Γιατί υπάρχουμε;

[nPb]

Η ύπαρξη πολλών διαστάσεων είναι γνώστη εδω και χρόνια απο τα μαθηματικά . Υπάρχουν πάααααααααααρα πολλές διαστάσεις όμως η φυσική βρίσκεται στη μελετη της 4ης ακόμα .

Πάντως με την επιστήμη των μαθηματικών και συγκεκριμένα της Εκπαίδευσης Νευρωνικών Δικτύων, της Θεωρίας Κατανομών και της Μη Γραμμικής Πολυπλοκότητας (nonlinear complexity science - chaos theory) προσπαθούν με αριθμητικές τεχνικές (αλγοριθμικά) να εξάγουν ποιοτικά συμπεράσματα από την νευροφυσιολογική λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου (χώροι 1.200 ή περισσότερων διαστάσεων) και από εκεί να προχωρήσουν στην περαιτέρω εξερεύνηση και κατανόηση της δομής και προέλευσης ολόκληρου του διαστήματος...με απαντήσεις στην προέλευση του ανθρώπου!

Είναι πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο για τις ανθρώπινες διαστάσεις, να δώσουμε πλήρη και σαφή απάντηση στην ερώτηση "γιατί υπάρχουμε" από την στιγμή που γνωρίζουμε ελάχιστα για τον περιβάλλοντα κόσμο (εντός/εκτός σύμπαντος). Ας περιμένουμε να δούμε την ύπαρξη και άλλης Γης..κτλ (τρέχουσα αστρονομική έρευνα) και μετά ίσως (πιθανολογικά) αλλάξει κάτι στην ιστορία του ανθρώπινου είδους. Από την στιγμή, που υπάρχουν πολλά "κενά" στις φυσικομαθηματικές επιστήμες (και στις ευρύτερα θετικές επιστήμες) είναι λίγακι δύσκολο προς το παρόν να δωθούν λογικές απαντήσεις. Στον μέλλον ίσως κάτι βρεθεί που να επεξηγεί κάπως την αιτία ύπαρξής μας. Η επιστήμη προχωράει, όμως όλοι μας προς το παρόν κάνουμε σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Στην "αδυναμία" εύρεσης απαντήσεων πιστεύω ότι επέδρασε καταλυτικά και η Εκκλησία (παγκοσμίως) με την πνευματική συρρίκνωση του ανθρώπινου νου (προπαγάνδα, φόβος της πίστης, θρησκευτικός φανατισμός,..κτλ) πάρα πολλούς αιώνες τώρα με την γνωστή πολιτική της...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[χαριτινη]

Εδώ και αρκετά χρόνια ,αναρωτιέμαι συνεχώς για ποιό λόγο υπάρχουμε . Δεν έχει σημασία πώς γεννηθήκαμε ,δηλαδή αν είμαστε αποτέλεσμα ενός προφυλακτικού που δεν δούλεψε σωστά ή αποτέλεσμα της αγάπης δύο ανθρώπων . Από τη στιγμή που ερχόμαστε στον κόσμο αυτό τί κάνουμε ? Στα πρώτα χρόνια μαθαίνουμε να περπατάμε , να μιλάμε , να γράφουμε και μας αρέσει να παρακολουθούμε τηλεόραση , να παίζουμε με τους φίλους μας ... Κατόπιν γινόμαστε μαθητές και στα επόμενα δώδεκα χρόνια μαθαίνουμε καινούρια πράγματα , ενδιαφέροντα για μερικούς , βαρετά για κάποιους άλλους . Είναι η περίοδος που διαμορφώνεται ένα μεγάλο μέρος του χαρακτήρα του καθενός από εμάς , γνωρίζουμε νέα άτομα , βρίσκουμε "γκόμενες" , "γκόμενους" "χωρίζουμε και πάλι απο την αρχή , πηγαίνουμε σε μπαράκια , σινεμά ,περνάμε ευχάριστα γενικότερα ,αν και εδώ υπάρχει και η πίεση του σχολείου , οι βαθμοί ( και τα φροντηστήρια/ιδιαίτερα) που αποσκοπούν στο να "περάσουμε" στη σχολή που θέλουμε .Υπάρχει και μια μερίδα μαθητών που απλώς συνεχίζουν το σχολείο για να πάρουν το πολυπόθητο απολυτήριο ώστε να βρούν μια δουλεία . Όμως λίγη σημασία έχει ο διαχωρισμός αυτός καθώς στο τέλος όλοι καταλήγουμε στο να δουλεύουμε , απλώς άλλοι φτάνουν εκεί πιο γρήγορα . Οι πρώτοι σπουδάζουν , αποκτούν ένα ή περισσότερα πτυχία , υπηρετούν στο στρατό με ευχαρίστηση ή και όχι ( αν είναι άνδρες ) . Μετά από καιρό βρίσκουν αυτόν /αυτή με τον οποίο /την οποία θέλουν να κάνουν μια σοβαρή σχέση. Άλλοι δημιουργούν οικογένειες , αν μπορούν τις κρατούν ενωμένες ( μερικοί/μερικές δεν τα καταφέρνουν δυστυχώς) και άλλοι προτιμούν να γερνούν μονάχοι . Το χρόνια περνούν και θυμόμαστε τα προηγούμενα που πέρασαν γρήγορα σαν μια σκέψη που έρχεται και φεύγει , σε άλλους όλα αυτά είναι μια γλυκιά ανάμνηση , σε άλλους είναι ένας εφιάλτης και υπάρχουν λιγοστοί αν όχι κανείς που δεν σκέφτεται το παρελθόν...Φτάνουμε στα 60 ίσως και παραπάνω - όχι όλοι από εμάς , μερικοί δεν καταφέρνουν να φτάσουν μέχρι το "τέλος" , παίρνουμε μια σύνταξη εάν είμαστε τυχεροί και ζούμε τα εναπομείναντα χρόνια . Μετά...θάνατος .
Τί προσφέραμε κατά την διάρκεια της ζωής μας ? Δουλεύαμε , πληρονόμασταν , αγοράζαμε ...

Τελικά τί κάναμε ?

αρχικη λογοι υπαρξης:bing bang=>διαστολη του συμπαντος=>μειωση της θερμοκρασιας και αντιδραση στοιχειωδων σωματιδιων(χανουν ενεργεια)=>σχηματισμος γαλαξιων,πλανητων και αστερων=>δημιουργια γης =>δημιουργια καταλληλων γεωολογικων και κλιματολογικων συνθηκων για την υπαρξει ζωης=>ανθρωπος

τωρα και αυτα που λες ειναι λογοι υπαρξης με τα σημερινα δεδομενα πρεπει να δουλεψεις , να πληρωθεις και να αγορασεις για να επιβιωσεις. περα ομως απο αυτους τους λογους ο καθενας θετει τους δικους του λογους υπαρξεις

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[PGeorge4]

Συμφωνώ μαζί σου.Σύμφωνα με μια θεωρία (μπορεί να είναι και η θεωρία των χορδών δεν θυμάμαι καλά) υποστήριζε ότι όταν Σύμπαν μας ήταν 11 διαστάσεων μπορεί και παραπάνω,αλλά αυτές έπειτα διπλώθηκαν και ξαναδιπλώθηκαν μέχρι που έγιναν 4 αυτές που γνωρίζουμε σήμερα.Αυτό το φαινόμενο το ονόμασαν φαινόμενο συμπαγοποίησης.

Ναι μελετούν την 4η διάσταση καθώς πιστεύεται πως σε αυτήν την διάσταση είναι ορατές οι μελανές οπές...




Η κβαντική εμπλοκή σχετίζεται με το γεγονός,με το φαινόμενο, σύμφωνα με το οποίο, κατά την κβαντομηχανική, δύο πράγματα σε απόσταση μεταξύ τους, μπορούν αυτόματα να αλληλεπιδρούν και να αλλάζουν ταυτόχρονα, ίσως πάει πολύ μακρύτερα - ή μάλλον πολύ πιο κοντά - από ό,τι φανταζόμαστε: στο ίδιο μας το κεφάλι, στη μνήμη και τη συνείδησή μας. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς ενός αμερικανού φυσικού του αμερικανικού πανεπιστημίου ΜΙΤ, όλοι μας βλέπουμε γύρω μας παράξενα πράγματα, όπως σπασμένα τζάμια που ξαφνικά αυτοεπιδιορθώνονται μόνα τους, σπασμένα αυγά που ξανασυναρμολογούνται ή φλιτζάνια καφέ που ξαφνικά ζεσταίνονται μόνα τους - απλώς δεν τα θυμόμαστε!
Ο Μακόνε θεωρεί ότι πράγματι η φύση συμπεριφέρεται τόσο στο μικροεπίπεδο όσο και στο μακροεπίπεδο κβαντικά, επειδή τελικά το σύμπαν δεν είναι ενιαίο, αλλά αποτελεί ένα πολύ-σύμπαν αποτελούμενο από πολλά παράλληλα σύμπαντα, ένα για κάθε ξεχωριστή φυσική πραγματικότητα. Σε κάποια από αυτά τα σύμπαντα (που το μυαλό μας «διαγράφει» ), τα σπασμένα αυγά και τα σπασμένα τζάμια ξανακολλάνε μόνα τους. Αλλά, δυστυχώς, προς το παρόν τουλάχιστον, ούτε αυτό μπορεί να αποδειχτεί...


τίποτα δεν είναι παράξενο σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε....


μπορεί να ζούμε σε ένα κόσμο που αυτό που αντιλαμβανόμαστε είναι η ψευδαίσθηση του και όχι πραγματικό....κανείς δεν ξέρει..

Γιατι να μην τα θυμομαστε ?
Εχει να κανει και με εντροπια καθολου ?:what:

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[PGeorge4]

Ναι έχει να κάνει και με την εντροπία...αλλά ας μην το αναλύσω καλύτερα...

Έχω φύγει οφφ-τόπικ ήδη.....

Aσε που βαριεσαι κιολας
Γιατι ρε , εγω θα ηθελα μια αναλυση
Δεν πειραζει για το οφφ τοπικ κλαιν μαιν , ασε που δεν ειναι και πολυ γιατι εχει να κανει με το θεμα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nefi]

για να τυραναμε ο ενας τον αλλο....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[PGeorge4]

δεν βαριέμαι ρε....
Οκ,αλλά μα φάω προειδοποίηση εσύ θα φταίς...

Η εντροπία, είναι ο βαθμός αταξίας ενός κλειστού συστήματος ποτέ δεν μειώνεται, ούτε προς το μέλλον ούτε προς το παρελθόν. Το μυστήριο του «βέλους του χρόνου» είναι ότι η εντροπία (αταξία) αυξάνει μόνο προς το μέλλον, όπως ακριβώς η θερμότητα κινείται πάντα προς μια κατεύθυνση: από το πιο ζεστό αντικείμενο προς το πιο κρύο και όχι αντίστροφα.Αυτό υπάγεται στον 2ο νόμο της θερμοδυναμικής..

Για παράδειγμα αν σπάσουμε κάτι επειδή θα έχουμε αύξηση της εντροπίας στο χώρο άρα και στο Σύμπαν τότε η ζημιά δεν μπορεί να αποκατασταθεί από μόνη της,δλδ να μειώθει η εντροπία..

Όμως αυτό το πρόβλημα έχει να κάνει σε μεγάλα σώματα που έχουμε μεγάλη ποσότητα σωματιδίων.Το πρόβλημα είναι ότι, σύμφωνα με τους φυσικούς, οι νόμοι που ισχύουν στη συμπεριφορά των μεμονωμένων σωματιδίων δεν έχουν να κάνουν με αυτό που ισχύει σε μεγαλύτερες ποσότητες σωματιδίων...
Οπότε και σύμφωνα με τον Μακόνε, στην πραγματικότητα τέτοια γεγονότα που μειώνουν την αταξία και την εντροπία συμβαίνουν συνεχώς γύρω μας, απλώς δεν μπορούμε να τα δούμε, επειδή η μνήμη του γεγονότος έχει διαγραφεί από τον εγκέφαλό μας «κατ' ανάγκην» . Ο Μακόνε τονίζει ότι οι μνήμες σχηματίζονται μεν, αλλά αμέσως διαγράφονται.


αυτά τα ολίγα...

Οχι δεν θα φας
Αμα "φας" πες τους να την δωσουν σε μενα 90% εχω , σιγα λιγο παραπανω τωρα..
Φχαριστω για την αναλυση , Καλο ..
Αλλα δεν ειναι λιγο βολικο για την θεωρια να διαγραφονται αυτες οι μνημες?:fss:
Γιατι να διαγραφονται :what: δεν το καταλαβενω .
Θα μπορουσε καλυτερα να πει οτι επειδη ως γνωστον ο ανθρωπος δεν τα αντιλαμβανεται ολα να μην καταλαβενει και αυτο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[PGeorge4]

90%???καλά ρε πως τ έφτασες τόσο??

Η μνήμη είναι μια νοητική ικανότητα με την οποία αποθηκεύουμε, αναγνωρίζουμε και ανακαλούμε, αλλά και αναπλάθουμε πληροφορίες ή εμπειρίες..

Δεν ξέρω αν είναι σωστό αλλά μια υπόθεση θα κάνω...

Η μνήμη χωρίζεται στην στην βραχύχρονη μνήμη και την στην μακρόχρονη μνήμη..

Η βραχύχρονη μνήμη είναι μνήμη που διαρκεί λιγότερο από 20΄΄ ή και λίγες μέρες σε περίπτωση που θα μεσολαβήσει επανάληψη.

Όπως ανάφερα αν σπάσουμε ένα ποτήρι αυτό το θυμόμαστε για 20'' καθώς δεν επαναλαμβάνεται.Οπότε εμείς αν το δούμε ξανά φτιαγμένο δεν θα θυμόμαστε ότι έσπασε,καθώς το γεγονός αυτό θα έχει μείνει βραχύχρονα και ύστερα από κάποιο χρόνο θα διαγραφτεί...
Σε αυτό το γεγονός στηρίζεται και ο Μακόνε μάλλον...

Έναν συλλογισμό κάνω,δεν ξέρω αν είναι και σωστό...

Το εσπασα τωρα εχουν περασει 19" παλι σπασμενο το βλεπω
Γιατι ? Αργει να ξαναφτιαχτει ? Θα γινει οταν το ξεχασα ? Αμα βιωσω την στιγμη που γινεται και κρατησει για αλλα 20 αυτην η μνημη ? Θα το θυμαμαι για πολυ.. . Αμα γινουν αυτα δηλαδη δεν θα γινει η επιδιορθωση ? Πολυ βολικο παλι
Θα ξαναγινει οπως πρωτα μετα τα 20" ?
Aμα σημειωσω το γεγονος και το θυμαμαι ? Δεν θα γινει ?
Εγω γιατι θυμαμαι ποτηρι που εσπασα πριν κανα μηνα ?
Αμα επεμβει εξωτερικος παραγοντας ?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[thanous18]

The question is pointless... :iagree:

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[germ1984]

Την απάντηση του "γιατί υπάρχουμε" δεν πρόκειται να μας την δώσει ποτέ η επιστήμη.
Πάντα όσο προχωράμε στην φυσική, με κάθε απάντηση που δίνουμε θα δημιουργούνται και άλλα ερωτήματα.Ποτέ δε θα καταλήξουμε σε ένα "τελευταίο" ερώτημα. Ο τρόπος που λειτουργεί η επιστήμη δημιουργεί αυτό το φαινόμενο.
"Απαντήσεις" για αυτό, μπορούμε να βρούμε μόνο μέσω μιας πνευματικής αναζήτησης.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[everes]

το γιατι υπαρχουμε ρωτηστε το Θεο Μονο εκεινος ξερει παντως απο τα θρησκευτικα ξερω πως αιτια της δημιουργιας του ανθρωπου ειναι η ελευθερια και η αγαπη του Θεου με σκοπο την συμμετοχη των δημιουργηματων και ιδιαιτερα του ανθρωπου στη μακαριοτητα του Δημιουργου Ενας ψαλμικος στιχος επικυρωνει τα ανωτερω ως εξης:
<<παντα οσα ηθελησεν ο Κυριος εποιησεν εν τω ουρανω και εν τη γη εν ταις θαλασσαις και εν πασαις ταις αβυσσοις>>
εγω εχω μια αλλη απορια αν δεν ειμασταν ανθρωποι τι θα επρεπε να ειμασταν???

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dalian]

Εδώ και αρκετά χρόνια ,αναρωτιέμαι συνεχώς για ποιό λόγο υπάρχουμε . Δεν έχει σημασία πώς γεννηθήκαμε ,δηλαδή αν είμαστε αποτέλεσμα ενός προφυλακτικού που δεν δούλεψε σωστά ή αποτέλεσμα της αγάπης δύο ανθρώπων . Από τη στιγμή που ερχόμαστε στον κόσμο αυτό τί κάνουμε ? Στα πρώτα χρόνια μαθαίνουμε να περπατάμε , να μιλάμε , να γράφουμε και μας αρέσει να παρακολουθούμε τηλεόραση , να παίζουμε με τους φίλους μας ... Κατόπιν γινόμαστε μαθητές και στα επόμενα δώδεκα χρόνια μαθαίνουμε καινούρια πράγματα , ενδιαφέροντα για μερικούς , βαρετά για κάποιους άλλους . Είναι η περίοδος που διαμορφώνεται ένα μεγάλο μέρος του χαρακτήρα του καθενός από εμάς , γνωρίζουμε νέα άτομα , βρίσκουμε "γκόμενες" , "γκόμενους" "χωρίζουμε και πάλι απο την αρχή , πηγαίνουμε σε μπαράκια , σινεμά ,περνάμε ευχάριστα γενικότερα ,αν και εδώ υπάρχει και η πίεση του σχολείου , οι βαθμοί ( και τα φροντηστήρια/ιδιαίτερα) που αποσκοπούν στο να "περάσουμε" στη σχολή που θέλουμε .Υπάρχει και μια μερίδα μαθητών που απλώς συνεχίζουν το σχολείο για να πάρουν το πολυπόθητο απολυτήριο ώστε να βρούν μια δουλεία . Όμως λίγη σημασία έχει ο διαχωρισμός αυτός καθώς στο τέλος όλοι καταλήγουμε στο να δουλεύουμε , απλώς άλλοι φτάνουν εκεί πιο γρήγορα . Οι πρώτοι σπουδάζουν , αποκτούν ένα ή περισσότερα πτυχία , υπηρετούν στο στρατό με ευχαρίστηση ή και όχι ( αν είναι άνδρες ) . Μετά από καιρό βρίσκουν αυτόν /αυτή με τον οποίο /την οποία θέλουν να κάνουν μια σοβαρή σχέση. Άλλοι δημιουργούν οικογένειες , αν μπορούν τις κρατούν ενωμένες ( μερικοί/μερικές δεν τα καταφέρνουν δυστυχώς) και άλλοι προτιμούν να γερνούν μονάχοι . Το χρόνια περνούν και θυμόμαστε τα προηγούμενα που πέρασαν γρήγορα σαν μια σκέψη που έρχεται και φεύγει , σε άλλους όλα αυτά είναι μια γλυκιά ανάμνηση , σε άλλους είναι ένας εφιάλτης και υπάρχουν λιγοστοί αν όχι κανείς που δεν σκέφτεται το παρελθόν...Φτάνουμε στα 60 ίσως και παραπάνω - όχι όλοι από εμάς , μερικοί δεν καταφέρνουν να φτάσουν μέχρι το "τέλος" , παίρνουμε μια σύνταξη εάν είμαστε τυχεροί και ζούμε τα εναπομείναντα χρόνια . Μετά...θάνατος .
Τί προσφέραμε κατά την διάρκεια της ζωής μας ? Δουλεύαμε , πληρονόμασταν , αγοράζαμε ...

Τελικά τί κάναμε ?

Προσωπικά πιστεύω πως υπάρχουμε (και όχι μόνο εμείς, όλα τα πλάσματα στο σύμπαν) εξαιτίας ορισμένων συγκυριών που συνέβησαν και εξακολουθούν να συμβαίνουν - οι οποίες ίσως εξηγηθούν από την επιστήμη κάποτε στο μέλλον. Επίσης επειδή διαθέτουμε ένα υψηλό επίπεδο νοημοσύνης και μπορούμε να τελούμε διάφορες λειτουργίες με τον εξελιγμένο συγκριτικά με τα γήινα ζώα εγκέφαλό μας (πχ να σκεφτόμαστε/έχουμε κριτική σκέψη) δεν σημαίνει πως είμαστε -ξέρω 'γω- "ξεχωριστοί" ή έχουμε "κάποιο συγκεκριμένο σκοπό". Sorry αν προσβάλλω την άποψη κανενός. Εξάλλου το μόνο που είμαστε είναι μια κουκίδα, ένα τίποτα σχετικά με την απεραντοσύνη του σύμπαντος.

Τώρα ως προς το νόημα της καθημερινής μας ζωής, θεωρώ ότι ο καθένας δίνει δικό του νόημα στη ζωή του, μέσα από τις πράξεις του. Ζούμε πάρα πολύ λίγο πάλι σχετικά με την ηλικία του σύμπαντος, και στην προκειμένη περίπτωση νομίζω ισχύει το "άδραξε τη μέρα". Ό,τι τελειώνει δυστυχώς δεν ξαναγυρνά πίσω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[~kynthia]

Το νοημα της υπαρξης μας πρεπει να το εντοπισουμε στον κοσμο των ανθρωπων...Γιατι η παρουσια μας δεν εχει κανενα νοημα για το συμπαν...

Αναγκαστικά θα το εντοπίσουμε στον κόσμο των ανθρώπων, εννοώντας με τα ανθρώπινα μέσα και τις ανθρώπινες αισθήσεις.

Δεν νομίζω πως μπορούμε να ξέρουμε αν και τί νόημα έχει η παρουσία μας στο σύμπαν. Είναι σαν να είμαστε ένα μικροσκοπικό κομμάτι μιας ιστορίας, η οποία μέχρι να τελειώσει δεν μπορείς να ξέρεις αν ή πώς επηρεάστηκε από αυτό το σημείο, ή αν είναι μέρος μιας άλλης, μεγαλύτερης ιστορίας.

Προκύπτει ακριβώς το ίδιο θέμα με το ερώτημα πώς/πότε ξεκίνησε η ζωή: το πρόβλημα είναι ο χρόνος.

Συναντάμε φυσικά εμπόδια στο να απαντήσουμε σʼ αυτό το ερώτημα αφού οι ίδιοι είμαστε αποτέλεσμα της διαδικασίας που προσπαθούμε να αποκωδικοποιήσουμε και όσα αντιλαμβανόμαστε γύρω μας έχουν υποστεί την
ίδια διαδικασία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nikos93]

Μήπως ο σκοπός μας είναι να κυνηγάμε τον σκοπό της ύπαρξής μας ? Και τελικά να γίνεται μια φαύλη σφαίρα ?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[PGeorge4]

Μήπως ο σκοπός μας είναι να κυνηγάμε τον σκοπό της ύπαρξής μας ? Και τελικά να γίνεται μια φαύλη σφαίρα ?

Γιατι να ειναι ο σκοπος να κυνηγαμε τον σκοπο .
Αμα κυνηγαμε τον σκοπο ο οποιος σκοπος ειναι να κυνηγαμε τον σκοπο τοτε παλι θα καταληξουμε σε φαυλο κυκλο και δεν θα υπαρχει σκοπος ετσι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fifika!]

Προσωπικά πιστεύω πως υπάρχουμε (και όχι μόνο εμείς, όλα τα πλάσματα στο σύμπαν) εξαιτίας ορισμένων συγκυριών που συνέβησαν και εξακολουθούν να συμβαίνουν - οι οποίες ίσως εξηγηθούν από την επιστήμη κάποτε στο μέλλον. Επίσης επειδή διαθέτουμε ένα υψηλό επίπεδο νοημοσύνης και μπορούμε να τελούμε διάφορες λειτουργίες με τον εξελιγμένο συγκριτικά με τα γήινα ζώα εγκέφαλό μας (πχ να σκεφτόμαστε/έχουμε κριτική σκέψη) δεν σημαίνει πως είμαστε -ξέρω 'γω- "ξεχωριστοί" ή έχουμε "κάποιο συγκεκριμένο σκοπό". Sorry αν προσβάλλω την άποψη κανενός. Εξάλλου το μόνο που είμαστε είναι μια κουκίδα, ένα τίποτα σχετικά με την απεραντοσύνη του σύμπαντος.

Τώρα ως προς το νόημα της καθημερινής μας ζωής, θεωρώ ότι ο καθένας δίνει δικό του νόημα στη ζωή του, μέσα από τις πράξεις του. Ζούμε πάρα πολύ λίγο πάλι σχετικά με την ηλικία του σύμπαντος, και στην προκειμένη περίπτωση νομίζω ισχύει το "άδραξε τη μέρα". Ό,τι τελειώνει δυστυχώς δεν ξαναγυρνά πίσω

Συμφωνώ απολύτως! :iagree::iagree::iagree:
Ο καθένας έχει ένα δικό του σκοπό στη ζωή του και προσπαθεί να τον εκπληρώσει και να ζήσει τη ζωή του όπως επιλέξει ο ίδιος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nikos93]

αν βγαλεις τα οφφτοπικ πριν μια δυο σελιδες πίσω θα ήταν

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[~kynthia]

Συμφωνώ απολύτως! :iagree::iagree::iagree:
Ο καθένας έχει ένα δικό του σκοπό στη ζωή του και προσπαθεί να τον εκπληρώσει και να ζήσει τη ζωή του όπως επιλέξει ο ίδιος.

To θέμα είναι αν υπάρχει κάποιος ευρύτερος 'σκοπός' πέρα από τον μικρόκοσμό μας.
Αλλιώς, αν το σκεφτείς, τα πράγματα που μας απασχολούν κάθε μέρα, οι στόχοι μας, όλα όσα θεωρούμε σημαντικά, δεν έχουν νόημα παρά μόνο για ένα μικρό αριθμό ανθρώπων. Άντε λίγο μεγαλύτερο, αν είσαι ο Michael Jackson.
Aλλά τί γίνεται σε άλλη κλίμακα, πέρα από εμάς, τους γνωστούς μας, τη γειτονιά μας, την ανθρωπότητα, τον πλανήτη, το γαλαξία μας κλπ;
Και πώς συνδέονται οι δικές μας πράξεις με αυτό;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[everes]

παιδες πρεπει να το παραδεχτουμε και να μην ψαχνουμε ανουσιες πηγες και εγγυησεις.....
υπαρχουμε για την αγαπη την ειρηνη
μην ξεχνατε πως στην Β παρουσια ο Θεος θα μας ξανα-δημιουργησει και βεβαια παραδεισος δεν υπαρχει (δεν ειναι καποιος κηπος γεματος αρμονικα πλασματα ) ο <<παραδεισος>> οπως λεγεται δημιουργειται μονο με την θεληση μας
εαν στην εδω ζωη μας εχουμε πραξει το καλο γενικα ο Θεος θα μας ανταμειψει καταλληλα.....Θα ξαναζουμε οπως τωρα αιωνια μονο που εαν εχουμε κανει αισχρα πραγματα θα μας κυριευει παντα ο πονος και η δυστυχια
απλα τα πραγματα//......εγω δεν φοβαμαι το θανατο...απλααα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Anarki]

Ωραία όλα αυτά, αν και δεν τα πιστεύω εγώ, αλλά ακόμα και αν τα πίστευα, δεν απαντάνε στην ερώτηση του θέματος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Krou]

παιδες πρεπει να το παραδεχτουμε και να μην ψαχνουμε ανουσιες πηγες και εγγυησεις.....
υπαρχουμε για την αγαπη την ειρηνη
μην ξεχνατε πως στην Β παρουσια ο Θεος θα μας ξανα-δημιουργησει και βεβαια παραδεισος δεν υπαρχει (δεν ειναι καποιος κηπος γεματος αρμονικα πλασματα ) ο <<παραδεισος>> οπως λεγεται δημιουργειται μονο με την θεληση μας
εαν στην εδω ζωη μας εχουμε πραξει το καλο γενικα ο Θεος θα μας ανταμειψει καταλληλα.....Θα ξαναζουμε οπως τωρα αιωνια μονο που εαν εχουμε κανει αισχρα πραγματα θα μας κυριευει παντα ο πονος και η δυστυχια
απλα τα πραγματα//......εγω δεν φοβαμαι το θανατο...απλααα

Αν υπαρχουμε για την αγαπη και ειρηνη τοτε γιατι η κοινωνια μας εχει τα ακριβως αντιθετα στοιχεια;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.