληλες επιλογές. Ε, στις επιλογές είναι το κόλλημα και στο τι θέλει ο καθένας απ' τη ζωή του, πράγμα που θα οδηγήσει τελικά κι αυτές τις επιλογές.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ερις]

Θα με ακολουθεί ο δικός μου άνθρωπος από δω κι από κει όπου πάω παγκόσμια? Πιο πολύ σκύλος θα βόλευε, χωρίς να υποτιμώ κανέναν απ' τους δύο, ίσα ίσα.

Απλά νομίζω ότι το κάτι παραπάνω έχει να κάνει και με τον τρόπο που ζεις γενικά, με σένα/εμένα/whoever σαν άτομο συνολικά δηλαδή. Άλλος θέλει να βάζει τα κλάματα στον ώμο σου ας πούμε άλλος σε θέλει για κάτι πιο άμεσο/λιγότερο μπερδεμένο. Σίγουρα δε μπορείς να ορίσεις τα πάντα κι άρα να βρεις όλες τις πιθανές εκδοχές του "τι θέλω από σένα" αλλά εντάξει, γι' αυτό οι σχέσεις είναι δυναμικές, επειδή ακριβώς μπορούν να αλλάζουν και να επαναπροσδιορίζονται. Σήμερα θέλω αυτό αύριο μπορεί να μου 'ρθει κάτι άλλο.

But in the end the fact remains, δε θα 'μαστε μαζί μέχρι να πεθάνουμε ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΛΑΜΕ. Μπορείς μάλλον να το καταφέρεις, σίγουρα, αλλά θέλει να το θέλεις και ως συνέπεια να πάρεις τις κατάλληλες επιλογές. Ε, στις επιλογές είναι το κόλλημα και στο τι θέλει ο καθένας απ' τη ζωή του, πράγμα που θα οδηγήσει τελικά κι αυτές τις επιλογές.

Οκ μάλιστα. Για να κρατήσει δηλαδή θα πρέπει να κάνεις και τις αντίστοιχες επιλογές ώστε να μπορεί να κρατήσει. Ναι σωστό είναι αυτό.
Με λίγα λόγια για σένα αληθινή φιλία μπορεί να είναι και κάτι το εφήμερο και το προσκαιρο; Ή είναι κάτι που δεν υπάρχει;
Το να περνάς καλά και όσο κρατήσει δηλαδή; Ναι εντάξει έχει να κάνει και με το πώς προσδιορίζεις την "φιλία" και τι ζητάς από τον άλλον και πολλά πολλά άλλα. Αυτό που περιγράφεις όμως για εμένα είναι "παρέα" και μέχρι εκεί.
Και από την άλλη ίσως να μην χρειάζεται καν να το σκεφτόμαστε... να μην μπαίνουμε δηλαδή στο τρυπάκι του "και υπάρχει αληθινή φιλία ή δεν υπάρχει;" "είναι πραγματικός φίλος ή δεν είναι;" κτλ κτλ και ναι εδώ κάπου μπαίνει αυτό που λες "να περνάω καλά"
Ναι εν μέρει κάπως έτσι είναι... αλλά δεν ξέρω ίσως εγώ να θέλω να το βλέπω πιο ρομαντικά. Ίσως γι΄ αυτό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Shadowfax]

Τυπικά ναι, δεν υπάρχει αληθινή φιλία. Ούτε ψεύτικη, ούτε μέτρια, ούτε ούτε ούτε. Πέρα απ' το θέμα του ορισμού για τον καθένα δηλαδή έχεις κι αυτή τη δυναμικότητα αυτών των σχέσεων που δε σ' αφήνει (εμένα τουλάχιστον) να βάλεις ταμπέλα εύκολα. Well, δε βάζεις ταμπέλα καθόλου.

Απλά δε βάζω την ταμπέλα, δεν κατηγοριοποιώ ας πούμε, δε λέω μέσα στη μέρα "α, τώρα είμαι απλά με γνωστούς -- οπ! να κι ένας αληθινός φίλος, μόλις πέρασε θα του μιλήσω μετά". Κι απ' τη στιγμή που για μένα δεν έχει ρεαλιστική σημασία/αντίκτυπο αυτό το πράγμα αφού, well, δεν υπάρχει απλά δε βλέπω και το διαχωρισμό.

Δε λέω ότι εσύ, ο άλλος, ο δίπλα που ορίζετε (αν ορίζετε) ποιοι είναι αληθινοί και ποιοι όχι το σκέφτεστε καθημερινά όταν μιλάτε με κόσμο. Μπορεί να πέφτει διαχωρισμός, μπορεί όχι, δεν ξέρω, δε με νοιάζει. Λέω ότι σε μένα δεν παίζει αυτό το mindset σε οποιαδήποτε στιγμή, είτε live μέσα στη μέρα είτε τώρα που θα κάτσω να μιλήσω γενικά γι' αυτά που έχω στο κεφάλι μου off the record kinda.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ALadinX]

Πιστεύω πως υπαρχή)) Άρχισα να το καταλαβαίνω τα τελευταία 2 χρόνια που αρχίσαμε με την κολλητή μου να ερχόμαστε κοντά .Ειμαι τοοοοοσο χαρούμενη που τη εχω δίπλα μου , ειναι πολύ σωστή απέναντί μου και πραγματικά την αγαπώ
Αμα ήταν αγόρι θα την παντρευόμουν

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.