akiroskirios
Δραστήριο μέλος
Ο akiroskirios αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 716 μηνύματα.
03-09-11
01:30
Δεν έχω να πω κάτι άλλο, συγγνώμη. Σεβαστή η άποψή σου, αλλά από τη στιγμή που εκφέρεις πολιτική άποψη δεν επιθυμώ να το συνεχίσω. Τα έχω ακούσει πολλάκις, από όλες τις πλευρές, δεξιές, αριστερές, μεσαίες.
ΥΓ: Δεν είμαι δημοσιογράφος.
ΥΓ2: Μην αναφέρεστε σε αγώνες και "αγώνες" σαν να ήταν και δικοί σας.
Θέλω να ζητήσω συγνώμη για την απρεπή συμπεριφορά μου. Είναι αδίκημα σε περίοδο χούντας να εκφράζεις πολιτικές πεποιθήσεις αντίθετες από αυτές της εξουσίας. Θα σταματήσω πλέον να αγωνίζομαι και θα αφοσιωθώ ΜΟΝΟ στα μαθήματά μου. Θέλω να γίνω ένας μορφωμένος ηλίθιος. Και πάλι συγνώμη. Ευχαριστώ.
ΥΓ: Ό,τι και να είσαι ασχολείσαι με ένα τομέα που επηρεάζει το λαό.
ΥΓ2: Τι εννοείς δικοί "σας"; Προφανώς, δεν ήμουν εγώ. Αλλά έχω μάθει να εκτιμώ αυτούς που μου προσέφεραν και να ακολουθώ το έργο τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
akiroskirios
Δραστήριο μέλος
Ο akiroskirios αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 716 μηνύματα.
02-09-11
23:45
akiroskirios : Βασικα συμφωνω στο κειμενο σου οτι δεν ειναι ολοι ιδιοι...Το θεμα ειναι οτι εγω αναφερομαι στα κομματοσκυλα και οχι στα απλα μελη των φοιτ. παραταξεων. Σαφως και υπαρχουν εξαιρεσεις αλλα λεω παλι οτι μιλαω για τα κομματοσκυλα που εχουν τυπωμενη στρατηγικη και σε προσεγγιζουν και γενικα σε κοιτανε σαν ψηφο. . .
Όλοι ρε συ σε βλέπουν και σαν ψήφο. Κάθε υποψήφιος, σε οποιοδήποτε κλάδο. Από το βουλευτή μέχρι τον υποψήφιο πρόεδρο του 15μελους. Απλά υπάρχουν άτομα τα οποία μέσα από τη συζήτηση σε κάνουν καλύτερο, αφού μαθαίνεις, ενημερώνεσαι, ψάχνεσαι κι άλλα τα οποία είναι μόνο για καφέ. Να κάνετε ερωτήσεις τύπου "τι πρεσβεύει η παράταξή σου;", "ποιος είναι ο πρύτανης του παν/μιου;" κι άμα δείτε ότι είναι κανένας άσχετος και δεν έχει να σας προσφέρει κάτι, αλλά είναι μόνο για καφέδες χαιρετήστε τον, εφόσον δε θέλετε τον καφέ. Τόσο απλά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
akiroskirios
Δραστήριο μέλος
Ο akiroskirios αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 716 μηνύματα.
02-09-11
23:32
θα συμφωνήσω με τον άκυροκύριο στο μακροσκελές ποστ του. Το να έχεις καλές σχεσεις με πασπ και δαπ ειναι καλό επειδή σου δίνουν σημειώσεις και σε βάζουν μπροστά μπροστά στα τραπέζια στα μπρουζούκια.
Παίζει να μην το διάβασες καθόλου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
akiroskirios
Δραστήριο μέλος
Ο akiroskirios αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 716 μηνύματα.
02-09-11
23:12
copy-paste από όλα τόπικ γιατί δε θέλω να επαναλαμβάνομαι.
"Μια που η συζήτηση πήγε στις παρατάξεις και την όλη σχέση τους με το πανεπιστήμιο ας κάνω κι εγώ μια τοποθέτηση.
Ας ξεκινήσω κι εγώ, λοιπόν, από την πρώτη μέρα που πήγα για την εγγραφή και τα καλά παιδιά της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ με πλησίασαν, με βοήθησαν στο να γράψω το ονοματεπώνυμό μου ("εδώ που λέει όνομα, τι γράφω;" "Το όνομά σου!!" "αα, ευχαριστώ"), μου έδωσαν ένα τσούρμο χαρτιά (περιοδικά, προγράμματα σπουδών, ανακονώσεις κ.λ.π.), με έκαναν περιήγηση στη σχολή, ανταλλάξαμε κινητά τηλέφωνα για να με ενημερώνουν για τυχόν ανακοινώσεις, καθώς και για κανένα καφέ.
Ομολογώ να πω, πως κι εγώ είχα πάει προκατειλημμένος αρνητικά, ακούγοντας τις κλασικές ατάκες των θειάδων κι άλλων "ααα, μη μιλάς με τέτοιους, μην έχεις επαφές", "μην κάνεις κανένα λάθος και ασχοληθείς". Όταν πήγα, όμως, τα είδα διαφορετικά τα πράγματα. Αν δεν ήθελα καφέ "όχι, ευχαριστώ". Αν ήθελα "οκ, θα 'ναι κι άλλοι από πρώτο έτος;" (στις πολύ αρχές που δεν είχαν ξεκινήσει καν οι παραδόσεις.)
Από την πρώτη, δηλαδή, μέρα είχα κι έχω σχετικά καλές επαφές. Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι πως δεν πρέπει να πάτε προκατειλημμένοι αρνητικά να αντιμετωπίσετε μέλη παρατάξεων. Αντιμετωπίστε, βιώστε οι ίδιοι κάποιες καταστάσεις και κινηθείτε με τον καταλληλότερο για εσάς τρόπο.
Αυτά για τα επιφανειακά των παρατάξεων. Πάμε τώρα στα λίγο πιο πολιτικά. Προσωπικά, θεωρώ πως οι παρατάξεις έχουν θέση στο πανεπιστήμιο. Όχι για να συμπληρώνουν εγγραφές, ούτε για να μοιράζουν sos, ούτε για να έχεις κάποιον να βγαίνεις στις αρχές που δεν ξέρεις κανέναν, ούτε γιατί πρέπει να αξιοποιηθεί χώρος με τοποθέτηση τραπεζακίων. Αλλά γιατί ανάβουν τη σπίθα της πολιτικοποιήσεως (όχι, δε μιλάω για πασπ, δαπ). Ως ακαδημαϊκοί πολίτες της χώρας και όντας μέρος του εκλογικού σώματος είναι πρέπον και θεωρώ υποχρέωση όλων να ενημερωνόμαστε για τα θέματα της επικαιρότητας αλλά και να δρούμε. Είτε αυτά μας αφορούν άμεσα (βλ. νέο νομο-πλαίσιο στην παιδεία, περικοπές βιβλίων κ.λ.π.) είτε ακόμα πιο άμεσα (βλ. οικονομική κρίση, Δ.Ν.Τ. κ.ά.). Το πανεπιστήμιο, λοιπόν, είναι μια ευκαιρία ενεργούς πολιτικοποίησης, αφύπνισης και φυγής από την τεχνοκρατική εκπαίδευση που μας παρείχε μέχρι πρότινος το σχολείο. Είναι μια ευκαιρία, λόγω του περισσότερου ελεύθερου χρόνου που έχουμε, να ασχοληθούμε με τα κοινά, να διαμορφώσουμε άποψη (όχι μόνο για τις κρούσεις και τα ολοκληρώματα), συνείδηση, να μετάσχουμε σε αγώνες/πορείες/συλλαλητήρια/γενικές συνελεύσεις.Όπου ο καθένας κρίνει και θεωρεί ορθό.
Δυστυχώς εγώ, (μια που έφτασε εκεί) φέτος είδα την απάθεια, την αδράνεια, την απουσία, την πολιτική αφωνία, την προσέγγιση μόνο μέσω των (ωω κρατηθείτεεε) parties (!!!!!) (έχω και άλλα πολλά και αναλυτικότερα αλλά είναι κρίμα να αφιερώσω τόση έκταση για τη δαπ) να υπερψηφίζεται με μεγάλη πλειοψηφία (όπως συνηθίζεται τα τελευταία 25 χρόνια) από τους συμφοιτητές μου. Όχι, τη λύση και τη διέξοδο δεν μπορούμε να τη δώσουμε ο καθένας μόνος του. Όλοι μαζί, μέσα από συζητήσεις, μέσα από τις γενικές συνελεύσεις κάθε σχολής οφείλουμε να οργανώσουμε το διαλυμένο και πλήρως εκφυλισμένο φοιτητικό κίνημα. Οφείλουμε να αλλάξουμε ότι δε μας αρέσει. Έχουμε χρέος να αλλάξουμε το υπάρχον διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Γιατί έστω κι αν εμείς αναγκαστούμε να μεταναστεύσουμε (διωχθούμε δηλαδή από την ίδια μας τη χώρα) για να ασκήσουμε το επάγγελμά και την επιστήμη μας, ας φροντίσουμε να εξασφαλίσουμε ένα καλύτερο αύριο στη χώρα μας, τουλάχιστον, για τα παιδιά μας!
Μία συμβουλή ("ναι, μπαμπά" : P ) : Να επιδιώκετε συζητήσεις με άτομα που ανήκουν σε παρατάξεις. Να φέρετε αντίλογο, να ακούτε επιχειρήματα, απόψεις, διαφορετικές ιδέες, να ενημερώνεστε και έπειτα να εξάγετε τη δική σας δυναμική (μη στατική, μη παρωπιδική) άποψη και στάση απέναντι στην επικαιρότητα. Δεν είμαστε η γενιά του φραπέ και του υπολογιστή (όπως μας χαρακτηρίζουν οι περισσότεροι), είμαστε η γενιά που θα φέρει την αλλαγή. Ας τους το αποδείξουμε...."
"Μια που η συζήτηση πήγε στις παρατάξεις και την όλη σχέση τους με το πανεπιστήμιο ας κάνω κι εγώ μια τοποθέτηση.
Ας ξεκινήσω κι εγώ, λοιπόν, από την πρώτη μέρα που πήγα για την εγγραφή και τα καλά παιδιά της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ με πλησίασαν, με βοήθησαν στο να γράψω το ονοματεπώνυμό μου ("εδώ που λέει όνομα, τι γράφω;" "Το όνομά σου!!" "αα, ευχαριστώ"), μου έδωσαν ένα τσούρμο χαρτιά (περιοδικά, προγράμματα σπουδών, ανακονώσεις κ.λ.π.), με έκαναν περιήγηση στη σχολή, ανταλλάξαμε κινητά τηλέφωνα για να με ενημερώνουν για τυχόν ανακοινώσεις, καθώς και για κανένα καφέ.
Ομολογώ να πω, πως κι εγώ είχα πάει προκατειλημμένος αρνητικά, ακούγοντας τις κλασικές ατάκες των θειάδων κι άλλων "ααα, μη μιλάς με τέτοιους, μην έχεις επαφές", "μην κάνεις κανένα λάθος και ασχοληθείς". Όταν πήγα, όμως, τα είδα διαφορετικά τα πράγματα. Αν δεν ήθελα καφέ "όχι, ευχαριστώ". Αν ήθελα "οκ, θα 'ναι κι άλλοι από πρώτο έτος;" (στις πολύ αρχές που δεν είχαν ξεκινήσει καν οι παραδόσεις.)
Από την πρώτη, δηλαδή, μέρα είχα κι έχω σχετικά καλές επαφές. Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι πως δεν πρέπει να πάτε προκατειλημμένοι αρνητικά να αντιμετωπίσετε μέλη παρατάξεων. Αντιμετωπίστε, βιώστε οι ίδιοι κάποιες καταστάσεις και κινηθείτε με τον καταλληλότερο για εσάς τρόπο.
Αυτά για τα επιφανειακά των παρατάξεων. Πάμε τώρα στα λίγο πιο πολιτικά. Προσωπικά, θεωρώ πως οι παρατάξεις έχουν θέση στο πανεπιστήμιο. Όχι για να συμπληρώνουν εγγραφές, ούτε για να μοιράζουν sos, ούτε για να έχεις κάποιον να βγαίνεις στις αρχές που δεν ξέρεις κανέναν, ούτε γιατί πρέπει να αξιοποιηθεί χώρος με τοποθέτηση τραπεζακίων. Αλλά γιατί ανάβουν τη σπίθα της πολιτικοποιήσεως (όχι, δε μιλάω για πασπ, δαπ). Ως ακαδημαϊκοί πολίτες της χώρας και όντας μέρος του εκλογικού σώματος είναι πρέπον και θεωρώ υποχρέωση όλων να ενημερωνόμαστε για τα θέματα της επικαιρότητας αλλά και να δρούμε. Είτε αυτά μας αφορούν άμεσα (βλ. νέο νομο-πλαίσιο στην παιδεία, περικοπές βιβλίων κ.λ.π.) είτε ακόμα πιο άμεσα (βλ. οικονομική κρίση, Δ.Ν.Τ. κ.ά.). Το πανεπιστήμιο, λοιπόν, είναι μια ευκαιρία ενεργούς πολιτικοποίησης, αφύπνισης και φυγής από την τεχνοκρατική εκπαίδευση που μας παρείχε μέχρι πρότινος το σχολείο. Είναι μια ευκαιρία, λόγω του περισσότερου ελεύθερου χρόνου που έχουμε, να ασχοληθούμε με τα κοινά, να διαμορφώσουμε άποψη (όχι μόνο για τις κρούσεις και τα ολοκληρώματα), συνείδηση, να μετάσχουμε σε αγώνες/πορείες/συλλαλητήρια/γενικές συνελεύσεις.Όπου ο καθένας κρίνει και θεωρεί ορθό.
Δυστυχώς εγώ, (μια που έφτασε εκεί) φέτος είδα την απάθεια, την αδράνεια, την απουσία, την πολιτική αφωνία, την προσέγγιση μόνο μέσω των (ωω κρατηθείτεεε) parties (!!!!!) (έχω και άλλα πολλά και αναλυτικότερα αλλά είναι κρίμα να αφιερώσω τόση έκταση για τη δαπ) να υπερψηφίζεται με μεγάλη πλειοψηφία (όπως συνηθίζεται τα τελευταία 25 χρόνια) από τους συμφοιτητές μου. Όχι, τη λύση και τη διέξοδο δεν μπορούμε να τη δώσουμε ο καθένας μόνος του. Όλοι μαζί, μέσα από συζητήσεις, μέσα από τις γενικές συνελεύσεις κάθε σχολής οφείλουμε να οργανώσουμε το διαλυμένο και πλήρως εκφυλισμένο φοιτητικό κίνημα. Οφείλουμε να αλλάξουμε ότι δε μας αρέσει. Έχουμε χρέος να αλλάξουμε το υπάρχον διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Γιατί έστω κι αν εμείς αναγκαστούμε να μεταναστεύσουμε (διωχθούμε δηλαδή από την ίδια μας τη χώρα) για να ασκήσουμε το επάγγελμά και την επιστήμη μας, ας φροντίσουμε να εξασφαλίσουμε ένα καλύτερο αύριο στη χώρα μας, τουλάχιστον, για τα παιδιά μας!
Μία συμβουλή ("ναι, μπαμπά" : P ) : Να επιδιώκετε συζητήσεις με άτομα που ανήκουν σε παρατάξεις. Να φέρετε αντίλογο, να ακούτε επιχειρήματα, απόψεις, διαφορετικές ιδέες, να ενημερώνεστε και έπειτα να εξάγετε τη δική σας δυναμική (μη στατική, μη παρωπιδική) άποψη και στάση απέναντι στην επικαιρότητα. Δεν είμαστε η γενιά του φραπέ και του υπολογιστή (όπως μας χαρακτηρίζουν οι περισσότεροι), είμαστε η γενιά που θα φέρει την αλλαγή. Ας τους το αποδείξουμε...."
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.