Αρχική Forum
Ρωτήστε κάτι
Προσωπικές Συζητήσεις
Πανελλαδικές
Αγγελίες
Chat
Συνδεδεμένοι Χρήστες
Λίστα Αποκλεισμένων
Υπεύθυνοι του Forum
e-steki
γιαννης_00
Επιφανές μέλος
Ο γιαννης_00 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 23 ετών, Μαθητής Α' γυμνασίου και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 9,592 μηνύματα.
30-10-23
22:17
Πανελλήνιες σήμερα.. όπως πριν 40 χρόνια
ΦΟΙΤΗΤΙΚΑ ΝΕΑ | Πανελλήνιες σήμερα.. όπως πριν 40 χρόνια - Πριν από 40 χρόνια το 1983 έγιναν οι πρώτες Πανελλαδικές Εξετάσεις με το σύστημα των Δεσμών, που είναι ακριβώς αυτό που ισχύει και σήμερα με διαφορετικά ονόματα: αντί για Δέσμες, Επιστημονικά Πεδία...
www.foititikanea.gr
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
31-10-23
01:04
Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο σου Γιάννη. Μου δίνεις την αφορμή να γράψω αναλυτικά σε συνέχειες την Ιστορία των Πανελληνίων εξετάσεων. Είχαμε κάνει κάποτε μια εργασία και έχω αρκετό υλικό.
Θα καλύψω 186 χρόνια. Πάμε....
1) ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1837 - 1924
Το Πανεπιστήμιο Αθηνών ιδρύθηκε το 1837 και μέχρι το 1925 ήταν το μοναδικό Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα της χώρας. Μέχρι το 1924 η εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση γινόταν χωρίς εξετάσεις. Δεν ήταν αναγκαίες, καθώς οι θέσεις επαρκούσαν ή και περίσσευαν με τους λίγους τότε εραστές της γνώσης. Οι συνθήκες στην Ελλάδα ήταν δύσκολες. Ο κόσμος δεν είχα χρήματα και το Πανεπιστήμιο ήταν αυτοχρηματοδοτούμενο, δηλαδή οι φοιτητές πλήρωναν δίδακτρα, που μόνον οι εύποροι μπορούσαν να διαθέσουν. Άλλωστε, δεν ήταν απαραίτητο το πτυχίο για να βρεις δουλειά. Πτυχίο χρειαζόταν ο γιατρός, ο καθηγητής, ο δικηγόρος, ο πολιτικός μηχανικός και λίγοι ακόμα. Υπήρχαν κάποιες κατώτερες διετείς σχολές για μετά το Γυμνάσιο για δασκάλους, γεωπόνους, λογιστές, τεχνίτες. Αυτές δεν ήταν Πανεπιστήμιο. Ειδικά η Οικονομία δεν θεωρούνταν επιστήμη. Δασκάλες αποφοιτούσαν στα 18 και αμέσως στέλνονταν στην επαρχία για να καταπολεμήσουν τον αναλφαβητισμό. Υπήρχαν τότε και οι στρατιωτικές σχολές Ευελπίδων και Ναυτικών Δοκίμων (αεροπορία όχι ακόμα). Ούτε αυτές είχαν εισαγωγικές εξετάσεις. Όμως εκεί (λόγω του δωρεάν) ήθελαν πολλοί να φοιτήσουν. Οι αξιωματικοί που είχαν οριστεί υπεύθυνοι της σχολής, διάλεγαν αυτούς που έκριναν κατάλληλους και έδιωχναν τους υπόλοιπους. Αυτή ήταν η Ελλάδα πριν 100 χρόνια. Τότε όμως κάτι άρχισε να αλλάζει. Όλο και περισσότεροι ήθελαν να φοιτήσουν στα Πανεπιστήμια και οι θέσεις δεν επαρκούσαν. Έτσι το 1922 θεσπίστηκαν για πρώτη φορά οι εισαγωγικές εξετάσεις, που εφαρμόστηκαν δύο χρόνια αργότερα στη Φυσικομαθηματική Σχολή και από το 1926 στις υπόλοιπες σχολές του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1925 ιδρύθηκε και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Θα καλύψω 186 χρόνια. Πάμε....
1) ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1837 - 1924
Το Πανεπιστήμιο Αθηνών ιδρύθηκε το 1837 και μέχρι το 1925 ήταν το μοναδικό Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα της χώρας. Μέχρι το 1924 η εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση γινόταν χωρίς εξετάσεις. Δεν ήταν αναγκαίες, καθώς οι θέσεις επαρκούσαν ή και περίσσευαν με τους λίγους τότε εραστές της γνώσης. Οι συνθήκες στην Ελλάδα ήταν δύσκολες. Ο κόσμος δεν είχα χρήματα και το Πανεπιστήμιο ήταν αυτοχρηματοδοτούμενο, δηλαδή οι φοιτητές πλήρωναν δίδακτρα, που μόνον οι εύποροι μπορούσαν να διαθέσουν. Άλλωστε, δεν ήταν απαραίτητο το πτυχίο για να βρεις δουλειά. Πτυχίο χρειαζόταν ο γιατρός, ο καθηγητής, ο δικηγόρος, ο πολιτικός μηχανικός και λίγοι ακόμα. Υπήρχαν κάποιες κατώτερες διετείς σχολές για μετά το Γυμνάσιο για δασκάλους, γεωπόνους, λογιστές, τεχνίτες. Αυτές δεν ήταν Πανεπιστήμιο. Ειδικά η Οικονομία δεν θεωρούνταν επιστήμη. Δασκάλες αποφοιτούσαν στα 18 και αμέσως στέλνονταν στην επαρχία για να καταπολεμήσουν τον αναλφαβητισμό. Υπήρχαν τότε και οι στρατιωτικές σχολές Ευελπίδων και Ναυτικών Δοκίμων (αεροπορία όχι ακόμα). Ούτε αυτές είχαν εισαγωγικές εξετάσεις. Όμως εκεί (λόγω του δωρεάν) ήθελαν πολλοί να φοιτήσουν. Οι αξιωματικοί που είχαν οριστεί υπεύθυνοι της σχολής, διάλεγαν αυτούς που έκριναν κατάλληλους και έδιωχναν τους υπόλοιπους. Αυτή ήταν η Ελλάδα πριν 100 χρόνια. Τότε όμως κάτι άρχισε να αλλάζει. Όλο και περισσότεροι ήθελαν να φοιτήσουν στα Πανεπιστήμια και οι θέσεις δεν επαρκούσαν. Έτσι το 1922 θεσπίστηκαν για πρώτη φορά οι εισαγωγικές εξετάσεις, που εφαρμόστηκαν δύο χρόνια αργότερα στη Φυσικομαθηματική Σχολή και από το 1926 στις υπόλοιπες σχολές του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1925 ιδρύθηκε και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
31-10-23
07:04
Μια διόρθωση - συμπλήρωση του προηγούμενου κειμένου:
Όχι, το Πανεπιστήμιο Αθηνών δεν ήταν από το 1837 μέχρι το 1925 το μοναδικό Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα της χώρας. Το 1837 ιδρύθηκε και το Πολυτεχνείο αρχικά σαν σχολείο αρχιμαστόρων. Το 1887 προήχθη σε ΑΕΙ και ονομάστηκε Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ). Έτσι ήταν δύο οι ανώτατες σχολές και βρίσκονταν στην Αθήνα. Προφανώς, ότι γράφηκε για το Πανεπιστήμιο Αθηνών ισχύει και για το ΕΜΠ.
Όχι, το Πανεπιστήμιο Αθηνών δεν ήταν από το 1837 μέχρι το 1925 το μοναδικό Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα της χώρας. Το 1837 ιδρύθηκε και το Πολυτεχνείο αρχικά σαν σχολείο αρχιμαστόρων. Το 1887 προήχθη σε ΑΕΙ και ονομάστηκε Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ). Έτσι ήταν δύο οι ανώτατες σχολές και βρίσκονταν στην Αθήνα. Προφανώς, ότι γράφηκε για το Πανεπιστήμιο Αθηνών ισχύει και για το ΕΜΠ.
γιαννης_00
Επιφανές μέλος
Ο γιαννης_00 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 23 ετών, Μαθητής Α' γυμνασίου και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 9,592 μηνύματα.
31-10-23
07:40
Πολυ ωραια αυτη η αναδρομη Δια... μου γέννησε μια απορια ομως βλεποντας τις φωτογραφιες .
Γιατι τοτε οντως φτωχοι εχτιζαν αριστουργηματα και τωρα κανουν εκτρωματα?
Περναω καθε μερα απο το Νιαρχος και μουρχεται στομαχικος ιλιγκος.
Περναω καθε μερα απο τον πυργο του Πειραια που τον ξαναχτιζουν και θελω να του πεταξω πετρα
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
31-10-23
19:13
2) ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1925 – 1964
Βρισκόμαστε γύρω στο 1925. Τότε (ή λίγο πριν ή λίγο μετά), ιδρύθηκαν στην Αθήνα αρκετές Σχολές κι έτσι εκτός από το Πανεπιστήμιο Αθηνών (τότε δεν το έλεγαν ΕΚΠΑ) και το Πολυτεχνείο (ΕΜΠ), είχαμε την ΑΣΟΕΕ, τη Γεωπονική σχολή, την Πάντειο σχολή, τη Βιομηχανική σχολή Πειραιά, τη σχολή υπομηχανικών (μικρό πολυτεχνείο), αλλά όλες αυτές τις είπανε Πανεπιστήμια πολύ αργότερα. Ιδρύθηκε και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Στην αρχή είχε λίγα τμήματα, αλλά γρήγορα αυξήθηκαν πολύ. Στη συμπρωτεύουσα υπήρχε και Βιομηχανική σχολή και μικρό πολυτεχνείο. Σε μερικές μεγάλες πόλεις υπήρχε (διετής) Παιδαγωγική Ακαδημία (για δασκάλους και νηπιαγωγούς) και σε κάποιες Γυμναστική ακαδημία (επίσης διετής). Αυτή ήταν η εικόνα της τριτοβάθμιας εικόνας στη χώρα μας μετά το πρώτο τέταρτο του εικοστού αιώνα.
Έτσι, καθώς δεν επαρκούσαν για όλους οι θέσεις στις Σχολές, ψηφίστηκαν οι “εισαγωγικές εξετάσεις”. Τα επόμενα χρόνια και μέχρι το 1963, οι εισαγωγικές εξετάσεις διοργανώνονταν από κάθε εκπαιδευτικό ίδρυμα ξεχωριστά. Ο κάθε υποψήφιος μπορούσε να λάβει μέρος σε όσες εξετάσεις ήθελε, εφόσον δεν συνέπιπταν οι ημερομηνίες διεξαγωγής τους, και αν πετύχαινε σε περισσότερες από μία σχολές, αναγκαστικά επέλεγε τη μία από αυτές. Την ίδια πάνω-κάτω περίοδο έκαναν την εμφάνισή τους και τα πρώτα φροντιστήρια για την προετοιμασία των υποψηφίων στις εισαγωγικές εξετάσεις.
Κάθε σχολή η τμήμα όριζε τη δική του ύλη εξετάσεων που συνήθως ήταν αρκετά έξω από την ύλη του σχολείου. Οι εξετάσεις γίνονταν Σεπτέμβριο μόνο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, οπότε όλη η υπόλοιπη Ελλάδα μαζευόταν το καλοκαίρι στην πρωτεύουσα και τη συμπρωτεύουσα για φροντιστήριο και μετά εξετάσεις.
Δίνω σε πίνακα τα εξεταζόμενα μαθήματα. Αυτά δεν ήταν σταθερά, στα χρόνια που περνούσαν γίνονταν αλλαγές ή ανακατατάξεις σχολών. Ο πίνακας είναι ενδεικτικός μιας χρονιάς.
Οι εξετάσεις γίνονταν σε συγκεκριμένες μέρες, όπως είπαμε για κάθε τμήμα ξεχωριστά. Κάποιες σχολές ήταν πρωί και κάποιες απόγευμα. Στην Αθήνα γίνονταν Δευτέρα – Τετάρτη – Παρασκευή και στη Θεσσαλονίκη Τρίτη – Πέμπτη – Σάββατο. Έτσι κάποιος υποψήφιος μπορούσε να δώσει εξετάσεις σε 2 σχολές της Αθήνας και 2 της Θεσσαλονίκης. Όμως, έπρεπε να είναι εκεί. Έτσι αρκετοί υποψήφιοι για μια βδομάδα περίπου, κοιμόντουσαν στο νυκτερινό τρένο αλλάζοντας πόλη κάθε βράδι. Οι εξετάσεις των στρατιωτικών σχολών ήταν και αυτές ξεχωριστές και γίνονταν λίγο μετά από τις άλλες.
Την περίοδο αυτή, όπως όλη η Ελλάδα, οι ανώτατες σχολές πέρασαν δραματικές ημέρες. Δικτατορία Μεταξά (που απέλυσε πολλούς καθηγητές γιατί δεν ήταν “δικοί της” και είπε ότι “Τα δίδακτρα των πανεπιστημίων πρέπει να είναι υψηλά, για να φοιτά σ’ αυτά μόνον η εκλεκτή κοινωνία της Ελλάδος”), πόλεμος (καθηγητές και σπουδαστές σκοτώθηκαν), κατοχή (οι Γερμανοί δεν φέρθηκαν “κύριοι” στα πανεπιστήμια, τα μαγάρισαν και τα βανδάλισαν), εμφύλιος (με όλες τις συνέπειες που έχει ένας εμφύλιος). Οι εξετάσεις αυτά τα χρόνια υπήρχαν, αλλά κανείς δεν ξέρει πόσο σωστά δούλεψαν. Φήμες κυκλοφορούσαν για καθηγητές που δωροδοκήθηκαν (αιώνιο ανέκδοτο “πήρε πτυχίο με έναν τενεκέ λάδι”), καρφώματα στους Γερμανούς, αιματηρές αντιδικίες στον εμφύλιο.
Πάντως γύρω στο 1950 ομαλοποιήθηκε η κατάσταση και οι εξετάσεις γίνονταν κανονικά. Όμως, κάποια πράγματα δεν γίνονταν σωστά και αρκετά παράπονα έβγαιναν στην επιφάνεια. Πρώτα- πρώτα η εξεταστέα ύλη που ήταν διαφορετική για κάθε σχολή και πολύ έξω από τη σχολική. Τα θέματα που έβαζαν πανεπιστημιακοί καθηγητές που δεν είχαν επαφή με τους μαθητές και πρόκυπταν …παλούκια. Η βαθμολόγηση των γραπτών ήταν ανεξέλεγκτη, αυτός που βαθμολογούσε δεν έδινε λογαριασμό σε κανέναν, δεν υπήρχε ούτε αναβαθμολόγηση ούτε τρόπος να δεις το γραπτό σου. Κυκλοφορούσαν διάφορα (ανεπιβεβαίωτα) για βαθμολόγηση που στηρίζονταν σε γνωριμίες και ρουσφέτια. Υπήρχαν φήμες για σχέση καθηγητών με φροντιστήρια, τις οποίες οι φροντιστές διέδιδαν προφορικά. Με δυο λόγια οι εξετάσεις θεωρούνταν διαβλητές. Επίσης, τα τεχνικά θέματα των εξετάσεων (πολλές φορές εξετάσεις για παρόμοιες σχολές, αναγκαστικά νυχτερινά ταξίδια) κατάντησαν απαράδεκτα.
Έτσι φτάσαμε στο 1963 και οι συνθήκες ήταν ώριμες για να γίνουν αλλαγές και στις εξετάσεις, αλλά και σε όλα στην Ελλάδα.
Βρισκόμαστε γύρω στο 1925. Τότε (ή λίγο πριν ή λίγο μετά), ιδρύθηκαν στην Αθήνα αρκετές Σχολές κι έτσι εκτός από το Πανεπιστήμιο Αθηνών (τότε δεν το έλεγαν ΕΚΠΑ) και το Πολυτεχνείο (ΕΜΠ), είχαμε την ΑΣΟΕΕ, τη Γεωπονική σχολή, την Πάντειο σχολή, τη Βιομηχανική σχολή Πειραιά, τη σχολή υπομηχανικών (μικρό πολυτεχνείο), αλλά όλες αυτές τις είπανε Πανεπιστήμια πολύ αργότερα. Ιδρύθηκε και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Στην αρχή είχε λίγα τμήματα, αλλά γρήγορα αυξήθηκαν πολύ. Στη συμπρωτεύουσα υπήρχε και Βιομηχανική σχολή και μικρό πολυτεχνείο. Σε μερικές μεγάλες πόλεις υπήρχε (διετής) Παιδαγωγική Ακαδημία (για δασκάλους και νηπιαγωγούς) και σε κάποιες Γυμναστική ακαδημία (επίσης διετής). Αυτή ήταν η εικόνα της τριτοβάθμιας εικόνας στη χώρα μας μετά το πρώτο τέταρτο του εικοστού αιώνα.
Έτσι, καθώς δεν επαρκούσαν για όλους οι θέσεις στις Σχολές, ψηφίστηκαν οι “εισαγωγικές εξετάσεις”. Τα επόμενα χρόνια και μέχρι το 1963, οι εισαγωγικές εξετάσεις διοργανώνονταν από κάθε εκπαιδευτικό ίδρυμα ξεχωριστά. Ο κάθε υποψήφιος μπορούσε να λάβει μέρος σε όσες εξετάσεις ήθελε, εφόσον δεν συνέπιπταν οι ημερομηνίες διεξαγωγής τους, και αν πετύχαινε σε περισσότερες από μία σχολές, αναγκαστικά επέλεγε τη μία από αυτές. Την ίδια πάνω-κάτω περίοδο έκαναν την εμφάνισή τους και τα πρώτα φροντιστήρια για την προετοιμασία των υποψηφίων στις εισαγωγικές εξετάσεις.
Κάθε σχολή η τμήμα όριζε τη δική του ύλη εξετάσεων που συνήθως ήταν αρκετά έξω από την ύλη του σχολείου. Οι εξετάσεις γίνονταν Σεπτέμβριο μόνο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, οπότε όλη η υπόλοιπη Ελλάδα μαζευόταν το καλοκαίρι στην πρωτεύουσα και τη συμπρωτεύουσα για φροντιστήριο και μετά εξετάσεις.
Δίνω σε πίνακα τα εξεταζόμενα μαθήματα. Αυτά δεν ήταν σταθερά, στα χρόνια που περνούσαν γίνονταν αλλαγές ή ανακατατάξεις σχολών. Ο πίνακας είναι ενδεικτικός μιας χρονιάς.
Οι εξετάσεις γίνονταν σε συγκεκριμένες μέρες, όπως είπαμε για κάθε τμήμα ξεχωριστά. Κάποιες σχολές ήταν πρωί και κάποιες απόγευμα. Στην Αθήνα γίνονταν Δευτέρα – Τετάρτη – Παρασκευή και στη Θεσσαλονίκη Τρίτη – Πέμπτη – Σάββατο. Έτσι κάποιος υποψήφιος μπορούσε να δώσει εξετάσεις σε 2 σχολές της Αθήνας και 2 της Θεσσαλονίκης. Όμως, έπρεπε να είναι εκεί. Έτσι αρκετοί υποψήφιοι για μια βδομάδα περίπου, κοιμόντουσαν στο νυκτερινό τρένο αλλάζοντας πόλη κάθε βράδι. Οι εξετάσεις των στρατιωτικών σχολών ήταν και αυτές ξεχωριστές και γίνονταν λίγο μετά από τις άλλες.
Την περίοδο αυτή, όπως όλη η Ελλάδα, οι ανώτατες σχολές πέρασαν δραματικές ημέρες. Δικτατορία Μεταξά (που απέλυσε πολλούς καθηγητές γιατί δεν ήταν “δικοί της” και είπε ότι “Τα δίδακτρα των πανεπιστημίων πρέπει να είναι υψηλά, για να φοιτά σ’ αυτά μόνον η εκλεκτή κοινωνία της Ελλάδος”), πόλεμος (καθηγητές και σπουδαστές σκοτώθηκαν), κατοχή (οι Γερμανοί δεν φέρθηκαν “κύριοι” στα πανεπιστήμια, τα μαγάρισαν και τα βανδάλισαν), εμφύλιος (με όλες τις συνέπειες που έχει ένας εμφύλιος). Οι εξετάσεις αυτά τα χρόνια υπήρχαν, αλλά κανείς δεν ξέρει πόσο σωστά δούλεψαν. Φήμες κυκλοφορούσαν για καθηγητές που δωροδοκήθηκαν (αιώνιο ανέκδοτο “πήρε πτυχίο με έναν τενεκέ λάδι”), καρφώματα στους Γερμανούς, αιματηρές αντιδικίες στον εμφύλιο.
Πάντως γύρω στο 1950 ομαλοποιήθηκε η κατάσταση και οι εξετάσεις γίνονταν κανονικά. Όμως, κάποια πράγματα δεν γίνονταν σωστά και αρκετά παράπονα έβγαιναν στην επιφάνεια. Πρώτα- πρώτα η εξεταστέα ύλη που ήταν διαφορετική για κάθε σχολή και πολύ έξω από τη σχολική. Τα θέματα που έβαζαν πανεπιστημιακοί καθηγητές που δεν είχαν επαφή με τους μαθητές και πρόκυπταν …παλούκια. Η βαθμολόγηση των γραπτών ήταν ανεξέλεγκτη, αυτός που βαθμολογούσε δεν έδινε λογαριασμό σε κανέναν, δεν υπήρχε ούτε αναβαθμολόγηση ούτε τρόπος να δεις το γραπτό σου. Κυκλοφορούσαν διάφορα (ανεπιβεβαίωτα) για βαθμολόγηση που στηρίζονταν σε γνωριμίες και ρουσφέτια. Υπήρχαν φήμες για σχέση καθηγητών με φροντιστήρια, τις οποίες οι φροντιστές διέδιδαν προφορικά. Με δυο λόγια οι εξετάσεις θεωρούνταν διαβλητές. Επίσης, τα τεχνικά θέματα των εξετάσεων (πολλές φορές εξετάσεις για παρόμοιες σχολές, αναγκαστικά νυχτερινά ταξίδια) κατάντησαν απαράδεκτα.
Έτσι φτάσαμε στο 1963 και οι συνθήκες ήταν ώριμες για να γίνουν αλλαγές και στις εξετάσεις, αλλά και σε όλα στην Ελλάδα.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,800 μηνύματα.
31-10-23
19:39
Γιατί το κόστος κατασκευής ήταν πολύ χαμηλό για τα δεδομένα εκείνης της εποχής. Σήμερα το κόστος κατασκευής είναι υψηλό, υπάρχουν νομικές ιδιομορφίες στην Ελληνική νομοθεσία εργαζομένων, κτλ με αποτέλεσμα να χτίζονται κτίρια χαμηλού υλικού κόστους (για να υπάρχει περιθώριο μίζας) και να είναι αμιγώς χρηστικά στους ενδιαφερόμενους.
Μοιάζει σαν να είναι κάποια εφορία και όχι Πανεπιστήμιο.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
01-11-23
14:49
3) ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1964 – 1967
1964. Η Ένωση Κέντρου θριάμβευσε στις εκλογές. Είχε υποσχεθεί πολλές αλλαγές στη χώρα και ειδικά είχε όραμα για μεταρρύθμιση της Παιδείας. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου ανέλαβε το υπουργείο Παιδείας με υφυπουργό τον (γνωστό σε όλους μας) Ευάγγελο Παπανούτσο. Κατάργησαν τα δίδακτρα για τα δημόσια σχολεία και τα πανεπιστήμια, αναμορφώθηκαν στο πιο σύγχρονο όλα τα προγράμματα σπουδών. Τότε ιδρύθηκαν και τα πανεπιστήμια στην Πάτρα και στα Ιωάννινα.
Επόμενο βήμα ήταν η αλλαγή του εξεταστικού συστήματος με κάποιο νέο που να μην είχε τα ίδια μειονεκτήματα. Το 1964 έγιναν για πρώτη φορά κοινές εισητήριες εξετάσεις για όλα τα ΑΕΙ, οι οποίες διενεργήθηκαν κεντρικά από το υπουργείο Παιδείας με θέματα κοινά για όλους τους υποψηφίους, ακριβώς όπως γίνεται σήμερα με τις Πανελλήνιες. Και μηχανογραφικό σαν το σημερινό με σειρά προτίμησης κλπ.
Τα επόμενα δύο χρόνια, λειτούργησε το νέο σύστημα του λεγόμενου Ακαδημαϊκού Απολυτηρίου. Αξίζει να το δούμε πως ήταν. Υπήρχαν δύο τύποι: Το Ακαδημαϊκό Απολυτήριο Τύπου Α’ για τις Θεολογικές, Νομικές, Φιλοσοφικές, Πολιτικές και Οικονομικές Σχολές, και το Ακαδημαϊκό Απολυτήριο Τύπου Β’ για τις Φυσικομαθηματικές, Υγείας, Πολυτεχνικές και Γεωπονοδασολογικές Σχολές.
Οι εξετάσεις γίνονταν σε 6 πόλεις ανά την Ελλάδα με τον τρόπο που ισχύει και σήμερα. Ο στόχος ήταν ένα αδιάβλητο σύστημα. Κοινά θέματα για όλους. Σκεπάζονταν τα ονόματα και βαθμολογούνταν από δύο καθηγητές και ίσχυε και το γνωστό ότι αν η διαφορά ήταν μεγαλύτερη από κάποιο όριο, υπήρχε και τρίτος βαθμολογητής. Και μηχανογραφικό σαν το σημερινό με σειρά προτίμησης κλπ. Τα θέματα έβγαιναν στο υπουργείο Παιδείας από την κεντρική επιτροπή εξετάσεων. Έβγαιναν αντίγραφα, και κλεισμένα σε σφραγισμένους απόρρητους φακέλους μεταφέρονταν στον τόπο των εξεταστικών κέντρων και φυλάσσονταν μέχρι τις εξετάσεις στο χρηματοκιβώτιο της Εθνικής Τράπεζας. Αυτό γεννά υποψίες για κίνδυνο διαρροής, όμως μέχρι το 1979 δεν ακούστηκε τίποτα σχετικό.
Τα μαθήματα που εξετάζονταν οι υποψήφιοι ήταν αρκετά και πολλά ήταν άσχετα με την επιστήμη που κάποιος ήθελε. Να το πρόγραμμα εξετάσεων του 1965:
Δηλαδή, το σκεπτικό ήταν να μην ασχολείται κάποιος μόνον με τα μαθήματα της σχολής του, αλλά και με τη γενική παιδεία. Έτσι ο φιλόλογος (Α’ τύπος) εξεταζόταν και Μαθηματικά και Φυσική ενώ ο γιατρός (Β’ τύπος) και Αρχαία και Ιστορία. Όμως το θέμα εξομαλυνόταν κάπως, καθώς υπήρχαν συντελεστές που αύξαιναν τα ενδιαφέροντα μαθήματα και μείωναν τα άλλα. Να τοι:
Επίσης μετρούσε και ο βαθμός του σχολείου Β’ και Γ’ Λυκείου με συντελεστή 6. Να ένα ντοκουμέντο για το πώς έβγαινε ο τελικός βαθμός, δηλαδή τα μόρια
Στις εξετάσεις του 1965 γίνεται κάτι πρωτόγνωρο για την εποχή: Μνημείο επινοητικότητας ο πομπός που ανακαλύπτεται ενώ μεταδίδει «εις ρυθμόν υπαγορεύσεως» τις απαντήσεις σε εξεταζόμενους για το Ακαδημαϊκό Απολυτήριο, στο Μαράσλειο του Κολωνακίου. Την ανακάλυψη κάνει ο βουλευτής της ΕΡΕ Ν. Αναγνωστόπουλος, ο οποίος μάλιστα μαγνητοφωνεί «τας πειραματικάς εκπομπάς» και καταδίδει την όλη υπόθεση στην αστυνομία, η οποία κατορθώνει να συλλάβει εξεταζόμενο μαθητή με τα ακουστικά στα... αυτιά!.
Μη γελάτε! Όλα αυτά ήθελε ένας πομπός με την τεχνολογία του 1965 και κεραία στην ταράτσα. Από τότε και μετά, στις εξετάσεις γυρνούσε αυτοκίνητο του στρατού με ραδιογωνιόμετρο, για να εντοπίσει τυχόν απάτη των εξετάσεων με πομπό.
Τελικά το σύστημα του Ακαδημαϊκού Απολυτηρίου δεν περπάτησε. Οι μαθητές ήταν δυσαρεστημένοι με τα άσχετα μαθήματα (ούτε εμένα θα μου άρεσε), οι θεολόγοι γκρίνιαζαν γιατί δεν εξετάζεται και το δικό τους μάθημα, η κυβέρνηση Παπανδρέου έπεσε από τους λεγόμενους αποστάτες και το 1967 ήρθε η χούντα.
1964. Η Ένωση Κέντρου θριάμβευσε στις εκλογές. Είχε υποσχεθεί πολλές αλλαγές στη χώρα και ειδικά είχε όραμα για μεταρρύθμιση της Παιδείας. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου ανέλαβε το υπουργείο Παιδείας με υφυπουργό τον (γνωστό σε όλους μας) Ευάγγελο Παπανούτσο. Κατάργησαν τα δίδακτρα για τα δημόσια σχολεία και τα πανεπιστήμια, αναμορφώθηκαν στο πιο σύγχρονο όλα τα προγράμματα σπουδών. Τότε ιδρύθηκαν και τα πανεπιστήμια στην Πάτρα και στα Ιωάννινα.
Επόμενο βήμα ήταν η αλλαγή του εξεταστικού συστήματος με κάποιο νέο που να μην είχε τα ίδια μειονεκτήματα. Το 1964 έγιναν για πρώτη φορά κοινές εισητήριες εξετάσεις για όλα τα ΑΕΙ, οι οποίες διενεργήθηκαν κεντρικά από το υπουργείο Παιδείας με θέματα κοινά για όλους τους υποψηφίους, ακριβώς όπως γίνεται σήμερα με τις Πανελλήνιες. Και μηχανογραφικό σαν το σημερινό με σειρά προτίμησης κλπ.
Τα επόμενα δύο χρόνια, λειτούργησε το νέο σύστημα του λεγόμενου Ακαδημαϊκού Απολυτηρίου. Αξίζει να το δούμε πως ήταν. Υπήρχαν δύο τύποι: Το Ακαδημαϊκό Απολυτήριο Τύπου Α’ για τις Θεολογικές, Νομικές, Φιλοσοφικές, Πολιτικές και Οικονομικές Σχολές, και το Ακαδημαϊκό Απολυτήριο Τύπου Β’ για τις Φυσικομαθηματικές, Υγείας, Πολυτεχνικές και Γεωπονοδασολογικές Σχολές.
Οι εξετάσεις γίνονταν σε 6 πόλεις ανά την Ελλάδα με τον τρόπο που ισχύει και σήμερα. Ο στόχος ήταν ένα αδιάβλητο σύστημα. Κοινά θέματα για όλους. Σκεπάζονταν τα ονόματα και βαθμολογούνταν από δύο καθηγητές και ίσχυε και το γνωστό ότι αν η διαφορά ήταν μεγαλύτερη από κάποιο όριο, υπήρχε και τρίτος βαθμολογητής. Και μηχανογραφικό σαν το σημερινό με σειρά προτίμησης κλπ. Τα θέματα έβγαιναν στο υπουργείο Παιδείας από την κεντρική επιτροπή εξετάσεων. Έβγαιναν αντίγραφα, και κλεισμένα σε σφραγισμένους απόρρητους φακέλους μεταφέρονταν στον τόπο των εξεταστικών κέντρων και φυλάσσονταν μέχρι τις εξετάσεις στο χρηματοκιβώτιο της Εθνικής Τράπεζας. Αυτό γεννά υποψίες για κίνδυνο διαρροής, όμως μέχρι το 1979 δεν ακούστηκε τίποτα σχετικό.
Τα μαθήματα που εξετάζονταν οι υποψήφιοι ήταν αρκετά και πολλά ήταν άσχετα με την επιστήμη που κάποιος ήθελε. Να το πρόγραμμα εξετάσεων του 1965:
Δηλαδή, το σκεπτικό ήταν να μην ασχολείται κάποιος μόνον με τα μαθήματα της σχολής του, αλλά και με τη γενική παιδεία. Έτσι ο φιλόλογος (Α’ τύπος) εξεταζόταν και Μαθηματικά και Φυσική ενώ ο γιατρός (Β’ τύπος) και Αρχαία και Ιστορία. Όμως το θέμα εξομαλυνόταν κάπως, καθώς υπήρχαν συντελεστές που αύξαιναν τα ενδιαφέροντα μαθήματα και μείωναν τα άλλα. Να τοι:
Επίσης μετρούσε και ο βαθμός του σχολείου Β’ και Γ’ Λυκείου με συντελεστή 6. Να ένα ντοκουμέντο για το πώς έβγαινε ο τελικός βαθμός, δηλαδή τα μόρια
Στις εξετάσεις του 1965 γίνεται κάτι πρωτόγνωρο για την εποχή: Μνημείο επινοητικότητας ο πομπός που ανακαλύπτεται ενώ μεταδίδει «εις ρυθμόν υπαγορεύσεως» τις απαντήσεις σε εξεταζόμενους για το Ακαδημαϊκό Απολυτήριο, στο Μαράσλειο του Κολωνακίου. Την ανακάλυψη κάνει ο βουλευτής της ΕΡΕ Ν. Αναγνωστόπουλος, ο οποίος μάλιστα μαγνητοφωνεί «τας πειραματικάς εκπομπάς» και καταδίδει την όλη υπόθεση στην αστυνομία, η οποία κατορθώνει να συλλάβει εξεταζόμενο μαθητή με τα ακουστικά στα... αυτιά!.
Τελικά το σύστημα του Ακαδημαϊκού Απολυτηρίου δεν περπάτησε. Οι μαθητές ήταν δυσαρεστημένοι με τα άσχετα μαθήματα (ούτε εμένα θα μου άρεσε), οι θεολόγοι γκρίνιαζαν γιατί δεν εξετάζεται και το δικό τους μάθημα, η κυβέρνηση Παπανδρέου έπεσε από τους λεγόμενους αποστάτες και το 1967 ήρθε η χούντα.
Alessandra Eliza
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Alessandra Eliza αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Πτυχιούχος του τμήματος Μαθηματικών Ιωαννίνων και μας γράφει απο Ιωάννινα (Ιωάννινα). Έχει γράψει 191 μηνύματα.
02-11-23
01:29
Το κτίριο αυτό δεν είναι από το "παλιό" Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων στην Δομπολη, είναι από τα "καινούργια " στην Δορουτη και χτίστηκε μετά το '90Γιατί το κόστος κατασκευής ήταν πολύ χαμηλό για τα δεδομένα εκείνης της εποχής. Σήμερα το κόστος κατασκευής είναι υψηλό, υπάρχουν νομικές ιδιομορφίες στην Ελληνική νομοθεσία εργαζομένων, κτλ με αποτέλεσμα να χτίζονται κτίρια χαμηλού υλικού κόστους (για να υπάρχει περιθώριο μίζας) και να είναι αμιγώς χρηστικά στους ενδιαφερόμενους.
View attachment 124802
Μοιάζει σαν να είναι κάποια εφορία και όχι Πανεπιστήμιο.
γιαννης_00
Επιφανές μέλος
Ο γιαννης_00 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 23 ετών, Μαθητής Α' γυμνασίου και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 9,592 μηνύματα.
02-11-23
06:22
Γιατί το κόστος κατασκευής ήταν πολύ χαμηλό για τα δεδομένα εκείνης της εποχής. Σήμερα το κόστος κατασκευής είναι υψηλό, υπάρχουν νομικές ιδιομορφίες στην Ελληνική νομοθεσία εργαζομένων, κτλ με αποτέλεσμα να χτίζονται κτίρια χαμηλού υλικού κόστους (για να υπάρχει περιθώριο μίζας) και να είναι αμιγώς χρηστικά στους ενδιαφερόμενους.
View attachment 124802
Μοιάζει σαν να είναι κάποια εφορία και όχι Πανεπιστήμιο.
Ενταξει το νιαρχος εχει λευτα να κανει κατι ωραιο ...τοσα εκατομμύρια παγουρια μοιρασε.
Το ωραιο δεν θελει παντα λευτα..
Κατσε κατω να σε μακιγιαρω θα σε κανω κουκλο.
Δεν θα σε βαλω La pairie..κρεμα Γιωτης θα σε βαλω.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
02-11-23
16:36
4) ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1967 – 1979
Αμέσως μετά την άνοδο της χούντας στην εξουσία, άλλαξε το εξεταστικό σύστημα. Προφανώς ήταν προετοιμασμένο να αλλάξει από την προηγούμενη κυβέρνηση και η δικτατορία το βρήκε έτοιμο. Δεν νομίζω ότι ένας καραβανάς “υπουργός” είχε το χρόνο και την ικανότητα για κάτι τέτοιο. Πάντως στο σύστημα έμειναν αναλλοίωτα τα τεχνικά χαρακτηριστικά διεξαγωγής, βαθμολόγησης και ασφάλειας. Καινοτομία; Τα θέματα από την κεντρική επιτροπή διαβιβάζονταν στις πόλεις με …τηλέτυπο (πρωτόγονος πρόγονος του FAX). Στην επταετία της χούντας ιδρύθηκαν τα πανεπιστήμια Κρήτης και Θράκης. Βέβαια, η χούντα (φυσικά) απέλυσε αρκετούς πανεπιστημιακούς σαν …όργανα του διεθνούς κομουνισμού.
Ας δούμε το σύστημα αναλυτικά. Τα πεδία που έχουμε εμείς, τότε τα έλεγαν κύκλους. Κάθε κύκλος είχε το δικό του πακέτο μαθημάτων και το δικό του βαθμό δυσκολίας θεμάτων. Κάθε υποψήφιος μπορούσε να δώσει εξετάσεις μόνον σε έναν κύκλο. Οι κύκλοι ήταν:
α. ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΟΣ (Άλγεβρα – Γεωμετρία – Τριγωνομετρία – Φυσική – Χημεία – Έκθεση)
β. ΦΥΣΙΚΟΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ – ΓΕΩΠΟΝΟΔΑΣΟΛΟΓΙΚΟΣ (τα ίδια μαθήματα με τον α)
γ. ΙΑΤΡΟΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΣ (Φυσική – Χημεία – Βιολογία και Ανθρωπολογία – Έκθεση)
δ. ΝΟΜΙΚΟΣ (Έκθεση – Αρχαία – Λατινικά – Ιστορία)
ε. ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΣ (τα ίδια με τον δ)
ζ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ (Μαθηματικά – Ιστορία – Έκθεση – Χημεία!!!!)
η. ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΣ - ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΟΣ (Μαθηματικά – Αρχαία – Φυσική – Χημεία – Ιστορία – Έκθεση)
θ. ΤΕΧΝΙΚΟΣ (Μαθηματικά – Φυσική – Χημεία – Έκθεση) = περίπου σημερινά ΤΕΙ
Στους κύκλους και στα μαθήματα γίνονταν συχνά αλλαγές. Τα παραπάνω είναι ενδεικτικά για κάποια χρονιά. Για παράδειγμα, στα Μαθηματικά των κύκλων α και β από 3 γίνονταν 2 καθώς η Τριγωνομετρία κόλλαγε άλλοτε με την Άλγεβρα και άλλοτε με τη Γεωμετρία. Οι κύκλοι κάποιες χρονιές ενώνονταν π.χ. α+β, δ+ε, ή και χώριζαν. Τώρα, που κολλάει η Χημεία στον Οικονομικό κύκλο δεν ξέρω. Οι στρατιωτικές σχολές είχαν δικές τους εξετάσεις με μαθήματα ίδια με του πολυτεχνικού (για αξιωματικών) ή του παιδαγωγικού (για υπαξιωματικών). Δεν υπήρχαν αστυνομικές σχολές, τότε με απολυτήριο δημοτικού γινόσουν αστυφύλακας.
Η ύλη των εξετάσεων για κάθε μάθημα ήταν σχεδόν απεριόριστη. Ήταν όλη η “διδακτέα” ύλη και των 6 τάξεων του γυμνασίου και του λυκείου. Από τα αρχαία (που τα θυμήθηκα?) μάθαμε ότι “διδακτέα” σημαίνει αυτή που πρέπει να διδαχθεί, δηλαδή όλα τα βιβλία (!). Έτσι αν ένα βιβλίο είχε π.χ. 300 σελίδες, στην ύλη ήταν μέσα και οι 300, άσχετα αν στο σχολείο διδάχτηκαν 120, 200 ή 250. Η ύλη λοιπόν σε κάθε μάθημα 6 τάξεων ήταν ατελείωτη. Για παράδειγμα η ύλη μόνον της ιστορίας μπορεί και να ξεπερνούσε τις 2000 σελίδες (!!!). Αυτό σήμαινε ότι το σχολείο δεν αρκούσε και το φροντιστήριο ήταν απαραίτητο. Επίσης, τότε βγήκε η φήμη πως “ό,τι μαθαίνουν οι ξένοι στο πανεπιστήμιο εμείς το ξέρουμε από πριν”. Όμως, ακριβώς επειδή η ύλη ήταν πολύ μεγάλη, τα θέματα δεν ήταν δύσκολα και υπήρχαν και τα SOS, ενώ όταν η ύλη περιορίστηκε σε κάποιες σελίδες τα θέματα έγιναν “παλούκια” καθώς οι εισηγητές έπρεπε να “σκάψουν” για να τα βρουν.
Στα μόρια εκτός από τους βαθμούς των μαθημάτων, προσθέτανε και το βαθμό του απολυτηρίου (κάποιες χρονιές) σαν να ήταν ένα ακόμα μάθημα. Δεν υπήρχε κανένα κράτημα βαθμών και όποιος ήθελε να ξαναδώσει έδινε όλα τα μαθήματα ξανά. Από την Α λυκείου (τότε την έλεγαν Δ γυμνασίου) οι μαθητές διάλεγαν Πρακτικό ή Κλασικό (αντίστοιχα με Θετικοτεχνολογική και Θεωρητική κατεύθυνση δική μας). Όμως καθένας μπορούσε να δώσει σε όποιο κύκλο ήθελε άσχετα αν είχε τελειώσει πρακτικό ή κλασικό. Πρακτικό στα μικρά μέρη δεν υπήρχε. Οι πανελλήνιες εξετάσεις γίνονταν στις αρχές Σεπτεμβρίου. Δηλαδή οι μαθητές τελείωναν το λύκειο (ή μάλλον την ΣΤ γυμνασίου) τον Ιούνιο, έπαιρναν το απολυτήριο (όσοι το έπαιρναν, γιατί τότε δεν ήταν τόσο εύκολο όπως τώρα) και είχαν το καλοκαίρι για να διαβάσουν (και να ψηθούν, καθώς τότε δεν υπήρχαν air condition). Τότε το γυμνάσιο-λύκειο είχε πολύ πιο αυστηρούς κανόνες και για να περάσεις την τάξη έπρεπε να είχες 10 σε όλα τα μαθήματα. Με ένα (πρωτεύον) μάθημα κάτω από τη βάση έμενες ανεξεταστέος (και δεν έδινες πανελλήνιες) και με δύο έμενες στην ίδια τάξη. Μάλιστα το μισό κάτω από τη βάση χανόταν (το 9,5 γινόταν 9). Λίγοι πήγαιναν φροντιστήριο στη Β λυκείου (Ε γυμνασίου). Όλοι πήγαιναν το καλοκαίρι Β προς Γ λυκείου, στη διάρκεια της Γ λυκείου και το άλλο καλοκαίρι που τέλειωναν την ΣΤ γυμνασίου μέχρι τις εξετάσεις (δηλαδή έχαναν 2 καλοκαίρια!!). Πολλά παιδιά από την επαρχία πήγαιναν το καλοκαίρι στις μεγάλες πόλεις για να κάνουν εντατικό φροντιστήριο. Το μηχανογραφικό συμπληρωνόταν τον Ιούνιο, δηλαδή 2 μήνες πριν τις εξετάσεις.
Να σημειωθεί ότι μέχρι το 2000 δεν υπήρχαν στα σχολεία φωτοτυπικά μηχανήματα, οπότε τα θέματα υπαγορεύονταν στους υποψηφίους. Αν χρειαζόταν σχήμα, αυτό περιγραφόταν αναλυτικά με λόγια. Προφανώς με την υπαγόρευση γίνονταν και λάθη (π.χ. σε εξετάσεις χημείας, αντί “γραμμομόριο” υπαγορεύτηκε “γραμμάριο”). Μόνον το θέμα της Έκθεσης ενώ και αυτό υπαγορευόταν, από κάποια χρονιά και μετά γραφόταν στον πίνακα.
Εκείνα τα χρόνια, δεν υπήρχε μεν ακόμη αντικαπνιστική εκστρατεία, όμως στους μαθητές το κάπνισμα απαγορευόταν αυστηρά ακόμα και έξω από το σχολείο, ενώ οι καθηγητές ήταν επιτρεπτό να καπνίζουν ακόμα και μέσα στην τάξη. Αν μαθητής συλλαμβάνονταν να καπνίζει η ποινή ήταν οπωσδήποτε αποβολή. Δηλαδή το κάπνισμα για τους μαθητές θεωρείτο …ανήθικο. Όμως, από τη στιγμή που κάποιος αποφοιτούσε, ήταν “μεγάλος” άρα μπορούσε να καπνίζει ελεύθερα παντού. Έτσι όταν έδιναν πανελλήνιες εξετάσεις το Σεπτέμβριο, μπορούσαν καθώς έγραφαν να ανάψουν το τσιγαράκι τους. Σε κάποια εξεταστικά κέντρα είχαν και μερικά τασάκια στα θρανία, αλλιώς οι υποψήφιοι έφτιαχναν αυτοσχέδια από αλουμινόχαρτο.
Εκείνο που μπορεί κάποιος να δει σε όλα τα συστήματα, είναι ότι στην αρχή του τα θέματα σε όλα τα μαθήματα είναι απλά και βατά. Όσο όμως περνούν τα χρόνια, τα θέματα όλο και δυσκολεύουν. Το σύστημα που περιγράψαμε, συνέχισε να ισχύει και μετά την πτώση της χούντας, όμως κάποια στιγμή ήρθε ο καιρός για μια ακόμα μεταρρύθμιση.
Αμέσως μετά την άνοδο της χούντας στην εξουσία, άλλαξε το εξεταστικό σύστημα. Προφανώς ήταν προετοιμασμένο να αλλάξει από την προηγούμενη κυβέρνηση και η δικτατορία το βρήκε έτοιμο. Δεν νομίζω ότι ένας καραβανάς “υπουργός” είχε το χρόνο και την ικανότητα για κάτι τέτοιο. Πάντως στο σύστημα έμειναν αναλλοίωτα τα τεχνικά χαρακτηριστικά διεξαγωγής, βαθμολόγησης και ασφάλειας. Καινοτομία; Τα θέματα από την κεντρική επιτροπή διαβιβάζονταν στις πόλεις με …τηλέτυπο (πρωτόγονος πρόγονος του FAX). Στην επταετία της χούντας ιδρύθηκαν τα πανεπιστήμια Κρήτης και Θράκης. Βέβαια, η χούντα (φυσικά) απέλυσε αρκετούς πανεπιστημιακούς σαν …όργανα του διεθνούς κομουνισμού.
Ας δούμε το σύστημα αναλυτικά. Τα πεδία που έχουμε εμείς, τότε τα έλεγαν κύκλους. Κάθε κύκλος είχε το δικό του πακέτο μαθημάτων και το δικό του βαθμό δυσκολίας θεμάτων. Κάθε υποψήφιος μπορούσε να δώσει εξετάσεις μόνον σε έναν κύκλο. Οι κύκλοι ήταν:
α. ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΟΣ (Άλγεβρα – Γεωμετρία – Τριγωνομετρία – Φυσική – Χημεία – Έκθεση)
β. ΦΥΣΙΚΟΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ – ΓΕΩΠΟΝΟΔΑΣΟΛΟΓΙΚΟΣ (τα ίδια μαθήματα με τον α)
γ. ΙΑΤΡΟΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΣ (Φυσική – Χημεία – Βιολογία και Ανθρωπολογία – Έκθεση)
δ. ΝΟΜΙΚΟΣ (Έκθεση – Αρχαία – Λατινικά – Ιστορία)
ε. ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΣ (τα ίδια με τον δ)
ζ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ (Μαθηματικά – Ιστορία – Έκθεση – Χημεία!!!!)
η. ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΣ - ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΟΣ (Μαθηματικά – Αρχαία – Φυσική – Χημεία – Ιστορία – Έκθεση)
θ. ΤΕΧΝΙΚΟΣ (Μαθηματικά – Φυσική – Χημεία – Έκθεση) = περίπου σημερινά ΤΕΙ
Στους κύκλους και στα μαθήματα γίνονταν συχνά αλλαγές. Τα παραπάνω είναι ενδεικτικά για κάποια χρονιά. Για παράδειγμα, στα Μαθηματικά των κύκλων α και β από 3 γίνονταν 2 καθώς η Τριγωνομετρία κόλλαγε άλλοτε με την Άλγεβρα και άλλοτε με τη Γεωμετρία. Οι κύκλοι κάποιες χρονιές ενώνονταν π.χ. α+β, δ+ε, ή και χώριζαν. Τώρα, που κολλάει η Χημεία στον Οικονομικό κύκλο δεν ξέρω. Οι στρατιωτικές σχολές είχαν δικές τους εξετάσεις με μαθήματα ίδια με του πολυτεχνικού (για αξιωματικών) ή του παιδαγωγικού (για υπαξιωματικών). Δεν υπήρχαν αστυνομικές σχολές, τότε με απολυτήριο δημοτικού γινόσουν αστυφύλακας.
Η ύλη των εξετάσεων για κάθε μάθημα ήταν σχεδόν απεριόριστη. Ήταν όλη η “διδακτέα” ύλη και των 6 τάξεων του γυμνασίου και του λυκείου. Από τα αρχαία (που τα θυμήθηκα?) μάθαμε ότι “διδακτέα” σημαίνει αυτή που πρέπει να διδαχθεί, δηλαδή όλα τα βιβλία (!). Έτσι αν ένα βιβλίο είχε π.χ. 300 σελίδες, στην ύλη ήταν μέσα και οι 300, άσχετα αν στο σχολείο διδάχτηκαν 120, 200 ή 250. Η ύλη λοιπόν σε κάθε μάθημα 6 τάξεων ήταν ατελείωτη. Για παράδειγμα η ύλη μόνον της ιστορίας μπορεί και να ξεπερνούσε τις 2000 σελίδες (!!!). Αυτό σήμαινε ότι το σχολείο δεν αρκούσε και το φροντιστήριο ήταν απαραίτητο. Επίσης, τότε βγήκε η φήμη πως “ό,τι μαθαίνουν οι ξένοι στο πανεπιστήμιο εμείς το ξέρουμε από πριν”. Όμως, ακριβώς επειδή η ύλη ήταν πολύ μεγάλη, τα θέματα δεν ήταν δύσκολα και υπήρχαν και τα SOS, ενώ όταν η ύλη περιορίστηκε σε κάποιες σελίδες τα θέματα έγιναν “παλούκια” καθώς οι εισηγητές έπρεπε να “σκάψουν” για να τα βρουν.
Στα μόρια εκτός από τους βαθμούς των μαθημάτων, προσθέτανε και το βαθμό του απολυτηρίου (κάποιες χρονιές) σαν να ήταν ένα ακόμα μάθημα. Δεν υπήρχε κανένα κράτημα βαθμών και όποιος ήθελε να ξαναδώσει έδινε όλα τα μαθήματα ξανά. Από την Α λυκείου (τότε την έλεγαν Δ γυμνασίου) οι μαθητές διάλεγαν Πρακτικό ή Κλασικό (αντίστοιχα με Θετικοτεχνολογική και Θεωρητική κατεύθυνση δική μας). Όμως καθένας μπορούσε να δώσει σε όποιο κύκλο ήθελε άσχετα αν είχε τελειώσει πρακτικό ή κλασικό. Πρακτικό στα μικρά μέρη δεν υπήρχε. Οι πανελλήνιες εξετάσεις γίνονταν στις αρχές Σεπτεμβρίου. Δηλαδή οι μαθητές τελείωναν το λύκειο (ή μάλλον την ΣΤ γυμνασίου) τον Ιούνιο, έπαιρναν το απολυτήριο (όσοι το έπαιρναν, γιατί τότε δεν ήταν τόσο εύκολο όπως τώρα) και είχαν το καλοκαίρι για να διαβάσουν (και να ψηθούν, καθώς τότε δεν υπήρχαν air condition). Τότε το γυμνάσιο-λύκειο είχε πολύ πιο αυστηρούς κανόνες και για να περάσεις την τάξη έπρεπε να είχες 10 σε όλα τα μαθήματα. Με ένα (πρωτεύον) μάθημα κάτω από τη βάση έμενες ανεξεταστέος (και δεν έδινες πανελλήνιες) και με δύο έμενες στην ίδια τάξη. Μάλιστα το μισό κάτω από τη βάση χανόταν (το 9,5 γινόταν 9). Λίγοι πήγαιναν φροντιστήριο στη Β λυκείου (Ε γυμνασίου). Όλοι πήγαιναν το καλοκαίρι Β προς Γ λυκείου, στη διάρκεια της Γ λυκείου και το άλλο καλοκαίρι που τέλειωναν την ΣΤ γυμνασίου μέχρι τις εξετάσεις (δηλαδή έχαναν 2 καλοκαίρια!!). Πολλά παιδιά από την επαρχία πήγαιναν το καλοκαίρι στις μεγάλες πόλεις για να κάνουν εντατικό φροντιστήριο. Το μηχανογραφικό συμπληρωνόταν τον Ιούνιο, δηλαδή 2 μήνες πριν τις εξετάσεις.
Να σημειωθεί ότι μέχρι το 2000 δεν υπήρχαν στα σχολεία φωτοτυπικά μηχανήματα, οπότε τα θέματα υπαγορεύονταν στους υποψηφίους. Αν χρειαζόταν σχήμα, αυτό περιγραφόταν αναλυτικά με λόγια. Προφανώς με την υπαγόρευση γίνονταν και λάθη (π.χ. σε εξετάσεις χημείας, αντί “γραμμομόριο” υπαγορεύτηκε “γραμμάριο”). Μόνον το θέμα της Έκθεσης ενώ και αυτό υπαγορευόταν, από κάποια χρονιά και μετά γραφόταν στον πίνακα.
Εκείνα τα χρόνια, δεν υπήρχε μεν ακόμη αντικαπνιστική εκστρατεία, όμως στους μαθητές το κάπνισμα απαγορευόταν αυστηρά ακόμα και έξω από το σχολείο, ενώ οι καθηγητές ήταν επιτρεπτό να καπνίζουν ακόμα και μέσα στην τάξη. Αν μαθητής συλλαμβάνονταν να καπνίζει η ποινή ήταν οπωσδήποτε αποβολή. Δηλαδή το κάπνισμα για τους μαθητές θεωρείτο …ανήθικο. Όμως, από τη στιγμή που κάποιος αποφοιτούσε, ήταν “μεγάλος” άρα μπορούσε να καπνίζει ελεύθερα παντού. Έτσι όταν έδιναν πανελλήνιες εξετάσεις το Σεπτέμβριο, μπορούσαν καθώς έγραφαν να ανάψουν το τσιγαράκι τους. Σε κάποια εξεταστικά κέντρα είχαν και μερικά τασάκια στα θρανία, αλλιώς οι υποψήφιοι έφτιαχναν αυτοσχέδια από αλουμινόχαρτο.
Εκείνο που μπορεί κάποιος να δει σε όλα τα συστήματα, είναι ότι στην αρχή του τα θέματα σε όλα τα μαθήματα είναι απλά και βατά. Όσο όμως περνούν τα χρόνια, τα θέματα όλο και δυσκολεύουν. Το σύστημα που περιγράψαμε, συνέχισε να ισχύει και μετά την πτώση της χούντας, όμως κάποια στιγμή ήρθε ο καιρός για μια ακόμα μεταρρύθμιση.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
VouDou
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Δημήτριος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 48 ετών, Καθηγητής και μας γράφει απο Κυπαρισσία (Μεσσηνία). Έχει γράψει 1,326 μηνύματα.
02-11-23
17:00
όλο αλλάζουν και όλα τα ίδια (παρ)μένουν... έχουν δοκιμαστεί τα πάντα, οι δέσμες φαίνεται να παρουσιάζουν τα λιγότερα προβλήματα (αφού δεν υπάρχει πλέον και το "κρατάμε βαθμολογία").
Υπάρχει βιβλιαράκι στην ιστοσελίδα του Υπ. Παιδείας, που τα γράφει αναλυτικά. Κάποτε στο ischool είχα αναρτήσει και το μηχανογραφικό 1981.
Υπάρχει βιβλιαράκι στην ιστοσελίδα του Υπ. Παιδείας, που τα γράφει αναλυτικά. Κάποτε στο ischool είχα αναρτήσει και το μηχανογραφικό 1981.
"Σημερινά ΤΕΙ": και όμως, έχουν περάσει ήδη 4-5 χρόνια, που δεν υπάρχουν τα ΤΕΙ... (ΑΣΠΑΙΤΕ)
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
02-11-23
17:05
Δίκιο έχεις είναι από μια παλιά μου εργασία και μου ξέφυγε και δεν το επικαιροποίησα.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
03-11-23
11:28
5) ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1979 – 1982
Η χούντα κατέρρευσε το 1974, η Δημοκρατία ήρθε δειλά – δειλά. Όπως όλη η Ελλάδα ήθελε και η Παιδεία μεταρρύθμιση. Ο Καραμανλής δεν βιαζόταν, αλλά προχωρούσε σταθερά με αργά βήματα. Το 1976 ανέλαβε το υπουργείο Παιδείας ο Γεώργιος Ράλλης. Καταργήθηκε από παντού η (ηλίθια) καθαρεύουσα και καθιερώθηκε η δημοτική. Έγινε δημοκρατισμός της εκπαίδευσης. Εκδόθηκαν νέα βιβλία. Ιδρύθηκαν ΤΕΕ (τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση).
Στον Γ. Ράλλη αποδίδεται η τότε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Έφερε ένα νέο εξεταστικό σύστημα που είχε αρκετά κοινά σημεία με το Ακαδημαϊκό απολυτήριο του 1965. Οι εξετάσεις γίνονταν κεντρικά και στη Β και στη Γ λυκείου και ήταν και για την προαγωγή της τάξης και για την εισαγωγή στα ΑΕΙ. Διεξάγονταν τον Ιούνιο και όχι μετά το καλοκαίρι. Υπήρχαν δύο τύποι:
Α΄ Θεωρητικής Κατεύθυνσης: Φιλοσοφικές, Νοµικές, Θεολογικές σχολές, με εξεταζόµενα µαθήµατα: Έκθεση, Αρχαία Ελληνικά, Ιστορία και Λατινικά
Β΄ Θετικής Κατεύθυνσης: Πολυτεχνικές, Φυσικοµαθηµατικές, Ιατρικές σχολές, με εξεταζόµενα µαθήµατα: : Έκθεση, Μαθηµατικά, Φυσική και Χηµεία.
Οι σχολές Οικονοµικών Επιστηµών εντάχθηκαν και στους δύο τύπους.
Στις εξετάσεις συμμετείχαν όλοι, άσχετα αν επιθυμούσαν ή όχι να εισαχθούν σε ανώτατη σχολή. Η ύλη των εξετάσεων ήταν η διδαχθείσα στο λύκειο. Ο βαθμός για την εισαγωγή στα ΑΕΙ πρόκυπτε από τους βαθμούς των μαθημάτων (4 στην Α και 4 στη Β) που εξετάζονταν πανελλαδικά, αλλά και από το Μ.Ο. προαγωγής των δύο τάξεων. Στην τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση λογιζόταν μόνο οι σχολικοί βαθμοί. Το μηχανογραφικό συμπληρωνόταν πριν τις εξετάσεις.
Για πρώτη φορά ισχύει η δυνατότητα βελτίωσης αλλά και η κατοχύρωση βαθµολογίας (ένας υποψήφιος έχει δικαίωμα να δώσει εξετάσεις για βελτίωση της βαθμολογίας μέχρι και σε 4 μαθήματα της προηγούμενης χρονιάς και μέχρι και σε 2 μαθήματα της προπροηγούμενης χρονιάς. Σε περίπτωση που δεν πάρει καλύτερο βαθμό διατηρεί τον προηγούμενο, ενώ αν τον βελτιώσει εκδίδεται νέο απολυτήριο). Όμως, δεν υπήρχε η δυνατότητα αν αργότερα μετάνιωνε να ξαναδώσει εξετάσεις από την αρχή.
Το σύστημα διαφημίστηκε πολύ. Οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες ισχυρίζονταν ότι “καταργούνται οι εξετάσεις στα πανεπιστήμια”, κάτι που φυσικά δεν ίσχυε.
Κάτι που άλλαξε τότε, ήταν ο χώρος και ο τρόπος εξέτασης. Μέχρι τότε, οι μαθητές κατανέμονταν αλφαβητικά σε όλα τα εξεταστικά κέντρα της πόλης που γίνονταν οι εξετάσεις. Έτσι ήταν σχεδόν άγνωστος μεταξύ αγνώστων, καθώς η πιθανότητα να γράφει στην ίδια αίθουσα συμμαθητής του δεν ήταν μεγάλη. Από τότε και μετά όμως έδιναν εξετάσεις ο καθένας στο σχολείο του μαζί με τους συμμαθητές του. Σε τι επηρέασε αυτό; Παλιά, δεν τολμούσες να αντιγράψεις και να βγάλεις σκονάκι γιατί ίσως οι άγνωστοι σε κατέδιδαν. Η αντίληψη ήταν ότι αυτός που “κλέβει” το κάνει σε βάρος μου και μπορεί να μου “φάει” τη θέση. Μετά όμως που έγραφαν γνωστοί μεταξύ γνωστών, ίσχυε η μαθητική “omerta” και ο ένας υποστήριζε τον άλλον.
Με αφορμή το σύστημα αυτό, άρχισε η …αποκέντρωση των φροντιστηρίων. Μέχρι τότε (τουλάχιστον στην Αθήνα) τα φροντιστήρια για εισαγωγικές εξετάσεις βρίσκονταν (σχεδόν) όλα στο κέντρο της πόλης. Η οδός Σόλωνος και τα γύρω στενά ήταν η … silicon valley των φροντιστηρίων. Υπήρχαν φροντιστήρια που άφησαν όνομα (Μανωλκίδη, Αττικόν, Σαββαϊδη, Κανέλλου, Μαντά κ.α.) που είχαν ως και 2000 μαθητές. Στις συνοικίες λειτουργούσαν μικρά φροντιστήρια για μικρές τάξεις, για ανεξεταστέους, για αυτούς που δυσκολεύονταν να περάσουν την τάξη. Για εισαγωγικές, όλοι κατέβαιναν στο κέντρο όσο χρόνο και αν έχαναν στα λεωφορεία. Με αυτό το σύστημα εξετάσεων, τα παιδιά της β λυκείου ήταν πιο δύσκολο να μετακινούνται κι έτσι ανέλαβαν την προετοιμασία για τα ΑΕΙ τα συνοικιακά τα οποία πήραν τα πάνω τους. Το φαινόμενο εντάθηκε με τις τρομοκρατικές ενέργειες στο κέντρο (π.χ. εμπρησμοί καταστημάτων) οπότε η Αθήνα δεν θεωρούνταν (από τους γονείς) ασφαλής. Έτσι με τα χρόνια μειώθηκε πολύ ο αριθμός των μαθητών που κατέβαινε στο κέντρο, κάποια φροντιστήρια έκλεισαν και άλλα μετανάστευσαν στις συνοικίες.
Στις εξετάσεις του 1980, σημειώθηκε ένα γεγονός που αναστάτωσε όλη την Ελλάδα. Αποκαλύφτηκε σοβαρή διαρροή θεμάτων των πανελληνίων εξετάσεων που πάντα θεωρούνταν απόλυτα αδιάβλητες. Αποδείχτηκε ότι υπεύθυνος της διαρροής ήταν ο Γεώργιος Ράμμος, που είχε τοποθετηθεί από τον υπουργό ως γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής Πανελληνίων Εξετάσεων. Τα θέματα έβγαιναν στο υπουργείο λίγες μέρες πριν τις εξετάσεις και σφραγίζονταν σε απόρρητους φακέλους. Ο Ράμμος πριν σφραγιστούν τα υπέκλεπτε. Έτσι είχε τα θέματα Μαθηματικών, Αρχαίων και Χημείας, τα οποία πούλησε σε μερικά φροντιστήρια (και μάλιστα για όχι μεγάλα ποσά). Τα φροντιστήρια τα μοίρασαν στους μαθητές τους, αλλά τα μεταπώλησαν και σε άλλους φροντιστές κι έτσι τα έμαθε όλη η Ελλάδα. Φυσικά ο Ράμμος συνελήφθη και οι μέχρι τότε εξετάσεις ακυρώθηκαν και οι μαθητές εξετάστηκαν ξανά.
Περισσότερες λεπτομέρειες για τη διαρροή ΕΔΩ:
Το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία των Πανελλαδικών εξετάσεων. Το στέλεχος του υπουργείου που διέρρεε τα θέματα έναντι αμοιβής. Πώς τον έπιασαν - ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ (mixanitouxronou.gr)
Από τότε τα θέματα βγαίνουν μέσα στη μαύρη νύχτα ακριβώς λίγες ώρες πριν τις εξετάσεις. Σήμερα η μεταφορά τους γίνεται ηλεκτρονικά, αλλά τότε ήταν …πρωτόγονη εποχή. Έτσι, οι μαθητές μαντρώνονταν στις αίθουσες και οι καθηγητές (και όποιος άλλος ήθελε) άκουγαν τα θέματα από το ραδιόφωνο της ΕΡΤ που τα υπαγόρευε, τα έγραφαν και τα υπαγόρευαν στους υποψηφίους.
Το σύστημα είχε πολλά μειονεκτήματα. Βασικό ότι τα λάθη που μπορούσε κάποιος να κάνει στα 18 δεν θα μπορούσε να τα διορθώσει σε όλη την υπόλοιπη ζωή του, επειδή δεν γινόταν να δώσει ξανά. Επίσης κάποια σημεία του ήταν δύσκολα στην εφαρμογή. Για παράδειγμα, ένας μαθητής της Θετικής κατεύθυνσης, είχε δύο μαθήματα Χημείας, ένα “κορμού” (θα το λέγαμε γενικής παιδείας) και ένα “επιλογής” (θα το λέγαμε προσανατολισμού). Αυτά δεν ήταν ανεξάρτητα, αλλά έπρεπε να συμβαδίζουν. Αυτό ήταν τεχνικά (σχεδόν) αδύνατον γιατί πάντα χάνονται μαθήματα.
Το ΠΑΣΟΚ ήρθε στην κυβέρνηση το 1981. Κράτησε το σύστημα σχεδόν δύο χρόνια ακόμα, όμως έκανε βελτιώσεις. Κατάργησε τις εξετάσεις της Β λυκείου και άφησε μόνον της Γ. Ακύρωσε το ότι οι δυνατότητες βελτίωσης ήταν μικρές. Όμως, χρειαζόμασταν ένα νέο μόνιμο σύστημα εξετάσεων.
Η χούντα κατέρρευσε το 1974, η Δημοκρατία ήρθε δειλά – δειλά. Όπως όλη η Ελλάδα ήθελε και η Παιδεία μεταρρύθμιση. Ο Καραμανλής δεν βιαζόταν, αλλά προχωρούσε σταθερά με αργά βήματα. Το 1976 ανέλαβε το υπουργείο Παιδείας ο Γεώργιος Ράλλης. Καταργήθηκε από παντού η (ηλίθια) καθαρεύουσα και καθιερώθηκε η δημοτική. Έγινε δημοκρατισμός της εκπαίδευσης. Εκδόθηκαν νέα βιβλία. Ιδρύθηκαν ΤΕΕ (τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση).
Στον Γ. Ράλλη αποδίδεται η τότε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Έφερε ένα νέο εξεταστικό σύστημα που είχε αρκετά κοινά σημεία με το Ακαδημαϊκό απολυτήριο του 1965. Οι εξετάσεις γίνονταν κεντρικά και στη Β και στη Γ λυκείου και ήταν και για την προαγωγή της τάξης και για την εισαγωγή στα ΑΕΙ. Διεξάγονταν τον Ιούνιο και όχι μετά το καλοκαίρι. Υπήρχαν δύο τύποι:
Α΄ Θεωρητικής Κατεύθυνσης: Φιλοσοφικές, Νοµικές, Θεολογικές σχολές, με εξεταζόµενα µαθήµατα: Έκθεση, Αρχαία Ελληνικά, Ιστορία και Λατινικά
Β΄ Θετικής Κατεύθυνσης: Πολυτεχνικές, Φυσικοµαθηµατικές, Ιατρικές σχολές, με εξεταζόµενα µαθήµατα: : Έκθεση, Μαθηµατικά, Φυσική και Χηµεία.
Οι σχολές Οικονοµικών Επιστηµών εντάχθηκαν και στους δύο τύπους.
Στις εξετάσεις συμμετείχαν όλοι, άσχετα αν επιθυμούσαν ή όχι να εισαχθούν σε ανώτατη σχολή. Η ύλη των εξετάσεων ήταν η διδαχθείσα στο λύκειο. Ο βαθμός για την εισαγωγή στα ΑΕΙ πρόκυπτε από τους βαθμούς των μαθημάτων (4 στην Α και 4 στη Β) που εξετάζονταν πανελλαδικά, αλλά και από το Μ.Ο. προαγωγής των δύο τάξεων. Στην τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση λογιζόταν μόνο οι σχολικοί βαθμοί. Το μηχανογραφικό συμπληρωνόταν πριν τις εξετάσεις.
Για πρώτη φορά ισχύει η δυνατότητα βελτίωσης αλλά και η κατοχύρωση βαθµολογίας (ένας υποψήφιος έχει δικαίωμα να δώσει εξετάσεις για βελτίωση της βαθμολογίας μέχρι και σε 4 μαθήματα της προηγούμενης χρονιάς και μέχρι και σε 2 μαθήματα της προπροηγούμενης χρονιάς. Σε περίπτωση που δεν πάρει καλύτερο βαθμό διατηρεί τον προηγούμενο, ενώ αν τον βελτιώσει εκδίδεται νέο απολυτήριο). Όμως, δεν υπήρχε η δυνατότητα αν αργότερα μετάνιωνε να ξαναδώσει εξετάσεις από την αρχή.
Το σύστημα διαφημίστηκε πολύ. Οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες ισχυρίζονταν ότι “καταργούνται οι εξετάσεις στα πανεπιστήμια”, κάτι που φυσικά δεν ίσχυε.
Με αφορμή το σύστημα αυτό, άρχισε η …αποκέντρωση των φροντιστηρίων. Μέχρι τότε (τουλάχιστον στην Αθήνα) τα φροντιστήρια για εισαγωγικές εξετάσεις βρίσκονταν (σχεδόν) όλα στο κέντρο της πόλης. Η οδός Σόλωνος και τα γύρω στενά ήταν η … silicon valley των φροντιστηρίων. Υπήρχαν φροντιστήρια που άφησαν όνομα (Μανωλκίδη, Αττικόν, Σαββαϊδη, Κανέλλου, Μαντά κ.α.) που είχαν ως και 2000 μαθητές. Στις συνοικίες λειτουργούσαν μικρά φροντιστήρια για μικρές τάξεις, για ανεξεταστέους, για αυτούς που δυσκολεύονταν να περάσουν την τάξη. Για εισαγωγικές, όλοι κατέβαιναν στο κέντρο όσο χρόνο και αν έχαναν στα λεωφορεία. Με αυτό το σύστημα εξετάσεων, τα παιδιά της β λυκείου ήταν πιο δύσκολο να μετακινούνται κι έτσι ανέλαβαν την προετοιμασία για τα ΑΕΙ τα συνοικιακά τα οποία πήραν τα πάνω τους. Το φαινόμενο εντάθηκε με τις τρομοκρατικές ενέργειες στο κέντρο (π.χ. εμπρησμοί καταστημάτων) οπότε η Αθήνα δεν θεωρούνταν (από τους γονείς) ασφαλής. Έτσι με τα χρόνια μειώθηκε πολύ ο αριθμός των μαθητών που κατέβαινε στο κέντρο, κάποια φροντιστήρια έκλεισαν και άλλα μετανάστευσαν στις συνοικίες.
Στις εξετάσεις του 1980, σημειώθηκε ένα γεγονός που αναστάτωσε όλη την Ελλάδα. Αποκαλύφτηκε σοβαρή διαρροή θεμάτων των πανελληνίων εξετάσεων που πάντα θεωρούνταν απόλυτα αδιάβλητες. Αποδείχτηκε ότι υπεύθυνος της διαρροής ήταν ο Γεώργιος Ράμμος, που είχε τοποθετηθεί από τον υπουργό ως γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής Πανελληνίων Εξετάσεων. Τα θέματα έβγαιναν στο υπουργείο λίγες μέρες πριν τις εξετάσεις και σφραγίζονταν σε απόρρητους φακέλους. Ο Ράμμος πριν σφραγιστούν τα υπέκλεπτε. Έτσι είχε τα θέματα Μαθηματικών, Αρχαίων και Χημείας, τα οποία πούλησε σε μερικά φροντιστήρια (και μάλιστα για όχι μεγάλα ποσά). Τα φροντιστήρια τα μοίρασαν στους μαθητές τους, αλλά τα μεταπώλησαν και σε άλλους φροντιστές κι έτσι τα έμαθε όλη η Ελλάδα. Φυσικά ο Ράμμος συνελήφθη και οι μέχρι τότε εξετάσεις ακυρώθηκαν και οι μαθητές εξετάστηκαν ξανά.
Περισσότερες λεπτομέρειες για τη διαρροή ΕΔΩ:
Το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία των Πανελλαδικών εξετάσεων. Το στέλεχος του υπουργείου που διέρρεε τα θέματα έναντι αμοιβής. Πώς τον έπιασαν - ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ (mixanitouxronou.gr)
Από τότε τα θέματα βγαίνουν μέσα στη μαύρη νύχτα ακριβώς λίγες ώρες πριν τις εξετάσεις. Σήμερα η μεταφορά τους γίνεται ηλεκτρονικά, αλλά τότε ήταν …πρωτόγονη εποχή. Έτσι, οι μαθητές μαντρώνονταν στις αίθουσες και οι καθηγητές (και όποιος άλλος ήθελε) άκουγαν τα θέματα από το ραδιόφωνο της ΕΡΤ που τα υπαγόρευε, τα έγραφαν και τα υπαγόρευαν στους υποψηφίους.
Το σύστημα είχε πολλά μειονεκτήματα. Βασικό ότι τα λάθη που μπορούσε κάποιος να κάνει στα 18 δεν θα μπορούσε να τα διορθώσει σε όλη την υπόλοιπη ζωή του, επειδή δεν γινόταν να δώσει ξανά. Επίσης κάποια σημεία του ήταν δύσκολα στην εφαρμογή. Για παράδειγμα, ένας μαθητής της Θετικής κατεύθυνσης, είχε δύο μαθήματα Χημείας, ένα “κορμού” (θα το λέγαμε γενικής παιδείας) και ένα “επιλογής” (θα το λέγαμε προσανατολισμού). Αυτά δεν ήταν ανεξάρτητα, αλλά έπρεπε να συμβαδίζουν. Αυτό ήταν τεχνικά (σχεδόν) αδύνατον γιατί πάντα χάνονται μαθήματα.
Το ΠΑΣΟΚ ήρθε στην κυβέρνηση το 1981. Κράτησε το σύστημα σχεδόν δύο χρόνια ακόμα, όμως έκανε βελτιώσεις. Κατάργησε τις εξετάσεις της Β λυκείου και άφησε μόνον της Γ. Ακύρωσε το ότι οι δυνατότητες βελτίωσης ήταν μικρές. Όμως, χρειαζόμασταν ένα νέο μόνιμο σύστημα εξετάσεων.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
04-11-23
16:42
6) ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1983 – 1999
Το 1981 το ΠΑΣΟΚ πήρε την κυβέρνηση και άρχισε και αυτό τις αλλαγές στην Παιδεία. Κατάργησε το (ηλίθιο) πολυτονικό και την (ηλίθια) ποδιά των μαθητριών. Αύξησε τους μισθούς των εκπαιδευτικών και τους έκανε (σχεδόν) αξιοπρεπείς, ενώ μέχρι τότε ίσχυε το ανέκδοτο που έλεγε ότι οι καθηγητές παίρνουν “τρεις και …ξύστα”. Για το εξεταστικό, κράτησε για λίγο το παλιό με διορθώσεις και το 1983 καθιέρωσε το Σύστημα Δεσμών και οι εξετάσεις ονομάστηκαν Γενικές.
Αντί τους κύκλους σχολών είχαμε τις Δέσμες. Οι δέσμες ήταν τέσσερεις με τα δικά της μαθήματα η κάθε μία:
- Η 1η ΔΕΣΜΗ περιελάμβανε τα μαθήματα: Έκθεση, Μαθηματικά, Φυσική και Χημεία, και οδηγούσε στην ομάδα των Πολυτεχνικών, Φυσικομαθηματικών και Γεωπονικών σχολών.
- Η 2η ΔΕΣΜΗ περιελάμβανε τα μαθήματα: Έκθεση, Φυσική, Χημεία και Βιολογία, και οδηγούσε στην ομάδα των Ιατρικών, Οδοντιατρικών, Φαρμακευτικών σχολών.
- Η 3η ΔΕΣΜΗ περιελάμβανε τα μαθήματα: Έκθεση, Αρχαία Ελληνικά, Ιστορία και Λατινικά, και οδηγούσε στην ομάδα Θεολογικών, Φιλοσοφικών και Νομικών σχολών
- Η 4η ΔΕΣΜΗ περιελάμβανε τα μαθήματα: Έκθεση, Μαθηματικά, Ιστορία και Κοινωνιολογία (ή αργότερα η Πολιτική Οικονομία) και οδηγούσε στην ομάδα των σχολών Πολιτικών Επιστημών, Δημόσιας Διοίκησης, Οικονομικών Επιστημών και Κοινωνιολογίας.
Τα Μαθηματικά της 4ης δέσμης ήταν πιο light από της 1ης και η Ιστορία της 4ης δέσμης ήταν πιο light από της 3ης.
Υπήρχε και μία ομάδα σχολών κοινή για όλες τις δέσμες. Η κοινή ομάδα περιελάμβανε τα Παιδαγωγικά Τμήματα, τα Τμήματα Νηπιαγωγών, τα Τμήματα Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού καθώς και τα Τμήματα Μουσικών Σπουδών.
Για κάποια χρόνια λειτούργησε και η 5η ΔΕΣΜΗ με μαθήματα γενικής ωφελιμότητας, τα οποία εξεταζόταν μόνο ενδοσχολικά. Η 5η Δέσμη απευθυνόταν στους τελειόφοιτους που απλώς ήθελαν να αποκτήσουν το απολυτήριο Λυκείου, χωρίς να έχουν δυνατότητα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Όμως δεν την προτίμησαν οι μαθητές και καταργήθηκε.
Σε κάθε κατεύθυνση υπήρχε και το βασικό μάθημα (π.χ. στην 1η τα Μαθηματικά, αλλά με εξαίρεση για το Φυσικό η Φυσική κλπ). Για τον υπολογισμό των μορίων, το βασικό μάθημα πολλαπλασιαζόταν με 1,15 και τα άλλα με 0,95. Για να εισαχθεί κάποιος σε σχολή, έπρεπε στο βασικό μάθημα να είχε τουλάχιστον 10. Τα πρώτα χρόνια οι πανελλαδικές εξετάσεις είχαν διπλό ρόλο: και απολυτήριες για τα 4 μαθήματα και εισιτήριες. Για τον υπολογισμό του τελικού αριθμού μορίων συνυπολογιζόταν και η επίδοση των μαθητών στις τρεις τάξεις του Λυκείου κατά 25%, ενώ το υπόλοιπο 75% προέκυπτε από τη γραπτή επίδοση στα 4 πανελλαδικά μαθήματα. Ο βαθμός του Λυκείου έβγαινε και για τις 3 τάξεις (Α=20%, Β=30%, Γ=50%). Όμως από το 1988 επικράτησε η άποψη οι γενικές εξετάσεις να είναι αποκλειστικά εισαγωγικές και η συμμετοχή των βαθμών του λυκείου καταργήθηκε. Το μηχανογραφικό συμπληρώνονταν πριν τις εξετάσεις και οι γενικές εξετάσεις γίνονταν μετά τις ενδοσχολικές. Η μετάδοση των θεμάτων σταμάτησε να γίνεται με το ραδιόφωνο και τα θέματα έρχονταν στα σχολεία με το …τηλεομοιότυπο (στη διεθνή γλώσσα FAX) που τότε είχε μέγεθος ψυγείου (!).
Η ύλη των εξετάσεων ήταν αρκετή, όχι βέβαια απεριόριστη όπως παλιά, αλλά ούτε και λίγες σελίδες. (Για παράδειγμα στη Φυσική ήταν 300 περίπου σελίδες και στα Μαθηματικά τρία βιβλία: Άλγεβρα, Ανάλυση, Αναλυτική Γεωμετρία). Η ύλη αυτή έπρεπε να είναι η διδαχθείσα, έστω και σε γρήγορο ρυθμό. Πάντως, τότε ήταν βαθιά καθιερωμένη η παπαγαλία. Στη Φυσική έβαζαν δύο θέματα καθαρής θεωρίας που απαιτούσαν αυτούσια κομμάτια από το βιβλίο. Τότε δεν έβαζαν ερωτήσεις πολλαπλής κλπ αλλά ούτε και ερωτήσεις κρίσης. Στην Έκθεση έβαζαν απλά ένα “θέμα” για μπλα-μπλα ανάπτυξη και τέλος.
Έχουν γίνει πολλές συζητήσεις αν τα τότε θέματα ήταν ευκολότερα ή δυσκολότερα από τα σημερινά. Προσωπικά πιστεύω ότι γενικά ήταν πιο εύκολα (με υπολογισμό ότι κάθε χρόνο δυσκόλευαν). Έχω την άποψη ότι τότε τους φαίνονταν δύσκολα λόγω της πολύ μεγαλύτερης ύλης, των υψηλών απαιτήσεων λόγω των λίγων θέσεων στα ΑΕΙ και εξαιτίας της πιο αυστηρής βαθμολόγησης. Οι κανόνες της βαθμολόγησης ήταν πολύ πιο αυστηροί. Το "άριστα" φαινόταν μόνο με το κιάλι. Οι οδηγίες προς τους βαθμολογητές ήταν πολύ λεπτομερείς. Ήθελαν υποχρεωτικά (σωστά, καλλιτεχνικά και πλήρη) σχήματα, σωστές διατυπώσεις, αναλυτικές εξηγήσεις και δεν κάναν δεκτές τις "περίπου" λύσεις. Στα θέματα της θεωρίας ήθελαν πλήρεις απαντήσεις με βάση το σχολικό βιβλίο. Λέγεται ότι μετρούσαν και την εμφάνιση του γραπτού. Έτσι οι βαθμολογίες ήταν μικρότερες από τις σημερινές. Έχω ακούσει την άποψη παλιού βαθμολογητή ότι ένα γραπτό που σήμερα βαθμολογείται με 20, στην εποχή των δεσμών μπορεί να έπαιρνε 16 (!).
Δεν υπήρχαν επαναληπτικές εξετάσεις, όμως κάτι το νέο που υπήρχε στο σύστημα των Δεσμών ήταν ότι ο υποψήφιος μπορούσε να κατοχυρώσει το βαθμό του για τις επόμενες χρονιές. Δηλαδή π.χ., αν δεν έγραφε καλά στην έκθεση και τα Μαθηματικά, την επόμενη χρονιά έδινε εξετάσεις μόνο σ’ αυτά καθώς τα άλλα είχαν κατοχυρωθεί. Προσωπικά, αυτό το κράτημα βαθμών το θεωρώ σαν το πιο μελανό σημείο των εξετάσεων. Έτσι είχε καταντήσει σε σχολές υψηλής ζήτησης (π.χ. Ιατρική), μόνο το 20% των επιτυχόντων ήταν μαθητές και το 80% απόφοιτοι. Πολλοί που έμπαιναν σε κάποια σχολή, έδιναν ξανά την έκθεση με σκοπό να πετύχουν κάτι καλύτερο. Προφανώς ήταν απαράδεκτο να συγκρίνονται υποψήφιοι που διαγωνίστηκαν σε διαφορετικά θέματα.
Στα χρόνια αυτά έγιναν κάποιες απόπειρες μεταρρύθμισης, αλλά δεν περπάτησαν. Ο Βασίλης Κοντογιαννόπουλος ως υπουργός Παιδείας στην Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη κατέθεσε πολυνομοσχέδιο που αφορούσε όλες τις βαθμίδες τις εκπαίδευσης. Το περιεχόμενό του χαρακτηρίστηκε αναχρονιστικό και συντηρητικό, (ανέφερε κατάργηση εκδρομών, επαναφορά ποδιάς κ.α.) προκαλώντας τις μεγαλύτερες μαθητικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις. Ο κ. Κοντογιαννόπουλος παραιτήθηκε από υπουργός Παιδείας όταν μέσα σε κατειλημμένο σχολείο δολοφονήθηκε ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας. Ο Γιώργος Παπανδρέου πήγε να καθιερώσει το Εθνικό Απολυτήριο σε αντικατάσταση του Απολυτηρίου του Λυκείου, στο οποίο προβλεπόταν η εξέταση σε πέντε μαθήματα Κοινού Κορμού και 3 επιλογής σε τρείς ομάδες αλλά ο διάδοχός του Γεράσιμος Αρσένης, ανέστειλε την εφαρμογή αυτού του θεσμού.
Το 1981 το ΠΑΣΟΚ πήρε την κυβέρνηση και άρχισε και αυτό τις αλλαγές στην Παιδεία. Κατάργησε το (ηλίθιο) πολυτονικό και την (ηλίθια) ποδιά των μαθητριών. Αύξησε τους μισθούς των εκπαιδευτικών και τους έκανε (σχεδόν) αξιοπρεπείς, ενώ μέχρι τότε ίσχυε το ανέκδοτο που έλεγε ότι οι καθηγητές παίρνουν “τρεις και …ξύστα”. Για το εξεταστικό, κράτησε για λίγο το παλιό με διορθώσεις και το 1983 καθιέρωσε το Σύστημα Δεσμών και οι εξετάσεις ονομάστηκαν Γενικές.
Αντί τους κύκλους σχολών είχαμε τις Δέσμες. Οι δέσμες ήταν τέσσερεις με τα δικά της μαθήματα η κάθε μία:
- Η 1η ΔΕΣΜΗ περιελάμβανε τα μαθήματα: Έκθεση, Μαθηματικά, Φυσική και Χημεία, και οδηγούσε στην ομάδα των Πολυτεχνικών, Φυσικομαθηματικών και Γεωπονικών σχολών.
- Η 2η ΔΕΣΜΗ περιελάμβανε τα μαθήματα: Έκθεση, Φυσική, Χημεία και Βιολογία, και οδηγούσε στην ομάδα των Ιατρικών, Οδοντιατρικών, Φαρμακευτικών σχολών.
- Η 3η ΔΕΣΜΗ περιελάμβανε τα μαθήματα: Έκθεση, Αρχαία Ελληνικά, Ιστορία και Λατινικά, και οδηγούσε στην ομάδα Θεολογικών, Φιλοσοφικών και Νομικών σχολών
- Η 4η ΔΕΣΜΗ περιελάμβανε τα μαθήματα: Έκθεση, Μαθηματικά, Ιστορία και Κοινωνιολογία (ή αργότερα η Πολιτική Οικονομία) και οδηγούσε στην ομάδα των σχολών Πολιτικών Επιστημών, Δημόσιας Διοίκησης, Οικονομικών Επιστημών και Κοινωνιολογίας.
Τα Μαθηματικά της 4ης δέσμης ήταν πιο light από της 1ης και η Ιστορία της 4ης δέσμης ήταν πιο light από της 3ης.
Υπήρχε και μία ομάδα σχολών κοινή για όλες τις δέσμες. Η κοινή ομάδα περιελάμβανε τα Παιδαγωγικά Τμήματα, τα Τμήματα Νηπιαγωγών, τα Τμήματα Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού καθώς και τα Τμήματα Μουσικών Σπουδών.
Για κάποια χρόνια λειτούργησε και η 5η ΔΕΣΜΗ με μαθήματα γενικής ωφελιμότητας, τα οποία εξεταζόταν μόνο ενδοσχολικά. Η 5η Δέσμη απευθυνόταν στους τελειόφοιτους που απλώς ήθελαν να αποκτήσουν το απολυτήριο Λυκείου, χωρίς να έχουν δυνατότητα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Όμως δεν την προτίμησαν οι μαθητές και καταργήθηκε.
Σε κάθε κατεύθυνση υπήρχε και το βασικό μάθημα (π.χ. στην 1η τα Μαθηματικά, αλλά με εξαίρεση για το Φυσικό η Φυσική κλπ). Για τον υπολογισμό των μορίων, το βασικό μάθημα πολλαπλασιαζόταν με 1,15 και τα άλλα με 0,95. Για να εισαχθεί κάποιος σε σχολή, έπρεπε στο βασικό μάθημα να είχε τουλάχιστον 10. Τα πρώτα χρόνια οι πανελλαδικές εξετάσεις είχαν διπλό ρόλο: και απολυτήριες για τα 4 μαθήματα και εισιτήριες. Για τον υπολογισμό του τελικού αριθμού μορίων συνυπολογιζόταν και η επίδοση των μαθητών στις τρεις τάξεις του Λυκείου κατά 25%, ενώ το υπόλοιπο 75% προέκυπτε από τη γραπτή επίδοση στα 4 πανελλαδικά μαθήματα. Ο βαθμός του Λυκείου έβγαινε και για τις 3 τάξεις (Α=20%, Β=30%, Γ=50%). Όμως από το 1988 επικράτησε η άποψη οι γενικές εξετάσεις να είναι αποκλειστικά εισαγωγικές και η συμμετοχή των βαθμών του λυκείου καταργήθηκε. Το μηχανογραφικό συμπληρώνονταν πριν τις εξετάσεις και οι γενικές εξετάσεις γίνονταν μετά τις ενδοσχολικές. Η μετάδοση των θεμάτων σταμάτησε να γίνεται με το ραδιόφωνο και τα θέματα έρχονταν στα σχολεία με το …τηλεομοιότυπο (στη διεθνή γλώσσα FAX) που τότε είχε μέγεθος ψυγείου (!).
Η ύλη των εξετάσεων ήταν αρκετή, όχι βέβαια απεριόριστη όπως παλιά, αλλά ούτε και λίγες σελίδες. (Για παράδειγμα στη Φυσική ήταν 300 περίπου σελίδες και στα Μαθηματικά τρία βιβλία: Άλγεβρα, Ανάλυση, Αναλυτική Γεωμετρία). Η ύλη αυτή έπρεπε να είναι η διδαχθείσα, έστω και σε γρήγορο ρυθμό. Πάντως, τότε ήταν βαθιά καθιερωμένη η παπαγαλία. Στη Φυσική έβαζαν δύο θέματα καθαρής θεωρίας που απαιτούσαν αυτούσια κομμάτια από το βιβλίο. Τότε δεν έβαζαν ερωτήσεις πολλαπλής κλπ αλλά ούτε και ερωτήσεις κρίσης. Στην Έκθεση έβαζαν απλά ένα “θέμα” για μπλα-μπλα ανάπτυξη και τέλος.
Έχουν γίνει πολλές συζητήσεις αν τα τότε θέματα ήταν ευκολότερα ή δυσκολότερα από τα σημερινά. Προσωπικά πιστεύω ότι γενικά ήταν πιο εύκολα (με υπολογισμό ότι κάθε χρόνο δυσκόλευαν). Έχω την άποψη ότι τότε τους φαίνονταν δύσκολα λόγω της πολύ μεγαλύτερης ύλης, των υψηλών απαιτήσεων λόγω των λίγων θέσεων στα ΑΕΙ και εξαιτίας της πιο αυστηρής βαθμολόγησης. Οι κανόνες της βαθμολόγησης ήταν πολύ πιο αυστηροί. Το "άριστα" φαινόταν μόνο με το κιάλι. Οι οδηγίες προς τους βαθμολογητές ήταν πολύ λεπτομερείς. Ήθελαν υποχρεωτικά (σωστά, καλλιτεχνικά και πλήρη) σχήματα, σωστές διατυπώσεις, αναλυτικές εξηγήσεις και δεν κάναν δεκτές τις "περίπου" λύσεις. Στα θέματα της θεωρίας ήθελαν πλήρεις απαντήσεις με βάση το σχολικό βιβλίο. Λέγεται ότι μετρούσαν και την εμφάνιση του γραπτού. Έτσι οι βαθμολογίες ήταν μικρότερες από τις σημερινές. Έχω ακούσει την άποψη παλιού βαθμολογητή ότι ένα γραπτό που σήμερα βαθμολογείται με 20, στην εποχή των δεσμών μπορεί να έπαιρνε 16 (!).
Δεν υπήρχαν επαναληπτικές εξετάσεις, όμως κάτι το νέο που υπήρχε στο σύστημα των Δεσμών ήταν ότι ο υποψήφιος μπορούσε να κατοχυρώσει το βαθμό του για τις επόμενες χρονιές. Δηλαδή π.χ., αν δεν έγραφε καλά στην έκθεση και τα Μαθηματικά, την επόμενη χρονιά έδινε εξετάσεις μόνο σ’ αυτά καθώς τα άλλα είχαν κατοχυρωθεί. Προσωπικά, αυτό το κράτημα βαθμών το θεωρώ σαν το πιο μελανό σημείο των εξετάσεων. Έτσι είχε καταντήσει σε σχολές υψηλής ζήτησης (π.χ. Ιατρική), μόνο το 20% των επιτυχόντων ήταν μαθητές και το 80% απόφοιτοι. Πολλοί που έμπαιναν σε κάποια σχολή, έδιναν ξανά την έκθεση με σκοπό να πετύχουν κάτι καλύτερο. Προφανώς ήταν απαράδεκτο να συγκρίνονται υποψήφιοι που διαγωνίστηκαν σε διαφορετικά θέματα.
Στα χρόνια αυτά έγιναν κάποιες απόπειρες μεταρρύθμισης, αλλά δεν περπάτησαν. Ο Βασίλης Κοντογιαννόπουλος ως υπουργός Παιδείας στην Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη κατέθεσε πολυνομοσχέδιο που αφορούσε όλες τις βαθμίδες τις εκπαίδευσης. Το περιεχόμενό του χαρακτηρίστηκε αναχρονιστικό και συντηρητικό, (ανέφερε κατάργηση εκδρομών, επαναφορά ποδιάς κ.α.) προκαλώντας τις μεγαλύτερες μαθητικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις. Ο κ. Κοντογιαννόπουλος παραιτήθηκε από υπουργός Παιδείας όταν μέσα σε κατειλημμένο σχολείο δολοφονήθηκε ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας. Ο Γιώργος Παπανδρέου πήγε να καθιερώσει το Εθνικό Απολυτήριο σε αντικατάσταση του Απολυτηρίου του Λυκείου, στο οποίο προβλεπόταν η εξέταση σε πέντε μαθήματα Κοινού Κορμού και 3 επιλογής σε τρείς ομάδες αλλά ο διάδοχός του Γεράσιμος Αρσένης, ανέστειλε την εφαρμογή αυτού του θεσμού.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
jims
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο jims αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Νομικής ΕΚΠΑ. Έχει γράψει 1,043 μηνύματα.
04-11-23
17:44
Μια μικρή διόρθωση (ίσως άνευ σημασίας) : Από το 1983 έως το 1986 μετρούσε ο βαθμός μόνο της γ λυκείου. Μόνο το 1987 και 1988 μέτρησε ο βαθμός και των τριών τάξεων. Όμως δημιούργησε προβλήματα και τελικά (ορθώς) το 1989 αποσυνδέθηκαν οι πανελλήνιες από το λύκειο (δηλαδή έπαψαν να είναι και απολυτήριες) και για την εισαγωγή μετρούσε μόνο ο βαθμός των πανελληνίων.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Στο Ακαδημαϊκό Απολυτήριο τύπου Α οι υποψήφιοι εξετάζονταν και στα λατινικά. Ενώ, δλδ, για το τύπου Β έδιναν 5, για το τύπου Α έδιναν 6 μαθήματα.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
05-11-23
11:12
7 ) ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2000 – 2015
Στο τέλος του 20ου αιώνα είμασταν υποχρεωμένοι να αυξήσουμε τον αριθμό εισακτέων στα ΑΕΙ. Ήταν απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των πτυχιούχων διότι οι εργαζόμενοι έπρεπε να έχουν περισσότερες γνώσεις για να αντεπεξέλθουν στη νέα εποχή. Ο στόχος της Ε.Ε. ήταν το 40% των νέων να είναι απόφοιτοι ΑΕΙ. Αυτό έγινε σε όλες τις χώρες της Ευρώπης λίγο νωρίτερα και ακολουθήσαμε και εμείς, με τον δικό μας τρόπο. Ήρθε αρκετό ζεστό χρήμα από τη Ε.Ε. Η εκπαίδευση πήρε αρκετό. Έγιναν εργαστήρια και τα σχολεία εξοπλίστηκαν με υπολογιστές και φωτοτυπικά μηχανήματα. Φτιάχτηκαν νέα Τμήματα Πανεπιστημίων σε κάθε πόλη και ΤΕΙ σε κάθε κωμόπολη, με βασικό κριτήριο τις φθηνές σπουδές. Πολλοί εισακτέοι σε Τμήματα με καινοφανή αντικείμενα (π.χ. ΤΕΙ Ορυχείων, ΤΕΙ επεξεργασίας ξύλου), χωρίς πολλά εργαστήρια, σε κτήρια πρώην σχολείων μερικές φορές, διασπαρμένα σε όλη την επικράτεια για να μεταφέρονται χρήματα σε όλες τις πόλεις της περιφέρειας, με ανύπαρκτη φοιτητική μέριμνα και προβληματική συνεργασία μεταξύ των Τμημάτων, λόγω της μεγάλης διασποράς. Τα ανέκδοτα που λέγονταν ήταν ενδεικτικά (ΤΕΙ Ζαμπονοκοπτικής με Laser, TEI Μυγοκτονίας κάτω Ραχούλας, ΤΕΙ κατασκευής αρμάτων καρναβαλιού Πάτρας, ΤΕΙ οδηγών ασθενοφόρων Ύδρας κλπ). Πρόκειται για τον ελληνικό τρόπο ανάπτυξης της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Στην πραγματικότητα η Πολιτεία ήθελε “με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια”, δηλαδή νέες σχολές και ανάπτυξη της επαρχίας μαζί. Οι τοπικοί παράγοντες κάθε νομού, βουλευτές, δήμαρχοι και λοιποί πίεζαν για την ίδρυση κάποιου Τμήματος. Ακόμη και το 2013 που αποφασίστηκε η συρρίκνωση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης το παζάρεμα με τους τοπικούς άρχοντες έδινε και έπαιρνε. Το 2019 με την κατάργηση των ΤΕΙ είχαμε νέο παζάρεμα. Αυτός ο τρόπος ανάπτυξης της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης δημιούργησε αυτό που ζούμε σήμερα. Προσωπικά, διαφωνώ. Η Παιδεία έχει τόσα δικά της προβλήματα, που είναι ανόητο να συνδυαστεί με άλλο άσχετο πρόβλημα. Δηλαδή την ανάπτυξη της επαρχίας θα την πλήρωνε ο γονιός του φοιτητή. Στα πρώτα χρόνια η κατάσταση ήταν …γραφική. Το κοτέτσι της κυρα-Παγώνας νοικιαζόταν σαν στούντιο (με την τουαλέτα στην αυλή), αλλά σιγά-σιγά δόθηκαν δάνεια και χτίστηκαν αξιόλογες υποδομές πανσιόν, εστιατορίων και μπαρ.
Το σύστημα λοιπόν των εξετάσεων έπρεπε να είναι προσαρμοσμένο στη νέα κατάσταση και (σχεδόν) όλοι οι υποψήφιοι να γίνονται φοιτητές. Ας το δούμε αναλυτικά. Για τη φοίτηση των μαθητών και τη διάκριση των μαθημάτων ορίστηκαν και για τη Β’ και για τη Γ λυκείου 3 κατευθύνσεις: Θεωρητική , Θετική, Τεχνολογική. Η τελευταία κατεύθυνση στην τελευταία τάξη χωρίζονταν σε δύο κύκλους και συγκεκριμένα στον κύκλο Τεχνολογίας και Παραγωγής (ή Τεχνολογική Ι) και στον κύκλο Πληροφορικής και Υπηρεσιών (ή Τεχνολογική ΙΙ). Η Τεχνολογική Ι υπολειτούργησε. Την σαμποτάρισαν τα φροντιστήρια και την απέφευγαν τα σχολεία. Σε ελάχιστα λύκεια λειτούργησε και προφανώς λίγοι μαθητές την ακολούθησαν. Τα μαθήματα στις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου διακρίνονται σε μαθήματα γενικής παιδείας, κατεύθυνσης και επιλογής. Οι σχολές και τα τμήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης κατατάχθηκαν σε πέντε επιστημονικά πεδία:
Ι. Το επιστημονικό πεδίο: Ανθρωπιστικών , Νομικών και Κοινωνικών Επιστημών
ΙΙ. Το επιστημονικό πεδίο: Θετικών Επιστημών
ΙΙΙ. Το επιστημονικό πεδίο: Επιστημών Υγείας
ΙV. Το επιστημονικό πεδίο: Τεχνολογικών Επιστημών
V. Το επιστημονικό πεδίο: Επιστημών Οικονομίας και Διοίκησης
Για κάθε ένα από τα ανωτέρω επιστημονικά πεδία καθορίστηκαν δύο μαθήματα
αυξημένης βαρύτητας, από τα μαθήματα κατεύθυνσης της Γ΄ τάξης, με συντελεστές 1,3 για το πρώτο από αυτά και 0,7 για το δεύτερο. Για το τελευταίο (V) πεδίο καθορίστηκαν ως μαθήματα αυξημένης βαρύτητας το μάθημα επιλογής Αρχές Οικονομικής Θεωρίας και τα Μαθηματικά Γενικής Παιδείας, μαθήματα κοινά για όλους τους υποψηφίους.
Η μεταρρύθμιση του Γεράσιμου Αρσένη προκάλεσε κύμα καταλήψεων από μαθητές Λυκείου, αλλά και οι καθηγητές δυσαρεστήθηκαν. Το σύνθημα στις μαθητικές διαδηλώσεις της εποχής ήταν “Κάτσε καλά Γεράσιμε”, αλλά και “Κάτσε καλά Χριστόδουλε” καθώς ο τελευταίος βρήκε ευκαιρία να ανακατευτεί.
Για τον υπολογισμό του βαθμού πρόσβασης κάθε μαθήματος συνυπολογίζεται και ο
προφορικός βαθμός Γ’ τάξης και ο γραπτός βαθμός (των πανελλαδικών εξετάσεων), με συντελεστές βαρύτητας. Προβλεπόταν προσαρμογή των προφορικών βαθμών προς τον τελικό γραπτό βαθμό στην περίπτωση που η διαφορά μεταξύ τους ήταν μεγάλη. Στην περίπτωση αυτή ο προφορικός βαθμός αυξάνονταν ή μειώνονταν κατά περίπτωση, έτσι ώστε να προσεγγίσει τελικά τον γραπτό βαθμό στις δύο (2) μονάδες στην εικοσάβαθμη κλίμακα. Έτσι η επίδραση του προφορικού βαθμού στον τελικό ήταν το πολύ ±0,6. Όμως αυτό το ±0,6 δεν ήταν αμελητέο και οι μαθητές είτε έδιναν κάποια προσοχή στα μαθήματα του σχολείου, είτε πίεζαν τους καθηγητές για μεγάλους προφορικούς. Οι καθηγητές βέβαια, για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, έβαζαν σε όλους πολύ υψηλούς βαθμούς.
Για τους υποψηφίους που δικαιολογημένα δεν προσήλθαν στις πανελλαδικές εξετάσεις, προβλέπονται για πρώτη φορά επαναληπτικές εξετάσεις στα μαθήματα που απουσίασαν. Μέσα στον Ιούνιο, έδιναν εξετάσεις μόνον στο ή στα μαθήματα που έχασαν με μόνο δικαιολογητικό μια βεβαίωση νοσοκομείου. (Ένα τέτοιο δικαιολογητικό στην Ελλάδα δεν είναι καθόλου δύσκολο να βρεθεί). Το “περίεργο” ήταν ότι συνήθως δεν αρρώσταιναν στα βαρβάτα μαθήματα (π.χ. Αρχαία, Μαθηματικά), αλλά στα ευκολάκια (π.χ. Βιολογία γενικής, ΑΟΔΕ, Λογοτεχνία) που με ένα λιώσιμο λίγων ημερών στο διάβασμα μπορούσαν να καλυφθούν. Οι “άρρωστοι” κάθε χρόνο αυξάνονταν. Τα τελευταία χρόνια είχαμε και “επιδημία” κρίσεων πανικού στα ορισμένα μαθήματα. Ο μαθητής (ή πιο συνηθισμένα η μαθήτρια) μόλις έβλεπε τα θέματα, λιποθυμούσε και καλούσαν ασθενοφόρο. Πρόσφατα το σύστημα άλλαξε. Ο ασθενής, έστω και σε ένα μάθημα, εξεταζόταν σε όλα το Σεπτέμβριο και είχε κάποια προβλήματα αν ήθελε στρατιωτικές ή αστυνομικές σχολές. Ω του θαύματος!! Οι άρρωστοι μειώθηκαν και από 800 που είχαν φτάσει έμειναν 30 σε όλη την Ελλάδα.
Το μηχανογραφικό δελτίο υποβάλλεται από τους υποψηφίους μετά τη διενέργεια των πανελλαδικών εξετάσεων και μετά τη γνωστοποίηση των γραπτών πανελλαδικών βαθμών. Δεν υπήρχε κατοχύρωση βαθμολογίας, αλλά οι υποψήφιοι είχαν δικαίωμα είτε να ξαναδώσουν εξετάσεις, είτε να είναι υποψήφιοι για το 10% των θέσεων εισακτέων, χωρίς νέα εξέταση, αλλά με τη βαθμολογία που πέτυχαν στην τελευταία τους εξέταση. Το δικαίωμα του 10% ήταν αρχικά απεριόριστο χρονικά. Έτσι καταστρατηγήθηκε. Κάθε παλιός πτυχιούχος έκανε 10% έστω και “για πλάκα”, οπότε είχε χάσει το νόημά του. Έτσι, τελικά διορθώθηκε και ίσχυε για 2 έτη μετά την τελευταία εξέταση, το 6% για αυτούς που εξετάστηκαν την προηγούμενη χρονιά και 4% για την προ-προηγούμενη.
Τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα (και για Β’ και για Γ’), το 2000 ήταν 14,(όσοι έδωσαν τότε εξετάσεις μιλάνε για τραυματική εμπειρία), το 2001 μειώθηκαν σε 9 (και θύμωσαν οι χημικοί και οι …θεολόγοι που τους έκοψαν από τις πανελλαδικές). Το 2005 καταργήθηκαν οι πανελλαδικές εξετάσεις στη Β’ λυκείου και έμειναν μόνο στη Γ’ τάξη. Το 2006 μειώθηκαν και αυτά της Γ’ σε 6. Έτσι έμειναν ως το 2016:
- ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ : Ν. Γλώσσα – Αρχαία – Λατινικά - Ιστορία – Λογοτεχνία – Γεν. Παιδείας.
- ΘΕΤΙΚΗ : Ν. Γλώσσα – Μαθηματικά – Φυσική – Χημεία - Βιολογία – Γεν. Παιδείας.
- ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ Ι : Ν. Γλώσσα – Μαθηματικά – Φυσική – Χημεία/Βιοχημεία –
Ηλεκτρολογία - Γεν. Παιδείας.
- ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ΙΙ : Ν. Γλώσσα – Μαθηματικά – Φυσική – Πληροφορική (ΑΝΕΠΠ) –
ΑΟΔΕ (Οργάνωση – Διοίκηση) - Γεν. Παιδείας.
Το μάθημα Γενικής Παιδείας ήταν επιλεγόμενο ένα από τα: Μαθηματικά Γ.Π. , Βιολογία Γ.Π. , Φυσική Γ.Π. , Ιστορία Γ.Π. Η συντριπτική πλειονότητα των υποψηφίων διάλεγε ένα από τα δύο πρώτα, γιατί θεωρούνταν πιο εύκολα και γιατί εξυπηρετούσαν σκοπό που θα εξηγήσουμε πιο κάτω. Ελάχιστοι ρομαντικοί, που οι συμμαθητές τους αποκαλούσαν (το λιγότερο) τρελούς, επέλεγαν τα δύο τελευταία.
Τώρα που η τεχνολογία προχώρησε, τα θέματα των εξετάσεων έφταναν στα λύκεια με το λεγόμενο VBI. Ήταν (και είναι) ένα τηλεπικοινωνιακό σύστημα που μεταφέρει την πληροφορία κρυπτογραφημένη μέσω δορυφόρου. Δεν ακούστηκε ποτέ κάτι για υποκλοπή, αν και η CIA θα τα υπέκλεπτε, αν φυσικά ενδιαφερόταν για το τι έπεσε στο AOΘ στις ελληνικές εξετάσεις.
Η ύλη των εξεταζόμενων μαθημάτων καθορίστηκε όταν αυτά ήταν 14 και ήταν αρκετά περιορισμένη, καθώς ο σκοπός ήταν να μπούνε (σχεδόν) όλοι σε σχολές. Πράγματι το 2000 σε συνδυασμό με τα (προκλητικά) εύκολα θέματα, δημιουργήθηκαν ατέλειωτες ουρές αριστούχων μαϊμούδων. Στα επόμενα χρόνια, παρόλο που τα μαθήματα μειώθηκαν, η ύλη παρέμεινε ίδια, άρα ελάχιστη. Αυτό είχε σα συνέπεια να μην είναι εύκολο να βγάλουν οι εξεταστές θέματα, οπότε “έσκαβαν” και τα θέματα των εξετάσεων γίνονταν όλο και πιο δύσκολα. Ειδικά αυτές οι υπερπαραγωγές του 4ου θέματος της Φυσικής, ήταν τραυματικές.
Για την εισαγωγή σε Οικονομικές Σχολές, ο υποψήφιος μπορούσε να ήταν από οποιαδήποτε κατεύθυνση, όμως έπρεπε υποχρεωτικά να επιλέξει σαν μάθημα γενικής παιδείας τα Μαθηματικά και επίσης για μάθημα επιλογής να έχει διαλέξει “Αρχές Οικονομικής Θεωρίας” (ΑΟΘ) που ήταν για αυτόν το 7ο μάθημα, καθώς αυτά ήταν τα μαθήματα αυξημένης βαρύτητας του πεδίου του. Αυτό από πολλούς θεωρήθηκε λάθος, καθώς ο μαθητής της Θεωρητικής έμπαινε σε Οικονομική Σχολή μόνο με τα Μαθηματικά γενικής. Η επιστήμη της Οικονομίας έχει εξελιχθεί σε θετική επιστήμη και οι γνώσεις Μαθηματικών γενικής δεν αρκούσαν. Οι σχολές γκρίνιαζαν, αλλά τα γύρω τους φοιτητικά φροντιστήρια χαίρονταν.
Το σύστημα επέτρεπε και την εισαγωγή σε σχολή άλλης κατεύθυνσης με χρήση μαθημάτων γενικής παιδείας. Για παράδειγμα, κάποιος που δεν ήταν της Θετικής, μπορούσε να έχει πρόσβαση στις επιστήμες Υγείας αν επέλεγε μάθημα γενικής παιδείας τη Βιολογία (που ήταν μάθημα εντελώς παπαγαλία). Θα είχε σαν μαθήματα αυξημένης βαρύτητας αυτήν και τη Ν. Γλώσσα. Όμως, οι συντελεστές ήταν μειωμένοι, δηλαδή υπήρχε “πρόστιμο” μορίων. Έτσι, και με 20 σε όλα τα μαθήματα, τα μόρια δεν επαρκούσαν για Ιατρικές και Φαρμακευτικές. Όμως, ήταν εύκολο οι της Θεωρητικής να “χτυπήσουν” παραϊατρικές σχολές, όπως Νοσηλευτική και σήμερα τα νοσοκομεία μας είναι γεμάτα με κορίτσια που δεν ξέρουν να γράψουν το χημικό τύπο του NaCl. Υποτίθεται ότι μπορούσαν να γίνουν και άλλα τέτοια, αλλά ήταν σπάνια. Τώρα, κάποιος της Θεωρητικής με επιλογή Μαθηματικά γενικής, ναι μπορούσε (θεωρητικά) να μπει στο Φυσικό, αλλά θα έμπαιναν στοιχήματα για το πόσο θα έμενε.
Εκτός από τα παραπάνω, υπήρχαν και άλλα παράδοξα του συστήματος. Γιατί ο γιατρός έπρεπε να εξετάζεται στη Θετική δίνοντας εξετάσεις στα Μαθηματικά κατεύθυνσης; Αν έδινε Μαθηματικά γενικής θα είχε μια λογική. Άργησαν, αλλά ευτυχώς κάποτε το κατάλαβαν. Ένα άλλο παράδοξο, που συμβαίνει πολλά χρόνια, είναι αυτό των δασκάλων. Οι Παιδαγωγικές σχολές είναι προσβάσιμες από όλες τις κατευθύνσεις. Όμως στην πράξη το 90% (ίσως και περισσότερο) των δασκάλων προέρχονται από τη Θεωρητική (πρώην 3η Δέσμη και νυν Ανθρωπιστική). Έτσι, άτομα που (κατά κανόνα) απεχθάνονταν τα Μαθηματικά, τα διδάσκουν στα παιδιά του Δημοτικού. Θα μου πείτε: “Σιγά, τα Μαθηματικά του Δημοτικού είναι παραμυθάκια και ο καθένας μπορεί να τα διδάξει”. Λέτε; Ρωτήστε τους Μαθηματικούς του Γυμνασίου που κάθε χρόνο παραλαμβάνουν παιδιά αναλφάβητα στα Μαθηματικά. Πώς κάποιος που μισούσε τα Μαθηματικά, θα κάνει το παιδί να τα αγαπήσει;
Καθιερώθηκε για τέσσερα χρόνια (2006 – 2009) η “βάση του 10” ως προϋπόθεση για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σύμφωνα με τη ρύθμιση αυτή προϋπόθεση για να είναι υποψήφιος κάποιος για εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ορίστηκε η επιτυχία γενικού βαθμού πρόσβασης ίσου ή μεγαλύτερου του 10 ή η συγκέντρωση συνόλου μορίων τουλάχιστον ίσου με το μέγιστο δυνατό αριθμό μορίων, δηλαδή τουλάχιστον 10.000 με μέγιστο δυνατό αριθμό τις 20.000. Αυτό είχε σα συνέπεια να μένουν αρκετές θέσεις κενές. Το 2009 το κριτήριο καταργήθηκε και ο υποψήφιος μπορούσε να διεκδικήσει την εισαγωγή του με όσα μόρια και αν είχε. Έτσι είδαμε φοιτητές που πέτυχαν σε σχολές με βαθμούς κάτω από τη βάση και ακραίες περιπτώσεις επιτυχόντες με βαθμό 2 ή και βαθμό 0,8!!!
Από το 2011 αποδεσμεύεται το απολυτήριο του ΓΕΛ από την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και καθιερώνεται το ενδοσχολικό απολυτήριο. Δηλαδή, όποιος θέλει μόνο το απολυτήριο, μπορεί να μη δώσει πανελλαδικές εξετάσεις και να το αποκτήσει. Άρα, οι πανελλαδικές εξετάσεις γίνονται πλέον εισαγωγικές και λιγότερο απολυτήριες. Αυτό έχει σα συνέπεια να μειωθούν οι εισαγόμενοι (τουλάχιστον στα ΤΕΙ). Αρκετά απομακρυσμένα ΤΕΙ αργοπέθαιναν. Υπήρχαν ΤΕΙ που μέσα σε 10 χρόνια έδωσαν μονοψήφιο αριθμό πτυχίων.
Στη διάρκεια των χρόνων μερικές φορές ακυρώθηκαν οι εξετάσεις σε κάποια μαθήματα και οι υποψήφιοι ξαναέγραψαν. Αυτό συνέβηκε όταν έγινε ληστεία στο ταχυδρομείο και χάθηκαν τα γραπτά των μαθητών της Ζακύνθου σε ένα μάθημα. Επίσης όταν στον Καρέα πήρε φωτιά το διπλανό δάσος και οι φλόγες πλησίαζαν το λύκειο, οπότε μαθητές και καθηγητές παράτησαν τα γραπτά και έφυγαν τρέχοντας.
Εκείνη την περίοδο ήρθε και η οικονομική κρίση στην Ελλάδα (γύρω στο 2010), η οποία φυσικά είχε επιπτώσεις και στη εκπαίδευση. Παντού έπρεπε να γίνει οικονομία. Τα χρήματα για τις ανάγκες των σχολείων μειώθηκαν. Ο αριθμός μαθητών ανά τμήμα αυξήθηκε και έφτασε το 30. Οι ώρες διδασκαλίας των καθηγητών αυξήθηκαν, ενώ ο μισθός τους μειώθηκε. Οι γονείς δυσκολεύονταν να πληρώσουν τα φροντιστήρια. Γενικά το κλίμα δεν ήταν ιδανικό για μελέτη. Η υπουργός Άννα Διαμαντοπούλου κάποια χρονιά δεν φρόντισε να τυπωθούν σχολικά βιβλία και οι μαθητές δούλευαν με φωτοτυπίες. Η υπουργός αυτή ονομάστηκε “η κυρά της φωτοτυπίας”.
Στο τέλος του 20ου αιώνα είμασταν υποχρεωμένοι να αυξήσουμε τον αριθμό εισακτέων στα ΑΕΙ. Ήταν απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των πτυχιούχων διότι οι εργαζόμενοι έπρεπε να έχουν περισσότερες γνώσεις για να αντεπεξέλθουν στη νέα εποχή. Ο στόχος της Ε.Ε. ήταν το 40% των νέων να είναι απόφοιτοι ΑΕΙ. Αυτό έγινε σε όλες τις χώρες της Ευρώπης λίγο νωρίτερα και ακολουθήσαμε και εμείς, με τον δικό μας τρόπο. Ήρθε αρκετό ζεστό χρήμα από τη Ε.Ε. Η εκπαίδευση πήρε αρκετό. Έγιναν εργαστήρια και τα σχολεία εξοπλίστηκαν με υπολογιστές και φωτοτυπικά μηχανήματα. Φτιάχτηκαν νέα Τμήματα Πανεπιστημίων σε κάθε πόλη και ΤΕΙ σε κάθε κωμόπολη, με βασικό κριτήριο τις φθηνές σπουδές. Πολλοί εισακτέοι σε Τμήματα με καινοφανή αντικείμενα (π.χ. ΤΕΙ Ορυχείων, ΤΕΙ επεξεργασίας ξύλου), χωρίς πολλά εργαστήρια, σε κτήρια πρώην σχολείων μερικές φορές, διασπαρμένα σε όλη την επικράτεια για να μεταφέρονται χρήματα σε όλες τις πόλεις της περιφέρειας, με ανύπαρκτη φοιτητική μέριμνα και προβληματική συνεργασία μεταξύ των Τμημάτων, λόγω της μεγάλης διασποράς. Τα ανέκδοτα που λέγονταν ήταν ενδεικτικά (ΤΕΙ Ζαμπονοκοπτικής με Laser, TEI Μυγοκτονίας κάτω Ραχούλας, ΤΕΙ κατασκευής αρμάτων καρναβαλιού Πάτρας, ΤΕΙ οδηγών ασθενοφόρων Ύδρας κλπ). Πρόκειται για τον ελληνικό τρόπο ανάπτυξης της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Στην πραγματικότητα η Πολιτεία ήθελε “με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια”, δηλαδή νέες σχολές και ανάπτυξη της επαρχίας μαζί. Οι τοπικοί παράγοντες κάθε νομού, βουλευτές, δήμαρχοι και λοιποί πίεζαν για την ίδρυση κάποιου Τμήματος. Ακόμη και το 2013 που αποφασίστηκε η συρρίκνωση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης το παζάρεμα με τους τοπικούς άρχοντες έδινε και έπαιρνε. Το 2019 με την κατάργηση των ΤΕΙ είχαμε νέο παζάρεμα. Αυτός ο τρόπος ανάπτυξης της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης δημιούργησε αυτό που ζούμε σήμερα. Προσωπικά, διαφωνώ. Η Παιδεία έχει τόσα δικά της προβλήματα, που είναι ανόητο να συνδυαστεί με άλλο άσχετο πρόβλημα. Δηλαδή την ανάπτυξη της επαρχίας θα την πλήρωνε ο γονιός του φοιτητή. Στα πρώτα χρόνια η κατάσταση ήταν …γραφική. Το κοτέτσι της κυρα-Παγώνας νοικιαζόταν σαν στούντιο (με την τουαλέτα στην αυλή), αλλά σιγά-σιγά δόθηκαν δάνεια και χτίστηκαν αξιόλογες υποδομές πανσιόν, εστιατορίων και μπαρ.
Το σύστημα λοιπόν των εξετάσεων έπρεπε να είναι προσαρμοσμένο στη νέα κατάσταση και (σχεδόν) όλοι οι υποψήφιοι να γίνονται φοιτητές. Ας το δούμε αναλυτικά. Για τη φοίτηση των μαθητών και τη διάκριση των μαθημάτων ορίστηκαν και για τη Β’ και για τη Γ λυκείου 3 κατευθύνσεις: Θεωρητική , Θετική, Τεχνολογική. Η τελευταία κατεύθυνση στην τελευταία τάξη χωρίζονταν σε δύο κύκλους και συγκεκριμένα στον κύκλο Τεχνολογίας και Παραγωγής (ή Τεχνολογική Ι) και στον κύκλο Πληροφορικής και Υπηρεσιών (ή Τεχνολογική ΙΙ). Η Τεχνολογική Ι υπολειτούργησε. Την σαμποτάρισαν τα φροντιστήρια και την απέφευγαν τα σχολεία. Σε ελάχιστα λύκεια λειτούργησε και προφανώς λίγοι μαθητές την ακολούθησαν. Τα μαθήματα στις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου διακρίνονται σε μαθήματα γενικής παιδείας, κατεύθυνσης και επιλογής. Οι σχολές και τα τμήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης κατατάχθηκαν σε πέντε επιστημονικά πεδία:
Ι. Το επιστημονικό πεδίο: Ανθρωπιστικών , Νομικών και Κοινωνικών Επιστημών
ΙΙ. Το επιστημονικό πεδίο: Θετικών Επιστημών
ΙΙΙ. Το επιστημονικό πεδίο: Επιστημών Υγείας
ΙV. Το επιστημονικό πεδίο: Τεχνολογικών Επιστημών
V. Το επιστημονικό πεδίο: Επιστημών Οικονομίας και Διοίκησης
Για κάθε ένα από τα ανωτέρω επιστημονικά πεδία καθορίστηκαν δύο μαθήματα
αυξημένης βαρύτητας, από τα μαθήματα κατεύθυνσης της Γ΄ τάξης, με συντελεστές 1,3 για το πρώτο από αυτά και 0,7 για το δεύτερο. Για το τελευταίο (V) πεδίο καθορίστηκαν ως μαθήματα αυξημένης βαρύτητας το μάθημα επιλογής Αρχές Οικονομικής Θεωρίας και τα Μαθηματικά Γενικής Παιδείας, μαθήματα κοινά για όλους τους υποψηφίους.
Η μεταρρύθμιση του Γεράσιμου Αρσένη προκάλεσε κύμα καταλήψεων από μαθητές Λυκείου, αλλά και οι καθηγητές δυσαρεστήθηκαν. Το σύνθημα στις μαθητικές διαδηλώσεις της εποχής ήταν “Κάτσε καλά Γεράσιμε”, αλλά και “Κάτσε καλά Χριστόδουλε” καθώς ο τελευταίος βρήκε ευκαιρία να ανακατευτεί.
Για τον υπολογισμό του βαθμού πρόσβασης κάθε μαθήματος συνυπολογίζεται και ο
προφορικός βαθμός Γ’ τάξης και ο γραπτός βαθμός (των πανελλαδικών εξετάσεων), με συντελεστές βαρύτητας. Προβλεπόταν προσαρμογή των προφορικών βαθμών προς τον τελικό γραπτό βαθμό στην περίπτωση που η διαφορά μεταξύ τους ήταν μεγάλη. Στην περίπτωση αυτή ο προφορικός βαθμός αυξάνονταν ή μειώνονταν κατά περίπτωση, έτσι ώστε να προσεγγίσει τελικά τον γραπτό βαθμό στις δύο (2) μονάδες στην εικοσάβαθμη κλίμακα. Έτσι η επίδραση του προφορικού βαθμού στον τελικό ήταν το πολύ ±0,6. Όμως αυτό το ±0,6 δεν ήταν αμελητέο και οι μαθητές είτε έδιναν κάποια προσοχή στα μαθήματα του σχολείου, είτε πίεζαν τους καθηγητές για μεγάλους προφορικούς. Οι καθηγητές βέβαια, για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, έβαζαν σε όλους πολύ υψηλούς βαθμούς.
Για τους υποψηφίους που δικαιολογημένα δεν προσήλθαν στις πανελλαδικές εξετάσεις, προβλέπονται για πρώτη φορά επαναληπτικές εξετάσεις στα μαθήματα που απουσίασαν. Μέσα στον Ιούνιο, έδιναν εξετάσεις μόνον στο ή στα μαθήματα που έχασαν με μόνο δικαιολογητικό μια βεβαίωση νοσοκομείου. (Ένα τέτοιο δικαιολογητικό στην Ελλάδα δεν είναι καθόλου δύσκολο να βρεθεί). Το “περίεργο” ήταν ότι συνήθως δεν αρρώσταιναν στα βαρβάτα μαθήματα (π.χ. Αρχαία, Μαθηματικά), αλλά στα ευκολάκια (π.χ. Βιολογία γενικής, ΑΟΔΕ, Λογοτεχνία) που με ένα λιώσιμο λίγων ημερών στο διάβασμα μπορούσαν να καλυφθούν. Οι “άρρωστοι” κάθε χρόνο αυξάνονταν. Τα τελευταία χρόνια είχαμε και “επιδημία” κρίσεων πανικού στα ορισμένα μαθήματα. Ο μαθητής (ή πιο συνηθισμένα η μαθήτρια) μόλις έβλεπε τα θέματα, λιποθυμούσε και καλούσαν ασθενοφόρο. Πρόσφατα το σύστημα άλλαξε. Ο ασθενής, έστω και σε ένα μάθημα, εξεταζόταν σε όλα το Σεπτέμβριο και είχε κάποια προβλήματα αν ήθελε στρατιωτικές ή αστυνομικές σχολές. Ω του θαύματος!! Οι άρρωστοι μειώθηκαν και από 800 που είχαν φτάσει έμειναν 30 σε όλη την Ελλάδα.
Το μηχανογραφικό δελτίο υποβάλλεται από τους υποψηφίους μετά τη διενέργεια των πανελλαδικών εξετάσεων και μετά τη γνωστοποίηση των γραπτών πανελλαδικών βαθμών. Δεν υπήρχε κατοχύρωση βαθμολογίας, αλλά οι υποψήφιοι είχαν δικαίωμα είτε να ξαναδώσουν εξετάσεις, είτε να είναι υποψήφιοι για το 10% των θέσεων εισακτέων, χωρίς νέα εξέταση, αλλά με τη βαθμολογία που πέτυχαν στην τελευταία τους εξέταση. Το δικαίωμα του 10% ήταν αρχικά απεριόριστο χρονικά. Έτσι καταστρατηγήθηκε. Κάθε παλιός πτυχιούχος έκανε 10% έστω και “για πλάκα”, οπότε είχε χάσει το νόημά του. Έτσι, τελικά διορθώθηκε και ίσχυε για 2 έτη μετά την τελευταία εξέταση, το 6% για αυτούς που εξετάστηκαν την προηγούμενη χρονιά και 4% για την προ-προηγούμενη.
Τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα (και για Β’ και για Γ’), το 2000 ήταν 14,(όσοι έδωσαν τότε εξετάσεις μιλάνε για τραυματική εμπειρία), το 2001 μειώθηκαν σε 9 (και θύμωσαν οι χημικοί και οι …θεολόγοι που τους έκοψαν από τις πανελλαδικές). Το 2005 καταργήθηκαν οι πανελλαδικές εξετάσεις στη Β’ λυκείου και έμειναν μόνο στη Γ’ τάξη. Το 2006 μειώθηκαν και αυτά της Γ’ σε 6. Έτσι έμειναν ως το 2016:
- ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ : Ν. Γλώσσα – Αρχαία – Λατινικά - Ιστορία – Λογοτεχνία – Γεν. Παιδείας.
- ΘΕΤΙΚΗ : Ν. Γλώσσα – Μαθηματικά – Φυσική – Χημεία - Βιολογία – Γεν. Παιδείας.
- ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ Ι : Ν. Γλώσσα – Μαθηματικά – Φυσική – Χημεία/Βιοχημεία –
Ηλεκτρολογία - Γεν. Παιδείας.
- ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ΙΙ : Ν. Γλώσσα – Μαθηματικά – Φυσική – Πληροφορική (ΑΝΕΠΠ) –
ΑΟΔΕ (Οργάνωση – Διοίκηση) - Γεν. Παιδείας.
Το μάθημα Γενικής Παιδείας ήταν επιλεγόμενο ένα από τα: Μαθηματικά Γ.Π. , Βιολογία Γ.Π. , Φυσική Γ.Π. , Ιστορία Γ.Π. Η συντριπτική πλειονότητα των υποψηφίων διάλεγε ένα από τα δύο πρώτα, γιατί θεωρούνταν πιο εύκολα και γιατί εξυπηρετούσαν σκοπό που θα εξηγήσουμε πιο κάτω. Ελάχιστοι ρομαντικοί, που οι συμμαθητές τους αποκαλούσαν (το λιγότερο) τρελούς, επέλεγαν τα δύο τελευταία.
Τώρα που η τεχνολογία προχώρησε, τα θέματα των εξετάσεων έφταναν στα λύκεια με το λεγόμενο VBI. Ήταν (και είναι) ένα τηλεπικοινωνιακό σύστημα που μεταφέρει την πληροφορία κρυπτογραφημένη μέσω δορυφόρου. Δεν ακούστηκε ποτέ κάτι για υποκλοπή, αν και η CIA θα τα υπέκλεπτε, αν φυσικά ενδιαφερόταν για το τι έπεσε στο AOΘ στις ελληνικές εξετάσεις.
Η ύλη των εξεταζόμενων μαθημάτων καθορίστηκε όταν αυτά ήταν 14 και ήταν αρκετά περιορισμένη, καθώς ο σκοπός ήταν να μπούνε (σχεδόν) όλοι σε σχολές. Πράγματι το 2000 σε συνδυασμό με τα (προκλητικά) εύκολα θέματα, δημιουργήθηκαν ατέλειωτες ουρές αριστούχων μαϊμούδων. Στα επόμενα χρόνια, παρόλο που τα μαθήματα μειώθηκαν, η ύλη παρέμεινε ίδια, άρα ελάχιστη. Αυτό είχε σα συνέπεια να μην είναι εύκολο να βγάλουν οι εξεταστές θέματα, οπότε “έσκαβαν” και τα θέματα των εξετάσεων γίνονταν όλο και πιο δύσκολα. Ειδικά αυτές οι υπερπαραγωγές του 4ου θέματος της Φυσικής, ήταν τραυματικές.
Για την εισαγωγή σε Οικονομικές Σχολές, ο υποψήφιος μπορούσε να ήταν από οποιαδήποτε κατεύθυνση, όμως έπρεπε υποχρεωτικά να επιλέξει σαν μάθημα γενικής παιδείας τα Μαθηματικά και επίσης για μάθημα επιλογής να έχει διαλέξει “Αρχές Οικονομικής Θεωρίας” (ΑΟΘ) που ήταν για αυτόν το 7ο μάθημα, καθώς αυτά ήταν τα μαθήματα αυξημένης βαρύτητας του πεδίου του. Αυτό από πολλούς θεωρήθηκε λάθος, καθώς ο μαθητής της Θεωρητικής έμπαινε σε Οικονομική Σχολή μόνο με τα Μαθηματικά γενικής. Η επιστήμη της Οικονομίας έχει εξελιχθεί σε θετική επιστήμη και οι γνώσεις Μαθηματικών γενικής δεν αρκούσαν. Οι σχολές γκρίνιαζαν, αλλά τα γύρω τους φοιτητικά φροντιστήρια χαίρονταν.
Το σύστημα επέτρεπε και την εισαγωγή σε σχολή άλλης κατεύθυνσης με χρήση μαθημάτων γενικής παιδείας. Για παράδειγμα, κάποιος που δεν ήταν της Θετικής, μπορούσε να έχει πρόσβαση στις επιστήμες Υγείας αν επέλεγε μάθημα γενικής παιδείας τη Βιολογία (που ήταν μάθημα εντελώς παπαγαλία). Θα είχε σαν μαθήματα αυξημένης βαρύτητας αυτήν και τη Ν. Γλώσσα. Όμως, οι συντελεστές ήταν μειωμένοι, δηλαδή υπήρχε “πρόστιμο” μορίων. Έτσι, και με 20 σε όλα τα μαθήματα, τα μόρια δεν επαρκούσαν για Ιατρικές και Φαρμακευτικές. Όμως, ήταν εύκολο οι της Θεωρητικής να “χτυπήσουν” παραϊατρικές σχολές, όπως Νοσηλευτική και σήμερα τα νοσοκομεία μας είναι γεμάτα με κορίτσια που δεν ξέρουν να γράψουν το χημικό τύπο του NaCl. Υποτίθεται ότι μπορούσαν να γίνουν και άλλα τέτοια, αλλά ήταν σπάνια. Τώρα, κάποιος της Θεωρητικής με επιλογή Μαθηματικά γενικής, ναι μπορούσε (θεωρητικά) να μπει στο Φυσικό, αλλά θα έμπαιναν στοιχήματα για το πόσο θα έμενε.
Εκτός από τα παραπάνω, υπήρχαν και άλλα παράδοξα του συστήματος. Γιατί ο γιατρός έπρεπε να εξετάζεται στη Θετική δίνοντας εξετάσεις στα Μαθηματικά κατεύθυνσης; Αν έδινε Μαθηματικά γενικής θα είχε μια λογική. Άργησαν, αλλά ευτυχώς κάποτε το κατάλαβαν. Ένα άλλο παράδοξο, που συμβαίνει πολλά χρόνια, είναι αυτό των δασκάλων. Οι Παιδαγωγικές σχολές είναι προσβάσιμες από όλες τις κατευθύνσεις. Όμως στην πράξη το 90% (ίσως και περισσότερο) των δασκάλων προέρχονται από τη Θεωρητική (πρώην 3η Δέσμη και νυν Ανθρωπιστική). Έτσι, άτομα που (κατά κανόνα) απεχθάνονταν τα Μαθηματικά, τα διδάσκουν στα παιδιά του Δημοτικού. Θα μου πείτε: “Σιγά, τα Μαθηματικά του Δημοτικού είναι παραμυθάκια και ο καθένας μπορεί να τα διδάξει”. Λέτε; Ρωτήστε τους Μαθηματικούς του Γυμνασίου που κάθε χρόνο παραλαμβάνουν παιδιά αναλφάβητα στα Μαθηματικά. Πώς κάποιος που μισούσε τα Μαθηματικά, θα κάνει το παιδί να τα αγαπήσει;
Καθιερώθηκε για τέσσερα χρόνια (2006 – 2009) η “βάση του 10” ως προϋπόθεση για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σύμφωνα με τη ρύθμιση αυτή προϋπόθεση για να είναι υποψήφιος κάποιος για εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ορίστηκε η επιτυχία γενικού βαθμού πρόσβασης ίσου ή μεγαλύτερου του 10 ή η συγκέντρωση συνόλου μορίων τουλάχιστον ίσου με το μέγιστο δυνατό αριθμό μορίων, δηλαδή τουλάχιστον 10.000 με μέγιστο δυνατό αριθμό τις 20.000. Αυτό είχε σα συνέπεια να μένουν αρκετές θέσεις κενές. Το 2009 το κριτήριο καταργήθηκε και ο υποψήφιος μπορούσε να διεκδικήσει την εισαγωγή του με όσα μόρια και αν είχε. Έτσι είδαμε φοιτητές που πέτυχαν σε σχολές με βαθμούς κάτω από τη βάση και ακραίες περιπτώσεις επιτυχόντες με βαθμό 2 ή και βαθμό 0,8!!!
Από το 2011 αποδεσμεύεται το απολυτήριο του ΓΕΛ από την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και καθιερώνεται το ενδοσχολικό απολυτήριο. Δηλαδή, όποιος θέλει μόνο το απολυτήριο, μπορεί να μη δώσει πανελλαδικές εξετάσεις και να το αποκτήσει. Άρα, οι πανελλαδικές εξετάσεις γίνονται πλέον εισαγωγικές και λιγότερο απολυτήριες. Αυτό έχει σα συνέπεια να μειωθούν οι εισαγόμενοι (τουλάχιστον στα ΤΕΙ). Αρκετά απομακρυσμένα ΤΕΙ αργοπέθαιναν. Υπήρχαν ΤΕΙ που μέσα σε 10 χρόνια έδωσαν μονοψήφιο αριθμό πτυχίων.
Στη διάρκεια των χρόνων μερικές φορές ακυρώθηκαν οι εξετάσεις σε κάποια μαθήματα και οι υποψήφιοι ξαναέγραψαν. Αυτό συνέβηκε όταν έγινε ληστεία στο ταχυδρομείο και χάθηκαν τα γραπτά των μαθητών της Ζακύνθου σε ένα μάθημα. Επίσης όταν στον Καρέα πήρε φωτιά το διπλανό δάσος και οι φλόγες πλησίαζαν το λύκειο, οπότε μαθητές και καθηγητές παράτησαν τα γραπτά και έφυγαν τρέχοντας.
Εκείνη την περίοδο ήρθε και η οικονομική κρίση στην Ελλάδα (γύρω στο 2010), η οποία φυσικά είχε επιπτώσεις και στη εκπαίδευση. Παντού έπρεπε να γίνει οικονομία. Τα χρήματα για τις ανάγκες των σχολείων μειώθηκαν. Ο αριθμός μαθητών ανά τμήμα αυξήθηκε και έφτασε το 30. Οι ώρες διδασκαλίας των καθηγητών αυξήθηκαν, ενώ ο μισθός τους μειώθηκε. Οι γονείς δυσκολεύονταν να πληρώσουν τα φροντιστήρια. Γενικά το κλίμα δεν ήταν ιδανικό για μελέτη. Η υπουργός Άννα Διαμαντοπούλου κάποια χρονιά δεν φρόντισε να τυπωθούν σχολικά βιβλία και οι μαθητές δούλευαν με φωτοτυπίες. Η υπουργός αυτή ονομάστηκε “η κυρά της φωτοτυπίας”.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
06-11-23
15:52
8 ) ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2016 – ποιος ξέρει;
Η κυρά της φωτοτυπίας όταν ήταν υπουργός (2012) είχε εισηγηθεί ένα νέο σύστημα εισαγωγής που το ονόμασε “Νέο Λύκειο”, το οποίο θα εφαρμοζόταν στη Γ’ λυκείου το 2016 και ήταν τροποποίηση του υπάρχοντος με στοιχεία από τις δέσμες. Το σύστημα αυτό δεν εφαρμόστηκε ποτέ όπως προτάθηκε, έτσι δεν υπάρχει λόγος να το αναλύσουμε. Όμως, αρκετά στοιχεία του ενσωματώθηκαν στα συστήματα που δούλεψαν από το 2016 και μετά. Πριν δούμε τα συστήματα αυτά, καλό είναι να αναφερθεί και το ότι το “Νέο Λύκειο” πρότεινε νέα Κατεύθυνση “Παιδαγωγική” για δασκάλους, νηπιαγωγούς και γυμναστές, με εξεταζόμενα μαθήματα Ν.Γλώσσα – Μαθηματικά – Ιστορία – Αρχές Φυσικών Επιστημών. Έτσι θα έπαυε κάποτε η κυριαρχία των θεωρητικών στους δασκάλους. Φυσικά, αυτή η κατεύθυνση δεν έγινε. Ο λόγος; Θα είχε νέα μαθήματα και καθηγητές καθώς θα έσπαγε τα τμήματα και δεν συμφέρουν οικονομικά τα πολλά τμήματα.
Από το 2016 οι κατευθύνσεις βαπτίστηκαν “ομάδες προσανατολισμού” , είχαν από 4 μαθήματα η κάθε μία και ήταν τρεις:
1) Ανθρωπιστικών σπουδών. (Ν.Γλώσσα – Αρχαία – Λατινικά – Ιστορία)
2) Θετικών σπουδών. (Ν.Γλώσσα – Μαθηματικά ή Βιολογία – Φυσική – Χημεία)
3)Οικονομίας & Πληροφορικής. (Ν.Γλώσσα – Μαθηματικά – Οικονομία – Πληροφορική)
Εξετάζονταν και τα μαθήματα γενικής: Ιστορία, Μαθηματικά, Βιολογία Γ.Π. που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και εδώ ως “μπαλαντέρ” (Η Φυσική Γ.Π. σβήστηκε από το χάρτη).
Οι σχολές και τα τμήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης κατατάσσονται σε πέντε (5) Επιστημονικά Πεδία, που ορίζονται ως εξής: 1ο Επιστημονικό πεδίο: Ανθρωπιστικές, Νομικές και Κοινωνικές Επιστήμες 2ο Επιστημονικό πεδίο: Θετικές και Τεχνολογικές Επιστήμες 3ο Επιστημονικό πεδίο: Επιστήμες Υγείας και Ζωής 4ο Επιστημονικό πεδίο: Επιστήμες της Εκπαίδευσης (Παιδαγωγικά) 5ο Επιστημονικό πεδίο: Επιστήμες Οικονομίας και Πληροφορική.
Στα 1ο, 2ο , 5ο Ε.Π. εισάγονται μόνον υποψήφιοι από τις αντίστοιχες Ο.Π. Στο 3ο μπορούσαν και οι της Ανθρωπιστικής (όπως παλιά) και στο 4ο (παιδαγωγικά) όλοι με το κατάλληλο μάθημα Γ.Π. μπαλαντέρ.
Ο βαθμός έβγαινε μόνο από τα γραπτά με τους συντελεστές μαθημάτων και με αλγόριθμο. Δεν μετρούσε ούτε η προφορική βαθμολογία ούτε ο βαθμός απολυτηρίου. Έτσι έγιναν οι εξετάσεις τις χρονιές 2016 και 2017.
Από το 2018 έγιναν κάποιες αλλαγές (ΣΥΡΙΖΑ). Αυξήθηκαν αισθητά οι ώρες διδασκαλίας στο σχολείο των πανελλαδικών μαθημάτων (π.χ. στη Φυσική διπλασιάστηκαν) και συγχρόνως αυξήθηκε (λιγότερο) και η εξεταζόμενη ύλη. Καταργήθηκαν τα μαθήματα γενικής παιδείας κι έτσι η εισαγωγή γινόταν μόνο από την ομάδα προσανατολισμού του υποψηφίου. Εξαίρεση (πάλι) τα παιδαγωγικά που (θεωρητικά) έμπαινες από όλες τις Ο.Π. με τα δικά τους μαθήματα. Έτσι έγιναν οι εξετάσεις το 2018, το 2019 και το 2020. Μάλιστα το 2020 στην ομάδα Ανθρωπιστικών σπουδών αφαιρέθηκαν τα Λατινικά και στη θέση τους μπήκε η Κοινωνιολογία. Τότε αναβαθμίστηκαν (όχι πάντα όμορφα) τα ΤΕΙ και έγιναν ΑΕΙ. Για παράδειγμα το ΤΕΙ μηχανικών πετρελαίου έγινε ΑΕΙ Χημικών.
Ήρθε η σειρά της Νέας Δημοκρατίας να γίνει κυβέρνηση. Υπουργός Παιδείας (και θρησκευμάτων βεβαίως-βεβαίως) ανάλαβε η κ. Νίκη Κεραμέως. Να μην κάνει και αυτή τις δικές της αλλαγές; Έδιωξε την Κοινωνιολογία (μια σύγχρονη επιστήμη) και επανάφερε τα Λατινικά (μια νεκρή γλώσσα) σαν εξεταζόμενο μάθημα. Οι βαθμοί εισαγωγής είχαν πλέον συντελεστές που κάθε σχολή όριζε και έτσι τα μόρια εισαγωγής ήταν διαφορετικά για κάθε τμήμα έστω και ομοειδές. Θα υπάρχει και δεύτερο μηχανογραφικό για τα ΙΕΚ.
Το άλλο όμως που όρισε η κ. Κεραμέως ήταν πολύ πιο σοβαρό και χρειάζεται συζήτηση. Είναι η “ελάχιστη βάση εισαγωγής”. Ορίζεται ξεχωριστά για κάθε τμήμα και αν δεν την πετύχει κάποιος δεν μπορεί να εισαχθεί στο συγκεκριμένο , ακόμα και αν υπάρχουν κενές θέσεις. (Παραλλαγή της βάσης του 10, αλλά στο πιο αυστηρό). Σύμφωνα με τους υποστηρικτές του μέτρου, αποφεύγεται η είσοδος μαθητών με πολύ χαμηλές βαθμολογίες. Οι αντίθετοι με το μέτρο υποστηρίζουν ότι αυτό γίνεται γιατί η κυβέρνηση θέλει να φέρει στην Ελλάδα τα ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ (το έχει δηλώσει ο πρωθυπουργός) κι έτσι τους εξασφαλίζεται σίγουρη πελατεία. Να σημειωθεί ότι αυτά τα χρόνια υπήρχε και ο covid, ο οποίος είχε αρνητική επίδραση και στα θέματα της Παιδείας.
ΣΑΝ ΕΠΙΛΟΓΟΣ
(Η παράγραφος που ακολουθεί είναι από άρθρο του Στρατή Στρατηγάκη) στα “Φοιτητικά Νέα”)
Η μέχρι τώρα εμπειρία έδειξε ότι κανείς δεν έχει τα κότσια για να εξορθολογήσει τη λειτουργία της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Αυτό φαίνεται ότι το αφήνει η κυβέρνηση στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια, που με τόση βιασύνη προσπαθεί να φέρει. Δεν κάνει τίποτα για τον εξορθολογισμό των δημόσιων ΑΕΙ, που πέρα από τα διαχρονικά τους προβλήματα έχουν μισοαδειάσει εξαιτίας των χιλιάδων κενών θέσεων που δημιούργησε η εφαρμογή της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής και φέρνει τα ιδιωτικά. Το συμπέρασμα είναι ότι αφήνει την αγορά να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια θα οδηγήσουν σε ερήμωση πολλά περιφερειακά Πανεπιστήμια. Η ερήμωση θα φέρει το κλείσιμο χωρίς διαμαρτυρίες και παζαρέματα, που όπως έδειξε το πολιτικό μας προσωπικό δεν μπορεί να τα υπερβεί. Αν ένα Τμήμα δεν έχει φοιτητές διότι οι γονείς προτίμησαν το ιδιωτικό από το να τρέχουν τα παιδιά τους σε άλλη πόλη, τότε δεν ρέει χρήμα προς την πόλη, οπότε δεν ενδιαφέρει την τοπική κοινωνία αν υπάρχει ή όχι το Τμήμα. Οι καθηγητές όσων από τα περιφερειακά ΑΕΙ κλείσουν θα στελεχώσουν τα ιδιωτικά, αν η ειδικότητά τους έχει ζήτηση, ακολουθώντας τους φοιτητές και έτσι η αγορά θα δώσει τη λύση. Η λύση που δίνει η αγορά δεν είναι η κοινωνικά βέλτιστη, αλλά λίγοι νοιάζονται γι’ αυτό.
Η κυρά της φωτοτυπίας όταν ήταν υπουργός (2012) είχε εισηγηθεί ένα νέο σύστημα εισαγωγής που το ονόμασε “Νέο Λύκειο”, το οποίο θα εφαρμοζόταν στη Γ’ λυκείου το 2016 και ήταν τροποποίηση του υπάρχοντος με στοιχεία από τις δέσμες. Το σύστημα αυτό δεν εφαρμόστηκε ποτέ όπως προτάθηκε, έτσι δεν υπάρχει λόγος να το αναλύσουμε. Όμως, αρκετά στοιχεία του ενσωματώθηκαν στα συστήματα που δούλεψαν από το 2016 και μετά. Πριν δούμε τα συστήματα αυτά, καλό είναι να αναφερθεί και το ότι το “Νέο Λύκειο” πρότεινε νέα Κατεύθυνση “Παιδαγωγική” για δασκάλους, νηπιαγωγούς και γυμναστές, με εξεταζόμενα μαθήματα Ν.Γλώσσα – Μαθηματικά – Ιστορία – Αρχές Φυσικών Επιστημών. Έτσι θα έπαυε κάποτε η κυριαρχία των θεωρητικών στους δασκάλους. Φυσικά, αυτή η κατεύθυνση δεν έγινε. Ο λόγος; Θα είχε νέα μαθήματα και καθηγητές καθώς θα έσπαγε τα τμήματα και δεν συμφέρουν οικονομικά τα πολλά τμήματα.
Από το 2016 οι κατευθύνσεις βαπτίστηκαν “ομάδες προσανατολισμού” , είχαν από 4 μαθήματα η κάθε μία και ήταν τρεις:
1) Ανθρωπιστικών σπουδών. (Ν.Γλώσσα – Αρχαία – Λατινικά – Ιστορία)
2) Θετικών σπουδών. (Ν.Γλώσσα – Μαθηματικά ή Βιολογία – Φυσική – Χημεία)
3)Οικονομίας & Πληροφορικής. (Ν.Γλώσσα – Μαθηματικά – Οικονομία – Πληροφορική)
Εξετάζονταν και τα μαθήματα γενικής: Ιστορία, Μαθηματικά, Βιολογία Γ.Π. που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και εδώ ως “μπαλαντέρ” (Η Φυσική Γ.Π. σβήστηκε από το χάρτη).
Οι σχολές και τα τμήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης κατατάσσονται σε πέντε (5) Επιστημονικά Πεδία, που ορίζονται ως εξής: 1ο Επιστημονικό πεδίο: Ανθρωπιστικές, Νομικές και Κοινωνικές Επιστήμες 2ο Επιστημονικό πεδίο: Θετικές και Τεχνολογικές Επιστήμες 3ο Επιστημονικό πεδίο: Επιστήμες Υγείας και Ζωής 4ο Επιστημονικό πεδίο: Επιστήμες της Εκπαίδευσης (Παιδαγωγικά) 5ο Επιστημονικό πεδίο: Επιστήμες Οικονομίας και Πληροφορική.
Στα 1ο, 2ο , 5ο Ε.Π. εισάγονται μόνον υποψήφιοι από τις αντίστοιχες Ο.Π. Στο 3ο μπορούσαν και οι της Ανθρωπιστικής (όπως παλιά) και στο 4ο (παιδαγωγικά) όλοι με το κατάλληλο μάθημα Γ.Π. μπαλαντέρ.
Ο βαθμός έβγαινε μόνο από τα γραπτά με τους συντελεστές μαθημάτων και με αλγόριθμο. Δεν μετρούσε ούτε η προφορική βαθμολογία ούτε ο βαθμός απολυτηρίου. Έτσι έγιναν οι εξετάσεις τις χρονιές 2016 και 2017.
Από το 2018 έγιναν κάποιες αλλαγές (ΣΥΡΙΖΑ). Αυξήθηκαν αισθητά οι ώρες διδασκαλίας στο σχολείο των πανελλαδικών μαθημάτων (π.χ. στη Φυσική διπλασιάστηκαν) και συγχρόνως αυξήθηκε (λιγότερο) και η εξεταζόμενη ύλη. Καταργήθηκαν τα μαθήματα γενικής παιδείας κι έτσι η εισαγωγή γινόταν μόνο από την ομάδα προσανατολισμού του υποψηφίου. Εξαίρεση (πάλι) τα παιδαγωγικά που (θεωρητικά) έμπαινες από όλες τις Ο.Π. με τα δικά τους μαθήματα. Έτσι έγιναν οι εξετάσεις το 2018, το 2019 και το 2020. Μάλιστα το 2020 στην ομάδα Ανθρωπιστικών σπουδών αφαιρέθηκαν τα Λατινικά και στη θέση τους μπήκε η Κοινωνιολογία. Τότε αναβαθμίστηκαν (όχι πάντα όμορφα) τα ΤΕΙ και έγιναν ΑΕΙ. Για παράδειγμα το ΤΕΙ μηχανικών πετρελαίου έγινε ΑΕΙ Χημικών.
Ήρθε η σειρά της Νέας Δημοκρατίας να γίνει κυβέρνηση. Υπουργός Παιδείας (και θρησκευμάτων βεβαίως-βεβαίως) ανάλαβε η κ. Νίκη Κεραμέως. Να μην κάνει και αυτή τις δικές της αλλαγές; Έδιωξε την Κοινωνιολογία (μια σύγχρονη επιστήμη) και επανάφερε τα Λατινικά (μια νεκρή γλώσσα) σαν εξεταζόμενο μάθημα. Οι βαθμοί εισαγωγής είχαν πλέον συντελεστές που κάθε σχολή όριζε και έτσι τα μόρια εισαγωγής ήταν διαφορετικά για κάθε τμήμα έστω και ομοειδές. Θα υπάρχει και δεύτερο μηχανογραφικό για τα ΙΕΚ.
Το άλλο όμως που όρισε η κ. Κεραμέως ήταν πολύ πιο σοβαρό και χρειάζεται συζήτηση. Είναι η “ελάχιστη βάση εισαγωγής”. Ορίζεται ξεχωριστά για κάθε τμήμα και αν δεν την πετύχει κάποιος δεν μπορεί να εισαχθεί στο συγκεκριμένο , ακόμα και αν υπάρχουν κενές θέσεις. (Παραλλαγή της βάσης του 10, αλλά στο πιο αυστηρό). Σύμφωνα με τους υποστηρικτές του μέτρου, αποφεύγεται η είσοδος μαθητών με πολύ χαμηλές βαθμολογίες. Οι αντίθετοι με το μέτρο υποστηρίζουν ότι αυτό γίνεται γιατί η κυβέρνηση θέλει να φέρει στην Ελλάδα τα ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ (το έχει δηλώσει ο πρωθυπουργός) κι έτσι τους εξασφαλίζεται σίγουρη πελατεία. Να σημειωθεί ότι αυτά τα χρόνια υπήρχε και ο covid, ο οποίος είχε αρνητική επίδραση και στα θέματα της Παιδείας.
ΣΑΝ ΕΠΙΛΟΓΟΣ
(Η παράγραφος που ακολουθεί είναι από άρθρο του Στρατή Στρατηγάκη) στα “Φοιτητικά Νέα”)
Η μέχρι τώρα εμπειρία έδειξε ότι κανείς δεν έχει τα κότσια για να εξορθολογήσει τη λειτουργία της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Αυτό φαίνεται ότι το αφήνει η κυβέρνηση στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια, που με τόση βιασύνη προσπαθεί να φέρει. Δεν κάνει τίποτα για τον εξορθολογισμό των δημόσιων ΑΕΙ, που πέρα από τα διαχρονικά τους προβλήματα έχουν μισοαδειάσει εξαιτίας των χιλιάδων κενών θέσεων που δημιούργησε η εφαρμογή της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής και φέρνει τα ιδιωτικά. Το συμπέρασμα είναι ότι αφήνει την αγορά να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια θα οδηγήσουν σε ερήμωση πολλά περιφερειακά Πανεπιστήμια. Η ερήμωση θα φέρει το κλείσιμο χωρίς διαμαρτυρίες και παζαρέματα, που όπως έδειξε το πολιτικό μας προσωπικό δεν μπορεί να τα υπερβεί. Αν ένα Τμήμα δεν έχει φοιτητές διότι οι γονείς προτίμησαν το ιδιωτικό από το να τρέχουν τα παιδιά τους σε άλλη πόλη, τότε δεν ρέει χρήμα προς την πόλη, οπότε δεν ενδιαφέρει την τοπική κοινωνία αν υπάρχει ή όχι το Τμήμα. Οι καθηγητές όσων από τα περιφερειακά ΑΕΙ κλείσουν θα στελεχώσουν τα ιδιωτικά, αν η ειδικότητά τους έχει ζήτηση, ακολουθώντας τους φοιτητές και έτσι η αγορά θα δώσει τη λύση. Η λύση που δίνει η αγορά δεν είναι η κοινωνικά βέλτιστη, αλλά λίγοι νοιάζονται γι’ αυτό.
(ΤΕΛΟΣ)
ana.roi
Νεοφερμένος
Ο ana.roi αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών. Έχει γράψει 9 μηνύματα.
07-11-23
07:16
Dias, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η εργασία σου και σε ευχαριστώ που τη μοιράστηκες μαζί μας!
jims
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο jims αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Νομικής ΕΚΠΑ. Έχει γράψει 1,043 μηνύματα.
07-11-23
15:54
Αυτό που καταλαβαίνει κανείς είναι τα εξής:
1)Είμαστε για κλάματα και για γέλια
2)Οι παρεμβάσεις περιορίζονται μόνο στον αριθμό των εξεταζόμενων μαθημάτων και στον συνυπολογισμό ή όχι των σχολικών επιδόσεων (δηλαδή μέτρα ανούσια).
3) Κανένας υπουργός δεν επιδιώκει να κάνει ουσιώδεις αλλαγές στο δημοτικό και το γυμνάσιο, δύο βαθμίδες πολύ πιο καίριες σε σχέση με τη λυκειακή.
Ίσως το καλύτερο σύστημα εισαγωγής ήταν αυτό που ίσχυε προ του 1964, δηλαδή τότε που δίναν εξετάσεις στο πανεπιστήμιο, το οποίο είχε προβλήματα αλλά τουλάχιστον ήταν αποσυνδεδεμένη η δευτεροβάθμια από την τριτοβάθμια. Από το Ακαδημαϊκό Απολυτήριο και μετά ξεκίνησε το ράβε ξήλωνε στο εξεταστικό.
Αυτό όμως που προέχει είναι το δημοτικό και το γυμνάσιο. Γι' αυτό πρέπει να αφήσουμε για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα το λύκειο και το σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια και να ασχοληθούμε με το δημοτικό και το γυμνάσιο.
1)Είμαστε για κλάματα και για γέλια
2)Οι παρεμβάσεις περιορίζονται μόνο στον αριθμό των εξεταζόμενων μαθημάτων και στον συνυπολογισμό ή όχι των σχολικών επιδόσεων (δηλαδή μέτρα ανούσια).
3) Κανένας υπουργός δεν επιδιώκει να κάνει ουσιώδεις αλλαγές στο δημοτικό και το γυμνάσιο, δύο βαθμίδες πολύ πιο καίριες σε σχέση με τη λυκειακή.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Ίσως το καλύτερο σύστημα εισαγωγής ήταν αυτό που ίσχυε προ του 1964, δηλαδή τότε που δίναν εξετάσεις στο πανεπιστήμιο, το οποίο είχε προβλήματα αλλά τουλάχιστον ήταν αποσυνδεδεμένη η δευτεροβάθμια από την τριτοβάθμια. Από το Ακαδημαϊκό Απολυτήριο και μετά ξεκίνησε το ράβε ξήλωνε στο εξεταστικό.
Αυτό όμως που προέχει είναι το δημοτικό και το γυμνάσιο. Γι' αυτό πρέπει να αφήσουμε για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα το λύκειο και το σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια και να ασχοληθούμε με το δημοτικό και το γυμνάσιο.
trifasikodiavasma
Νεοφερμένος
Ο trifasikodiavasma αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών και Μεταπτυχιούχος. Έχει γράψει 4 μηνύματα.
08-11-23
11:09
Τη δεκαετία του '90 αυτό δεν ίσχυε. Ίσως να αποτελούσε προϋπόθεση κατά τη διάρκεια που οι πανελλήνιες συνδέονταν με τη βαθμολογία του σχολείου αλλά δεν το γνωρίζω.
Και μια προσωπική θέση... η δυσκολία των θεμάτων, το ύφος και η φιλοσοφία τους ήταν πάντα ανάλογα της φροντιστηριακής βιβλιογραφίας. Ναι, Φυσική και Χημεία το 50% ήταν παπαγαλία αλλά η δομή των των θεμάτων στα νεότερα συστήματα ήταν και είναι τέτοια που μπουστάρουν τον υποψήφιο και τον οδηγούν με ευκολία στο 10. Αυτό που έπρεπε να γράψεις έχοντας το αποστηθίσει, πλέον μπορεί να είναι ερώτηση Σωστού ή Λάθους. Κατά τη γνώμη μου, οι πρωτοδεσμίτες -μόνο γι αυτούς μπορώ να μιλήσω και έχω εμπειρία- που δούλεψαν κατά τη διάρκεια της χρονιάς, είχαν ισχύροτερο υπόβαθρο από αυτούς που μπαίνουν σήμερα στα πανεπιστήμια.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:Tα παρακάτω 124 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
- pnf292
- user2727
- Hmmytheos
- Roudivass
- Startx0
- Sotiris.Y
- Magissoni
- *
- Μαθητής του 15
- Mariosm.
- Than003
- Aggel0sss
- justanerd
- phleidhs
- KonstantinaF.
- *
- *
- kathrynrubykath
- trifasikodiavasma
- carnage
- iiTzArismaltor_
- constansn
- Scandal
- BlackPenBluePen
- suaimhneas
- Maynard
- thecrazycretan
- Obi-Wan Kenobi
- mermaid89
- angies
- Paragontas7000
- ΚΤr
- elevag
- Schlimazel
- Frozensun
- nucomer
- AggelikiGr
- Abiogenesis
- fractal
- Drglitterstar
- Alessandra Eliza
- Mary06
- Ilovemycats27
- charmander
- ggl
- A350
- Alin22
- Helen06
- eukleidhs1821
- Nala
- Ιωάννης1234
- jims
- Sofos Gerontas
- ana.roi
- Mammy Nun
- Σταμάτης του '05
- Ryuzaki
- fockos
- Κλημεντίνη
- Αναστασία197
- GeorgePap2003
- giannhs2001
- Τρελας123
- Billprs
- Arvacon
- PanosApo
- hello1234
- Athens2002
- VouDou
- Giannis_19
- nPb
- phoni
- tsiobieman
- Pierre Bezukhov
- Νικολινα
- kiyoshi
- Μιχαήλ
- vavia
- Giorgkalo
- Εριφύλη
- Pharmacist01
- nicole1982
- Unboxholics
- estrela
- hirasawayui
- jorito
- athinoula
-
Φορτώνει...
