Εριφύλη
Περιβόητο μέλος
Η Εριφύλη αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια του τμήματος Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,559 μηνύματα.
09-05-22
14:46
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αγχώνεστε. Και δεν το λέω για να το παίξω ψύχραιμη, προς θεού! ο γέγραφε, γέγραφε! Εγώ πήγα σαν τουρίστας στις πανελλήνιες, είχα ξεχάσει και το δελτίο με τον κωδικό και τα σελφ τεστ (ναι, τόσο πολύ με ένοιαζε) και παρόλα αυτά έγραψα και πέρασα. Όσο πιο πολύ αγχώνεστε, τόσο πιο κακά θα γράψετε, το άγχος δεν βοηθάει πουθενάΔίνω και εγώ δεύτερη φορά, είχα γράφει και εγω κάτω από την βάση και έχω και εγω πιεστικούς γονείς, ΔΥΣΤΗΧΩΣ. Με αγχωσες μόνο που τα διάβασα, πρέπει να ηρεμήσεις. Έχεις κάνει μια Χ προσπάθεια και λογικό να έχεις και ένα Y άγχος, φρόντισε το Y σου να είναι πολύ μικρότερο από το Χ ! Έχεις ακόμα κάποιες μέρες επανάληψης (σκέψου πως εγώ Πέμπτη τελειώνω την ύλη της χημείας) Ηρέμησε και δώσε σημασία στο τι θες εσυ και όχι οι γονείς σ
Εριφύλη
Περιβόητο μέλος
Η Εριφύλη αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια του τμήματος Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,559 μηνύματα.
20-04-22
12:44
Οι ιδιωτικές σε βοηθάνε πάρα πολύ στο να δικτυωθείς... Ειδικά σε επαγγέλματα που απαιτούν δικτύωση, όπως η δημοσιογραφία πχ
Εριφύλη
Περιβόητο μέλος
Η Εριφύλη αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια του τμήματος Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,559 μηνύματα.
20-04-22
12:33
Σιγά μη σου ανοίγουν πόρτες, στα μούτρα σου τις κλείνουν οι ιδιωτικές σχολές είναι πολύ καλύτερες όσον αφορά την επαγγελματική αποκατάστασηΟι Πανελλήνιες σου ανοίγουν πόρτες. Θεωρώ στην ηλικία αυτή ναι πρέπει να το έχουμε προτεραιότητα γιατί στην Ελλάδα πλέον το να εργαστείς και να βγάζεις έναν καλό μισθό είναι αρκετά δύσκολο, αν δεν έχεις χαρτιά στα χέρια σου. Δεν λέω να πέσεις να πεθάνεις αλλά όλα γίνονται, αν το παλέψεις
Εριφύλη
Περιβόητο μέλος
Η Εριφύλη αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια του τμήματος Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,559 μηνύματα.
20-04-22
00:58
Θα αναγκαστούν να το δεχτούν, πίστεψε με εδώ δέχτηκαν εμένα, την θεατρίνα χαχαχ και επειδή είχα καλά μόρια, με έπρηξαν να βάλω άλλες σχολές πρώτα, αλλά εγώ έκανα το δικό μου! Το ίδιο θα κάνεις και εσύ! Η ζωή είναι δική σου, όχι των γονιών σου Και αν δεν γράψεις καλά τι έγινε? Τι θα σου κάνουν? Τίποτα... Θα νευριάσουν για μία εβδομάδα και μετά θα το ξεχάσουν... Πάρε τα όνειρα σου αγκαλίτσα και προχώρα, η ζωή είναι πάρα πολύ μικρή για να ασχολούμαστε με τις πανελλήνιεςΑρχικά ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Να πω πως περισσότερο φοβαμαι την αντίδραση των γονιών μου οταν τους πω για τους βαθμούς. Για εμένα δεν με νοιάζει τόσο, απο την άποψη ότι ξέρω πως δεν ειμαι χαζή και θα βρω την άκρη μου για το επαγγελμα που μου αρέσει είτε μέσω καποιας ιδιωτικής σχολής είτε στο εξωτερικό κλπ.
Ωστόσο οι γονείς μου είναι κολλημενοι σε απόψεις του τύπου "οι πανελλήνιες ειναι μονοδρομος", "ή πανελληνιες ή τελος", κατι το οποίο δεν ισχύει φυσικά. Επίσης, συνδέουν αμεσα την επιτυχία ενος ατομου στη ζωή με την επιτυχία του στις πανελλήνιες, κάτι το οποίο επισης δεν ισχύει.
Γιαυτό σκέφτηκα εαν οι βαθμοί ειναι χαλια παλι, να τους πω ψέμματα οτι έβγαλα παραπάνω και να με αφήσουν ήσυχη αλλα αυτο δεν θεωρείται λύση... Λες και ειμαι 10 χρονών να κρύβω βαθμους, φτάνω τα 20.
Όπως είπα για εμενα δε με νοιάζει, διότι λυσεις υπάρχουν για αυτό που θέλω να κανω στη ζωή μου. Αλλά αυτό που θα περάσω απο τους γονείς μου δεν αντέχεται ψυχολογικά.
Τους εχω παρουσιάσει σαν τέρατα, σε καμια περίπτωση δεν ειναι τερατα. Καλοί άνθρωποι είναι, απλώς ηταν πάντοτε βαθμοθηρικοι και τελειομανεις με τα παιδιά τους...
Εριφύλη
Περιβόητο μέλος
Η Εριφύλη αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια του τμήματος Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,559 μηνύματα.
19-04-22
21:01
Βασικά ηρέμησε Και να αποτύχεις τι έγινε βρε κούκλα? Σταματάει η ζωή στις πανελλήνιες? Όχι! Και τι πάει να πει θα σε έχουν για χαζή? Και γιατί πρέπει να το μάθουν κιόλας? Ναι, υπάρχει και εναλλακτική, όπως είπες, άρα? Φοβάσαι την αποτυχία για να μη σε κοροϊδεύουν? Σταμάτα να σκέφτεσαι τους άλλους, δεν τους πέφτει κανένας λόγος! Εγώ θα σου έλεγα ψυχραιμία και ηρεμία, ότι είναι να γίνει θα γίνει! Πάντως να σου πω ότι και εγώ ένιωθα ότι δεν ξέρω τίποτα και έγραψα πάνω από 15.000 μόρια (ανθρωπιστικών) χωρίς φροντιστήριο κιόλας... Μην αγχώνεσαι Όλα για κάποιο λόγο γίνονταιΚαλησπέρα. Έχω ξαναγράψει στο φόρουμ για τα προβλήματα μου και να 'μαι πάλι. Λοιπόν, δίνω φετος δεύτερη φορά απο τρίτο πεδίο (πέρσι έγραψα μόνο 9χιλιαδες διότι τα ειχα παρατησει εντελώς με τη καραντίνα, ξέρω, ανεύθυνο) και όπως λέει ο τίτλος πραγματικά φοβάμαι ότι θα τα πάω αν όχι το ίδιο χάλια με πέρσι, χειρότερα. Τα μαθήματα μου φαίνονται αρκετά δύσκολα και με εχει πιάσει μια απαισιοδοξία, η οποία με απωθεί απο το να διαβάσω και ξέρω ότι αυτό θα το μετανιώσω στο τέλος. Ωστόσο, ας συνοψίσω:
Έκθεση : Νιώθω φουλ αβεβαιότητα, καθώς είναι τοσο απρόβλεπτη. Δεν διαβαζω τοσο έκθεση γιατί και να διαβασω δεν μου μενει τίποτα και στηρίζομαι περισσότερο σε δικα μου επιχειρηματα/απόψεις/ιδέες. Διαβάζω λιγο θεωρία μέχρι εκεί. Στο Λογοτεχνικό κάνω φρισταιλ και στην έκθεση οπως ειπα αντλώ επιχειρήματα απο το κείμενο αλλα και απτο μυαλό μου. Στα διαγωνίσματα γράφω πανω κατω 14
Βιολογία: ξέρω καλα τη θεωρία και λυνω ασκησεις απο ενα βοήθημα αλλα με δυσκολεύει αρκετά, ειδικα οι αιτιολογησεις νιωθω οτι θα γράφω μπουρδες, και δε ξέρω τι να κάνω.
Φυσική: Εδώ γελάμε. Ειναι ακαταλαβιστικη για μενα και δε μπορώ να λύσω συνθέτες ασκησεις εκτος απο πολυ χαρακτηριστικες απο τα κεφάλαια.
Χημεία: η ύλη ειναι ατελείωτη και οι εξαιρέσεις που πρέπει να μάθεις ειναι τοσες πολλές πραγματικά. Επειδή η υλη ειναι τόσο ογκώδης νιωθω οτι δε μπορώ να τη βαλω σε μια τάξη μέχρι το τέλος και παω κουτουρού.
Αυτά με λιγα λογια. Δεν θέλω να γράψω παλι κάτω απτη βαση δε θα το αντέξω. Οι γονεις μου δε με στηρίζουν και νιώθω χάλια, ξέρω οτι αν αποτυχω θα με θεωρουν όλοι χαζή αλλα δεν ειμαι. Νιωθω οτι επελεξα λαθος κατεύθυνση μαλλον ή απλώς ότι δεν έχω μάθει να διαβαζω.
Νιωθω οτι δε προλαβαίνω και τις περισσοτερες ωρες της ημερας κλαίω, ακόμη και οταν διαβαζω. Έχω βρει εναλλακτικές για το αν αποτυχω φέτος στις πανελλήνιες (ιδιωτικές σχολες) οι οποίες με καθησυχαζουν κάπως αλλα δεν θελω να γραψω χαλια ενω εχω καταβάλλει μια προσπάθεια τόσους μήνες. Επίσης όλος ο περιγυρος μου θα λεει "τα διαβάζει 2 χρονια και έγραψε τοσο χαλια, χαζη ειναι;" δεν αντέχεται αυτό από άτομα που αγαπας πραγματικά. Θα χαιρόμουν να ακούσω τις απόψεις σας. (συγνώμη για το σεντόνι)