19 χρονών και αισθάνομαι ότι γέρασα

[christos87]

άκυρο πως στα 30 έχεις τα λεφτά. Εγώ δεν έχω λεφτά . Προσωπικά έχω το ίδιο και περισσότερο κέφι από τα 20.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Μάρκος Βασίλης]

Κοίτα, απαντάω υπεύθυνα ως άνθρωπος που έπαθε κρίση ηλικίας στα 10 του. Η ζωή είναι μικρή ή μεγάλη, ανάλογα με το πώς τη ζεις. Δεν ξέρω αν θα ζούμε αύριο, αλλά κι αν δε ζούμε, σε τελική ανάλυση, δε θα είμαστε εδώ για να μας ενοχλεί. Τώρα, για το πότε αρχίζει ο «κατήφορος», κι εγώ νόμιζα ότι μόλις αρχίσεις να μπαίνεις στα 20, βγεις από τη σχολή, αρχίσεις δουλειά full-time κ.λπ., μπαίνεις σε ένα τραίνο δίχως γυρισμό. Ότι μετά, η επόμενη στάση είναι η σύνταξη - αν έρθει ποτέ. Ότι η μόνη ευχαρίστηση στη ζωή μετά από όλα αυτά θα είναι να τρως ρυζογκοφρέτες με θαλασσινό αλάτι.

Αλλά, να ξέρεις, δεν είναι έτσι. Μάλλον, η καλύτερη ηλικία για να ζεις είναι αυτή που είσαι σήμερα. Και αύριο, θα είναι αυτή που θα είσαι αύριο. Επαγωγικά, κάθε μέρα σου θα είναι η καλύτερη για να ζεις, τη δεδομένη στιγμή που τη ζεις. Όσο μεγαλώνεις θα αρχίσεις να γίνεσαι άλλος άνθρωπος, η ζωή έχει μία δυναμική, είναι μία διαρκής κίνηση, ακόμα κι όταν δεν κάνεις τίποτα. Ο χρόνος περνάει, τα πράγματα πάνω σου αλλάζουν, όσο κι αν δε θες. Σε τελική ανάλυση, κάποια πράγματα δεν τα έκανες γιατί ίσως τότε να μην τα ήθελες τόσο, απλά να προβάλλεις την τωρινή επιθυμία σου στο τότε. Αλλά θα ήσουν χαρούμενος τότε;

Άλλα πράγματα δεν τα κάνουμε γιατί απλά κάνουμε λάθη. Αλλά, τι να κάνουμε, η ζωή ξεκινάει με έναν συμβιβασμό: θα πεθάνουμε. Και, ένας άλλος συμβιβασμός έρχεται αμέσως μετά: θα κάνουμε λάθη. Δε θα πάνε όλα όπως τα θέλουμε, πώς να το κάνουμε. Θα αφήσουμε πράγματα που δεν έπρεπε, δε θα πάρουμε ευκαιρίες που έπρεπε να είχαμε πάρει, θα κάνουμε επιλογές που δεν άξιζαν. Κι όλα αυτά θα μας στενοχωρήσουν, θα μας απογοητεύσουν, θα μας σημαδεψουν, μπορεί και κάποια να μας ακολουθούν για μια ζωή. Αλλά, κι έτσι να είναι, πειράζει;

Πάντα πίστευα ότι ο στόχος της ανθρώπινης ζωής είναι να φτάσουμε σε μία συνειδητή κατάσταση ζώου. Ένα ζώο δεν νοιάζεται για το αν τα πράγματα γύρω του είναι στρεβλά, είναι άσχημα και κακά, παρά μόνο αν αυτά επηρεάζουν τη διατροφή και την αναπαραγωγή του ή/και γενικά την καλοπέρασή του. Αλλά, ένα ζώο είναι δέσμιο αυτής της συμπεριφοράς, γιατί δεν έχει συνείδηση. Είναι δέσμιο να ζει στα ένστικτά του, χωρίς την ανθρώπινη λογική, χωρίς την ανθρώπινη συνείδηση, μόνο με τα συναισθήματά του. Αλλά εμείς δεν έχουμε αυτό το προνόμιο· έχουμε έγνοιες, καλή ώρα σαν αυτή που βασανίζει εσένα. Έτσι, ποτέ δεν μπορούμε να γίνουμε ζώα, ως προς αυτόν τον άξονα. Μπορούμε, ωστόσο, να φτάσουμε σε αυτήν την κατάσταση συνειδητά ( ; ).

Τώρα, μέχρι τότε, και να χαθεί μια μέρα ή μια δεκαετία από τη ζωή σου, τι πειράζει, τη χρωστούσες σε κανέναν;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Slytherin]

Το ξέρω θα ακουστεί κουφό τώρα αλλά σε λίγους μήνες γίνομαι 19 χρονών και πραγματικά νιώθω πως έχω γεράσει και με έχει πιάσει μια απαισιοδοξία και ένα άγχος!!

Αισθάνομαι πως έχω χαραμίσει τα ωραιότερα χρόνια της ζωής μου και τώρα είναι αργά να ξεκινήσω το οτιδήποτε.Σκέφτομαι όλα αυτά που δεν έκανα στο δημοτικό και γυμνάσιο και εύχομαι να ξαναγύριζαν τον χρόνο πίσω και να τα έκανα αλλίως.Να πετύχαινα δηλαδή πιο πολλά πράγματα,να μάθαινα πιο πολλές γλώσσες να πήγαινα πιο πολλά ταξίδια.

Στο μυαλό μου είναι καρφωμένο ότι είσαι νέος μέχρι τα 25 και ότι μετά αρχίζει ο κατήφορος! Και επειδή είμαι σχεδόν 19 λέω τι 5 χρόνια έμειναν μόνο!!

Είναι δυνατόν να παθει κανείς κρίση ηλικίας στα 19;!!
Είναι θα μου πείτε.Ιδου η απόδειξη!

Αισθάνεται κανείς άλλος έτσι ή με έχουν βαρέσει οι πανελλήνιες στο κεφάλι;!!????

Και εγώ όταν ήμουν 19 κοίταζα ρυτίδες στο μέτωπο και σκεφτόμουν γέρασα.

Τώρα το σκέφτομαι και γελάω.

Απλά να ξέρεις η κατηφόρα δεν αρχίζει μετά τα 25 όπως και εγώ είχα αυτή την λανθασμένη εντύπωση αλλά σταδιακά.

Στα 35 έχω διαβάσει πως έχεις την μεγαλύτερη οστική μάζα ! Οπως και να έχει στα 35 δεν έχω γεράσει καθόλου !

Το πότε θα είναι εμφανή τα σημάδια γήρανσης σωματικά είναι θέμα κληρονομικό κυρίως και συνήθως εμφανίζονται μετά τα 45.Σε καμία περίπτωση στα 19.

Επιπλέον στα 19 δεν είναι αργά για τίποτα.Να το πω εγώ στα 35 που πλέον δεν είναι εύκολο να ξανασπουδάσω από την αρχή το καταλαβαίνω...ακόμα και οι 50 χρονοι έχουν όνειρα για το μέλλον τους.

Εγώ σκέφτομαι πως έχω 10-15 χρόνια ζωής ακόμα.Μετά τα 50 θα είμαι με το ένα πόδι στον τάφο.