Πτυχιούχος θεωρητικής και ανεργία, Πανελλήνιες ή Κατατακτήριες για Ιατρική;

[tan07]

Θες να μπεις ιατρική γιατί πιστεύεις έχει καλή αποκατάσταση; Γιατί πραγματικά σου αρέσει; Γιατί δε σ' αρέσει το αντικείμενο του 1ου πτυχίου ή γιατί δεν βρίσκεις δουλειά με το 1ο πτυχίο;
Καταρχάς πες μας τι ειναι το 1ο πτυχιο που εχεις. Μπορεί με ενα μεταπτυχιακό να σου ανοίξει κάποιο άλλο επιστημονικό πεδίο και να βρεις δουλειά.


Πάντως είχα ενα συμφοιτητή στη φιλολογία, πιου μετά το πτυχίο του πήγε εξωτερικό για ιατρική. Δεν είναι ανέφικτο, αν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα.



Η γεωπονία και η οινολογία τι σχέση έχουν με την ιατρική που είναι ο στόχος σου; Απ' οτι καταλαβαίνω δε θες απλά ιατρική αλλά γενικότερα αλλαγή πεδίου για αποκατάσταση. Η ιατρική θα αργήσει να στη δώσει. Η οινολογία, αμφιβάλλω. Αν θες πάντως γρήγορη αποκατάσταση, δες αμα σου αρέσει η πληροφορική. Από το 3ο ετος των σπουδών σου θα βρεις δουλειά και με καλούτσικα λεφτά για αρχή.

Γιατι πάνε όλοι πληροφορικη;

 

[cha0s]

Γιατι πάνε όλοι πληροφορικη;

Γιατί έχει άμεση αποκατάσταση με καλούς μισθούς. Ξέρω άτομα 25 χρονών με μισθό 1500 και 30 χρονών με 2000+
Ενας γνωστός μου, 23 χρονών, ακόμα πτυχίο δεν πήρε και ούτε πήγε φαντάρος, παίρνει 1400.

 

[tan07]

Γιατί έχει άμεση αποκατάσταση με καλούς μισθούς. Ξέρω άτομα 25 χρονών με μισθό 1500 και 30 χρονών με 2000+
Ενας γνωστός μου, 23 χρονών, ακόμα πτυχίο δεν πήρε και ούτε πήγε φαντάρος, παίρνει 1400.

το ερωτημα ειναι πως; ειμαι μαθητης β λυκειου και σκεφτομαι ιατρικη ή χημικό. Η χημεια είναι το αγαπημενο μου μαθημα και ειμαι μαθητης του 19,5 στο σχολειο. Δεν μπορώ να αποφασίσω ποια σχολή να διαλέξω. Θεωρητική και θετική δεν μαρέσουν, σκεφτομαι υγείας και οικονομικά μονο. Θελω βοηθεια αν κάποιος γνωριζει,

 

[Maria33]

Γιατί έχει άμεση αποκατάσταση με καλούς μισθούς. Ξέρω άτομα 25 χρονών με μισθό 1500 και 30 χρονών με 2000+
Ενας γνωστός μου, 23 χρονών, ακόμα πτυχίο δεν πήρε και ούτε πήγε φαντάρος, παίρνει 1400.

Κοίταξε, εγώ κάνω 1,5 χρόνο με χημεία και φυσική, δεν μπορω να πάω στην 4η κατεύθυνση, είναι πολύ ανισορροπο... Δεν μου αρέσει πολύ η πληροφορική, έχω ασχοληθεί με αυτό για κάποιο καιρό αλλά χαίρομαι για τους γνωστούς σου που βρήκαν το δρόμο τους... Όμως εγώ γιατί οι περισσότερες θέσεις εργασίας που βρίσκω είναι στα αγγλικά;;; μερικές φορές νιώθω σαν να μην ζω στην Ελλάδα αλλά στην Αμερική...... Πριν κάποια μηνύματα μου είπες για την πληροφορική και ήθελα να σχολιασω και αυτό τώρα, για αυτό έκανα παράθεση, ότι οι περισσότερες θέσεις είναι στα αγγλικά...

 

[cha0s]

Κοίταξε, εγώ κάνω 1,5 χρόνο με χημεία και φυσική, δεν μπορω να πάω στην 4η κατεύθυνση, είναι πολύ ανισορροπο... Δεν μου αρέσει πολύ η πληροφορική, έχω ασχοληθεί με αυτό για κάποιο καιρό αλλά χαίρομαι για τους γνωστούς σου που βρήκαν το δρόμο τους... Όμως εγώ γιατί οι περισσότερες θέσεις εργασίας που βρίσκω είναι στα αγγλικά;;; μερικές φορές νιώθω σαν να μην ζω στην Ελλάδα αλλά στην Αμερική...... Πριν κάποια μηνύματα μου είπες για την πληροφορική και ήθελα να σχολιασω και αυτό τώρα, για αυτό έκανα παράθεση, ότι οι περισσότερες θέσεις είναι στα αγγλικά...

Βασικά είναι δεδομένο ότι πρέπει να ξέρει αγγλικά κάποιος για αυτές τις θέσεις. Documentations, tutorials, οτιδήποτε είναι στα αγγλικά. Επίσης, μπορεί να χρειαστεί να μιλήσεις και αγγλικά στη δουλειά. Δε σημαίνει ότι θα έχεις μόνο Έλληνες συναδέλφους. Δες για παράδειγμα ξένες εταιρίες που έχουν ανοίξει παραρτήματα στην Ελλάδα, πχ Pfizer, Accenture κλπ. Οι ομάδες πολλές φορές αποτελούνται από άτομα από διαφορετικές χώρες και συνεργάζονται κανονικά μέσω υπολογιστή. Στην εταιρία που είμαι, ένας συνάδελφος συνεργάζεται με άλλους από Βέλγιο, άλλος με κάποιους από Ινδία. Κοινή γλώσσα επικοινωνίας είναι τα αγγλικά.
Άλλες φορές τυχαίνει, ειδικά όταν ξένες εταιρίες είναι και στην Ελλάδα, το recruting να γίνεται από το εξωτερικό.

 

[tan07]

γιατι πληρωνονται τοσο πολυ αυτοι που σπουδαζουν πληροφορικη;

 

[nPb]

Το θέμα βέβαια δεν είναι ότι αν οι γνωστοί όλων σας βγάζουν 1400 ευρώ από τα 22 τους χρόνια, αλλά κατά πόσον ο καθένας, ταιριάζει με τα χαρακτηριστικά μιας επιστήμης-επαγγέλματος. Παίζει ρόλο η προσωπικότητα, ο τρόπος σκέψης, η επικοινωνία, τα βιώματα, η αφομοίωση και γενικά η καλή ανταπόκριση σε αυτό το νέο αντικείμενο σπουδών. Αναφέρομαι και στην Πληροφορική, που έχει πολλές ιδιαιτερότητες ως επιστήμη-σύνολο εξελισσόμενων δεξιοτήτων.

Είναι κάποια θέματα που συνήθως παραβλέπονται πάνω στην απελπισία, στην μαυρίλα της ανεργίας ή γενικά και στον τρόπο που παρουσιάζονται οι γνώμες τρίτων, με αποτέλεσμα πολλές φορές να παίρνονται και λάθος αποφάσεις εν θερμώ. Το γεγονός ότι μια επιστήμη μπορεί να έχει ζήτηση τώρα, δεν λέει κάτι. Για παράδειγμα, αν υποθέσουμε ότι η σχολή Αστυφυλάκων έχει καλή αποκατάσταση, για κανένα λόγο δεν θα μπορούσα να γίνω Αστυφύλακας. Δεν έχω τις σωματικές και άλλου τύπου ικανότητες για αυτό το επάγγελμα. Δεν μου αρέσει η πραγματικότητα ενός Αστυφύλακα. Στη ζωή έχουμε και το δικαίωμα, να μας αρέσουν πράγματα ή να μην μας αρέσουν πράγματα άσχετα τη ζήτηση ή τα λεφτά που κοπανάτε κάποιοι εδώ μέσα. Μπράβο σε όσους το επιλέγουν, αλλά έχω καλή αυτογνωσία. Ξέρω που φτάνουν τα πόδια μου. Συνεπώς πρέπει να υπάρχει και μια αυτογνωσία, τι μπορεί να κάνει ο καθένας και όχι τι προτείνεται ως έμμεση κατεύθυνση από τον οποιονδήποτε επειδή το κάνει εκείνος.

Εφόσον δεν γνωρίζω την θεματοθέτρια προσωπικά, τον χαρακτήρα της, τα ελαττώματά της, τις δεξιότητες που μπορεί να έχει ή να μην έχει, να έχει κάποιο πιθανό κρυμμένο ταλέντο, για ποιο λόγο θα πρέπει της φουσκώσω τα μυαλά για την "αποκατάσταση" των συγκεκριμένων επιστημών; Και αν μπορεί να πάει να σπουδάσει Ιατρική και δεν της βγει ως επάγγελμα, τι θα πούμε μετά; Η πίστωση χρόνου σπουδών δεν είναι μόνο τα 7 χρόνια αλλά και γενικά μέχρι να βρει ένα κανονικό επάγγελμα σαν γιατρός αλλά και να παραμείνει σε αυτό, δεδομένου ότι έχει συνέχεια ηρεμία, επιτυχίες και όχι πιθανά οικογενειακά ή άλλα προσωπικά προβλήματα. Πρέπει όλα να τα βάζουμε στο τραπέζι, πριν πάρουμε την μεγάλη απόφαση γιατί έχουμε την χρονική αξία του χρήματος, της επένδυσης (time value of money). Θα αποδώσει ανάλογα ή πολύ περισσότερο αυτό που επενδύουμε σε χρόνο, χρήματα, κόπο; Στα 45 έτη ή στα 50 έτη κάποιος δεν έχει τις αντοχές των 25 ετών, όσο υγιής και να είναι. Γιατί υπάρχει η εσωτερική πίεση ότι ο χρόνος της ζωής, και ειδικά της επαγγελματικής ζωής μετράει αντίστροφα. Ένα λάθος μπορεί να φέρει εκτροχιασμό από την αγορά άλλα 5-7 χρόνια με αποτέλεσμα, από όσο ξέρω οι άνθρωποι μετά τα 50 δεν βρίσκουν εύκολα δουλειά.

Ο chaos έχει ένα δίκιο σχετικά με τις ηλικίες επαγγελματικής αποκατάστασης γιατί παίζει και το θέμα των ψυχοσωματικών αντοχών. Η αγορά εργασίας εξετάζει και την ηλικία ένταξης στην αγορά εργασίας. Όσο και να παρουσιάζετε τον focko και άλλους ως παραδείγματα ότι ακόμη και στα 40-50 έτη ηλικίας μπορείς να κάνεις αλλαγή καριέρας, συγγνώμη αλλά δεν είναι για όλους. Μιλάω χωρίς εμπάθεια. Υπάρχουν διαφορετικές αντοχές και διαφορετικές ζωές για τον καθένα. Αν μπορείτε να το κάνετε εσείς, ή όσοι το κάνετε, μπράβο σας αλλά δεν είναι η λύση αυτή επειδή το κάνετε εσείς. Επειδή μας διαβάζουν και ανήλικοι μαθητές, ενδεχόμενα να νομίζουν ότι δεν είναι τίποτα 2-3 πτυχία Πανεπιστημίου, όποιος θέλει, πάει και παίρνει από ένα. Το γεγονός να μην είναι ο κοινωνικός κανόνας η επιλογή δεύτερου ή πέμπτου πτυχίου ως "διόρθωση" των αρχικών σπουδών σαφώς και έχει κάποιες αιτίες, ειδάλλως όλοι οι άνθρωποι για να βρουν μια δουλειά θα σπούδαζαν μια ζωή αλλάζοντας πτυχία Πανεπιστημίων μέχρι να βρουν δουλειά. Δεν πάει έτσι. Στον δυτικό κόσμο, έχουν θέμα με την προϋπηρεσία, την πραγματική εμπειρία στην δουλειά και πόσο μάλλον αν δουν κάποιον που σπουδάζει συνέχεια απλά πετάνε το βιογραφικό στα σκουπίδια.

 

[Maria33]

Το θέμα βέβαια δεν είναι ότι αν οι γνωστοί όλων σας βγάζουν 1400 ευρώ από τα 22 τους χρόνια, αλλά κατά πόσον ο καθένας, ταιριάζει με τα χαρακτηριστικά μιας επιστήμης-επαγγέλματος. Παίζει ρόλο η προσωπικότητα, ο τρόπος σκέψης, η επικοινωνία, τα βιώματα, η αφομοίωση και γενικά η καλή ανταπόκριση σε αυτό το νέο αντικείμενο σπουδών. Αναφέρομαι και στην Πληροφορική, που έχει πολλές ιδιαιτερότητες ως επιστήμη-σύνολο εξελισσόμενων δεξιοτήτων.

Είναι κάποια θέματα που συνήθως παραβλέπονται πάνω στην απελπισία, στην μαυρίλα της ανεργίας ή γενικά και στον τρόπο που παρουσιάζονται οι γνώμες τρίτων, με αποτέλεσμα πολλές φορές να παίρνονται και λάθος αποφάσεις εν θερμώ. Το γεγονός ότι μια επιστήμη μπορεί να έχει ζήτηση τώρα, δεν λέει κάτι. Για παράδειγμα, αν υποθέσουμε ότι η σχολή Αστυφυλάκων έχει καλή αποκατάσταση, για κανένα λόγο δεν θα μπορούσα να γίνω Αστυφύλακας. Δεν έχω τις σωματικές και άλλου τύπου ικανότητες για αυτό το επάγγελμα. Δεν μου αρέσει η πραγματικότητα ενός Αστυφύλακα. Στη ζωή έχουμε και το δικαίωμα, να μας αρέσουν πράγματα ή να μην μας αρέσουν πράγματα άσχετα τη ζήτηση ή τα λεφτά που κοπανάτε κάποιοι εδώ μέσα. Μπράβο σε όσους το επιλέγουν, αλλά έχω καλή αυτογνωσία. Ξέρω που φτάνουν τα πόδια μου. Συνεπώς πρέπει να υπάρχει και μια αυτογνωσία, τι μπορεί να κάνει ο καθένας και όχι τι προτείνεται ως έμμεση κατεύθυνση από τον οποιονδήποτε επειδή το κάνει εκείνος.

Εφόσον δεν γνωρίζω την θεματοθέτρια προσωπικά, τον χαρακτήρα της, τα ελαττώματά της, τις δεξιότητες που μπορεί να έχει ή να μην έχει, να έχει κάποιο πιθανό κρυμμένο ταλέντο, για ποιο λόγο θα πρέπει της φουσκώσω τα μυαλά για την "αποκατάσταση" των συγκεκριμένων επιστημών; Και αν μπορεί να πάει να σπουδάσει Ιατρική και δεν της βγει ως επάγγελμα, τι θα πούμε μετά; Η πίστωση χρόνου σπουδών δεν είναι μόνο τα 7 χρόνια αλλά και γενικά μέχρι να βρει ένα κανονικό επάγγελμα σαν γιατρός αλλά και να παραμείνει σε αυτό, δεδομένου ότι έχει συνέχεια ηρεμία, επιτυχίες και όχι πιθανά οικογενειακά ή άλλα προσωπικά προβλήματα. Πρέπει όλα να τα βάζουμε στο τραπέζι, πριν πάρουμε την μεγάλη απόφαση γιατί έχουμε την χρονική αξία του χρήματος, της επένδυσης (time value of money). Θα αποδώσει ανάλογα ή πολύ περισσότερο αυτό που επενδύουμε σε χρόνο, χρήματα, κόπο; Στα 45 έτη ή στα 50 έτη κάποιος δεν έχει τις αντοχές των 25 ετών, όσο υγιής και να είναι. Γιατί υπάρχει η εσωτερική πίεση ότι ο χρόνος της ζωής, και ειδικά της επαγγελματικής ζωής μετράει αντίστροφα. Ένα λάθος μπορεί να φέρει εκτροχιασμό από την αγορά άλλα 5-7 χρόνια με αποτέλεσμα, από όσο ξέρω οι άνθρωποι μετά τα 50 δεν βρίσκουν εύκολα δουλειά.

Ο chaos έχει ένα δίκιο σχετικά με τις ηλικίες επαγγελματικής αποκατάστασης γιατί παίζει και το θέμα των ψυχοσωματικών αντοχών. Η αγορά εργασίας εξετάζει και την ηλικία ένταξης στην αγορά εργασίας. Όσο και να παρουσιάζετε τον focko και άλλους ως παραδείγματα ότι ακόμη και στα 40-50 έτη ηλικίας μπορείς να κάνεις αλλαγή καριέρας, συγγνώμη αλλά δεν είναι για όλους. Μιλάω χωρίς εμπάθεια. Υπάρχουν διαφορετικές αντοχές και διαφορετικές ζωές για τον καθένα. Αν μπορείτε να το κάνετε εσείς, ή όσοι το κάνετε, μπράβο σας αλλά δεν είναι η λύση αυτή επειδή το κάνετε εσείς. Επειδή μας διαβάζουν και ανήλικοι μαθητές, ενδεχόμενα να νομίζουν ότι δεν είναι τίποτα 2-3 πτυχία Πανεπιστημίου, όποιος θέλει, πάει και παίρνει από ένα. Το γεγονός να μην είναι ο κοινωνικός κανόνας η επιλογή δεύτερου ή πέμπτου πτυχίου ως "διόρθωση" των αρχικών σπουδών σαφώς και έχει κάποιες αιτίες, ειδάλλως όλοι οι άνθρωποι για να βρουν μια δουλειά θα σπούδαζαν μια ζωή αλλάζοντας πτυχία Πανεπιστημίων μέχρι να βρουν δουλειά. Δεν πάει έτσι. Στον δυτικό κόσμο, έχουν θέμα με την προϋπηρεσία, την πραγματική εμπειρία στην δουλειά και πόσο μάλλον αν δουν κάποιον που σπουδάζει συνέχεια απλά πετάνε το βιογραφικό στα σκουπίδια.

Πώς ρε συ πόσο ωραία τα έγραψες είσαι πραγματικά σοφός στην ζωή και πόσο κατάλληλος για συμβουλές!!! Εγώ εχω αυτογνωσία και η ιατρική νιώθω ότι μου ταιριάζει στα χαρακτηριστικά μου και την προσωπικότητα μου, αλλά όχι η πληροφορική, κατάλαβες, γι αυτό την επιλέγω. Είναι πάρα πολύ σοβαρά αυτά που λες, το πτυχίο - επάγγελμα και να σου ταιριάζει και να έχει ζήτηση. Η αγορά εργασίας όμως αποτελείται και από ανθρώπους, ομάδες ανθρώπων συνεργατών που κάνουν το ίδιο πράγμα έχουν τον ίδιο σκοπό, οπότε δεν θα δουν με καλό μάτι αυτούς που πάλεψαν και κοπιασαν, μιας και κάποια στιγμή ένιωσαν εκτοπισμενοι, αν και άριστοι ή αρτιοτατοι θεωρητικοί επαγγελματίες; είμαστε ένας τόσο δαρβινικος κόσμος, τόσο επιλεκτικος; αυτό το λέω γιατί από πολλούς έχω ακούσει καλύτερα να δουλέψεις να έχεις εμπειρία παρά πτυχίο σε προχωρημένη ηλικία και να μην σε παίρνει κανείς στην δουλειά... Δεν συμφωνω γιατί οι ανειδικευτες δουλειες σε βάθος χρόνου είναι πολύ ψυχοφθορες και δεν σου προσφέρουν κάποια επαγγελματική εξέλιξη, τουλάχιστον άμεσα, όλοι σε βλέπουν ωφελιμιστικα και είσαι σαν το γρανάζι μιας μηχανής και τίποτα άλλο... Και οι σύμβουλοι επαγγελματικου προσανατολισμου λένε συνέχεια κάνε αυτό, κάνε εκείνο, η αγορά εργασίας είναι ρευστή, δεν μπορείς να προβλέψεις, μετά με ένα master θα προχωρήσεις, θα αυξήσεις τα skills σου, θα μπορείς να προωθήσεις τον εαυτό σου... Μέσα από αυτά που βλέπω στην Ελλάδα δεν υπάρχει και κάποια τρομερή ανάπτυξη για να μπορείς να εστιαζεις σε παρακλάδια εργασίας, και αυτές οι θέσεις που μπορεί πολλές φορές να ανοίγονται πιθανώς με ένα μεταπτυχιακό, στο οποίο πάλι σε προωθούν άλλοι για να μην χαθούν τα κονδύλια και τα κέρδη τους, είναι λίγες και για λίγους ανθρώπους.
Αυτο είναι το τίμημα του καπιταλισμού και της παγκοσμιοποιησης που έχει κάνει πολλούς ανθρώπους δυστυχισμένους, αγοράζοντας και πουλώντας τον εαυτό τους μέσα σε ένα διαρκές κυνήγι προσόντων που σε κάνει πολλές φορές να χάνεις τον εαυτό σου.. Υπάρχουν δηλαδή στον καπιταλισμό Καλές θέσεις να βρεις στον οικονομικό και εργασιακό κόσμο, αλλά πολλές από αυτές είναι λίγες και εξειδικευμένες κλπ κλπ. Και σίγουρα δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ικανότητα να αναρριχηθουν τόσο εύκολα, αφού μπορεί να κρύβουν μέσα τους πολύ όμορφα ταλέντα και αξίες σαν άνθρωποι, αλλά λόγω ότι πολλές φορές ο κόσμος αυτός χρειάζεται και άλλα πράγματα εκτός από την αξία σου, τις αρχές και τον επαγγελματισμο σου για να προχωρήσεις, αυτοί οι άνθρωποι παραμένουν εκτοπισμενοι και νιώθουν άχρηστοι... Επίσης, με αυτό το κυνήγι που έχει δημιουργήσει ο καπιταλισμός,
εχει χαθεί η πραγματική αξία της εργασίας, που δεν είναι το κέρδος, ούτε η προσωπική αναγνώριση, αλλά η προσφορά από το περρισευμα που έχεις εσύ σαν άνθρωπος για το κοινό καλό.. Αν κάνεις κάτι με γνώμονα αυτό, δεν έχει σημασία πιο επάγγελμα θα κάνεις, γιατί μέσα σου έχεις βρει την απάντηση ότι αυτό που κάνεις είναι χρήσιμο και για σένα και για τους άλλους... Έχω καταλήξει ότι στην Ελλάδα το κυριότερο που μπορείς είναι να γίνεις ή εργάτης, αγρότης, τεχνίτης, έμπορος, δάσκαλος, γιατρός, δημοσιογράφος, δικηγόρος, ερευνητής, διοικητικός υπάλληλος (πχ λογιστής, τραπεζικός, εφοριακός κλπ) , αρχιτέκτονας, μηχανικόσ, πληροφορικός... Διόρθωσε με αν σκέφτομαι λάθος, αυτά βρίσκω που να έχουν συγκεκριμένα επαγγελματικά δικαιώματα και εύκολα προσβάσιμα σε όλους, με την έννοια ότι δεν είναι μία εξαίρεση που προορίζεται για το 1-5% του εργασιακού πληθυσμού... Η εξειδίκευση του καπιταλισμού είναι κάτι που φέρει και καλά αλλά και ολέθρια αποτελέσματα για πολλούς άξιους ανθρώπους... Πάντως κι εγώ για παράδειγμα που την πάτησα με αυτά τα "master", μελλοντικές εξειδικευσεις κλπ έχω ήδη κουραστεί πάρα πολύ και εύχομαι να ΜΗΝ το περάσει κανείς αυτό γιατί είναι πάρα μα πάρα μα πάρα πολύ ψυχοφθορο... Να προσέξει τι αποφάσεις να παίρνει γιατι επενδύει στο μέλλον και την ποιότητα της ζωής του... Όντως μετά τα 35-40 δεν υπάρχουν ίδιες δυνάμεις και αντοχές και για αυτό σκέφτομαι πολύ πριν αποφασίσω να σπουδάσω ιατρικη πχ... Όμως κάπου πρέπει να πάω κι εγώ όπως είπα και στον άλλο χρήστη, δεν ωφελεί να λέμε γιατί να κάνεις αυτό γιατί να κάνεις εκείνο, σε καθετί που σκέφτομαι όλοι έχουν να πουν κάτι αρνητικό και ειδικά αυτοί που είναι στον δικό τους κλάδο, ενώ μιλούν θετικά για άλλους κλάδους που δεν είναι δικοί τους... Κουράστηκα ναι, αλλά τι να κάνουμε... Θα τελειώσει κι αυτό...

 

[nPb]

Πώς ρε συ πόσο ωραία τα έγραψες είσαι πραγματικά σοφός στην ζωή και πόσο κατάλληλος για συμβουλές!!! Εγώ εχω αυτογνωσία και η ιατρική νιώθω ότι μου ταιριάζει στα χαρακτηριστικά μου και την προσωπικότητα μου, αλλά όχι η πληροφορική, κατάλαβες, γι αυτό την επιλέγω. Είναι πάρα πολύ σοβαρά αυτά που λες, το πτυχίο - επάγγελμα και να σου ταιριάζει και να έχει ζήτηση. Η αγορά εργασίας όμως αποτελείται και από ανθρώπους, ομάδες ανθρώπων συνεργατών που κάνουν το ίδιο πράγμα έχουν τον ίδιο σκοπό, οπότε δεν θα δουν με καλό μάτι αυτούς που πάλεψαν και κοπιασαν, μιας και κάποια στιγμή ένιωσαν εκτοπισμενοι, αν και άριστοι ή αρτιοτατοι θεωρητικοί επαγγελματίες; είμαστε ένας τόσο δαρβινικος κόσμος, τόσο επιλεκτικος; αυτό το λέω γιατί από πολλούς έχω ακούσει καλύτερα να δουλέψεις να έχεις εμπειρία παρά πτυχίο σε προχωρημένη ηλικία και να μην σε παίρνει κανείς στην δουλειά... Δεν συμφωνω γιατί οι ανειδικευτες δουλειες σε βάθος χρόνου είναι πολύ ψυχοφθορες και δεν σου προσφέρουν κάποια επαγγελματική εξέλιξη, τουλάχιστον άμεσα, όλοι σε βλέπουν ωφελιμιστικα και είσαι σαν το γρανάζι μιας μηχανής και τίποτα άλλο... Και οι σύμβουλοι επαγγελματικου προσανατολισμου λένε συνέχεια κάνε αυτό, κάνε εκείνο, η αγορά εργασίας είναι ρευστή, δεν μπορείς να προβλέψεις, μετά με ένα master θα προχωρήσεις, θα αυξήσεις τα skills σου, θα μπορείς να προωθήσεις τον εαυτό σου... Μέσα από αυτά που βλέπω στην Ελλάδα δεν υπάρχει και κάποια τρομερή ανάπτυξη για να μπορείς να εστιαζεις σε παρακλάδια εργασίας, και αυτές οι θέσεις που μπορεί πολλές φορές να ανοίγονται πιθανώς με ένα μεταπτυχιακό, στο οποίο πάλι σε προωθούν άλλοι για να μην χαθούν τα κονδύλια και τα κέρδη τους, είναι λίγες και για λίγους ανθρώπους.
Αυτο είναι το τίμημα του καπιταλισμού και της παγκοσμιοποιησης που έχει κάνει πολλούς ανθρώπους δυστυχισμένους, αγοράζοντας και πουλώντας τον εαυτό τους μέσα σε ένα διαρκές κυνήγι προσόντων που σε κάνει πολλές φορές να χάνεις τον εαυτό σου.. Υπάρχουν δηλαδή στον καπιταλισμό Καλές θέσεις να βρεις στον οικονομικό και εργασιακό κόσμο, αλλά πολλές από αυτές είναι λίγες και εξειδικευμένες κλπ κλπ. Και σίγουρα δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ικανότητα να αναρριχηθουν τόσο εύκολα, αφού μπορεί να κρύβουν μέσα τους πολύ όμορφα ταλέντα και αξίες σαν άνθρωποι, αλλά λόγω ότι πολλές φορές ο κόσμος αυτός χρειάζεται και άλλα πράγματα εκτός από την αξία σου, τις αρχές και τον επαγγελματισμο σου για να προχωρήσεις, αυτοί οι άνθρωποι παραμένουν εκτοπισμενοι και νιώθουν άχρηστοι... Επίσης, με αυτό το κυνήγι που έχει δημιουργήσει ο καπιταλισμός,
εχει χαθεί η πραγματική αξία της εργασίας, που δεν είναι το κέρδος, ούτε η προσωπική αναγνώριση, αλλά η προσφορά από το περρισευμα που έχεις εσύ σαν άνθρωπος για το κοινό καλό.. Αν κάνεις κάτι με γνώμονα αυτό, δεν έχει σημασία πιο επάγγελμα θα κάνεις, γιατί μέσα σου έχεις βρει την απάντηση ότι αυτό που κάνεις είναι χρήσιμο και για σένα και για τους άλλους... Έχω καταλήξει ότι στην Ελλάδα το κυριότερο που μπορείς είναι να γίνεις ή εργάτης, αγρότης, τεχνίτης, έμπορος, δάσκαλος, γιατρός, δημοσιογράφος, δικηγόρος, ερευνητής, διοικητικός υπάλληλος (πχ λογιστής, τραπεζικός, εφοριακός κλπ) , αρχιτέκτονας, μηχανικόσ, πληροφορικός... Διόρθωσε με αν σκέφτομαι λάθος, αυτά βρίσκω που να έχουν συγκεκριμένα επαγγελματικά δικαιώματα και εύκολα προσβάσιμα σε όλους, με την έννοια ότι δεν είναι μία εξαίρεση που προορίζεται για το 1-5% του εργασιακού πληθυσμού... Η εξειδίκευση του καπιταλισμού είναι κάτι που φέρει και καλά αλλά και ολέθρια αποτελέσματα για πολλούς άξιους ανθρώπους... Πάντως κι εγώ για παράδειγμα που την πάτησα με αυτά τα "master", μελλοντικές εξειδικευσεις κλπ έχω ήδη κουραστεί πάρα πολύ και εύχομαι να ΜΗΝ το περάσει κανείς αυτό γιατί είναι πάρα μα πάρα μα πάρα πολύ ψυχοφθορο... Να προσέξει τι αποφάσεις να παίρνει γιατι επενδύει στο μέλλον και την ποιότητα της ζωής του... Όντως μετά τα 35-40 δεν υπάρχουν ίδιες δυνάμεις και αντοχές και για αυτό σκέφτομαι πολύ πριν αποφασίσω να σπουδάσω ιατρικη πχ... Όμως κάπου πρέπει να πάω κι εγώ όπως είπα και στον άλλο χρήστη, δεν ωφελεί να λέμε γιατί να κάνεις αυτό γιατί να κάνεις εκείνο, σε καθετί που σκέφτομαι όλοι έχουν να πουν κάτι αρνητικό και ειδικά αυτοί που είναι στον δικό τους κλάδο, ενώ μιλούν θετικά για άλλους κλάδους που δεν είναι δικοί τους... Κουράστηκα ναι, αλλά τι να κάνουμε... Θα τελειώσει κι αυτό...

Θα σου απαντήσω σταδιακά τη γνώμη μου επειδή έγραψες μεγάλο κείμενο και λίγο δύσκολο στην ανάγνωση.

 

[V@Per]

Είναι κανείς από σας που έχει ένα θεωρητικό πτυχίο και είναι ετεροαπασχολουμενος σε πολύ κακές συνθήκες, ενώ σκέφτεται να ξανασπουδάσει; Εμένα μου συμβαίνει, είμαι 26 και φέτος πήρα την απόφαση να δώσω πανελλήνιες από τον τομέα υγείας. Έχει 1,5 χρόνο που προετοιμαζομαι και διαβάζω όλη μέρα παρα πολύ. Μην φοβάστε αν το σκέφτεστε, η σωστή απόφαση δεν είναι πάντα η πιο εύκολη. Αν δει αυτό το θέμα ο fockos θα ήθελα να μου απαντήσει, γιατί αν βρω έστω και ένα άτομο να με ενθαρρύνει θα πάω να ξανασπουδάσω ιατρική και σε άλλη χώρα, έχω τη δυνατότητα και βοήθεια. Χαίρομαι που μπορώ να σπουδάσω και να έχω ένα πτυχίο που να με βοηθάει στην ζωή μου. Fockos σε παρακολουθώ καιρό και είχες κι εσύ κάτι παρόμοιο και φαίνεται ότι αγαπάς την ιατρική και λες ενθαρρυντικά και αισιόδοξα λόγια προς τους άλλους, αλλά και την πραγματική κατάσταση. Νευρολογια δεν επέλεξες; εγώ παιδιά εχω δύο πλάνα, ή να δηλώσω και άλλες σχολές, και να δω σε ποια από αυτές θα περάσω ή να φύγω... Στο μηχανογραφικο θα βάλω πρώτα την ιατρική, μετά φαρμακευτική, οδοντιατρική, φυσικοθεραπεια, γεωπονία και οινολογία. Έχω αποφασίσει ότι αυτές θα βάλω και έχω δει τις άλλες σχολές και έχω καταλήξει σε αυτές. Τώρα για το "γιατί ιατρικη" είναι ένα θέμα που έχω βρει την απάντηση μέσα μου, μιλώντας με έναν ογκολογο και έναν ακτινολογο. Το γιατί πήγα θεωρητική είναι ένα θέμα που δεν έχει νόημα, είναι πολύ προσωπικό. Το θέμα είναι ότι είμαι σε μια οδυνηρή κατάσταση να ξαναφτιάξω τη ζωή μου όμως τώρα δεν παίρνουμε αποφάσεις μόνο με βάση τα όνειρα. Αυτό που με κρατάει πίσω και με κάνει να είμαι προβληματισμενη είναι μετά τα 32, που θα τελειώσω, τι θα αντιμετωπίσω. Δεν πιστεύω ότι η σχολή είναι τόσο δύσκολη, ούτε 4-5-6 χρόνια κάνουν διαφορά, εγώ γενικά διαβάζω πολύ. Είναι σχετικά θεωρητική σχολή η ιατρικη. Βέβαια, ναι μεν η ειδικότητα είναι δουλειά. Μετά από 6 χρόνια έρχονται οι εξετάσεις ειδικοτητας... Όμως είναι αλλο 3 εφημερίες το μήνα και άλλο 9, όπως ακούω, λόγω των ελλείψεων και δυσλειτουργιας του εσυ...πιστεύω ότι είναι λογικα αυτα που λέω και ανησυχώ.. Άλλοι μου συστήνουν να πάω, μετά να πάρω μικροβιολογια, που είναι πιο ξεκούραστη και με αποκατάσταση. Σίγουρα πάντως θέλω να πάρω τη ζωή στα χέρια μου και θέλω να ξανασπουδάσω. Εσείς παιδιά τι θα κάνατε αν ήσασταν στη θέση μου; γενικά δε σκέφτομαι αρνητικά κι εσείς να σκέφτεστε θετικά και αισιόδοξα, πχ λέω να σπουδάσω το τάδε ή το τάδε και κάποιος άλλος λέει, γιατί να το σπουδάσεις αυτό, τι κάνεις, δεν έχει νόημα, δεν αξίζει, ξέρεις πόσο απαίσιο είναι, δουλειές δεν υπάρχουν κλπ κλπ. Πιστεύω για όλους κάτι θα βρεθεί κανείς δε χάνεται... Καλύτερο είναι πάντως από το να μένεις στάσιμος. Το θέμα είναι η απόφαση που πρέπει να πάρω αφού δώσω εξετάσεις. Οπωσδήποτε στη φάση που βρίσκομαι και η φαρμακευτική πχ αν την αποφασίσω καλή είναι, ή και οδοντιατρική... Τουλάχιστον είναι καλύτερα από την θεωρητική, πολύ καλύτερα...

Προφανώς κι έφυγες για άλλες σπουδές. Όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν κανένα νόημα, ανησυχίες των άλλων είναι που παίρνουν πολύ στα σοβαρά τις επιταγές της κοινωνίας και συνεχίζουν να δομούν τη ζωή τους γύρω από λανθασμένες επιλογές του παρελθόντος.. Να μην είσαι καθόλου προβληματισμένη. Με το να θεωρητικολογείς απλά χάνεις χρόνο. Για να έχεις τα @@ να αντιμετωπίσεις την λάθος σου επιλογή σημαίνει ότι είσαι έτοιμη για το επόμενο βήμα. Οπότε τρέξτο γρήγορα και όσο το κάνεις πράξη τόσο πιο πολύ σίγουρη θα είσαι για την επιλογή σου εφόσον είσαι κατασταλαγμένη και γνωρίζεις ότι γνωστικά σου αρέσει.

 

[Maria33]

Θα σου απαντήσω σταδιακά τη γνώμη μου επειδή έγραψες μεγάλο κείμενο και λίγο δύσκολο στην ανάγνωση.

Να είσαι καλά! Ίσως το έριξες απλώς μια ματιά και σου φάνηκε δύσκολο, όταν το διαβάσεις σίγουρα θα έχεις μια πιο ξεκάθαρη άποψη.

 

[cha0s]

Όσο και να παρουσιάζετε τον focko και άλλους ως παραδείγματα ότι ακόμη και στα 40-50 έτη ηλικίας μπορείς να κάνεις αλλαγή καριέρας, συγγνώμη αλλά δεν είναι για όλους.

O fockos αν δεν κάνω λάθος ήταν διορισμένος νοσηλευτής πριν δώσει κατατακτήριες για ιατρική. Επομένως, είχε ήδη μια σταθερή δουλειά, δεν έκατσε 6 χρόνια άνεργος να σπουδάζει. Οπότε δεν είναι σωστό το παράδειγμα κατά τη γνώμη μου, αλλά καταλαβαίνω τι θες να πεις.

 

[Panzerkampfwagen]

O fockos αν δεν κάνω λάθος ήταν διορισμένος νοσηλευτής πριν δώσει κατατακτήριες για ιατρική. Επομένως, είχε ήδη μια σταθερή δουλειά, δεν έκατσε 6 χρόνια άνεργος να σπουδάζει. Οπότε δεν είναι σωστό το παράδειγμα κατά τη γνώμη μου, αλλά καταλαβαίνω τι θες να πεις.

Καλά κοίτα, το να σπουδάζεις δεν είναι ακριβώς ανεργία.

Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα στο όνομα ενός ψευδεπίγραφου ρεαλισμού.

 

[cha0s]

Καλά κοίτα, το να σπουδάζεις δεν είναι ακριβώς ανεργία.

Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα στο όνομα ενός ψευδεπίγραφου ρεαλισμού.

Εχεις έσοδα; Οχι, αρα είσαι άνεργος. Όλα τα υπόλοιπα τα ακούω βερεσέ τύπου "Οι σπουδές ειναι full-time δουλειά κλπ". Το οποίο δεν είναι κακό απαραίτητα. Επίσημα δεν είσαι άνεργος (γιατί οι φοιτητές δε γράφονται στα μητρώα του ΟΑΕΔ), αλλά πρακτικά είσαι.

Το β ενικό δεν απευθύνεται σε 'σενα, γενικά τα λεω

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 12 Φεβρουαρίου 2024

Επίσης @Maria33 αν θες άμεση αποκατάσταση, δες το για νύχια. Και το λέω σοβαρά, αν σ' αρέσει θα βγάλεις τρελά λεφτά. Οι νυχούδες έχουν το ένα ραντεβού πίσω απ' το άλλο. Καλά για Χριστούγεννα-Πάσχα δε το συζητώ, πάνω απο 2000 βγάζουν.

 

[Panzerkampfwagen]

Εχεις έσοδα; Οχι, αρα είσαι άνεργος.

Πολύ χονδροειδής διάκριση που, για να είμαι ειλικρινής, μαρτυρά έλλειψη κατανόησης βασικών πτυχών της νεοκλασικής οικονομικής θεωρίας.

Μάλιστα, αυτοαναιρείσαι μόλις μισή αράδα πιο κάτω:

Επίσημα δεν είσαι άνεργος (γιατί οι φοιτητές δε γράφονται στα μητρώα του ΟΑΕΔ), αλλά πρακτικά είσαι.

Δεν θέλω να συνεχίσω την συζήτηση μαζί σου.

 

[cha0s]

Πολύ χονδροειδής διάκριση που, για να είμαι ειλικρινής, μαρτυρά έλλειψη κατανόησης βασικών πτυχών της νεοκλασικής οικονομικής θεωρίας.

Μάλιστα, αυτοαναιρείσαι μόλις μισή αράδα πιο κάτω:


Δεν θέλω να συνεχίσω την συζήτηση μαζί σου.

Δεν έχεις καταλάβει σε καμία περίπτωση τι γράφω.

 

[Ryuzaki]

Τσιλ γκαιζ.

Νομίζω το ζήτημα δεν είναι εάν θεωρείσαι άνεργος ή όχι, γιατί αποπροσανατολίζει από τη μεγαλύτερη εικόνα.

Προσωπικά το μεγαλύτερο βαρος το δίνω στο αν αυτό που αποκομίζεις -γνώσεις, αυτοπραγμάτωση, ευκαιρίες-, εάν έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο για εσένα, από αυτά που φαινομενικά θα χάσεις (κόπο, χρήμα).

Υπάρχουν στοιχεία μη-μετρήσιμα, που αξιολογούνται διαφορετικά από άλλους ανθρώπους: Εάν πεις ξέρω ‘γώ σε έναν εποπαρο ή ταξιτζή (τυχαία παραδείγματα) ότι έφαγες αλλά 5 χρόνια στα θρανία μπορεί να σε θεωρήσει χαμένο κορμί, δεν θα είναι όμως η ίδια αντιμετώπιση από έναν ακαδημαϊκό ή μια αγορά όπως οι ΗΠΑ (πάλι τυχαίο παράδειγμα, θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε φορέας που τον ενδιαφέρει το dedication ή κατι που να ξεχωρίζει τον υποψήφιο από τη μάζα ή ψάχνει τη διεπιστημονικότητα).

Σε σκληρούς οικονομικά όρους τώρα (αν και διαφωνώ με αυτή την οπτική όπως είπα, τη βρίσκω μονοδιάστατη), είναι το ανάλογο με έναν επιχειρηματία που κάνει μια μεγάλη επένδυση.

Εάν το οικονομικό κέρδος μέσο-μακροπρόθεσμα «βγαίνει» στο excel, τότε δεν υπάρχουν και πολλά που μπορούμε να πούμε.

Σίγουρα, μπορεί και να μην βγει, αλλα έτσι δεν κινείται ή αγορά, δηλαδή με ρίσκο, σε όλους τους τομείς;

Υ.γ. Νομίζω ότι ο φοκος είχε γράψει ότι παραιτήθηκε από το δημόσιο κιόλας ως νοσηλευτής.
Έμεινε ευχαριστημένος με την επιλογή του στο τέλος κι αυτό είναι που μετράει

υγ2 Στο επίμαχο ζήτημα, στη σχολή μου, δεν θα πω οι μισοί αλλά ένα τουλάχιστον σεβαστό μέρος των ΔΕΠ έχει 2 πτυχία. Συγκεκριμένα στην Ιατροδικαστική έχουν ΟΛΟΙ 2 πτυχία και μερικοί … 3.

 

[Panzerkampfwagen]

Πέραν των όσων είπε ο @Ryuzaki , αναγάγοντας τη ζωή σε ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος εσόδων-εξόδων είναι μια κίνηση γελοία.

Και το λέω εγώ που από τα 18 μου δούλευα για να χρηματοδοτήσω σπουδές σε μια ξένη πόλη.

Για παράδειγμα: αν αντί να βγω στην """"""αγορά εργασίας""""""" (γελάνε και τα χαλίκια) στα 23 μου και να παίρνω τα 760€ που είναι κατώτατος μισθός κάνοντας μια δουλειά χειρώνακτα ή γραφείου ή αναπληρωτής κάτσω μέσα άλλα έξι χρόνια και βγω με ένα πτυχίο γιατρού που ακόμη και στο χάος των δημόσιων νοσοκομείων θα καθαρίζω για πλάκα 1400€ σημαίνει ότι την "ανεργία" των έξι ετών θα την "αποσβέσω" σε περίπου 3,5 έτη μισθολογικά. Άραγε πάλι "κερδίζω" οικονομικά 2,5 χρόνια μιζέριας μιας dead-end δουλειάς γραφείου ή εργοταξίου.

Αυτή η λογική, πολύ διαδεδομένη στην boomerοκρατούμενη Ελλάδα, πέραν του γελοίου της είναι και αυτοαναιρούμενη.

Πάντως αν εγώ από όλη αυτή τη κουβέντα κρατήσω το τσιτάτο του @cha0s ότι "Αν δεν παράγεις εισόδημα, είσαι άνεργος", ειλικρινά ελπίζω να καθίσταται ηλίου φαεινότερο σε όλους για ποιόν λόγο η Ελλάδα στην έρευνα είναι εντελώς πίσω.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 13 Φεβρουαρίου 2024

 

[nPb]

Γιατί με όσους γιατρούς έχω μιλήσει, μου περιγράφουν μια οικονομική δυσκολία και γενικά δυσκολίες του επαγγέλματος που δεν τις φαντάζονταν πριν ως φοιτητές; Γιατί δεν ταιριάζουν αυτά που λέτε με αυτά που λένε διάφοροι γιατροί της πραγματικής οικονομίας και κοινωνίας; Χωρίς να είμαι ειδικός, δεν λένε αυτά που λέτε. Μάλλον έχετε διαφορετική εικόνα της πραγματικότητας ή ζείτε σε κάποιο σύννεφο, το σύννεφο του ischool. Αν ήταν τόσο ρόδινα τα πράγματα στην Ελλάδα, δεν θα είχαμε μετοίκιση τμήματος πληθυσμού με πτυχία ιατρικής σε άλλες χώρες από τα Εμιράτα έως το Ην.Βασίλειο και τις ΗΠΑ. Επίσης όσοι πάνε σε αυτές τις χώρες πάλι αντιμετωπίζουν πράγματα που δεν ταιριάζουν με την αρχική εικόνα που είχαν. Υπάρχει γενικά μια μετακίνηση πληθυσμού προσπαθώντας κάπου να ισορροπήσει και να φτιάξει τη ζωή του.





Παλιά μόδα εδώ, να αλληλοκράζονται όσοι σπουδάζουν ΗΜΜΥ και υπόλοιποι θνητοί. Τώρα το θέμα αναβαθμίστηκε με την Ιατρική.

 

[theodle]

Eγώ πάντως που ρώτησα πρόσφατα τον ενδοκρινολόγο μου, "αν αξίζει σήμερα κάποιος να σπουδάσει ιατρική" μου είπε "Μόνο αν φύγει έξω". στην Ελλάδα ούτε για αστέιο