Φιλίες με μαθητές και καθηγητές στο φροντιστήριο

[Helen06]

Γειά σας, αποφάσισα λοιπόν να ανοίξω αυτό το θέμα στη συγκεκριμένη σελίδα (το θεώρησα λίγο άκυρο για το iSchool) για να πείτε τις δικές σας απόψεις ή εμπειρίες πάνω στις φιλίες του φροντιστηρίου. Προσωπικά αντιμετωπίζω μεγάλο θέμα! Γενικά είμαι ξινή σε ξένους ή και απόμακρη αλλα όχι πάντα, πχ φέτος γνώρισα πολλά καινούρια άτομα και χαίρομαι όταν τα βλέπω και τα χαιρετάω, συζηταμε κτλπ. Ωστόσο στο φροντιστήριο δε ξέρω γιατί αλλα πραγματικά νιώθω ότι δε μπορώ να επικοινωνήσω μαζί τους, μου φαίνονται πολύ προβληματικοί (να το πω ευγενικά). Οι 3 είναι στο χαβά τους, και δύο άλλες ενώ χαιρετάνε κλπ νιώθω πως είναι πολύ ψεύτικο (γιατί έχω συναντήσει αντίστοιχη κατάσταση). Οι υπόλοιποι μαθητές είναι πολύ δεμένοι με τους καθηγητές μας αλλα εγώ νιώθω ότι δε μπορώ να εκφραστώ και να δεθώ μαζί τους (κ με μαθητές και με καθηγητές). Σαν άτομο δε μπορώ να μιλήσω όταν είμαι στο ίδιο χώρο με άτομα που δε συμπαθώ ή ακομα που ξέρω ότι δε θα συμπαθήσω με αποτέλεσμα να νομίζουν ότι είμαι ξινή (ενώ με τις παρέές μου πραγματικά δεν είμαι). Μήπως κάνω κάτι λάθος; Εσείς έχετε βιώσει κάτι ανάλογο;

 

[Devil]

Εχω να πατήσω σε φροντιστήριο απο το 2005. Δεν θυμάμαι.

 

[smarw]

Μην αγχώνεσαι δεν γίνεται να ταιριάζουμε όλοι με όλους , κι εγώ στη τάξη μου τους μισούς δεν τους χωνεύω γιατί απλά δεν έχουμε τίποτα κοινό. Φυσικά το ιδανικό θα ήταν να είχες δέσιμο με τους συμμαθητές και τους καθηγητές στο φροντιστήριο αλλά σκέψου πως δεν είναι αυτός ο σκοπός για τον οποίο πας. Δες να αποκομίσεις όσες γνώσεις μπορείς και απλά να τους συμπεριφέρεσαι φιλικά. Δεν χρειάζεται σώνει και καλά να γίνεις φίλη μαζί τους.

 

[Helen06]

Μην αγχώνεσαι δεν γίνεται να ταιριάζουμε όλοι με όλους , κι εγώ στη τάξη μου τους μισούς δεν τους χωνεύω γιατί απλά δεν έχουμε τίποτα κοινό. Φυσικά το ιδανικό θα ήταν να είχες δέσιμο με τους συμμαθητές και τους καθηγητές στο φροντιστήριο αλλά σκέψου πως δεν είναι αυτός ο σκοπός για τον οποίο πας. Δες να αποκομίσεις όσες γνώσεις μπορείς και απλά να τους συμπεριφέρεσαι φιλικά. Δεν χρειάζεται σώνει και καλά να γίνεις φίλη μαζί τους.

Και εγώ αυτό σκέφτομαι, ότι δε πάω για τις φιλίες, απλά νιώθω κάπως περίεργα και άβολα, γιατί πολλές φορές κάθονται όλοι μαζί στο παγκάκι περιμενοντας για μαθημα κ γω απλα πάω κάπου μόνη μου, δε μου βγαίνει καθόλου να πάω μαζί τους να γνωριστούμε ας πουμε, ούτε θέλω να είμαι ψεύτικη. Μάλιστα ένας καθηγητής μου μια φορά που ήμουν μόνη με ρώτησε τι καθεσαι μονη κ δε πας μαζι με τη παρέα. Α και να συμπληρώσω ότι και οίδιος καθηγητής (τον είχα πέρυσι αλλα φέτος όχι)με είδε προχθες πρώτη φορά απο πέρυσι και μου είπε: μόνο εσύ δε ήρθες να μας χαιρετήσεις.

 

[smarw]

Και εγώ αυτό σκέφτομαι, ότι δε πάω για τις φιλίες, απλά νιώθω κάπως περίεργα και άβολα, γιατί πολλές φορές κάθονται όλοι μαζί στο παγκάκι περιμενοντας για μαθημα κ γω απλα πάω κάπου μόνη μου, δε μου βγαίνει καθόλου να πάω μαζί τους να γνωριστούμε ας πουμε, ούτε θέλω να είμαι ψεύτικη. Μάλιστα ένας καθηγητής μου μια φορά που ήμουν μόνη με ρώτησε τι καθεσαι μονη κ δε πας μαζι με τη παρέα. Α και να συμπληρώσω ότι και οίδιος καθηγητής (τον είχα πέρυσι αλλα φέτος όχι)με είδε προχθες πρώτη φορά απο πέρυσι και μου είπε: μόνο εσύ δε ήρθες να μας χαιρετήσεις.

Εε απλά όταν τους βλέπεις λέγε τους ένα γειά για να μην σε θεωρούν απόμακρη. Και εγώ είμαι άτομο που προτιμώ να κάθομαι μόνη μου από το να πάω σε μια παρέα που δεν συμπαθώ και γενικά αγχώνομαι να μιλάω με ανθρώπους που δεν ξέρω καλά ενώ με τους φίλους μου είμαι πολύ ανοιχτή

 

[Helen06]

Εε απλά όταν τους βλέπεις λέγε τους ένα γειά για να μην σε θεωρούν απόμακρη. Και εγώ είμαι άτομο που προτιμώ να κάθομαι μόνη μου από το να πάω σε μια παρέα που δεν συμπαθώ και γενικά αγχώνομαι να μιλάω με ανθρώπους που δεν ξέρω καλά ενώ με τους φίλους μου είμαι πολύ ανοιχτή

ούτε γεια δε μπορώ να τους βλεπω

 

[smarw]

ούτε γεια δε μπορώ να τους βλεπω

Αα τόσο χάλια; Στο φροντιστήριο προχθές όταν έφευγα είχε έλθει ένας συμμαθητής μου και από το σχολείο και δεν με χαιρέτησε καν , δεν έχουμε κάνει ποτέ παρέα βέβαια , και του είπε η καθηγήτρια μου "δεν θα πεις γειά στην κοπέλα;".Από τότε ένα γειά το λέμε

 

[Helen06]

τι να πω απο στιγμη σε στιγμη φοβαμαι οτι θα μου κανουν παρατηρηση για την αντικοινωνικότητά μου

 

[aggorf]

Αν και είναι λογικό να μην ενδιαφέρεσαι να κάνεις παρέα με άτομα που δεν ταιριάζετε, θεωρώ πως θα σε ωφελούσε να κάνεις(έστω και τυπική) παρέα μαζί τους, καθώς έτσι θα περνάει πιο εύκολα και λιγότερο βαρετά ο χρόνος που θα είσαι στο φροντιστήριο κι επίσης θα αποφεύγεις άβολες καταστάσεις όπως πχ αυτή με τον καθηγητή που σε ρώτησε γιατί είσαι μόνη σου. Εκτός βέβαια κι αν υπάρχει κάποιος άλλος λόγος που δεν θέλεις να κάνεις παρέα μαζι τους, πέρα από το ότι δεν ταιριάζετε, δηλαδή πχ να είναι περίεργοι η κάτι τέτοιο(αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο σκέψου και την επιλογή να αλλάξεις φροντιστήριο καθώς νωρίς είναι ακόμα και το να είσαι σε ένα αρνητικό κλίμα με αρνητικά άτομα μόνο κακό θα σου κάνει).

Παρ' όλα αυτά μην αγχώνεσαι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα αν δεν θες να κάνεις παρέα μαζί τους και δε θα σε κρίνει κανείς για αυτό. Στο κάτω κάτω στο φροντιστήριο πας για να μάθεις την ύλη και να βοηθήσεις τον εαυτό σου να γράψει όσο καλύτερα στις πανελλήνιες όχι για να κάνεις γνωριμίες.

 

[Than003]

Καλά δεν είναι και ανάγκη να τους κάνεις φίλους. Είναι ξεκάθαρα αν θα σου ταιριάξουν σαν άτομα, αν είναι ανοιχτοί για νέες γνωριμίες κοκ. Τώρα αν είναι όντως περίεργοι ε δεν φταις εσύ προφανώς. Προσπάθησε να τους προσεγγίσεις αν μπορείς γιατί βοηθάει στην ψυχολογία, πηγαίνεις και με μεγαλύτερη όρεξη στο φροντ. Αλλά επαναλβάνω αν δεν φταις εσύ και δεν είναι στο χέρι σου λόγω δικής τους συμπεριφοράς δεν έχεις λόγο να αγχώνεσαι.

 

[Guest 302501]

Γειά σας, αποφάσισα λοιπόν να ανοίξω αυτό το θέμα στη συγκεκριμένη σελίδα (το θεώρησα λίγο άκυρο για το iSchool) για να πείτε τις δικές σας απόψεις ή εμπειρίες πάνω στις φιλίες του φροντιστηρίου. Προσωπικά αντιμετωπίζω μεγάλο θέμα! Γενικά είμαι ξινή σε ξένους ή και απόμακρη αλλα όχι πάντα, πχ φέτος γνώρισα πολλά καινούρια άτομα και χαίρομαι όταν τα βλέπω και τα χαιρετάω, συζηταμε κτλπ. Ωστόσο στο φροντιστήριο δε ξέρω γιατί αλλα πραγματικά νιώθω ότι δε μπορώ να επικοινωνήσω μαζί τους, μου φαίνονται πολύ προβληματικοί (να το πω ευγενικά). Οι 3 είναι στο χαβά τους, και δύο άλλες ενώ χαιρετάνε κλπ νιώθω πως είναι πολύ ψεύτικο (γιατί έχω συναντήσει αντίστοιχη κατάσταση). Οι υπόλοιποι μαθητές είναι πολύ δεμένοι με τους καθηγητές μας αλλα εγώ νιώθω ότι δε μπορώ να εκφραστώ και να δεθώ μαζί τους (κ με μαθητές και με καθηγητές). Σαν άτομο δε μπορώ να μιλήσω όταν είμαι στο ίδιο χώρο με άτομα που δε συμπαθώ ή ακομα που ξέρω ότι δε θα συμπαθήσω με αποτέλεσμα να νομίζουν ότι είμαι ξινή (ενώ με τις παρέές μου πραγματικά δεν είμαι). Μήπως κάνω κάτι λάθος; Εσείς έχετε βιώσει κάτι ανάλογο;

Δε νομίζω ότι είναι κακό που έχετε απλώς τυπικές σχέσεις. Δεν ταιριάζουν όλοι με όλους.

 

[Delinquent Duo]

τι να πω απο στιγμη σε στιγμη φοβαμαι οτι θα μου κανουν παρατηρηση για την αντικοινωνικότητά μου

Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι ο φόβος ότι θα σου κάνουν παρατήρηση επειδή εσύ πιστεύεις πως είσαι αντικοινωνική, σε κρατάει μακριά από την πραγματικότητα;

Δεν ταιριάζουμε με όλους, πράγματι. Αλλά δεν έχεις παρά να το επιβεβαιώσεις εκφράζοντας τους τι σκέφτεσαι.

 

[Valder]

Γειά σας, αποφάσισα λοιπόν να ανοίξω αυτό το θέμα στη συγκεκριμένη σελίδα (το θεώρησα λίγο άκυρο για το iSchool) για να πείτε τις δικές σας απόψεις ή εμπειρίες πάνω στις φιλίες του φροντιστηρίου. Προσωπικά αντιμετωπίζω μεγάλο θέμα! Γενικά είμαι ξινή σε ξένους ή και απόμακρη αλλα όχι πάντα, πχ φέτος γνώρισα πολλά καινούρια άτομα και χαίρομαι όταν τα βλέπω και τα χαιρετάω, συζηταμε κτλπ. Ωστόσο στο φροντιστήριο δε ξέρω γιατί αλλα πραγματικά νιώθω ότι δε μπορώ να επικοινωνήσω μαζί τους, μου φαίνονται πολύ προβληματικοί (να το πω ευγενικά). Οι 3 είναι στο χαβά τους, και δύο άλλες ενώ χαιρετάνε κλπ νιώθω πως είναι πολύ ψεύτικο (γιατί έχω συναντήσει αντίστοιχη κατάσταση). Οι υπόλοιποι μαθητές είναι πολύ δεμένοι με τους καθηγητές μας αλλα εγώ νιώθω ότι δε μπορώ να εκφραστώ και να δεθώ μαζί τους (κ με μαθητές και με καθηγητές). Σαν άτομο δε μπορώ να μιλήσω όταν είμαι στο ίδιο χώρο με άτομα που δε συμπαθώ ή ακομα που ξέρω ότι δε θα συμπαθήσω με αποτέλεσμα να νομίζουν ότι είμαι ξινή (ενώ με τις παρέές μου πραγματικά δεν είμαι). Μήπως κάνω κάτι λάθος; Εσείς έχετε βιώσει κάτι ανάλογο;

Επειδή το θέμα αρχικά το έβαλες στο στέκι, είχα την ευκαιρία να το δω.

Τελευταία φορά που πάτησα σε τάξη, ήταν πέρσι, καθώς μπορεί να έχω τελειώσει το σχολείο και τα σχολικά φροντιστήρια εδω και πάρα πολλά χρόνια, όμως γουστάρω να μαθαίνω ξένες γλώσσες και έτσι όταν μου είπαν "θα καθήσεις πάλι στα θρανία;" είπα ναι, γιατί όχι;

Θα μιλήσω λοιπόν για τα φροντιστήρια γλωσσών που τα χω πρόσφατα:

Η διαφορά από τα 18 στα 38-39 είναι βέβαια η εξής.

Παλιά θυμαμαι πως τα τμήματα ήταν μεγάλα, και έτσι έπρεπε συνυπάρχουμε με πολύ κόσμο που ίσως δεν θα έπρεπε, τόσο από πλευράς απόδοσης στο μάθημα, όσο και αταιριαξιάς ως άτομα.

Τώρα στα 39 τα ξενόγλωσσα τμήματα στα οποία κατα καιρούς μπαίνω, είναι ιδιαίτερα ή τύπου ιδιαίτερα, με την έννοια λίγων ατόμων.

Στο 1 άτομο όταν είστε 2 δηλαδή, κάπως την παλεύεις να συνεννοηθείς γιατί σε αναγκάζουν οι συνθήκες, κάπου πρέπει αναγκαστικά να μιλήσεις, ειδικά όταν σας ενώνουν και κοινά προβλήματα πχ θέματα με τους καθηγητές, τη γραμματεία, τις εξετάσεις.

Στα 6 με 8 άτομα όμως, κάνεις κλίκες. Δεν μίλαγα με κάποιους και ήταν μέρες που πραγματικά χαιρόμουν όταν απουσίαζαν και μόλις έβλεπα ότι έρχονταν κάπως χαλιόμουν, λεω πω πω ήρθε πάλι η άλλη η μπατανόβαρκα η κουνάβω που για να πάρει μπρος έπρεπε να της καρφώσεις jumpstart για αμάξι, καθόταν εκεί σε μια γωνίτσα λες τωρα ζει;; αναπνέει;; , είναι σε αυτό το plane of existence ή έχει κάνει ascend με Κουνταλίνι Γιόγκα και κυκλοφορεί μέσα της ο Ιχωρ από το pineal gland και θα ακούσουμε κανένα "χάρε κρίσνα" από το πουθενά;

Spoiler: Story - Click me

Θυμάμαι είχα μια στο τμήμα, την έλεγα "Σουτζουκάκι", μια πολύ ήρεμη κοπέλα γύρω στα 25, δεν άνοιγε, έδειχνε απόμακρη, ήταν στρείδι σαν χαρακτήρας και κάποια στιγμή άρχισε να με τσιγκλάει, να παίζει με αυτά που έλεγα κλπ. απο τη στιγμή που με έβαλε στο μάτι με την καλή έννοια, τελείωσε, λύθηκε τελείως έγινε τσαούσα ζωηρή, λατρεία λατρεία, λες τι εγινε εδω ρε παιδιά.

Κάποια στιγμή φεύγει λοιπόν και έρχεται στη θέση της μια άλλη.

Τη βλέπω, κάτι γυαλιά πατομπούκαλα αλα 80's και μια φωνή σαν αγορέ. Λεω τι είναι τουτη δω, γιατί μας πήρανε το σουτζουκάκι και φέρανε το Μήτσο το φορτηγατζή; Στράβωσα. Ε δεν πέρασαν 4 μήνες και είχαμε θέμα με τη Φορτηγάτζω (όχι που δε θα είχαμε). Ήταν πανέξυπνη, κουκλάρα, με απίστευτο χιούμορ, τσαχπίνα μέχρι εκεί που δεν παίρνει, πάει ξεχάστηκε το σουτζουκάκι.

Θέλω να πω, δεν ειναι υποχρεωτικό ότι θα ταιριάξεις, πολλώ δε μάλλον με το καλημέρα, καθώς μπορεί να απαιτηθεί και κάποιος χρόνος για να χτιστεί μια οικειότητα.

Και να σου πω και το εξής ότι δεν πας εκεί και για να ταιριάξεις. Πας για να κάνεις τη δουλειά σου. Απλά ελπίζεις ότι θα κολλήσεις σε 1-2 σημεία με τους άλλους ώστε να γίνει πιο ευκολη και ευχάριστη η διαδικασία, διότι κακά τα ψέμματα δεν είναι ευχάριστη. Χρηστικά είναι τα κέντρα εκμάθησης κάθε είδους, λυνουν δηλαδή ένα πρόβλημα, δεν είναι chat που κάνετε χαβαλέ.


Από την άλλη στη συγχρονη κοινωνία γενικά υπάρχει αυτό που θεωρώ υποκατηγορία της τοξικης "Hustle Culture", ότι εργασία και χαρά και οι εταιρείες να μοιάζουν με σπίτια γυμναστήρια και δεν ξερω κι εγω τι, για να περνας εκεί όλη τη μέρα σου και να μην χρειάζεται να πηγαίνεις σπίτι και έτσι να ξεχνάς οτι εχεις ελεύθερη ζωή. Υποπροιόν της Hustle Culture ειναι και το mandatory corporate fun που επεκτείνεται και σε μαθησιακούς χώρους όπως πχ τα φροντιστήρια, ότι όλοι είμαστε φίλοι και ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να είμαστε κοινωνικοί, ειδάλλως κάποιο πρόβλημα έχουμε αν δεν κάνουμε σα βλαμμένα απο την υπερκινητικότητα και τη γλυκάδα.

Κι όσο για τους καθηγητές, η θέση τους δεν είναι για να πιάνονται φίλοι, είναι για να κάνουν μάθημα στους μαθητές και μέχρι εκεί.


Όχι. Το να είσαι ξινή και τολμώ να πω αντικοινωνική, το θεωρω προσόν και προνόμιο ανθρώπων αντισυμβατικών που χαράζουν τη δική τους πορεία στη ζωή μακριά από συμβάσεις και πρέπει.

Θα ανοίξεις εκεί που θέλεις, σύμφωνα με τα όριά σου και τα θέλω σου και τους κανόνες σου και κανείς δεν μπορεί να σε πιέσει να γίνεις κατι που δεν είσαι.


Έλα παιδί μου που θα το βάλεις και μέσα σου για πρόβλημα.

Κάνε εκεί τη δουλειά σου, έχε τους δυο τρεις φίλους σου, και σε όποιους αρέσεις και ταιριάξεις. Μη το βάλεις άγχος. Σωστό είναι αυτό που εξυπηρετεί τους σκοπούς σου και που σου αρέσει εσένα.


Σου εύχομαι καλή συνέχεια και καλή αντοχή με τους "κοινωνικούς" τους γλυφτολαδοποδαράκηδες του mandatory fun.

 

[Helen06]

Επειδή το θέμα αρχικά το έβαλες στο στέκι, είχα την ευκαιρία να το δω.

Τελευταία φορά που πάτησα σε τάξη, ήταν πέρσι, καθώς μπορεί να έχω τελειώσει το σχολείο και τα σχολικά φροντιστήρια εδω και πάρα πολλά χρόνια, όμως γουστάρω να μαθαίνω ξένες γλώσσες και έτσι όταν μου είπαν "θα καθήσεις πάλι στα θρανία;" είπα ναι, γιατί όχι;

Θα μιλήσω λοιπόν για τα φροντιστήρια γλωσσών που τα χω πρόσφατα:

Η διαφορά από τα 18 στα 38-39 είναι βέβαια η εξής.

Παλιά θυμαμαι πως τα τμήματα ήταν μεγάλα, και έτσι έπρεπε συνυπάρχουμε με πολύ κόσμο που ίσως δεν θα έπρεπε, τόσο από πλευράς απόδοσης στο μάθημα, όσο και αταιριαξιάς ως άτομα.

Τώρα στα 39 τα ξενόγλωσσα τμήματα στα οποία κατα καιρούς μπαίνω, είναι ιδιαίτερα ή τύπου ιδιαίτερα, με την έννοια λίγων ατόμων.

Στο 1 άτομο όταν είστε 2 δηλαδή, κάπως την παλεύεις να συνεννοηθείς γιατί σε αναγκάζουν οι συνθήκες, κάπου πρέπει αναγκαστικά να μιλήσεις, ειδικά όταν σας ενώνουν και κοινά προβλήματα πχ θέματα με τους καθηγητές, τη γραμματεία, τις εξετάσεις.

Στα 6 με 8 άτομα όμως, κάνεις κλίκες. Δεν μίλαγα με κάποιους και ήταν μέρες που πραγματικά χαιρόμουν όταν απουσίαζαν και μόλις έβλεπα ότι έρχονταν κάπως χαλιόμουν, λεω πω πω ήρθε πάλι η άλλη η μπατανόβαρκα η κουνάβω που για να πάρει μπρος έπρεπε να της καρφώσεις jumpstart για αμάξι, καθόταν εκεί σε μια γωνίτσα λες τωρα ζει;; αναπνέει;; , είναι σε αυτό το plane of existence ή έχει κάνει ascend με Κουνταλίνι Γιόγκα και κυκλοφορεί μέσα της ο Ιχωρ από το pineal gland και θα ακούσουμε κανένα "χάρε κρίσνα" από το πουθενά;

Spoiler: Story - Click me

Θυμάμαι είχα μια στο τμήμα, την έλεγα "Σουτζουκάκι", μια πολύ ήρεμη κοπέλα γύρω στα 25, δεν άνοιγε, έδειχνε απόμακρη, ήταν στρείδι σαν χαρακτήρας και κάποια στιγμή άρχισε να με τσιγκλάει, να παίζει με αυτά που έλεγα κλπ. απο τη στιγμή που με έβαλε στο μάτι με την καλή έννοια, τελείωσε, λύθηκε τελείως έγινε τσαούσα ζωηρή, λατρεία λατρεία, λες τι εγινε εδω ρε παιδιά.

Κάποια στιγμή φεύγει λοιπόν και έρχεται στη θέση της μια άλλη.

Τη βλέπω, κάτι γυαλιά πατομπούκαλα αλα 80's και μια φωνή σαν αγορέ. Λεω τι είναι τουτη δω, γιατί μας πήρανε το σουτζουκάκι και φέρανε το Μήτσο το φορτηγατζή; Στράβωσα. Ε δεν πέρασαν 4 μήνες και είχαμε θέμα με τη Φορτηγάτζω (όχι που δε θα είχαμε). Ήταν πανέξυπνη, κουκλάρα, με απίστευτο χιούμορ, τσαχπίνα μέχρι εκεί που δεν παίρνει, πάει ξεχάστηκε το σουτζουκάκι.

Θέλω να πω, δεν ειναι υποχρεωτικό ότι θα ταιριάξεις, πολλώ δε μάλλον με το καλημέρα, καθώς μπορεί να απαιτηθεί και κάποιος χρόνος για να χτιστεί μια οικειότητα.

Και να σου πω και το εξής ότι δεν πας εκεί και για να ταιριάξεις. Πας για να κάνεις τη δουλειά σου. Απλά ελπίζεις ότι θα κολλήσεις σε 1-2 σημεία με τους άλλους ώστε να γίνει πιο ευκολη και ευχάριστη η διαδικασία, διότι κακά τα ψέμματα δεν είναι ευχάριστη. Χρηστικά είναι τα κέντρα εκμάθησης κάθε είδους, λυνουν δηλαδή ένα πρόβλημα, δεν είναι chat που κάνετε χαβαλέ.


Από την άλλη στη συγχρονη κοινωνία γενικά υπάρχει αυτό που θεωρώ υποκατηγορία της τοξικης "Hustle Culture", ότι εργασία και χαρά και οι εταιρείες να μοιάζουν με σπίτια γυμναστήρια και δεν ξερω κι εγω τι, για να περνας εκεί όλη τη μέρα σου και να μην χρειάζεται να πηγαίνεις σπίτι και έτσι να ξεχνάς οτι εχεις ελεύθερη ζωή. Υποπροιόν της Hustle Culture ειναι και το mandatory corporate fun που επεκτείνεται και σε μαθησιακούς χώρους όπως πχ τα φροντιστήρια, ότι όλοι είμαστε φίλοι και ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να είμαστε κοινωνικοί, ειδάλλως κάποιο πρόβλημα έχουμε αν δεν κάνουμε σα βλαμμένα απο την υπερκινητικότητα και τη γλυκάδα.

Κι όσο για τους καθηγητές, η θέση τους δεν είναι για να πιάνονται φίλοι, είναι για να κάνουν μάθημα στους μαθητές και μέχρι εκεί.


Όχι. Το να είσαι ξινή και τολμώ να πω αντικοινωνική, το θεωρω προσόν και προνόμιο ανθρώπων αντισυμβατικών που χαράζουν τη δική τους πορεία στη ζωή μακριά από συμβάσεις και πρέπει.

Θα ανοίξεις εκεί που θέλεις, σύμφωνα με τα όριά σου και τα θέλω σου και τους κανόνες σου και κανείς δεν μπορεί να σε πιέσει να γίνεις κατι που δεν είσαι.


Έλα παιδί μου που θα το βάλεις και μέσα σου για πρόβλημα.

Κάνε εκεί τη δουλειά σου, έχε τους δυο τρεις φίλους σου, και σε όποιους αρέσεις και ταιριάξεις. Μη το βάλεις άγχος. Σωστό είναι αυτό που εξυπηρετεί τους σκοπούς σου και που σου αρέσει εσένα.


Σου εύχομαι καλή συνέχεια και καλή αντοχή με τους "κοινωνικούς" τους γλυφτολαδοποδαράκηδες του mandatory fun.

Να σε καλά! Έχει πολύ πλάκα έτσι όπως τα εξηγεις! αυτό με τη κουνάβω χαχαχα πόσο εγώ. Μάλλον θα συνεχίσω να είμαι ξινή τι να πω πραγματικά δε μου το βγάζουν καθόλου ούτε καλημέρα να τους πω. Μόνο τους καθηγητές θα συνεχίσω να χαιρετάω από καμιά ευγένεια

 

[Κάμπια]

Ευτυχώς ή δυστυχώς δεν ταιριάζουμε όλοι με όλους. Δεν χρειάζεται να πιέσεις τον εαυτό σου για να μιλήσεις με κάποιον από την στιγμή κιόλας που σε έχουν κάνει να δημιουργήσεις μια κακή εντύπωση. Θεωρώ ότι καλό θα ήταν απλά να λέτε τα βασικά και μετά να κρίνεις. Οι τρεις που είναι στον χαβά τους ξέρεις αν είναι συμπαθητικοί; Θα μπορούσες να κάνεις συζήτηση μαζί τους; Αν ναι, γιατί όχι; Μπορεί να είναι κοσμάρα αλλά να είναι καλά παιδιά.

Όσο αναφορά τους καθηγητές του φροντ, γενικά έχω παρατηρήσει ότι τα παιδιά έχουν πιο «φιλικές» σχέσεις μαζί τους (κι εγώ η ίδια). Εσύ θα ήθελες να έχεις τέτοιες σχέσεις; Αν όχι, τότε κομπλέ. Αν ναι, προσπάθησε να μιλάς μαζί τους για γενικά πράγματα ή οτιδήποτε και έτσι θα χτιστεί η σχέση σας.

Μέτρον άριστον όπως έλεγαν οι αρχαίοι ένα πράγμα.

Υ.Γ. Εγώ προσωπικά έκανα αρκετές/ούς φίλες/ους στο φροντιστήριο. Όμως, προφανώς υπήρχαν και άτομα που δεν χώνευα. Όπως είπα πριν, δεν γίνεται να ταιριάζουμε όλοι με όλους, ειδικά όταν κάποιοι δεν διαθέτουν απλή, ανθρώπινη λογική στο κεφάλι τους

 

[Helen06]

Εσύ θα ήθελες να έχεις τέτοιες σχέσεις;

ναι μου αρέσει όταν μιλάμε για διάφορες βλακείες και μάλιστα επειδή σε δύο μαθήματα κάνω ιδιαίτερα όπου είμαι μόνο εγώ και ο καθηγητής κάνουμε πλάκες λέμε τα νέα μας τους λέω τα γκομενικά μου τα πάντα σαν οικογένεια, αλλά στα άλλα δυο που κάνω σε τμήμα δε μπορώ καθόλου, λόγω του ότι δε συμπαθώ τα παιδιά επειδή βρίσκονται στον ίδιο χώρο.

Οι τρεις που είναι στον χαβά τους ξέρεις αν είναι συμπαθητικοί; Θα μπορούσες να κάνεις συζήτηση μαζί τους;

Όσο για αυτό, άστο, ο ένας είναι οκ εντάξει λόγω σχολείου κάνουμε παρέα έχει πλάκα αλλά όταν είμαστε μόνοι μας, ο άλλος δε ξέρει τι του γίνεται και ο χαρακτηρας του τρίτου είναι πραγματικά δε μπορώ να το σχολιάσω (σχολιάζει τους πάντες, τα μυρμήγκια, τους φίλους του μέχρι και τους καθηγητές όταν φεύγουν για 2 λεπτα απ τη τάξη, και τους κράζει σε άλλο επίπεδο).

Υ.Γ με τον τελευταίο είχαμε μιλήσει κανα δυο φορές έχει λίγο πλάκα αλλά με τέτοια συμπεριφορά δεν είναι για παρέα

 

[Κάμπια]

(σχολιάζει τους πάντες, τα μυρμήγκια, τους φίλους του μέχρι και τους καθηγητές όταν φεύγουν για 2 λεπτα απ τη τάξη, και τους κράζει σε άλλο επίπεδο).

Είχα μια ίδια. Μιλάμε πολύ κλόουν το κορίτσι. Έμπενε άνθρωπος να ψάξει τον υπεύθυνο του φροντιστηρίου και με το που έκλεινε την πόρτα καθόταν και σχολίαζε την εμφάνιση τους και ΦΩΝΑΖΕ το σούργελο Άσε, μακριά από τέτοιους ανθρώπους.

αλλά στα άλλα δυο που κάνω σε τμήμα δε μπορώ καθόλου, λόγω του ότι δε συμπαθώ τα παιδιά επειδή βρίσκονται στον ίδιο χώρο.

Τότε, πρέπει να κάνεις υπομονή.

Καλή δύναμη!

 

[Helen06]

Είχα μια ίδια. Μιλάμε πολύ κλόουν το κορίτσι. Έμπενε άνθρωπος να ψάξει τον υπεύθυνο του φροντιστηρίου και με το που έκλεινε την πόρτα καθόταν και σχολίαζε την εμφάνιση τους και ΦΩΝΑΖΕ το σούργελο Άσε, μακριά από τέτοιους ανθρώπους.

Ναι πραγματικά! Μα πως γίνεται να είναι έτσι κάποια άτομα δε μπορώ να το καταλάβω, οκ είναι φυσιολογικό να σχολίασεις αλλα υπάρχουν και όρια τι,ποιον και πως

 

[pannnos1992]

Και εγώ αυτό σκέφτομαι, ότι δε πάω για τις φιλίες, απλά νιώθω κάπως περίεργα και άβολα, γιατί πολλές φορές κάθονται όλοι μαζί στο παγκάκι περιμενοντας για μαθημα κ γω απλα πάω κάπου μόνη μου, δε μου βγαίνει καθόλου να πάω μαζί τους να γνωριστούμε ας πουμε, ούτε θέλω να είμαι ψεύτικη. Μάλιστα ένας καθηγητής μου μια φορά που ήμουν μόνη με ρώτησε τι καθεσαι μονη κ δε πας μαζι με τη παρέα. Α και να συμπληρώσω ότι και οίδιος καθηγητής (τον είχα πέρυσι αλλα φέτος όχι)με είδε προχθες πρώτη φορά απο πέρυσι και μου είπε: μόνο εσύ δε ήρθες να μας χαιρετήσεις.

Λες και ακουω τον εαυτο μου πριν 13 χρονια

 

[cha0s]

Δεν έχω κρατήσει επαφές με κανένα συμμαθητή/καθηγητή απο το φροντιστήριο.
Είχαμε καλές τυπικές σχέσεις αλλά μέχρι εκεί. Τους γνωρίζεις για 1, αντε το πολύ 2 χρόνια για λίγες ώρες την εβδομάδα ενώ τους φίλους από το σχολείο τους ξέρεις χρόνια και έχετε δεθεί και τους βλέπεις και περισσότερες φορές την εβδομάδα. Αντίστοιχα, πχ στη Γ λυκείου που δε βγαίνεις και τόσο συχνά έξω, τι σχέσεις να προλάβεις να αναπτύξεις με άτομα που τα βλέπεις ορισμένες ώρες την εβδομάδα και μετά ο καθένας πάει σπίτι του για διάβασμα;
Δε λέω ότι ειναι ο κανόνας αυτό, απλά εμένα και σε πολλούς που γνωρίζω, αυτό έχει συμβεί.
Στο μεταξύ, φροντιστήριο πήγα πριν 11 χρόνια τελευταία φορά, μπορεί πχ να δω κανένα συμμαθητή από τότε και να μη τον αναγνωρίσω στο δρόμο (γιατί δεν ήταν μόνο παιδιά από το σχολείο μου, μένω σε μεγάλο δήμο που έχει αρκετά λύκεια, οπότε ούτε τα ονόματα κάποιων δε θυμάμαι)