Παιδιά χωρισμένων γονιών

[halvas]

....κάθε περίπτωση είναι διαφορετική ..... τίποτα δεν είναι άσπρο-μαύρο

Σίγουρα, αλλά είναι γεγονός σε πολλές περιπτώσεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Χριστιάννα ^^]

Παίζει σίγουρα μεγάλο ρόλο η ηλικία... και οι δικοί μου πρόσφατα πέρασαν μια πολύ δύσκολη κρίση στην σχέση τους που ηταν πολύ πιθανό να κατέλειγε σε χωρισμό αλλά ειλικρινά με άφηνε σχεδόν αδιάφορη, καλύτερα να είναι χώρια και να 'ναι ευτυχισμένοι, παρά μαζί και δυστυχισμένοι. Αν όμως αυτό συνέβαινε 5 χρόνια πριν, είμαι σίγουρη πως δεν θα το αντιμετώπιζα έτσι. Πρέπει, όταν το παιδί είναι μικρό, να το κάνουν να καταλάβει πως δεν αλλάζουν τα συναισθήματά τους για εκείνο. Εμείς που είμαστε μεγαλύτεροι σε ηλικία μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε μόνοι μας..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rafa Nadal]

Εγώ δε νομίζω ότι υπάρχουν απαραίτητα αρνητικά.Νομίζω ότι οποιαδήποτε εξέλιξη έχει μετέπειτα η προσωπικότητα παιδιών προερχόμενων από οικογένειες όπου ενυπάρχουν χωρισμένοι γονείς είναι θέμα καθαρά της διαπαιδαγώγησης τους από αυτούς της ωριμότητας που αποκτούν κ της φροντίδας την οποία δέχονται από αυτούς κ από τα πρόσωπα του άμεσου περίγυρού τους αλλά κ από το πως δέχονται τα ερεθίσματα της κοινωνίας.Τώρα αν θες να σου πω αρνητικά συμβαίνει πολλές φορές τα παιδιά να γίνοντα επιφυλακτικά κ να έχουν το αίσθημα της αμφιβολίας για το τί πρόκειται να γίνουν στη ζωή τους για το τί πρόκειτα να προσφέρουν αυτοί το αίσθημα του φόβου για μελλοντικές τους διαπροσωπικές σχέσεις.Ακόμα πολλές φορές γνωρίζουν την παραμέληση αφού οι γονείς τους συνεχίζουν να αναλώνονται σε μεταξύ τους κόντρες κ έτσι νιώθουν παραγκωνισμένα κ αποξενωμένα από τους υπόλοιπους.,Κλείνονται στον εαυτό τους κ δύσκολα είναι κοινωνικά όντα.Αποκτούν προβλήματα κοινωνικοποίησης παρατάνε το σχολείο το οποίο μπορεί να τους προσφέρει σημαντικές αξίες κ αρχές τις οποίες μπορεί να στερηθούν λόγω των εν λόγω οικογενειακών προβλημάτων κ επηρεασμένοι από την υπερβολή της εφηβείας να κάνουν οτιδήποτε τους τραβάει χωρίς να ξέρουν αν είναι καλό ή όχι για αυτό αφού πολύ πιθανό να μην το έχουν διδαχτεί.Πολλά παιδιά λόγω ψυχολογικών επίσης προβλημάτων που αποκτούν υποπέφτουν στα ναρκωτικά κ στις απαγορευμένες ουσίες ώστε να ξεχαστούν από τα υποτιθέμενα ή κ υπαρκτά προβλήματά τους.Κυρίως τα παιδιά τα οποία χαρακτηρίζονται από υπερευαισθησία έχουν ανάγκη τους γονείς τους περισσότερο από το φυσιολογικό κ ζουν μια καθημερινότητα που δεν ανταποκρίνεται στις επιθύμιες κ στις ανάγκες τους...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κωστας Μακρης]

χωρισαν στα7 μου.....καθε μερα νιωθω και κατι περισσοτερο να με βαραινει....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rafa Nadal]

Γιατί φίλε?
Δεν είναι καλές οι συνθήκες στο σπίτι μάλλον...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[elena901126]

εγώ δεν είμαι παιδί χωρισμένων γονιών όμως τη χρονιά που μας πέρασε έζησα απο πρώτο χέρι το πώς είναι να χωρίζουν 2 άνθρωποι γιατί συνέβη σε πολύ κοντινό μου πρόσωπο.Δυστυχώς υπάρχουν και παιδιά στη μέση τα οποία λόγω του οτι ειναι μικρά...5 κ 6 χρονών δεν έχουν πολυκαταλάβει τι γίνεται ακόμα.Μέχρι στιγμής φέρονται φυσιολογικά,δεν έχουν ξεσπάσματα ή κάτι ανάλογο τέλος πάντων.δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί η κατάσταση στο μέλλον αφού σίγουρα το πατρικό πρότυπο χρειάζεται στο σπίτι και πόσο μάλλον για τα αγόρια.
Κάτι που είχα προσέξει πάντως είναι οτι όταν άρχισαν οι μεγάλοι καβγάδες και τα πιο μικρά παιδιά ήταν στην ηλίκια που αρχίζουν να μιλάνε κλπ δεν έβγαζαν κουβέντα.Με το ζόρι και μετά απο χίλιες προσπάθειες άρχισαν να επικοινωνούν.
Γι αυτό στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπήρχε καλύτερη λύση απο το διαζύγιο!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[marooo]

Δεν ξέρω αν εμενα αυτό το γεγονός άλλαξε κάτι στην συμπεριφορά μου.
Απ' ότι θυμάμαι, οι γονείς μου πάντα είχαν προβλήματα που ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω... Σιγά, σιγά το έψαξα κι ανακάλυψα πολλά κι άσχημα... Καλύτερα που χώρισαν. Το να βλέπεις τους γονείς σου να φωνάζουν και να μαλώνουν είναι ότι χειρότερο. Πόσο ακόμα να χτυπιούνται μεταξύ τους... Μου έρχονται διάφορες απαίσιες εικόνες στο μυαλό απο τότε που ήμουν μικρή. Μερικές φορές εξαφανίζονταν κι οι δυό τους χωρίς να μας λένε που πάνε. 10 χρονών νομίζω, έλειπαν απο το πρωί μέχρι το βράδυ κι εμείς νομίζαμε πως μας εγκατέλειψαν.... Φυσικά η κατάσταση ήταν άθλια. Η μαμά μου έπινε, ο μπαμπάς μου έμενε αλλού κι εμείς κάπου μες στο πλήθος... Εγώ κρυβόμουν κι έκρυβα και τον αδερφό μου γιατί δεν ήθελα να βλέπει τη μαμά μας να κλαέι. Δεν με χτύπησε ποτέ κανείς τους, απλώς δεν ήθελαν να είμαι στα πόδια τους. Τώρα έχουν καλυτερέψει τα πράγματα. Έχουμε αλλάξει σπίτι εδώ και δυό χρόνια γιατί η μητέρα μου δεν άντεχε να είναι πια σ'εκείνο το σπίτι που ζόυσε με τον μπαμπά μου... Ο δε πατέρας μου έχει ξαναπαντρευτεί και τώρα περιμένει παιδί... Σπάνια τον βλέπω, αν και μ' αγαπάει πολύ, είμαι σίγουρη, απλώς δεν ξέρει πως να μ' αντιμετωπίσει, μου κάνει όλα τα χατίρια και δεν θέλει να του φέρνω αντίρρηση. Επίσης κανέναν απο τους δύο δεν τους νοιάζουν οι επιδόσεις μου στο σχολείο, αλλά εμένα δεν μ' αρέσει να είμαι τελευταία, πότέ δεν μου άρεσε. Και χαίρομαι που δεν ασχολούνται μαζί μου, ούτε τους νοιάζει πως είμαι, ούτε που και τι ώρα θα γυρίσω και γενικά δεν με ρωτάνε ποτέ τίποτα για 'μένα. Η μητέρα μου, όποτε προλαβαίνω και τη βλέπω, συζητάμε τα πάντα και μου υπενθυμίζει πως είμαι ότι πιο σημαντικό της έχει συμβεί. Καμιά φορά την πιάνουν τα κλάματα κι εγώ προσπαθώ να την παρηγορήσω όσο μπορώ... Λέει ότι λυπάται που δεν μπορεί να με βοηθήσει, που κατέληξε έτσι με τον μπαμπά, που εκείνη δεν μπορεί να προχωρήσει στη ζωή της, ή μάλλον δεν θέλει να ξαναπαντρευτεί με τον Φίλιππο(πατριός), γιατί ελπίζει πως ο πατέρας μου μια μέρα θα ξαναγυρίσει... Εγώ της χτυπάω όσο μπορώ πως ο μπαμπάς έχει κάνει άλλη ζωή κι εκείνη πρέπει να συνεχίσει την δική της... Τι άλλο να κάνω; Δεν μπορώ να την βλέπω να κλαιέι και να στενοχωριέται...

σε καταλαβαινω...αλλα μη σκας,υπαρχουν και πολυ χειροτερα,τυχεροι ειμαστε..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[domenica7]

Δε ξέρω τελικά τι είναι πιο επώδυνο να χωρίσουν ή να τσακώνονται και να ακούς φασαρίες μια ζωή..Τελος πάντων.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 292010]

Νομίζω και τα δύο είναι δύσκολα ως καταστάσεις.Απλά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Kotatsuneko]

Επειδή δεν το έχω βιώσει δεν ξέρω να πω ακριβώς αλλά κατα τη γνώμη μου μέχρι τα 10 χρόνια όλοι μας θα είχαμε πειραχτεί.
Από κει και πέρα είναι στον χαρακτήρα του καθενός.
Εγώ προσωπικά δεν θα ήθελα να μένουν μαζί μόνο και μόνο γιατί είμαι εγώ στη μέση.
Αν δεν είναι ευτυχισμένοι πια μεταξύ τους εγώ το μόνο που θα εκλαμβάνω είναι μόνιμοι τσακωμοί, δεν νομίζω ότι θα μου άρεσε αυτή τη κατάσταση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[orathac]

εγω ειχα αποτυχημενο πατερα, στα 7 μου χωρισαν και αυτος δεν ηρθε ποτε να με ξαναδει. Δεν εχω προβληματα πνευματικα, η μανα μου σταθηκε σαν πατερα και σαν μητερα, στα οικονομια θα μπορουσαμε να μασταν ακομα ποιο καλητερα αλλα δεν εχω προβληματα ουτε εκει.
Δεν θα θελα να γυρισει πισω, θα εκανε απλα τα πραγματα ποιο δυσκολα για μενα να τον ξαναδιοξω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[@Maraki@]

Το διαζύγιο είναι δυστυχώς μια δύσκολη κατάσταση όπως και πολλές άλλες στη ζωή του ανθρώπου, αλλά είναι πιά καθημερινότητα για τα περισσότερα ζευγάρια. Υπάρχουν πολλοί τύποι διαζυγίου με πιο σημαντικό κατά τη γνώμη μου το διαζύγιο με παιδιά. Η ζωή με έφερε πολύ κοντά με αρκετά παιδιά που έχουν βιώσει αυτή την κατάσταση και αυτό που έχω να πώ είναι οτι περισσότερα πλεονεκτήματα έχουν παρά μειονεκτήματα. Είναι άνθρωποι με πολύ συγκροτημένες προσωπικότητες, καθώς οι περισσότεροι έχουν μεγαλώσει μόνοι τους και ξέρουν να επιβιώνουν. Είναι πάντα δίπλα σου και μοιράζουν τη βοήθειά τους απλόχερα. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι είναι άνθρωποι που μοιράζουν αγάπη, και μιλάμε για πολλή αγάπη. Ίσως είναι λίγο ευάλωτοι συναισθηματικά, αλλά και ποιός δεν είναι;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fabulous]

σε καταλαβαινω...αλλα μη σκας,υπαρχουν και πολυ χειροτερα,τυχεροι ειμαστε..

Δεν σκάω. Κι εκτιμώ το κάθετι που με κάνει ετυτυχισμένη.

Δε ξέρω τελικά τι είναι πιο επώδυνο να χωρίσουν ή να τσακώνονται και να ακούς φασαρίες μια ζωή..Τελος πάντων.

Να χωρίσουν. Στο εγγυώμαι. Είναι δύσκολο αλλά με δύναμη και θέληση ξεπερνιέται.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[orathac]

Να χωρίσουν. Στο εγγυώμαι. Είναι δύσκολο αλλά με δύναμη και θέληση ξεπερνιέται.

βασικα εξαρταται. μην εισαι απολυτη

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[beautiful loser]

Δεν υπαρχουν ανθρωπινες σχεσεις χωρις ριξεις , αλλα επειδη η αντιληψη των πραγματων απ εμας δεν ταυτισμενη με την πραγματικοτητα δεν ξερουνε ποτε ειναι που πρεπει να λαβει τελος μια σχεση συμβιωσης , οι γονεις.Η συναισθηματικη φορτιση , τα αποθημενα , oι αναμνησεις ειναι παραγοντες που τους εμποδιζουνε , οπως και καθε ανθρωπο να δει την αληθεια μιας καταστασης.Δεν αλλαξε η δομη ενος ανθρωπου , ουτε η δυνατοτητα του να κρινει επειδη εφερε στον κοσμο ενα παιδι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fabulous]

βασικα εξαρταται. μην εισαι απολυτη

Απο τι εξαρτάται;
Είναι προτιμότερο να έχει ο καθένας την ησυχία του απο το να παιδεύουν και να παιδεύονται μια ζωή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[beautiful loser]

Νομιζω οτι εννοει οτι εξαρται απο το ποσο εχει επιδεινωθεί η κατασταση και κατα ποσο μπορει να ανακτηθει το παλιο αισθημα που καποτε τους ειχε ενωσει.
Ασε που οι διακανονισμοι του διαζυγιου ειναι αρκετα επιπονη διαδικασια που δεν θελουν να την περασουν

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Λουκρητία]

Ας απαντησω κι εγω λοιπον.
Γιουχου.
Αν με ρωτουσε καποιος πριν αν χωρισμενοι γονεις=προβληματικα παιδια, σαν σωστη μαλαγκισμενη θα ελεγα ναι, χωρις να εχω ψαξει το θεμα.'-.- Αλλα τωρα αυτο αλλαξε. Απο τοτε που χωρισαν οι γονεις μου (παραμονη Πρωτοχρονιας'-.-) πολλα πραγματα ειναι πολυ καλυτερα στη ζωη μου.
Τι εννοω..
Η αδερφη μου πλεον δεν αλλαζει δρομο στο σπιτι οταν συναντιεται με τον πατερα μου, και ουτε γινεται της πορνης επειδη δεν ειναι πια αυτος στο σπιτι, αρα συνεπως δεν τσακωνομαστε χοντρα.
Και το παραδεχομαι, ο πατερας μου, ποτε του δεν ηταν καλος και σωστος οικογενειαρχης.
Νιωθω κατι σαν.. εχμ.
Οχι μισος.
Δεν τον μισω.
Απλα νιωθω ευγνωμων μονο επειδη εξαιτιας του ηρθα στον κοσμο.
Εχω αρκετες ασχημες αναμνησεις, για αυτο δεν μου λειπει. (οχι ρε, δεν με χτυπουσε, αλλα εκανε αλλες κι αλλες μαλαγκιες, τσακαλια μου '-.-)
Εξαλλου η μανα μου δεν τον αγαπουσε.
Απο μικρη το ηξερα αυτο.
Αρα καλυτερα ετσι i reapet.

Και για να μην συνεχισω να σας τα πρηζω..
Πιστευω οτι οταν δεν τραβαει αλλο το πραγμα, τα παιδια ειναι ΠΟΛΥ καλυτερα απο οταν ηταν μαζι οι γονεις τους.
Οχι μουτρα, οχι χαλια ψυχολογια απο τσακωμους, οχι εντασεις, οχι νευρα.
Ποιο το κακο;
Μην μου πειτε την γνωστη μαλαγκια "Μαα.. θα τους λειπει ο πατερας τους..:/"
Μαλαγκιες τουμπανα.
Δεν θα τους λειπει.
Προσωπικα τον βλεπω 1 φορα την εβδομαδα, το Σαββατο, γιατι πηγαινω στο μαγαζι.
Αλλα οχι οτι τρελαινομαι, ουτε οτι βγαζω το βρακι μου απο την χαρα μου που θα παω.
Απλα πηγαινω.
Για να μην γινουν πιο σκατα τα πραγματα i think.

Αααυτα.
Κι οποιος καταλαβε καταλαβε ρε.

εδιτ: Επισης ο χωρισμος των γονιων μου με εκανε πιο ανθεκτικη σε ασχημες καταστασεις, και με εκανε να εκτιμω το καθετι που εχω. Απο το σπιτι μου, μεχρι ουτε κι εγω δεν ξερω τι. Και εκτος αυτου, εχω δεθει υπερβολικα πολυ με την οικογενεια μου τωρα. Και ολα οκεη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[crazygirl96]

Απάντηση: Παιδιά χωρισμένων γονιών
Σωστα...ειναι πολλα παιδια που δεν τους εχει πειραξει ιδιαιτερα ο χωρισμος των γονιων!
Δεν ειναι απαραιτητο να υπαρχουν αρνητικα στην κατασταση αυτη!

Γνωριζω μια κοπελα η οποια παρακαλουσε να χωρισουν οι γονεις της γιατι ολο τσακωνοντουσαν και την επερνε κ αυτην η μπαλα...οποτε καλυτερα χωρισμενοι...ετσι το θεωρουσε καλο αυτη τουλαχιστον!

+φωνω και εγω!!! :iagree:

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[orathac]

Απο τι εξαρτάται;
Είναι προτιμότερο να έχει ο καθένας την ησυχία του απο το να παιδεύουν και να παιδεύονται μια ζωή.

[FONT=&quot]θα σου πω μια περίπτωση που ίσος την θεωρήσεις ακραία αλλά συμβαίνει και συχνά μάλιστα. Ένα ζευγάρι έχει ένα παιδί+, στην περίπτωση τους το πάθος έχει σβήσει, και ως γνωστών ο άνδρα πάει αλλού να ικανοποιηθεί, όταν κάποτε το μάθει η γυναίκα γιατί ο άνδρας είναι ένα χωριάτης που δεν μπορεί να το κρύψει, για χάρη του μοναδικού/μοναδικών παιδιών της δεν τον χωρίζει.[/FONT]
[FONT=&quot]Όταν το παιδί μάθει για αυτό. Τι θα νομίζει για τους γονείς του?[/FONT]
[FONT=&quot]1: Μάνα δυστυχισμένη[/FONT]
[FONT=&quot]2: Πατέρας ανεύθυνος[/FONT]
[FONT=&quot]3: Μάνα δεν έχει δύναμη να υπερασπιστή τα δικαιώματα της[/FONT]
[FONT=&quot]Είναι καλά παραδείγματα αυτά για ένα παιδί?[/FONT]
[FONT=&quot]Και δεν μιλώ εκτός πείρας, κάποιοι φίλοι της Μάνας μου έχουνε ακριβός το ίδιο πρόβλημα, έχουνε δυο παιδιά, και επειδή η μάνα θεώρει ότι είναι καλό να μην χωρίσουνε συνεχίζει την ίδια κατάσταση. Προσωπικά θα έλεγα καλύτερα να χωρίσουνε, έτσι κιʼαλλιώς δεν έχεις δικαίωμα να μπεις ανάμεσα τους. Τώρα άμα αυτό θα σε ωφελήσει είναι άλλη κουβέντα, άμα πχ ο πατέρας ή η μητέρα δεν ασχολούνται μαζί σου και σε έχουν διαγράψει, τότε είναι πρόβλημα, αλλά εγώ σχεδόν ΟΛΟΙ που ξέρω είναι παιδιά χωρισμένων γονιών και είναι μια χαρά και δεν σφαζούνε, ούτε πίνουν το αίμα τους. Η υποκρισία γενικά είναι κακό παράδειγμα.[/FONT]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.