Εκμετάλλευση των φροντιστηρίων

[arko]

Το έχω συζητήσει με συμμαθητές μου. Έχουμε συμπεράνει ότι η νοοτροπία τον φροντιστηρίων είναι απλά ένα φιάσκο. Έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι έχουμε ανάγκη από εξωσχολική βοήθεια, ενώ στην πραγματικότητα η αυτοδιδασκαλία σε αρκετές περιπτώσεις αποδεικνύεται πιο ωφέλιμη.
"Οι μεθοδολογίες και οι συνταγογραφίες -προερχόμενες από εγχειρίδια και φροντιστήρια- μας βομβαρδίζουν προτού κατανοήσουμε ποιο κενό στη δική μας σκέψη γεμίζουν (προσφέρονται ως νοητικό fast food, μια μασημένη σαβούρα).", όπως αναφέρω στο άρθρο μου.
Μπορώ να αναπτύξω τις απόψεις μου περισσότερο, αλλά αρχικά, εσείς τι πιστεύετε;

 

[Νικολης2004]

Ο μόνος λόγος ύπαρξης του φροντιστηρίου είναι για να υπενθυμίζει στον μαθητή ότι πρέπει να κάνει τις εργασίες, επαναλήψεις, διάβασμα κλπ. Διοτι αν το όλο θέμα της προσωπικής μελέτης βρισκόταν στα χέρια των μαθητών πολλοί απλώς δεν θα διάβαζαν.

 

[smarw]

η μεγαλύτερη δουλειά γίνεται στο σπίτι όταν θα κάτσεις να διάβασεις , ωστόσο το φροντιστήριο είναι "απαραίτητο" καθώς κάποιος πρέπει να σε βάζει σε ένα πρόγραμμα και να σου εξηγεί τις όποιες απορίες σου. Δυστυχώς στο σχολείο δεν γίνεται τίποτα

 

[Νικολης2004]

η μεγαλύτερη δουλειά γίνεται στο σπίτι όταν θα κάτσεις να διάβασεις , ωστόσο το φροντιστήριο είναι "απαραίτητο" καθώς κάποιος πρέπει να σε βάζει σε ένα πρόγραμμα και να σου εξηγεί τις όποιες απορίες σου. Δυστυχώς στο σχολείο δεν γίνεται τίποτα

αυτό ακριβώς

 

[arko]

Ο μόνος λόγος ύπαρξης του φροντιστηρίου είναι για να υπενθυμίζει στον μαθητή ότι πρέπει να κάνει τις εργασίες, επαναλήψεις, διάβασμα κλπ. Διοτι αν το όλο θέμα της προσωπικής μελέτης βρισκόταν στα χέρια των μαθητών πολλοί απλώς δεν θα διάβαζαν

η μεγαλύτερη δουλειά γίνεται στο σπίτι όταν θα κάτσεις να διάβασεις , ωστόσο το φροντιστήριο είναι "απαραίτητο" καθώς κάποιος πρέπει να σε βάζει σε ένα πρόγραμμα και να σου εξηγεί τις όποιες απορίες σου. Δυστυχώς στο σχολείο δεν γίνεται τίποτα

Πες οτι βγάζουμε τα φροντιστήρια. Φυσικά, αν μείνει ακυβέρνητο καράβι αυτό θα γίνει. Μιλώ για διδασκαλία της αυτομελέτης είτε στο σχολείο είτε στα φροντιστήρια με μειωμένο ρολο. Αν δεν μαθεις να αυτοπειθαρχείσαι και να προγραμματίζεις, στο πανεπιστήμιο τι θα κάνεις?

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 13 Μαρτίου 2023

Αρκετές φορές οι μεθοδολογίες προσφέρονται έτοιμες και οι ασκήσεις λύνονται μπροστά στα μάτια σου. Μα έτσι φυσικά και εξαρτιέσαι από τον φροντιστή που θα τις λύσει. Το θέμα είναι να μάθεις να προσαρμόζεσαι σε κάθε περίπτωση.

 

[monaxiko brizolaki]

Αν δεν μαθεις να αυτοπειθαρχείσαι και να προγραμματίζεις, στο πανεπιστήμιο τι θα κάνεις

Θα μάθεις να αυτοπειθαρχείσαι κ να προγραμματίζεις

 

[Guest 302501]

Το έχω συζητήσει με συμμαθητές μου. Έχουμε συμπεράνει ότι η νοοτροπία τον φροντιστηρίων είναι απλά ένα φιάσκο. Έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι έχουμε ανάγκη από εξωσχολική βοήθεια, ενώ στην πραγματικότητα η αυτοδιδασκαλία σε αρκετές περιπτώσεις αποδεικνύεται πιο ωφέλιμη.
"Οι μεθοδολογίες και οι συνταγογραφίες -προερχόμενες από εγχειρίδια και φροντιστήρια- μας βομβαρδίζουν προτού κατανοήσουμε ποιο κενό στη δική μας σκέψη γεμίζουν (προσφέρονται ως νοητικό fast food, μια μασημένη σαβούρα).", όπως αναφέρω στο άρθρο μου.
Μπορώ να αναπτύξω τις απόψεις μου περισσότερο, αλλά αρχικά, εσείς τι πιστεύετε;

Προσωπικά, πιστεύω το εξής λαϊκό ρητό : αν δεν θες να μάθεις, κανείς δεν μπορεί να σε μεταπείσει, κι αν θες να μάθεις, κανείς δεν μπορεί να σε εμποδίσει.
Επομένως, προφανώς και αν ο ίδιος ο μαθητής αρνείται να διαβάσει, το φροντιστήριο δεν μπορεί να καταφέρει κάτι. Όπως επίσης αν κάποιος μαθητής έχει αποφασίσει να προσπαθήσει σκληρά, το φροντιστήριο και πάλι αποδεικνύεται σχεδόν αχρείαστο. Σχεδόν.
Δυστυχώς, έτσι όπως καταντήσει το εκπαιδευτικό σύστημα, ελάχιστοι καθηγητές στο σχολείο θα καθίσουν να σου εξηγήσουν ό,τι δεν έχεις καταλάβει, εκτός κι αν είναι σχετικό με το μάθημα που παραδίδουν εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Ελάχιστοι θα σου δώσουν επιπλέον ασκήσεις για το σπίτι αν τους το ζητήσεις ( εμένα η μαθηματικός μου είχε πει την επική απάντηση "όσα κάνουμε εδώ είναι αρκετά" ).
Και αυτό ακριβώς εκμεταλλεύεται το φροντιστήριο, πατώντας πάνω στην επιθυμία κάθε ανθρώπου να δημιουργήσει το μέλλον του, για το κέρδος.

 

[Panzerkampfwagen]

Το έχω συζητήσει με συμμαθητές μου. Έχουμε συμπεράνει ότι η νοοτροπία τον φροντιστηρίων είναι απλά ένα φιάσκο. Έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι έχουμε ανάγκη από εξωσχολική βοήθεια, ενώ στην πραγματικότητα η αυτοδιδασκαλία σε αρκετές περιπτώσεις αποδεικνύεται πιο ωφέλιμη.
"Οι μεθοδολογίες και οι συνταγογραφίες -προερχόμενες από εγχειρίδια και φροντιστήρια- μας βομβαρδίζουν προτού κατανοήσουμε ποιο κενό στη δική μας σκέψη γεμίζουν (προσφέρονται ως νοητικό fast food, μια μασημένη σαβούρα).", όπως αναφέρω στο άρθρο μου.
Μπορώ να αναπτύξω τις απόψεις μου περισσότερο, αλλά αρχικά, εσείς τι πιστεύετε;

Συμφωνώ 1000% με την προσέγγισή σου και το άρθρο σου είναι πολύ καλογραμμένο.

Το φροντιστήριο στην κοινή μνήμη δρα ως υποκατάστατο του σχολείου και συμπλήρωμα του διαβάσματος, ενώ και στις δύο περιπτώσεις για εμένα είναι λάθος.

Εξετάσεις όπως οι πανελλήνιες ανάγονται σχεδόν εξ' ολοκλήρου σε προσωπική προσπάθεια και διάβασμα. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Κανένας δεν βοηθιέται από κανέναν.

Επιχειρήματα τύπου: "ο μαλάκας ο καθηγητής μου δεν μας εξηγεί τίποτα, για αυτό και πάω φροντιστήριο" δεν στέκουν για δύο λόγους: αν ο καθηγητής σου είναι μαλάκας, είναι χρέος σου και καθήκον σου σαν μαθητής να αγωνιστείς να τα μάθεις μόνος σου. Ο καθηγητής στο φροντιστήριο μπορεί να είναι εξίσου μαλάκας, απλά επειδή τον πληρώνεις υιοθετεί μια επίφαση νοιαξίματος ενώ ο καθηγητής στο σχολείο δεν το κρύβει.

Ιδίως δε όταν βλέπω κάτι παιδάκια να πηγαίνουν 7 ώρες σχολείο και 4 ώρες φροντιστήριο καθημερινά, αφήνοντας μηδενικό περιθώριο για προσωπικό διάβασμα ή ξεκούραση, καταλαβαίνω γιατί παρόλο που η συμμετοχή στα φροντιστήρια είναι σε ιστορικό υψηλό, οι βάσεις πέφτουν ολοένα και περισσότερο. Δε νοείται να πηγαίνεις 7 ώρες σε έναν χώρο με φωνές, φασαρία κλπ και άλλες 4 σε έναν χώρο να ξαναακούσεις τα ίδια (ή λίγο πιο προχωρημένα) και να γυρνάς σπίτι κατά τις 9-10, να μην ξεκουράζεσαι καθόλου και να ορμάς σε προσωπικές ασκήσεις.

Αν δεν έχεις μια προσωπική σχέση με το υλικό σου, δεν πας μακριά. Είτε αυτή η σχέση λέγεται λύνω καινούριες ασκήσεις, γράφω τη θεωρία σε Α4, ξαναλύνω παλιές ασκήσεις, ξαναμαθαίνω αποδείξεις, γράφω σχεδιαγράμματα για να καταλάβω καλύτερα, είτε μαθαίνω παπαγαλία ένα κομμάτι ιστορίας, είτε μαθαίνω μια θεματική σε έκθεση είναι μια τετ-α-τετ σχέση με το βιβλίο που δεν μπορεί να υποκατασταθεί από κανένα καθηγητή.

Θεωρώ για έναν μαθητή καλύτερα να πηγαίνει 7 ώρες σχολείο, να έχει μια καλή σχέση με τον καθηγητή του και να γράφει διαγωνίσματα, τεστ κλπ (να το απαιτεί βέβαια, να μην περιμένει τα πάντα από τον ουρανό) και 2-4 ώρες ημερησίως προσωπικό ποιοτικό διάβασμα. Λίγο παραπάνω το Σ/Κ. Και αρκετή ξεκούραση. Αν ξαναέδινα πανελλήνιες αυτό θα έκανα.

Αυτά από μένα που δίνω συνεχόμενες εξετάσεις (ενίοτε πιο σημαντικές από πανελλήνιες) συνολικά 6 χρόνια.

Και, σαφέστατα, παίζει ρόλο και ο παράγοντας τύχη παντού. Μέχρι 18.000 μόρια πιστεύω με διάβασμα σκληρό και μεθοδικό βγαίνει. Από εκεί και πέρα θεωρώ ότι ξεκινά το χάος, σε πιθανοθεωρητικό και στατιστικό επίπεδο.

 

[arko]

Θα μάθεις να αυτοπειθαρχείσαι κ να προγραμματίζεις

Ενώ αμα γινει νωρίτερα γλιτώνεις χρόνο χρήμα και σκέφτεσαι αυτόνομα

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 13 Μαρτίου 2023

Προσωπικά, πιστεύω το εξής λαϊκό ρητό : αν δεν θες να μάθεις, κανείς δεν μπορεί να σε μεταπείσει, κι αν θες να μάθεις, κανείς δεν μπορεί να σε εμποδίσει.
Επομένως, προφανώς και αν ο ίδιος ο μαθητής αρνείται να διαβάσει, το φροντιστήριο δεν μπορεί να καταφέρει κάτι. Όπως επίσης αν κάποιος μαθητής έχει αποφασίσει να προσπαθήσει σκληρά, το φροντιστήριο και πάλι αποδεικνύεται σχεδόν αχρείαστο. Σχεδόν.
Δυστυχώς, έτσι όπως καταντήσει το εκπαιδευτικό σύστημα, ελάχιστοι καθηγητές στο σχολείο θα καθίσουν να σου εξηγήσουν ό,τι δεν έχεις καταλάβει, εκτός κι αν είναι σχετικό με το μάθημα που παραδίδουν εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Ελάχιστοι θα σου δώσουν επιπλέον ασκήσεις για το σπίτι αν τους το ζητήσεις ( εμένα η μαθηματικός μου είχε πει την επική απάντηση "όσα κάνουμε εδώ είναι αρκετά" ).
Και αυτό ακριβώς εκμεταλλεύεται το φροντιστήριο, πατώντας πάνω στην επιθυμία κάθε ανθρώπου να δημιουργήσει το μέλλον του, για το κέρδος.

Προτείνω να δοκιμάσουν όλοι να μελετήσουν τη θεωρία ΠΡΙΝ την φροντιστηριακή παράδοση. Να προσεγγίσουν ασκήσεις ΠΡΙΝ την μεθοδολογία. Κι ας αποτύχουν, αυτός είναι ο σκοπός. Το φροντιστήριο θα καλύψει μόνο τα κενά που θα λείπουν στη σκέψη σου.

 

[Panzerkampfwagen]

Θα μάθεις να αυτοπειθαρχείσαι κ να προγραμματίζεις

Δε θεωρώ ότι αυτό είναι κάτι που μαθαίνεται. Μόνο καλλιεργείται διαμέσου της πράξης.

 

[Helen06]

Το έχω συζητήσει με συμμαθητές μου. Έχουμε συμπεράνει ότι η νοοτροπία τον φροντιστηρίων είναι απλά ένα φιάσκο. Έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι έχουμε ανάγκη από εξωσχολική βοήθεια, ενώ στην πραγματικότητα η αυτοδιδασκαλία σε αρκετές περιπτώσεις αποδεικνύεται πιο ωφέλιμη.
"Οι μεθοδολογίες και οι συνταγογραφίες -προερχόμενες από εγχειρίδια και φροντιστήρια- μας βομβαρδίζουν προτού κατανοήσουμε ποιο κενό στη δική μας σκέψη γεμίζουν (προσφέρονται ως νοητικό fast food, μια μασημένη σαβούρα).", όπως αναφέρω στο άρθρο μου.
Μπορώ να αναπτύξω τις απόψεις μου περισσότερο, αλλά αρχικά, εσείς τι πιστεύετε;

Σίγουρα μπορείς και μόνος σου να μάθεις μαθηματικά πχ. αλλά πιστεύω ότι το φροντηστήριο ουσιαστικά σε καθοδηγεί σου δίνει ένα πρόγραμμα ένα βιβλίο, ασκήσεις ενώ μόνος σου θα έχανες πόσο χρόνο στο να βρεις το κατάλληλο βοήθημα στο να λύσεις τι απορίες σου κλπ

 

[arko]

Συμφωνώ 1000% με την προσέγγισή σου και το άρθρο σου είναι πολύ καλογραμμένο.

Το φροντιστήριο στην κοινή μνήμη δρα ως υποκατάστατο του σχολείου και συμπλήρωμα του διαβάσματος, ενώ και στις δύο περιπτώσεις για εμένα είναι λάθος.

Εξετάσεις όπως οι πανελλήνιες ανάγονται σχεδόν εξ' ολοκλήρου σε προσωπική προσπάθεια και διάβασμα. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Κανένας δεν βοηθιέται από κανέναν.

Επιχειρήματα τύπου: "ο μαλάκας ο καθηγητής μου δεν μας εξηγεί τίποτα, για αυτό και πάω φροντιστήριο" δεν στέκουν για δύο λόγους: αν ο καθηγητής σου είναι μαλάκας, είναι χρέος σου και καθήκον σου σαν μαθητής να αγωνιστείς να τα μάθεις μόνος σου. Ο καθηγητής στο φροντιστήριο μπορεί να είναι εξίσου μαλάκας, απλά επειδή τον πληρώνεις υιοθετεί μια επίφαση νοιαξίματος ενώ ο καθηγητής στο σχολείο δεν το κρύβει.

Ιδίως δε όταν βλέπω κάτι παιδάκια να πηγαίνουν 7 ώρες σχολείο και 4 ώρες φροντιστήριο καθημερινά, αφήνοντας μηδενικό περιθώριο για προσωπικό διάβασμα ή ξεκούραση, καταλαβαίνω γιατί παρόλο που η συμμετοχή στα φροντιστήρια είναι σε ιστορικό υψηλό, οι βάσεις πέφτουν ολοένα και περισσότερο. Δε νοείται να πηγαίνεις 7 ώρες σε έναν χώρο με φωνές, φασαρία κλπ και άλλες 4 σε έναν χώρο να ξαναακούσεις τα ίδια (ή λίγο πιο προχωρημένα) και να γυρνάς σπίτι κατά τις 9-10, να μην ξεκουράζεσαι καθόλου και να ορμάς σε προσωπικές ασκήσεις.

Αν δεν έχεις μια προσωπική σχέση με το υλικό σου, δεν πας μακριά. Είτε αυτή η σχέση λέγεται λύνω καινούριες ασκήσεις, γράφω τη θεωρία σε Α4, ξαναλύνω παλιές ασκήσεις, ξαναμαθαίνω αποδείξεις, γράφω σχεδιαγράμματα για να καταλάβω καλύτερα, είτε μαθαίνω παπαγαλία ένα κομμάτι ιστορίας, είτε μαθαίνω μια θεματική σε έκθεση είναι μια τετ-α-τετ σχέση με το βιβλίο που δεν μπορεί να υποκατασταθεί από κανένα καθηγητή.

Θεωρώ για έναν μαθητή καλύτερα να πηγαίνει 7 ώρες σχολείο, να έχει μια καλή σχέση με τον καθηγητή του και να γράφει διαγωνίσματα, τεστ κλπ (να το απαιτεί βέβαια, να μην περιμένει τα πάντα από τον ουρανό) και 2-4 ώρες ημερησίως προσωπικό ποιοτικό διάβασμα. Λίγο παραπάνω το Σ/Κ. Και αρκετή ξεκούραση. Αν ξαναέδινα πανελλήνιες αυτό θα έκανα.

Αυτά από μένα που δίνω συνεχόμενες εξετάσεις (ενίοτε πιο σημαντικές από πανελλήνιες) συνολικά 6 χρόνια.

Σε ευχαριστώ που διάβασες το άρθρο!
Υπάρχουν παραδείγματα ακόμη από νησιά, όπου μαθητές δεν έχουν επιλογές άλλες από την αυτομελέτη, και διακρίνονται με υψηλότατες βαθμολογίες. Η προσωπική σχέση που ανέφερες είναι το κλειδί, έτσι μαλιστα μπορείς να αγαπήσεις το αντικείμενο και τελικά ο χρόνος θα περάσει πιο ευχάριστα.

Ο χημικός μου με ώθησε να βγω από την επιβεβλημένη νοοτροπία. Μου παρουσίαζέ μόνο τα βασικά σημεία της θεωρίας και ανέθετε όλες τις ασκήσεις σε μένα. Μάθημα κάναμε μόνο όταν είχα απορία, πάει να πει σε έναν μήνα μπορεί να κάναμε μία ή δυο ώρες (αυτό αφότου σε εμπιστευτεί εκείνος και ο εαυτός σου ότι έχεις work ethic).
Αρχίσαμε από μέσα β λυκείου, η ύλη τελείωσε από τον Σεπτέμβριο, βγήκε πολύ φθηνότερα κι από φροντιστήριο και φέτος έχουμε συναντηθεί μόνο 3 μαθήματα. Τα διαγωνίσματα του τα στέλνω και ελέγχει ότι δεν πέφτω.

 

[arko]

Σίγουρα μπορείς και μόνος σου να μάθεις μαθηματικά πχ. αλλά πιστεύω ότι το φροντηστήριο ουσιαστικά σε καθοδηγεί σου δίνει ένα πρόγραμμα ένα βιβλίο, ασκήσεις ενώ μόνος σου θα έχανες πόσο χρόνο στο να βρεις το κατάλληλο βοήθημα στο να λύσεις τι απορίες σου κλπ

Χρόνος εξοικονομείται. Αλλά δεν ειναι χαμένος χρόνος ορισμένες φορες. Όταν παίρνεις χρόνο να λύσεις τις απορίες σου πιστεύω ότι τότε γινεται η σημαντικότερη δουλειά, αφού βρισκεσαι σε πνευματικό αδιέξοδο.

Βέβαια, τα φροντιστήρια έχουν εμπειρία, κι αυτό πρέπει να αξιοποιήσουμε. Μακάρι να ισορροπούσαν ανάμεσα στην εμπειρία και στην αυτονομία των μαθητών. Τώρα όμως μόνο το βλέπουν ως επιχείρηση, αποκρύπτοντας τη γνώση, δεν έχουν κυριο στόχο την οξύνοιά σου, αλλά την εξάρτηση από αυτά.

Ας μην ξεχνάμε ότι τόσο οι σχολικές ασκήσεις και η θεωρία, όσο τα ίδια τα βοηθήματα προορίζονται για επεξεργασία από τον μαθητή. Αν έχει οδηγηθεί να πιστεύει κανείς ότι πρώτα πρέπει να μασηθούν για να τα καταλάβει, χάνει τελείως το ζουμί, η ουσία έχει φύγει από το παράθυρο!

 

[Helen06]

Χρόνος εξοικονομείται. Αλλά δεν ειναι χαμένος χρόνος ορισμένες φορες. Όταν παίρνεις χρόνο να λύσεις τις απορίες σου πιστεύω ότι τότε γινεται η σημαντικότερη δουλειά, αφού βρισκεσαι σε πνευματικό αδιέξοδο.

Βέβαια, τα φροντιστήρια έχουν εμπειρία, κι αυτό πρέπει να αξιοποιήσουμε. Μακάρι να ισορροπούσαν ανάμεσα στην εμπειρία και στην αυτονομία των μαθητών. Τώρα όμως μόνο το βλέπουν ως επιχείρηση, αποκρύπτοντας τη γνώση, δεν έχουν κυριο στόχο την οξύνοιά σου, αλλά την εξάρτηση από αυτά.

Ας μην ξεχνάμε ότι τόσο οι σχολικές ασκήσεις και η θεωρία, όσο τα ίδια τα βοηθήματα προορίζονται για επεξεργασία από τον μαθητή. Αν έχει οδηγηθεί να πιστεύει κανείς ότι πρώτα πρέπει να μασηθούν για να τα καταλάβει, χάνει τελείως το ζουμί, η ουσία έχει φύγει από το παράθυρο!

Έχεις πολλά δίκια τι να πω

 

[Dias]

Το αρνητικό με τα φροντιστήρια είναι τα πολύωρα πακέτα τους. Ο μαθητής που πηγαίνει στο σχολείο για 35 ώρες την εβδομάδα, το να έχει και άλλες 15 στο φροντιστήριο είναι πάρα πολλές. Η ζωή του είναι ένα συνεχές τρέξιμο σχολείο - σπίτι - φροντιστήριο - σπίτι. Πού θα βρεθεί χρόνος για μελέτη; Για ξεκούραση και ψυχαγωγία δεν το συζητάμε. Αναγκαστικά ο μαθητής δεν ασχολείται με το σχολείο. Θα μπορούσε όμως με διάβασμα για το σχολείο και λιγότερες ώρες φροντιστηρίου σαν συμπλήρωμα, να είχαμε το επιθυμητό αποτέλεσμα με καλύτερη ποιότητα ζωής.

​

 

[Helen06]

Το αρνητικό με τα φροντιστήρια είναι τα πολύωρα πακέτα τους. Ο μαθητής που πηγαίνει στο σχολείο για 35 ώρες την εβδομάδα, το να έχει και άλλες 15 στο φροντιστήριο είναι πάρα πολλές. Η ζωή του είναι ένα συνεχές τρέξιμο σχολείο - σπίτι - φροντιστήριο - σπίτι. Πού θα βρεθεί χρόνος για μελέτη; Για ξεκούραση και ψυχαγωγία δεν το συζητάμε. Αναγκαστικά ο μαθητής δεν ασχολείται με το σχολείο. Θα μπορούσε όμως με διάβασμα για το σχολείο και λιγότερες ώρες φροντιστηρίου σαν συμπλήρωμα, να είχαμε το επιθυμητό αποτέλεσμα με καλύτερη ποιότητα ζωής.

View attachment 113848​

Δεν θα έλεγα ότι δεν ασχολούμαστε, απλά δεν κάνουμε και τίποτα. Από προσωπική εμπειρία στο σχολείο μου κανονικό μάθημα γίνεται μόνο σε μαθηματικα, ιστορία, βιολογία και κανα 2 ακόμα. Δεν νομίζω πως το σχολείο προσφέρει κάτι πλέον (κάτι που βέβαια ίσως να γίνεται και λόγω του φροντιστηρίου εφόσον οι καθηγητές ξέρουν ότι ένα μεγάλο ποσοστό των μαθητών πάει σε φροντ) είναι απλά κάτι αναγκαστικό.

 

[Micro]

Ας μην ξεχνάμε ότι τόσο οι σχολικές ασκήσεις και η θεωρία, όσο τα ίδια τα βοηθήματα προορίζονται για επεξεργασία από τον μαθητή. Αν έχει οδηγηθεί να πιστεύει κανείς ότι πρώτα πρέπει να μασηθούν για να τα καταλάβει, χάνει τελείως το ζουμί, η ουσία έχει φύγει από το παράθυρο!

Συμφωνώ με όσα έχεις πει , ωστόσο κρίνω ότι τα σχολικά βοηθήματα είναι ιδιαίτερα αχανή. Ο αριθμός των ασκήσεων είναι απέραντος και η πλειοψηφία αυτών είναι πανομοιότυπες , συνεπώς είναι αρκετά δύσκολο ένας μαθητής να εντοπίσει τις διαφοροποιημένες ασκήσεις που εξετάζουν μια λεπτομέρεια της θεωρίας. Χρειάζεται οπωσδήποτε μια καθοδήγηση. Επίσης , δεν γνωρίζω τη κατεύθυνση είσαι , έχει παρατηρηθεί μια τάση ,κυρίως στη χημεία, να εξετάζουν ακραίες λεπτομέρειες οι οποίες είναι αδύνατο ένας αυτοκαθοδηγουμενος μαθητής να έχει συναντήσει μιας και δεν υπάρχουν ούτε σε βοηθήματα. Αυτά προφανώς ισχύουν για μαθητές με υψηλούς στόχους που αναζητούν την τελειότητα. Αν κάποιος στοχεύει σε σχολές με χαμηλότερα μόρια (μέχρι ≈15κ) και δεν έχει ιδιαίτερες δυσκολίες , τότε προφανώς το φροντιστήριο δεν συμβάλει κάπου

 

[smarw]

Δεν θα έλεγα ότι δεν ασχολούμαστε, απλά δεν κάνουμε και τίποτα. Από προσωπική εμπειρία στο σχολείο μου κανονικό μάθημα γίνεται μόνο σε μαθηματικα, ιστορία, βιολογία και κανα 2 ακόμα. Δεν νομίζω πως το σχολείο προσφέρει κάτι πλέον (κάτι που βέβαια ίσως να γίνεται και λόγω του φροντιστηρίου εφόσον οι καθηγητές ξέρουν ότι ένα μεγάλο ποσοστό των μαθητών πάει σε φροντ) είναι απλά κάτι αναγκαστικό.

αυτό ακριβώς

 

[εχω κοκο ειμαι λοκο]

Το έχω συζητήσει με συμμαθητές μου. Έχουμε συμπεράνει ότι η νοοτροπία τον φροντιστηρίων είναι απλά ένα φιάσκο. Έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι έχουμε ανάγκη από εξωσχολική βοήθεια, ενώ στην πραγματικότητα η αυτοδιδασκαλία σε αρκετές περιπτώσεις αποδεικνύεται πιο ωφέλιμη.
"Οι μεθοδολογίες και οι συνταγογραφίες -προερχόμενες από εγχειρίδια και φροντιστήρια- μας βομβαρδίζουν προτού κατανοήσουμε ποιο κενό στη δική μας σκέψη γεμίζουν (προσφέρονται ως νοητικό fast food, μια μασημένη σαβούρα).", όπως αναφέρω στο άρθρο μου.
Μπορώ να αναπτύξω τις απόψεις μου περισσότερο, αλλά αρχικά, εσείς τι πιστεύετε;

Εξαρτάται σε ποιο φροντιστήριο θα αποφασισει κάποιος να πάει. Εαν ο μόνος σκοπός του καθηγητή είναι απλώς να παρει τα λεφτά και δεν τον ενδιαφέρει εάν καταλάβει ο μαθητής το μάθημα, τότε μάλλον είναι σφάλμα του ίδιου που δεν επέλεξε κάποιο άλλο φροντιστήριο. Προσωπικά θεωρώ υψίστης σημασίας την βοήθεια εκτός, διότι οι καθηγητές στο σχολείο επαναπαύονται έχοντας ως δεδομένο ότι όλα τα παιδιά πηγαίνουν φροντιστήρια και ας μην συμβαίνει πάντα αυτό.
Έπειτα, δεν είναι όλα τα 17χρονα ώριμα και συνειδητοποιημενα για να θέσουν ως προτεραιότητα το σχολειο και να διαβάσουν μόνα τους. Πιο πολύ για αυτό υπάρχουν τα φροντιστήρια. Προγραμματιζουν και 'φέρνουν στον σωστό δρόμο' τους μαθητές οι οποίοι κάπου κάπου κουράζονται και σταματούν να διαβάζουν με τόση προσήλωση.

 

[nPb]

Το έχω συζητήσει με συμμαθητές μου. Έχουμε συμπεράνει ότι η νοοτροπία τον φροντιστηρίων είναι απλά ένα φιάσκο. Έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι έχουμε ανάγκη από εξωσχολική βοήθεια, ενώ στην πραγματικότητα η αυτοδιδασκαλία σε αρκετές περιπτώσεις αποδεικνύεται πιο ωφέλιμη.
"Οι μεθοδολογίες και οι συνταγογραφίες -προερχόμενες από εγχειρίδια και φροντιστήρια- μας βομβαρδίζουν προτού κατανοήσουμε ποιο κενό στη δική μας σκέψη γεμίζουν (προσφέρονται ως νοητικό fast food, μια μασημένη σαβούρα).", όπως αναφέρω στο άρθρο μου.
Μπορώ να αναπτύξω τις απόψεις μου περισσότερο, αλλά αρχικά, εσείς τι πιστεύετε;

Καλώς ή κακώς στην Ελλάδα μας, βιοπορίζεται ένα πολύ μεγάλο μέρος πτυχιούχων Πανεπιστημίων σχεδόν όλων των ειδικοτήτων(!) ειδικά όσοι δεν θέλησαν για πολλούς λόγους να αλλάξουν επαγγελματική πορεία. Δεν είμαι ειδικός για να σηκώσω το χέρι της κρίσης των άλλων. Ο καθένας όμως κρίνεται από τις επιλογές του και πως ακριβώς συμβάλλει στην κοινωνία. Ακόμη και αν διαφωνούμε αρκετοί με την ύπαρξη των φροντιστηρίων, ζουν οικογένειες με αυτά.

Να σημειώσω ότι πριν χρόνια είναι μια λανθασμένη εικόνα ότι φροντιστήρια υπάρχουν μόνο στην χώρα μας. Ζητώ συγγνώμη για το λάθος μου. Επειδή ζω στην "πολιτισμένη δύση" βλέπω ότι και εκεί υπάρχουν, υπάρχουν αγγελίες συνήθως στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς (15 ευρώ η ώρα και το πρώτο μάθημα δωρεάν με χαρτάκια τηλεφώνου), επειδή και εκεί υπάρχουν παιδάκια που δεν καταλαβαίνουν το σχολικό μάθημα, ας έχουν καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα κτλ. Υπάρχουν εκπαιδευτικοί οργανισμοί που επίσης έχουν οργανωμένα μαθήματα με έμφαση στις ενδοσχολικές εξετάσεις κάθε τάξης και με παραρτήματα σε όλη τη χώρα, ή και σε γειτονικές χώρες, δηλαδή, μιλάμε για ανώνυμες εταιρίες με προσωπικό της τάξης 35.000 καθηγητές εκτός του προσωπικού διοίκησης (μετόχων, διοίκησης, γραμματείας κα.) που δουλεύουν (πλήρους ή μερικής απασχόλησης ή με ειδικό καθεστώς διπλής εργασίας ως συμπλήρωση ώρας) σε μια τέτοια ιδιωτική εταιρία μαθημάτων!

Υπάρχει το παράθυρο του κράτους ώστε να εμφανίζονται ιδιωτικοί δάσκαλοι και να παρέχουν ενισχυτικό μάθημα γιατί για παράδειγμα, το απολυτήριο κάθε σχολικής χρονιάς δεν είναι δεδομένο αν ο μαθητής δεν πιάσει την γραπτή βάση στο μάθημα ή αν η σχολική ετήσια επίδοση είναι πάτος. Επίσης επικρατεί ανταγωνισμός και οι απαιτήσεις για τεχνικές σχολές αλλά και Πανεπιστήμια θέλουν καλό σχολικό υπόβαθρο. Βέβαια τα φροντιστήρια δεν είναι στον βαθμό και με τον τρόπο που υπάρχουν στην Ελλάδα, αλλά υπάρχουν. Καμία χώρα του κόσμου δεν είναι τέλεια. Η κάθε χώρα ορίζεται από μια πολιτική που καλώς ή κακώς την δημόσια παιδεία δεν την έχει πρώτη προτεραιότητα, κάτι που είναι εμφανές πλέον σε διεθνές επίπεδο. Σε όλες τις χώρες λίγο ή πολύ επικρατεί μια παρακμή σε ζητήματα παιδείας και οι μάζες επιδιώκουν περισσότερο προς τον υλικό καταναλωτισμό, το λιγότερο διάβασμα, την παπαγαλία και στην εύκολη λύση.

Σε κάθε χώρα πλέον οι πολιτικοί είναι απατεώνες και πουλάνε σανό ακόμη και για εκπαιδευτικά θέματα, απλά η διαφορά είναι ότι τα εκπαιδευτικά μοντέλα τους είναι παλιά και υπάρχει μια σταθερότητα που δεν αλλάζει εύκολα από τον εκάστοτε πολιτικό διαχειριστή, γιατί κάνουν κουμάντο πολλοί στο μαγαζί της παιδείας, όπως βιομηχανίες, ερευνητικά ιδρύματα, εταιρίες, εκκλησία, ΜΚΟ, τοπική αυτοδιοίκηση κτλ και έτσι ο υπουργός μαζί με το ανώτερο πολιτικό προσωπικό του υπουργείου παιδείας είναι περισσότερο διακοσμητικοί στην χάραξη εκπαιδευτικής πολιτικής.

Τέλος, να υπενθυμίσω ότι σε πολλές δυτικές χώρες η παιδεία είναι πολιτικό θέμα της τοπικής αυτοδιοικητικής περιφέρειας ή κρατιδίου ή καντονιού (με δική του υπουργική ανεξαρτησία) και όχι θέμα της κεντρικής κυβέρνησης. Έτσι η κάθε διοικητική περιφέρεια κάθε χώρας ορίζει με βάση τα δημοσιονομικά της, την δημόσια πολιτική στον χώρο της παιδείας από την πρόσληψη καθηγητή και λοιπού προσωπικού (η οποία ορίζεται από τον οικονομικό διευθυντή του σχολείου) όσο και την επίβλεψη της σχολικής ύλης με αποτέλεσμα, να υπάρχουν μικρές διαφορές σε λεπτομέρειες ως προς την διδακτέα ύλη.