Ξένη και μόνη

[Deutsch... Lover]

Καλησπέρα!
Θέλω να μοιραστώ κάτι αρκετά προσωπικό, γιατί θεωρώ πως χρειάζομαι βοήθεια.
Μετά από μια συζήτηση που είχα με μια φίλη πρόσφατα αλλά και μετά από διάφορες συζητήσεις κατά καιρούς, και πολλή σκέψη από μόνη μου έχω καταλήξει πως εδώ και αρκετό καιρό νιώθω ξένη και μόνη.

Στο σχολείο πολλές φορές νιώθω ανεπιθήμητη.
Με συγγενείς μου που τους γνωρίζω χρόνια δεν έχω τίποτα να πω. Με αποτέλεσμα να νιώθω ξένη.
Στην πόλη που μένω δεν γνωρίζω σχεδόν κανέναν. Στο φροντιστήριο ενώ άλλοι φίλοι μου γνωρίζουν τους πάντες, εγώ γνωρίζω ελάχιστους με αποτέλεσμα πολλές φορές να νιώθω ξένη και εκεί.

Γενικά δεν είμαι άνθρωπος που ανοίγεται εύκολα. Ίσως παίζει και αυτό κάποιον ρόλο. Είμαι από την φύση μου μοναχική.
Μου αρέσει η ηρεμία και η μοναξιά καμιά φορά. Μα μόνο όταν το επιλέγω εγώ.
Δεν ξέρω που να μιλήσω΄.
Έχω μια πολύ καλή φίλη, μεγαλύτερη από εμένα. Αυτή ίσως με ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Μα δεν ξέρω αν μπορεί να με βοηθήσει.

Όσο ο καιρός περνάει, τα συναισθήματα αυτά μεγαλώνουν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[αυγή όντος]

Καλησπέρα!
Θέλω να μοιραστώ κάτι αρκετά προσωπικό, γιατί θεωρώ πως χρειάζομαι βοήθεια.
Μετά από μια συζήτηση που είχα με μια φίλη πρόσφατα αλλά και μετά από διάφορες συζητήσεις κατά καιρούς, και πολλή σκέψη από μόνη μου έχω καταλήξει πως εδώ και αρκετό καιρό νιώθω ξένη και μόνη.

Στο σχολείο πολλές φορές νιώθω ανεπιθήμητη.
Με συγγενείς μου που τους γνωρίζω χρόνια δεν έχω τίποτα να πω. Με αποτέλεσμα να νιώθω ξένη.
Στην πόλη που μένω δεν γνωρίζω σχεδόν κανέναν. Στο φροντιστήριο ενώ άλλοι φίλοι μου γνωρίζουν τους πάντες, εγώ γνωρίζω ελάχιστους με αποτέλεσμα πολλές φορές να νιώθω ξένη και εκεί.

Γενικά δεν είμαι άνθρωπος που ανοίγεται εύκολα. Ίσως παίζει και αυτό κάποιον ρόλο. Είμαι από την φύση μου μοναχική.
Μου αρέσει η ηρεμία και η μοναξιά καμιά φορά. Μα μόνο όταν το επιλέγω εγώ.
Δεν ξέρω που να μιλήσω΄.
Έχω μια πολύ καλή φίλη, μεγαλύτερη από εμένα. Αυτή ίσως με ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Μα δεν ξέρω αν μπορεί να με βοηθήσει.

Όσο ο καιρός περνάει, τα συναισθήματα αυτά μεγαλώνουν.

Τα αισθήματά σου τουλάχιστον δεν είναι παραισθήσεις. Πραγματικά είσαι μόνη όπως και εγώ και όλοι. Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιείς, τόσο πιο γρήγορα και εύκολα το αντιμετωπίζεις, το αποδέχεσαι και συνεχίζεις
Όταν λες "Δεν ξερω που να μιλήσω", για ποιο θέμα εννοείς; Μόνο για την μοναξιά ή και για κάτι άλλο; χμμ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Deutsch... Lover]

Τα αισθήματά σου τουλάχιστον δεν είναι παραισθήσεις. Πραγματικά είσαι μόνη όπως και εγώ και όλοι. Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιείς, τόσο πιο γρήγορα και εύκολα το αντιμετωπίζεις, το αποδέχεσαι και συνεχίζεις
Όταν λες "Δεν ξερω που να μιλήσω", για ποιο θέμα εννοείς; Μόνο για την μοναξιά ή και για κάτι άλλο; χμμ

Κυρίως για την μοναξιά και για το αίσθημα του ''δεν ανήκω εδώ''

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[αυγή όντος]

Κυρίως για την μοναξιά και για το αίσθημα του ''δεν ανήκω εδώ''

Είναι το οτι μένεις στο εξωτερικό; Μπορείς πάντα να κάνεις όμορφες διακοπές στην Ελλάδα και να γεμίσεις με αισθήματα οικειότητας
Εαν πραγματικά νιώθεις ότι έχεις "θέμα" με την μοναξιά, μπορείς να επισκεπτεις κάποιον ειδικό και να μιλήσεις γιαυτό. Είναι πολύ διαδεδομένο στο εξωτερικό. Ακούγεται ακραίο, το ξέρω, αλλά δεν είναι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Johnny15]

Ξεκίνα να μιλάς με πολλούς ανθρώπους, όλο και κάποιον ενδιαφέρον θα βρεις

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[xristaras9]

Καλησπέρα!
Θέλω να μοιραστώ κάτι αρκετά προσωπικό, γιατί θεωρώ πως χρειάζομαι βοήθεια.
Μετά από μια συζήτηση που είχα με μια φίλη πρόσφατα αλλά και μετά από διάφορες συζητήσεις κατά καιρούς, και πολλή σκέψη από μόνη μου έχω καταλήξει πως εδώ και αρκετό καιρό νιώθω ξένη και μόνη.

Στο σχολείο πολλές φορές νιώθω ανεπιθήμητη.
Με συγγενείς μου που τους γνωρίζω χρόνια δεν έχω τίποτα να πω. Με αποτέλεσμα να νιώθω ξένη.
Στην πόλη που μένω δεν γνωρίζω σχεδόν κανέναν. Στο φροντιστήριο ενώ άλλοι φίλοι μου γνωρίζουν τους πάντες, εγώ γνωρίζω ελάχιστους με αποτέλεσμα πολλές φορές να νιώθω ξένη και εκεί.

Γενικά δεν είμαι άνθρωπος που ανοίγεται εύκολα. Ίσως παίζει και αυτό κάποιον ρόλο. Είμαι από την φύση μου μοναχική.
Μου αρέσει η ηρεμία και η μοναξιά καμιά φορά. Μα μόνο όταν το επιλέγω εγώ.
Δεν ξέρω που να μιλήσω΄.
Έχω μια πολύ καλή φίλη, μεγαλύτερη από εμένα. Αυτή ίσως με ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Μα δεν ξέρω αν μπορεί να με βοηθήσει.

Όσο ο καιρός περνάει, τα συναισθήματα αυτά μεγαλώνουν.

Κοίτα οι φιλίες σου τώρα που φτάνεις στο τέλος της σχολικής πορείας και του χρόνου θα είσαι με το καλό φοιτήτρια θα αρχίσουν να στενεύουν και να γίνονται όλο και λιγότερες και λιγότερες μέχρι να φτασεις να βγείς στην πραγματική ζωή ως εργαζόμενη.Οσο για αυτούς που λες ότι σε αντιπαθούν στο σχολείο είναι αυτοί οι οποίοι μπορέί αν είστε τσακωμένοι ή να έχει γίνει παρεξήγηση μην ξεχνάς σε μια κλειστή κοινωνία όπως το σχολείο δεν γίνεται να τα έχεις με όλους καλα αλλά όταν θα τους δείς χρόνια μετά στο δρόμο τυχαία πίστεψε με θα τρέξουν πρώτοι να σε χαιρετίσουν και να συνομιλήσουν μαζί σου.


Υ.Γ Librid δεν μένει εξωτερικό μαθήτρια τρίτης λυκείου είναι στην Ελλάδα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ερινύς]

Καλησπέρα!
Θέλω να μοιραστώ κάτι αρκετά προσωπικό, γιατί θεωρώ πως χρειάζομαι βοήθεια.
Μετά από μια συζήτηση που είχα με μια φίλη πρόσφατα αλλά και μετά από διάφορες συζητήσεις κατά καιρούς, και πολλή σκέψη από μόνη μου έχω καταλήξει πως εδώ και αρκετό καιρό νιώθω ξένη και μόνη.

Στο σχολείο πολλές φορές νιώθω ανεπιθήμητη.
Με συγγενείς μου που τους γνωρίζω χρόνια δεν έχω τίποτα να πω. Με αποτέλεσμα να νιώθω ξένη.
Στην πόλη που μένω δεν γνωρίζω σχεδόν κανέναν. Στο φροντιστήριο ενώ άλλοι φίλοι μου γνωρίζουν τους πάντες, εγώ γνωρίζω ελάχιστους με αποτέλεσμα πολλές φορές να νιώθω ξένη και εκεί.

Γενικά δεν είμαι άνθρωπος που ανοίγεται εύκολα. Ίσως παίζει και αυτό κάποιον ρόλο. Είμαι από την φύση μου μοναχική.
Μου αρέσει η ηρεμία και η μοναξιά καμιά φορά. Μα μόνο όταν το επιλέγω εγώ.
Δεν ξέρω που να μιλήσω΄.
Έχω μια πολύ καλή φίλη, μεγαλύτερη από εμένα. Αυτή ίσως με ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Μα δεν ξέρω αν μπορεί να με βοηθήσει.

Όσο ο καιρός περνάει, τα συναισθήματα αυτά μεγαλώνουν.

Κάνε μια υπομονή ως να μπεις στο πανεπιστήμιο, μετά θα δεις ότι ο κοινωνικός σου κύκλος θα ανοίξει ταχύτατα στο πρώτο έτος (και μετά ξεκινάς εσύ να τον κλείνεις). Εναλλακτικά, σταμάτα να ψάχνεις για ΤΗΝ καλή φιλία, κοίτα απλά να έχεις άτομα που μπορείς να μιλάς και να βγαίνεις. Και μην σκέφτεσαι ότι σπαταλάς τον χρόνο σου γιατί έτσι δεν θα καταφέρεις να ανοιχτείς ποτέ. Προσπάθησε να περάσεις παραγωγικό χρόνο με παιδιά π.χ. από το φροντιστήριο, και ας νιώθεις ότι στην αρχή θα λέτε βλακείες και θα βαριέσαι. Πρώτον σε βοηθάει να κοινωνικοποιηθείς, δεύτερον δεν ξέρεις τι θα πει ο Α, που θα το συνεχίσει ο Β και εσύ θα είσαι ο Γ που θα κολλήσεις στην στενότερη παρέα τελικά.

Α, και αν είσαι όντως introvert, εκ πείρας σου λέω ότι πρέπει τον χρόνο που δίνεις στους άλλους να φροντίζεις να τον αναπληρώνεις και για τον εαυτό σου. Είναι πολύ σημαντικό το balance και αν το τηρήσεις θα δεις ότι όντως θα σε βοηθήσει.
Καλή τύχη και dont worry, ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι με τους οποίους θα δεθείς και θα τους εμπιστεύεσαι απόλυτα ώστε να μπορείς να συζητήσεις τα πάντα. Οι υπόλοιποι θα είναι απλά "τα καλά παιδιά/η παρέα" που πάνω-κάτω θα συμφωνείτε σε κάποια πράγματα (για να μην τρώγεστε σαν τα σκυλιά συνέχεια), και θα βγαίνετε για χαλάρωμα.

Ίσως σ αυτή την ηλικία πιστεύεις ότι θα έπρεπε να έχεις φίλους ζωής. Είσαι όμως σε μεταβατικό στάδιο προς την ενηλικίωση, θεωρώ ότι είναι από τα τελευταία που θα έπρεπε να σε στεναχωρούν!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nefeli1]

Καλησπέρα!
Θέλω να μοιραστώ κάτι αρκετά προσωπικό, γιατί θεωρώ πως χρειάζομαι βοήθεια.
Μετά από μια συζήτηση που είχα με μια φίλη πρόσφατα αλλά και μετά από διάφορες συζητήσεις κατά καιρούς, και πολλή σκέψη από μόνη μου έχω καταλήξει πως εδώ και αρκετό καιρό νιώθω ξένη και μόνη.

Στο σχολείο πολλές φορές νιώθω ανεπιθήμητη.
Με συγγενείς μου που τους γνωρίζω χρόνια δεν έχω τίποτα να πω. Με αποτέλεσμα να νιώθω ξένη.
Στην πόλη που μένω δεν γνωρίζω σχεδόν κανέναν. Στο φροντιστήριο ενώ άλλοι φίλοι μου γνωρίζουν τους πάντες, εγώ γνωρίζω ελάχιστους με αποτέλεσμα πολλές φορές να νιώθω ξένη και εκεί.

Γενικά δεν είμαι άνθρωπος που ανοίγεται εύκολα. Ίσως παίζει και αυτό κάποιον ρόλο. Είμαι από την φύση μου μοναχική.
Μου αρέσει η ηρεμία και η μοναξιά καμιά φορά. Μα μόνο όταν το επιλέγω εγώ.
Δεν ξέρω που να μιλήσω΄.
Έχω μια πολύ καλή φίλη, μεγαλύτερη από εμένα. Αυτή ίσως με ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Μα δεν ξέρω αν μπορεί να με βοηθήσει.

Όσο ο καιρός περνάει, τα συναισθήματα αυτά μεγαλώνουν.

Αρχικά, θα ήθελα να διαχωρίσω τη μοναξιά από τη μοναχικότητα. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Η μοναξιά είναι ένα συναίσθημα απομόνωσης από τους άλλους, είναι το αίσθημα του μη ανήκειν ,το οποίο μπορεί να το βιώνεις ακόμα κι όταν βρίσκεσαι μέσα στο πλήθος. Η μοναχικότητα από την άλλη είναι η κατάσταση του να είσαι μόνος χωρίς να αισθάνεσαι μοναξιά και πρόκειται για μία συνειδητή επιλογή του ατόμου να αποσυρθεί από το κοινωνικό περιβάλλον χωρίς να έχει δυσάρεστα συναισθήματα στρέφοντας την προσοχή στον εαυτό του και στην προσωπική του ανάπτυξη, Η μοναξιά, λοιπόν, έχει μία αρνητική χροιά, ενώ η μοναχικότητα θετική.
Αναφέρεις ότι είσαι άτομο που δεν ανοίγεται εύκολα. Αυτό παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, γιατί επηρεάζει το πώς φαίνεσαι στους άλλους. Ένας άνθρωπος που είναι εσωστρεφής. συνήθως, έχει ένα τείχος σηκωμένο που αποθαρρύνει τους άλλους να τον προσεγγίσουν. Αν θέλεις οι άλλοι να είναι πιο ανοιχτοί σε σένα, θα πρέπει να είσαι κι εσύ πιο ανοιχτή σ' εκείνους. Επίσης, θα μπορούσες να ξεκινήσεις κάποιες εξωσχολικές δραστηριότητες, να βρεις κάποιο χόμπι, να προσφέρεις εθελοντική εργασία. Με αυτόν τον τρόπο γνωρίζεις άτομα που έχετε τα ίδια ενδιαφέροντα, κοινωνικοποιείσαι. Ακόμα, θα μπορούσες να κάνεις το πρώτο βήμα και να καλέσεις κάποια άτομα στο σπίτι σου να αράξετε ή να πάτε για καφέ, σινεμά, περίπατο κ.λπ. Για να μπορέσεις να βγεις από αυτή την αίσθηση της μοναξιάς, χρειάζεται να ενεργοποιηθείς και ν' αφήσεις την ασφάλειά σου, όσο κι αν φοβάσαι. Πάρε μία βαθιά ανάσα και σκέψου. Είσαι όντως μόνη; Τι θα γινόταν αν ήσουν όντως μόνη και δεν είχες κανέναν να νοιάζται για σένα; Κάνε αυτά τα ερωτήματα στον εαυτό σου. Ίσως συνειδητοποιήσεις ότι δεν είσαι μόνη και έχεις απλά μία λανθασμένη οπτική της πραγματικότητας. Τέλος, αγάπησε και αποδέξου τον εαυτό σου όπως ακριβώς είναι. Αν δεν το κάνεις εσύ πρώτη, πώς είναι δυνατόν να περιμένεις να το κάνουν οι άλλοι; Όλα θα πάνε καλά!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kleop]

Spoiler

Καλησπέρα!
Θέλω να μοιραστώ κάτι αρκετά προσωπικό, γιατί θεωρώ πως χρειάζομαι βοήθεια.
Μετά από μια συζήτηση που είχα με μια φίλη πρόσφατα αλλά και μετά από διάφορες συζητήσεις κατά καιρούς, και πολλή σκέψη από μόνη μου έχω καταλήξει πως εδώ και αρκετό καιρό νιώθω ξένη και μόνη.

Στο σχολείο πολλές φορές νιώθω ανεπιθήμητη.
Με συγγενείς μου που τους γνωρίζω χρόνια δεν έχω τίποτα να πω. Με αποτέλεσμα να νιώθω ξένη.
Στην πόλη που μένω δεν γνωρίζω σχεδόν κανέναν. Στο φροντιστήριο ενώ άλλοι φίλοι μου γνωρίζουν τους πάντες, εγώ γνωρίζω ελάχιστους με αποτέλεσμα πολλές φορές να νιώθω ξένη και εκεί.

Γενικά δεν είμαι άνθρωπος που ανοίγεται εύκολα. Ίσως παίζει και αυτό κάποιον ρόλο. Είμαι από την φύση μου μοναχική.
Μου αρέσει η ηρεμία και η μοναξιά καμιά φορά. Μα μόνο όταν το επιλέγω εγώ.
Δεν ξέρω που να μιλήσω΄.
Έχω μια πολύ καλή φίλη, μεγαλύτερη από εμένα. Αυτή ίσως με ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Μα δεν ξέρω αν μπορεί να με βοηθήσει.

Όσο ο καιρός περνάει, τα συναισθήματα αυτά μεγαλώνουν.

Ποσο σε αισθανομαι πραγματικα.Και εμενα καπως ετσι περασαν τα σχολικα χρονια με την διαφορα ομως οτι ειχα φιλους αλλα τελικα αποδειχτηκε οτι δεν ταιριαζουμε τοσο.Οταν τελειωσα το σχολειο ενιωσα μια απελευθερωση που δεν θα ξαναεβλεπα τα ιδια ατομα.Κολαση την ζωη δεν μου την εκαναν,απλα δεν ημασταν και τοσο δεμενοι ως ταξη.Επαφη κρατησα με μια κοπελα που ηταν και κολλητη.Την μοναξια την ενιωσα οταν αποφασισα να ξαναδωσω πανελληνιες,γιατι τοτε οσους γνωριζα εξαφανιστηκαν.Και η κολλητη μου δηλαδη λογω μια ανουσιας παρεξηγησης δεν μου μιλουσε.(Μετα τις πανελληνιες τα ξαναβρηκαμε βεβαια).Ετσι κατα καποιον τροπο ημουν εντελως μονη με τα βιβλια και τα φροντιστηρια.Να μην τα πολυλογω εζησα ενα βαρετο καλοκαιρι,αλλα δεν εχασα το κουραγιο μου.Εκανα συνεχως περιπατους μονη,κολυμπι και προσπαθουσα οσο ηταν δυνατον να βγαινω εξω.Οταν αρχισαν τα μαθηματα στην σχολη εκει αναπτερωθηκε το ηθικο μου και μεχρις στιγμης εχω γνωρισει αρκετα αξιολογα ατομα.
Για αυτο deutsch μην στεναχωριεσαι.Μολις μπεις σε μια σχολη θα βρεις ατομα που εχετε κοινα στοιχεια.Φυσικα δεν γινεται να ταιριαζεις και με τους 100+συμφοιτητες σου,αλλα 2-3 ατομα θα βρεις.Θα δεις που θα βρισκεσαι για ωρες εξω ολη την μερα και θα αναπολεις τις στιγμες που ησουν στο σπιτακι σου βλεποντας σειρες απο το λαπτοπ.(Ναι το εχουν τα εσωστρεφη ατομα αυτο).Μπορει και λογω πανελληνιων να σε εχει στρεσαρει η ολη φαση για αυτο ανεφερα και εγω τι συνεβη σε μενα.Μην ανησυχεις απλως περνας μια φαση που ειναι παροδικη.Με τον καιρο ολα θα αλλαξουν να εισαι σιγουρη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DumeNuke]

Εξωστρέφεια.

Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα σου είναι να το αντιμετωπίσεις από τη βάση του.

Δεν έχεις κοινωνικό κύκλο. Άρα χρειάζεται να δημιουργήσεις έναν από το μηδέν.

Κάθεσαι με άτομα του οικογενειακού σου περιβάλλοντος και δεν έχετε τίποτα να συζητήσετε. Γιατί? Ρώτα τους για τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Τι κάνει η γιος της θείας. Πώς πάει στο πανεπιστήμιο της κόρη. Πώς είναι να έχει ένα παιδί να λείπει σε άλλη πόλη. Ξεκινάς από random ερωτήσεις και βλέπεις πού ενδιαφέρεται περισσότερο ο άλλος να καθίσει να ανοίξει διάλογο.

Δεν έχεις εσύ κάτι να πεις. Κάνεις κάτι στη διάρκεια της ημέρας που να θεωρείς παραγωγικό? Ή είσαι μόνο σχολείο, φροντιστήριο, υπολογιστής? Αν η μόνη σου προσμονή στη διάρκεια της ημέρας είναι να έρθει το βράδυ για να κοιμηθείς, το αίσθημα ότι δεν κάνεις κάτι που να ενθουσιάζει εσένα στη διάρκεια της ημέρας σε κάνει να πιστεύεις ότι όπως εσύ βαριέσαι με τη ζωή σου, έτσι θα βαριούνται και οι άλλοι, άμα προσπαθήσεις να τους την περιγράψεις.

Κάνε κάτι που θεωρείς ενδιαφέρον. Έχε κίνητρο, για να επικοινωνήσεις με τους άλλους. Επικοινώνησε μαζί τους. Ρώτησε τους για πράγματα που αφορούν τη δική τους ζωή. Δώσε τους κίνητρο να επικοινωνήσουν μαζί σου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Chris1993]

Εξωστρέφεια.

Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα σου είναι να το αντιμετωπίσεις από τη βάση του.

Δεν έχεις κοινωνικό κύκλο. Άρα χρειάζεται να δημιουργήσεις έναν από το μηδέν.

Κάθεσαι με άτομα του οικογενειακού σου περιβάλλοντος και δεν έχετε τίποτα να συζητήσετε. Γιατί? Ρώτα τους για τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Τι κάνει η γιος της θείας. Πώς πάει στο πανεπιστήμιο της κόρη. Πώς είναι να έχει ένα παιδί να λείπει σε άλλη πόλη. Ξεκινάς από random ερωτήσεις και βλέπεις πού ενδιαφέρεται περισσότερο ο άλλος να καθίσει να ανοίξει διάλογο.

Δεν έχεις εσύ κάτι να πεις. Κάνεις κάτι στη διάρκεια της ημέρας που να θεωρείς παραγωγικό? Ή είσαι μόνο σχολείο, φροντιστήριο, υπολογιστής? Αν η μόνη σου προσμονή στη διάρκεια της ημέρας είναι να έρθει το βράδυ για να κοιμηθείς, το αίσθημα ότι δεν κάνεις κάτι που να ενθουσιάζει εσένα στη διάρκεια της ημέρας σε κάνει να πιστεύεις ότι όπως εσύ βαριέσαι με τη ζωή σου, έτσι θα βαριούνται και οι άλλοι, άμα προσπαθήσεις να τους την περιγράψεις.

Κάνε κάτι που θεωρείς ενδιαφέρον. Έχε κίνητρο, για να επικοινωνήσεις με τους άλλους. Επικοινώνησε μαζί τους. Ρώτησε τους για πράγματα που αφορούν τη δική τους ζωή. Δώσε τους κίνητρο να επικοινωνήσουν μαζί σου.

Σε λατρεύω, το ομολογώ.

Ακριβώς αυτά, όπως και άλλων ατόμων που απάντησαν.
Το σημαντικό είναι να κινητοποιηθείς για να αλλάξεις το status quo.
Πάντως να ξέρεις, όσο δύσκολο και αν το βρίσκεις τώρα, όταν θα επέλθει η αλλαγή θα δεις απογείωση της ψυχολογίας σου.

Στα λέει ένα άτομο που έχει κλειστεί πολύ μέσα στο σπίτι του επί χρόνων.
Motivation. Όλα τα άλλα έρχονται βήμα-βήμα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DarthFederer]

Εξωστρέφεια.

Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα σου είναι να το αντιμετωπίσεις από τη βάση του.

Δεν έχεις κοινωνικό κύκλο. Άρα χρειάζεται να δημιουργήσεις έναν από το μηδέν.

Κάθεσαι με άτομα του οικογενειακού σου περιβάλλοντος και δεν έχετε τίποτα να συζητήσετε. Γιατί? Ρώτα τους για τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Τι κάνει η γιος της θείας. Πώς πάει στο πανεπιστήμιο της κόρη. Πώς είναι να έχει ένα παιδί να λείπει σε άλλη πόλη. Ξεκινάς από random ερωτήσεις και βλέπεις πού ενδιαφέρεται περισσότερο ο άλλος να καθίσει να ανοίξει διάλογο.

Δεν έχεις εσύ κάτι να πεις. Κάνεις κάτι στη διάρκεια της ημέρας που να θεωρείς παραγωγικό? Ή είσαι μόνο σχολείο, φροντιστήριο, υπολογιστής? Αν η μόνη σου προσμονή στη διάρκεια της ημέρας είναι να έρθει το βράδυ για να κοιμηθείς, το αίσθημα ότι δεν κάνεις κάτι που να ενθουσιάζει εσένα στη διάρκεια της ημέρας σε κάνει να πιστεύεις ότι όπως εσύ βαριέσαι με τη ζωή σου, έτσι θα βαριούνται και οι άλλοι, άμα προσπαθήσεις να τους την περιγράψεις.

Κάνε κάτι που θεωρείς ενδιαφέρον. Έχε κίνητρο, για να επικοινωνήσεις με τους άλλους. Επικοινώνησε μαζί τους. Ρώτησε τους για πράγματα που αφορούν τη δική τους ζωή. Δώσε τους κίνητρο να επικοινωνήσουν μαζί σου.

Εγω θα διαφωνησω εν μερει με αυτο που λες. Οταν δεν εχεις τιποτα να συζητησεις με καποια ατομα, το να μιλας χωρις να λες τιποτα, απλα για να μιλας δεν το βρισκω θετικο. Η κοπελα εχει ενδιαφεροντα, της αρεσουν πχ απο οσο εχω καταλαβει τα ταξιδια, η Γερμανια, οι γλωσσες ή οτιδηποτε αλλο. Το θεμα ειναι οτι δεν εχει την καταλληλη παρεα να μοιραστει αυτα τα ενδιαφεροντα της. Απο τον τροπο που γραφει φαινεται ως ενα εξυπνο ατομο το οποιο ακομα και οταν δεν το καταλαβαινει, απομακρυνεται απο το υπολοιπο περιβαλλον το οποιο της φαινεται ανιαρο. Οταν θα μπει στο πανεπιστημιο θα μπορεσει να διαλεξει την παρεα της απο μια πολυ μεγαλυτερη δεξαμενη οποτε ειναι πιο πιθανο να βρει ατομα να περναει καλα. Και δεν ειναι αναγκη να κανει παρεα με 15 ατομα ταυτοχρονα, συνηθως και στις μεγαλες παρεες η αλληλεπιδραση που εχεις με τα υπολοιπα μελη ειναι ελαχιστη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Chris1993]

Ο DumeNuke μιλάει για την προσπάθεια να προσαρμόζεται ανάλογα με το άτομο που έχει γύρω της. Δεν μπορεί να είναι απαγορευτική από τόσο μικρή. Εννοείται ότι θα επιλέξει τους φίλους της και θα ταιριάξει με αυτούς λόγω χαρακτήρα η ενδιαφεροντων. Όμως, είναι επιτακτική η ανάγκη της προσαρμογής. Όταν θα μεγαλώσει και θα έχει κατασταλάξει συνδιαμορφωθει πλήρως και θα έχει κάνει τις επαφές που θέλει, τοτε ναι δεν θα χρειάζεται να συμμετέχει σε ανιαρές συζητήσεις. Αν και ακόμα και με τους φίλους μας, κάνουμε ανιαρές συζητήσεις, απλά εκπέμπεις στα ίδια μήκη κύματος και δεν φράζει η συζήτηση σε ένα επίπεδο. Τέλος, να επισημάνω ότι ακόμα και στη σχολή, ελάχιστα άτομα θα μείνουν μετά το τέλος της φοίτησης και γενικά σου έρχονται πράγματα από εκεί που δεν το περιμένεις.

* Η αποστροφή από αυτό το ανιαρό που λες, οδηγεί το άτομο στην εύκολη δικαιολογία και απομόνωση. Το κύριο είναι η επίγνωση, η αποδοχή, η προσπάθεια και η εξέλιξη στις ανθρώπινες σχέσεις και αλληλεπιδράσεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Deutsch... Lover]

Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ για τον χρόνο και για τις απαντήσεις σας!! Τις διάβασα όλες μια-μια. Δυστυχώς λόγω των ημερών ( έχουμε και πολλές γιορτές στην οικογένεια) δεν έχω τον χρόνο να απαντήσω ξεχωριστά στον καθένα.

Θα προσπαθήσω να ακολουθήσω τις συμβουλές σας. Να είμαι πιο ανοιχτή σε ανθρώπους χωρίς ομως να χάσω την προσωπικότητα μου.
Σας ευχαριστώ και πάλι!
Καλό Πάσχα εύχομαι από καρδιάς!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.