Το επάγγελμα των γονιών, σίγουρη επιλογή;

[ellaki]

ξεκίνησα με όνειρο να γίνει η μεγάλη μηχανικός, ενώ οι γονείς μου είναι γιατροί...στο λύκειο μού φαινόμουν επαναστατική και η απόφασή μου μαγκιά απέναντι σε εκείνους που ήθελαν να με δουν συνεχιστή της παράδοσης της οικογένειας....τώρα στο πανεπιστήμιο βιώνω τη σκληρή και απογπητευτική πραγματικότητα...τι τις ήθελα τις μαγκιές??? κι έτσι πατάς γη και αναρωτιέσαι γιατί δεν ακολούθησα την τόσο ενδιαφέρουσα επιστήμη των γονιών μου....και συνεχίζεις να αναρώτιέσαι: είμαι ψυχοπαθής, είμαι αναποφασιστη, είμαι παρορμητική, είμαι ασταθής χαρακτήρας ή απλά...είμαι επιτέλους ρεαλίστρια!!?? και κάπως έτσι παρά την επιτυχία σου στις εξετάσεις αποφασίζεις (ω! θεέ μου) να ξαναδώσεις...από άλλη κατεύθυνση, με άλλα μυαλά, με αλλη αντιληψη των πραγμάτων και με διαφορετικό προορισμό...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[self-instructive depressing]

εάν ξέρεις (πλέον) τι θέλεις , δεν υφίσταται πρόβλημα

ισχύει και αντιθετοανάστροφα σαν όλα τα σημαντικά αξιώματα

καλή τύχη

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[jrot6]

Τιποτα απο ολα αυτα που λες δεν εισαι..

Απλα ειναι ετσι το συστημα που αναγκαζομαστε να διαλεξουμε το τι επαγγελμα θα ακολουθησουμε στα 18 μας που δεν ξερουμε που μας πανε τα 4 τις περισσοτερες φορες..

Παντως επειδη ειμαι μηχανικος ενα θα σου πω..Οτι εφοσον απο τη σχολη βλεπεις οτι δεν σου αρεσει η συγκεκριμενη επιστημη φυγε τωρα και ακολουθησε το ονειρο σου..Μακαρι να το συνειδητοποιουσα και εγω αυτο οταν ηταν νωρις..Το επαγγελμα του μηχανικου στην εποχη μας ειναι ενα απο τα σκληροτερα επαγγελματα,χωρις ιχνος εργατικων δικαιωματων,οποτε αν δεν εχει την τρελα καποιος δυσκολα την παλευει..

Καλη τυχη λοιπον..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Youki]

Ξεκίνησες με ένα όνειρο και το ακολούθησες και μπράβο σου.
Εφόσον βλεπεις το όνειρο να γίνεται εφιαλτης καλά κανεις και ξαναδίνεις για να κάνεις κάτι άλλο που πιστεύεις ότι το θες περισσότερο.
Απλά αναρωτιέμαι, μήπως το θέμα είναι η πίεση που εφαγες? Μήπως το ονειρό σου είναι ακόμα το ονειρό σου, απλά σου φαίνεται βουνό να το πετύχεις? Σε αυτή την περίπτωση θα σου έλεγα να το παλεψεις όσο περισσότερο μπορείς.
Και ναι μπορεί το επάγγελμα των μηχανικών να είναι πολύ πολύ σκληρό, αλλά και των γιατρών δεν είναι "βολτα στο πάρκο".

Δες τι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θες κι όχι τι είναι πιο εύκολο να πετύχεις!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Είμαι σίγουρος ότι ένα μεγάλος μέρος της ευθύνης του γεγονός ότι παρά πολλοί Έλληνες συχαίνονται την δουλεία τους, την έχουν οι γονείς! Και αυτό επειδή με έμμεσο ή άμεσο έκαναν τα παιδιά τους να ακολουθήσουν είτε το επάγγελμα τους είτε το επάγγελμα τον δικό τους ονείρων.

Έχω δει τόσα πολλά τέτοιες περιπτώσεις που για εμένα δεν είναι τυχαίο.

Ωστόσο σε ένα φαινόμενο, η λύση δεν είναι να εφαρμόσεις την ακριβώς αντίθετη κατάσταση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Άγγελος]

αναλογα το επαγγελμα των γονιων σου και τις κλισεις τις δικες σου ..εγω πχ εχω πατερα δικηγορο και μανα εργοδηγο πολιτικου μηχανικου..

εγω απο μωρο ημουν τεχνολογος και ζητουσα "γαργαλεια " για δωρο..και οτι συσκευη ηλεκτρικη ηλεκτρονικη υπαρχει με ενδιαφερει.. ποτέ δεν με ωθησαν στο επαγγελμα τους...και τωρα ειμαι σε οικονομο τεχνολογικη σχολη...

αν ομως εισαι οικνομικο ή θεωρητικο μυαλο πχ και ο πατερας σου εχει ενα επιτυχημενο γραφειο νομικο..Ε ,τοτε ισως να παρεις τη δουλεια του..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ηρώ]

αρχιτεκτονική όμως προς το παρόν είμαι απόλυτα απογοητευμένη και λυπάμαι γιατί για άλλα παιδιά είναι όνειρο ζωής!! κατάλαβα ότι δεν ειμαι και τόσο καλλιτεχνική φύση και μου έχει λείψει απίστευτα το ΔΙΑΒΑΣΜΑ , οι σημειώσεις, τα βιβλία!!!! είμαι ανώμαλη, το ξέρω!

Επειδή είδα και αυτό..
Αρχικά θα ήθελα να σε ρωτήσω σε ποια πόλη σπουδάζεις, για να φανταστώ περίπου τι αντιμετώπισες και σε έκανε να απογοητευτείς τόσο. Το ρωτάω γιατί το πρόγραμμα σπουδών διαφέρει ανά τμήμα.
Φοιτήτρια αρχιτεκτονικής ΕΜΠ εδώ.

Έπειτα να σε ενημερώσω, αν βρίσκεσαι στο πρώτο έτος ότι ναι, τα μαθήματα του πρώτου έτους δεν είναι και τα πιο ενδιαφέροντα γιατί προσπαθούν να σε βάλουν στο καλλιτεχνικό κομμάτι της αρχιτεκτονικής.
Δεν είναι μόνο αυτό όμως. Είναι πολλά περισσότερα.
Ένιωθα κι εγώ στα πρώτα έτη (τώρα κοντέυω να το ξεπεράσω) λίγο ξέμπαρκη. Οι περισσότεροι συμφοιτητές μου είναι παιδιά αρχιτεκτόνων και ήταν αφενός εξοικειωμένοι με το χώρο, αφετέρου είχαν βοήθεια σε ασκήσεις/σχέδια που για μας τους υπόλοιπους ήταν τελείως άγνωστα.

Η αρχιτεκτονική δεν έχει τόσο διάβασμα συγκριτικά με άλλες σχολές, αλλά έχει πολλές εργασίες.
Γνώμη μου είναι, ειδικά αν είσαι ξαναλέω πρωτοετής, τουτέστιν 1 μήνας και κάτι παρακολούθησης, να της δώσεις λίγο χρόνο να σε κερδίσει ή να την απορρίψεις.
Οι απαιτήσεις δεν είναι και τόσο τρελές αν παρακολουθείς και οι καθηγητές είναι τόσο συνεργάσιμοι που προσεγγίζουν το φιλικό επίπεδο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ellaki]

Επειδή είδα και αυτό..
Αρχικά θα ήθελα να σε ρωτήσω σε ποια πόλη σπουδάζεις, για να φανταστώ περίπου τι αντιμετώπισες και σε έκανε να απογοητευτείς τόσο. Το ρωτάω γιατί το πρόγραμμα σπουδών διαφέρει ανά τμήμα.
Φοιτήτρια αρχιτεκτονικής ΕΜΠ εδώ.

Έπειτα να σε ενημερώσω, αν βρίσκεσαι στο πρώτο έτος ότι ναι, τα μαθήματα του πρώτου έτους δεν είναι και τα πιο ενδιαφέροντα γιατί προσπαθούν να σε βάλουν στο καλλιτεχνικό κομμάτι της αρχιτεκτονικής.
Δεν είναι μόνο αυτό όμως. Είναι πολλά περισσότερα.
Ένιωθα κι εγώ στα πρώτα έτη (τώρα κοντέυω να το ξεπεράσω) λίγο ξέμπαρκη. Οι περισσότεροι συμφοιτητές μου είναι παιδιά αρχιτεκτόνων και ήταν αφενός εξοικειωμένοι με το χώρο, αφετέρου είχαν βοήθεια σε ασκήσεις/σχέδια που για μας τους υπόλοιπους ήταν τελείως άγνωστα.

Η αρχιτεκτονική δεν έχει τόσο διάβασμα συγκριτικά με άλλες σχολές, αλλά έχει πολλές εργασίες.
Γνώμη μου είναι, ειδικά αν είσαι ξαναλέω πρωτοετής, τουτέστιν 1 μήνας και κάτι παρακολούθησης, να της δώσεις λίγο χρόνο να σε κερδίσει ή να την απορρίψεις.
Οι απαιτήσεις δεν είναι και τόσο τρελές αν παρακολουθείς και οι καθηγητές είναι τόσο συνεργάσιμοι που προσεγγίζουν το φιλικό επίπεδο.

Α.Π.Θ. είμαι ...τι χρόνο να δώσω...δε μου ήρθε τώρα η φλασιά , μου ήρθε και πριν μια 7μαδα και δύο και πάει λέγοντας, μονίμως το παρατείνω, δεν πάει άλλο νομίζω!! όσο για την επιρροή των γονιών, εκεί ειναι το θέμα ότι δε με πίεσαν στο ελάχιστο!!!και γι' αυτό ντρέπομαι, έβαλα τα χεράκια μου και έβγαλα τα ματάκια μου, βέβαια ο μπαμπάς μου πάντα καλόβλεπε την αρχιτεκτονική γτ είναι καλλιτεχνική φλέβα (ζωγραφίζει) και το είχε απωθημένο που η μάνα του τον ανάγκασε να γίνει γιατρός...και πάλι όμως απλά την έβλεπε ως μια θετική προοπτική και ποτέ δε μου επέβαλε κάτι! απλά ντρέπομαι και δορθώνω τα λάθη μου...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Αν κάτι δεν σου αρέσει, δεν υπάρχει "κάτσε και δες αργότερα". Το πολύ πολύ αργότερα να το συνηθίσεις ή απλά να μην το σιχαίνεσαι. Είναι ακριβώς σαν τον έρωτα: Αν κάποιος δεν σου αρέσει, δεν πρόκειται να τρελαθείς ποτέ για αυτόν, όσο και να το προσπαθήσεις (με ελάχιστες εξαιρέσεις που πάλι μέσα από μια σειρά τυχαίων γεγονότων ερωτεύεσαι κάποιον που ήξερες, όχι κατόπιν ...προσπάθειας). Το πολύ πολύ απλά να φτάσει σου ψίλοαρέσει. Ακριβώς έτσι είναι και τα επαγγέλματα πιστεύω. Πρέπει να το ερωτευτείς αυτό που θα κάνεις, διότι θα το "παντρευτείς" και τα "επαγγελματικά διαζύγια" είναι πιο δύσκολα από τα κανονικά, ειδικα αν καθυστερήσουν.
Κι εγώ είχα περάσει στην πρώτη μου επιλογή (αν και σε διαφορετική πόλη), Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και Μηχ. Υπολογιστών και το σιχάθηκα από το πρώτο δίμηνο. Εγώ προγραμματισμό ήθελα, όχι να σχεδιάζω βίδες και να μαθαίνω φυσική. Έκατσα 2 χρόνια και τι κατάλαβα; Ούτε τότε μου άρεσε, και είχα χάσει και 2 χρόνια από τη ζωή μου (αν και πλέον δεν τα θεωρώ χαμένα, αλλά όχι λόγω σχολής).
Οπότε καλά κάνεις και θες να αλλάξεις. Δεν ξέρω όμως αν είναι καλή ιδέα η νέα σου επιλογή. Και να ξέρεις...αν ντρέπεσαι τώρα μία, θα ντρέπεσαι μετά 10 να αλλάξεις για 2η φορά. Οπότε σκέψου το καλύτερα, ανεπηρέαστη από το τι κάνουν οι γονείς σου. Προσπάθησε να βρεις τι σου αρέσει να κάνεις και πορεύσου προς αυτό. Αν κάτι πραγματικά σε παθιάζει, θα γίνεις τόσο καλή που και προοπτικές να μην έχει, εσύ ειδικά θα έχεις. Αλλά να είσαι σίγουρη ότι σου αρέσει, ε; Να το ψάξεις καλά, μην την πατήσεις πάλι!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Άγγελος]

Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και Μηχ. Υπολογιστών και το σιχάθηκα από το πρώτο δίμηνο. Εγώ προγραμματισμό ήθελα, όχι να σχεδιάζω βίδες και να μαθαίνω φυσική.

πωπω...εγω ειμαι ακριβως το αναποδο....προτιμω να σχεδιαζω βιδες και μηχανηματα και δευτερο τριτο τον προγραμματισμο..ειναι θεμα τι μυαλο..ποσο τεχνικο-μηχανολογικο ή πιο θεωρητικο-μαθηματικο εχεις... η κλιση που λεμε.. αυτος ειναι και ολογος που καιη τωρινη σχολη μου δεν μου πολυαρεσει,γιατι θα ηθελα περισσοτερο hardware...

νομιζψοτι η σχολη για σενα ηταν περισοτερο η σχολη Αει Πληροφορικης ..(χωρις ηλκτρ.μηχαν. μπροστα) που υπαρχει και εδω στην Πατρα(το '81 πρωτοξεκινησε )και Αθηνα..την ηξερες τοτε αυτη τη σχολη?


μετα παρατησες τη σχολη -που πολλοι θεωρουν σπουδαια..- για να πας που?ρωταω γιατι και εγω εχω σκεφτει πολλες φορες να παρατησω τη σχολη μου..και δεν ξερω αν πρεπει..και αν ειναι μεγαλο λαθος(οπως μου λενε οι γονεις μου ,οτι πρεπει να παρω ενα χαρτι..)..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Turok]

Συνηθως στα 18 δεν ξερουμε τι μας γινεται και τι θελουμε σταλήθεια. Πολλοι αλλάζουν τα θελω τους αργοτερα αλλα τις περισσοτερες φορες δεν ειναι διατεθειμενοι να αρχισουν παλι απο το 0 για να ζησουν το όνειρό τους. Ετσι κανουν κατι που δεν το θελουν ή δεν το θελουν πια. Αλλοι παλι δεν γινονται αυτο που θελουν απο την αρχη γιατι πολυ απλα δεν περνανε στη σχολη που θελουν. (Σε αυτους ανηκω και γω)

Σου λέω ενα μεγαλο μπραβο γιατι εισαι απο τα άτομα που ειναι ετοιμα να ξαναξεκινησουν απο το 0 για να ζησουν αυτο που πραγματικα θελουν. Αν το θες πραγματικα θα το πετυχεις. Ευχομαι οτι καλυτερο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[princess]

Α.Π.Θ. είμαι ...τι χρόνο να δώσω...δε μου ήρθε τώρα η φλασιά , μου ήρθε και πριν μια 7μαδα και δύο και πάει λέγοντας, μονίμως το παρατείνω, δεν πάει άλλο νομίζω!! όσο για την επιρροή των γονιών, εκεί ειναι το θέμα ότι δε με πίεσαν στο ελάχιστο!!!και γι' αυτό ντρέπομαι, έβαλα τα χεράκια μου και έβγαλα τα ματάκια μου, βέβαια ο μπαμπάς μου πάντα καλόβλεπε την αρχιτεκτονική γτ είναι καλλιτεχνική φλέβα (ζωγραφίζει) και το είχε απωθημένο που η μάνα του τον ανάγκασε να γίνει γιατρός...και πάλι όμως απλά την έβλεπε ως μια θετική προοπτική και ποτέ δε μου επέβαλε κάτι! απλά ντρέπομαι και δορθώνω τα λάθη μου...

Αν είσαι σίγουρη ότι δεν θέλεις να συνεχίσεις αυτή τη σχολή και παράλληλα έχεις αποφασίσει τι θέλεις να κάνεις, μπορείς να προσπαθήσεις να ξαναδώσεις εξετάσεις ή να αλλάξεις την επιλογή σχολής πχ με 10%.
Αν βλέπεις μεν ότι δεν σου αρέσει, αλλά το σκέφτεσαι, για το τι θέλεις να κάνεις, δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου προκειμένου να το σκεφτείς καλύτερα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν υπάρχει κάποιος λόγος να ντρέπεσαι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

πωπω...εγω ειμαι ακριβως το αναποδο....προτιμω να σχεδιαζω βιδες και μηχανηματα και δευτερο τριτο τον προγραμματισμο..ειναι θεμα τι μυαλο..ποσο τεχνικο-μηχανολογικο ή πιο θεωρητικο-μαθηματικο εχεις... η κλιση που λεμε.. αυτος ειναι και ολογος που καιη τωρινη σχολη μου δεν μου πολυαρεσει,γιατι θα ηθελα περισσοτερο hardware...

νομιζψοτι η σχολη για σενα ηταν περισοτερο η σχολη Αει Πληροφορικης ..(χωρις ηλκτρ.μηχαν. μπροστα) που υπαρχει και εδω στην Πατρα(το '81 πρωτοξεκινησε )και Αθηνα..την ηξερες τοτε αυτη τη σχολη?


μετα παρατησες τη σχολη -που πολλοι θεωρουν σπουδαια..- για να πας που?ρωταω γιατι και εγω εχω σκεφτει πολλες φορες να παρατησω τη σχολη μου..και δεν ξερω αν πρεπει..και αν ειναι μεγαλο λαθος(οπως μου λενε οι γονεις μου ,οτι πρεπει να παρω ενα χαρτι..)..

Πληροφορική ΑΣΟΕΕ είμαι τώρα, και μου αρέσει πάρα πολύ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Πρέπει και το οφείλουμε στον εαυτό μας να ακολουθούμε τα όνειρα μας και τις επιθυμίες μας, ακόμα κι αν αυτά αλλάξουν κατα το δέυτερο έτος του Πανεπιστημίου ή κατα τη διάρκεια της εγκυμοσύνης του 5ου παιδιού μας.
Και τι θέλω να πω.
Σήμερα, όποιος καταπιεσμένος με τα επαγγελματικά γίνεται δυστυχής (αφου περνά τα 2/3 της ημέρας στη δουλειά, ουσιαστικά ζουμε και δουλεύουμε παράλληλα κι αυτό ουδείς δεν μπορεί να το αλλάξει, τουλαχιστος ο μέσος αστός και νόμιμος) και καταπιεστικός εν κατακλείδι προς τους υπόλοιπους.

Οποιος χαραζει τα ονειρα του παλευει γιαυτα και συναντα εμπόδια. Πολλα εμπόδια που σε αλλους φαινονται αστεια και σε αλλους βουνο.
Ρωτω πολλές φορές τον εαυτό μου αλλα και τους ανθρωπους που αναρωτιουνται- τι προτιμας? να αντιμετωπίζεις εμποδια για κατι που ποτε δεν ηθελες χωρις σκοπο χωρις ελπιδα να φτασεις στο στοχο? ή να αντιμετωπίζεις εμπόδια για κατι που θελεις, γουσταρεις, αγαπας και ξερεις πως ολα θα προσπεραστουν αρκει να χεις πεισμα, καλη θεληση και πίστη?

Προτείνω και προτιμώ το δεύτερο. Γιατισε γεμίζει, σου δίνει ζωντάνια και νιάτα, σε κανει να θες να θες και να θες λαιμαργα να προσπαθεις, να προχωρας, να ζητας να απαιτεις αλλα και να δινεις, να συμμετεχεις ενεργα στην κοινωνια, να βαζεις ενα μικρο μικρουλι ληθαρακι, να γοητευεις και να εκτιμασαι, ποσα αλλα καλα να πω.. να φευγεις ηρεμος, ακομα και καταπονημενος σωματικα, γαληνιος πως εκανες οχι αυτο που μπορουσες αλλα αυτο που ηθελες.

Δεν πρεπει να ανησυχουμε για τον χρονο, πως ειναι αργα, πως ολα τελειωσαν πως εκανα λαθος.
Αντιθετως, καθε προσπαθεια που δεν πηγε καλα να γινεται μαθημα και καθε μαθημα αν εχει διαβαστει καλα και μελετηθει σωστα δεν αντιμετωπιζει κανενα προβλημα στην εξεταση, ξερεις τις απαντησεις και καθε φορα με κατι νεο που μαθαινεις εχεις πια γνωση.

Και η γνωση ειναι η ριζα της ευτυχιας. Κανενας λογος να μη γινεται για τα χρονια, κανενας για μετανοιες, κανενας για τυψεις, ολα διορθωνονται, ολα φτιαχνονται ακομα κι αν υπαρχει αδικια, ακομα κι αν συναντησεις δυσπιστια κακια ατιμια, ολα φτιαχνονται.

Γυρνα λοιπον και πες σε σενα πως σου δινεις λιγο χρονο να σκεφτεις τι θελεις να κανεις και μολις το κανεις δωσε σε μαμα και μπαμπα να καταλαβουν, με απλα ελληνικα και σιγουρια, πως η κορη τους.. μεγαλωσε και σημερα που μιλαει ξερει τι θελει. Καμια φορα αστους να ριξουν κανα κλαμα απο συγκινηση!

Καποτε- πριν 6 χρονια περιπου η μητερα μου ειχε τοσο αγχος για μενα πιο πολυ απο μενα, μια μερα σε διαφωνια μας της ειπα-

συνεχεια λες αυτο δεν ειναι σωστο και θα τα δω στην πορεια και πως κανω λαθος. ναι εχεις δικιο, θαμαφησεις να το δω μονη μου? θαμαφησεις να παθω για να μαθω? θαμεμπιστευτεις σημερα που πρεπει?

- η μαμα μολις ειχε καταλαβει πως το κοριτσακι της ηταν πια το κοριτσι της, σημερα νομιζω πως η μανουλα μου πια μπορει να βασιστει πανω μου απο ολες τις αποψεις, μαααλλον... με εμπιστευτηκε. Δουλεψα ομως γιαυτο κι ακομα δουλευω και θα δουλευω.
Με αφηναν ελευθερη να επιλεγω και να κανω λαθη και τελικα ερχονταν ολα οπως επρεπε, οπως ηθελα αλλα και οπως ηθελαν.

Ηταν μεγαλη εμπειρια για μενα η ηλικια 18(που τελειωσα το σχολειο) με σημερα.

Και τι εγινε αν εκανες επιλογη που σημερα δεν θελεις και θελεις να επιστρεψεις στη δουλεια των γονιων σου? Καντο κι αυτο!
Ακολουθησε τα ονειρα σου ακομα κι αν στραβοπατησεις θα μαθεις να σηκωνεσαι!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcarnival]

Κατα την γνωμη μου η δουλεια των γονιων ειναι ενα καλο στηριγμα και δικλειδα ασφαλειας για να ακολουθησεις τα ονειρα σου σε περιπτωση που κατι παει στραβα παντα εχεις μια πορτα ανοιχτη. Φυσικα αυτο δεν σημαινει οτι οσοι δεν εχουν καποια δουλεια να τους περιμενει δεν μπορουν να κυνηγησουν τα ονειρα τους απλα ισως χρειαζεται περισσοτερα κοτσια και οσοι το κανουν συνηθως πετυχαινουν γιατι αφου εχουν την δυναμη να κανουν το πρωτο βημα ολα μετα ερχονται αργα η γρηγορα... Στο θεμα της σιγουριας δεν θα συμφωνησω οταν επιλεγεις μια δουλεια με γνωμονα την σιγουρια εχεις ηδη αποτυχει και δεν το χεις καταλαβει γιατι τοποθετεις τον εαυτο σου σε ενα τομεα που πολυ πιθανον να μην σου αρεσει για την υπολοιπη ζωη σου δειτε το σαν να παντρευεσαι καποιον/καποια που δεν νιωθεις τιποτα μονο και μονο επειδη ξερεις οτι δεν θα σε χωρησει ή δεν θα σου κανει καποια βλακεια. ειναι μεγα λαθος κι ομως πολυ δρουν ετσι κι εχουμε καταληξει σε μια Ελλαδα που κανενας δεν δουλευει οχι γιατι βαριεται αλλα γιατι δεν του αρεσει αυτο που κανει. για μενα καλυτερα να εισαι σε κατι που σε γεμιζει κι ας παιρνεις λιγα χρηματα εστω στην αρχη παρα σε κατι που δεν σε αφηνει αδιαφορα εστω και με καλα χρηματα. Επισης πιστευω ολοι μας εχουμε τις δικες μας φιλοδοξιες και οι περισσοτερες δεν αφορουν την δουλεια των γονιων μας και οχι γιατι ειναι ασχημη αλλα γιατι θελουμε να δημιουργησουμε κατι δικο μας. Η δουλεια δεν ειναι μονο για να βγαζεις χρηματα αλλα και να προσφερεις κατι σε σενα, στον διπλανο σου, σε καποιον. Τωρα βεβαια αν καποιος συνδιασει και τα δυο για μενα εχει κανει την καλυτερη δουλεια και ειναι κατι που θα προσπαθησω κι εγω να κανω μελλοντικα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[jrot6]

Είμαι σίγουρος ότι ένα μεγάλος μέρος της ευθύνης του γεγονός ότι παρά πολλοί Έλληνες συχαίνονται την δουλεία τους, την έχουν οι γονείς! Και αυτό επειδή με έμμεσο ή άμεσο έκαναν τα παιδιά τους να ακολουθήσουν είτε το επάγγελμα τους είτε το επάγγελμα τον δικό τους ονείρων.

Έχω δει τόσα πολλά τέτοιες περιπτώσεις που για εμένα δεν είναι τυχαίο.

Ωστόσο σε ένα φαινόμενο, η λύση δεν είναι να εφαρμόσεις την ακριβώς αντίθετη κατάσταση.

Eνα μεγαλο μερος της ευθυνης το εχουν οι γονεις..

Το μεγαλυτερο ομως κακο ειναι οτι πρεπει να αποφασισεις στα 18 σου για το επαγγελμα που θα ακολουθησεις στο μελλον,οταν:
α)Στα 18 δεν ξερεις που πανε τα 4 συνηθως..
β)Δεν υπαρχει σοβαρη και καλη ενημερωση στα σχολεια πανω στα διαφορα επαγγελματα..Και δεν μιλαω για τις θεωρητικες μπουρδες που λεει στο βιβλιαρακι που μας εδιναν..Μιλαω για το τι πραγματικα κανει καποιος που τελιωνει μια σχολη και τι δικαιωματα εχει..

Γιατι πχ τι να το κανω να τελιωσω μια σχολη που θεωρητικα μου αρεσει,αλλα οταν βγω εξω δω οτι δεν μπορω με τιποτα να βρω δουλεια πανω στο αντικειμενο λογω λιγοστων δικαιωματων??

Γι'αυτο καλο ειναι αν ξερει κανεις τι θελει να κανει να το ακολουθησει αν μπορει και ας ειναι και πιο αργα απο τα 18..Απλα αυτο μερικες φορες απλα δεν γινεται..Και το λεω αυτο απο προσωπικη πειρα..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcarnival]

Οι γονεις φταινε για πολλα σε θεση με αυτο και θα ηθελα να προσθεσω και κατι αλλο αυτη την μικροαστικη ιδεα που εχουν οιλλοι τα παιδια τους να πανε στα ΑΕΙ για να βγουν πτυχιουχο
ι. Πρεπει να καταλαβουν οτι δεν γινεται ολοι να πανε στα ΑΕΙ και δεν γινεται ολοι να ασχοληθουν με αυτους τουε τομεις. (Εχουμε φτασει σε γελοια επιπεδα παραπεδιας λογω αυτου οπως τα φροντιστηρια που ολοιπο ναε για να μπουν σε ενα ΑΕΙ καθως και ανεργειας λογω των πολλων επαγγελματιων!! Η παντειος καθε χρονο βγαζει 200 κοινωνιολογους για σκεφτειτε λιγο που θα πανε ολοι αυτοι σε μια χωρα μαλιστα μικρη) τα ΤΕΙ που πολλοι τα υποτιμανε εχουν πολυ καλη αποκατασταση και αποτελουν ενα τομεα ο οποιος τεινει να εκλειψει στην Ελλαδα καθως ειδικευονται σε πολλες χειρωνακτικες εργασιες αλλα οταν ο ανοητος γονιος (κατ' εμε) ακουει οτι το παιδι του θελει να γινει μηχανικος ηλεκτρολογος κτλτ κτλ παθαινει κατι.
Αυτο ειναι τοσο ανοητο και τοσο πισω στις αντιληψεις του που δειχνει ποσο μεγαλο χασμα εχουν με την πραγματικοτητα οι σημερινοι γονεις ελπιζω βεβαια οταν φτασουμε κι εμεις στην θεση τους να ειμαστε περισοοτερο ανοιχτομυαλοι. Οσο για την επιλογη μας στα 18 ολοι λιγο πολυ απο μικροι κατι εχουμε που μας αρεσει και πιστευω οτι αν το ακολουθησουμε οσο δυσκολο κι αν ειναι μπορουμε να πετυχουμε και γιατι? γιατι ειναι κατι μου μας γεμιζει δουλευουμε και δεν νιωθουμε οτι πεταμε ωρες ζωης αλλα οτι κανουμε κατι ολα εχουν τις δυσκολιες τους δεν υπαρχει επαγγελμα που με το που ξεκινας παιρνεις 2000 μισθο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.