Παιδιά χωρισμένων γονιών

[fabulous]

Παιδιά εγώ δεν προσβλήθηκα... Γνώμη της είναι. Ίσως να το βλέπει έτσι, δεν μπορώ να της το αλλάξω. Κάνένας άνθρωπος δεν είναι σωστός, όλοι μας κάνουμε λάθη, όπως κι οι γονείς μου. Είμαι σίγουρη πως δεν ήθελαν κάτι τέτοιο... Δεν με μεγάλωσαν λάθος. Δεν με μεγάλωσαν καν. Απο μικρή έκρινα τι ήταν σωστό για 'μένα, ήμουν τυχερή εγω. Οι γονείς μου δεν ασχολήθηκαν ποτέ. Πάντα ήταν εδώ σε κάθε πρόβλημά μου και με στήριζαν. Ειδικά η μητέρα μου. Ο πατέρας μου ήταν πάντα αλλού, αλλά τον αγαπάω γιατί είναι πατέρας μου, παρόλο που μερικές φορές δεν ξέρει πως να μου φερθεί. Κι όσο για το αν τα πνίγω μέσα μου, τέτοια θέματα δεν μ' αρέσει να τα μοιράζομαι με κανέναν. Προτιμώ να τα κρατάω, να σκέφτομαι μόνη μου λύσεις... Τα γράφω εδώ γιατί σχετίζονται με το θέμα, αλλά γενικά το αποφεύγω. Δεν έχω πρόβλημα με ότι κι αν λέτε, γνώμη σας είναι...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Hey Joy]

Βασικά όλα έχουν να κάνουν με την ωριμότητα και τις προτεραιότητες των γονιών κατά κύριο λόγο, αλλά και του παιδιού.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fabulous]

Ουτε ο τροπος που της φερονται οι γονεις της.. μια μητερα που ζει με την ελπιδα να γυρισει ο πατερας και δεν προχωρα τη ζωη της κι ενας πατερας που απο τυψεις της κανει ολα τα χατηρια.. χωρις να ενδιαφερονται για τα μαθηματα της και για το οτι σε μικρη ηλικια πρεπει να ειναι η δυνατη του σπιτιου

Τι να κάνουμε... Κάποτε τους είχα σαν πρότυπα.
Μεγαλώνοντας, κατάλαβα. Ότι κάνω το κάνω για 'μένα και για κανέναν άλλον.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deathnote]

Fabulous συμβουλή:Δώσε σημασία μόνο σε εσένα άσε τους να κάνουν ο,τι θέλουν , μην δίνεις σημασία.Εαν δεν έχεις επικονωνία με τον έναν απο τους δυό να είσαι σίγουρη πως δεν υπάρχει ούτε αγάπη ούτε τίποτα..Προσπάθησε να κάνεις πράγματα για σένα και για αυτήν που ακόμα σε αγαπάει..Οι άντρες δεν δένονται με τα παιδιά τους ειδικά κιόλας όταν φεύγουν...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fabulous]

Fabulous συμβουλή:Δώσε σημασία μόνο σε εσένα άσε τους να κάνουν ο,τι θέλουν , μην δίνεις σημασία.Εαν δεν έχεις επικονωνία με τον έναν απο τους δυό να είσαι σίγουρη πως δεν υπάρχει ούτε αγάπη ούτε τίποτα..Προσπάθησε να κάνεις πράγματα για σένα και για αυτήν που ακόμα σε αγαπάει..Οι άντρες δεν δένονται με τα παιδιά τους ειδικά κιόλας όταν φεύγουν...

Ευχαριστώ! Συμφωνώ σ' αυτά που λες. Με τον πατέρα μου όμως έχουμε επικοινωνία, το απαίτησε ο ίδιος. Θέλει να μας βλέπει, ψευτοθυμώνει όταν ξεχνάω να τον πάρω τηλέφωνο, μας έφτιαξε δωμάτια με δικό μας μπάνιο, θέλει στις διακοπές να είμαστε μαζί του... Άπλώς με μενα, επειδή είμαι και κορίτσι, είναι διαφορετικός. Μ' αφήνει να κάνω ότι θέλω και όπως το θέλω, δλδ δεν μου δίνει προσοχή. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα βράδυ που γυρνούσα βόλτα, ήταν 11 η ώρα και δεν περνούσε λεωφορείο (μόνη μου), πήρα τηλ. τον πατέρα μου να έρθει να με πάρει κι εκείνος, γυρνώντας απο την εταιρία, κουρασμένος, βαριόταν να έρθει... Είχα πεισμώσει και μου 'χε πει" Βρες τρόπο να γυρίσεις..." Εγώ απελπισμένη, πήρα ένα ταξί και μετά δεν του μίλαγα... Φυσικά το είχε ξεχάσει την επόμενη. Ένα άλλο παράδειγμα ήταν λίγο πριν χωρίσει με την μητέρα μου. 9 χρονών, ψινόμουν στον πυρετό, η μητέρα μου σε μάθημα, ο αδερφός μου στο φροντιστήριο 8 η ώρα το βράδυ, Φεβρουάρης... Η μαμά μου λίγο πριν φύγει με έιχε βάλει στο κρεβάτι, κι έιχε πάει τον αδερφό μου για μάθημα κι έπειτα στο δικό της ιδιαίτερο που έκανε... Ζήτησε απο τον μπαμπά μου 8 η ώρα να περάσει να τον πάρει και να έρθουν σπίτι να κάτσουν μαζί μου. Ο μπαμπάς μου έκανε μια μικρή γιορτή στην εταιρία με αποτέλεσμα να πιει και να μην μπορεί να οδηγήσει... έτσι ο αδερφός μου τον περίμενε μέχρι τις 10 το βράδυ κάτω απο το φροντιστήριο (7.5 χρονών παιδάκι) Εγώ με πυρετό στο κρεβάτι, η μητέρα μου μαθημα με κλειστό το κινητό κι ο μπαμπάς μου που αλλού; Στην εταιρία... Ήμουν έξαλλη γιατί σε 'μένα ξέσπασαν όλοι. Πήρα τηλέφωνο τον αδερφό μου ο οποίος έκλαιγε και του είπα να παέι στην διευθύντρια του φροντιστηρίου να κάτσει εκει μέσα μέχρι να πάρω εγώ τον μπαμπά... Όταν είδε πως ήμουν εγώ το έκλεινε, έτσι του έστειλα μήνυμα, εντελώς εκεί που πονάει... " Mπαμπά, θα έπρεπε να ντρέπεσαι... Ο Αντρέας σε περιμένει κι εσύ τι κάνεις; Εγώ σε περιμένω, έχω 39 πυρετό... Κι η μάμά νομίζει πως είσαι μαζι μας. Έλα γιατί θα τσακωθείτε πάλι..." πέρασε άλλη μία ώρα και δεν είχα στοιχεία απο κανέναν. Ένιωθα χάλια. Σηκώθηκα, ζαλίστηκα κι έπεσα κάτω. Έβαλα τα κλάματα. Δεν ξέρω πόση ώρα έμεινα εκεί. Μετά θυμάμαι ότι με βρήκε η μαμά κι άρχισε τις ερωτήσεις " Που είναι ο μπαμπάς; Ο Αντρέας; Εσύ πως βρέθηκες σε τέτοια κατάσταση;" Άνοιξε το κινητό κι είδε 20 κλήσεις. Όλες απο 'μένα. Θυμάμαι η μάμά μου με φρόντισε, μ' έβαλε να κοιμηθώ, μου έδωσε ένα φιλί και πήγε να βρει τον αδερφό μου, ο οποίος ειχε πάθει σοκ... Όταν ήρθε σπίτι, μου είπε τα εξής λόγια, τα οποία θυμάμαι ακόμα, μετά απο 4,5 χρόνια απο τότε " Αχ βρε Μαράκι, αν δεν υπήρχες εσύ, θα είχαμε καταστραφεί όλοι, να το ξέρεις..." Δεν σας λέω τι έγινε μόλις ήρθε σπίτι ο μπαμπάς... Φαντάζεστε. Μετά απ' αυτό, χωρίσανε. Και να 'ταν μόνο αυτό... Οπότε καλύτερα τώρα. Τώρα είμαστε ήρεμοι. Κι αυτό το λέω σε κάθε παιδί που λέιπει κάποιος απο τους γονείς του. Όλα γίνονται για να καλυτερέψει μια κατάσταση....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Orestes]

Κι αυτό το λέω σε κάθε παιδί που λέιπει κάποιος απο τους γονείς του. Όλα γίνονται για να καλυτερέψει μια κατάσταση....

Ε βέβαια... Μα το διαζύγιο γίνεται για το κοινό ώφελος... Για το μικρό παιδί που δεν έχει επίγνωση της κατάστασης ίσως φανεί βάρβαρο αλλά στο μέλλον θα καταλάβει οτι είναι το σωστό. Δεν έχει νόημα μέσα σε μια οικογένεια να επικρατούν οι τσακωμοί και το μίσος... Αυτό δεν θα ήταν οικογένεια άλλωστε..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Afey]

Βασικά με συγκίνησε αυτό το thread και εντυπωσιάστηκα κάπως γιατί νόμιζα ότι τίποτα πλέον σε τούτο το σάπιο κόσμο δεν θα μπορούσε να το κάνει αυτό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[xrhstoss]

Ολα οσα ειπες με εβαλαν σε σκεψεις και μ'εκαναν να εκτιμησω πολλα πραγματα τελικα που θεωρουσα αυτονοητα...

Fabulous μπραβο απο μενα που αντιμετωπιζεις ωριμα αυτη την κατασταση,μου εκανε εντυπωση ο τροπος σκεψης σου...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Proudqueen]

Βασικά με συγκίνησε αυτό το thread και εντυπωσιάστηκα κάπως γιατί νόμιζα ότι τίποτα πλέον σε τούτο το σάπιο κόσμο δεν θα μπορούσε να το κάνει αυτό.

συμφωνω..απο τα πιο αληθινα topics εδω μεσα..κι ευχομαι να συνεχισει με πολλες σελιδες ακομα..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[AnastaZia]

συμφωνω..απο τα πιο αληθινα topics εδω μεσα..κι ευχομαι να συνεχισει με πολλες σελιδες ακομα..

το λες, λες και ειναι περιοδικο
παντως εγω υποκλινομαι στην κοπελα!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fabulous]

Ολα οσα ειπες με εβαλαν σε σκεψεις και μ'εκαναν να εκτιμησω πολλα πραγματα τελικα που θεωρουσα αυτονοητα...

Fabulous μπραβο απο μενα που αντιμετωπιζεις ωριμα αυτη την κατασταση,μου εκανε εντυπωση ο τροπος σκεψης σου...

Ευχαριστώ, αν και δεν έχει τίποτα ιδιαίτερο ο τρόπος σκέψης μου.
Πιστεύω πως όλοι όσοι έχουν περάσει μια παρόμοια κατάσταση, έτσι σκέφτονται...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[miv]

Δεν ξέρω αν με την περίπτωσή σου έγινε έτσι ακριβώς, αλλά γεγονός είναι ότι η υπερβολική προσκόλληση στην καριέρα απομακρύνει το ζευγάρι. Βασικά (μπορεί να το λέω κι επειδή κρίνω εκ του ασφαλούς, αλλά νομίζω έτσι είναι) δεν μπορείς να βάζεις την εταιρεία πάνω από την οικογένεια. Πάντα βέβαια φταίνε και οι δύο σε ένα διαζύγιο, ποτέ ο ένας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fabulous]

Δεν ξέρω αν με την περίπτωσή σου έγινε έτσι ακριβώς, αλλά γεγονός είναι ότι η υπερβολική προσκόλληση στην καριέρα απομακρύνει το ζευγάρι. Βασικά (μπορεί να το λέω κι επειδή κρίνω εκ του ασφαλούς, αλλά νομίζω έτσι είναι) δεν μπορείς να βάζεις την εταιρεία πάνω από την οικογένεια. Πάντα βέβαια φταίνε και οι δύο σε ένα διαζύγιο, ποτέ ο ένας.

Δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Ξέρω τι είναι και που βασίζεται, αλλά παραείναι προσωπικό... Αυτό έφερε τ' αλλά κι έτσι έγινε ένα μπουλούκι γεμάτο ψέμματα, λάθη και βλακείες. Σίγουρα η εταιρία ήταν ένα πρόβλημα, αλλά απ' τα μικρά... Που να ακούσεις τα "μεγάλα".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Wolly]

Ξεφύγαμε από το θέμα! Σκοπός του δεν είναι να αναλύσουμε τα προσωπικά του καθενός,αλλά τις επιπτώσεις στην διαμόρφωση του χαρακτήρα των παιδιών αυτών, εφόσον ήταν σε μικρή ηλικία,όταν έγινε ο χωρισμός!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deathnote]

Ευχαριστώ! Συμφωνώ σ' αυτά που λες. Με τον πατέρα μου όμως έχουμε επικοινωνία, το απαίτησε ο ίδιος. Θέλει να μας βλέπει, ψευτοθυμώνει όταν ξεχνάω να τον πάρω τηλέφωνο, μας έφτιαξε δωμάτια με δικό μας μπάνιο, θέλει στις διακοπές να είμαστε μαζί του... Άπλώς με μενα, επειδή είμαι και κορίτσι, είναι διαφορετικός. Μ' αφήνει να κάνω ότι θέλω και όπως το θέλω, δλδ δεν μου δίνει προσοχή. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα βράδυ που γυρνούσα βόλτα, ήταν 11 η ώρα και δεν περνούσε λεωφορείο (μόνη μου), πήρα τηλ. τον πατέρα μου να έρθει να με πάρει κι εκείνος, γυρνώντας απο την εταιρία, κουρασμένος, βαριόταν να έρθει... Είχα πεισμώσει και μου 'χε πει" Βρες τρόπο να γυρίσεις..." Εγώ απελπισμένη, πήρα ένα ταξί και μετά δεν του μίλαγα... Φυσικά το είχε ξεχάσει την επόμενη. Ένα άλλο παράδειγμα ήταν λίγο πριν χωρίσει με την μητέρα μου. 9 χρονών, ψινόμουν στον πυρετό, η μητέρα μου σε μάθημα, ο αδερφός μου στο φροντιστήριο 8 η ώρα το βράδυ, Φεβρουάρης... Η μαμά μου λίγο πριν φύγει με έιχε βάλει στο κρεβάτι, κι έιχε πάει τον αδερφό μου για μάθημα κι έπειτα στο δικό της ιδιαίτερο που έκανε... Ζήτησε απο τον μπαμπά μου 8 η ώρα να περάσει να τον πάρει και να έρθουν σπίτι να κάτσουν μαζί μου. Ο μπαμπάς μου έκανε μια μικρή γιορτή στην εταιρία με αποτέλεσμα να πιει και να μην μπορεί να οδηγήσει... έτσι ο αδερφός μου τον περίμενε μέχρι τις 10 το βράδυ κάτω απο το φροντιστήριο (7.5 χρονών παιδάκι) Εγώ με πυρετό στο κρεβάτι, η μητέρα μου μαθημα με κλειστό το κινητό κι ο μπαμπάς μου που αλλού; Στην εταιρία... Ήμουν έξαλλη γιατί σε 'μένα ξέσπασαν όλοι. Πήρα τηλέφωνο τον αδερφό μου ο οποίος έκλαιγε και του είπα να παέι στην διευθύντρια του φροντιστηρίου να κάτσει εκει μέσα μέχρι να πάρω εγώ τον μπαμπά... Όταν είδε πως ήμουν εγώ το έκλεινε, έτσι του έστειλα μήνυμα, εντελώς εκεί που πονάει... " Mπαμπά, θα έπρεπε να ντρέπεσαι... Ο Αντρέας σε περιμένει κι εσύ τι κάνεις; Εγώ σε περιμένω, έχω 39 πυρετό... Κι η μάμά νομίζει πως είσαι μαζι μας. Έλα γιατί θα τσακωθείτε πάλι..." πέρασε άλλη μία ώρα και δεν είχα στοιχεία απο κανέναν. Ένιωθα χάλια. Σηκώθηκα, ζαλίστηκα κι έπεσα κάτω. Έβαλα τα κλάματα. Δεν ξέρω πόση ώρα έμεινα εκεί. Μετά θυμάμαι ότι με βρήκε η μαμά κι άρχισε τις ερωτήσεις " Που είναι ο μπαμπάς; Ο Αντρέας; Εσύ πως βρέθηκες σε τέτοια κατάσταση;" Άνοιξε το κινητό κι είδε 20 κλήσεις. Όλες απο 'μένα. Θυμάμαι η μάμά μου με φρόντισε, μ' έβαλε να κοιμηθώ, μου έδωσε ένα φιλί και πήγε να βρει τον αδερφό μου, ο οποίος ειχε πάθει σοκ... Όταν ήρθε σπίτι, μου είπε τα εξής λόγια, τα οποία θυμάμαι ακόμα, μετά απο 4,5 χρόνια απο τότε " Αχ βρε Μαράκι, αν δεν υπήρχες εσύ, θα είχαμε καταστραφεί όλοι, να το ξέρεις..." Δεν σας λέω τι έγινε μόλις ήρθε σπίτι ο μπαμπάς... Φαντάζεστε. Μετά απ' αυτό, χωρίσανε. Και να 'ταν μόνο αυτό... Οπότε καλύτερα τώρα. Τώρα είμαστε ήρεμοι. Κι αυτό το λέω σε κάθε παιδί που λέιπει κάποιος απο τους γονείς του. Όλα γίνονται για να καλυτερέψει μια κατάσταση....

Είσαι τυχερούλα..Πολύ τυχερούλα..Μακάρι να ήταν όλοι έτσι..Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τις τους πιάνει μερικούς και ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fabulous]

Είσαι τυχερούλα..Πολύ τυχερούλα..Μακάρι να ήταν όλοι έτσι..Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τις τους πιάνει μερικούς και ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους...

Γιατί είμαι τυχερούλα; Δεν κατάλαβα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deathnote]

Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που αδιαφορούν για τα παιδιά τους.Γι'αυτό ντε...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[thanosmylo]

Μμμ περίεργη κατάσταση.

Επειδή έχω τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα στην τάξη μου έχω βγάλει τα εξής συμπεράσματα:
Στην τάξη μας έχουμε τρία παιδιά χωρισμένων γονιών.
Το ένα έχει άριστη σχέση με τους γονείς του και φαίνεται αυτό και γενικά δεν έχει επηρεαστεί καθόλου. Είναι μια χαρά.

Τα άλλα δυο, ειδικά ο τελευταίος φαίνεται πως δεν το πήρε καλά και φαίνεται πάρα πολύ στην συμπεριφορά του και στις σχέσεις με τους γονείς του.
Ειδικά με τη συμπεριφορά του, όπου από το δημοτικό απασχολεί τους δασκάλους και τους καθηγητές και πολλές φορές έχει δημιουργήσει προβλήματα με άλλους.
Και δε φταίει κάτι άλλο καθώς είμαι σε θέση να γνωρίζω τους λόγους, μιας και 12 χρόνια είμαι συμμαθητής του.Δεν τον λέω προβληματικό προς θεού απλώς επηρεάστηκε γιατί χώρισαν οι γονείς του όταν αυτός ήταν δημοτικό ή νηπιαγωγείο.

Ίσως φανεί ειρωνική η στάση μου σε μερικούς αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός μου με αυτό το παράδειγμα. Θα ήθελα να το τονίσω αυτό...

Βασικά θεωρώ πως είναι θέμα χειρισμού και πολύ περισσότερο σε τί ηλικία έχει συμβεί ο χωρισμός. Του πρώτου παιδιου΄που σας είπα χώρισαν όταν αυτό ήταν γ'γυμνασίου και το τελευταίο όταν ήταν νηπιαγωγείο. Ο τελυταίςο το έχει πάρει πιο βαριά. Ο πρώτος τρεις λαλούν και δυο χορεύουν.

Βασικό ρόλο παίζει επίσης στο πως θα αντιμετοπίσει την κατάσταση ο γονέας με τον οποίο ζει το παιδί.

Δε μου αρέσει να βάζω "ταμπέλες" και να ξεχωρίζω "αυτός" είναι παιδί χωρισμένων γονιών, όπως αποκαλούσα τα παιδιά πιο πάνω. Είναι κάτι φυσιολογικό μέσα στην κοινωνία και δεν είναι κάτι το περίεργο. Καθώς οι άνθρωποι πάντα θα διαφωνούν.

Δεν ξέρω αν αυτά που λέω είναι σωστά απλώς αυτά τα συμπεράσματα έχω βγάλει.
Γενικά, πάντα πρέπει να υπάρχει ένας διάλογος και ποτέ συγκορύσεις ώστε όλες οι καταστάσεις να είναι ομαλά μεταβαλλόμενες...
Και φτάνει γιατί σαν ψυχολόγος κάνω... χεχεχε

αυτά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[halvas]

Δε το έχω ζήσει αλλά ακούω ότι σε παιδιά στην εφηβεία, ο χωρισμός αφήνει ψυχολογικά τραύματα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mavro Provato]

Δε το έχω ζήσει αλλά ακούω ότι σε μικρά παιδιά, ο χωρισμός αφήνει ψυχολογικά τραύματα.

....κάθε περίπτωση είναι διαφορετική ..... τίποτα δεν είναι άσπρο-μαύρο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.