Ιατρική Αθηνών ΕΚΠΑ

Samael

Τιμώμενο Μέλος

Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 26 ετών, Πτυχιούχος του τμήματος Ηλεκτρολόγων & Ηλεκτρονικών Μηχανικών ΠΑΔΑ και μας γράφει από Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 11.841 μηνύματα.
Θα μπορούσε κάποιος να πεί πως δεν είχε την ευκαιρία να συγκεντρωθεί απόλυτα στο διάβασμα λόγω της συμμετοχής σε αγώνες και των κεκτημένων αθλητικών διακρίσεων.
Το θέμα όμως είναι πως πρόκειται για επιλογή του ατόμου αυτο.
Και πάλι, δεν είναι αξιόλογη η μοριοδότηση απο τα αθλήματα, στα ΤΕΦΑΑ εννοείται παίρνουν ΠΟΛΛΑ περισσότερα μόρια. Εν πάση περιπτώσει, αρκεί να είναι καλός άνθρωπος. Αν δεν αξίζει να περάσει τα μαθήματα δε θα τα περνάει.
Θα προτιμούσα συμφοιτητή με άνευ, μουσουλμάνο, ή με αθλήματα που είναι πραγματικά καλός άνθρωπος και διαβάζει και θα γίνει καλός γιατρός, παρά έναν γιο μεγαλογιατρού με υπερφουσκωμένο το εγώ του που μπήκε μεν "κανονικά" αλλά είναι αρχίδι και μισό.
Μαζί σου σε αυτό που λες προφανώς, δεν είναι προσωπικό το θέμα. Το αξιολογώ σαν απόφαση, πως δεν φαίνεται να πατάει σε κάποια αιτιολογημένη βάση. Κατά τα άλλα τα παιδιά που αξιοποιούν την δυνατότητα αυτή δεν φταίνε σε κάτι.
 

tan07

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο tan07 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Ιατρικής ΔΠΘ. Έχει γράψει 126 μηνύματα.
Θα μπορούσε κάποιος να πεί πως δεν είχε την ευκαιρία να συγκεντρωθεί απόλυτα στο διάβασμα λόγω της συμμετοχής σε αγώνες και των κεκτημένων αθλητικών διακρίσεων. Και πάλι, δεν είναι αξιόλογη η μοριοδότηση απο τα αθλήματα, στα ΤΕΦΑΑ εννοείται παίρνουν ΠΟΛΛΑ περισσότερα μόρια. Εν πάση περιπτώσει, αρκεί να είναι καλός άνθρωπος. Αν δεν αξίζει να περάσει τα μαθήματα δε θα τα περνάει.
Θα προτιμούσα συμφοιτητή με άνευ, μουσουλμάνο, ή με αθλήματα που είναι πραγματικά καλός άνθρωπος και διαβάζει και θα γίνει καλός γιατρός, παρά έναν γιο μεγαλογιατρού με υπερφουσκωμένο το εγώ του που μπήκε μεν "κανονικά" αλλά είναι αρχίδι και μισό.
Συμφωνώ. Τα αποτελεσματα αθλητών πότε ανακοινώνονται;
 

Kougami

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Kougami αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 226 μηνύματα.
Το κόνσεπτ με τα μόρια αθλητών είναι πως έτσι το κράτος "προάγει" την ενασχόληση των νέων με τον αθλητισμό με τα όποια οφέλη αυτό συνεπάγεται (υγεία, κοινωνικοποίηση, απομάκρυνση από ναρκωτικά κτλ).
Σε επίπεδο διεθνών διακρίσεων πως έτσι "διαφημίζεται" και "τιμάται" η χώρα στο εξωτερικό.

Για εμένα ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα με αυτή την κατηγορία είναι πως προκύπτουν αδικίες και μεταξύ των ίδιων των υποψήφιων αθλητών, διότι -κακά τα ψέματα- άλλη δυσκολία έχει το να διακριθείς στο ποδόσφαιρο που ασχολείται ο μισός πλανήτης και άλλο πχ στο τραμπολίνο που οι αθλητές του αποτελούν μια πολύ μικρή ομάδα ανθρώπων σε κάθε χώρα.
 

ιωαννηs

Επιφανές μέλος

Ο ιωαννηs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 24 ετών, Φοιτητής του τμήματος Πρόγραμμα Ιερατικών Σπουδών και μας γράφει από Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 14.374 μηνύματα.
Συμφωνώ. Τα αποτελεσματα αθλητών πότε ανακοινώνονται;
Ποια αποτελεσματα ..?δεν εχου κανει ακομα ''μηχανογραφικα'' (αιτησεις)
Οι αιτησεις τελος σεπτεμβρη ..αποτελεσματα αρχες νοεμβρη.
 

tan07

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο tan07 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Ιατρικής ΔΠΘ. Έχει γράψει 126 μηνύματα.

ιωαννηs

Επιφανές μέλος

Ο ιωαννηs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 24 ετών, Φοιτητής του τμήματος Πρόγραμμα Ιερατικών Σπουδών και μας γράφει από Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 14.374 μηνύματα.
Πλάκα κανεις. Και ξερω γω σχολές μπαινουν δεκεμβρη;
ε ναι τι νομιζες...?μαζι με τα μετεγγραφομενα παιδια γραφονται στις σχολες..ιανουαριο ισως... εξεταστικη προλαβαινουν παντως.
 

Samael

Τιμώμενο Μέλος

Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 26 ετών, Πτυχιούχος του τμήματος Ηλεκτρολόγων & Ηλεκτρονικών Μηχανικών ΠΑΔΑ και μας γράφει από Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 11.841 μηνύματα.
Το κόνσεπτ με τα μόρια αθλητών είναι πως έτσι το κράτος "προάγει" την ενασχόληση των νέων με τον αθλητισμό με τα όποια οφέλη αυτό συνεπάγεται (υγεία, κοινωνικοποίηση, απομάκρυνση από ναρκωτικά κτλ).
Κανένας που δεν έχει ενδιαφέρον στον αθλητισμό δεν πρόκειται να τον ξεκινήσει με σκοπό να πάρει μόρια στις πανελλήνιες. Και όσοι έχουν ενδιαφέρον θα έχουν ξεκινήσει κάποιο άθλημα απο πριν.

No wonder γιατί πολλά παιδιά τρέφονται ανθυγιεινά και δεν γυμνάζονται. Δεν ωθείς κάποιον σε έναν υγιεινό τρόπο ζωής δίνοντας του μόρια πανελληνίων αλλά ενημερώνοντας τον για τους κινδύνους & τα οφέλη.
 

nearos

Επιφανές μέλος

Ο nearos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μαθητής Δημοτικού. Έχει γράψει 10.712 μηνύματα.

Panatha mono

Νεοφερμένο μέλος

Ο Panatha mono αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής και μας γράφει από Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 119 μηνύματα.

Κλημεντίνη

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Κλημεντίνη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια. Έχει γράψει 1.697 μηνύματα.
Το θέμα είναι πως...
Άντε και έκανες αθλητισμό, οκει...και ;
Που κολλάει αυτό με τις σχολές και την ακαδημαϊκή επίδοση;

Είναι κάποιου είδους διευκόλυνση ;
Εαν ναι, γιατί δεν υπάρχει αντίστοιχα και για άλλες κατηγορίες που μπορεί να αντιμετωπίζουν διάφορες άλλες δυσκολίες ή εμπόδια;
Από τη στιγμή που η Ελλάδα θέλει να στέλνει αθλητές σε μεγάλες διοργανώσεις στο εξωτερικό και να προβάλλεται μέσα από τις διακρίσεις τους, προσφέρει και αυτά τα κίνητρα.
Κατα τη γνώμη μου, αν την ενδιάφερε πραγματικά ο αθλητισμός, θα στήριζε τον ερασιτεχνικό αθλητισμό αλλά στην Ελλάδα καθετι αγνο και ανιδιοτελες, απλά το προσπερνάμε γιατί δεν πουλάει.
Αν και κανείς δεν ξεκινά τον αθλητισμό με σκοπό το να πάρει μόρια, όταν μιλάμε για πρωταθλητισμό, τα πράγματα αλλάζουν.
Σε δημοφιλή αθλήματα με μεγαλο ανταγωνισμό υπάρχει διαφθορά ακόμα και για το ποια άτομα θα στελεχώσουν τις εθνικές ομάδες και σε ποιες διοργανώσεις θα συμμετάσχουν.

Και στους ολυμπιακούς φυσικά, ισχύουν τα ίδια . Πέρυσι μετά τις δηλώσεις του Ντούσκου ξέσπασε σκάνδαλο επειδή η σύντροφος του αγωνίστηκε σε άθλημα με λιγότερες πιθανότητες για μετάλλιο και τελικά όντως έμεινε εκτος μεταλλίων με αποτέλεσμα να χάσει τον μονιμο διορισμό και το «δώρο» από το ελληνικό κράτος.

Υπήρξε μάλιστα πρόταση (δεν ξέρω αν ψηφίστηκε τελικά) από την ελληνική ολυμπιακή επιτροπή να διορίζονται μόνιμοι στο ελληνικό κράτος και άτομα που δεν είναι ολυμπιονίκες.

Μετά ένα σημείο, στον πρωταθλητισμό όλοι αποβλέπουν κάπου. Η δόξα απο μόνη της δεν φτάνει, ειδικά όταν χτίζεται πάνω σε τεράστιες θυσίες.
 

Micro

Συντονιστής

Ο Micro αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 5.743 μηνύματα.
Ναι μόνο εκεί θα είχε κάποιο νόημα. Κατά τα άλλα φαίνεται κάπως αυθαίρετο.
Χώρια που για ψυχολογικά ή ψυχιατρικά θέματα δεν υπάρχει καμία απολύτως αναγνώριση.
Δεν γινεται να υπαρξει για ψυχιατρικα προβληματα , ηδη βλεπουμε τι καταχρηση γινεται με τα Ι5 στον στρατο . Δυστυχως οι διαγνωσεις αυτες δεν βασιζονται σε ακλονητα και ευδιακριτα δεδομενα
 

Samael

Τιμώμενο Μέλος

Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 26 ετών, Πτυχιούχος του τμήματος Ηλεκτρολόγων & Ηλεκτρονικών Μηχανικών ΠΑΔΑ και μας γράφει από Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 11.841 μηνύματα.
Δεν γινεται να υπαρξει για ψυχιατρικα προβληματα , ηδη βλεπουμε τι καταχρηση γινεται με τα Ι5 στον στρατο . Δυστυχως οι διαγνωσεις αυτες δεν βασιζονται σε ακλονητα και ευδιακριτα δεδομενα
Χίλιες φορές να γίνει κατάχρηση παρά να αδικηθεί κάποιος που όντως χρειάζεται μια διευκόλυνση.
Και ως έναν βαθμό θα διαφωνήσω πως δεν μπορεί να διασφαλιστεί σε έναν αρκετά μεγάλο βαθμό πως κάποιος δεν κάνει fake μια πάθηση. Γενικότερα το να μην υπάρχει μέριμνα για αυτό εκ μέρους του κράτους περνάει έμμεσα πλην σαφώς το μήνυμα πως μόνο οι ορατές ασθένειες είναι πραγματικές και σημαντικές.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

Από τη στιγμή που η Ελλάδα θέλει να στέλνει αθλητές σε μεγάλες διοργανώσεις στο εξωτερικό και να προβάλλεται μέσα από τις διακρίσεις τους, προσφέρει και αυτά τα κίνητρα.
Κατα τη γνώμη μου, αν την ενδιάφερε πραγματικά ο αθλητισμός, θα στήριζε τον ερασιτεχνικό αθλητισμό αλλά στην Ελλάδα καθετι αγνο και ανιδιοτελες, απλά το προσπερνάμε γιατί δεν πουλάει.
Αν και κανείς δεν ξεκινά τον αθλητισμό με σκοπό το να πάρει μόρια, όταν μιλάμε για πρωταθλητισμό, τα πράγματα αλλάζουν.
Σε δημοφιλή αθλήματα με μεγαλο ανταγωνισμό υπάρχει διαφθορά ακόμα και για το ποια άτομα θα στελεχώσουν τις εθνικές ομάδες και σε ποιες διοργανώσεις θα συμμετάσχουν.

Και στους ολυμπιακούς φυσικά, ισχύουν τα ίδια . Πέρυσι μετά τις δηλώσεις του Ντούσκου ξέσπασε σκάνδαλο επειδή η σύντροφος του αγωνίστηκε σε άθλημα με λιγότερες πιθανότητες για μετάλλιο και τελικά όντως έμεινε εκτος μεταλλίων με αποτέλεσμα να χάσει τον μονιμο διορισμό και το «δώρο» από το ελληνικό κράτος.

Υπήρξε μάλιστα πρόταση (δεν ξέρω αν ψηφίστηκε τελικά) από την ελληνική ολυμπιακή επιτροπή να διορίζονται μόνιμοι στο ελληνικό κράτος και άτομα που δεν είναι ολυμπιονίκες.

Μετά ένα σημείο, στον πρωταθλητισμό όλοι αποβλέπουν κάπου. Η δόξα απο μόνη της δεν φτάνει, ειδικά όταν χτίζεται πάνω σε τεράστιες θυσίες.
Ισχύει και αυτό.
Νομίζω στην Αμερική το που θα φοιτήσουν, το εαν θα πάρουν υποτροφία κτλπ. εξαρτάται σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό απο την αθλητική τους επίδοση.

Ίσως το κίνητρο να είναι αγνό δεν ξέρω, αλλά ομολογώ πως το βρίσκω λίγο περίεργο το όλο concept σε κάθε περίπτωση. Όταν μπλέκεις διαφορετικά πράγματα με τέτοιο τρόπο, συνήθως αρχίζει να χάνεται η ουσία καθώς αρχίζεις να τα αντιμετωπίζεις όλα, ακόμα και άθελα σου λίγο χρησιμοθηρικά.

Απλώς δεν πιστεύω πως το κάνουν για να προωθήσουν τον αθλητισμό. Άλλωστε εδώ στους δικούς μας χρυσούς εαν έχω καταλάβει καλά δεν τους πληρώνουν ούτε έξοδα προπόνησης, ούτε έξοδα αποστολής/συμμετοχής σε αγώνες. Τα βάζουν απο την τσέπη τους. Οπότε τους ερασιτέχνες τους έχουν ακόμα πιο γραμμένους καθώς όπως είπες, ο,τι δεν πουλάει και δεν φέρνει κέρδος είναι αόρατο για αυτούς.
 
Τελευταία επεξεργασία:

Micro

Συντονιστής

Ο Micro αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 5.743 μηνύματα.
Χίλιες φορές να γίνει κατάχρηση παρά να αδικηθεί κάποιος που όντως χρειάζεται μια διευκόλυνση.
Και ως έναν βαθμό θα διαφωνήσω πως δεν μπορεί να διασφαλιστεί σε έναν αρκετά μεγάλο βαθμό πως κάποιος δεν κάνει fake μια πάθηση. Γενικότερα το να μην υπάρχει μέριμνα για αυτό εκ μέρους του κράτους περνάει έμμεσα πλην σαφώς το μήνυμα πως μόνο οι ορατές ασθένειες είναι πραγματικές και σημαντικές.
Πάλι ομως αν γινει καταχρηση δεν αδικούνται όσοι δεν εκμεταλλεύονται μια τρύπα του συστήματος και επιλέγουν τον ηθικο δρόμο ;
Δεν ξερω αν απαραιτήτως χρειαζεται να κάνει fake μια παθηση ή απλως να λαδώσει εναν ιατρό . Για να μειωθούν τα ψευδή περιστατικά ( και πάλι δεν θα εκμηδενισθούν ) θα πρεπεί να εξετάσει όσους έχουν ήδη διαγνωσθεί ( είτε ιδιωτικά είτε σε δημόσιο , δεν έχει σημασία ) επιτροπή ψυχιάτρων , και θα χρειαστεί αρκετός χρόνος . Ηδη σε φυσιολογικες συνθήκες πολλές φορές δεν αρκεί ενα session για να πραγματοποιηθέι μια διάγνωση . Δηλαδή για την πραγμάτωση ενός τετοιου εγχειρήματος απαιτούνται σημαντικοί πόροι , που δεν νομιζω να προτίθεται καμια κυβέρνηση να διαθέσει

Αυτο που δεν ξερω είναι αν για ατομα με τετοιες παθήσεις προβλεπεται παρόμοια αντιμετωπιση με δυσλεξίες . Για άτομα με OCD πχ θα ηταν μεγαλη βοηθεια να εχουν παραταση χρονου . Για καταθλιπτικους όμως δεν θα βοηθουσε ιδιαιτερα
 

Samael

Τιμώμενο Μέλος

Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 26 ετών, Πτυχιούχος του τμήματος Ηλεκτρολόγων & Ηλεκτρονικών Μηχανικών ΠΑΔΑ και μας γράφει από Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 11.841 μηνύματα.
Πάλι ομως αν γινει καταχρηση δεν αδικούνται όσοι δεν εκμεταλλεύονται μια τρύπα του συστήματος και επιλέγουν τον ηθικο δρόμο ;
Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί βέβαια και για άλλες περιπτώσεις που περνάνε προφορική εξέταση.
Νομίζω οτι είναι ακραίο να τιμωρούνται όλοι επειδή κάποιοι είναι ηλίθιοι. Τώρα σχετικά με αυτό που λες, δεν νομίζω να γίνεται προφορική εξέταση. Βασικά δεν παίζει καν να υπάρχει ο όρος ψυχική υγεία για το υπουργείο παιδείας.
Δεν ξερω αν απαραιτήτως χρειαζεται να κάνει fake μια παθηση ή απλως να λαδώσει εναν ιατρό . Για να μειωθούν τα ψευδή περιστατικά ( και πάλι δεν θα εκμηδενισθούν ) θα πρεπεί να εξετάσει όσους έχουν ήδη διαγνωσθεί ( είτε ιδιωτικά είτε σε δημόσιο , δεν έχει σημασία ) επιτροπή ψυχιάτρων , και θα χρειαστεί αρκετός χρόνος . Ηδη σε φυσιολογικες συνθήκες πολλές φορές δεν αρκεί ενα session για να πραγματοποιηθέι μια διάγνωση . Δηλαδή για την πραγμάτωση ενός τετοιου εγχειρήματος απαιτούνται σημαντικοί πόροι , που δεν νομιζω να προτίθεται καμια κυβέρνηση να διαθέσει
Γίνεται επομένως, απλώς αδιαφορούν.
Για καταθλιπτικους όμως δεν θα βοηθουσε ιδιαιτερα
Ίσα ίσα, υπάρχουν αρκετές οργανικές παθήσεις που αντικειμενικά μειώνουν την ποιότητα ζωής μεν αλλά δεν επηρεάζουν την ικανότητα του μαθητή να διαβάσει ή γενικότερα την επίδοση του, και όμως παίρνουν μόρια. Το να δοθεί ένα boost σε κάποιον με αποδεδειγμένη κατάθλιψη όμως μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην βελτίωση της ψυχικής του υγείας, εφόσον καταφέρει να εισαχθεί στο τμήμα που θέλει. Μην σου πω μπορεί να είναι και σωτήριο βασικά γιατί μπορεί να του δίνει έναν λόγο να σηκώνεται το πρωί.
 

Micro

Συντονιστής

Ο Micro αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 5.743 μηνύματα.
Το να δοθεί ένα boost σε κάποιον με αποδεδειγμένη κατάθλιψη όμως μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην βελτίωση της ψυχικής του υγείας, εφόσον καταφέρει να εισαχθεί στο τμήμα που θέλει. Μην σου πω μπορεί να είναι και σωτήριο βασικά γιατί μπορεί να του δίνει έναν λόγο να σηκώνεται το πρωί.
Πράγματι αλλά δεν ξέρω , κάπως μου φαίνεται περίεργο να εντάσσεται η θεραπευτική σκοπιά μέσω των πανελληνίων . Δεν θα έπρεπε να είχαν τόση ισχύ στην ζωή κανενός ..
Το μόνο σίγουρο πάντως είναι πως με τα τωρινά δεδομένα πολλά καταθλιπτικά άτομα δυσκολεύονται να ανταποκριθούν . Βέβαια κάτι ακόμα που με προβληματίζει είναι , ας πούμε εντάσσονται στο 5% οι ψυχικές παθήσεις και συγκεκριμένα η ( βαριά )κατάθλιψη . Στο πανεπιστήμιο , αν δεν έχει καταφέρει ως τότε να μετριάσει τα συμπτώματα της πάθησης , θα καταφέρει να ανταπεξέλθει ; Και αν όχι δεν θα επιδεινωθεί η ψυχική του υγεία από την πίεση ; Μήπως προσπαθούμε να ανοίξουμε μια πόρτα που θα οδηγήσει στον γκρεμό; :hmm:
 

Κλημεντίνη

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Κλημεντίνη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια. Έχει γράψει 1.697 μηνύματα.
@Samael ανοίγεις τεράστιο θέμα και δυστυχώς, δυσεπίλυτο.

Θυμάμαι, μια ανάρτηση ενός καθηγητή μου, ψυχιάτρου, που έγραφε για μια θεραπευόμενη του, διαγνωσμένη χρόνια με νευρική ανορεξία και με πολλές νοσηλείες στο ιστορικό της. Έλεγε τι μεγάλο κατόρθωμα ήταν για αυτό το παιδί το γεγονός ότι κατάφερε να γράψε τη βάση στις πανελλήνιες, και τόνιζε πώς δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για αυτά τα παιδιά.

Βεβαια, όπως είπα και παραπάνω, στην πράξη είναι πολύ δύσκολο να εφαρμοστεί κάτι τέτοιο. Στις σοβαρές παθήσεις, ο νομοθέτης προβλέπει ειδική μέριμνα - όχι μόνο επειδή τα άτομα αυτά έχουν περάσει ιατρικά προβλήματα που στο παρελθόν εμπόδισαν την σοβαρή τους επίδοση, αλλά και γιατί υπάρχουν παθήσεις που, ενώ μπορεί να αντιμετωπίζονται και να ζει κανείς μια πλήρως λειτουργική καθημερινότητα, παραμένουν δυνητικά απρόβλεπτες. Δεν μπορείς να ξέρεις πώς θα εξελιχθεί, π.χ ένα αυτοάνοσο.

Στις ψυχιατρικές διαταραχές όμως, αυτός ο διαχωρισμός, γίνεται παρά πολύ δύσκολος, και στην ουσία το μόνο που που μπορεί να γίνει είναι να μπει ένα τεχνητό όριο που έρχεται σε αντίθεση με τον ίδιο τον πυρήνα της ψυχιατρικής. Του τύπου:
«Εγώ δηλαδή δεν έχω αρκετή κατάθλιψη, επειδή δεν έχω νοσηλευτεί ή δεν έχω αυτοκτονικό ιδεασμο;»
Απο εκεί και πέρα μπαινουμε σε άλλα μονοπατια. Το σώμα μπορούμε να το αντιμετωπίζουμε μηχανικά, την ψυχή όμως όχι.
 

Κλημεντίνη

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Κλημεντίνη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια. Έχει γράψει 1.697 μηνύματα.
Δεν θα έπρεπε να είχαν τόση ισχύ στην ζωή κανενός ..
Δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα.
Υπάρχουν ατομα στο ΚΕΘΕΑ, πολύ νέα, 18, 19 χρονών που στα λυκειακα τους χρονιά έχασαν τον δρόμο τους λόγω των εξαρτήσεων. Ένα από τα πιο συχνά παράπονα που άκουγες στις ομαδικές συνεδρίες είναι η απομόνωση από τον κοινωνικό τους περιβάλλον. Σκέψου, πώς αυτά τα άτομα, εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να συναναστραφούν με φίλους που συνεχίζουν τις ίδιες συνήθειες, ενώ οι φίλοι του παρελθόντος έχουν πια χαθεί όπως συμβαίνει πάντα σε αυτες τις περιπτώσεις.
Το να υπήρχε κάποια μέριμνα για μια ομαλή μετάβαση και επανένταξη τους στην κοινωνία και στην εκπαίδευση, θα ήταν πραγματικά πολύτιμο.

Το πρόβλημα είναι ότι ο μέσος άνθρωπος θα σκεφτεί: «Δηλαδη θα δώσουμε μόρια σε κάποιον που στα 18 του τα έπινε αντί να διαβάζει;» Θα πρέπει λοιπόν να αλλάξουμε ριζικά τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τις εξαρτήσεις ως κοινωνία για να γίνει οποιαδήποτε τέτοια ρύθμιση.

Φυσικα, τα άτομα αυτά μπορούν - και συχνά το κάνουν- να διαβάσουν, να δώσουν εξετάσεις και να περάσουν.
Η αλήθεια είναι όμως ότι όπως δεν φταιει κάποιος που διαγνώστηκε με μια ασθένεια, έτσι δεν φταίει και κάποιος που εγινε εξαρτημενος. Υπάρχουν ισχυρές βιολογικές βάσεις πίσω από αυτό.
Εφόσον λοιπόν βοηθας ως κοινωνία την πρώτη περίπτωση για να είσαι δίκαιη γιατί δεν βοηθάς και την δεύτερη;

Οι πανελλήνιες, εφοσον αποτελούν το εισιτήριο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, είναι ταυτόχρονα και το εισιτήριο για μια κανονικότητα, εξαιρετικά πολύτιμη για κάποιον που την έχει χάσει, και σε αυτό τον βαθμό έχουν τεράστια ισχύ.
 

Samael

Τιμώμενο Μέλος

Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 26 ετών, Πτυχιούχος του τμήματος Ηλεκτρολόγων & Ηλεκτρονικών Μηχανικών ΠΑΔΑ και μας γράφει από Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 11.841 μηνύματα.
@Samael ανοίγεις τεράστιο θέμα και δυστυχώς, δυσεπίλυτο.

Θυμάμαι, μια ανάρτηση ενός καθηγητή μου, ψυχιάτρου, που έγραφε για μια θεραπευόμενη του, διαγνωσμένη χρόνια με νευρική ανορεξία και με πολλές νοσηλείες στο ιστορικό της. Έλεγε τι μεγάλο κατόρθωμα ήταν για αυτό το παιδί το γεγονός ότι κατάφερε να γράψε τη βάση στις πανελλήνιες, και τόνιζε πώς δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για αυτά τα παιδιά.

Βεβαια, όπως είπα και παραπάνω, στην πράξη είναι πολύ δύσκολο να εφαρμοστεί κάτι τέτοιο. Στις σοβαρές παθήσεις, ο νομοθέτης προβλέπει ειδική μέριμνα - όχι μόνο επειδή τα άτομα αυτά έχουν περάσει ιατρικά προβλήματα που στο παρελθόν εμπόδισαν την σοβαρή τους επίδοση, αλλά και γιατί υπάρχουν παθήσεις που, ενώ μπορεί να αντιμετωπίζονται και να ζει κανείς μια πλήρως λειτουργική καθημερινότητα, παραμένουν δυνητικά απρόβλεπτες. Δεν μπορείς να ξέρεις πώς θα εξελιχθεί, π.χ ένα αυτοάνοσο.

Στις ψυχιατρικές διαταραχές όμως, αυτός ο διαχωρισμός, γίνεται παρά πολύ δύσκολος, και στην ουσία το μόνο που που μπορεί να γίνει είναι να μπει ένα τεχνητό όριο που έρχεται σε αντίθεση με τον ίδιο τον πυρήνα της ψυχιατρικής. Του τύπου:
«Εγώ δηλαδή δεν έχω αρκετή κατάθλιψη, επειδή δεν έχω νοσηλευτεί ή δεν έχω αυτοκτονικό ιδεασμο;»
Απο εκεί και πέρα μπαινουμε σε άλλα μονοπατια. Το σώμα μπορούμε να το αντιμετωπίζουμε μηχανικά, την ψυχή όμως όχι.
Όσο δεν μπορούν να προβλεφθούν οι οργανικές παθήσεις, άλλο τόσο οι ψυχιατρικές που μεταβάλλονται με τα χρόνια. Κάποιες μπορεί να καλυτερεύουν άλλες να χειροτερεύουν.

Κατανοώ τον προβληματισμό που αφορά τις δυσκολίες, αλλά μου φαίνεται εντελώς επιστημονική φαντασία που η αντιμετώπιση απο την πολιτεία σε αυτό το κομμάτι είναι σε στυλ : "Μια χαρά είσαι, όλα είναι στο μυαλό σου". Το κύριο ζήτημα είναι πως δεν υπάρχει κυριολεκτικά απολύτως καμία μέριμνα. Δεν χρειάζεται να είναι συνεπής για τα δεδομένα της ψυχιατρικής, ακόμα και συμβολική να ήταν θα έπαιζε ρόλο.

Εξάλλου αναπόφευκτα ο διαχωρισμός υπάρχει και δεν είναι ντροπή να αναγνωρίζεται αυτό.
Η κάθε περίπτωση, ακόμα και με την ίδια πάθηση έχει άλλη σοβαρότητα, δυσκολία κτλπ. Οπότε μια συνεκτίμηση απο πες π.χ. 3 ψυχιάτρους σε συνδυασμό με προηγούμενο ιστορικό, ίσως να αρκούσε για να θεσπιστεί ένα συμβολικό boost. Θα μπορούσαν δηλαδή να δίνουν κάτι, έστω και μικρό.

Πράγματι αλλά δεν ξέρω , κάπως μου φαίνεται περίεργο να εντάσσεται η θεραπευτική σκοπιά μέσω των πανελληνίων . Δεν θα έπρεπε να είχαν τόση ισχύ στην ζωή κανενός ..
Δυστυχώς ή ευτυχώς έχουν όμως.
Οι πανελλήνιες καθορίζουν τι θα κάνεις για τα επόμενα τέσσερα χρόνια μίνιμουμ, καθώς και την μετέπειτα καθημερινότητα σου.

Δεν έχει να κάνει τόσο με τις πανελλήνιες ωστόσο. Λόγου χάρη μπορεί θεραπευτικά να λειτουργεί η μουσική. Απλώς εκεί είναι πιο εύκολο να ασχοληθείς μαζί της.
Το μόνο σίγουρο πάντως είναι πως με τα τωρινά δεδομένα πολλά καταθλιπτικά άτομα δυσκολεύονται να ανταποκριθούν .
Δεν νομίζω πως νοιάζεται κανένας για αυτό, όπως φαίνεται τους έχουν χεσμένους. Το γεγονός πως δεν θυμάμαι καν να έχει ανοίξει συζήτηση για αυτό απο δημόσιο βήμα λέει πολλά. Και η αλήθεια είναι πως δεν έχουν μόνο αυτούς. Έχουν και τους ανάπηρους. Αλήθεια, πόσο εύκολο είναι για κάποιον με αναπηρία να παρακολουθήσει απρόσκοπτα τα μαθήματα της σχολής του ; Υπάρχουν υποδομές ; Το υλικό είναι κατάλληλα προσαρμοσμένο ;
Βέβαια κάτι ακόμα που με προβληματίζει είναι , ας πούμε εντάσσονται στο 5% οι ψυχικές παθήσεις και συγκεκριμένα η ( βαριά )κατάθλιψη . Στο πανεπιστήμιο , αν δεν έχει καταφέρει ως τότε να μετριάσει τα συμπτώματα της πάθησης , θα καταφέρει να ανταπεξέλθει ; Και αν όχι δεν θα επιδεινωθεί η ψυχική του υγεία από την πίεση ; Μήπως προσπαθούμε να ανοίξουμε μια πόρτα που θα οδηγήσει στον γκρεμό; :hmm:
Εκφράζεις πολύ εύλογα ερωτήματα.
Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούμε να ξέρουμε με σιγουριά. Η κάθε περίπτωση είναι μοναδική.
Υπάρχει και το ενδεχόμενο που λες πάντως. Για αυτό θέλει προσοχή.

Και δεν το λεω μόνο για όσους πάσχουν απο ψυχικά νοσήματα αλλά γενικά.
Πόσα παιδιά είναι που περνάνε σε σχολές που δεν τους αρέσουν και για τον α ή β λόγο μένουν, με αποτέλεσμα να νιώθουν σημαντική πίεση ; Πιστεύω ο προσωπικός οδηγός του καθενός πρέπει να είναι το τι νιώθει. Εαν για μεγάλο χρονικό διάστημα αναγκάζεσαι να κάνεις κάτι που σε κάνει να νιώθεις άσχημα, πρέπει να κάνεις κάποια αλλαγή, καθώς θα λειτουργήσει συσσωρευτικά και εαν δεν αντιμετωπιστεί θα χειροτερέψει, ή πιθανώς να οδηγήσει και στην ανάπτυξη κάποιας ψυχικής νόσου.
 

theodle

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο theodle αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών. Έχει γράψει 164 μηνύματα.
Να κανω μια ερωτηση. Ας υποθέσουμε οτι καποιος περνάει ιατρικη και στα 6 χρόνια την ολοκληρώνει. Όταν παει για το αγροτικό του με τι οικονομικές απολαβές ξεκιναει?

Και γενικα μετέπειτα οι μισθοί των ιατρών με τι ξεκινάνε και μέχρι πόσα μπορεί να φτάσει ένας ανωτατος?
 

ιωαννηs

Επιφανές μέλος

Ο ιωαννηs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 24 ετών, Φοιτητής του τμήματος Πρόγραμμα Ιερατικών Σπουδών και μας γράφει από Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 14.374 μηνύματα.
Να κανω μια ερωτηση. Ας υποθέσουμε οτι καποιος περνάει ιατρικη και στα 6 χρόνια την ολοκληρώνει. Όταν παει για το αγροτικό του με τι οικονομικές απολαβές ξεκιναει?

Και γενικα μετέπειτα οι μισθοί των ιατρών με τι ξεκινάνε και μέχρι πόσα μπορεί να φτάσει ένας ανωτατος?
Το ''αγροτικο'' πληρωνεται 900€ και αν εισαι σε δομη που εχει εφημεριες πας στα 1200
Τα ιδια λευτα εχουν και οι μαθητευομενοι γιατροι
Οταν βγουν ως επιμελητες Β πανε στα 1500 (μαζι με εφημεριες )
Και οταν πανε επιμελητες Α και κατι πριν στα 2200 (μαζι με εφημεριες )
 

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top