Eπάγγελμα: Φιλόλογος

[maria20]

Ως απόφοιτος φιλοσοφικής σκέφτομαι για να επεκτείνω τις γνώσεις μου και για καλύτερες προοπτικές και αποκατάσταση να πάρω ένα δεύτερο πτυχίο. Είμαι ανάμεσα σε εργοθεραπεία και παιδαγωγικό δημοτικής που τα τελευταία χρόνια έχει καλή απορρόφηση σε αναπληρωτές σε σχέση με άλλες ειδικότητες εκπαιδευτικών. Ποιο θεωρείτε ότι είναι καλύτερη επιλογή;

 

[meetmeinmontauk]

Ως απόφοιτος φιλοσοφικής σκέφτομαι για να επεκτείνω τις γνώσεις μου και για καλύτερες προοπτικές και αποκατάσταση να πάρω ένα δεύτερο πτυχίο. Είμαι ανάμεσα σε εργοθεραπεία και παιδαγωγικό δημοτικής που τα τελευταία χρόνια έχει καλή απορρόφηση σε αναπληρωτές σε σχέση με άλλες ειδικότητες εκπαιδευτικών. Ποιο θεωρείτε ότι είναι καλύτερη επιλογή;

αν, μέχρι να τελειώσεις την σχολή, δεν προσλαμβάνει αναπληρωτές το δημόσιο, τι θα κάνεις μετά;
μήπως παρά είναι μεγάλος ο κόπος για την θέση του αναπληρωτή;

 

[nPb]

Τί αντιπροτείνεις επομένως; (πέραν της στροφής σε άλλες διεξόδους)

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 19 Απριλίου 2021

Δεν έχει πλακα πάντως η παρένθεση. Ιδίως αν σκεφτούμε πως οι μισοι νεοι στην Ελλάδα επιβιώνουν είτε απο εστίαση/τουρισμό είτε απο συντάξεις ηλικιωμένων.
Γι αυτο ρωτάω ποια είναι η διαφορετική οπτική την οποία υπονοεί ο @nPb

Η διαφορετική αλλά περισσότερο κοινή οπτική που όλοι ξέρουμε, αλλά δεν την παραδεχόμαστε είναι να σταματήσουμε να σπουδάζουμε με λογική μαζικοποίησης επειδή η γκόμενα, ο γείτονας, ο ξάδερφος και γιατί όχι εμείς; Οι περισσότεροι προτιμούν τις λεγόμενες "κορεσμένες" επιστήμες γιατί απλά είναι τεμπέληδες και δεν έχουν ιδέα για τις δυνάμεις τους και τα προσωπικά ταλέντα τους ώστε να σκεφτούν κάποια δουλειά μετά τις σπουδές. Θέλει "όρχεις" να μπορέσεις να πας κόντρα στο ρεύμα και να στηρίξεις τις προσωπικές σου δεξιότητες σε κάτι. Όλοι οι άνθρωποι έχουν δεξιότητες σε κάτι. Το τι ακριβώς το ξέρει ο καθένας μέσα του. Όταν μεγαλώνεις σε ένα σπίτι που μέχρι τα 30 χρόνια υπάρχει η ποδιά της μαμάς σε όλα και το επίδομα πάσης φύσεως (λόγω ιερής αγελάδας του δημοσίου), λογικό είναι να παράγουμε νέους "αυγό μελάτο" που λένε και οι Γερμανοί. Οι νέοι "αυγό μελάτο" συνήθως έχουν μειωμένη αντίληψη της πραγματικότητας όπως αυτή είναι, ζουν σε έναν ιδανικό κόσμο με τη λογική "σπουδές σε σπουδές με 2-5 πτυχία απελπισίας" με αποτέλεσμα και οι επιλογές τους να είναι καιροσκοπικές. Βέβαια μετά κατηγορούν το σύστημα γιατί δεν τους φυτεύει σε κάποια θέση με μισθό.

Η φιλοσοφική και η μανιέρα της παιδαγωγικής είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της κατάστασης που απλά πηθικίζουμε. Ξαφνικά όλοι και όλες θέλουν να γίνουν παιδαγωγοί, ειδικοί παιδαγωγοί και παραειδικοί παιδαγωγοί επειδή τους έπιασε η ξαφνική κάψα για ρομαντικές θεωρήσεις της διδασκαλίας σε παιδιά. Το δούλεμα πάει σύννεφο. Κανείς δεν αντιλέγει για τα πνευματικά οφέλη αλλά πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Οι τόσοι απόφοιτοι πού και πώς ακριβώς χρησιμεύουν; Ας απαντήσουμε αυτή την ερώτηση πρώτα. Καλώ όλους όσους σπούδασαν και σπουδάζουν αυτό το επιστημονικό αντικείμενο να απαντήσουν στον εαυτό τους πως η γνώση τους θα γίνει έργο ώστε να υπάρξει μεροκάματο. Τόσο απλά. Τα ιδιαίτερα ("μαύρα") μαθήματα δεν αποτελούν κανονικό επάγγελμα.

Υ.Γ. Επίσης οι "κακόμοιροι" νέοι θα πρέπει να σκέφτονται λιγάκι πιο σοβαρά την περίοδο των εκλογών για το τι υποκείμενα πάνε και ψηφίζουν. Το είδος μιας κοινωνίας είναι καθρέπτης της ποιότητας των πολιτών της. Μην ζητάμε ευθύνες από τρίτους γιατί έχουμε κορεσμό και ανεργία. Η αιτία είναι συγκεκριμένη απλά κάνουμε ότι δεν ξέρουμε και οι δεκαετίες φεύγουν νεράκι.

 

[annfire]

Η διαφορετική αλλά περισσότερο κοινή οπτική που όλοι ξέρουμε, αλλά δεν την παραδεχόμαστε είναι να σταματήσουμε να σπουδάζουμε με λογική μαζικοποίησης επειδή η γκόμενα, ο γείτονας, ο ξάδερφος και γιατί όχι εμείς; Οι περισσότεροι προτιμούν τις λεγόμενες "κορεσμένες" επιστήμες γιατί απλά είναι τεμπέληδες και δεν έχουν ιδέα για τις δυνάμεις τους και τα προσωπικά ταλέντα τους ώστε να σκεφτούν κάποια δουλειά μετά τις σπουδές. Θέλει "όρχεις" να μπορέσεις να πας κόντρα στο ρεύμα και να στηρίξεις τις προσωπικές σου δεξιότητες σε κάτι. Όλοι οι άνθρωποι έχουν δεξιότητες σε κάτι. Το τι ακριβώς το ξέρει ο καθένας μέσα του. Όταν μεγαλώνεις σε ένα σπίτι που μέχρι τα 30 χρόνια υπάρχει η ποδιά της μαμάς σε όλα και το επίδομα πάσης φύσεως (λόγω ιερής αγελάδας του δημοσίου), λογικό είναι να παράγουμε νέους "αυγό μελάτο" που λένε και οι Γερμανοί. Οι νέοι "αυγό μελάτο" συνήθως έχουν μειωμένη αντίληψη της πραγματικότητας όπως αυτή είναι, ζουν σε έναν ιδανικό κόσμο με τη λογική "σπουδές σε σπουδές με 2-5 πτυχία απελπισίας" με αποτέλεσμα και οι επιλογές τους να είναι καιροσκοπικές. Βέβαια μετά κατηγορούν το σύστημα γιατί δεν τους φυτεύει σε κάποια θέση με μισθό.

Η φιλοσοφική και η μανιέρα της παιδαγωγικής είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της κατάστασης που απλά πηθικίζουμε. Ξαφνικά όλοι και όλες θέλουν να γίνουν παιδαγωγοί, ειδικοί παιδαγωγοί και παραειδικοί παιδαγωγοί επειδή τους έπιασε η ξαφνική κάψα για ρομαντικές θεωρήσεις της διδασκαλίας σε παιδιά. Το δούλεμα πάει σύννεφο. Κανείς δεν αντιλέγει για τα πνευματικά οφέλη αλλά πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Οι τόσοι απόφοιτοι πού και πώς ακριβώς χρησιμεύουν; Ας απαντήσουμε αυτή την ερώτηση πρώτα. Καλώ όλους όσους σπούδασαν και σπουδάζουν αυτό το επιστημονικό αντικείμενο να απαντήσουν στον εαυτό τους πως η γνώση τους θα γίνει έργο ώστε να υπάρξει μεροκάματο. Τόσο απλά. Τα ιδιαίτερα ("μαύρα") μαθήματα δεν αποτελούν κανονικό επάγγελμα.

Υ.Γ. Επίσης οι "κακόμοιροι" νέοι θα πρέπει να σκέφτονται λιγάκι πιο σοβαρά την περίοδο των εκλογών για το τι υποκείμενα πάνε και ψηφίζουν. Το είδος μιας κοινωνίας είναι καθρέπτης της ποιότητας των πολιτών της. Μην ζητάμε ευθύνες από τρίτους γιατί έχουμε κορεσμό και ανεργία. Η αιτία είναι συγκεκριμένη απλά κάνουμε ότι δεν ξέρουμε και οι δεκαετίες φεύγουν νεράκι.

Προσωπικά επειδή ήθελα ως έφηβη και σπουδάζω το συγκεκριμένο αντικείμενο δεν σκοπεύω να βιοποριστώ σε αυτό.

Η διαφορετική αλλά περισσότερο κοινή οπτική που όλοι ξέρουμε, αλλά δεν την παραδεχόμαστε είναι να σταματήσουμε να σπουδάζουμε με λογική μαζικοποίησης επειδή η γκόμενα, ο γείτονας, ο ξάδερφος και γιατί όχι εμείς; Οι περισσότεροι προτιμούν τις λεγόμενες "κορεσμένες" επιστήμες γιατί απλά είναι τεμπέληδες και δεν έχουν ιδέα για τις δυνάμεις τους και τα προσωπικά ταλέντα τους ώστε να σκεφτούν κάποια δουλειά μετά τις σπουδές. Θέλει "όρχεις" να μπορέσεις να πας κόντρα στο ρεύμα και να στηρίξεις τις προσωπικές σου δεξιότητες σε κάτι. Όλοι οι άνθρωποι έχουν δεξιότητες σε κάτι. Το τι ακριβώς το ξέρει ο καθένας μέσα του. Όταν μεγαλώνεις σε ένα σπίτι που μέχρι τα 30 χρόνια υπάρχει η ποδιά της μαμάς σε όλα και το επίδομα πάσης φύσεως (λόγω ιερής αγελάδας του δημοσίου), λογικό είναι να παράγουμε νέους "αυγό μελάτο" που λένε και οι Γερμανοί. Οι νέοι "αυγό μελάτο" συνήθως έχουν μειωμένη αντίληψη της πραγματικότητας όπως αυτή είναι, ζουν σε έναν ιδανικό κόσμο με τη λογική "σπουδές σε σπουδές με 2-5 πτυχία απελπισίας" με αποτέλεσμα και οι επιλογές τους να είναι καιροσκοπικές. Βέβαια μετά κατηγορούν το σύστημα γιατί δεν τους φυτεύει σε κάποια θέση με μισθό.

Η φιλοσοφική και η μανιέρα της παιδαγωγικής είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της κατάστασης που απλά πηθικίζουμε. Ξαφνικά όλοι και όλες θέλουν να γίνουν παιδαγωγοί, ειδικοί παιδαγωγοί και παραειδικοί παιδαγωγοί επειδή τους έπιασε η ξαφνική κάψα για ρομαντικές θεωρήσεις της διδασκαλίας σε παιδιά. Το δούλεμα πάει σύννεφο. Κανείς δεν αντιλέγει για τα πνευματικά οφέλη αλλά πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Οι τόσοι απόφοιτοι πού και πώς ακριβώς χρησιμεύουν; Ας απαντήσουμε αυτή την ερώτηση πρώτα. Καλώ όλους όσους σπούδασαν και σπουδάζουν αυτό το επιστημονικό αντικείμενο να απαντήσουν στον εαυτό τους πως η γνώση τους θα γίνει έργο ώστε να υπάρξει μεροκάματο. Τόσο απλά. Τα ιδιαίτερα ("μαύρα") μαθήματα δεν αποτελούν κανονικό επάγγελμα.

Υ.Γ. Επίσης οι "κακόμοιροι" νέοι θα πρέπει να σκέφτονται λιγάκι πιο σοβαρά την περίοδο των εκλογών για το τι υποκείμενα πάνε και ψηφίζουν. Το είδος μιας κοινωνίας είναι καθρέπτης της ποιότητας των πολιτών της. Μην ζητάμε ευθύνες από τρίτους γιατί έχουμε κορεσμό και ανεργία. Η αιτία είναι συγκεκριμένη απλά κάνουμε ότι δεν ξέρουμε και οι δεκαετίες φεύγουν νεράκι.

Λοιπόν, απαντώ όχι μονο σαν φοιτήτρια αλλά και επειδή βλέπω την παραδοξολογία που επικρατεί πίσω όχι μόνο από συμ φοιτητές της μανιέρας των καθηγητικών σχολών αλλά των νέων σπουδαστών εν γενει.

Όσοι φοιτούν σε σχολές με συγκεκριμένο αριθμό μοριών (13χιλ-15χιλ μοριων) (αναφέρομαι κατα βάση στις θεωρητικές-ξέρετε τις κλασικές σχολές,τις οποίες επέλεγαν οι υποψήφιοι της δεκατίας του 80 και 90 τοποθετούνται στην κατηγορία εκεινη των υποψηφίων που ειτε επιλέγεξαμε την σχολή με γνώμονα ΜΟΝΟ την σπουδή της σχολής καθαυτής,χωρίς τις επαγγελματικές βλέψεις απλώς απο ενδιαφέρον

και οι δε οι οποίοι κατευθύνθηκαν είτε λόγω μέτριας-χαμηλής βαθμολογίας

είτε λόγω πραγματικού ενδιαφέροντος και επιθυμίας για εργασία σε αυτούς τους τομείς
( Και ναι υπάρχουν και καμια δεκαρια άτομα από καθε μια απ αυτές τις σχολές που καταφέρνει είτε ελέύθερα -διαίτερα έστω και μαύρα-ή γενικότερα καταρτίζεται σε φροντιστήρια οικογενειακά κ.λπ.
Μειονότητα φυσικά αλλά υπάρχει)

Η κατηγορία όσων φοιτούμε από σκέτο ενδιαφέρον απλώς μερικοί τυγχάνει να βιοποριζόμαστε απο κάπου αλλού.

Οι δε είτε καταλήγουν στο portfolio- της υπερ εξειδίκευσης συλλέγοντας μεταπτυχιακά κ.λπ είτε προσπαθούν να στραφούν κάπου αλλού χρησιμοθηρικά( εξ ου και η στροφή σε ειδική αγωγή-,ψυχολογιες-εργοθεραπείες)

Κατ εμέ η επιλογή ψυχολογιας/κοινωνικής εργασίας είναι ακριβως η ίδια πορεία. Για να στο θέσω αλλιως, ΔΕΝ πιστεύω πως η πλειονότητα των ατόμων που στρέφονται σε ψυχολογίες και άλλες επιστήμες με ανθρωπιστική/ρομαντική/αλτρουιστική πινελιά, γουστάρουν απόλυτα ή το επιλέγουν συνειδητά. Υπάρχει αντίστοιχος κορεσμός, ακόμα έντονος όμως υπάρχει.

Για να σχολιάσω όμως τη γενικότερη κατασταση στις σπουδές και επειδή παρατηρώ την ανωριμότητα στη φάση της επιλογής, να τονίσω εδώ πως πολλοί φοιτητές δεδομένης της αγροτικής φύσης των περιοχών όπου κατάγονται αρκετοί επιστρέφουν ή καταλήγουν να ασχολούνται με τη γη ή τον τουρισμό στα νησιά. Δεν σκοπεύουν όσοι μορφώνονται επάνω σε ένα αντικείμενο να το ακολουθήσουν απαραίτητα.


Το ερώτημα μου είναι γιατί οι εν λογω νέοι δεν στρέφονται εξαρχής σε σπουδές τουρισμού ή γεωπονικών σπουδών;

Θεωρούνται μάλλον "δευτερεύοντα"; "υποδεέστερα" επειδή" βρε εσύ σπούδασες Μαθηματικός τι δουλειά έχεις στα ξενοδοχεία και στα χωράφια;"
Ως υποδεέστερα κρίνονται απο ποιόν όμως;

Απο την Ελληνίδα μάνα που φαντασιώνεται διάφορες βλέψεις για τα παιδιά της;

Απο το "σύστημα";
Θέλουμε να αλλάξουμε το "κατεστημένο";
Έμέίς είμαστε το κατεστημένο,η κοινωνία, οι επιλογές μας.

Συνεπώς δευτερεύοντα χαρακτηρίζονται τα εν λόγω επαγγελματα που ανέφερα, από την κοινωνία εν γενει.
Έτσι η ιδέα αυτή
"μα αν σπουδάσω στον Τουρισμό ή στην Γεωπονία, είμαι παιδι κατώτερου θεου" εμβολιάζεται σε πολλούς.

Συνεπώς οι επιλογές διαμορφώνονται τόσο από την απουσία φραγμών στα μηχανογραφικά[λογική τύπου ναι μπες κ εσύ Μαθηματικό / γίνε και εσύ νηπιαγωγός και ας γράψατε 8 και 9) , η συντριπτική πλειονότητα όσων μπαίνουν με χαμηλές βαθμολογίες σου επιβεβαιώνω πως προ τηλεκπαίδευσης έκαναν απλώς φοιτητική ζωή.


Πνευματικά σίγουρα κερδίζουν όσοι αποφασίζουν να ασχοληθούν και να μελετήσουν
και το μόνο θετικό της "σπατάλης" 4 χρόνων χωρίς επαγγελματικό αντίκρισμα είναι πως διαθέτουν το χρόνο να ανοίξουν πιο πολύ το μυαλό τους και να συνειδητοποιήσουν πως υπάρχουν πράγματι άλλες εναλλακτικές απο το παραμυθενιο τρίπτυχο προπτυχιακό-μαστερ-δουλειά το οποίο έχουν θεοποιήσει , αλλά και πράγματα που αν ψαξουν περισσότερο τον εαυτό τους θα συνειδητοποιήσουν πως είναι καλοί σε αυτά.


Το ζήτημα είναι πως η ωριμότητα για να προκύψει αυτο-αμφισβήτηση και αυτο-συνειδητοποίηση ίσως δεν ταυτίζεται με την χρονολογική ενηλικίωση μιας και οι νέοι ψυχολογικά αναπτύσσονται ως τα 24-25, εξ ου και διαπιστώνουμε αλλαγές ή στροφές στην πορεία των ενασχολήσεων κάποιων.


Αρκετοί είναι ασταθείς ως προσωπικότητες με αποτέλεσμα να αμφιταλαντεύονται, άλλοι δέχονται άκριτα όσα τους συμβουλεύουν οι γύρω.


Φαντασου πως κοντινό μου άτομο ασκεί ελεύθερο λειτούργημα 30χρονια και ναι έχει "τους ορχεις" να πει οτι μπήκε ξεκάθαρα επειδή είχε πάνω απο 17.5μόρια.
Και η δεκαετία του 90 δε χαρακτηριζόταν καν για τον υπερκορεσμό των πτυχιούχων.
Σκεφτείτε ΠΟΣΟΙ αντιστοιχοι ανήκουν στην "κατα τύχη" ή "κατα βαθμολογίαν" επιλογή τμήματος.


Αν θες να μιλήσουμε και για πιο επιτυχημένα επαγγέλματα , ξέρω και πολλούς δικηγόρους που εργάζονται με καλές απολαβές ή μηχανικούς εκ των οποίων πολλοί στράφηκαν σε δεύτερες σχολές όπως Παιδαγωγικά κ.λπ.
Εφόσον το έκαναν καθαρά από γούστο , γιατι να κριθούν αυτοί;



Μερικοί πχ που έχει τύχει να ασχοληθούμε έμπρακτα με άτομα με προβλήματα όρασης ή με προβληατα ακοής ναι "έτυχε" ξαφνικά να γνωρίσουμε μια ειδική κατηγορία
την οποία δεν είχαμε ΚΑΝ δει στο μηχανογραφικό ως επιλογή ακριβώς επειδή επιλέξαμε κάτι δεδομένο.


Όπως πολύ σωστά έθεσες την παρομοίωση με το αυγό μελάτο , αυτή αντικατοπτρίζει ακριβώς την πλαισίωση-μοτίβο τόσο της κοινωνιας γενικότερα όσο και της πανεπιστημιακής κοινότητας ειδικότερα.

Το αυγό μελάτο ειναι το περιζήτητο επιχείρημα της Έκθεσης , "η λογική της ήσσονος προσπάθειας".

Αν "εθίζεται"(συνηθίζει) ένα παιδί στα εύκολα, όσο οι Έλληνες γονείς είναι -ευαισθητα- επιεικείς με τα παιδιά, τα αποτρέπουν απο το να λάβουν τα ίδια πρωτοβουλίες και γενικώς τους τα δίνουν όλα μασημένα δε νομίζω να μπουν στη διαδικασία να "αυτο-τραυματιστούν " και πολύ πολύ σκεπτόμενοι /φιλοσοφώντας περισσότερο την ποικιλία των επιλογών.


Συμπερασματικά εγω θα καταλήξω λεγοντας πως ο περιορισμός των εισακτέων ναι είναι μια άμεση λύση.

Ίσως ακουστεί και οπισθοδρομικό αυτό που θα πω,ωστόσο στη δεκαετία που σπούδαζαν οι γονείς των σημερινών 20χρονων, σπούδαζαν σχεδον κυριολεκτικά 20 30 άνθρωποι απο κάθε περιοχή.

Τότε πως καταρτιζονταν και σε άλλες κατηγορίες ενασχολήσεων;
Ελπίζω να καλύπτουν όσα λέω καινα γίνομαι κατανοητή.

Ίσως συμπληρώσω και αύριο μερικές ακόμα σκέψεις.