Όσοι ''απέτυχαν" στις Πανελλήνιες

[Ελισσάβετ21]

Απο ποια πολη εισαι; Γιατι αν εισαι Θεσσαλονίκη μπορώ να σου προτείνω φροντ με ΦΟΒΕΡΟ καθηγητή βιολογίας μιας και φαινεται οτι αυτο το μαθημα ειναι το "αδύνατο" σου σημείο για τον στόχο σου.

Μπορείς να μου το προτεινεις; ευχαριστώ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Elmarsia]

Καλη επιτυχια.Υπομονη συγκεντρωση και ψυχραιμια και ολα θα πανε καλα!!

Σε ευχαριστώ πολύ!

Μπορείς να πας σε μια άλλη σχολή και αν θελήσεις στο μέλλον να κάνεις κατατακτήριες για ιατρική, αυτό το έχει κάνει ο @fockos.

Οι κατατακτήριες δεν αποτελούν επιλογή για εμένα γιατί θεωρώ ότι είναι μια ιδιαίτερα χρονοβόρα διαδικασία (4 τουλάχιστον χρόνια να βγάλεις την όποια σχολή + 1 χρόνος προετοιμασίας για τις εξετάσεις + τα χρόνια της σχολής για την οποία έδωσες κατατακτήριες). Και μάλιστα το αποτέλεσμα είναι πολύ αβέβαιο, καθώς έχω δει άτομα να κόβονται ακόμα και για μισό μόριο.
Ευχαριστώ για την πρόταση και το ενδιαφέρον σου πάντως

Δεν θελω να φανω κακοπροαιρετος,ουτε αγνοω ποσο πολυ σε νοιαζει η ιατρικη αλλα εχω εναν προβληματισμο .
Η αποδοση σου ουσιαστικα ηταν φοβερη,και τις 2 χρονιες,ωστοσο φαινεται οτι δεν αντιλαμβανεσαι πληρως οτι η Ιατρικη εχει τοση ζητηση που ειναι θεμα τυχης μετα απο ενα σημειο η εισαγωγη σε αυτην και οχι ικανοτητας οπως η ιδια καταληγεις να λες εστω και ασυνειδητα . Εννοω δες το στατιστικα και θα καταλαβεις τι θελω να πω. Τα περιθωρια λαθους,αφορουν τοσο μικρα μεγεθη στην βαθμολογικη κλιμακα που πλεον ειναι εκτεθιμενα στην τυχαιοτητα απο διαφορους παραγοντες.Εχεις πετυχει ηδη και εισαι παρα πολυ ικανη,απλα δεν το εχεις αντιληφθει ακομα.

Εκτος αυτου πως ξερεις οτι η ιατρικη ειναι η δουλεια που σου αρεσει;
Εμενα προσωπικα η φαρμακευτικη μου φαινεται μακραν πιο ενδιαφερουσα σχολη απο αποψη μαθηματων.
Αλλα αυτο ειναι προσωπικη αποψη βεβαια.Απο εκει και περα εαν πραγματι το ηθελες ανεκαθεν και το κυνηγας,εγω ειμαι μαζι σου,ξαναδωσε .

Συμφωνώ απόλυτα με το 1ο σκέλος της απάντησής σου. Το ότι είναι θέμα τύχης το κατάλαβα καλύτερα από ποτέ φέτος που θα χάσω την Ιατρική για ένα ερώτημα πολλαπλής στη Βιολογία... Δηλαδή αν απαντούσα σωστά ΕΝΑ ερώτημα πολλαπλής θα ήμουν κατάλληλη για Ιατρική, αλλά τώρα που δεν το απάντησα δεν είμαι; Οπότε ναι, έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτό.

Όσον αφορά το 2ο σκέλος, από μικρή ήθελα να γίνω γιατρός. Η προσφορά στον συνάνθρωπο και την κοινωνία, το γεγονός ότι σώζεις ζωές (ή προσπαθείς να σώσεις ή απλώς βελτιώνεις την ποιότητα ζωής κάποιου) αλλά και οι καλές επαγγελματικές προοπτικές (αυτό προφανώς δεν το σκεφτόμουν από όταν ήμουν μικρή) είναι τα κύρια στοιχεία που με κάνουν να θέλω τόσο πολύ αυτή τη σχολή.
Για τη Φαρμακευτική δεν θα διαφωνήσω. Θεωρώ ότι πράγματι είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα σχολή όμως, όπως είπα και στην αρχική μου δημοσίευση, οι επαγγελματικές προοπτικές που προσφέρει στους πτυχιούχους είναι ελάχιστες έως μηδενικές. Πόσα φαρμακεία υπάρχουν σε κάθε γειτονιά; Πόση δουλειά έχει το καθένα από αυτά; Πόσες φαρμακοβιομηχανίες υπάρχουν στην Ελλάδα που σου δίνουν τη δυνατότητα να ασχοληθείς με την έρευνα; Όλοι μας ξέρουμε την απάντηση...
Όμως, για να είμαι ειλικρινής, ακόμα και αν υπήρχαν στην Ελλάδα προοπτικές για έρευνα (εδώ γελάμε ) θα επέλεγα έναν τομέα που σχετίζεται με τη Βιολογία (όπως Ιατρική/Βιολογικό) και όχι με τη Χημεία (όπως Φαρμακευτική/Χημικό).

Όπως αντιλαμβάνεσαι, λοιπόν, με βάση όσα σου είπα η καλύτερη λύση για εμένα είναι να ξαναδώσω.
Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Happily.Motionless]

Περυσι εγραψα 9.000+, με λιγο διαβασμα και αλαζονεια.... φετος εγραψα 11061 ( 12221 με τα αγγλικα) και δεν ξερω που μπορω να περασω.... αθηνα θελω μονο, καθως η οικογενεια δεν μπορει να με συντηρει αν βγω εξω.... Διαβαζα φετος... εβλεπα 90 αρια σταα διαγωνισματα του αοθ , 80 στου αεππ, 70-75 στα μαθηματικα και στην εκθεση 60-65.... και λεω ειμαι ενταξει..... δεν ευησυχασα ομως... μεχρι και την τελευταια μερα διαβαζα, ξεσκιζομουν. παω στις εξετασεις, και νομιζα οτι ειχα γραψει κατωτατο στο αοθ 17 ..... και βλεπω 14.7 .... παω στα μαθηματικα και εκει που περιμενα ενα 11 βλεπω 8.4.... στο αεππ 9.8, και στην εκθεση 11.8 ..... εκνευριστηκα οσο δεν φανταζεστε..... πικραθηκα και ενιωσα προδομενη απο τον εαυτο μου. σημρα που βγηκαν τα αγγλικα, και ενω υπολογιζα 14 λογω της εκθεσης και ενως λαθους που εκανα σε αντιστοιχιση, 11.6....... φοβαμαι... βαρεθηκα να απογοητευω τους γονεις μου, που μου τα εχουν δωσει ολα για δευτερη χρονια.... νιωθω οτι σκοτωθηκα τσαμπα..... παλεψα, πονεσα, εκλαψα, στεναχωρηθηκα για το τιποτα..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 982117]

Περυσι εγραψα 9.000+, με λιγο διαβασμα και αλαζονεια.... φετος εγραψα 11061 ( 12221 με τα αγγλικα) και δεν ξερω που μπορω να περασω.... αθηνα θελω μονο, καθως η οικογενεια δεν μπορει να με συντηρει αν βγω εξω.... Διαβαζα φετος... εβλεπα 90 αρια σταα διαγωνισματα του αοθ , 80 στου αεππ, 70-75 στα μαθηματικα και στην εκθεση 60-65.... και λεω ειμαι ενταξει..... δεν ευησυχασα ομως... μεχρι και την τελευταια μερα διαβαζα, ξεσκιζομουν. παω στις εξετασεις, και νομιζα οτι ειχα γραψει κατωτατο στο αοθ 17 ..... και βλεπω 14.7 .... παω στα μαθηματικα και εκει που περιμενα ενα 11 βλεπω 8.4.... στο αεππ 9.8, και στην εκθεση 11.8 ..... εκνευριστηκα οσο δεν φανταζεστε..... πικραθηκα και ενιωσα προδομενη απο τον εαυτο μου. σημρα που βγηκαν τα αγγλικα, και ενω υπολογιζα 14 λογω της εκθεσης και ενως λαθους που εκανα σε αντιστοιχιση, 11.6....... φοβαμαι... βαρεθηκα να απογοητευω τους γονεις μου, που μου τα εχουν δωσει ολα για δευτερη χρονια.... νιωθω οτι σκοτωθηκα τσαμπα..... παλεψα, πονεσα, εκλαψα, στεναχωρηθηκα για το τιποτα..

Ξαναδιάβασε αυτό που έγραψες. Διάβασε αυτό που είπα λίγο πιο πάνω. Συναισθήματα στιγμής. Προσωρινά.
Για όλα υπάρχουν λύση.
Σκέψου το
Πίστεψε το
Απόκτησε το
Οι γονείς σου είναι υπερήφανοι για σένα.
Εσύ δεν το βλέπεις.
Καλμάρε τώρα
Δύναμη και τύχη
Καλά αποτελέσματα..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Happily.Motionless]

Ξαναδιάβασε αυτό που έγραψες. Διάβασε αυτό που είπα λίγο πιο πάνω. Συναισθήματα στιγμής. Προσωρινά.
Για όλα υπάρχουν λύση.
Σκέψου το
Πίστεψε το
Απόκτησε το
Οι γονείς σου είναι υπερήφανοι για σένα.
Εσύ δεν το βλέπεις.
Καλμάρε τώρα
Δύναμη και τύχη
Καλά αποτελέσματα..

Αγαπητη Μαρια,

το ειδα το ποστ, και καιν δεν αντιλεγω εχεις δικιο.... αλλα αλλο να πιστευεις οτι εχεις γραψει καλα, και αλλο να βλεπεις βαθμους κατω του μετριου ..... φοβαμαι ....πολυ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 982117]

Αγαπητη Μαρια,

το ειδα το ποστ, και καιν δεν αντιλεγω εχεις δικιο.... αλλα αλλο να πιστευεις οτι εχεις γραψει καλα, και αλλο να βλεπεις βαθμους κατω του μετριου ..... φοβαμαι ....πολυ

Εεεεε κ γω. Δν τ πήγα όπως ήθελα ,ιατρική ήθελα θα πάω παραιατρικα κ μετά θ βρω τον δρόμο μου. Όχι μην φοβάσαι. Σταμάτα να σε καταβαλλει αυτό τ συναίσθημα.
Βγες έξω και απόλαυσε το καλοκαίρι σου
Θα περάσεις κάτι
Θα υπάρξει λύση να πάς εκεί
Πλζ
Μην σκέφτεσαι ΚΑΙ μακροπρόθεσμα ΑΛΛΆ ΚΑΙ αρνητικά
Ένα από τα δυο
Σε φιλώ καλή συνέχεια!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Elmarsia]

Εφόσον σε ενδιαφέρει ο χώρος της ιατρικής, γιατί δεν κοιτάς και τα τμήματα κτηνιατρικής;
Καλή τύχη σε ό,τι κι αν κάνεις.

Κατ'αρχάς σε ευχαριστώ πολύ
Η κτηνιατρική όντως είναι η "Ιατρική των ζώων". Ωστόσο, θεωρώ ότι για να ακολουθήσεις αυτό το επάγγελμα πρέπει να έχεις μεγάλη αγάπη για τα ζώα και να είσαι διατεθειμένος να αφιερώσεις τη ζωή σου σε αυτά. Εγώ προσωπικά παρότι αγαπώ τα ζώα, δεν έχω αυτό που λέμε "τρέλα" με αυτά και άρα δεν θα ήθελα να περάσω όλη μου τη ζωή σε ένα κτηνιατρείο. Ένας ακόμα λόγος είναι ότι -κακά τα ψέμματα- πρόκειται για ένα όχι τόσο καθαρό επάγγελμα από πολλές απόψεις. Δεν λέω ότι η Ιατρική είναι το πιο καθαρό επάγγελμα, όμως τουλάχιστον σου δίνει τη δυνατότητα να επιλέξεις ΜΙΑ ειδικότητα που σου ταιριάζει, ενώ ένας κτηνίατρος τα κάνει ΟΛΑ...

Αν και δε διαφωνώ με το να βάζει κάποιος στόχους και να προσπαθεί να τους πετύχει θεωρώ οτι εσύ έχεις ξεπεράσει το μέτρο (με το συμπάθειο ). Καμιά φορά η ίδια η ζωή σού δείχνει το δρόμο που θέλει να ακολουθήσεις και με το να της πηγαίνεις κόντρα κάνεις τα πράγματα χειρότερα. Είναι η ιατρική κάτι που σε ενθουσιάζει και σε γεμίζει τόσο ώστε να χαραμίσεις 3 χρόνια από τη ζωή σου με την ελπίδα να περάσεις στην ιατρική; Γιατί έχω μια αμφιβολία για το αν είναι δικό σου το όνειρο ή στο έχει ενσωματώσει κάποιος άλλος ώστε έχεις πιστέψει οτι είναι και δικό σου. Συνήθως οι νέοι που θέλουν την ιατρική το κάνουν είτε από θέληση για επαγγελματική αποκατάσταση είτε από πάθος για να βοηθούν το συνάνθρωπο. Εσύ δε μάς λες πουθενά γιατί θες την ιατρική.

Ένα αγαπημένο μου μότο είναι "πρόσεχε τί εύχεσαι γιατί μπορεί να σού τύχει". Κοινώς, πολλές φορές αφιερώνουμε χρόνο και ενέργεια σε κάποιο στόχο κι όταν τον πετυχαίνουμε ανακαλύπτουμε έντρομοι οτι τελικά δε μας καλύπτει.

Επίσης βλέπω μια άρνηση να δεχτείς την αποτυχία και να χάσεις τον έλεγχο των πραγμάτων. Αυτό θα είναι ένα μεγάλο εμπόδιο στη ζωή σου.Σκέψου το.

Όπως είπα και σε άλλο ποστ, πιο πάνω, οι βασικοί λόγοι που θέλω την Ιατρική είναι η προσφορά στον συνάνθρωπο και την κοινωνία, η ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου, το ότι σώζεις ή βελτιώνεις τη ζωή του συνανθρώπου αλλά σαφώς και οι καλές επαγγελματικές προοπτικές.
Και επειδή μιλάς για εμπόδια, θεωρώ ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο στη ζωή μου θα ήταν η ηττοπάθεια που θα με έκανε να παρατούσα τα όνειρά μου λόγω του φόβου της αποτυχίας. Υπάρχει λόγος που λέμε "ο επιμένων νικά", δεν νομίζεις; Αλίμονο αν με 1-2 δυσκολίες που μας παρουσιάζονταν τα παρατούσαμε και συμβιβαζόμασταν με κάτι που δεν μας αρέσει..
Το να περάσω 1,2 ή και 3 χρόνια προσπαθώντας να κατακτήσω ένα όνειρο ζωής δεν το θεωρώ χάσιμο χρόνου. Το πραγματικό χάσιμο χρόνου είναι να περάσεις όλη σου τη ζωή κάνοντας κάτι που δεν σε γεμίζει.

Σε ευχαριστώ για την απάντηση

Θα ήθελες να μας πεις πως προέκυψε αυτή η αγάπη για την Ιατρική? Έχεις ψάξει αρκετά το πρόγραμμα σπουδών, την επαγελματική αποκατάσταση (εντάξει, αυτό είναι ευρέως γνωστό, απλά το αναφέρω), τη γνώμη φοιτητών/ αποφοίτων της σχολής για να λες με σιγουριά ότι είναι η σχολή που θα σου ταίριαζε στο 100%? Δεν τα λέω αυτά για να σε αποθαρρύνω, ίσως όμως θα έπρεπε να είσαι πιο ανοιχτή στις επιλογές σου. Προσπάθησε να βρεις μια άλλη σχολή που να σου κεντρίζει το ενδιαφέρον και παρακολούθησε τα μαθήματα εφόσον εισαχθείς εκεί, χωρίς αυτό να σημαίνει πως αποκλείεις το να ξαναδώσεις πανελλαδικές 3η φορά. Κάνε το αυτό μόνο και μόνο για να δώσεις μια ευκαιρία στον εαυτό σου ν' ανακαλύψει τι του αρέσει και τι όχι.
Όπως ειπώθηκε και παραπάνω, οι βαθμοί σου ήταν πολύ καλοί και σου επιτρέπουν να μπεις σε πολλές σχολές. Μην πετάς αυτή την ευκαιρία προσκολλημένη στο ότι απέτυχες.

Για να μην επαναλαμβάνομαι, δες τι απάντησα στην Himela και τον Samael. Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου

Η γνωστή καραμελα: θέλω ιατρική για να προσφέρω στον συνάνθρωπο. Η ιατρική δεν θεωρώ ότι μόνο προσφέρεις στον συνάνθρωπο. Δηλαδή η ειδικότητα της ιατροδικαστικής τι προσφέρεις στον νεκρό; Χαρά στους μεν από την μια μεριά λύπη στους δε από την άλλη.
Αν θες ξανάδωσε
Αυτό με τις κατατακτήριες διαφωνω κάθετα. Πιο εύκολες τις θεωρώ από τις πανελλαδικές
Κι γω έχω δεί άτομα να χουν καλύτερο μέλλον . Έχω μιλήσει κ άλλου για το κομμάτι αυτό.
Ενιγουει, καλή επιτυχία σε ο, τί κ ν κάνεις τελικά. Ίσως και μελλοντικοι συναδελφοι..

Δεν προσφέρεις στον νεκρό. Προσφέρεις όμως στην οικογένειά του. Εάν πρόκειται για θάνατο από φυσικά αίτια μαθαίνουν τι είναι αυτό που τους στέρησε τον αγαπημένο τους άνθρωπο. Προσπαθείς να δώσεις απαντήσεις στα "γιατί;" τους. Εάν από την άλλη πρόκειται για έγκλημα προσπαθείς σε συνεργασία με τους εγκληματολόγους να ρίξεις φως στην υπόθεση, ώστε να συλληφθεί ο υπεύθυνος και να λυτρωθεί η οικογένεια του θύματος. Επιπλέον, προσφέρεις και στην κοινωνία γιατί το ότι συλλαμβάνεται ο δολοφόνος σημαίνει ότι πλέον θα υπάρχει ένας κίνδυνος λιγότερο για το κοινωνικό σύνολο.
Όσον αφορά τις κατατακτήριες σέβομαι τη γνώμη σου όμως και εγώ διαφωνώ κάθετα.
Σε ευχαριστώ για την απάντησή σου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Elmarsia]

Όταν ένας ιατροδικαστής υποστηρίζει την ψευδή "διάγνωση" και ο άλλος την δική του τι προσφέρεις; Ο ένας θα κρίνει κάι θα υποτιμά τον άλλον. Άρα στην κυριολεξία σφαγή μεταξύ των συναδέλφων. Χμμμμμ το κόβω πολύ ροζ συννεφάκι ότι έχεις τον τομέα της ιατρικής.
"Επιπλέον, προσφέρεις και στην κοινωνία γιατί το ότι συλλαμβάνεται ο δολοφόνος σημαίνει ότι πλέον θα υπάρχει ένας κίνδυνος λιγότερο για το κοινωνικό σύνολο." Στην αποψη αυτη , δεν έχω δει ποτέ να γίνεται.. Ψάξτο καλύτερα.
Η απόφαση δική σου.
Τίποτα χαρά μου να βοηθήσω.
Καλή επιτυχία...!!!
Φιλικά.

Τις περισσότερες φορές όταν υπάρχει η κατάλληλη συνεργασία μπορούν να καταλήξουν σε ένα συμπέρασμα. Σαφώς και υπάρχουν εξαιρέσεις. Όπως αντίστοιχα συμβαίνει πχ. με τη Χειρουργική. Κάποιες εγχειρήσεις πετυχαίνουν, κάποιες όχι.
Ας είμαστε ειλικρινείς όμως, αν δεν υπήρχαν ιατροδικαστές πόσα περισσότερα εγκλήματα θα είχαν μείνει ανεξιχνίαστα;
Anyway, ευχαριστώ πολύ!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 647452]

Η αποτυχία στις πανελλήνιες είναι το λιγότερο μπροστά σε μια αποτυχία στην ζωή.Μιας και μιλήσατε από πάνω για την Ιατρική,το πρόβλημα με αυτήν την σχολή είναι ότι έχετε πεισθεί από τον κοινωνικό σας περίγυρο ότι γιαυτό είστε προορισμένοι όντας φαινομενικά καλός μαθητής ο καθένας σας.Ας μην θίξουμε το ζήτημα εισαγωγής που αξιολογεί λάθος τους μαθητές και ας θίξουμε το ζήτημα της αποτυχίας.Πολλοί ιατροί καταλήγουν να παίρνουν ψυχοφάρμακα γιατί δεν μπορούν να διαχειριστούν το γεγονός ότι ξοδεύουν τόσο χρόνο καθημερινά για κάτι που αποδείχθηκε ότι δεν ήταν γιαυτούς.Και μιλάμε για την πλειοψηφία.Και όταν συνειδητοποιήσουν το λάθος τους είναι ΠΟΛΥ αργά γιατί η φύση της σχολής/επαγγέλματος δεν τους δίνει την δυνατότητα εναλλακτικής.Δεν είναι ούτε μαθηματικό,ούτε φυσικό,ούτε πολυτεχνείο.Άπαξ και περάσεις εκεί θα μείνεις.Για μένα τραβάτε στην δεύτερη επιλογή που σας αρέσει λιγότερο από την ιατρική και μπορεί να αποδειχθεί καλύτερη επιλογή και πιο ενδιαφέρουσα.Αν νιώθετε ότι εσείς είστε ο επόμενος Γιακουμπ κλπ τότε δώστε κατατακτήριες και καλή σταδιοδρομία.Έχει δέσει κόμπο η μισή Ελλάδα ότι κάνει για ιατρική και δεν γνωρίζει ούτε τι εστί Ιατρική. Μιλούσα με ταγμένους ιατρούς-συμμαθητές μου και όταν ανέφερα πτώματα,φορμόλες κλπ άλλαζαν 10 χρώματα.Εκτός αν το χρήμα είναι το κίνητρο.Εκεί πάω πάσο.
Με λίγα λόγια η αποτυχία στις πανελλήνιες είναι υποκειμενική.Για μένα δεν είσαι αποτυχημένος ή πετυχημένος με τον να εισαχθείς ή όχι σε μια σχολή.Είσαι αποτυχημένος αν κάνεις αυτό που οι άλλοι σε έχουν πείσει να κάνεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Unseen skygge]

Λολ εάν κατάλαβα καλά Μαρία υποτιμάς το τι προσφέρει Ένας ιατροδικαστής; Και μόνο η ιστορια του συγκεκριμένου επαγγέλματος μαρτυρά την σημαντικότητα του. Δεν εμφανίστηκε χτες και ούτε θα πεθάνει Αύριο. Αντίκτυπο μπορεί να έχει μεγάλο σε ανθρώπινες ζωές. Σκοπός του επαγγέλματος άλλωστε δεν είναι η ανάσταση του νεκρού.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 982117]

Λολ εάν κατάλαβα καλά Μαρία υποτιμάς το τι προσφέρει Ένας ιατροδικαστής; Και μόνο η ιστορια του συγκεκριμένου επαγγέλματος μαρτυρά την σημαντικότητα του. Δεν εμφανίστηκε χτες και ούτε θα πεθάνει Αύριο. Αντίκτυπο μπορεί να έχει μεγάλο σε ανθρώπινες ζωές. Σκοπός του επαγγέλματος άλλωστε δεν είναι η ανάσταση του νεκρού.

Κατάλαβες λαθος.
Δεν υποτιμώ.
Καλή συνέχεια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stelios725]

Προς τους νέους, επίδοξους, φοιτητές ιατρικής. Που ξέρω πως με διαβάζουν πολλοί. Αλλά και προς τους γονείς που μερικοί πιέζουν τα παιδιά τους να γίνουν γιατροί. Τώρα, πριν συμπληρώσουν το μηχανογραφικο. Πρέπει να ξέρουν.
Μπαίνεις στην ιατρική. Είσαι χαρούμενος. Πολύ χαρούμενος.
Ξέρεις ότι έχει πολύ διάβασμα. Αλλά δεν σε πειράζει. Το έχεις κάνει ήδη για να περάσεις άλλωστε.
Θα την τελειώσεις τη σχολή γρήγορα.
Θες να κάνεις σπουδαία πράγματα. Φαντάζεσαι τον εαυτό σου με άσπρη ποδιά, τα ακουστικά στον ώμο. Τους συγγενείς να κρέμονται από τα λόγια σου και τις γνώσεις σου. Και εσύ να αγορευεις. Σαν μεγαλοδικηγορος της ζωής.
Αλλά γιατρός δεν είναι αυτό.
Γιατρός είναι η ευθύνη , είναι η μυρωδιά του αίματος και του εμετού. Είναι οι 32 ώρες αϋπνίας. Είναι ο συγγενής που βρίζει έξω από τα επείγοντα, είναι το οστό που εξέχει, το αγγείο που αιμορραγει και σε ραντιζει με το κόκκινο χρώμα της ζωής και του θανάτου.
Είναι το παιδί σου που θα σε βλέπει κάθε τριτη μέρα και θα σε κοιτάει σαν ξένο. Αν προλάβεις να κάνεις.
Είναι η φωνή του νοσηλευτή που στις τέσσερις τα ξημερώματα μόλις γειρεις ελάχιστα να ξαπλωσεις με τα μάτια και τα πόδια πρησμένα, σου χτυπάει δυνατά την πόρτα του μικρού σαν φυλακή δωματίου σου και σου φωνάζει "Γιατρέ ξύπνα, το παιδί πεθαίνει". Και εσύ χαμογελάς και κλαις μαζί, γιατί σου λέει ξύπνα. Αφού δεν κοιμήθηκες ποτέ.
Επιστρατεύεις τις δυνάμεις που δεν έχεις και προσπαθείς. Αν νικήσεις θα έχει βοηθήσει και ο Θεός. Αν χάσεις θα φταις μόνο εσύ.
Οι μέρες σου δεν θα είναι ποτέ ίδιες. Θα σε ρωτούν πως ήταν στη δουλειά και θα ξεροκαταπίνεις. Θα λες "καλά".Τι να πεις;
Οι νύχτες σου και ο ύπνος σου δεν θα είναι ποτέ ο ίδιος. Πάντα η ευθύνη της πράξης σου αλλά και της απραξίας σου θα είναι πολλαπλάσια των ευθυνών όσων βρίσκονται γύρω σου. Σαν βαριά πέτρα που πρέπει να την σηκώνεις πάντα, με χαμόγελο και κατανόηση στον πόνο του άλλου.
Και το γέλιο σου δεν θα είναι ποτέ το ίδιο. Γιατί θα έχεις κοιτάξει τον θάνατο κατάματα και ξέρεις πως θα τον ξαναδείς.
Οι γιατροί είναι το πρώτο επάγγελμα σε αυτοκτονίες και κατάθλιψη. Σχεδόν πάνω από τους μισούς νέους γιατρούς έχουν καταθλιπτικα συμπτώματα
Ακόμα και χρόνια μετά, θα νομίζεις πως θα χτυπήσει η πόρτα και θα ακούσεις μια φωνή να στριγγλιζει "Γιατρέ ξύπνα, το παιδί πεθαίνει".
Γιατί αυτό είναι η μαχιμη και καθημερινή ιατρική.
Δεν είναι μεγαλεία και συνέδρια και ταξίδια.
Είναι πρωτίστως η απάντηση στην ερώτηση "Ξύπνα γιατρέ, πεθαίνει"
Το αντέχεις;.. Το μπορείς;. Δύνασαι να σηκώσεις αυτό το βάρος με το ελάχιστο ψυχικό και οικογενειακό κόστος; Αν ναι, καλώς ήλθες.
Να είσαι έτοιμος σαν άλλος Άτλαντας να σηκώσεις πόνο και ευθύνη. Των άλλων και τον δικό σου.
Καλώς ήλθες στην Ιατρική.

Ενας γιατρος το ανεβασε στο facebook.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Elmarsia]

Προς τους νέους, επίδοξους, φοιτητές ιατρικής. Που ξέρω πως με διαβάζουν πολλοί. Αλλά και προς τους γονείς που μερικοί πιέζουν τα παιδιά τους να γίνουν γιατροί. Τώρα, πριν συμπληρώσουν το μηχανογραφικο. Πρέπει να ξέρουν.
Μπαίνεις στην ιατρική. Είσαι χαρούμενος. Πολύ χαρούμενος.
Ξέρεις ότι έχει πολύ διάβασμα. Αλλά δεν σε πειράζει. Το έχεις κάνει ήδη για να περάσεις άλλωστε.
Θα την τελειώσεις τη σχολή γρήγορα.
Θες να κάνεις σπουδαία πράγματα. Φαντάζεσαι τον εαυτό σου με άσπρη ποδιά, τα ακουστικά στον ώμο. Τους συγγενείς να κρέμονται από τα λόγια σου και τις γνώσεις σου. Και εσύ να αγορευεις. Σαν μεγαλοδικηγορος της ζωής.
Αλλά γιατρός δεν είναι αυτό.
Γιατρός είναι η ευθύνη , είναι η μυρωδιά του αίματος και του εμετού. Είναι οι 32 ώρες αϋπνίας. Είναι ο συγγενής που βρίζει έξω από τα επείγοντα, είναι το οστό που εξέχει, το αγγείο που αιμορραγει και σε ραντιζει με το κόκκινο χρώμα της ζωής και του θανάτου.
Είναι το παιδί σου που θα σε βλέπει κάθε τριτη μέρα και θα σε κοιτάει σαν ξένο. Αν προλάβεις να κάνεις.
Είναι η φωνή του νοσηλευτή που στις τέσσερις τα ξημερώματα μόλις γειρεις ελάχιστα να ξαπλωσεις με τα μάτια και τα πόδια πρησμένα, σου χτυπάει δυνατά την πόρτα του μικρού σαν φυλακή δωματίου σου και σου φωνάζει "Γιατρέ ξύπνα, το παιδί πεθαίνει". Και εσύ χαμογελάς και κλαις μαζί, γιατί σου λέει ξύπνα. Αφού δεν κοιμήθηκες ποτέ.
Επιστρατεύεις τις δυνάμεις που δεν έχεις και προσπαθείς. Αν νικήσεις θα έχει βοηθήσει και ο Θεός. Αν χάσεις θα φταις μόνο εσύ.
Οι μέρες σου δεν θα είναι ποτέ ίδιες. Θα σε ρωτούν πως ήταν στη δουλειά και θα ξεροκαταπίνεις. Θα λες "καλά".Τι να πεις;
Οι νύχτες σου και ο ύπνος σου δεν θα είναι ποτέ ο ίδιος. Πάντα η ευθύνη της πράξης σου αλλά και της απραξίας σου θα είναι πολλαπλάσια των ευθυνών όσων βρίσκονται γύρω σου. Σαν βαριά πέτρα που πρέπει να την σηκώνεις πάντα, με χαμόγελο και κατανόηση στον πόνο του άλλου.
Και το γέλιο σου δεν θα είναι ποτέ το ίδιο. Γιατί θα έχεις κοιτάξει τον θάνατο κατάματα και ξέρεις πως θα τον ξαναδείς.
Οι γιατροί είναι το πρώτο επάγγελμα σε αυτοκτονίες και κατάθλιψη. Σχεδόν πάνω από τους μισούς νέους γιατρούς έχουν καταθλιπτικα συμπτώματα
Ακόμα και χρόνια μετά, θα νομίζεις πως θα χτυπήσει η πόρτα και θα ακούσεις μια φωνή να στριγγλιζει "Γιατρέ ξύπνα, το παιδί πεθαίνει".
Γιατί αυτό είναι η μαχιμη και καθημερινή ιατρική.
Δεν είναι μεγαλεία και συνέδρια και ταξίδια.
Είναι πρωτίστως η απάντηση στην ερώτηση "Ξύπνα γιατρέ, πεθαίνει"
Το αντέχεις;.. Το μπορείς;. Δύνασαι να σηκώσεις αυτό το βάρος με το ελάχιστο ψυχικό και οικογενειακό κόστος; Αν ναι, καλώς ήλθες.
Να είσαι έτοιμος σαν άλλος Άτλαντας να σηκώσεις πόνο και ευθύνη. Των άλλων και τον δικό σου.
Καλώς ήλθες στην Ιατρική.

Ενας γιατρος το ανεβασε στο facebook.

Ωραία όλα αυτά όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχουν και ειδικότητες, όπως η Ακτινολογία, που δεν χρειάζεται να έρθεις σε επαφή με αίματα και εμετούς. Άλλες όπως η Μικροβιολογία, η Ενδοκρινολογία, η Δερματολογία, η Οφθαλμολογία, η Ωτορινολαρυγγολογία, κλπ. που δεν θα δεις "τον θάνατο κατάματα" όπως ανέφερε ο συγκεκριμένος γιατρός. Και σαφώς πάντοτε υπάρχει η επιλογή να εργαστείς στο δικό σου ιατρείο οπότε και θα βλέπεις τα παιδιά σου κανονικά και δεν θα έχεις καμιά νοσοκόμα να σε ξυπνάει.
Επιλογές υπάρχουν, αρκεί να το αγαπάς το αντικείμενο και να το ψάξεις. Όλα τα άλλα είναι προσπάθειες για παρηγοριά σε όσους δεν κατάφεραν να μπουν στην Ιατρική

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stelios725]

Ωραία όλα αυτά όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχουν και ειδικότητες, όπως η Ακτινολογία, που δεν χρειάζεται να έρθεις σε επαφή με αίματα και εμετούς. Άλλες όπως η Μικροβιολογία, η Ενδοκρινολογία, η Δερματολογία, η Οφθαλμολογία, η Ωτορινολαρυγγολογία, κλπ. που δεν θα δεις "τον θάνατο κατάματα" όπως ανέφερε ο συγκεκριμένος γιατρός. Και σαφώς πάντοτε υπάρχει η επιλογή να εργαστείς στο δικό σου ιατρείο οπότε και θα βλέπεις τα παιδιά σου κανονικά και δεν θα έχεις καμιά νοσοκόμα να σε ξυπνάει.
Επιλογές υπάρχουν, αρκεί να το αγαπάς το αντικείμενο και να το ψάξεις. Όλα τα άλλα είναι προσπάθειες για παρηγοριά σε όσους δεν κατάφεραν να μπουν στην Ιατρική

Σιγουρα οτι ''αγαπας'' το κυνηγας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 647452]

Ωραία όλα αυτά όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχουν και ειδικότητες, όπως η Ακτινολογία, που δεν χρειάζεται να έρθεις σε επαφή με αίματα και εμετούς. Άλλες όπως η Μικροβιολογία, η Ενδοκρινολογία, η Δερματολογία, η Οφθαλμολογία, η Ωτορινολαρυγγολογία, κλπ. που δεν θα δεις "τον θάνατο κατάματα" όπως ανέφερε ο συγκεκριμένος γιατρός. Και σαφώς πάντοτε υπάρχει η επιλογή να εργαστείς στο δικό σου ιατρείο οπότε και θα βλέπεις τα παιδιά σου κανονικά και δεν θα έχεις καμιά νοσοκόμα να σε ξυπνάει.
Επιλογές υπάρχουν, αρκεί να το αγαπάς το αντικείμενο και να το ψάξεις. Όλα τα άλλα είναι προσπάθειες για παρηγοριά σε όσους δεν κατάφεραν να μπουν στην Ιατρική

Αυτός που κάνει εμετό όσο και αυτός που είναι κομμάτια από τροχαίο κάνει ακτινογραφία.Και εσύ είσαι εκεί για να το κάνεις σωστά.Οι λοιπές ειδικότητες αντικρίζουν μια χαρά τον θάνατο κατάματα αλλά χειρότερα ασθένειες που είναι 1000000 πιο επώδυνες απο τον θάνατο.Δεν ξέρω τι είναι καλύτερο.Να βλέπεις κάποιον να πεθαίνει ή κάποιον να ταλαιπωρείτε;Αν πας με αυτήν την λογική στο δικό σου ιατρείο δεν θα πατήσει ποτέ πελάτης.Και δεν είσαι ποτέ σε θέση να πεις το κλείνω ή δεν αντιμετωπίζω περιστατικό γιατί με περιμένει η οικογένειά μου ή επειδή δεν αντέχω το αίμα.
ΑΝ ΨΑΝΧΕΙΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙΣ ΤΟ ΔΥΣΑΡΕΣΤΟ ΤΟΤΕ Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kiyoshi]

Εγώ δεν θα σου πω να δώσεις ή να μη δώσεις ξανά, αυτό είναι αποκλειστικά δική σου απόφαση (άρα ούτε των γονιών/θειάδων, ούτε των καθηγητών, μόνο δική σου). Αυτό που θα σου πω είναι να μην το αποφασίσεις από τώρα. Ξεκουράσου και ανασυγκροτήσου, αυτό προέχει. Φτιάξε ένα καλό μηχανογραφικό με ηρεμία. Σκέψου προπάντων τι θα σου άρεσε να σπουδάσεις, όχι μόνο τι βγαίνεις μετά -με ένα μεταπτυχιακό εξάλλου από τα περισσότερα μπορείς να κάνεις άλλα τόσα. Μετά, απλά ξεκουράσου. Βγάλε τις Πανελλήνιες από το μυαλό σου για ένα διάστημα και ασχολήσου ξανά με αυτές μετά τις βάσεις, μη σου πω και αφού πας ένα διάστημα στην σχολή που θα περάσεις (γιατί θα περάσεις και μάλιστα σε αξιόλογο τμήμα, τα μόριά σου δεν είναι λίγα). Α, και κάτι τελευταίο: μην επηρεάζεσαι από τους γύρω σου. Ο καθένας έχει τους δικούς του στόχους, τις δικές του δυνατότητες, τους δικούς του ρυθμούς. Ναι, it sucks να νιώθεις ότι είσαι ο μόνος που "απέτυχε" (βάσει των δικών σου λεγόμενων ε), αλλά πίστεψέ με, αν βρεις αυτό που αγαπάς, φέτος, του χρόνου, σε 5 χρόνια, θα ξέρεις ότι άξιζε την παραμικρή θυσία.

Δίκιο έχεις. Σε ευχαριστώ για την απάντηση!

Θα ήθελες να μας πεις πως προέκυψε αυτή η αγάπη για την Ιατρική? Έχεις ψάξει αρκετά το πρόγραμμα σπουδών, την επαγελματική αποκατάσταση (εντάξει, αυτό είναι ευρέως γνωστό, απλά το αναφέρω), τη γνώμη φοιτητών/ αποφοίτων της σχολής για να λες με σιγουριά ότι είναι η σχολή που θα σου ταίριαζε στο 100%? Δεν τα λέω αυτά για να σε αποθαρρύνω, ίσως όμως θα έπρεπε να είσαι πιο ανοιχτή στις επιλογές σου. Προσπάθησε να βρεις μια άλλη σχολή που να σου κεντρίζει το ενδιαφέρον και παρακολούθησε τα μαθήματα εφόσον εισαχθείς εκεί, χωρίς αυτό να σημαίνει πως αποκλείεις το να ξαναδώσεις πανελλαδικές 3η φορά. Κάνε το αυτό μόνο και μόνο για να δώσεις μια ευκαιρία στον εαυτό σου ν' ανακαλύψει τι του αρέσει και τι όχι.
Όπως ειπώθηκε και παραπάνω, οι βαθμοί σου ήταν πολύ καλοί και σου επιτρέπουν να μπεις σε πολλές σχολές. Μην πετάς αυτή την ευκαιρία προσκολλημένη στο ότι απέτυχες.


Νιώθω ότι σε ξεχάσαμε εσένα και δεν σου απαντήσαμε
Τα μόριά σου ίσως να μην σε ικανοποιούν πλήρως αλλά σου δίνουν επιλογές. Έχεις ψάξει για σχολές άλλων επιστημών πέρα από αυτές που προανέφερες? Κι αν ναι, θα ήσουν πρόθυμος να δοκιμάσεις κάτι το οποίο δεν υπήρχε στις πρώτες σου επιλογές?
Όπως είπα και στην κοπέλα πιο πάνω, να είσαι ανοιχτός σε εναλλακτικές γιατί δεν ξέρεις που θα σε βγάλει. Δεν γίνεται να ξέρουμε με σιγουριά τι θέλουμε στα 18 μας. Στην τελική, αν το τμήμα στο οποίο θα εισαχθείς δεν σ' ευχαριστεί, κάνεις 10% ή ξαναγράφεις πανελλήνιες. Η ζωή μας δεν τελειώνει με μια απόφαση ειδικά σε τόσο μικρή ηλικία, ούτε σπαταλάμε χρόνο με το να προσπαθούμε να βρούμε τι μας γεμίζει (σε συνδιασμό πάντα με την επαγγελματική αποκατάσταση, κι αυτό είναι σημαντικό).
Σου εύχομαι να πάρεις την καλύτερη δυνατή (για σένα) απόφαση

Σε ευχαριστώ! Ναι έχω δηλώσει και τμήματα αρκετά διαφορετικά από αυτό που σκόπευα αρχικά. Θα δείξει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[BeatrixKiddo]

αν θες να λεγεσαι γιατρος και να μη δεις το θανατο καταματα που δε γινεται γινε παθολογος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dreamer_SW]

αν θες να λεγεσαι γιατρος και να μη δεις το θανατο καταματα που δε γινεται γινε παθολογος

Βασικά μην γίνεις καθόλου γιατρός

@Obaith διάβασα ότι έδωσες 2 φορές και κατάφερες και τις 2 να συγκεντρώσεις σχεδόν 18.500 μόρια και θέλεις να ξαναδώσεις. Γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου; Σε κουράζει ψυχοσωματικά πολύ έντονα και πίστεψέ δεν θα αντέξεις την ίδια πίεση για 3η χρονιά ψυχολογικά κυρίως ....Και σου λέω δίνεις και γράφεις χαμηλότερα τι θα κάνεις; Θα έχεις χάσει 3 χρόνια από την ζωή σου, ενώ θα μπορούσες να είχες περάσει σε μία εξίσου ΥΠΕΡΟΧΗ σχολή ; Καλά κάνεις που θες να μπεις ιατρική και μπράβο σου που το καταλαβαίνεις αλλά αυτή η υπερβολική εμμονή είναι καταστροφική για εσένα. Και εγώ τελειομανής είμαι σε υπερβολικό βαθμό και εξίσου εμονική με ό,τι θέλω πολύ αλλά ....είναι κρίμα πραγματικά για εσένα πάνω από όλα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Johnny15]

Οι κατατακτήριες δεν αποτελούν επιλογή για εμένα γιατί θεωρώ ότι είναι μια ιδιαίτερα χρονοβόρα διαδικασία (4 τουλάχιστον χρόνια να βγάλεις την όποια σχολή + 1 χρόνος προετοιμασίας για τις εξετάσεις + τα χρόνια της σχολής για την οποία έδωσες κατατακτήριες). Και μάλιστα το αποτέλεσμα είναι πολύ αβέβαιο, καθώς έχω δει άτομα να κόβονται ακόμα και για μισό μόριο.
Ευχαριστώ για την πρόταση και το ενδιαφέρον σου πάντως

Πρώτον δεν χάνεις τόσο χρόνο ειδικά αν τελειώσεις παραϊατρική σχολή δε δίνεις όλα τα μαθήματα που σημαίνει ότι δε θα κάνεις 6 χρόνια σπουδών στην ιατρική αλλά 5 ή 4. Επίσης δε χρειάζεται να χάσεις ένα χρόνο στην προετοιμασία για τις κατατακτήριες δε θα έρθεις από φιλολογία να δώσεις εκεί, ήδη θα έχεις μια ιδέα. Αυτό σημαίνει ότι αν έκανες από το 1ο έτος αυτό που σου λέω θα έκανες συνολικά ελάχιστα χρόνια παραπάνω, ένα ή δυο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Elmarsia]

Αυτός που κάνει εμετό όσο και αυτός που είναι κομμάτια από τροχαίο κάνει ακτινογραφία.Και εσύ είσαι εκεί για να το κάνεις σωστά.Οι λοιπές ειδικότητες αντικρίζουν μια χαρά τον θάνατο κατάματα αλλά χειρότερα ασθένειες που είναι 1000000 πιο επώδυνες απο τον θάνατο.Δεν ξέρω τι είναι καλύτερο.Να βλέπεις κάποιον να πεθαίνει ή κάποιον να ταλαιπωρείτε;Αν πας με αυτήν την λογική στο δικό σου ιατρείο δεν θα πατήσει ποτέ πελάτης.Και δεν είσαι ποτέ σε θέση να πεις το κλείνω ή δεν αντιμετωπίζω περιστατικό γιατί με περιμένει η οικογένειά μου ή επειδή δεν αντέχω το αίμα.
ΑΝ ΨΑΝΧΕΙΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙΣ ΤΟ ΔΥΣΑΡΕΣΤΟ ΤΟΤΕ Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ.

Διαφωνώ. Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν ειδικότητες που δεν έρχεσαι αντιμέτωπος με ακραίες καταστάσεις, πχ η Μικροβιολογία που είναι μια αμιγώς εργαστηριακή ειδικότητα.
Επιπλέον, πώς συμπέρανες ότι θέλω να "αποφύγω το δυσάρεστο";;

@Obaith διάβασα ότι έδωσες 2 φορές και κατάφερες και τις 2 να συγκεντρώσεις σχεδόν 18.500 μόρια και θέλεις να ξαναδώσεις. Γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου; Σε κουράζει ψυχοσωματικά πολύ έντονα και πίστεψέ δεν θα αντέξεις την ίδια πίεση για 3η χρονιά ψυχολογικά κυρίως ....Και σου λέω δίνεις και γράφεις χαμηλότερα τι θα κάνεις; Θα έχεις χάσει 3 χρόνια από την ζωή σου, ενώ θα μπορούσες να είχες περάσει σε μία εξίσου ΥΠΕΡΟΧΗ σχολή ; Καλά κάνεις που θες να μπεις ιατρική και μπράβο σου που το καταλαβαίνεις αλλά αυτή η υπερβολική εμμονή είναι καταστροφική για εσένα. Και εγώ τελειομανής είμαι σε υπερβολικό βαθμό και εξίσου εμονική με ό,τι θέλω πολύ αλλά ....είναι κρίμα πραγματικά για εσένα πάνω από όλα!

Κατ'αρχάς σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου
Γνωρίζω καλά ότι κάθε φορά που δίνεις πανελλήνιες είναι δυσκολότερη, από άποψη ψυχολογίας, σε σχέση με την προηγούμενη. Ωστόσο, όπως έχω ήδη πει, η Ιατρική είναι ένα όνειρο ζωής για εμένα και γι'αυτό θέλω να δώσω μια τελευταία ευκαιρία στον εαυτό μου να το πραγματοποιήσει. Θεωρώ ότι θα μπορέσω να διαχειριστώ την πίεση της 3ης χρονιάς.
Άλλωστε υπάρχει πάντα η ελπίδα να γίνει κανένα θαύμα και να μπω στην τελευταία Ιατρική φέτος

Πρώτον δεν χάνεις τόσο χρόνο ειδικά αν τελειώσεις παραϊατρική σχολή δε δίνεις όλα τα μαθήματα που σημαίνει ότι δε θα κάνεις 6 χρόνια σπουδών στην ιατρική αλλά 5 ή 4. Επίσης δε χρειάζεται να χάσεις ένα χρόνο στην προετοιμασία για τις κατατακτήριες δε θα έρθεις από φιλολογία να δώσεις εκεί, ήδη θα έχεις μια ιδέα. Αυτό σημαίνει ότι αν έκανες από το 1ο έτος αυτό που σου λέω θα έκανες συνολικά ελάχιστα χρόνια παραπάνω, ένα ή δυο.

4 η σχολή + 5 η Ιατρική + 1 η προετοιμασία = 10 χρόνια
δεν νομίζεις ότι είναι πάρα πολλά;

Επίσης, για να μπεις Ιατρική δεν αρκεί να "έχεις μια ιδέα" όπως ανέφερες. Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.