Αρχική Forum
Ρωτήστε κάτι
Προσωπικές Συζητήσεις
Πανελλαδικές
Αγγελίες
Συνδεδεμένοι Χρήστες
Λίστα Αποκλεισμένων
Υπεύθυνοι του Forum
e-steki
Mr.Blonde
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Mr.Blonde αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 866 μηνύματα.
13-07-12
17:51
Ναι αλλα εσυ πιστευεις οτι η φιλοσοφια ειναι επιστημη ,ενω τα μαθηματικα δεν ειναι οποτε εδω μιλαμε για μεγαλυτερο λογικο σφαλμα.Καταρχην εδω υπαρχει ενα λογικο σφαλμα.Παιρνεις την προκειμενη ως δεδομενη.
Προσπαθησε να μου αποδειξεις οτι τα μαθηματικα ειναι επιστημη,και οτι η φιλοσοφια δεν ειναι επιστημη.
Εγω πιστευω οτι τα μαθηματικα δεν ειναι επιστημη
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrHouse
Διάσημο μέλος
Ο intelligentsia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής και μας γράφει απο ΗΠΑ (Αμερική). Έχει γράψει 3,560 μηνύματα.
13-07-12
17:53
Εγω δεν πιστευω ,σου το απεδειξα με τεκμηρια
Θα μου αποδειξεις και εσυ τελικα οτι τα μαθηματικα ειναι επιστημη η τζαμπα θα περιμενω?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Mr.Blonde
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Mr.Blonde αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 866 μηνύματα.
13-07-12
17:58
Ο συλλογισμος σου ηταν βεβιασμενη γενικευση,διοτι μια απο τις προκειμενες ειναι αναληθης,αφου εγω δεν πιστευω οτι η φιλοσοφια ειναι επιστημη.Τα τεκμηρια ηταν απο φιλοσοφους;Εγω δεν πιστευω ,σου το απεδειξα με τεκμηρια
Θα μου αποδειξεις και εσυ τελικα οτι τα μαθηματικα ειναι επιστημη η τζαμπα θα περιμενω?
Δεν ειναι δυσκολο να σου αποδειξω οτι τα μαθηματικα ειναι επιστημη απο τη στιγμη που οτι βλεπεις γυρω σου ειναι μαθηματικα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrHouse
Διάσημο μέλος
Ο intelligentsia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής και μας γράφει απο ΗΠΑ (Αμερική). Έχει γράψει 3,560 μηνύματα.
13-07-12
18:01
Εσυ ομως δεν εισαι αυθεντια,ωστε να βγαλεις ολοκληρο συλλογισμο βεβιασμενη γενικευση.
Τα τεκμηρια δεν μπορουν να ειναι ανθρωποι.Το τεκμηριο ηταν ο επισημος ορισμος της φιλοσοφιας απο λεξικο,που την οριζει ως επιστημη
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αρίσταρχος
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Αρίσταρχος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 271 μηνύματα.
13-07-12
21:48
Η βάση όλων των επιστημών είναι Η μία επιστήμη που εμπεριέχει όλες τις επιστήμες μαζί.
Δεν μπορείς να έχεις Μαθηματικά, βιολογία, φυσική, χημεία δίχως Φιλοσοφία.
Ούτε Φυσική-Χημεία-Βιολογία δίχως Μαθηματικά.
Θα έλεγα πως ίσως το βασικό συστατικό όλων των επιστημών (άρα και βασική αρχή τους) είναι ο ορθός λόγος.
Ο λόγος δηλαδή με επιχειρήματα που βασίζονται στην λογική.
Από εκεί ξεκινούν όλα...
Ο Νεύτωνας ανακάλυψε φυσική, περιγράφοντας την με μαθηματικά αφού πρώτα είχε αναρωτηθεί λογικά κάποια πράγματα.
Ο Αϊνστάιν το ίδιο.
Δεν μπορείς να έχεις Μαθηματικά, βιολογία, φυσική, χημεία δίχως Φιλοσοφία.
Ούτε Φυσική-Χημεία-Βιολογία δίχως Μαθηματικά.
Θα έλεγα πως ίσως το βασικό συστατικό όλων των επιστημών (άρα και βασική αρχή τους) είναι ο ορθός λόγος.
Ο λόγος δηλαδή με επιχειρήματα που βασίζονται στην λογική.
Από εκεί ξεκινούν όλα...
Ο Νεύτωνας ανακάλυψε φυσική, περιγράφοντας την με μαθηματικά αφού πρώτα είχε αναρωτηθεί λογικά κάποια πράγματα.
Ο Αϊνστάιν το ίδιο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrHouse
Διάσημο μέλος
Ο intelligentsia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής και μας γράφει απο ΗΠΑ (Αμερική). Έχει γράψει 3,560 μηνύματα.
14-07-12
00:29
Φιλοσοφία και Μαθηματικά: Πού συναντώνται - πού διαφέρουν;
Γεράσιμος Πολίτης 2012-03-29
Θα έλεγα ότι υπάρχει μια μεγάλη διαφορά μεταξύ μαθηματικών και φιλοσοφίας, η οποία μπορεί να συνοψιστεί στο εξής: Τα μαθηματικά στη «δουλειά» τους είναι συνολοταυτιστικά, δηλαδή εργάζονται με τη λογική την οποία εγώ ονομάζω συνολοταυτιστική. Πρόκειται για τη λογική της θεωρίας των συνόλων, με οποιεσδήποτε εκλεπτύνσεις ή επεξεργασίες μπορεί αυτή να έχει υποστεί τον 20ό αιώνα. (Η θεωρία των συνόλων, άλλωστε, είναι κατ' ουσίαν θεωρία του 20ού αιώνα.) Και λέω ταυτιστική, διότι το βασικό της αξίωμα είναι η αρχή της ταυτότητας, η αρχή της μη αντίφασης. Λοιπόν, τα μαθηματικά είναι συνολοταυτιστικά στη «δουλειά» τους, από τη μια μεριά. Από την άλλη, όσον αφορά τη «θέση», την επιλογή των αξιωμάτων τους, είναι αυστηρώς ποιητικά, δηλαδή είναι «δημιουργικά».
Είναι προφανές ότι υπάρχουν περιπτώσεις όπου μπορεί να πει κανείς ότι οι μαθηματικοί, έπειτα από πολλή δουλειά, συνήγαγαν τα αξιώματα από το σύνολο των προτάσεων που είχαν μπροστά τους (ή, αλλιώς, τα υπήγαγαν σ' αυτές). Μπορούμε να πούμε, για παράδειγμα, ότι ο Ευκλείδης είχε μπροστά του μια τεράστια γεωμετρική δουλειά, το προϊόν των τριών προηγουμένων αιώνων, και, διατυπώνοντας για πρώτη φορά την υποθετικοαπαγωγική μέθοδο, διερωτήθηκε ποιο είναι το ελάχιστο των αρχών που μπορούν να στηρίξουν αυτά τα θεωρήματα, τα οποία, κατά τα άλλα, είναι αληθή ή αληθοφανέστατα· έτσι «οδηγήθηκε» στα αξιώματά του. Γενικότερα, όμως, αυτό που χαρακτηρίζει τη δουλειά των μαθηματικών είναι η «θέση», η επιλογή αξιωμάτων τα οποία δεν συνάγονται από κάποια εμπειρία, ούτε βγαίνουν απλώς λογικά. διότι, αν παράγονταν λογικά, δεν θα ήταν αξιώματα, θα ήταν θεωρήματα της λογικής. Δείτε λοιπόν, λόγου χάρη, τα διάφορα συστήματα αξιωμάτων τα οποία στηρίζουν τις διάφορες μορφές της τοπολογίας και θα καταλάβετε. Συνεπώς, τα μαθηματικά δεν είναι απλώς αποδοχή λογικών αρχών και μεταμαθηματικών κανόνων. Εάν δεν είχε υπάρξει «δημιουργία» νέων αξιωμάτων, όποτε εμφανίστηκε η ανάγκη, τα μαθηματικά θα είχαν σταματήσει προ πολλού. Σημειώστε εδώ το παράδειγμα της Κίνας, στην οποία εμφανίστηκαν στην αρχαιότητα σπουδαιότατοι μαθηματικοί, οι οποίοι σε κάποια χρονική στιγμή «κόλλησαν» κάπου και δεν μπόρεσαν να αναπτύξουν περαιτέρω τη σκέψη τους.
Επιλογή αξιωμάτων
Οσον αφορά τη δημιουργία στα μαθηματικά, πέραν της συνολοταυτιστικής λογικής δεν υπάρχει κανένας περιορισμός ή εξαναγκασμός που να οδηγεί σε αυτήν, που να την κατευθύνει. Δεν υφίσταται κάτι που να περιορίζει την επιλογή των αξιωμάτων, εκτός, φυσικά, από τη μη αντιφατικότητα, τη συμβιβαστότητα των αξιωμάτων, αλλά και την επάρκειά τους. αλλά μόνον με τις δύο αυτές αρχές δεν μπορεί κανείς να δημιουργήσει αξιώματα. αυτές αποτελούν απλώς αρνητικούς όρους. Αντιθέτως, η φιλοσοφία δεν υπακούει, παρά μόνον εν μέρει και κατά εργαλειακό τρόπο στη συνολοταυτιστική λογική, διότι το αντικείμενό της υπερβαίνει τα σύνολα, ή τα συνολοποιήσιμα όντα, και ασχολείται με αυτό που ονομάζω μάγμα.
Θα δώσω πρώτα ένα εύληπτο παράδειγμα. Ολες οι παραστάσεις που έχετε μέσα στο κεφάλι σας ή που μπορεί να σας έρθουν, καθώς ονειροπολείτε, καθώς συλλογίζεστε κ.λπ., δεν αποτελούν ένα σύνολο με τη μαθηματική έννοια. Διότι ένα σύνολο, για να επανέλθουμε στον παλαιό και δήθεν αφελή ορισμό του Cantor, αποτελείται από στοιχεία ορισμένα και διακεκριμένα τα μεν από τα δε, είτε του πραγματικού κόσμου είτε της σκέψης μας. Οι παραστάσεις μας, όμως, δεν αποτελούνται από στοιχεία διακεκριμένα και ορισμένα! Δεν μπορείτε να τα «χωρίσετε», διότι αν, λόγου χάρη, σκεφθείτε την παράσταση της μητέρας σας, θα διαπιστώσετε ότι δεν μπορείτε να πείτε «ιδού το σύνολο των στοιχείων που την απαρτίζουν», και αυτό συμβαίνει για πολλούς και διαφόρους λόγους, οι οποίοι είναι προφανείς. Θα ορίσετε την παράσταση της μητέρας σας βάζοντας μέσα την τάδε σκηνή της παιδικής σας ηλικίας, στην οποία η μητέρα σας παίζει έναν ορισμένο ρόλο, θα προσθέσετε όλες τις σκέψεις που κάνετε γι' αυτήν ή ό,τι θυμόσαστε γι' αυτήν, ή όλη την οικογένειά της, ή κάτι που σας είπε για τον παππού της κ.λπ., και έτσι θα φθάσετε στο άπειρο ή, σωστότερα, στο απεριόριστο. Ενα άλλο, αρκετά συγγενές παράδειγμα αφορά στις σημασίες των λέξεων της ελληνικής γλώσσας ή οποιασδήποτε γλώσσας· δεν μπορείτε να χωρίσετε τα σημαινόμενά τους και να τα ορίσετε με μεθόδους συνολοταυτιστικές. Μπορείτε βέβαια να συντάξετε λεξικά, λόγου χάρη όρων της γεωπονικής, της αεροδυναμικής κ.λπ., αλλά θα είναι τεχνικά και επιμέρους. Τούτο καθίσταται δυνατόν ακριβώς επειδή οι ενασχολήσεις με αυτά τα θέματα είναι εργαλειακές, συνολοταυτιστικές. Ομως, εάν επιχειρήσετε να γράψετε ένα λεξικό των πραγματικών σημασιών των λέξεων μιας γλώσσας, θα δείτε ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, το ποίημα που περιέχει τον στίχο «και τον βοριά τον δροσερό τον πήραν τα καράβια». Εδώ υπάρχει ένας παραλογισμός, αφού, στην πραγματικότητα, τα καράβια δεν παίρνουν τον βοριά, αλλά αντιθέτως ο βοριάς παίρνει τα καράβια. Πρόκειται για καθαρά μαγματική, ποιητική έκφραση, που παραβιάζει τους κανόνες της λογικής, συνολοταυτιστικής χρήσης των όρων βοριάς, καράβια κ.λπ. Αλλωστε, οι περισσότεροι σπουδαίοι στίχοι είναι έτσι.
Αν θέλαμε τώρα να δώσουμε έναν αυστηρό ορισμό του μάγματος, θα λέγαμε το εξής: «Ενα μάγμα είναι αυτό από το οποίο μπορούμε να αφαιρέσουμε έναν απροσδιόριστο αριθμό συνόλων ή μέσα στο οποίο μπορούμε να κατασκευάσουμε έναν απεριόριστο αριθμό συνόλων, αλλά το οποίο δεν μπορούμε συνολικά να το αναπαραγάγουμε ή να το κατασκευάσουμε με τις συνολιστικές διαδικασίες, δηλαδή με μια συνδυαστική, οιασδήποτε πολυπλοκότητας και οιασδήποτε λεπτότητας». Το αντικείμενο της φιλοσοφίας, επί παραδείγματι η οντολογία, είτε είναι οντολογία του ανθρωπίνου όντος είτε οντολογία της φύσης κ.λπ., αναφέρεται σε μάγματα. Φυσικά, για να μιλήσουμε για τα μάγματα, καταφεύγουμε συνεχώς σε εργαλειακές χρήσεις της συνολοταυτιστικής λογικής και προσπαθούμε να δώσουμε μονοσήμαντες εκδοχές στις λέξεις, οι οποίες, όσο λιγότερο αφορούν σε πραγματικά αντικείμενα, όπως ένα τραπέζι, ένα πακέτο τσιγάρα κ.λπ., τόσο λιγότερο επιδέχονται τη μονοσημαντότητα. Σε αντίθεση με τα μαθηματικά, τα οποία, αφού διατυπωθούν τα αξιώματά τους, «δουλεύουν» πλέον συνολοταυτιστικά, η φιλοσοφία δεν έχει αξιώματα και δεν δουλεύει συνολοταυτιστικά· απλώς χρησιμοποιεί μόνον εργαλειακά αυτή τη λογική. Από την άλλη μεριά, ενώ η δημιουργία αξιωμάτων στα μαθηματικά δεν υφίσταται κανέναν περιορισμό ή καταναγκασμό, εκτός από τους τετριμμένους, ήτοι της μη αντίφασης, ενδεχομένως της επάρκειας κ.λπ., αντιθέτως, η φιλοσοφία εργάζεται υπό έναν αυστηρό καταναγκασμό, αυτόν της πραγματικότητας. η φιλοσοφία ασχολείται με την πραγματικότητα, ενώ τα μαθηματικά δεν ασχολούνται με αυτήν. Και η φιλοσοφία ασχολείται με τα μαθηματικά, στο μέτρο που τα μαθηματικά είναι πραγματικότητα. Διότι, όπως είπα πριν, η φιλοσοφία ασχολείται με το σύνολο της ανθρώπινης εμπειρίας και συνεπώς ασχολείται και με την πραγματικότητα, όπως αυτή εμφανίζεται μέσα στην ανθρώπινη εμπειρία.
Αιτιακές σχέσεις
Γι' αυτόν άλλωστε τον λόγο δεν είναι φιλοσοφικές ορισμένες ιδέες που εμφανίζονται ως τέτοιες, όπως, λόγου χάρη, ένα από τα τελευταία «προϊόντα» του Heidegger, το περίφημο Gevier, δηλαδή η τετράδα, την οποία αποτελούν η γη, ο ουρανός, οι άνθρωποι και οι θεοί. Αυτό δεν είναι φιλοσοφία, δεν ανταποκρίνεται σε τίποτε, είναι ποίηση, κακή ποίηση, ούτε καν καινούργια. Η φιλοσοφία δεν μπορεί να βιάσει την πραγματικότητα, επομένως δεν μπορεί να γίνει δεκτή μία «φιλοσοφία» ενός πλήρους ενδεχομενισμού ή μια «φιλοσοφία» του πλήρως τυχαίου, που θα επέμενε ότι πουθενά και ποτέ δεν υπάρχουν αιτιακές σχέσεις. Διότι δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι υπάρχουν αιτιακές σχέσεις και ότι, αν καταπιώ μερικά γραμμάρια αρσενικού, θα με πιάσει τρομερός πόνος στο στομάχι και μετά θα πεθάνω. Η φιλοσοφία δεν μπορεί να βιάσει την πραγματικότητα και δεν δικαιούται να την αγνοήσει ή να αγνοήσει μέρη της. Μια φιλοσοφία που θα αγνοούσε την τέχνη, την ιστορία, την ψυχή κ.λπ. θα ήταν και ανεπαρκής. ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ
Μαθηματικά και Φιλοσοφία - Νίκος Λυγερός
- Πώς είναι δυνατόν να θεωρείς τα Μαθηματικά ως Τέχνη;
- Διότι είναι η αλήθεια.
- Και νομίζεις ότι αυτή η απάντηση είναι αφοπλιστική.
- Δεν ήξερα ότι οπλοφορούσες.
- Ξέρεις τι μου θύμισες τώρα;
- Το τζάκι…
- Ναι! Πώς το ξέρεις;
- Εκεί διαβάσαμε για πρώτη φορά μαζί.
- Ludwig Wittgenstein.
- Tractatus Logicoo – philosophicus.
- Πάντα διάβαζες έτσι.
- Απλώς μελετώ.
- Τα πάντα.
- Ό,τι αξίζει.
- Και τότε πώς το ήξερες;
- Ακόμα και η εισαγωγή βοηθά.
- Εννοείς ότι σε προετοιμάζει.
- Ναι, ακριβώς.
- Δεν είναι πολύπλοκος όμως;
- Πάντως δεν είναι περίπλοκος.
- Αυτό είναι σημαντικό.
- Ουσιαστικό μάλλον.
- Και τα Μαθηματικά του.
- Λογική!
- Τότε είναι και αυτή τέχνη.
- Σωστά.
- Αυτό δεν είναι παράδοξο;
- Όχι. Είναι θέμα συνέπειας.
- Αυτό είναι όλο;
- Αυτό είναι πολλά.
- Πολλά;
- Ολόκληρη φιλοσοφία!
https://gerasimos-politis.blogspot.com/search/label/%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1#.UACSAbQtgVY
Γεράσιμος Πολίτης 2012-03-29
Θα έλεγα ότι υπάρχει μια μεγάλη διαφορά μεταξύ μαθηματικών και φιλοσοφίας, η οποία μπορεί να συνοψιστεί στο εξής: Τα μαθηματικά στη «δουλειά» τους είναι συνολοταυτιστικά, δηλαδή εργάζονται με τη λογική την οποία εγώ ονομάζω συνολοταυτιστική. Πρόκειται για τη λογική της θεωρίας των συνόλων, με οποιεσδήποτε εκλεπτύνσεις ή επεξεργασίες μπορεί αυτή να έχει υποστεί τον 20ό αιώνα. (Η θεωρία των συνόλων, άλλωστε, είναι κατ' ουσίαν θεωρία του 20ού αιώνα.) Και λέω ταυτιστική, διότι το βασικό της αξίωμα είναι η αρχή της ταυτότητας, η αρχή της μη αντίφασης. Λοιπόν, τα μαθηματικά είναι συνολοταυτιστικά στη «δουλειά» τους, από τη μια μεριά. Από την άλλη, όσον αφορά τη «θέση», την επιλογή των αξιωμάτων τους, είναι αυστηρώς ποιητικά, δηλαδή είναι «δημιουργικά».
Είναι προφανές ότι υπάρχουν περιπτώσεις όπου μπορεί να πει κανείς ότι οι μαθηματικοί, έπειτα από πολλή δουλειά, συνήγαγαν τα αξιώματα από το σύνολο των προτάσεων που είχαν μπροστά τους (ή, αλλιώς, τα υπήγαγαν σ' αυτές). Μπορούμε να πούμε, για παράδειγμα, ότι ο Ευκλείδης είχε μπροστά του μια τεράστια γεωμετρική δουλειά, το προϊόν των τριών προηγουμένων αιώνων, και, διατυπώνοντας για πρώτη φορά την υποθετικοαπαγωγική μέθοδο, διερωτήθηκε ποιο είναι το ελάχιστο των αρχών που μπορούν να στηρίξουν αυτά τα θεωρήματα, τα οποία, κατά τα άλλα, είναι αληθή ή αληθοφανέστατα· έτσι «οδηγήθηκε» στα αξιώματά του. Γενικότερα, όμως, αυτό που χαρακτηρίζει τη δουλειά των μαθηματικών είναι η «θέση», η επιλογή αξιωμάτων τα οποία δεν συνάγονται από κάποια εμπειρία, ούτε βγαίνουν απλώς λογικά. διότι, αν παράγονταν λογικά, δεν θα ήταν αξιώματα, θα ήταν θεωρήματα της λογικής. Δείτε λοιπόν, λόγου χάρη, τα διάφορα συστήματα αξιωμάτων τα οποία στηρίζουν τις διάφορες μορφές της τοπολογίας και θα καταλάβετε. Συνεπώς, τα μαθηματικά δεν είναι απλώς αποδοχή λογικών αρχών και μεταμαθηματικών κανόνων. Εάν δεν είχε υπάρξει «δημιουργία» νέων αξιωμάτων, όποτε εμφανίστηκε η ανάγκη, τα μαθηματικά θα είχαν σταματήσει προ πολλού. Σημειώστε εδώ το παράδειγμα της Κίνας, στην οποία εμφανίστηκαν στην αρχαιότητα σπουδαιότατοι μαθηματικοί, οι οποίοι σε κάποια χρονική στιγμή «κόλλησαν» κάπου και δεν μπόρεσαν να αναπτύξουν περαιτέρω τη σκέψη τους.
Επιλογή αξιωμάτων
Οσον αφορά τη δημιουργία στα μαθηματικά, πέραν της συνολοταυτιστικής λογικής δεν υπάρχει κανένας περιορισμός ή εξαναγκασμός που να οδηγεί σε αυτήν, που να την κατευθύνει. Δεν υφίσταται κάτι που να περιορίζει την επιλογή των αξιωμάτων, εκτός, φυσικά, από τη μη αντιφατικότητα, τη συμβιβαστότητα των αξιωμάτων, αλλά και την επάρκειά τους. αλλά μόνον με τις δύο αυτές αρχές δεν μπορεί κανείς να δημιουργήσει αξιώματα. αυτές αποτελούν απλώς αρνητικούς όρους. Αντιθέτως, η φιλοσοφία δεν υπακούει, παρά μόνον εν μέρει και κατά εργαλειακό τρόπο στη συνολοταυτιστική λογική, διότι το αντικείμενό της υπερβαίνει τα σύνολα, ή τα συνολοποιήσιμα όντα, και ασχολείται με αυτό που ονομάζω μάγμα.
Θα δώσω πρώτα ένα εύληπτο παράδειγμα. Ολες οι παραστάσεις που έχετε μέσα στο κεφάλι σας ή που μπορεί να σας έρθουν, καθώς ονειροπολείτε, καθώς συλλογίζεστε κ.λπ., δεν αποτελούν ένα σύνολο με τη μαθηματική έννοια. Διότι ένα σύνολο, για να επανέλθουμε στον παλαιό και δήθεν αφελή ορισμό του Cantor, αποτελείται από στοιχεία ορισμένα και διακεκριμένα τα μεν από τα δε, είτε του πραγματικού κόσμου είτε της σκέψης μας. Οι παραστάσεις μας, όμως, δεν αποτελούνται από στοιχεία διακεκριμένα και ορισμένα! Δεν μπορείτε να τα «χωρίσετε», διότι αν, λόγου χάρη, σκεφθείτε την παράσταση της μητέρας σας, θα διαπιστώσετε ότι δεν μπορείτε να πείτε «ιδού το σύνολο των στοιχείων που την απαρτίζουν», και αυτό συμβαίνει για πολλούς και διαφόρους λόγους, οι οποίοι είναι προφανείς. Θα ορίσετε την παράσταση της μητέρας σας βάζοντας μέσα την τάδε σκηνή της παιδικής σας ηλικίας, στην οποία η μητέρα σας παίζει έναν ορισμένο ρόλο, θα προσθέσετε όλες τις σκέψεις που κάνετε γι' αυτήν ή ό,τι θυμόσαστε γι' αυτήν, ή όλη την οικογένειά της, ή κάτι που σας είπε για τον παππού της κ.λπ., και έτσι θα φθάσετε στο άπειρο ή, σωστότερα, στο απεριόριστο. Ενα άλλο, αρκετά συγγενές παράδειγμα αφορά στις σημασίες των λέξεων της ελληνικής γλώσσας ή οποιασδήποτε γλώσσας· δεν μπορείτε να χωρίσετε τα σημαινόμενά τους και να τα ορίσετε με μεθόδους συνολοταυτιστικές. Μπορείτε βέβαια να συντάξετε λεξικά, λόγου χάρη όρων της γεωπονικής, της αεροδυναμικής κ.λπ., αλλά θα είναι τεχνικά και επιμέρους. Τούτο καθίσταται δυνατόν ακριβώς επειδή οι ενασχολήσεις με αυτά τα θέματα είναι εργαλειακές, συνολοταυτιστικές. Ομως, εάν επιχειρήσετε να γράψετε ένα λεξικό των πραγματικών σημασιών των λέξεων μιας γλώσσας, θα δείτε ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, το ποίημα που περιέχει τον στίχο «και τον βοριά τον δροσερό τον πήραν τα καράβια». Εδώ υπάρχει ένας παραλογισμός, αφού, στην πραγματικότητα, τα καράβια δεν παίρνουν τον βοριά, αλλά αντιθέτως ο βοριάς παίρνει τα καράβια. Πρόκειται για καθαρά μαγματική, ποιητική έκφραση, που παραβιάζει τους κανόνες της λογικής, συνολοταυτιστικής χρήσης των όρων βοριάς, καράβια κ.λπ. Αλλωστε, οι περισσότεροι σπουδαίοι στίχοι είναι έτσι.
Αν θέλαμε τώρα να δώσουμε έναν αυστηρό ορισμό του μάγματος, θα λέγαμε το εξής: «Ενα μάγμα είναι αυτό από το οποίο μπορούμε να αφαιρέσουμε έναν απροσδιόριστο αριθμό συνόλων ή μέσα στο οποίο μπορούμε να κατασκευάσουμε έναν απεριόριστο αριθμό συνόλων, αλλά το οποίο δεν μπορούμε συνολικά να το αναπαραγάγουμε ή να το κατασκευάσουμε με τις συνολιστικές διαδικασίες, δηλαδή με μια συνδυαστική, οιασδήποτε πολυπλοκότητας και οιασδήποτε λεπτότητας». Το αντικείμενο της φιλοσοφίας, επί παραδείγματι η οντολογία, είτε είναι οντολογία του ανθρωπίνου όντος είτε οντολογία της φύσης κ.λπ., αναφέρεται σε μάγματα. Φυσικά, για να μιλήσουμε για τα μάγματα, καταφεύγουμε συνεχώς σε εργαλειακές χρήσεις της συνολοταυτιστικής λογικής και προσπαθούμε να δώσουμε μονοσήμαντες εκδοχές στις λέξεις, οι οποίες, όσο λιγότερο αφορούν σε πραγματικά αντικείμενα, όπως ένα τραπέζι, ένα πακέτο τσιγάρα κ.λπ., τόσο λιγότερο επιδέχονται τη μονοσημαντότητα. Σε αντίθεση με τα μαθηματικά, τα οποία, αφού διατυπωθούν τα αξιώματά τους, «δουλεύουν» πλέον συνολοταυτιστικά, η φιλοσοφία δεν έχει αξιώματα και δεν δουλεύει συνολοταυτιστικά· απλώς χρησιμοποιεί μόνον εργαλειακά αυτή τη λογική. Από την άλλη μεριά, ενώ η δημιουργία αξιωμάτων στα μαθηματικά δεν υφίσταται κανέναν περιορισμό ή καταναγκασμό, εκτός από τους τετριμμένους, ήτοι της μη αντίφασης, ενδεχομένως της επάρκειας κ.λπ., αντιθέτως, η φιλοσοφία εργάζεται υπό έναν αυστηρό καταναγκασμό, αυτόν της πραγματικότητας. η φιλοσοφία ασχολείται με την πραγματικότητα, ενώ τα μαθηματικά δεν ασχολούνται με αυτήν. Και η φιλοσοφία ασχολείται με τα μαθηματικά, στο μέτρο που τα μαθηματικά είναι πραγματικότητα. Διότι, όπως είπα πριν, η φιλοσοφία ασχολείται με το σύνολο της ανθρώπινης εμπειρίας και συνεπώς ασχολείται και με την πραγματικότητα, όπως αυτή εμφανίζεται μέσα στην ανθρώπινη εμπειρία.
Αιτιακές σχέσεις
Γι' αυτόν άλλωστε τον λόγο δεν είναι φιλοσοφικές ορισμένες ιδέες που εμφανίζονται ως τέτοιες, όπως, λόγου χάρη, ένα από τα τελευταία «προϊόντα» του Heidegger, το περίφημο Gevier, δηλαδή η τετράδα, την οποία αποτελούν η γη, ο ουρανός, οι άνθρωποι και οι θεοί. Αυτό δεν είναι φιλοσοφία, δεν ανταποκρίνεται σε τίποτε, είναι ποίηση, κακή ποίηση, ούτε καν καινούργια. Η φιλοσοφία δεν μπορεί να βιάσει την πραγματικότητα, επομένως δεν μπορεί να γίνει δεκτή μία «φιλοσοφία» ενός πλήρους ενδεχομενισμού ή μια «φιλοσοφία» του πλήρως τυχαίου, που θα επέμενε ότι πουθενά και ποτέ δεν υπάρχουν αιτιακές σχέσεις. Διότι δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι υπάρχουν αιτιακές σχέσεις και ότι, αν καταπιώ μερικά γραμμάρια αρσενικού, θα με πιάσει τρομερός πόνος στο στομάχι και μετά θα πεθάνω. Η φιλοσοφία δεν μπορεί να βιάσει την πραγματικότητα και δεν δικαιούται να την αγνοήσει ή να αγνοήσει μέρη της. Μια φιλοσοφία που θα αγνοούσε την τέχνη, την ιστορία, την ψυχή κ.λπ. θα ήταν και ανεπαρκής. ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ
Μαθηματικά και Φιλοσοφία - Νίκος Λυγερός
- Πώς είναι δυνατόν να θεωρείς τα Μαθηματικά ως Τέχνη;
- Διότι είναι η αλήθεια.
- Και νομίζεις ότι αυτή η απάντηση είναι αφοπλιστική.
- Δεν ήξερα ότι οπλοφορούσες.
- Ξέρεις τι μου θύμισες τώρα;
- Το τζάκι…
- Ναι! Πώς το ξέρεις;
- Εκεί διαβάσαμε για πρώτη φορά μαζί.
- Ludwig Wittgenstein.
- Tractatus Logicoo – philosophicus.
- Πάντα διάβαζες έτσι.
- Απλώς μελετώ.
- Τα πάντα.
- Ό,τι αξίζει.
- Και τότε πώς το ήξερες;
- Ακόμα και η εισαγωγή βοηθά.
- Εννοείς ότι σε προετοιμάζει.
- Ναι, ακριβώς.
- Δεν είναι πολύπλοκος όμως;
- Πάντως δεν είναι περίπλοκος.
- Αυτό είναι σημαντικό.
- Ουσιαστικό μάλλον.
- Και τα Μαθηματικά του.
- Λογική!
- Τότε είναι και αυτή τέχνη.
- Σωστά.
- Αυτό δεν είναι παράδοξο;
- Όχι. Είναι θέμα συνέπειας.
- Αυτό είναι όλο;
- Αυτό είναι πολλά.
- Πολλά;
- Ολόκληρη φιλοσοφία!
https://gerasimos-politis.blogspot.com/search/label/%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1#.UACSAbQtgVY
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrHouse
Διάσημο μέλος
Ο intelligentsia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής και μας γράφει απο ΗΠΑ (Αμερική). Έχει γράψει 3,560 μηνύματα.
14-07-12
00:37
Φιλοσοφία των Μαθηματικών
Είναι γνωστή η άποψη ότι ένας καλός φιλόσοφος πρέπει να ξέρει μαθηματικά. Όπως και ένας καλός μαθηματικός πρέπει να έχει γνώσεις φιλοσοφίας τουλάχιστον γύρω από το αντικείμενο του. Πολύ περισσότερο μάλιστα αν θέλει να είναι ταυτόχρονα καλός παιδαγωγός. Η μαθηματική μεθοδολογία διαμορφώνεται σε σχέση με την κατανόηση της ως φιλοσοφική θεωρία γύρω από τις μεθόδους των γνωστικών διαδικασιών και του μετασχηματισμού της αντικειμενικής πραγματικότητας καθώς επίσης και της εφαρμογής της κοσμοθεωρίας μας στην γνωστική διαδικασία και την πνευματική δημιουργία γενικότερα.
Η συνεχεια του αρθρου εδω-->https://gerasimos-politis.blogspot.com/2012/01/blog-post_05.html#.UACUt7QtgVY
Είναι γνωστή η άποψη ότι ένας καλός φιλόσοφος πρέπει να ξέρει μαθηματικά. Όπως και ένας καλός μαθηματικός πρέπει να έχει γνώσεις φιλοσοφίας τουλάχιστον γύρω από το αντικείμενο του. Πολύ περισσότερο μάλιστα αν θέλει να είναι ταυτόχρονα καλός παιδαγωγός. Η μαθηματική μεθοδολογία διαμορφώνεται σε σχέση με την κατανόηση της ως φιλοσοφική θεωρία γύρω από τις μεθόδους των γνωστικών διαδικασιών και του μετασχηματισμού της αντικειμενικής πραγματικότητας καθώς επίσης και της εφαρμογής της κοσμοθεωρίας μας στην γνωστική διαδικασία και την πνευματική δημιουργία γενικότερα.
Η συνεχεια του αρθρου εδω-->https://gerasimos-politis.blogspot.com/2012/01/blog-post_05.html#.UACUt7QtgVY
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Klaou2
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Κωστας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Βιολογίας Κρήτης (Ηράκλειο) και μας γράφει απο Ηράκλειο (Κρήτη). Έχει γράψει 264 μηνύματα.
14-07-12
00:53
το σιγουρο ειναι οτι βιολογια, χημεια αλλα και φυσικη δε μπορουν να χαρακτηριστουν ως βαση των επιστημων... Ομως δεν ειναι λογικο πρωτα να υπηρχε η φιλοσοφια, δηλαδη η αναγκη για να δωθουν απαντησεις, για ερευνα και αναζητηση και μετα τα μαθηματικα (γεωμετρια, αλγεβρα) ?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
14-07-12
01:11
Τι είναι επιστήμη;
Η αρχαία ελληνική της έννοια δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή.
Πλέον για να θεωρείται κάποιο αντικείμενο ως επιστήμη πρέπει να πληροί δύο βασικά κριτήρια:
α) Να προάγει τη γνώση
β) Να τηρεί μία συγκεκριμένη μέθοδο, η οποία είναι γνωστή ως «επιστημονική μέθοδος».
Η επιστημονική μέθοδος σε πολύ γενικές γραμμές είναι τα εξής στάδια:
i) Παρατήρηση
ii) Υπόθεση/Μοντέλο συμβατό με τις παρατηρήσεις
iii) Προβλέψεις
iv) Πείραμα επιβεβαίωσης
Αυτό, λοιπόν, περιορίζει αρκετά το τι μπορείς να θεωρήσεις επιστήμη και τι όχι και βάσει αυτού η φιλοσοφία δεν αποτελεί επιστήμη.
Και δεν μπορεί επίσης να ταυτιστεί η έμφυτη τάση του ανθρώπου για απόκτηση γνώσης ως «τάση» φιλοσοφίας.
Υπό την ίδια έννοια, ούτε τα Μαθηματικά αποτελούν επιστήμη. Είναι κάτι αυτοσυνεπές (αυτό έλλειπε!), αλλά δεν υπάρχει αντικειμενικό πείραμα επιβεβαίωσής των.
Η αρχαία ελληνική της έννοια δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή.
Πλέον για να θεωρείται κάποιο αντικείμενο ως επιστήμη πρέπει να πληροί δύο βασικά κριτήρια:
α) Να προάγει τη γνώση
β) Να τηρεί μία συγκεκριμένη μέθοδο, η οποία είναι γνωστή ως «επιστημονική μέθοδος».
Η επιστημονική μέθοδος σε πολύ γενικές γραμμές είναι τα εξής στάδια:
i) Παρατήρηση
ii) Υπόθεση/Μοντέλο συμβατό με τις παρατηρήσεις
iii) Προβλέψεις
iv) Πείραμα επιβεβαίωσης
Αυτό, λοιπόν, περιορίζει αρκετά το τι μπορείς να θεωρήσεις επιστήμη και τι όχι και βάσει αυτού η φιλοσοφία δεν αποτελεί επιστήμη.
Και δεν μπορεί επίσης να ταυτιστεί η έμφυτη τάση του ανθρώπου για απόκτηση γνώσης ως «τάση» φιλοσοφίας.
Υπό την ίδια έννοια, ούτε τα Μαθηματικά αποτελούν επιστήμη. Είναι κάτι αυτοσυνεπές (αυτό έλλειπε!), αλλά δεν υπάρχει αντικειμενικό πείραμα επιβεβαίωσής των.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
giosx
Δραστήριο μέλος
Ο Γοργίας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Διδακτορικός και μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 652 μηνύματα.
14-07-12
01:27
Κι όμως η φιλοσοφία είναι η μητέρα όλων των επιστημών, ακόμη και της πολιτικής και της Θεολογίας (όχι θεοσοφίας).
Είναι που η φιλοσοφία εξετάζει με την λογική την φορά των πραγμάτων ως προς το αληθές και θέτει διαρκώς νέα ερωτήματα.
Τα ερωτήματα της φιλοσοφίας είναι η έναρξη των επιστημών, κάθε φορά ώστε να επαληθευθούν οι υποθέσεις και να υπάρξει κάποιο αξίωμα.
Χωρίς τη φιλοσοφία δεν μπορεί να υπάρξει λογική φορά των πραγμάτων ως προς το αληθές, επομένως ούτε επιστήμη άρα ούτε αξίωμα, αλλά μπορεί να υπάρξει ( η θεοσοφία) δλδ το παπατζηλίκι (υποθέσεις χωρίς απόδειξη).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrHouse
Διάσημο μέλος
Ο intelligentsia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής και μας γράφει απο ΗΠΑ (Αμερική). Έχει γράψει 3,560 μηνύματα.
14-07-12
01:31
Αμα εξαιρεσεις την Θεολογια,συμφωνω.Θαυμα.
Μην το χαλασουμε σε λεπτοτητες
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
giosx
Δραστήριο μέλος
Ο Γοργίας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Διδακτορικός και μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 652 μηνύματα.
14-07-12
01:47
Δεν μπορώ να διαφωνήσω φίλε μουΑμα εξαιρεσεις την Θεολογια,συμφωνω.Θαυμα.
Μην το χαλασουμε σε λεπτοτητες
Γιατί να εξαιρέσουμε τη θεολογία, όταν αυτοεξαιρείται μέσω της Θεοσοφίας;; Δηλαδή του Δόγματος;; Το παπατζηλίκι (υποθέσεις χωρίς απόδειξη).
Υπάρχει και Θεολογία χωρίς δόγμα....
Είναι αυτή που αρκείται στις υποθέσεις μόνο. Διάβασε Επίκουρο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Klaou2
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Κωστας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Βιολογίας Κρήτης (Ηράκλειο) και μας γράφει απο Ηράκλειο (Κρήτη). Έχει γράψει 264 μηνύματα.
14-07-12
02:04
Χαχα και εγω αυτο υποστηριζω αλλα μαλλον δεν το διατυπωσα σωστα ωστε να το καταλαβεις
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
giosx
Δραστήριο μέλος
Ο Γοργίας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Διδακτορικός και μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 652 μηνύματα.
14-07-12
02:19
ΟΚ φίλε μου...Χαχα και εγω αυτο υποστηριζω αλλα μαλλον δεν το διατυπωσα σωστα ωστε να το καταλαβεις
Διάβασε ή κατέβασε περί επιστήμης, αυτό: ΠΛΑΤΩΝ-Θεαίτητος ή περί επιστήμης (Απόδ Ν.ΕΛΛΗΝΙΚΑ) https://www.scribd.com/doc/86077263/ΠΛΑΤΩΝΟΣ-Θεαίτητος-ή-περί-επιστήμης-Απόδοση-στα-Ν-ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Mr. Crowley
Διάσημο μέλος
Ο Mr. Crowley αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 3,046 μηνύματα.
14-07-12
02:23
Pretty much that.Όλες οι επιστήμες είναι εξ'ίσου σημαντικές,και είναι ο συνδυασμός τους που έχει οδηγήσει στην πρόοδο της ανθρωπότητας (btw,η οποιαδήποτε "έμφυτη τάση" του ανθρώπου to gain knowledge,είναι απλά ένα εξελικτικό εργαλείο,simple as that).
Τώρα για την φιλοσοφία,ποτέ μου δεν την είχα σε εκτίμηση,να πω την αλήθεια,γι'αυτό δεν έχω ασχοληθεί και ιδιαίτερα,τα περισσότερα "φιλοσοφικά" κείμενα τα βρίσκω μαλακίες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
challenger
Επιφανές μέλος
Ο challenger αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 11,414 μηνύματα.
14-07-12
09:55
Το παραπάνω ισχύει για εμάς του 2/3/4 πεδίου...
αν προσπαθήσεις να κάνεις μια αναγωγή στις επιστήμες του 1ου πεδίου,
θα καταλήξεις να λες πως μόνο η ψυχολογία και η κοινωνιολογία είναι επιστήμες
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
14-07-12
10:06
Παντού ισχύει.Το παραπάνω ισχύει για εμάς του 2/3/4 πεδίου...
αν προσπαθήσεις να κάνεις μια αναγωγή στις επιστήμες του 1ου πεδίου,
θα καταλήξεις να λες πως μόνο η ψυχολογία και η κοινωνιολογία είναι επιστήμες
πχ η Νομική είναι επιστήμη; Ούτε την γνώση μας προάγει, ούτε επιστημονική μέθοδο ακολουθεί.
Η Ιστορία, η Αρχαιολογία, η Γλωσσολογία κλπ όμως είναι και μάλιστα ακολουθούν την επιστημονική μέθοδο.
ΥΓ: Την επιστημονική μέθοδο την έγραψα προσαρμοσμένη στην Φυσική, αλλά εκφράζεται γενικότερα. Google it.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrHouse
Διάσημο μέλος
Ο intelligentsia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής και μας γράφει απο ΗΠΑ (Αμερική). Έχει γράψει 3,560 μηνύματα.
14-07-12
10:45
Δεν μπορώ να διαφωνήσω φίλε μου
Γιατί να εξαιρέσουμε τη θεολογία, όταν αυτοεξαιρείται μέσω της Θεοσοφίας;; Δηλαδή του Δόγματος;; Το παπατζηλίκι (υποθέσεις χωρίς απόδειξη).
Υπάρχει και Θεολογία χωρίς δόγμα....
Είναι αυτή που αρκείται στις υποθέσεις μόνο. Διάβασε Επίκουρο
Ο μονος κλαδος της θεολογιας που εχω μελετησει,ειναι η κοινωνικη θεολογια,αλλα και παλι,τα ζητηματα που θετει τα ερευνουσε η κοινωνιολογια.(πρεπει να το εχω ξανααναφερει αυτο)
Η θεολογια που εννοεις εσυ χωρις δογμα,its too old and finite my friend.Δεν μπορει να δωσει καμια απαντηση.Οπως και πολλοι κλαδοι της φιλοσοφιας,πχ μεταφυσικη η οντολογια,οι οποιοι στα σημερινα δεδομενα αραδιαζουν ενα ματσο υποθεσεις και ''πνευματισμους''.
Οτιδηποτε εχει να κανει με το Συμπαν και την εξερευνηση του,πρεπει να αφηνεται στα χερια των θετικων επιστημων.
Απορω γιατι οι περισσοτεροι,αφου δεν εχετε μελετησει φιλοσοφια την βριζετε
Το ''μαλακιες'' εμενα μου λεει ''δεν κατανοω τι λεει το κειμενο''.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
panagiotis_stav
Νεοφερμένος
Ο panagiotis_stav αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών, Φοιτητής και μας γράφει απο Κατερίνη (Πιερία). Έχει γράψει 115 μηνύματα.
14-07-12
14:06
παιδια δεν ξερω τι λετε! διαβασα ορισμένες απόψεις απλά θεωρω οτι δεν τιθεται θεμα σε κατι τετοιο! Οτι και να λετε ολοι σας η ΚΟΡΩΝΙΔΑ των επιστημών ειναι η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ!!!!!
και αυτο ειναι τελείως αδιαπραγμάτευτο!!!!
γιατι ηδη και απο την αρχαιοτητα αλλα και σημερα και για παντα πρώτα ερχεται η θεωρητικη ιδεα-αποψη-νοηση και μετα η πρακτική!! Ολοι οι μαθηματικοι για παραδειγμα πρώτα σκεφτηκαν κατι και μετα το διατυπωσαν σε αριθμους και λυσαν το προβλημα!! ΟΛΕΣ ΜΑ ΟΛΕΣ οι επιστήμες προυπηρχαν βεβαια της φιλοσοφιας καθως και ολα τα φαινομενα ολα τα μιγματα ολες οι ενώσεις ολοι οι τυποι αλλά χωρις την θεωρητικη αντιληψη(φιλοσοφια) δεν θα ειχαν διατυπωθει ποτε!! ολες οι επιστημες εμπεριεχουν φιλοσοφια!! θα ειμασταν ακομα στις σπηλιες αν δεν προβληματιζοταν ο ανθρωπος
ΥΓ. Ειμαι βεβαια και εγώ σ αυτους που την βαριουνται και δεν συμπαθουσα και ιδιαιτερα το μαθημα που διδασκοταν στο λυκειο αλλα δεν παυει να υπαρχει το γεγονος οτι η ανωτερη επιστημη απ ολες -ή μαλλον η ΜΟΝΗ επιστημη- να ειναι η φιλοσοφια καθως ολες προηλθαν απο αυτη!
και αυτο ειναι τελείως αδιαπραγμάτευτο!!!!
γιατι ηδη και απο την αρχαιοτητα αλλα και σημερα και για παντα πρώτα ερχεται η θεωρητικη ιδεα-αποψη-νοηση και μετα η πρακτική!! Ολοι οι μαθηματικοι για παραδειγμα πρώτα σκεφτηκαν κατι και μετα το διατυπωσαν σε αριθμους και λυσαν το προβλημα!! ΟΛΕΣ ΜΑ ΟΛΕΣ οι επιστήμες προυπηρχαν βεβαια της φιλοσοφιας καθως και ολα τα φαινομενα ολα τα μιγματα ολες οι ενώσεις ολοι οι τυποι αλλά χωρις την θεωρητικη αντιληψη(φιλοσοφια) δεν θα ειχαν διατυπωθει ποτε!! ολες οι επιστημες εμπεριεχουν φιλοσοφια!! θα ειμασταν ακομα στις σπηλιες αν δεν προβληματιζοταν ο ανθρωπος
ΥΓ. Ειμαι βεβαια και εγώ σ αυτους που την βαριουνται και δεν συμπαθουσα και ιδιαιτερα το μαθημα που διδασκοταν στο λυκειο αλλα δεν παυει να υπαρχει το γεγονος οτι η ανωτερη επιστημη απ ολες -ή μαλλον η ΜΟΝΗ επιστημη- να ειναι η φιλοσοφια καθως ολες προηλθαν απο αυτη!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Mr. Crowley
Διάσημο μέλος
Ο Mr. Crowley αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 3,046 μηνύματα.
14-07-12
14:15
Απορω γιατι οι περισσοτεροι,αφου δεν εχετε μελετησει φιλοσοφια την βριζετε
Το ''μαλακιες'' εμενα μου λεει ''δεν κατανοω τι λεει το κειμενο''.
Δεν τη βρίζω.Ότι τη θεωρώ μαλακία είπα,όχι ότι είναι.Μια υποκειμενική θεώρηση είναι,that's it.
Τώρα,τα περί κατανόησης κλπ,κάτι τέτοια λένε και οι θρήσκοι για να δικαιολογήσουν τις ασυναρτησίες στα ιερά τους βιβλία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:Tα παρακάτω 8 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
-
Φορτώνει...
