Tι θα ψηφίσετε στις εκλογές του Σεπτεμβρίου;

[Guest 001921]

εσυ φαινεται να μη γνωριζεις καλα τι συμβαινει στην ελλαδα, μιλας σα να φταιμε εμεις για οτι εχει συμβει στην ελλαδα στο χερι μας ειναι να την αλλαξουμε, αλλα αν καθομαστε και συνεχιζουμε τη τακτικη των γονιων μας να σφαζομαστε μεταξυ μας για ενα κωλοκομμα τοτε ειμαστε καταδικασμενοι. λεω αυτα τα μετρα ουτοπικα οχι επειδη δεν ειναι απαραιτητα αλλα γιατι στην ελλαδα που ζουμε σημερα που ο καθενα κοιταει το κωλο του ΑΚΟΜΑ δε μπορουν να εφαρμοστουν χωρις να τη πληρωσουν και αυτοι που δεν φταινε.
αλλα οταν ακομα βλεπω κομματοσκυλα ετων 18, ας το αφησουμε το θεμα παμε για φουντο ολοι και ο τελευταιος να κλεισει τη πορτα

Ναι, φυσικά, τίποτε δεν γνωρίζω. Δεν ζω στην Ελλάδα, στο Ουτοπισταν ζω.
Πράγματι, δίκιο έχεις, εμείς δεν φταίμε, άρα εμείς πρέπει να βοηθήσουμε να αλλάξει η κατάσταση και ελπίζω να γίνει.
Από την στιγμή που αναφέρεις ότι το 'ουτοπικός' το εννοείς αλλιώς, τότε ζητώ συγγνώμη, απλά το κατάλαβα αλλιώς.
Από ότι καταλαβαίνω λοιπόν, θεωρείς σωστό το πρόγραμμα 9 σημείων, αλλά θεωρείς ότι δεν θα εφαρμοστεί σωστά ή και καθόλου; Εγώ θέλω να πιστεύω πως θα γίνει, εάν δωθει ευκαιρία στο πρόγραμμα. Κανείς δεν μπορεί να είναι 100% σίγουρος, αυτό είναι αλήθεια.
Τέλος, θέλω να πω ότι με κρίνεις λάθος. Δεν έχω καμία απολύτως διάθεση να αρχίζω ανούσιες αντιπαραθέσεις. Θέλω να σου πω πώς δεν είμαι κομματόσκυλο. Διότι, άσχετα από το εάν αυτήν την στιγμή στηρίζω την ΕΚ, δεν είμαι προσκολλημένος σε αυτήν, ούτε συμφωνώ τυφλά με ότι λέει. Υπάρχουν πολλά τα οποία λέει και με τα οποία διαφωνώ, και η ΕΚ και ο Λεβέντης. Αλλά και πάλι σού λέω, παρακολουθώ την, άρα μπορώ να πω την αλήθεια εάν υπάρχει λάσπη ενάντια της. Δεν είμαι όμως κολλημένος σε αυτήν, ούτε έχω ταμπού για να την κρίνω, δες το ποστ-απάντηση στον Dias, μία ή δύο σελίδες όπισθεν. Το να είμαι φανατικός με την δημοκρατία, την διαφάνεια, την ισοκρατία και ισοπολιτεία, αλλά και την αλήθεια και δικαιοσύνη, δεν σημαίνει ότι είμαι κομματόσκυλο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γιάννης123]

Ναι, φυσικά, τίποτε δεν γνωρίζω. Δεν ζω στην Ελλάδα, στο Ουτοπισταν ζω.
Πράγματι, δίκιο έχεις, εμείς δεν φταίμε, άρα εμείς πρέπει να βοηθήσουμε να αλλάξει η κατάσταση και ελπίζω να γίνει.
Από την στιγμή που αναφέρεις ότι το 'ουτοπικός' το εννοείς αλλιώς, τότε ζητώ συγγνώμη, απλά το κατάλαβα αλλιώς.
Από ότι καταλαβαίνω λοιπόν, θεωρείς σωστό το πρόγραμμα 9 σημείων, αλλά θεωρείς ότι δεν θα εφαρμοστεί σωστά ή και καθόλου; Εγώ θέλω να πιστεύω πως θα γίνει, εάν δωθει ευκαιρία στο πρόγραμμα. Κανείς δεν μπορεί να είναι 100% σίγουρος, αυτό είναι αλήθεια.
Τέλος, θέλω να πω ότι με κρίνεις λάθος. Δεν έχω καμία απολύτως διάθεση να αρχίζω ανούσιες αντιπαραθέσεις. Θέλω να σου πω πώς δεν είμαι κομματόσκυλο. Διότι, άσχετα από το εάν αυτήν την στιγμή στηρίζω την ΕΚ, δεν είμαι προσκολλημένος σε αυτήν, ούτε συμφωνώ τυφλά με ότι λέει. Υπάρχουν πολλά τα οποία λέει και με τα οποία διαφωνώ, και η ΕΚ και ο Λεβέντης. Αλλά και πάλι σού λέω, παρακολουθώ την, άρα μπορώ να πω την αλήθεια εάν υπάρχει λάσπη ενάντια της. Δεν είμαι όμως κολλημένος σε αυτήν, ούτε έχω ταμπού για να την κρίνω, δες το ποστ-απάντηση στον Dias, μία ή δύο σελίδες όπισθεν. Το να είμαι φανατικός με την δημοκρατία, την διαφάνεια, την ισοκρατία και ισοπολιτεία, αλλά και την αλήθεια και δικαιοσύνη, δεν σημαίνει ότι είμαι κομματόσκυλο.

ρε πας καλα; εσενα ειπα κομματοσκυλο; κομματοσκυλα λεμε ολους τους καραγκιοζηδες του πολιτικου στρατου της νδ πασοκ που τωρα λογω συμφεροντων εχουν μεταφερθει και σε συριζα και λοιπους. ο λεβεντης τουλαχιστον αυτο το αντιμαχεται

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[john_doe]

*Θέλει να χάσει τις εκλογές*

Στην περίφημη λίστα των σφαλμάτων λογικής η "δίκη προθέσεων" κατέχει περίοπτη θέση. Δηλαδή να προσπαθείς να εξηγήσεις μια πράξη κάνοντας υποθέσεις γιαυτό που στην πραγματικότητα επιθυμούσε να κάνει ο αυτουργός τους άσχετα με το τί τελικά έκανε.
Είναι λογικό σφάλμα γιατί ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για το τί σκεφτόταν ο άλλος.
Οπότε, δεν καταλαβαίνω που εδράζεται η βεβαιότητα ότι ο Τσίπρας θέλει να χάσει τις εκλογές εφόσον συμμετέχει σ'αυτές και κάνει και καμπάνια.
Πιστεύω ότι αυτό το λογικο σφάλμα πηγαζει από την αντίληψη που υπάρχει μέχρι και σήμερα ότι ο Τσίπρας και η ομάδα του είναι φοβεροί επικοινωνιολόγοι, μάγοι σχεδόν που όταν κάνουν λάθη δεν είναι επειδή δεν ξέρουν αλλά επειδή το θέλουν.
Κάνετε λάθος. Ήταν από τις πιο τραγικές επικοινωνιακές ομάδες που πέρασαν ποτέ από το Μαξίμου.
Ωστόσο υπάρχει κάτι ακόμα. Και καλοί να ήταν αυτο το αποτέλεσμα θα είχαν. Η επικοινωνία πρέπει να έχει αντικείμενο, πρέπει να έχεις ένα στόχο να καταφέρεις και να έχεις βγάλει τα μηνύματα που θα σε οδηγήσουν στον στόχο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει στρατηγική και ως εκ τούτου ούτε επικοινωνία επειδή ξέρει ότι οι επτά μήνες τραγικής διακυβέρνησης που κατέληξαν αλλού από εκεί που είχαν ξεκινήσει χωρίς προηγουμένως να έχουν προετοιμάσει τον κοσμο για τη στροφή δεν δικαιολογουνται. Το πρόβλημα το επέτεινε το δημοψήφισμα.
Έχω μια πρόταση. Να εμφανίζονται γονυπετείς ζητώντας συγγνώμη περίλυποι και ο Αλέξης Τσίπρας να ακολουθήσει την τακτική με την οποία ξεκίνησε: να επιδιώκει να τον λυπηθούν.Τότε κάτι θα κάνουν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 001921]

ρε πας καλα; εσενα ειπα κομματοσκυλο; κομματοσκυλα λεμε ολους τους καραγκιοζηδες του πολιτικου στρατου της νδ πασοκ που τωρα λογω συμφεροντων εχουν μεταφερθει και σε συριζα και λοιπους. ο λεβεντης τουλαχιστον αυτο το αντιμαχεται

Συγνώμη ,αλλά πρώτον σού μιλώ ευγενικά, δεν χρειάζεται αυτός ο τόνος και δεύτερον, εάν δεν μιλούσες για εμένα, μπορούσες να το διαχωρισεις απο το υπόλοιπο σχόλιο-απάντησή σου σε εμένα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Gaspar]

δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιους τους πείραξε τόσο πολύ ο λεβέντης. ξαφνικά όλοι έπεσαν πάνω του
ο λεβέντης είναι το τελευταίο που θα έπρεπε να μας νοιάζει τώρα.

πρώτος στόχος είναι να φύγουν οι άχρηστοι, να τελειώνουμε ιστορικά με την αριστερή φαρσοκωμωδία

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γιάννης123]

εσυ τι παριστανεις ρε; ολοι ιδιοι ειναι συριζα, νδουλα και λοιποι γελοιοι. Το αν ειπε 2 ψεματα παραπανω ο ενας απο τον αλλο δε καθιστα καποιον αξιοτερο, ολοι προδοτικα κυβερνησαν. ειναι καιρος να σοβαρευτουμε μερικοι

Συγνώμη ,αλλά πρώτον σού μιλώ ευγενικά, δεν χρειάζεται αυτός ο τόνος και δεύτερον, εάν δεν μιλούσες για εμένα, μπορούσες να το διαχωρισεις απο το υπόλοιπο σχόλιο-απάντησή σου σε εμένα.

ποιος τονος; εγω προσπαθω να σου εξηγησω οτι δε τα χω με σενα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 001921]

ποιος τονος; εγω προσπαθω να σου εξηγησω οτι δε τα χω με σενα

Το 'ρε πας καλά; είπα εσένα κομματόσκυλο ;'δεν θα έλεγα ότι είναι ευγενικό. Και σού είπα, ότι από την στιγμή που δεν το διαχώρισες ξεκάθαρα από το υπόλοιπο ποστ-απάντησή σου, είναι λογικό να νόμισα ότι ανάφερεται σε εμένα. Πάντως νομίζω ότι πρέπει να το αφήσουμε, δεν είναι το θέμα συζήτησης εδώ αυτό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[john_doe]

Δηλαδή υπάρχει άθρωπας που βλέπει τον Τσίπρα να αγωνίζεται να διαβάσει από το ότο κιου πράγματα που δεν καταλαβαίνει, κουνώντας μια το κεφάλι, μια τα φρύδια, μια τ' αυτιά και δεν εξοργίζεται που είχαμε πρωθυπουργό έναν τύπο που δεν έχει τα προσόντα ούτε να διαφημίσει το σετ ανοξείδωτων μαχαιριών με δώρο ένα καταπληκτικό ρολόι σε τέσσερα φλούο χρώματα;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 186240]

Πάνε για Χρυσή Σφαίρα οι ΑΝΕΛ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Gate4]

Δεν παίζει να ανέβει αρκετά η χρυσή αυγή; :/

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dalian]

Πάνε για Χρυσή Σφαίρα οι ΑΝΕΛ

Για Χρυσά Βατόμουρα εννοείς...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 001921]

Για Χρυσά Βατόμουρα εννοείς...

Και όμως, μπορεί και να πειστεί το μίνιμουμ του 3%, αν και οι πιθανότητες είναι ενάντια σε αυτό το ενδεχόμενο... Μ' αρέσει πάντως το μήνυμα στον Τσίπρα, να πάει και δεξιά, αφού η αριστερά απέτυχε, ότι νά 'ναι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[john_doe]

Γιατί θα ψηφίσω Ν.Δ.

Τα περί ύφους, τα είπαμε προχθές και δεν υπάρχει λόγος να επανέλθουμε. Τώρα, από τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη έχουμε, επιπλέον, δείγματα λαϊκισμού (π.χ., θα απαλλάξω τους αγρότες από τη φορολόγηση, θα τα φορτώσω σε κάποιους άλλους), καθώς και δείγματα παραδοσιακού πολιτικάντικου τοπικισμού (π.χ., οι Κρητικοί να ψηφίσουν Κρητικό για πρωθυπουργό).

Ωραία είναι όλα αυτά για όσους διασκεδάζουμε πότε πότε με γραφικότητες και αστεία της κατηγορίας «χωρατό» (όπως το σύνθημα των Κρητικών στη συγκέντρωση του Ηρακλείου: «Βαγγέλη σέξι, σκίσε τον Αλέξη»...), αλλά αυτά δεν αλλάζουν την ουσία του θέματος για το οποίο γίνονται οι εκλογές. Αυτός είναι ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης και το ξέραμε πάντα. Δεν είναι καινούργιος και η προεκλογική εκστρατεία που διεξάγει, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, εκεί κατατείνει: να μας θυμίσει ότι δεν είναι καινούργιος.

Οι εκλογές αυτές, όμως, γίνονται με αφορμή τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ· και, ως αφορμή, η διάσπαση είναι πολύ σοβαρή και δεν μπορούσε να την αγνοήσει ο Τσίπρας. Οι 40 βουλευτές που θα μάζευε ο Λαφαζάνης αν τον έδιωχνε ο Τσίπρας ―και οι οποίοι, μην αμφιβάλλετε, θα γίνονταν 50 και 60, αν ο Τσίπρας προσπαθούσε να κυβερνήσει συνεργαζόμενος με δυνάμεις της προηγούμενης Βουλής― δεν θα ανταποκρίνονταν στην πραγματική δύναμη των λαφαζανιστών-δραχμιστών στην κοινωνία. (Το δείχνουν και οι πρόσφατες μετρήσεις της κοινής γνώμης, υπ’ όψιν). Καλώς γίνονται οι εκλογές, λοιπόν, αφού δεν γινόταν αλλιώς.

Η αιτία των εκλογών, όμως, είναι βαθύτερη και ο Μεϊμαράκης ―μάγκας ή μη, άσχετο εν προκειμένω― την έχει συλλάβει ή, σωστότερα, αφού μιλούμε περί Βαγγέλα, την έχει πιάσει: είναι η προφανής αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει. Η πλήρης αδυναμία τους να κάνουν ακόμη και τα στοιχειώδη, εκτός από διευθέτηση πελατών (π.χ. με τις επαναπροσλήψεις των απολυθέντων). Αυτό εννοεί ο Μεϊμαράκης όταν κατηγορεί τον Τσίπρα ότι δραπετεύει από ευθύνες που δεν μπορεί να σηκώσει. Σημειωτέον, δε, ότι η μόνη πρωτοτυπία που επιχείρησαν ήταν η κατεδάφιση της μοναδικής μεταρρύθμισης με ευρύτατη αποδοχή, στα κόμματα και την κοινωνία, αυτήν της Παιδείας.

Αφήστε κατά μέρος τα αποτελέσματά της στην οικονομία και πάρτε αυτή καθαυτή τη δήθεν ηρωική διαπραγμάτευση, για την οποία ο Τσίπρας μάλιστα δηλώνει περήφανος. Ας μην κοροϊδευόμαστε: οι Ευρωπαίοι τον άφησαν να χάνει χρόνο χωρίς να τον προκαλούν και αυτός σπατάλησε ολόκληρο εξάμηνο, ακολουθώντας τυφλά τον ανεκδιήγητο αγορίνο, ώσπου να βρεθεί με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο και να δεχθεί τα πάντα από εκείνους τους οποίους συστηματικά πρόσβαλε και έβριζε.

Πάρτε, επίσης, το προσφυγικό. Ακόμη θυμάμαι τη μεγαλομπεμπέκα του υπουργείου Μετανάστευσης να λέει σε δημοσιογράφο, με το υφάκι της ευκατάστατης χομπίστριας της Αριστεράς, που κάτι την έχει ενοχλήσει: «Ε, τώρα εγώ τι να σας κάνω; Είμαι στις Βρυξέλλες». Ηταν μόλις είχε ξεκινήσει η απότομη άνοδος του κύματος των προσφύγων... Χρειάσθηκε, λοιπόν, να φθάσουμε να έχουμε μια υπηρεσιακή κυβέρνηση και μάλιστα υπό τη Β. Θάνου, αλλά ευτυχώς με έναν σοβαρό υπουργό στο πρόσωπο του Ν. Χριστοδουλάκη, ώστε να δούμε την κυβέρνηση να κάνει τα απολύτως αναγκαία για να αντιμετωπίσει τα απολύτως άμεσα, όπως η αποσυμφόρηση της Λέσβου, αρχικά, και έπειτα των άλλων νησιών.

Ετερο παράδειγμα είναι η αποτυχία του υπουργείου Παιδείας να ανταποκριθεί στα βασικά. Ελαφρά τη καρδία και γενναιόδωροι όπως πάντα, τράβηξαν ένα ωραίο 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση, νομίζοντας ότι αφορά μόνον ορισμένα σχολεία της ελίτ και, αυτή την ώρα, με τη σύγχυση που επικρατεί στην αγορά των 8.000 φροντιστηρίων ξένων γλωσσών και μέσης εκπαίδευσης, γονείς και ιδιοκτήτες υποχρεώνονται σε παράτυπες μεθόδους συμψηφισμού, προκειμένου οι σχολάρχες να καταβάλουν ένα φόρο που τυπικά ισχύει, αλλά υποτίθεται ότι θα αποσυρθεί.

Εκτός από την πάταξη της «ρετσινιάς της αριστείας» και την αναμόρφωση της ιστοσελίδας του υπουργείου, σε τίποτε άλλο δεν μπόρεσε να συνεννοηθεί το δίδυμο του καταθλιπτικού και του φαλλοκεντρικού ποιητή, με αποτέλεσμα δεκάδες χιλιάδες θέσεις εκπαιδευτικών να είναι σήμερα κενές. Βλέπετε, ιδεολογικά δεν τους πάει να μεταρρυθμίσουν ένα σύστημα που φτιάχτηκε για να υπηρετεί πρωτίστως το συμφέρον των 150.000 εκπαιδευτικών του Δημοσίου. Δεν έχουν, όμως, ούτε τα λεφτά για να το συντηρήσουν. Τι κάνουν; Τίποτα. Κάθονται και περιμένουν τον Godot...

Αυτή, όμως, δεν είναι μόνο η περίπτωση του υπουργείου Παιδείας, είναι η περίπτωση όλης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορούν ούτε καν να παραστήσουν ότι κυβερνούν στοιχειωδώς. Δεν μπορούν να αναμετρηθούν με την πραγματικότητα ―πολύ απλά, τους υπερβαίνει. Η υπόθεση της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία ήταν μια παρωδία του ΕΑΜ, που διαλύθηκε μόλις προσέκρουσε στην πραγματικότητα. Πήραν την εξουσία, καταφέρνοντας να ενώσουν τρία ρεύματα: το αντιμνημονιακό, το εθνολαϊκιστικό και της πανικόβλητης ενώπιον του τέλους της πασοκαρίας. Ομως, δεν μπορούν ούτε την πραγματικότητα να αλλάξουν ούτε οι ίδιοι να προσαρμοσθούν κάπως.

Η χώρα χρειάζεται επειγόντως κυβέρνηση και, παρά τα διάφορα κακόγουστα ή ακόμη και αποκρουστικά της, η Νέα Δημοκρατία είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να λειτουργήσει ως κορμός μια κυβέρνησης που θα κρατήσει τη χώρα όρθια. Δεν με νοιάζουν, λοιπόν, οι μαγκιές του Μεϊμαράκη, ούτε οι νεοκαραμανλικές οσμές που αναδίδει η εκστρατεία, γιατί τώρα προέχουν σοβαρότερα θέματα. Προσωπικώς, προτιμώ καφενειακούς τρόπους και κοινό νου, παρά καφενειακές ουτοπίες περιτυλιγμένες σε ευπρέπεια, αριστερή μελαγχολία και ανεπάρκεια μπροστά στην πραγματικότητα.

Αυτή είναι η χώρα και η θέση της, αυτοί είμαστε εμείς, αυτές είναι και οι επιλογές που έχουμε. Ας κάνουμε το καλύτερο με τα μέσα που διαθέτουμε. Τα λοιπά είναι για να διασκεδάζουμε και να περνά ευχάριστα η ώρα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[john_doe]

Αρθράρα Ευάγγελου Βενιζέλου στο Books' Journal, τεύχος 58

Ουδέν κακόν αμιγές καλού: οι προϋποθέσεις της εθνικής υπέρβασης


Αν δεν μεσολαβούσε το επτάμηνο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ / ΑΝΕΛ, τι θα είχε συμβεί στη χώρα;

Είναι εύλογο να υποθέσει κάποιος ότι θα ολοκληρωνόταν η τελευταία αναθεώρηση του προγράμματος που έληγε στις 31/12/2014 και είχε παραταθεί ώς τις 28/2/2015. Η προηγούμενη κυβέρνηση θα αναγκαζόταν να εισηγηθεί και η προηγούμενη Βουλή να ψηφίσει μια δέσμη μέτρων, ο δημοσιονομικός στόχος των οποίων θα βρισκόταν κοντά στο περιβόητο «μέιλ Χαρδούβελη».

Θα υπήρχαν βεβαίως τεράστιες πολιτικές και κοινωνικές αντιδράσεις. Η προηγούμενη κυβέρνηση θα είχε κατηγορηθεί και πάλι για υποχωρητικότητα, προδοσία και δωσιλογισμό, παρ’ ότι μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου κατηγορήθηκε γιατί δεν συνήψε τη συμφωνία πριν από τις εκλογές!

Η υιοθέτηση των μέτρων αυτών θα οδηγούσε στην καταβολή των εκκρεμών τελευταίων δόσεων του δεύτερου ευρωπαϊκού δανείου που είχε χορηγηθεί το 2012 από το EFSF με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους, θα επέτρεπε στο ΔΝΤ να καταβάλει τις δόσεις του δικού του δανείου που ίσχυε ώς τα τέλη Μαρτίου 2016 και στην ΕΚΤ, μαζί με τις κεντρικές τράπεζες των κρατών - μελών της ευρωζώνης, να επιστρέψουν στην Ελλάδα τα κέρδη από τα χαρτοφυλάκια τους ελληνικών ομολόγων.

Ταυτοχρόνως η Ελλάδα –σύμφωνα με την απόφαση που είχε λάβει το Eurogroup ήδη από το Νοέμβριο του 2014– θα εισερχόταν στο καθεστώς της ενισχυμένης προληπτικής πιστωτικής γραμμής (ECCL) έχοντας στη διάθεσή της τα 11 δισ. που είχαν μείνει αδιάθετα στο ΤΧΣ από το δεύτερο δάνειο λόγω μικρότερων –μέχρι τις εκλογές του Ιανουαρίου– αναγκών για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Δεν θα υπήρχε κλίμα αβεβαιότητας που ωθεί προς τη διαρροή καταθέσεων. Δεν θα χρειαζόταν η συνεχής αύξηση της εξάρτησης των τραπεζών από την ΕΚΤ και τον ELA. Δεν θα υπήρχε συνεχής διόγκωση των μη εξυπηρετουμένων δανείων.

Η αγορά θα βρισκόταν στον ρυθμό και το κλίμα του Δεκεμβρίου 2014. Ενίσχυση της αισιοδοξίας, προσδοκία θετικού ρυθμού ανάπτυξης, διατήρηση και βελτίωση του πρωτογενούς πλεονάσματος.

Ο ΟΔΔΗΧ θα συνέχιζε σιγά σιγά, σε συνεργασία με τους εταίρους, το πρόγραμμα έκδοσης νέων ομολόγων με αποδεκτά επιτόκια στο πλαίσιο που επιτρέπει το μικρό μέσο επιτόκιο του συνόλου του δημοσίου χρέους, όπως διαμορφώθηκε με την αναδιάρθρωση του 2012.

Οι τράπεζες θα έβλεπαν τη χρηματιστηριακή τους αξία να αυξάνει και, μαζί με αυτήν, να ενισχύεται το χαρτοφυλάκιο του ΤΧΣ που ανήκε στο Δημόσιο και είχε φτάσει τα 25 δισ. τον Μάιο του 2014. Δεν θα υπήρχε βεβαίως ανάγκη νέας ανακεφαλαιοποίησης μέσω του ΤΧΣ με τη λήψη νέου δανείου που επιβαρύνει το δημόσιο χρέος. Άλλωστε, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είχε ήδη προσελκύσει από το 2012 ιδιωτικά κεφάλαια περίπου 8,5 δισ.

Θα είχε ταυτοχρόνως φτάσει η στιγμή για την εφαρμογή των δεσμεύσεων του Eurogroup του 2012 για περαιτέρω παραμετρικές αλλαγές στο χρέος, κυρίως δηλαδή στους όρους του δανείου του EFSF. Οι όροι του δανείου αυτού, όπως διαμορφώθηκαν το 2012, συνεπάγονταν μείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους σε καθαρή παρούσα αξία ίση προς το 49% του ελληνικού ΑΕΠ του 2013, δηλαδή περίπου 100 δισ. (annual report 2014 του ESM, σ. 29-30). Η σταθεροποίηση των κυμαινόμενων επιτοκίων, η επιμήκυνση της περιόδου χάριτος και της ήδη μεγάλης περιόδου αποπληρωμής θα οδηγούσε σε πρόσθετο κούρεμα σε όρους παρούσας αξίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα έκανε βεβαίως σημαία του τη σύγκληση διεθνούς διάσκεψης για ένα γενναίο ονομαστικό κούρεμα του χρέους, ερήμην προφανώς των δανειστριών χωρών - μελών της ευρωζώνης, των λαών και των Kοινοβουλίων τους. Θα επέμενε στην πρότασή του για μονομερή άρνηση εξυπηρέτησης του χρέους. Αρκετοί θα πίστευαν ότι όλα αυτά είναι σοβαρά και τα εννοεί. Όπως θα πίστευαν ότι η «γερμανόδουλη» κυβέρνηση δεν διαπραγματεύεται σκληρά και δεν χρησιμοποιεί την απειλή του Grexit ως μέσο πίεσης και εκβιασμού των εταίρων, που έντρομοι θα υποχωρούσαν και θα έδιναν δάνειο χωρίς όρους και ονομαστικό κούρεμα χρέους, που κουρεύτηκε το 2012 κατά 126 δισ. ονομαστικά και κατά περίπου 200 δισ. σε παρούσα αξία (NPV).

Οι ιδιωτικοποιήσεις θα είχαν συνεχιστεί, χωρίς κενό επτά μηνών, χωρίς απειλές για ακυρώσεις και διώξεις. Αλλά και χωρίς να επιβληθεί η ίδρυση ταμείου στο οποίο να μεταφερθούν, ως εγγύηση προς τους δανειστές, περιουσιακά στοιχεία αξίας 50 δισ.

Το ισοζύγιο απασχόλησης θα εξακολουθούσε να είναι θετικό και δειλά δειλά να καταγράφεται μείωση της ανεργίας.

Το πιλοτικό στάδιο του εγγυημένου επιπέδου διαβίωσης που εφαρμοζόταν σε 13 δήμους, ένα ανά περιφέρεια, θα είχε ολοκληρωθεί και θα είχε αρχίσει η φάση της καθολικής του εφαρμογής. Με την αντιπολίτευση να ισχυρίζεται βεβαίως ότι τα δικά της μέτρα για την ανθρωπιστική κρίση θα είναι πολύ πιο γενναιόδωρα.

Οι ψηφισμένες πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου ρυθμίσεις για τις εκατό δόσεις και τα κόκκινα δάνεια θα εφαρμόζονταν χωρίς την αναστολή λόγω των εκλογών του Ιανουαρίου. Η προστασία της πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς θα βρισκόταν στο επίπεδο του Δεκεμβρίου 2014, που τους επτά τελευταίους μήνες δεν βελτιώθηκε ουσιαστικά σε τίποτα. Αλλά η αντιπολίτευση θα υποσχόταν πολύ πιο φιλικές ρυθμίσεις και θα επαναλάμβανε τις συνήθεις καταγγελίες για την «ταξική σκληρότητα» της κυβέρνησης.

Ο ΕΝΦΙΑ θα είχε διατηρηθεί μέχρι το προβλεπόμενο χρονικό σημείο, αλλά το κίνημα τού «δεν πληρώνω» θα ήταν ένα από τα βασικά εργαλεία της αντιπολίτευσης.

Ούτε λόγος, φυσικά, για αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ, κατάργηση του ειδικού καθεστώτος των νησιών ή κατάργηση του αγροτικού πετρελαίου και αύξηση της φορολογίας των αγροτών. Το ίδιο ως προς την εισφορά αλληλεγγύης που είχε ήδη μειωθεί.

Οι ρυθμίσεις για το γάλα, τα αρτοποιεία, τα φαρμακεία θα ήταν casus belli όχι μόνο για τις ενδιαφερόμενες ομάδες, αλλά για όλη την αντιμνημονιακή αντιπολίτευση.

Από την άλλη μεριά, η ελληνική κοινωνία δεν θα είχε βιώσει την «υπερήφανη και σκληρή» διαπραγμάτευση.

Δεν θα είχε ζήσει τον κ. Γιάνη Βαρουφάκη ως υπουργό Οικονομικών, ούτε την κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου ως Πρόεδρο της Βουλής .

Δεν θα είχε συναφθεί η συμφωνία της 20/2 και δεν θα είχε υπογράφει η παράταση της δανειακής σύμβασης στις 27/2 ερήμην της Βουλής. Δεν θα είχαν επιστραφεί άνευ όρων τα 11 δισ. του ΤΧΣ στον EFSF.

Δεν θα είχε καθυστερήσει –όπως έγινε τον Ιούνιο για επικοινωνιακούς λόγους– η πληρωμή δόσης στο ΔΝΤ, δηλαδή σ’ έναν παγκόσμιο οργανισμό στον οποίο πλειοψηφούν οι μη ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες δυσανασχετούν έναντι μιας ανεπτυγμένης χώρας - μέλους της ευρωζώνης που αθετεί υποχρεώσεις πληρωμής.

Δεν θα είχε εκφραστεί άμεσα και ταχύρρυθμα (εντός πέντε εργάσιμων ημερών) η λαϊκή κυριαρχία στο δημοψήφισμα της 5/7 ούτε θα είχε συντελεστεί ο άμεσος αλχημιστικός μετασχηματισμός του 61,5% του «όχι» σε «ναι».

Δεν θα είχε ζήσει η ελληνική κοινωνία τα capital controls και την τραπεζική αργία, που επιβλήθηκαν για να σωθούν οι τράπεζες από τον κίνδυνο διαρροής όλων των καταθέσεων και όχι ως μέτρο πίεσης εκ μέρους της ΕΚΤ.

Δεν θα είχε επανέλθει η ύφεση, δεν θα είχαν επιστρέψει τα πρωτογενή ελλείμματα, δεν θα είχε γίνει συστηματική στάση εσωτερικών πληρωμών, δεν θα είχαν συγκεντρωθεί τα αποθεματικά όλων των φορέων της γενικής κυβέρνησης.

Το κυριότερο: δεν θα είχαμε υπαχθεί σε τρίτο μνημόνιο για τουλάχιστον άλλα τρία χρόνια. Δεν θα είχαμε ανάγκη από πρόσθετο δάνειο περίπου 86 δισ. ευρώ. Θα αρκούσαν τα υπολειπόμενα κονδύλια του ευρωπαϊκού προγράμματος που είχε παραταθεί μέχρι τις 28/2/2015, τα κονδύλια του προγράμματος του ΔΝΤ που ήταν σε ισχύ ώς τον Μάρτιο του 2016 και η στήριξη της προληπτικής πιστωτικής γραμμής που θα είχε ανοίξει και στην οποία θα είχαν ενταχθεί προφανώς τα 11 δισ. που ήσαν αδιάθετα στα χέρια του ΤΧΣ.

Η ζωή μας θα ήταν βεβαίως πολύ πιο πεζή, αλλά η προσδοκία μας ονειρεμένη: με το πρόγραμμα παροχών της Θεσσαλονίκης, το μονομερές ονομαστικό κούρεμα του επονείδιστου χρέους, την υπερηφάνεια και τη λεβεντιά μιας δήθεν σκληρής διαπραγμάτευσης προκειμένου να επιβληθεί ένα δήθεν υπαρκτό και εφικτό σχέδιο Β που έθρεψε την αυτοπεποίθηση του «αντιμνημονιακού» κινήματος επί πέντε ολόκληρα χρόνια.

Δεν θα είχαμε περάσει ξυστά από την επίταξη του χρηματικού αποθέματος της Τραπέζης της Ελλάδος χωρίς άδεια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (πρόταση Λαφαζάνη) ούτε από το σχέδιο Βαρουφάκη για παράλληλο νόμισμα με χακάρισμα των ΑΦΜ, ούτε από το Grexit με τη στήριξη των ενόπλων δυνάμεων οι οποίες αναγορεύτηκαν από τον αρμόδιο υπουργό σε «παράγοντα εσωτερικής σταθερότητας».

Δεν θα είχαμε δει τόσες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ), τόσα κατεπείγοντα νομοσχέδια που συζητήθηκαν μεταμεσονυκτίως στη Βουλή, με την ΠτΒ να είναι ταυτοχρόνως και επικεφαλής της εσωκομματικής αντιπολίτευσης.

Δεν θα είχαμε δει την αποσάθρωση του ΣΥΡΙΖΑ, τη δημιουργία της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑΕ). Δεν θα βλέπαμε τη νέα φάση στη διαδρομή της κυρίας Κωνσταντοπούλου.

Θα είχαμε μείνει ως κοινωνία αιχμάλωτοι των εύκολων «αντιμνημονιακών» ψευδαισθήσεων και των ψεμάτων. Εγκλωβισμένοι στον ισχυρισμό ότι όλα έγιναν λάθος από το 2010 έως το 2015, λόγω εθελοδουλίας και ταξικότητας.

Το κόστος της άρσης το πέπλου της οργανωμένης και χυδαίας δημαγωγίας είναι δυστυχώς πολύ μεγάλο. Υπάρχουν άλλωστε ακόμη αρκετοί έτοιμοι να αποδεχθούν παιδαριώδεις εξηγήσεις για τα ψέματα, τα λάθη, τις ανακολουθίες και, κυρίως, τη ζημία που έγινε σε βάρος της χώρας.

Όλοι όμως έχουμε γίνει σοφότεροι.

Αναρωτιέμαι πού θα βρισκόμασταν σήμερα ως έθνος αν δεν είχε μεσολαβήσει η εμπειρία του τελευταίου επταμήνου. Η κατάσταση της οικονομίας θα ήταν προφανώς πολύ καλύτερη. Η κατάσταση όμως στους κόλπους της κοινωνίας θα ήταν εκρηκτική, με γόμωση συνωμοσιολογική και δημαγωγική υψηλού κινδύνου.

Συνεπώς, ουδέν κακόν αμιγές καλού. Τίποτα δεν είναι πιο κρίσιμο για το μέλλον της πατρίδας από τη νοοτροπία και τον τρόπο σκέψης της ίδιας της κοινωνίας. Από τις παραστάσεις, τα στερεότυπα, τις αντιλήψεις και τελικά τα βιώματά της.

Η Ελλάδα παρά τη μεγάλη βλάβη που προκάλεσε το επτάμηνο της κυβέρνησης Τσίπρα / Καμμένου, παρά την οπισθοδρόμηση και την υπαγωγή στο τρίτο μνημόνιο που δεν ήταν ούτε μοιραίο ούτε αναπόφευκτο, έχει τη δυνατότητα να βγει από την κρίση, να ανακτήσει το χαμένο έδαφος, να βρει τη θέση της ως ουσιαστικά ισότιμο και ανταγωνιστικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωζώνης.

Η εξομάλυνση και η αξιοποίηση της σχέσης μας με την Ευρώπη δεν αρκεί. Το μνημόνιο Τσίπρα πρέπει να εφαρμοστεί, στοιχείο της εφαρμογής του είναι όμως η συνεχής παρακολούθηση και προσαρμογή του περιεχομένου του και κατά το δημοσιονομικό και κατά το διαρθρωτικό σκέλος, ώστε να αποτρέπονται υφεσιακές επιπτώσεις και να ενισχύεται η αναπτυξιακή προοπτική, μέσα από τη συστηματική, έντιμη και αξιοπρεπή συνεργασία με τους εταίρους και τους θεσμούς. Δεν αρκεί όμως αυτό. Είναι όρος αναγκαίος, αλλά όχι επαρκής.

Απαιτείται επιπλέον μια μεγάλη κοινωνική και πολιτική συμφωνία γύρω από το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης που υπερβαίνει το μνημόνιο και οδηγεί οριστικά στην έξοδο από την κατάσταση αυτή. Έστω με την τριετή καθυστέρηση και τις μεγάλες πρόσθετες δυσκολίες που προκάλεσε η κυβέρνηση Τσίπρα / Καμμένου.

Για να επιτευχθεί όμως αυτό πρέπει να πληρούνται οι αναγκαίες προϋποθέσεις: κοινωνικές, πολιτικές και θεσμικές.

*Κοινωνική προϋπόθεση είναι η αποδοχή και αναγνώριση της αλήθειας ότι, εις πείσμα της εύκολης αντιμνημονιακής ρητορείας, αποδείχθηκε ότι υπήρχε και υπάρχει μόνον μία ασφαλής και υπεύθυνη εθνική στρατηγική εντός ευρωπαϊκού πλαισίου. Αυτή που ακολουθεί η χώρα από το 2010, με τεράστιες δυσκολίες. Κοινωνική προϋπόθεση είναι να καταστεί κοινά αποδεκτή η εγκατάλειψη της ψευδούς και τεχνητής διάκρισης μεταξύ μνημονίου και αντιμνημονίου. Να αποκατασταθεί η κοινωνική συνοχή στη βάση της κοινής λογικής και της κοινής εμπειρίας. Κοινωνική προϋπόθεση είναι να κινητοποιηθούν –πέραν κάθε κομματικού ορίου– όλες οι δημιουργικές δυνάμεις του έθνους. Δυνάμεις παραγωγικές, επιχειρηματικές, επιστημονικές, δυνάμεις της ελληνικής περιφέρειας και του απόδημου ελληνισμού, δυνάμεις της κοινωνίας των πολιτών και της πραγματικής οικονομίας.

*Πολιτική προϋπόθεση είναι να επιτευχθεί η ευρύτατη συνεργασία όλων των δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου που αποδέχονται το ευρωπαϊκό πλαίσιο αναφοράς, χωρίς αποκλεισμούς ή αυτοαποκλεισμούς. Αυτό το οποίο κατέστη αναγκαίο και αποδείχθηκε εφικτό στην Βουλή που διαλύθηκε, γιατί δεν μπορεί να συνεχιστεί με πιο συστηματικό και ολοκληρωμένο τρόπο στην επόμενη Βουλή; Και γιατί δεν μπορεί να εκφραστεί στο επίπεδο της κυβέρνησης που θα λειτουργεί, όχι ως άθροισμα κομματικών εκπροσώπων, αλλά ως εθνική ομάδα επεξεργασίας και εφαρμογής του εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης;

*Θεσμική προϋπόθεση είναι η αποκατάσταση της σοβαρότητας του Κοινοβουλίου και ο σεβασμός των δημοκρατικών και δικαιοκρατικών θεσμών από κάθε είδους χαλάρωση και υπονόμευση. Αναγκαία θεσμική προϋπόθεση είναι και η άμεση αλλαγή του εκλογικού νόμου με την κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, ανεξαρτήτως εκλογικού ποσοστού. Η εποχή των αυτοδύναμων κυβερνήσεων παρήλθε. Απαιτούνται ευρύτατες συνεργασίες και, άρα, εκλογικό σύστημα που τις ενθαρρύνει.

Το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης εκκινεί κατ´ ανάγκην από τις προβλέψεις του μνημονίου που αφορούν τις δημοσιονομικές, χρηματοπιστωτικές και διοικητικές / δικονομικές προϋποθέσεις της ανάκαμψης:

- Την ολοκλήρωση της νέας ανακεφαλαιοποίησης και την ενίσχυση της αξιοπιστίας των τραπεζών με στόχο την επάνοδο καταθέσεων, την απομόχλευση της εξάρτησής τους από την ΕΚΤ και τον ELA, την αύξηση της χρηματιστηριακής τους αξίας και άρα της αξίας του αντίστοιχου χαρτοφυλακίου του Δημοσίου, την επανενεργοποίησή τους στο χώρο της πραγματικής οικονομίας (αναδιάρθρωση δανείων και επιχειρήσεων, στήριξη του επιχειρείν και σοβαρών επενδυτικών σχεδίων κάθε επιπέδου, υποστήριξη της δημόσιας διοίκησης στην αξιοποίηση των πόρων του νέου ΕΣΠΑ κ.ο.κ.).

- Τη συμφωνία με τον ESM / EFSF και, άρα, με τα κράτη - μέλη της ευρωζώνης για τις παραμετρικές αλλαγές στους όρους των δανείων, κατά συνέπεια και του συνολικού δημοσίου χρέους, ως συνέχεια του κουρέματος και της αναδιάρθρωσης του 2012, που από αντικείμενο συκοφάντησης έχει ήδη καταστεί θεμελιώδες στοιχείο της επιχειρηματολογίας και του ΣΥΡΙΖΑ, άρα όλων των δυνάμεων που αποδέχονται το ευρωπαϊκό πλαίσιο πορείας της χώρας.

- Τον προσανατολισμό όλης της δημόσιας διοίκησης και της αυτοδιοίκησης στην προώθηση των συμφωνημένων ιδιωτικοποιήσεων, την εντατική αξιοποίηση των πόρων του νέου ΕΣΠΑ και της ΚΑΠ, την υποδοχή επενδύσεων, τη μετατροπή της νοοτροπίας του κράτους σε φιλοεπενδυτική, με απόλυτο σεβασμό στο περιβάλλον ως πυλώνα της βιώσιμης ανάπτυξης και όχι ως κομματικό ή συντεχνιακό στερεότυπο. Από την άποψη αυτή, έχει ιδιαίτερη σημασία η ποιότητα της νομοθεσίας (αιτιολογία των κρίσιμων νόμων) και ιδίως του χωροταξικού σχεδιασμού, ώστε να οριοθετείται αποτελεσματικά ο δικαστικός έλεγχος και να γίνεται σεβαστή η διάκριση των εξουσιών. Η ασφάλεια δικαίου είναι το μεγαλύτερο ίσως επενδυτικό κίνητρο. Και αυτό δεν αφορά μόνο φορολογικά αλλά και χωροταξικά, πολεοδομικά και περιβαλλοντικά θέματα, όπως και την κατανομή αρμοδιοτήτων μεταξύ κρατικής διοίκησης και τοπικής αυτοδιοίκησης.

Εξ ίσου σημαντική είναι η ανάγκη να έρθουν στο προσκήνιο του δημόσιου ενδιαφέροντος οι τομείς εκείνοι που υποχώρησαν τα δύσκολα χρόνια της δημοσιονομικής προσαρμογής, συνιστούν όμως συστατικά στοιχεία της εθνικής αυτοσυνειδησίας και ανταγωνιστικότητας: παιδεία, πολιτισμός, έρευνα και καινοτομία. Έννοιες όπως η αξιοκρατία, η αριστεία, η αξιολόγηση πρέπει να καταστούν ξανά «νόμιμες» και ισχυρές. Το ίδιο ισχύει με τις διάφορες όψεις του έντονου κοινωνικού αιτήματος για ασφάλεια: με την αστυνομική, την οικονομική, την κοινωνική έννοια του όρου. Συμπεριλαμβανομένων φυσικά και του ελέγχου των συνόρων και της διαχείρισης των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών σε εθνικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο .

Από το σημείο αυτό και μετά, όλες οι μελέτες γύρω από τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, τις εκκρεμότητες που έχει ο τόπος μας ως προς τις βασικές υποδομές, τους άξονες ενός διορατικού και ευέλικτου μοντέλου ανάπτυξης, αναδεικνύουν λίγο-πολύ τις ίδιες προτεραιότητες. Για τον πρωτογενή τομέα και τη βιομηχανία τροφίμων, τον τουρισμό, τη ναυτιλία, την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου, τους αγωγούς, τα δίκτυα, τα έξυπνα κτίρια και, γενικότερα, τον τομέα της ενέργειας, τις τηλεπικοινωνίες και την πληροφορική, τη φαρμακευτική βιομηχανία κ.ο.κ. Εδώ βρίσκονται και τα κοιτάσματα απασχόλησης, οι δυνατότητες για τη δημιουργία εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας που τις έχουμε παρουσιάσει ανά τομέα και κλάδο ήδη από το Μάιο του 2014.

Όλα προϋποθέτουν όμως ένα κανονικό, λειτουργικό, φιλοαναπτυξιακό κράτος και μια αντίστοιχη κοινωνία σε εθνικό και τοπικό επίπεδο. Γι’ αυτό τα ζητήματα των θεσμών ανήκουν στον σκληρό πυρήνα της αναπτυξιακής πολιτικής: οι συνταγματικές αλλαγές προς μια σύγχρονη μετα-αντιπροσωπευτική δημοκρατία για την οποία ανοίξαμε τη συζήτηση από το 2008, η ποιότητα του νομοθετικού έργου και η κωδικοποίηση της νομοθεσίας, όλα όσα συνδέονται με την οργάνωση και τη λειτουργία της δικαιοσύνης, οι ανεξάρτητες αρχές, οι νέες προκλήσεις στις οποίες καλείται να ανταποκριθεί η τοπική αυτοδιοίκηση κ.ο.κ.

Μόνο ένα τέτοιο κράτος μπορεί να είναι και βιώσιμο κοινωνικό κράτος που συνδέει την αναπτυξιακή του δυναμική με τα φορολογικά και ασφαλιστικά έσοδα για τη χρηματοδότηση των συντάξεων και του συστήματος υγείας. Όχι ως μνημονιακή απειλή για συνεχείς περικοπές των συντάξεων και των παροχών υγείας, αλλά ως νέα μορφή οργάνωσης της κοινωνικής συνοχής, της αγοράς εργασίας, της σχέσης φορολογικού και κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος ώστε να καθίσταται δικαιότερη η σχέση επιχειρήσεων έντασης εργασίας και έντασης κεφαλαίου, αλλά και της σχέσης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα σε αυτά τα πεδία.

Το τέλος των αντιμνημονιακών ψευδαισθήσεων, της ασυλίας των δήθεν αριστερών και κατά βάθος εθνικολαϊκιστικών αντιλήψεων, διευκολύνει τώρα τη σύναψη αυτής της μεγάλης εθνικής συμφωνίας ανασυγκρότησης.

Εδώ κρίνεται το μέλλον της χώρας. Ο ελληνικός λαός καλείται να αποφασίσει αν θα επιτρέψει την αναπαραγωγή του αδιεξόδου και την αναζωπύρωση του Grexit ή αν θα επιβάλει την σταθερή και ασφαλή πορεία προς την έξοδο από την κρίση. Εδώ κρίνεται ποιος εκφράζει πραγματικά το νέο και ποιος το επικίνδυνα, ανιστόρητα και άρα αθεράπευτα παλιό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Alejandro che 7]

Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΔΕ ΣΚΥΒΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[john_doe]

Σταλινοθάλασσα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Gaspar]

εσυ τι παριστανεις ρε; ολοι ιδιοι ειναι συριζα, νδουλα και λοιποι γελοιοι.

δεν είναι όλοι ίδιοι
η κοροϊδία και η εξαπάτηση που άσκησε ο τσίπρας και το κόμμα του πάνω στον ελληνικό λαό, δέν έχει ξαναυπάρξει ποτέ στην πολιτική ιστορία της ελλάδας.
αν κάτσεις και σκεφτείς τι ψέματα έχει πεί, θα καταλάβεις οτι κανείς δεν τον φτάνει. βασικά για λύπηση είναι πλέων.
και δεν θα με ένοιαζε αν αυτη η κοροϊδία δεν συνοδευόταν απο αρκετά δις ζημιάς του ελληνικού κράτους και οι επιπτώσεις ακόμα να ξέρεις δέν έχουν φανει.

ούτε εγω ο ίδιος δεν πίστευα οτι θα πέταγε στα σκουπίδια το ΟΧΙ που αυτός είπε τον λαό να ψηφίσει.. περίμενα οτι ήταν αποφασισμένος να το πάει μέχρι την καταστροφή. θα είμασταν πάμφτωχοι αλλα θα είχαμε πέσει ηρωικά. αποτελέσματα του 62% ούτε δικτάτορες δεν τολμάνε να αγνοήσουν. μιλάμε για απίστευτη κοροϊδία.
που να ξεραν οι καημένοι που χόρευαν στο σύνταγμα..
θα πρεπε να ήταν ήδη σε μια τρύπα ο αλέξης και να κάνει μετάνοιες για τον κόσμο της αριστεράς που κορόιδεψε και τώρα νοιώθουν σαν βιασμένες παρθένες.

οπότε μην τα εξισώνεις όλα.. η κυβέρνηση σαμαρα ήταν κανονική κυβέρνηση με αποτέλεσμα.
και τα ζάππεια δεν μας κόστισαν τα δις που μας κόστισε η περήφανη διαπραγμάτευση
ήξερε ο σαμαράς στα ζαππεια οτι μούφες λέει για να τον ψηφίσουν οι ελληναραδες. αλλιως σιγά μην έβγαινε
το θέμα είναι τι κάνεις με την χώρα αφού βγεις!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[john_doe]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[LeftRev A]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[john_doe]

118 εκατομμύρια, για την ακρίβεια, για επισκευή δύο υποβρυχίων, τα οποία όντως δεν παραδόθηκαν, αφού με τα ίδια λεφτά αγοράστηκαν δύο καινούρια.

Σκανδαλολογία για ψεκασμένους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.