Αρχική Forum
Ρωτήστε κάτι
Προσωπικές Συζητήσεις
Πανελλαδικές
Αγγελίες
Chat
Συνδεδεμένοι Χρήστες
Λίστα Αποκλεισμένων
Υπεύθυνοι του Forum
e-steki
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
30-07-14
14:02
Μαθηματικά και Ελληνόπουλα
-- Γενικώς σαν κράτος με τα Μαθηματικά (και κατ’ επέκταση και με τις Φυσικές Επιστήμες) δεν τα πάμε καθόλου καλά. Καμαρώνουμε για τους Μεγάλους Μαθηματικούς της αρχαιότητας που έζησαν στο γεωγραφικό μας χώρο και σταματάμε εκεί. Όλο ακούμε γύρω μας να λένε ότι τα Μαθηματικά είναι δύσκολα. Φέτος στην Α λυκείου ο ένας στους τέσσερεις μαθητές έμεινε ανεξεταστέος στα Μαθηματικά. Θα πουν κάποιοι ότι πετυχαίνουμε διακρίσεις σε διεθνείς αγώνες, αλήθεια είναι, όμως πρόκειται για μονάδες που αποτελούν εξαιρέσεις. Σε διαγωνισμούς (π.χ. ΡISA), όπου συμμετέχει (σχετικά) αντιπροσωπευτικό δείγμα των μαθητών μας, πολύ απλά πατώνουμε. Γιατί συμβαίνει αυτό; Θα προσπαθήσω να βάλω για συζήτηση μερικές πιθανές αιτίες.
1) Πώς διδάσκονται τα Μαθηματικά στο Δημοτικό; Δεν είναι καθόλου λίγες οι περιπτώσεις που η δασκάλα, αφού τελειώσει με τα φιλολογικά μαθήματα, αφήνει τα Μαθηματικά για το τέλος. Ανοίγουν λοιπόν τα παιδάκια τα βιβλία τους και συμπληρώνουν κουτάκια. Δίνει η δασκάλα μερικές οδηγίες, απαντά σε όσα παιδιά τη ρωτάνε αν τα κάνουν σωστά και το κουδούνι χτυπά. Πριν μερικά χρόνια που άλλαξαν τα βιβλία, οι δάσκαλοι σήκωσαν επανάσταση ότι “είναι δύσκολα, τα παιδιά δεν θα τα καταφέρουν κλπ”. Αυτό σήμαινε ότι θεωρούν τα Ελληνόπουλα χαζά και καθυστερημένα σε σχέση με τα παιδιά των άλλων χωρών, όπου τα ίδια συστήματα διδασκαλίας εφαρμόζονται εδώ και πολλά χρόνια με επιτυχία; Μάλλον για τους ίδιους ήταν ακαταλαβίστικα και ένοιωθαν ότι δεν θα μπορούσαν να τα διδάξουν. Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, το 90% των δασκάλων σήμερα προέρχεται από τη θεωρητική κατεύθυνση (και την παλιά τρίτη δέσμη). Θα πει κάποιος “Ε και; Σιγά τα δύσκολα Μαθηματικά του Δημοτικού που θέλουν και ειδικό επιστήμονα”. Δεν είναι καθόλου έτσι. Όσο απλά και να φαίνονται, έχουν το δικό τους τρόπο σκέψης, θέλουν τον άνθρωπό τους που θα κάνει τα παιδιά να τα νοιώσουν σε βάθος και να τα αγαπήσουν. Δεν νομίζω ότι είναι κατάλληλο κάποιο άτομο που πάντα δεν καταλάβαινε και μισούσε τα Μαθηματικά, ακολούθησε για το λόγο αυτό τη θεωρητική κατεύθυνση και (ίσως τυχαία λόγω μορίων) έγινε δάσκαλος. Θα πείτε ότι στις σχολές τους οι δάσκαλοι διδάσκονται (κάποια) Μαθηματικά, όμως αυτά φανταζόμαστε πώς μπορούν να περαστούν και δεν αναπληρώνουν αυτά που λείπουν. Στο σχέδιο για το “νέο λύκειο” προβλέπεται ότι για την εισαγωγή στα Παιδαγωγικά τμήματα θα απαιτείται εξέταση και στα Μαθηματικά και στις Φυσικές Επιστήμες. Κάπως αργά το κατάλαβαν, ακόμα και αν εφαρμοστεί, θα πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να αλλάξει η σημερινή κατάσταση. Έτσι τα παιδιά αποφοιτούν από το Δημοτικό και φτάνουν στο Γυμνάσιο πολλές φορές αναλφάβητα (σχεδόν) στα Μαθηματικά.
2) Τα παιδιά έρχονται στο Γυμνάσιο. Αρκετά δεν μπορούν να κάνουν τις βασικές πράξεις. Ένα μεγάλο μέρος της ύλης της Άλγεβρας της Α τάξης δεν είναι παρά αυτά που έπρεπε να είναι γνωστά από το Δημοτικό. Κατά τη γνώμη μου τα βιβλία μαθηματικών του Γυμνασίου δεν είναι και τα ιδανικά. Είναι ωραία στην εμφάνιση, αλλά ο μαθητής δεν μπορεί εύκολα να ξεχωρίσει τι ακριβώς πρέπει να μελετήσει. Επίσης θεωρώ ότι το επίπεδο των ασκήσεων που περιέχουν είναι χαμηλό και όχι κατάλληλο για να κάνει το μαθητή να νοιώσει τα Μαθηματικά. Έτσι όλα επαφίενται στον πατριωτισμό του καθηγητή. Δυστυχώς, στα Γυμνάσια έχουν συσσωρευτεί Μαθηματικοί (συνήθως γυναίκες) που βαριούνται τη ζωή τους. Λένε 2-3 πράγματα, μετά σηκώνουν παιδιά στον πίνακα να λύσουν τις πρώτες ασκήσεις του βιβλίου, οι άλλοι από κάτω χαζεύουν και η ώρα περνάει χαλαρά. Στο τέλος τους δίνουν μερικά SOS και όλοι είναι ευχαριστημένοι. Η νοοτροπία είναι “Έλα μωρέ, θα τα μάθουν στο Λύκειο”. Έτσι, φτάνουν τα παιδιά στο Λύκειο, χωρίς να έχουν εμπεδώσει βασικά πράγματα που θα τους χρειαστούν, όπως: εξισώσεις 1ου και 2ου βαθμού, ταυτότητες και παραγοντοποίηση, πρωτοβάθμια συστήματα, τριγωνομετρία (εμάς μας την είχαν αφαιρέσει από την ύλη των εξετάσεων), να παριστάνουν γραφικά μια συνάρτηση (για χρήση χαρτιού μιλιμετρέ ας μην το συζητήσουμε). Έτσι (λογικά) η Άλγεβρα του Λυκείου τους φαίνεται δύσκολη, δεν πολυασχολούνται και αφήνουν διαρκώς κενά που δεν είναι δυνατόν να καλυφθούν. Μια λύση θα ήταν να υπάρχουν από το Γυμνάσιο στο Λύκειο εισαγωγικές εξετάσεις στα Μαθηματικά (και τα Ελληνικά επίσης), αλλά καμιά κυβέρνηση δεν θα τολμήσει να επωμιστεί το κομματικό κόστος που θα προκύψει. Μέχρι τώρα το σύστημα προαγωγής επέτρεπε στο μαθητή να περάσει την τάξη ακόμα και έχοντας μέσο όρο 05 στα Μαθηματικά, δηλαδή να μην ανοίξει βιβλίο όλη τη χρονιά, οπότε αυτός που στόχευε θεωρητική κατεύθυνση μπορούσε να ξεχνά ακόμα και την ύπαρξη των Μαθηματικών (προφανώς συνέβαινε και το αντίστοιχο για τα Ελληνικά για όσους ήθελαν θετικοτεχνολογική κατεύθυνση). Φέτος που το σύστημα προαγωγής άλλαξε (η τράπεζα θεμάτων δεν έχει καμία σχέση) και απαιτεί μια (έστω στοιχειώδη) μελέτη σε όλα τα μαθήματα, ξεσηκώθηκαν και οι (κομματικές και συνδικαλιστικές) πέτρες να συμπαρασταθούν στα καημένα τα παιδιά που έδωσαν λευκές κόλλες στα Μαθηματικά και παραπέμφθηκαν για το Σεπτέμβρη.
3) Ένα άλλο θέμα είναι το πόσο τα Μαθηματικά θεωρούνται από τους μαθητές σαν κάτι καθαρά θεωρητικό και ξεκομμένο από τις άλλες επιστήμες, αλλά και από την καθημερινή ζωή. Ένας μαθητής μπορεί να λύνει μια μπερδεμένη εξίσωση 1ου βαθμού, αλλά δυσκολεύεται πολύ όταν του δοθεί ένα πρόβλημα, να καταστρώσει τη εξίσωση που θα το επιλύσει. Επίσης (και εδώ φταίνε και πολλοί καθηγητές), δεν είναι κατανοητό το ότι τα Μαθηματικά είναι (και) εργαλείο για τις άλλες επιστήμες (στη μέση εκπαίδευση, κυρίως για τη Φυσική). Στο βιβλίο κάποιας τάξης του Γυμνασίου (νομίζω της Β), μετά τις εξισώσεις 1ου βαθμού υπάρχει παράγραφος “Επίλυση τύπων”. Θυμάμαι ότι η δική μου καθηγήτρια των μαθηματικών την παρέλειψε λέγοντας “Δεν είναι τίποτα σπουδαίο”. (Έτσι φτάνουν οι μαθητές στην Α λυκείου και δεν μπορούν να λύσουν την εξίσωση x = υ.t ως προς t). Κάποτε μια συμμαθήτριά μου έλυσε στον πίνακα γρήγορα και σωστά μια κλασματική εξίσωση με άγνωστο το x, όταν όμως αμέσως μετά της ζητήθηκε να λύσει την ίδια ακριβώς εξίσωση, αλλά ο άγνωστος ήταν t, δεν τα κατάφερε. Αναφέρω ακόμα την τυποποιημένη γραφή αριθμών (με δυνάμεις του 10) που ουσιαστικά ο μαθητής τη μαθαίνει στη Φυσική της Β Λυκείου.
4) Πάμε στο ζήτημα της περίφημης Γεωμετρίας. Η κυρία αυτή συγκεντρώνει το μίσος της πλειονότητας του μαθητικού μας πληθυσμού. Στο Γυμνάσιο οι γνώσεις Γεωμετρίας που παρέχονται είναι βασικές: Σχήματα, παραλληλία, εμβαδά, Πυθαγόρειο θεώρημα, τριγωνομετρία. Με πρώτη σκέψη, θα έλεγε κάποιος ότι η αποστροφή των μαθητών προς τη Γεωμετρία είναι αδικαιολόγητη. Όμως, αν γυρίσουμε πίσω στο Δημοτικό, θα δούμε ότι από εκεί το παιδί βλέπει τη Γεωμετρία σαν κάτι εξωπραγματικό. Πόσοι δάσκαλοι μαθαίνουν τα παιδιά να χρησιμοποιούν χάρακα, γνώμονα, διαβήτη και μοιρογνωμόνιο; (Ίσως ούτε πολλοί από αυτούς ξέρουν). Έτσι περνά η άποψη ότι η Γεωμετρία είναι ένα σύνολο κανόνων που πρέπει να παπαγαλιστούν, άρα δύσκολη, ενώ σχεδιάζοντας εμβαθύνεις και κατανοείς πραγματικά. Είναι τραγικά πολύ μεγάλο το ποσοστό των μαθητών Γυμνασίου και Λυκείου που (πέρα από το καθημερινό μάθημα) πηγαίνουν ακόμα και στις εξετάσεις χωρίς μαύρο μολύβι και γεωμετρικά όργανα, οπότε κάνουν με το στυλό και με το χέρι ένα μουτζουρωμένο σχήμα από το οποίο ούτε ίδιοι δεν καταλαβαίνουν τίποτα. (Ο καθηγητής μου της Φυσικής έλεγε: “Τα σχήματα γίνονται πάντα με χάρακα, ότι κάνετε με το χέρι ξέρετε τι είναι”). Στο Λύκειο η Γεωμετρία περνά σε άλλο επίπεδο. Γίνεται μάθημα που θέλει σκέψη, εξάσκηση και φαντασία. Η ατάκα που την υποστηρίζει λέει ότι η Γεωμετρία οξύνει τον νου και σε μαθαίνει να σκέφτεσαι. Κανονικά δεν είναι μάθημα που με κάποια προσπάθεια δεν αντιμετωπίζεται με επιτυχία. Όμως εδώ κυριαρχεί η χρησιμοθηρία. “Αφού δεν θα μου χρειαστεί για τις πανελλήνιες γιατί να ασχοληθώ;”. Έτσι οι μαθητές δεν ενδιαφέρονται για τη Γεωμετρία, οι καθηγητές τη βαριούνται, πολλά φροντιστήρια την έχουν καταργήσει και τελικά έχουμε την πλήρη υποβάθμιση και το κλασικό πια “είναι πολύ δύσκολο μάθημα”. Δεν είναι λίγοι οι μαθητές της Γ λυκείου που στη Φυσική τους δυσκολεύει η ενότητα της Οπτικής, καθώς όπως λένε “έχει πολλή Γεωμετρία”, ενώ στην πραγματικότητα οι απαιτούμενες γνώσεις είναι από τη Β Γυμνασίου. Στα πιο πολλά κράτη της Ευρώπης η Γεωμετρία είναι περισσότερο υποβαθμισμένη από όσο σε μας και οι μαθητές διδάσκονται μόνον βασικά πράγματα. Είναι και αυτή μια άποψη, μπορεί εμείς να της δίνουμε περισσότερη σημασία γιατί τη θεωρούμε επίτευγμα των (πιθανών) προγόνων μας. Ίσως θα μπορούσαμε κι εμείς να την απλοποιήσουμε περισσότερο παραλείποντας κάποια θεωρήματα ή αποδείξεις. Όμως δεν βρίσκω καθόλου σωστό το ότι η διδακτέα ύλη δεν αγγίζει καν τη Στερεομετρία, η οποία είναι πολύ χρήσιμη για να αντιλαμβανόμαστε ότι ο χώρος μας είναι τρισδιάστατος, κάτι απαραίτητο για τις άλλες θετικές επιστήμες.
5) Σε ότι αφορά το Λύκειο κυκλοφορεί ο (πάντα ελληνοκεντρικός) μύθος ότι “Εμείς κάνουμε περισσότερα και πιο δύσκολα Μαθηματικά από τους ξένους. Αυτά που κάνουμε εμείς στο Λύκειο αυτοί τα κάνουν στο 3ο έτος του Πανεπιστημίου”. Πριν φωνάξουν κάποιοι που θεωρούν το μύθο αυτό σαν την πραγματικότητα, ας διαβάσουν εδώ: https://www.math.uoa.gr/me/dipl/dipl_euthimiou_v.pdf . Πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα διπλωματική εργασία (στα Ελληνικά είναι γραμμένη) η οποία περιγράφει αναλυτικά τι και πώς διδάσκονται οι μαθητές της μέσης εκπαίδευσης στη Μεγάλη Βρετανία σε Άλγεβρα – Ανάλυση και γίνεται και σύγκριση με τη χώρα μας. Για περισσότερα και για άλλες χώρες, όποιος θέλει μπορεί να κάνει μια αναζήτηση στον φίλο μας τον Γκούγκλη: "mathematics in secondary education" ή "mathematiques dans l'enseignement secondaire" ή "Mathematik in der Sekundarstufe". Αυτό που προκύπτει είναι ότι σε Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, οι μαθητές καλύπτουν πολλή περισσότερα πράγματα στα Μαθηματικά από όσα εμείς. Η πολιτική στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια είναι “να μειώσουμε την ύλη”, έστω και εικονικά ή εξωπραγματικά, (με σκοπό να μας ψηφίσουν μερικοί ακόμα). (Πριν μερικά χρόνια από την ύλη της Γ Λυκείου αφαιρέθηκε το αόριστο ολοκλήρωμα). Το ότι η ύλη των Μαθηματικών στη χώρα μας είναι (σε αντικείμενο) μικρή δεν ωφελεί κανέναν. Τα θέματα των εξετάσεων γίνονται πολύ πιο δύσκολα και σαν σκοπό δεν έχουν το να ελέγξουν το μαθητή αν μελέτησε και κατανόησε, αλλά να τον μπερδέψουν και να τον παγιδέψουν. (Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τη Φυσική, όπου η ύλη των πανελλαδικών εξετάσεων είναι 60 σελίδες μόνον). Δηλαδή, υπάρχουν διαφορές μεταξύ Ελλάδας και άλλων χωρών στη διδασκαλία και την εξέταση των μαθηματικών του λυκείου. Στην Ελλάδα η ύλη μας είναι πολύ λιγότερη από της Αγγλίας, αλλά εμείς ασχολούμαστε πολύ με (πολλές φορές ανούσιες) λεπτομέρειες ενώ αυτοί με τα ουσιαστικά. Εμείς δίνουμε πολύ μεγάλη σημασία στη θεωρία, ενώ αυτοί στις εφαρμογές. Στην Ελλάδα προσέχουμε υπερβολικά την επιστημονική ακρίβεια, ενώ στην Αγγλία δίνουν βάρος σε πιο πρακτικά πράγματα. Εμείς ασχολούμαστε αρκετά με θεωρητικές ασκήσεις, ενώ αυτοί καθόλου. Για παράδειγμα, από τον Άγγλο μαθητή δεν ζητηθεί να υπολογίσει το όριο μιας κλασματικής παράστασης με δυνάμεις, ρίζες, ημίτονα και λογαρίθμους, ούτε και θα του δοθεί μια άσκηση στην οποία θα πρέπει να εφαρμόσει 4 φορές το θεώρημα της μέσης τιμής του διαφορικού λογισμού, όμως θα αποκτήσει βασικές γνώσεις και θα ξέρει να χειρίζεται πολύ περισσότερες μαθηματικές “περιοχές” οι οποίες στην Ελλάδα διδάσκονται μόνο στα πανεπιστήμια. Ίσως κάποιος πιστεύει ότι το δικό μας σύστημα διδασκαλίας των μαθηματικών είναι “καλύτερο”, σεβαστή η άποψή του, η δική μου γνώμη είναι εντελώς αντίθετη, καθώς θεωρώ ότι έτσι φεύγουμε από το Λύκειο μαθηματικά από ανεπαρκείς ως αναλφάβητοι.
6) Φυσικά και η κοινωνία μας με τα στερεότυπά της παίζει το ρόλο της σε όσα ισχύουν για τα Μαθηματικά και τους μαθητές. Τι λένε πολλοί; “Αααα, τα Μαθηματικά είναι δύσκολα και δεν είναι για όλους”. Πώς να μην πάρει το μικρό παιδάκι από φόβο τα Μαθηματικά, όταν μάλιστα ακούει και τη μαμά του να λέει “Εγώ στα Μαθηματικά ήμουν σκράπας” και αυτό του δίνει και “άλλοθι”; Πώς θα αντιδράσει όταν διαβάζει τίτλους εφημερίδων όπως “Σφαγείο: Το 25% των μαθητών της Α λυκείου ανεξεταστέοι στα Μαθηματικά”; Προφανώς δεν θα το ψάξει να δει ότι αυτοί που έμειναν δεν έγραψαν ούτε 05 στις εξετάσεις και το νέο σύστημα έχει κάποιο κατώτερο πλαφόν, αλλά θα του δημιουργηθεί ο φόβος και η απέχθεια για τα Μαθηματικά. Επίσης, στην ελληνική κοινωνία υπάρχει και μια (βλακώδης) αντίληψη: “Τα Μαθηματικά είναι για τα αγόρια, τα κορίτσια πρέπει να ασχολούνται με τα φιλολογικά μαθήματα”. (Δηλαδή, κάτι παρόμοιο με τις κούκλες και τα αυτοκινητάκια). Έλεος;!
-- Δεν ισχυρίζομαι ότι όσα έγραψα αποτελούν κάποια σοβαρή επιστημονική μελέτη. Είναι απλά οι σκέψεις μου και οι απόψεις μου σχετικά με τα Μαθηματικά στη βασική και τη μέση εκπαίδευση της χώρας μας. Ευχαριστώ όσους άντεξαν να διαβάσουν ολόκληρο το “σεντόνι” μου.
-- Γενικώς σαν κράτος με τα Μαθηματικά (και κατ’ επέκταση και με τις Φυσικές Επιστήμες) δεν τα πάμε καθόλου καλά. Καμαρώνουμε για τους Μεγάλους Μαθηματικούς της αρχαιότητας που έζησαν στο γεωγραφικό μας χώρο και σταματάμε εκεί. Όλο ακούμε γύρω μας να λένε ότι τα Μαθηματικά είναι δύσκολα. Φέτος στην Α λυκείου ο ένας στους τέσσερεις μαθητές έμεινε ανεξεταστέος στα Μαθηματικά. Θα πουν κάποιοι ότι πετυχαίνουμε διακρίσεις σε διεθνείς αγώνες, αλήθεια είναι, όμως πρόκειται για μονάδες που αποτελούν εξαιρέσεις. Σε διαγωνισμούς (π.χ. ΡISA), όπου συμμετέχει (σχετικά) αντιπροσωπευτικό δείγμα των μαθητών μας, πολύ απλά πατώνουμε. Γιατί συμβαίνει αυτό; Θα προσπαθήσω να βάλω για συζήτηση μερικές πιθανές αιτίες.
1) Πώς διδάσκονται τα Μαθηματικά στο Δημοτικό; Δεν είναι καθόλου λίγες οι περιπτώσεις που η δασκάλα, αφού τελειώσει με τα φιλολογικά μαθήματα, αφήνει τα Μαθηματικά για το τέλος. Ανοίγουν λοιπόν τα παιδάκια τα βιβλία τους και συμπληρώνουν κουτάκια. Δίνει η δασκάλα μερικές οδηγίες, απαντά σε όσα παιδιά τη ρωτάνε αν τα κάνουν σωστά και το κουδούνι χτυπά. Πριν μερικά χρόνια που άλλαξαν τα βιβλία, οι δάσκαλοι σήκωσαν επανάσταση ότι “είναι δύσκολα, τα παιδιά δεν θα τα καταφέρουν κλπ”. Αυτό σήμαινε ότι θεωρούν τα Ελληνόπουλα χαζά και καθυστερημένα σε σχέση με τα παιδιά των άλλων χωρών, όπου τα ίδια συστήματα διδασκαλίας εφαρμόζονται εδώ και πολλά χρόνια με επιτυχία; Μάλλον για τους ίδιους ήταν ακαταλαβίστικα και ένοιωθαν ότι δεν θα μπορούσαν να τα διδάξουν. Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, το 90% των δασκάλων σήμερα προέρχεται από τη θεωρητική κατεύθυνση (και την παλιά τρίτη δέσμη). Θα πει κάποιος “Ε και; Σιγά τα δύσκολα Μαθηματικά του Δημοτικού που θέλουν και ειδικό επιστήμονα”. Δεν είναι καθόλου έτσι. Όσο απλά και να φαίνονται, έχουν το δικό τους τρόπο σκέψης, θέλουν τον άνθρωπό τους που θα κάνει τα παιδιά να τα νοιώσουν σε βάθος και να τα αγαπήσουν. Δεν νομίζω ότι είναι κατάλληλο κάποιο άτομο που πάντα δεν καταλάβαινε και μισούσε τα Μαθηματικά, ακολούθησε για το λόγο αυτό τη θεωρητική κατεύθυνση και (ίσως τυχαία λόγω μορίων) έγινε δάσκαλος. Θα πείτε ότι στις σχολές τους οι δάσκαλοι διδάσκονται (κάποια) Μαθηματικά, όμως αυτά φανταζόμαστε πώς μπορούν να περαστούν και δεν αναπληρώνουν αυτά που λείπουν. Στο σχέδιο για το “νέο λύκειο” προβλέπεται ότι για την εισαγωγή στα Παιδαγωγικά τμήματα θα απαιτείται εξέταση και στα Μαθηματικά και στις Φυσικές Επιστήμες. Κάπως αργά το κατάλαβαν, ακόμα και αν εφαρμοστεί, θα πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να αλλάξει η σημερινή κατάσταση. Έτσι τα παιδιά αποφοιτούν από το Δημοτικό και φτάνουν στο Γυμνάσιο πολλές φορές αναλφάβητα (σχεδόν) στα Μαθηματικά.
2) Τα παιδιά έρχονται στο Γυμνάσιο. Αρκετά δεν μπορούν να κάνουν τις βασικές πράξεις. Ένα μεγάλο μέρος της ύλης της Άλγεβρας της Α τάξης δεν είναι παρά αυτά που έπρεπε να είναι γνωστά από το Δημοτικό. Κατά τη γνώμη μου τα βιβλία μαθηματικών του Γυμνασίου δεν είναι και τα ιδανικά. Είναι ωραία στην εμφάνιση, αλλά ο μαθητής δεν μπορεί εύκολα να ξεχωρίσει τι ακριβώς πρέπει να μελετήσει. Επίσης θεωρώ ότι το επίπεδο των ασκήσεων που περιέχουν είναι χαμηλό και όχι κατάλληλο για να κάνει το μαθητή να νοιώσει τα Μαθηματικά. Έτσι όλα επαφίενται στον πατριωτισμό του καθηγητή. Δυστυχώς, στα Γυμνάσια έχουν συσσωρευτεί Μαθηματικοί (συνήθως γυναίκες) που βαριούνται τη ζωή τους. Λένε 2-3 πράγματα, μετά σηκώνουν παιδιά στον πίνακα να λύσουν τις πρώτες ασκήσεις του βιβλίου, οι άλλοι από κάτω χαζεύουν και η ώρα περνάει χαλαρά. Στο τέλος τους δίνουν μερικά SOS και όλοι είναι ευχαριστημένοι. Η νοοτροπία είναι “Έλα μωρέ, θα τα μάθουν στο Λύκειο”. Έτσι, φτάνουν τα παιδιά στο Λύκειο, χωρίς να έχουν εμπεδώσει βασικά πράγματα που θα τους χρειαστούν, όπως: εξισώσεις 1ου και 2ου βαθμού, ταυτότητες και παραγοντοποίηση, πρωτοβάθμια συστήματα, τριγωνομετρία (εμάς μας την είχαν αφαιρέσει από την ύλη των εξετάσεων), να παριστάνουν γραφικά μια συνάρτηση (για χρήση χαρτιού μιλιμετρέ ας μην το συζητήσουμε). Έτσι (λογικά) η Άλγεβρα του Λυκείου τους φαίνεται δύσκολη, δεν πολυασχολούνται και αφήνουν διαρκώς κενά που δεν είναι δυνατόν να καλυφθούν. Μια λύση θα ήταν να υπάρχουν από το Γυμνάσιο στο Λύκειο εισαγωγικές εξετάσεις στα Μαθηματικά (και τα Ελληνικά επίσης), αλλά καμιά κυβέρνηση δεν θα τολμήσει να επωμιστεί το κομματικό κόστος που θα προκύψει. Μέχρι τώρα το σύστημα προαγωγής επέτρεπε στο μαθητή να περάσει την τάξη ακόμα και έχοντας μέσο όρο 05 στα Μαθηματικά, δηλαδή να μην ανοίξει βιβλίο όλη τη χρονιά, οπότε αυτός που στόχευε θεωρητική κατεύθυνση μπορούσε να ξεχνά ακόμα και την ύπαρξη των Μαθηματικών (προφανώς συνέβαινε και το αντίστοιχο για τα Ελληνικά για όσους ήθελαν θετικοτεχνολογική κατεύθυνση). Φέτος που το σύστημα προαγωγής άλλαξε (η τράπεζα θεμάτων δεν έχει καμία σχέση) και απαιτεί μια (έστω στοιχειώδη) μελέτη σε όλα τα μαθήματα, ξεσηκώθηκαν και οι (κομματικές και συνδικαλιστικές) πέτρες να συμπαρασταθούν στα καημένα τα παιδιά που έδωσαν λευκές κόλλες στα Μαθηματικά και παραπέμφθηκαν για το Σεπτέμβρη.
3) Ένα άλλο θέμα είναι το πόσο τα Μαθηματικά θεωρούνται από τους μαθητές σαν κάτι καθαρά θεωρητικό και ξεκομμένο από τις άλλες επιστήμες, αλλά και από την καθημερινή ζωή. Ένας μαθητής μπορεί να λύνει μια μπερδεμένη εξίσωση 1ου βαθμού, αλλά δυσκολεύεται πολύ όταν του δοθεί ένα πρόβλημα, να καταστρώσει τη εξίσωση που θα το επιλύσει. Επίσης (και εδώ φταίνε και πολλοί καθηγητές), δεν είναι κατανοητό το ότι τα Μαθηματικά είναι (και) εργαλείο για τις άλλες επιστήμες (στη μέση εκπαίδευση, κυρίως για τη Φυσική). Στο βιβλίο κάποιας τάξης του Γυμνασίου (νομίζω της Β), μετά τις εξισώσεις 1ου βαθμού υπάρχει παράγραφος “Επίλυση τύπων”. Θυμάμαι ότι η δική μου καθηγήτρια των μαθηματικών την παρέλειψε λέγοντας “Δεν είναι τίποτα σπουδαίο”. (Έτσι φτάνουν οι μαθητές στην Α λυκείου και δεν μπορούν να λύσουν την εξίσωση x = υ.t ως προς t). Κάποτε μια συμμαθήτριά μου έλυσε στον πίνακα γρήγορα και σωστά μια κλασματική εξίσωση με άγνωστο το x, όταν όμως αμέσως μετά της ζητήθηκε να λύσει την ίδια ακριβώς εξίσωση, αλλά ο άγνωστος ήταν t, δεν τα κατάφερε. Αναφέρω ακόμα την τυποποιημένη γραφή αριθμών (με δυνάμεις του 10) που ουσιαστικά ο μαθητής τη μαθαίνει στη Φυσική της Β Λυκείου.
4) Πάμε στο ζήτημα της περίφημης Γεωμετρίας. Η κυρία αυτή συγκεντρώνει το μίσος της πλειονότητας του μαθητικού μας πληθυσμού. Στο Γυμνάσιο οι γνώσεις Γεωμετρίας που παρέχονται είναι βασικές: Σχήματα, παραλληλία, εμβαδά, Πυθαγόρειο θεώρημα, τριγωνομετρία. Με πρώτη σκέψη, θα έλεγε κάποιος ότι η αποστροφή των μαθητών προς τη Γεωμετρία είναι αδικαιολόγητη. Όμως, αν γυρίσουμε πίσω στο Δημοτικό, θα δούμε ότι από εκεί το παιδί βλέπει τη Γεωμετρία σαν κάτι εξωπραγματικό. Πόσοι δάσκαλοι μαθαίνουν τα παιδιά να χρησιμοποιούν χάρακα, γνώμονα, διαβήτη και μοιρογνωμόνιο; (Ίσως ούτε πολλοί από αυτούς ξέρουν). Έτσι περνά η άποψη ότι η Γεωμετρία είναι ένα σύνολο κανόνων που πρέπει να παπαγαλιστούν, άρα δύσκολη, ενώ σχεδιάζοντας εμβαθύνεις και κατανοείς πραγματικά. Είναι τραγικά πολύ μεγάλο το ποσοστό των μαθητών Γυμνασίου και Λυκείου που (πέρα από το καθημερινό μάθημα) πηγαίνουν ακόμα και στις εξετάσεις χωρίς μαύρο μολύβι και γεωμετρικά όργανα, οπότε κάνουν με το στυλό και με το χέρι ένα μουτζουρωμένο σχήμα από το οποίο ούτε ίδιοι δεν καταλαβαίνουν τίποτα. (Ο καθηγητής μου της Φυσικής έλεγε: “Τα σχήματα γίνονται πάντα με χάρακα, ότι κάνετε με το χέρι ξέρετε τι είναι”). Στο Λύκειο η Γεωμετρία περνά σε άλλο επίπεδο. Γίνεται μάθημα που θέλει σκέψη, εξάσκηση και φαντασία. Η ατάκα που την υποστηρίζει λέει ότι η Γεωμετρία οξύνει τον νου και σε μαθαίνει να σκέφτεσαι. Κανονικά δεν είναι μάθημα που με κάποια προσπάθεια δεν αντιμετωπίζεται με επιτυχία. Όμως εδώ κυριαρχεί η χρησιμοθηρία. “Αφού δεν θα μου χρειαστεί για τις πανελλήνιες γιατί να ασχοληθώ;”. Έτσι οι μαθητές δεν ενδιαφέρονται για τη Γεωμετρία, οι καθηγητές τη βαριούνται, πολλά φροντιστήρια την έχουν καταργήσει και τελικά έχουμε την πλήρη υποβάθμιση και το κλασικό πια “είναι πολύ δύσκολο μάθημα”. Δεν είναι λίγοι οι μαθητές της Γ λυκείου που στη Φυσική τους δυσκολεύει η ενότητα της Οπτικής, καθώς όπως λένε “έχει πολλή Γεωμετρία”, ενώ στην πραγματικότητα οι απαιτούμενες γνώσεις είναι από τη Β Γυμνασίου. Στα πιο πολλά κράτη της Ευρώπης η Γεωμετρία είναι περισσότερο υποβαθμισμένη από όσο σε μας και οι μαθητές διδάσκονται μόνον βασικά πράγματα. Είναι και αυτή μια άποψη, μπορεί εμείς να της δίνουμε περισσότερη σημασία γιατί τη θεωρούμε επίτευγμα των (πιθανών) προγόνων μας. Ίσως θα μπορούσαμε κι εμείς να την απλοποιήσουμε περισσότερο παραλείποντας κάποια θεωρήματα ή αποδείξεις. Όμως δεν βρίσκω καθόλου σωστό το ότι η διδακτέα ύλη δεν αγγίζει καν τη Στερεομετρία, η οποία είναι πολύ χρήσιμη για να αντιλαμβανόμαστε ότι ο χώρος μας είναι τρισδιάστατος, κάτι απαραίτητο για τις άλλες θετικές επιστήμες.
5) Σε ότι αφορά το Λύκειο κυκλοφορεί ο (πάντα ελληνοκεντρικός) μύθος ότι “Εμείς κάνουμε περισσότερα και πιο δύσκολα Μαθηματικά από τους ξένους. Αυτά που κάνουμε εμείς στο Λύκειο αυτοί τα κάνουν στο 3ο έτος του Πανεπιστημίου”. Πριν φωνάξουν κάποιοι που θεωρούν το μύθο αυτό σαν την πραγματικότητα, ας διαβάσουν εδώ: https://www.math.uoa.gr/me/dipl/dipl_euthimiou_v.pdf . Πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα διπλωματική εργασία (στα Ελληνικά είναι γραμμένη) η οποία περιγράφει αναλυτικά τι και πώς διδάσκονται οι μαθητές της μέσης εκπαίδευσης στη Μεγάλη Βρετανία σε Άλγεβρα – Ανάλυση και γίνεται και σύγκριση με τη χώρα μας. Για περισσότερα και για άλλες χώρες, όποιος θέλει μπορεί να κάνει μια αναζήτηση στον φίλο μας τον Γκούγκλη: "mathematics in secondary education" ή "mathematiques dans l'enseignement secondaire" ή "Mathematik in der Sekundarstufe". Αυτό που προκύπτει είναι ότι σε Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, οι μαθητές καλύπτουν πολλή περισσότερα πράγματα στα Μαθηματικά από όσα εμείς. Η πολιτική στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια είναι “να μειώσουμε την ύλη”, έστω και εικονικά ή εξωπραγματικά, (με σκοπό να μας ψηφίσουν μερικοί ακόμα). (Πριν μερικά χρόνια από την ύλη της Γ Λυκείου αφαιρέθηκε το αόριστο ολοκλήρωμα). Το ότι η ύλη των Μαθηματικών στη χώρα μας είναι (σε αντικείμενο) μικρή δεν ωφελεί κανέναν. Τα θέματα των εξετάσεων γίνονται πολύ πιο δύσκολα και σαν σκοπό δεν έχουν το να ελέγξουν το μαθητή αν μελέτησε και κατανόησε, αλλά να τον μπερδέψουν και να τον παγιδέψουν. (Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τη Φυσική, όπου η ύλη των πανελλαδικών εξετάσεων είναι 60 σελίδες μόνον). Δηλαδή, υπάρχουν διαφορές μεταξύ Ελλάδας και άλλων χωρών στη διδασκαλία και την εξέταση των μαθηματικών του λυκείου. Στην Ελλάδα η ύλη μας είναι πολύ λιγότερη από της Αγγλίας, αλλά εμείς ασχολούμαστε πολύ με (πολλές φορές ανούσιες) λεπτομέρειες ενώ αυτοί με τα ουσιαστικά. Εμείς δίνουμε πολύ μεγάλη σημασία στη θεωρία, ενώ αυτοί στις εφαρμογές. Στην Ελλάδα προσέχουμε υπερβολικά την επιστημονική ακρίβεια, ενώ στην Αγγλία δίνουν βάρος σε πιο πρακτικά πράγματα. Εμείς ασχολούμαστε αρκετά με θεωρητικές ασκήσεις, ενώ αυτοί καθόλου. Για παράδειγμα, από τον Άγγλο μαθητή δεν ζητηθεί να υπολογίσει το όριο μιας κλασματικής παράστασης με δυνάμεις, ρίζες, ημίτονα και λογαρίθμους, ούτε και θα του δοθεί μια άσκηση στην οποία θα πρέπει να εφαρμόσει 4 φορές το θεώρημα της μέσης τιμής του διαφορικού λογισμού, όμως θα αποκτήσει βασικές γνώσεις και θα ξέρει να χειρίζεται πολύ περισσότερες μαθηματικές “περιοχές” οι οποίες στην Ελλάδα διδάσκονται μόνο στα πανεπιστήμια. Ίσως κάποιος πιστεύει ότι το δικό μας σύστημα διδασκαλίας των μαθηματικών είναι “καλύτερο”, σεβαστή η άποψή του, η δική μου γνώμη είναι εντελώς αντίθετη, καθώς θεωρώ ότι έτσι φεύγουμε από το Λύκειο μαθηματικά από ανεπαρκείς ως αναλφάβητοι.
6) Φυσικά και η κοινωνία μας με τα στερεότυπά της παίζει το ρόλο της σε όσα ισχύουν για τα Μαθηματικά και τους μαθητές. Τι λένε πολλοί; “Αααα, τα Μαθηματικά είναι δύσκολα και δεν είναι για όλους”. Πώς να μην πάρει το μικρό παιδάκι από φόβο τα Μαθηματικά, όταν μάλιστα ακούει και τη μαμά του να λέει “Εγώ στα Μαθηματικά ήμουν σκράπας” και αυτό του δίνει και “άλλοθι”; Πώς θα αντιδράσει όταν διαβάζει τίτλους εφημερίδων όπως “Σφαγείο: Το 25% των μαθητών της Α λυκείου ανεξεταστέοι στα Μαθηματικά”; Προφανώς δεν θα το ψάξει να δει ότι αυτοί που έμειναν δεν έγραψαν ούτε 05 στις εξετάσεις και το νέο σύστημα έχει κάποιο κατώτερο πλαφόν, αλλά θα του δημιουργηθεί ο φόβος και η απέχθεια για τα Μαθηματικά. Επίσης, στην ελληνική κοινωνία υπάρχει και μια (βλακώδης) αντίληψη: “Τα Μαθηματικά είναι για τα αγόρια, τα κορίτσια πρέπει να ασχολούνται με τα φιλολογικά μαθήματα”. (Δηλαδή, κάτι παρόμοιο με τις κούκλες και τα αυτοκινητάκια). Έλεος;!
-- Δεν ισχυρίζομαι ότι όσα έγραψα αποτελούν κάποια σοβαρή επιστημονική μελέτη. Είναι απλά οι σκέψεις μου και οι απόψεις μου σχετικά με τα Μαθηματικά στη βασική και τη μέση εκπαίδευση της χώρας μας. Ευχαριστώ όσους άντεξαν να διαβάσουν ολόκληρο το “σεντόνι” μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,790 μηνύματα.
30-07-14
14:11
Δία δεν ξέρω αν αυτή η μελέτη δίνει βάση και στο φύλο των μαθητών. Τυχαία διάβασα πριν μέρες ότι μονοπωλούν στις προτιμήσεις των μαθητών "τεχνικές" επιστήμες που θεωρητικά πάντα, αφήνουν την αίσθηση για άμεση αποκατάσταση όπως Νηπιαγωγός, Λογοθεραπευτής, ... που κατά κύριο λόγο δηλώνονται από κοπέλες (δηλαδή, η μεγάλη λαϊκή μάζα της θεωρητικής κατεύθυνσης). Οι θετικές επιστήμες θεωρούνται λιγάκι ξένες ως προς τα νεοελληνικά ιδεώδη του άμεσου πλουτισμού. Όλοι ή σχεδόν όλοι, έχουν να διηγηθούν μια άσχημη εμπειρία από τα μαθηματικά και όχι από τη μουσική ή την χημεία. Δεν ξέρω αν αυτό έχει κάποια σχέση ή παίζει κάποιο ρόλο. Υπάρχει έκδηλη επιστημοφοβία και μια έκφραση σνομπισμού προς τις θετικές επιστήμες. Από την άλλη δεν μπορώ να κατανοήσω αν υπάρχει τόση δίψα για κλασικές επιστήμες, για Αρχαία Ελληνική γραμματεία όταν τα ορθογραφικά λάθη είναι οικτρά, το επίπεδο εκθέσεων Γ' Λυκείου θυμίζει ΣΤ' Δημοτικού (πλην εξαιρέσεων), όταν γενικά υπάρχει αποστροφή των σύγχρονων Ελλήνων προς την κλασική Λογοτεχνία. ...η οποία και είναι χρήσιμη ακόμη και στις θετικές επιστήμες: σωστή εκφορά λόγου, σαφή κατανόηση, λογική διατύπωση μιας φυσικής διαδικασίας ή ενός μαθηματικού θεωρήματος ή ακόμη και μιας θεωρίας στη βιολογία. Εδώ και ένα εξάμηνο έχει γίνει μόδα του facebook σε επίπεδο "προσοχής για φλερτ" η ποίηση Λειβαδίτη, ενώ μέχρι πριν κάνα χρόνο, αν μιλούσες για Πολυδούρη μόνο φάσκελα δεν έτρωγες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Filippos14
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Filippos14 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 27 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 331 μηνύματα.
30-07-14
14:54
Το οτι μπωρει να ειμαστε τουβλα το σκεφτηκατε? 
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Alexl1996
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Alexl1996 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Φοιτητής και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 1,803 μηνύματα.
30-07-14
15:21
Θα συμφωνήσω σχεδόν στο 100% με το πόστ του Dias, ειδικά στο κομμάτι της γεωμετρίας, η οποία (κακώς κατά τη γνώμη μου) δεν εξετάζεται και στις Πανελλήνιες, τουλάχιστον στην θετική ή/και στην τεχνολογική κατεύθυνση. Όπως επίσης και με το γεγονός ότι η επιτυχία στις Πανελλήνιες στα Μαθηματικά, δεν εξαρτάται από το βαθμό κατανόησης πολλών εννοιών, όσο από την ικανότητα συνεχούς και άσκοπης εμβάθυνσης σε συγκεκριμένους τομείς των Μαθηματικών. Και το χειρότερο είναι ότι μαθαίνουμε να δουλεύουμε με μία λογική "Όταν βλέπεις μία άσκηση που είναι κάπως έτσι, η μεθοδολογία που θα σου έρχεται είναι αυτή" 
Αντί να προσπαθούμε να μάθουμε και να κατανοήσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα βασικές έννοιες, θέλουμε ξαφνικά στην γ Λυκείου να εξειδικευτούμε σε πολύ συγκεκριμένα πράγματα...
Α και τέλος θεωρώ ότι θα έπρεπε στην θεωρητική κατεύθυνση να εξετάζονται τα παιδιά και στα Μαθηματικά, σε πολύ βασικά πράγματα, αλλά να εξετάζονται. Έχω φίλο ο οποίος τελείωσε φέτος (θεωρητική κατεύθυνση) και δεν ξέρει ούτε την προπαίδεια καλά καλά. Για στοιχειώδεις γνώσεις γεωμετρίας δεν το συζητάω καν, εδώ ούτε οι θετικο-τεχνολογικοί δεν έχουν. Συμμαθητές μου στη Φυσική κατεύθυνσης έλεγαν ότι αν μπει Οπτική στις πανελλήνιες θα αφήσουν εντελώς το αντίστοιχο θέμα κλπ
Πολύ σωστό πάντως το ποστ και αφορμή για προβληματισμό...
Αντί να προσπαθούμε να μάθουμε και να κατανοήσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα βασικές έννοιες, θέλουμε ξαφνικά στην γ Λυκείου να εξειδικευτούμε σε πολύ συγκεκριμένα πράγματα...
Α και τέλος θεωρώ ότι θα έπρεπε στην θεωρητική κατεύθυνση να εξετάζονται τα παιδιά και στα Μαθηματικά, σε πολύ βασικά πράγματα, αλλά να εξετάζονται. Έχω φίλο ο οποίος τελείωσε φέτος (θεωρητική κατεύθυνση) και δεν ξέρει ούτε την προπαίδεια καλά καλά. Για στοιχειώδεις γνώσεις γεωμετρίας δεν το συζητάω καν, εδώ ούτε οι θετικο-τεχνολογικοί δεν έχουν. Συμμαθητές μου στη Φυσική κατεύθυνσης έλεγαν ότι αν μπει Οπτική στις πανελλήνιες θα αφήσουν εντελώς το αντίστοιχο θέμα κλπ
Πολύ σωστό πάντως το ποστ και αφορμή για προβληματισμό...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
30-07-14
18:49
Μα, αυτό είναι γνωστό. Εδώ συζητάμε τις αιτίες, μήπως κάποτε πάψουμε να είμαστε τούβλα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,790 μηνύματα.
30-07-14
18:57
Το πρόβλημα είναι ότι όλοι συμφωνούμε και του χρόνου θα ξανασυμφωνούμε πάλι. Αϊ σιχτήρ πια...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
30-07-14
19:22
Ποιος είπε ότι συμφωνούμε όλοι; Φέτος άλλαξε για την Α λυκείου ο τρόπος προαγωγής και το 25% των μαθητών έμειναν ενεξεταστέοι στα Μαθηματικά έχοντας δώσει στις εξετάσεις λευκές (ή ημίλευκες) κόλλες και τα "προοδευτικά" κόμματα (με πρωταγωνιστή αυτό που διεκδικεί να κυβερνήσει την Ελλάδα) έκαναν πρόταση στη βουλή να ξαναγυρίσουμε στο προηγούμενο καθεστώς με το οποίο ένας μαθητής προάγεται έχοντας μέσο όρο 05 (πέντε) σε κάθε κλάδο των Μαθηματικών.Το πρόβλημα είναι ότι όλοι συμφωνούμε και του χρόνου θα ξανασυμφωνούμε πάλι. Αϊ σιχτήρ πια...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,790 μηνύματα.
30-07-14
19:25
Εννοώ ότι καταλήγουμε στην ίδια διαπίστωση. Δία, έχω πάψει να ακούω το άντρο του λαϊκισμού, την Ελληνική Βουλή.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
τρελή φιλόσοφος
Πολύ δραστήριο μέλος
Η τρελή φιλόσοφος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών και Μαθητής Γ' λυκείου. Έχει γράψει 1,290 μηνύματα.
30-07-14
21:04
δεν εξετάζονται στη γενική παιδεία;Όσο για το φίλο σου δε του φταίνε τα μαθηματικά της τρίτης λυκείου αλλά της πρώτης δημοτικού.
Ποιος είπε ότι συμφωνούμε όλοι; Φέτος άλλαξε για την Α λυκείου ο τρόπος προαγωγής και το 25% των μαθητών έμειναν ενεξεταστέοι στα Μαθηματικά έχοντας δώσει στις εξετάσεις λευκές (ή ημίλευκες) κόλλες και τα "προοδευτικά" κόμματα (με πρωταγωνιστή αυτό που διεκδικεί να κυβερνήσει την Ελλάδα) έκαναν πρόταση στη βουλή να ξαναγυρίσουμε στο προηγούμενο καθεστώς με το οποίο ένας μαθητής προάγεται έχοντας μέσο όρο 05 (πέντε) σε κάθε κλάδο των Μαθηματικών.
μία λατρεία με το νέο σύστημα τη διακρίνω
.Σε όλα συμφωνούμε αλλά στο θέμα με το νέο λύκειο δε συμφωνούμε.
Το νέο σύστημα είναι πολύ μπερδεμένο και οι απαιτήσεις πάρα πολλές (οχι μόνο για τα ελληνόπουλα,,όπου και να εφαρμοζόταν) ,Δεν μπορείς να φέρνεις μια τόσο μεγάλη αλλαγή στο λύκειο,όταν από το γυμνάσιο και το δημοτικό υπάρχουν ελλείψεις.
π.σ.Μπορεί να λες το ίδιο πράγμα και να μην το κατάλαβα αλλά μου φαίνεται ότι τα 5άρια που έπεσαν τα αποδίδεις αποκλειστικά "στα παιδάκια που δεν έστρωσαν κώλο".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,790 μηνύματα.
30-07-14
22:39
Eντάξει τρελή φιλόσοφε, όσο περνάνε τα χρόνια η θέληση για τα γράμματα ελαττώνεται. Φαίνεται εξάλλου. Τα 5άρια ήταν μάλλον αναμενόμενα αλλά είναι ένα θέμα που δεν θέλουμε ποτέ να αποδεχτούμε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Τάσος97
Τιμώμενο Μέλος
Ο Allostasis αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Διδακτορικός και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 11,113 μηνύματα.
31-07-14
00:16
Μαθηματικα: ενα πολύ μεγάλο θέμα στα σχολεία μας... Ετυχα να έχω πολύ καλές δασκάλες και δασκάλους στο Δημοτικό και αγάπησα τα μαθηματικά, το ιδιο και στο γυμνασιο. Φτάνοντας στο Λύκειο ομως άλλαξε.. Είχαμε ένα καθηγητη που ασχολούνταν απλά με όσους ηταν στα φροντ κτλ κτλ. Εγώ στην Α Λυκ έμεινα πίσω στην Αλγεβρα (κατι που ακομα μου στοιχιζει) αλλά δεν έμεινα πισω στη Γεωμετρια για την οποια τρελαινομαι. Για κάποιο λογο οι άλλοι πήγαν μπροστά στην Αλγ και έμειναν πίσω στη Γεωμετρια γιατι τη θεωρουσαν δύσκολη και ακατανοητη ενω ήταν και είναι τοσο απλή. Θέλω να σταθώ στο θέμα της Γεωμετριας γιατι τελειωνοντας φέτος τη Β Λυκ και συνειδητοποιώντας πως αυτη ηταν η τελευταία χρονιά με Γεωμετρία αντιλαμβάνομαι πως θα μου κοστίσει.
Για να αρχίσω λοιπόν, το πρόβλημα ξεκινά από το Δημοτικό που οι μαθητες απλά δεν αντιλαμβάνονται πως και η Γεωμετρια ειναι μαθηματικα, θέλει σκέψη, θέλει τα οργανα της, θέλει τα όλα της. Καταλήγουμε όχι απλά να συμπληρώνουμε κουτάκια αλλά να μην ξέρουμε να κάνουμε μια ευθεια με το μολυβι. Να μη συζητησω το χάος που επικρατει κάνοντας στερεομετρία στην εκτη δημοτικού
Πάμε στο Γυμνάσιο και χανόμαστε στον όγκο της γεωμετρίας και των νέων θεωρηματων και wtf τι έχουν να κανουν αυτά με τη ζωη μου; Ναι μολις γινομαστε 13 ξαφνικα αποκτάμε και το ενστικτο του να κρίνουμε τι θα χρησιμευσει στη ζωή και τι όχι. Μαθαίνουν οι μαθητες απλά πράγματα γιατι πολλά είναι και δύσκολα και ιδιως στη Γ γυμν. Δε διαφωνω οτι είναι δύσκολα και δε χλευαζω. Αυτό που κατηγορω στο γυμνασιο είναι οι καθηγητες διότι απλά αδιαφορουν αφου θεωρουν πως οι μισοι κανουν φροντ στα μαθηματικά και οι άλλοι μισοι απλά αδιαφορούν. Έτσι δε μαθαινουν πολλοι τι ειναι εξισωση, τι ειναι παραγοντοποιηση, τι είναι πυθαγορειο θεωρημα.
Με αυτά τα κενα φτάνουμε Α Λυκ οντας αποφασισμενοι για το τι θα ακολουθησουμε είτε προσεχουμε τα μαθηματικα και κυριως την αλγ γιατι η γεωμετρια και ειναι δυσκολη αλλα και δε χρειαζεται πουθενα είτε απλά δεν παρακολουθουμε γιατι θα παμε θεωρητικη και δε χρειάζονται εκει μαθηματικά.
Ετσι αποφοιτουν ανθρωποι αναλφαβητοι που δεν ξερουν ουτε πολλαπλασιασμο, ουτε να κανουν βασικες πράξεις αλλά και ανικανοι να κανουν μια πραξη να βρουν το εμβαδον του τοιχου του σπιτιου τους. Μεγαλωνουν τα παιδια τους και τα πιεζουν να μαθουν μαθηματικα χωρις οι ιδιοι να καταλαβαινουν τη χρησιμοτητα των μαθηματικων. Αλλά δεν καταλαβαινουν πως τα μαθηματικα δεν ειναι μονο η αλγεβρα αλλα και η γεωμετρια. Δυστυχως ποτε ή σπανια δινεται στους μαθητες ενα προβλημα (αν και στα βιβλια υπαρχουν αλλα ποτε δε δινονται ως ασκησεις για το σπιτι) ωστε να καταλαβει τι πρακτικη σημασια εχει ο λογαριθμος, η εξισωση κτλ. Ετσι μενουμε να λυνουμε απλες εξισωσεις και να λεμε x=5 χωρις να καταλαβαινουμε τι κανουμε, απλά ξέρουμε το ΠΩΣ να το κανουμε. Για αυτο γεννιεται το αισθημα οτι δε θα χρειαστει ποτε στη ζωη μου. Και ενω η γεωμετρια δινει την ευκαιρια να κανουμε την αλγεβρα πράξη σε σχηματα της καθημερινοτητας αρνουμαστε να βαλουμε το μυαλο μας να σκεφτει κατι πρακτικο γιατι απλά είναι δύσκολο και άσχετο με τις πανελληνιες. Κι ομως αυτα τα βασικα κενα στη γεωμετρια και γενικα στα μαθηματικα δε φαινονται στα μαθηματικα αλλά κυριως στη φυσικη και λιγο στη χημεια οπου η γνωση των μαθηματικων ειναι απαραιτητη αφου η γλώσσα είναι τα μαθηματικά. Να μη μιλησω για τη σφαγη που γινεται στη φυσικη οταν οι ασκησεις θελουν γνωσεις γεωμετριας (πολυ βασικες). Το θεωρω κριμα...
Το παραπονο μου ειναι η γεωμετρια γιατι σπανια βρισκω ατομα να την αγαπανε. Φετος ειπα στον καθηγητη να μας κανει στο τελος αφου ειχαμε τελειωσει την υλη και λιγο στερεομετρια και απλα αρνηθηκε γιατι εχει αφαιρεθει απο τη διδακτεα υλη εδω και 20 χρονια. Δηλαδη είναι τοσο κακο να μαθουμε την πυραμιδα, τον κωνο και ποσο μαλλον τη σφαίρα; Αλλωστε σε μια σφαιρα (περιπου) ζουμε, γιατι να μη γνωρισουμε καλυτερα το σπιτι μας; Γιατι αρνουμαστε απλα να εξασκησουμε το μυαλο μας; Μάλλον τα status στο φβ, οι φωτογραφιες, οι καφεδες και οι ξαπλες χορταίνουν πιο πολύ το αχορταγο πνευμα μας για αυτοκαταστροφη.. Ας μην παραπονιομαστε ομως μετα που έχουμε αλλα προβληματα στη ζωη μας, που δεν ξερουμε να κανουμε απλα πραγματακια. Οσο περιεργο και να φαινεται τα μαθηματικα ειναι λογικη και ο ανθρωπος ειναι λογικος απο τη φυση του. Εμεις σημερα γιατι κοντρα με τη φυση ηρθαμε;
Για να αρχίσω λοιπόν, το πρόβλημα ξεκινά από το Δημοτικό που οι μαθητες απλά δεν αντιλαμβάνονται πως και η Γεωμετρια ειναι μαθηματικα, θέλει σκέψη, θέλει τα οργανα της, θέλει τα όλα της. Καταλήγουμε όχι απλά να συμπληρώνουμε κουτάκια αλλά να μην ξέρουμε να κάνουμε μια ευθεια με το μολυβι. Να μη συζητησω το χάος που επικρατει κάνοντας στερεομετρία στην εκτη δημοτικού
Πάμε στο Γυμνάσιο και χανόμαστε στον όγκο της γεωμετρίας και των νέων θεωρηματων και wtf τι έχουν να κανουν αυτά με τη ζωη μου; Ναι μολις γινομαστε 13 ξαφνικα αποκτάμε και το ενστικτο του να κρίνουμε τι θα χρησιμευσει στη ζωή και τι όχι. Μαθαίνουν οι μαθητες απλά πράγματα γιατι πολλά είναι και δύσκολα και ιδιως στη Γ γυμν. Δε διαφωνω οτι είναι δύσκολα και δε χλευαζω. Αυτό που κατηγορω στο γυμνασιο είναι οι καθηγητες διότι απλά αδιαφορουν αφου θεωρουν πως οι μισοι κανουν φροντ στα μαθηματικά και οι άλλοι μισοι απλά αδιαφορούν. Έτσι δε μαθαινουν πολλοι τι ειναι εξισωση, τι ειναι παραγοντοποιηση, τι είναι πυθαγορειο θεωρημα.
Με αυτά τα κενα φτάνουμε Α Λυκ οντας αποφασισμενοι για το τι θα ακολουθησουμε είτε προσεχουμε τα μαθηματικα και κυριως την αλγ γιατι η γεωμετρια και ειναι δυσκολη αλλα και δε χρειαζεται πουθενα είτε απλά δεν παρακολουθουμε γιατι θα παμε θεωρητικη και δε χρειάζονται εκει μαθηματικά.
Ετσι αποφοιτουν ανθρωποι αναλφαβητοι που δεν ξερουν ουτε πολλαπλασιασμο, ουτε να κανουν βασικες πράξεις αλλά και ανικανοι να κανουν μια πραξη να βρουν το εμβαδον του τοιχου του σπιτιου τους. Μεγαλωνουν τα παιδια τους και τα πιεζουν να μαθουν μαθηματικα χωρις οι ιδιοι να καταλαβαινουν τη χρησιμοτητα των μαθηματικων. Αλλά δεν καταλαβαινουν πως τα μαθηματικα δεν ειναι μονο η αλγεβρα αλλα και η γεωμετρια. Δυστυχως ποτε ή σπανια δινεται στους μαθητες ενα προβλημα (αν και στα βιβλια υπαρχουν αλλα ποτε δε δινονται ως ασκησεις για το σπιτι) ωστε να καταλαβει τι πρακτικη σημασια εχει ο λογαριθμος, η εξισωση κτλ. Ετσι μενουμε να λυνουμε απλες εξισωσεις και να λεμε x=5 χωρις να καταλαβαινουμε τι κανουμε, απλά ξέρουμε το ΠΩΣ να το κανουμε. Για αυτο γεννιεται το αισθημα οτι δε θα χρειαστει ποτε στη ζωη μου. Και ενω η γεωμετρια δινει την ευκαιρια να κανουμε την αλγεβρα πράξη σε σχηματα της καθημερινοτητας αρνουμαστε να βαλουμε το μυαλο μας να σκεφτει κατι πρακτικο γιατι απλά είναι δύσκολο και άσχετο με τις πανελληνιες. Κι ομως αυτα τα βασικα κενα στη γεωμετρια και γενικα στα μαθηματικα δε φαινονται στα μαθηματικα αλλά κυριως στη φυσικη και λιγο στη χημεια οπου η γνωση των μαθηματικων ειναι απαραιτητη αφου η γλώσσα είναι τα μαθηματικά. Να μη μιλησω για τη σφαγη που γινεται στη φυσικη οταν οι ασκησεις θελουν γνωσεις γεωμετριας (πολυ βασικες). Το θεωρω κριμα...
Το παραπονο μου ειναι η γεωμετρια γιατι σπανια βρισκω ατομα να την αγαπανε. Φετος ειπα στον καθηγητη να μας κανει στο τελος αφου ειχαμε τελειωσει την υλη και λιγο στερεομετρια και απλα αρνηθηκε γιατι εχει αφαιρεθει απο τη διδακτεα υλη εδω και 20 χρονια. Δηλαδη είναι τοσο κακο να μαθουμε την πυραμιδα, τον κωνο και ποσο μαλλον τη σφαίρα; Αλλωστε σε μια σφαιρα (περιπου) ζουμε, γιατι να μη γνωρισουμε καλυτερα το σπιτι μας; Γιατι αρνουμαστε απλα να εξασκησουμε το μυαλο μας; Μάλλον τα status στο φβ, οι φωτογραφιες, οι καφεδες και οι ξαπλες χορταίνουν πιο πολύ το αχορταγο πνευμα μας για αυτοκαταστροφη.. Ας μην παραπονιομαστε ομως μετα που έχουμε αλλα προβληματα στη ζωη μας, που δεν ξερουμε να κανουμε απλα πραγματακια. Οσο περιεργο και να φαινεται τα μαθηματικα ειναι λογικη και ο ανθρωπος ειναι λογικος απο τη φυση του. Εμεις σημερα γιατι κοντρα με τη φυση ηρθαμε;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Sail Beg
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Sail Beg αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 319 μηνύματα.
31-07-14
00:48
https://thalesandfriends.org/wp-content/uploads/2012/03/socrates_scan.pdf
Αν βρείτε χρόνο και όρεξη,διαβάστε το οπωσδήποτε.
Τα μαθηματικά κατ'εμέ είναι η επιστήμη της φιλοσοφίας και της σκέψης,όλα από εκεί ξεκινούν και όλα εκεί τελειώνουν,είναι κρίμα η τόση υποβάθμιση τους,μέχρι τα 17 μου ήταν ο χειρότερος μου εφιάλτης αυτό το μάθημα και ποιος θα μου λεγε οτι σε λίγους μήνες θα το σπουδάζω....
Αν βρείτε χρόνο και όρεξη,διαβάστε το οπωσδήποτε.
Τα μαθηματικά κατ'εμέ είναι η επιστήμη της φιλοσοφίας και της σκέψης,όλα από εκεί ξεκινούν και όλα εκεί τελειώνουν,είναι κρίμα η τόση υποβάθμιση τους,μέχρι τα 17 μου ήταν ο χειρότερος μου εφιάλτης αυτό το μάθημα και ποιος θα μου λεγε οτι σε λίγους μήνες θα το σπουδάζω....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,790 μηνύματα.
31-07-14
01:07
sail beg, αξίζει να σπουδάσει κάποιος Νοσηλευτική ή Μαθηματικά;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Sail Beg
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Sail Beg αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 319 μηνύματα.
31-07-14
01:12
Με το να είσαι νοσηλευτής βοηθάς και βελτιώνεις την κατάσταση υγείας του συνανθρώπου σου.
Με το να είσαι μαθηματικός,κανονιστικά μιλώντας,βελτιώνεις τον τρόπο σκέψης και αντίληψης του εαυτού σου και του συνανθρώπου σου.
Αξίζει να σπουδάσεις και τα 2 ανάλογα τις προτιμήσεις του καθενός.
Αν με ρωτούσες 1000 φορές προσωπικά,1000 φορές θα σου απαντούσα μαθηματικό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,790 μηνύματα.
31-07-14
01:15
Όμως τα κίνητρα στην Ελλάδα του 2014, είναι κίνητρα επαγγέλματος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
eyb0ss
Δραστήριο μέλος
Ο eyb0ss αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 742 μηνύματα.
31-07-14
01:17
Και να μην ξεχνάμε την τρελή τυποποίηση που πέφτει σε αυτό το μάθημα λχ βλέπεις ανισωση (όχι γνήσια)- Fermat, βλέπεις 'να αποδείξετε ότι υπάρχει ξ ώστε'-Rolle, βλέπεις 'να αποδειχθεί η ανισοτητα'-"Τα πάω όλα απο το ενα μέλος και θεωρώ συνάρτηση" συν πολλά αλλά που δεν πρόκειται να αναφέρω διότι ήδη νιώθω το στομάχι μου ανακατεύεται.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Sail Beg
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Sail Beg αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 319 μηνύματα.
31-07-14
01:20
Σαφώς αλλά η φιλοσοφία που σου περνάνε οι σπουδές σου και η κάθε σου ασχολία,βγαίνει στην καθημερινότητα σου και στην κοινωνική σου ζωή θες δεν θες,γιατί πλεον αποτελεί κομμάτι σου,και έτσι μπορείς με τον δικό σου τρόπο να κάνεις τα παραπάνω.
Αντιπαθώ την ιδέα να μπω σε μια σχολή και να έχω στο μυαλό,να τελειώσουμε στα 4 χρόνια και να εργασθώ ''εκεί'' και μετά όλα καλά,έτσι πρέπει να σκεφτόμαστε γιατί κάπως πρέπει να ζήσουμε,αλλά αντιπαθώ αυτή τη νοοτροπία όσο τίποτε άλλο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
31-07-14
12:49
1) Όχι βέβαια. Το θεωρώ απλά σαν ένα μικρό βήμα που προσπαθεί να βγάλει το λύκειο από το τέλμα της "παιδικής χαράς".
2) Ένας κόσμος στον οποίο όλοι θα συμφωνούσαν σε όλα, θα ήταν πολύ βαρετός.
3) Σιγά τις "πολλές απαιτήσεις" και τη "μεγάλη αλλαγή". Η μόνη ουσιαστική διαφορά είναι ότι το νέο σύστημα έβαλε ότι για να περάσεις ένα μάθημα πρέπει να έχεις κάποιο ελάχιστο βαθμό. Όσο για το "αλλού", στα κράτη της Ευρώπης (π.χ. στην πολυδιαφημισμένη Φινλανδία) για να περάσει ο μαθητής ένα μάθημα απαιτείται βαθμός 65% (δηλ. 13 δικό μας).
4) Εάν φοιτάς σε δημόσιο Ελληνικό λύκειο, σίγουρα θα έχεις συναντήσει συμμαθητές σου που έρχονται στο σχολείο για τουρισμό. Είναι αυτοί που δεν ανοίγουν ποτέ βιβλίο, δίνουν λευκό στα test και τα διαγωνίσματα, τους βάζουν (εντελώς χατιρικά) 10-12 στα προφορικά και στις τελικές εξετάσεις παίζουν λότο (ή αντιγράφουν) τα πολλαπλής επιλογής και τα σου-λου. Με το μέχρι τώρα σύστημα αυτοί οι "μαθητές" περνούσαν, καθώς με τους (πάντα μεγάλους) βαθμούς στα Θρησκευτικά, στα Αγγλικά και στο project, συγκέντρωναν το μαγικό 9,5 στο γενικό μέσο όρο. Αυτοί είναι (κατά 95%) οι "κακόμοιροι μαθητές" που ο νέος τρόπος προαγωγής δεν άφησε να περάσουν την τάξη. (Σύμφωνα με τις εφημερίδες "τους έσφαξε" και σύμφωνα με κάποια κόμματα "τους στερεί τη μόρφωση"). Προφανώς, η "τράπεζα θεμάτων" δεν έχει καμία απολύτως σχέση. Οι "μαθητές" αυτοί (ούτε πριν ούτε τώρα) θα καταδέχονταν ποτέ να ασχοληθούν με το 2ο και το 4ο θέμα. Τέλος, δεν ήταν απαραίτητο για να περάσει κάποιος να "στρώσει κώλο". Μια μικρή προσπάθεια 2 μέρες πριν τις εξετάσεις κάθε μαθήματος θα ήταν αρκετή.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
din@!!
Δραστήριο μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 403 μηνύματα.
31-07-14
13:23
Εγώ θα το πάω ένα βήμα παραπέρα όμως και θα σας υπενθυμίσω οτι οι Έλληνες μαθητές πατώνουν σε διεθνής αξιολογήσεις, όχι μόνο στα μαθηματικά αλλά και στη Γλώσσα (κατανόηση κειμένου, παραγωγή λόγου).
Η "παιδική χαρά" όπως την αναφέρει ο Δίας είναι η επιτομή του ελληνικού σχολείου, είτε μας αρέσει είτε όχι.
Αρχικά, δεν μπορώ να διανοηθώ (προσωπική άποψη πάντα) πώς μπορεί να μην βγάλει κάποιος ένα μέσο όρο 09 σε μάθημα. Από 09 να έχει σε κάθε τετράμηνο, για να βγάλει λιγότερο από 09 μέσο όρο πάει να πει οτι δεν απάντησε όχι μόνο τα θέματα της Τράπεζας που θεωρούνται δύσκολα αλλά ούτε του καθηγητή, κοινώς πέρασε την χρονιά ως τουρίστας και την τελείωσε επίσης ως τουρίστας. Είναι ανάγκη να προαχθεί;
Από την άλλη,όταν ένα τεράστιο ποσοστό μαθητών μένουνε μετεξεταστέοι δεν μπορεί να φταίνε μόνο τα παιδιά, δεν μπορεί να φταίει μόνο το σύστημα των εξετάσεων, δεν μπορεί να φταίει μόνο η ύλη, αλλά και ο άνθρωπος που έχει αναλάβει την μετάδοσή της.
Ένας καθηγητής για να μπορέσει να μορφώσει τους μαθητές του -είτε διδάσκοντας μαθηματικά είτε διδάσκοντας αρχαία- πρέπει να έχει καταρχάς συναίσθηση του καθήκοντος.Συμπληρώνοντας τα επιχειρήματα του Δια περί αχρηστίας πολλών καθηγητών, να αναφέρω ενδεικτικά οτι ο καθηγητής που παίρνει 600 ευρώ το μήνα δεν θα συγκινηθεί να σπαταλήσει υπομονή και φαιά ουσία για να γεμίσει τα κεφάλια των μαθητών στο σχολείο, δυο να κάνουν τον κακό χαμό μέσα στο τμήμα και θα κόψει την προσπάθεια. Άλλωστε το απόγευμα τον περιμένουν ιδιαίτερα στο σπίτι που πληρώνουν καλύτερα!
Από την άλλη θα μου πείτε, από τα πανεπιστήμιά μας μια χαρά επιστήμονες βγαίνουν. όλοι αυτοί που τελείωσαν το Λύκειο; μήπως όμως θα βγαίναν ακόμα περισσότεροι με πιο σωστή διδακτική (και) των μαθηματικών;
Η "παιδική χαρά" όπως την αναφέρει ο Δίας είναι η επιτομή του ελληνικού σχολείου, είτε μας αρέσει είτε όχι.
Αρχικά, δεν μπορώ να διανοηθώ (προσωπική άποψη πάντα) πώς μπορεί να μην βγάλει κάποιος ένα μέσο όρο 09 σε μάθημα. Από 09 να έχει σε κάθε τετράμηνο, για να βγάλει λιγότερο από 09 μέσο όρο πάει να πει οτι δεν απάντησε όχι μόνο τα θέματα της Τράπεζας που θεωρούνται δύσκολα αλλά ούτε του καθηγητή, κοινώς πέρασε την χρονιά ως τουρίστας και την τελείωσε επίσης ως τουρίστας. Είναι ανάγκη να προαχθεί;
Από την άλλη,όταν ένα τεράστιο ποσοστό μαθητών μένουνε μετεξεταστέοι δεν μπορεί να φταίνε μόνο τα παιδιά, δεν μπορεί να φταίει μόνο το σύστημα των εξετάσεων, δεν μπορεί να φταίει μόνο η ύλη, αλλά και ο άνθρωπος που έχει αναλάβει την μετάδοσή της.
Ένας καθηγητής για να μπορέσει να μορφώσει τους μαθητές του -είτε διδάσκοντας μαθηματικά είτε διδάσκοντας αρχαία- πρέπει να έχει καταρχάς συναίσθηση του καθήκοντος.Συμπληρώνοντας τα επιχειρήματα του Δια περί αχρηστίας πολλών καθηγητών, να αναφέρω ενδεικτικά οτι ο καθηγητής που παίρνει 600 ευρώ το μήνα δεν θα συγκινηθεί να σπαταλήσει υπομονή και φαιά ουσία για να γεμίσει τα κεφάλια των μαθητών στο σχολείο, δυο να κάνουν τον κακό χαμό μέσα στο τμήμα και θα κόψει την προσπάθεια. Άλλωστε το απόγευμα τον περιμένουν ιδιαίτερα στο σπίτι που πληρώνουν καλύτερα!
Από την άλλη θα μου πείτε, από τα πανεπιστήμιά μας μια χαρά επιστήμονες βγαίνουν. όλοι αυτοί που τελείωσαν το Λύκειο; μήπως όμως θα βγαίναν ακόμα περισσότεροι με πιο σωστή διδακτική (και) των μαθηματικών;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,790 μηνύματα.
31-07-14
14:08
Εδώ τίθεται η αναγκαιότητα περί μαζικών Πανεπιστημιακών σπουδών ή μόνο όσων αξίζουν; Όμως και πάλι με τις γνωστές "αριστερές" κορώνες περί ταξικών σπουδών, με ποιον τρόπο θα έμεναν όλοι ικανοποιημένοι από μια στοιχειώδη αξιολόγηση; Τι είδους αξιολόγηση; Γιατί εδώ που τα λέμε, είναι δύσκολο σε μια Ελλάδα της κομματικής ευημερίας, να εφαρμοστεί η αξιοκρατία και ο καθένας να παίρνει αυτό που του αξίζει. Δεν φταίει η Μαθηματική επιστήμη ούτε η διδακτική της. Φταίνε (κατ' εμέ) τα λανθασμένα στερεότυπα και οι αναχρονιστικές αντιλήψεις για τη μάθηση αλλά και για τα επαγγέλματα γενικότερα. Υπάρχει μια νοοτροπία του χαβαλέ σε κάθε βαθμίδα. Η dina καλά τα λέει, αλλά αύριο θα δει εδώ στο φόρουμ, θέμα όπου μια μαθήτρια με βαθμούς κάτω από 15, να θέλει να σπουδάσει Ιατρική. Γιατί πρέπει να σπουδάζουν όλοι; Ή αν δεν σπουδάσουν τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν; Πάντως οι παραλίες αυτή τη περίοδο είναι γεμάτες και όμως μετά μας φταίει η οργανωτική πειθαρχία που έχουν οι Γερμανοί φοιτητές.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:Tα παρακάτω 8 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
-
Φορτώνει...
