Σπουδές στα 21

monaxiko brizolaki

Πολύ δραστήριο μέλος

Η alex from sheffield αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια. Έχει γράψει 1,864 μηνύματα.

Paragontas7000

Διάσημο μέλος

Ο Paragontas7000 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 21 ετών και Φοιτητής. Έχει γράψει 2,922 μηνύματα.

monaxiko brizolaki

Πολύ δραστήριο μέλος

Η alex from sheffield αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια. Έχει γράψει 1,864 μηνύματα.

Paragontas7000

Διάσημο μέλος

Ο Paragontas7000 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 21 ετών και Φοιτητής. Έχει γράψει 2,922 μηνύματα.
Καρκινος μεχρι να παρει το πτυχιο και για 3 4 χρονια σαν junior development θα φαει τα σκατα του αφεντικου του.Μετα οντως στρωνει η φαση αλλα θα πρεπει να το κυνηγησει αρκετα παραλληλα.Και μιλαω για ενα φυσιολογικο φοιτητη με κοινωνικη ζωη κτλ.Τωρα τα 4 5 αρρωστακια του καθε ετους ειναι τελειως αλλη φαση και σιγουρα χαραμιζονται αμα κατσουν ελλαδα.
 

Guest 749981

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Καρκινος μεχρι να παρει το πτυχιο και για 3 4 χρονια σαν junior development θα φαει τα σκατα του αφεντικου του.Μετα οντως στρωνει η φαση αλλα θα πρεπει να το κυνηγησει αρκετα παραλληλα.
Ξέρω ότι στον τομέα ανάλυσης απαιτήσεων σε έργα πληροφορικής υπάρχει ζήτηση γιατί δεν βρίσκουν κόσμο και ότι μπαίνουν στη διαδικασία εταιρείες να διδάξουν προγραμματισμό για τον ίδιο λόγο. Τουλάχιστον εκεί δεν είναι ταβάνι ο κατώτατος ή τα 1000€/μήνα.
 

Konstantinos11

Νεοφερμένος

Ο Konstantinos11 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μαθητής Γ' λυκείου. Έχει γράψει 61 μηνύματα.
Εαν έκανα μια γενική-υποθετική ερώτηση, πέρα των όσων ειπώθηκαν, μεταξύ σωμάτων ασφαλείας και σχολές πληροφορικής. Ποια θα ήταν η γνώμη σας;Με κριτήριο όμως ότι και οι δύο επιλογές αρέσουν σε κάποιον και δεν το κάνει καθαρά για οικονομικούς λόγους.
 

Ryuzaki

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Lost in Infinity αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος του τμήματος Πολιτικών Μηχανικών ΑΠΘ (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,893 μηνύματα.
Εαν έκανα μια γενική-υποθετική ερώτηση, πέρα των όσων ειπώθηκαν, μεταξύ σωμάτων ασφαλείας και σχολές πληροφορικής. Ποια θα ήταν η γνώμη σας;Με κριτήριο όμως ότι και οι δύο επιλογές αρέσουν σε κάποιον και δεν το κάνει καθαρά για οικονομικούς λόγους.
Διωξη ηλεκτρονικου εγκληματος
 

Konstantinos11

Νεοφερμένος

Ο Konstantinos11 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μαθητής Γ' λυκείου. Έχει γράψει 61 μηνύματα.

Giii

Δραστήριο μέλος

Ο Giii αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 22 ετών και Φοιτητής του τμήματος Λογιστικής & Χρηματοοικονομικής ΟΠΑ. Έχει γράψει 751 μηνύματα.
Οχι πως θα τα συνδυάσει κάποιος. Η ερώτηση ήταν γενική. Σαν δύο διαφορετικές επιλογές.
Ότι σου αρέσει ρε φίλε στην πληροφορική απλά αν ασχοληθείς σοβαρά δεν θα πεινάσεις ποτέ είναι το μόνο σίγουρο
 

Ryuzaki

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Lost in Infinity αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος του τμήματος Πολιτικών Μηχανικών ΑΠΘ (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,893 μηνύματα.
Ειναι τοσο γενικο αυτο που ρωτας, οσο και το να ρωτουσες "τι πιστευεις οτι πρεπει να κανει καποιος στη ζωη του".

Καθε ενα εξαρταται απο διαφορετικους παραγοντες, καθε ενα εχει αλλα υπερ/αλλα κατα. Υπαρχει τεραστια γκριζα ζωνη στο ερωτημα σου.

Μια οπτικη ειναι η παρακατω (δεν μιλαω για το τι σου αρεσει, αλλα για χρημα-χρημα-χρημα) :

Ως αστυνομικος, απο την "ημερα 1" που αποφοιτεις απο τη σχολη που λεει ο λογος, μπορεις να παρεις στεγαστικο δανειο.

Ως μεσος εργαζομενος στο IT μπορεις να χτυπησεις 1,5 φορες τον μισθο του πρωτου, αλλα κανεις δεν σου εγγυαται οτι θα μπορεσεις να εχεις δικο σου σπιτι σε 10 χρονια.

Αλλη οπτικη, ως αστυνομικος μπορει να φαω καμια αδεσποτη, ως πληροφορικος τι θα γινει θα μου καει η μητρικη απο overclocking ;
 

Maria_Xagorari

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Μαρία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 22 ετών και Φοιτήτρια του τμήματος Οικονομικής & Διοίκησης Τουρισμού Αιγαίου. Έχει γράψει 315 μηνύματα.
Επειδή έκανα ακριβώς το ίδιο.
Σκέψου το καλά.

1ο έτος 21, άλλαξα σχολή.
Δεν είναι το πάθος μου, απλά δεν ήξερα/ξέρω τι θέλω και το βρήκα ως σίγουρη λύση. Είναι πρακτικό και ξέρω ότι θα βρω δουλειά.

Προσωπικά νιώθω τρομερές τύψεις, για τον χαμένο χρόνο. Όλοι σχεδόν οι συμμαθητές μου έχουν τελειώσει και τελειωνουν Master τώρα.

Ήξερα πάντοτε ότι ήθελα να ταξιδέψω και όταν το κάνεις στις ηλικίες 18-24 υπάρχουν προγράμματα που σε βοηθάνε και δεν έχεις ακόμη την πίεση του ότι πρέπει να αυτοσυντηρείσαι, θεωρείσαι ακόμη "νέος".

Σκεφτόμουν/Σκέφτομαι λοιπόν ότι θα μπορούσα να είχα πάρει αυτό το ίδιο πτυχίο πριν τα 22 και τώρα να είχα ξεκινήσει ήδη ταξίδια. Θα είχα 3 χρόνια, κενά, δικά μου, να κάνω ότι θέλω χωρίς καμία πίεση ότι "κοντευω τα 30" και πρέπει να οργανωθώ.

Τώρα 2ο έτος είμαι 22 και θα τελειώσω (ΕΛΠΙΖΩ) λίγο πριν τα 25. Που στο μυαλό μου είναι ΤΟΣΟ μα τόσο ΑΡΓΑ. Και ΕΙΝΑΙ: 7 χρόνια μετά το λύκειο και το μόνο που θα έχεις να δείξεις είναι 1 χαρτί απο μια μέτρια σχολή που στην τελική δεν σε ενδιαφέρει κιόλας, για να βρεις μια μέτρια δουλειά και να ζήσεις μια μέτρια ζωή. Άλλοι στα 7 χρόνια, παίρνουν PhD. Όλοι σου λένε, είσαι νέος θεωρώντας ότι θα ζήσεις μέχρι τα 100, αλλά και μέχρι τότε να ζήσεις ΤΙ ποιότητα ζωής θα έχεις; Στα 60 θεωρείσαι πλέον τρίτη ηλικία, βγαίνεις στην σύνταξη γιατί δεν θεωρείσαι πια ικανός να δουλέψεις. Μετά τα 40+ τα καλύτερα χρόνια σου είναι πίσω σου, όχι μπροστά σου, ο,τι ήταν να γίνεις έγινες, γι'αυτό πολλοί άντρες κυρίως στις ηλικίες αυτές αυτοκτονούν. Και κυρίως μετά τα 25 νιώθω ότι σε πιέζει ο κοινωνικός περίγυρος να ενηλικιωθείς πραγματικά: το να είσαι 22 χωρίς δουλειά είναι και λίγο χαριτωμένο, το να είσαι 26 δεν είναι.


Προσωπικά και στο πανεπιστήμιο νιώθω περίεργα, ίσως γιατί είμαι κοπέλα.
Ήμουν πάντοτε κοινωνική και είχα πολλούς φίλους αλλά απο τότε που άλλαξα απλά νιώθω πως είμαι πίσω. Από εκεί που δεν είχα ανασφάλειες έχει γίνει η μεγαλύτερη ανασφάλεια μου. Ντρέπομαι να πω την ηλικία μου. Είμαι 2ο έτος και δεν έχω ούτε έναν φίλο από την σχολή.
Πέρυσι οι πιο πολλοί ήταν 17-18 και δεν αισθανόμουν ότι ταιριάζουμε από άποψη εμπειριών, 3 χρόνια είναι 3 χρόνια, μου φαινόταν πολύ παιδάκια. Για τα αγόρια δεν το συζητάω καν. (Εσύ που είσαι αγόρι, πιστεύω δεν θα το έχεις αυτό το θέμα. Ίσα ίσα από άποψη σχέσεων το ότι είσαι μεγαλύτερος μπορεί να λειτουργήσει υπέρ σου) Ένιωθα σαν μαμά τους. Και κυρίως, ένιωθα πίεση γιατί αισθανόμουν ότι αυτοί είναι στην ώρα τους και έχουν την πολυτέλεια χρόνου να χαζέψουν ΚΟΚ. Εγώ πρέπει συνειδητά να κάνω βήματα και να κερδίσω χρόνο γιατί είμαι πίσω. Οπότε είσαι σε αυτήν την περίεργη φάση, που νιώθεις σαν 15 χρόνο που πηγαίνει ακόμη 3η δημοτικού. Ξέρεις ότι άλλα πράγματα έπρεπε να κάνεις τώρα.

Γενικά, επειδή με έριχνε πολύ η όλη φάση πλέον αποφάσισα πως απλά ζω για να πάρω το πτυχίο και να συνεχίσω την ζωή μου. Το βλέπω ως παύση όλο αυτό.


Από εκεί και πέρα, σορρυ για το όλο ραντιγκ, εξαρτάται από την σχολή που θα πας και αν σου αρέσει. Αν όπως λες είναι το πάθος σου, μην το σκέφτεσαι καν. Κάντο. Ένα μεγάλο μέρος που εγώ νιώθω έτσι, είναι επειδή χαραμίζω τα καλύτερα μου χρόνια για κάτι που στην πραγματικότητα δεν με ενδιαφέρει.

Εξαρτάται από την σχολή, εννοώ ότι, αν δίνεις για Ιατρική, το πολύ πιθανότερο είναι ότι παρά πολλοί θα είναι μεγαλύτερης ηλικίας, οπότε η ηλικία σου θα είναι δευτερεύουσας σημασίας.

Γενικά εγώ την καθυστέρηση αυτή την θεωρώ το μεγαλύτερο λάθος μου ως τώρα και με κρατάει ξάγρυπνη τα βράδια.(Σε περίπτωση που δεν το κατάλαβες)

Θεωρώ ότι απέτυχα και ότι και αν σου λένε, απλά πρέπει να το αποδεχτείς και να δεις τι θα κάνεις από εδώ και πέρα.


Αυτάα.
Ρε παιδι μου, δεν ξερω αν εχεις την ιδια αποψη ακομα, αλλα επειδη και γω εδωσα πανελληνιες στα 20 και μπηκα στα 21 στη σχολη μου και ολοι μα ολοι οι συμφοιτητες μου ειναι 17,5 και 18, οποτε εχω μια παρομοια ας πουμε εμπειρια, ενα πραγμα εχω να σου πω.

ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΛΑ ΤΟΣΟ ΜΙΖΕΡΑ, ΜΑΥΡΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΗΠΤΙΚΑ? ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ.
Ειδικα το σημειο με τους ανδρες που αυτοκτονουν στα 60, με το οτι νιωθεις παυση, κλπ...


Ας πεθανω και στα 50 μου ρε αδελφε, ΑΝ εχω ζησει την ζωη μου οπως την θελω ΕΓΩ, με τις σχολες που ηθελα εγω, με τις εμπειριες που ηθελα εγω, με τις αναμνησεις μου, θα ειμαι πολυ ευτυχισμενη και αυτο προσπαθω να κανω.

Πραγματικα, οταν βλεπω τετοια μιζερια, με πιανουν τα νευρα μου.
 

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top