Έχω σπουδάσει Ψυχολογία πράγματι.
Με σωστή προετοιμασία όλο το χρόνο, δεν έχεις να φοβηθείς κάτι. Εσύ θα κάνεις το καλύτερο που μπορείς, από εκεί και πέρα υπάρχουν παράγοντες που δεν είσαι σε θέση να επηρεάσεις.
Τα περισσότερα παιδιά σκέφτονται έτσι, πολλά μόρια= άπιαστο όνειρο ή απαιτεί απάνθρωπες προσπάθειες. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο, η πλειοψηφία στο ίδιο καζάνι είναι και στην προετοιμασία και στην ψυχολογία. Δεν συναγωνίζεσαι καθηγητές αλλά συμμαθητές σου.
Δεν θα σου προτείνω μεταξύ σοβαρού και αστείου να αποταθείς σε κάποιον ψυχολόγο-ψυχοθεραπευτή, δεν υπάρχει λόγος. Άγχος και αισθήματα «αναξιότητας» οι περισσότεροι έχουν, το ζήτημα είναι να μην γίνει κυριαρχικό και παθολογικό. Κι εγώ, όταν έδινα Πανελλήνιες πριν χρόνια, τα ίδια αισθανόμουν και σκεφτόμουν. Πώς θα γράψω εγώ, αν γίνει κάτι και κολλήσω, ή τα ξεχάσω ή χίλια δύο πράγματα και σενάρια περνούσαν από το μυαλό μου. Τελικά, έγραψα καλά.
Το σημαντικότερο είναι να ξέρεις περίπου τι στοχεύεις και να ακολουθείς αυτά που εσύ επιθυμείς.