Πτυχίο εξωτερικού vs Ελλάδας

[Κορώνα]

Καλημέρα,
Θα ήθελα να ρωτήσω τι διαφορά έχουν τα δύο πτυχία από άποψη αναγνωρισιμότητας και γνώσεων.... Το ξέρω ότι σε κάποια πτυχία όπως αυτό της νομικής θα πρέπει να κοιτάξω και άλλα πράγματα, αλλά στα υπόλοιπα τι συμβαίνει;

 

[nPb]

Καλημέρα,
Θα ήθελα να ρωτήσω τι διαφορά έχουν τα δύο πτυχία από άποψη αναγνωρισιμότητας και γνώσεων.... Το ξέρω ότι σε κάποια πτυχία όπως αυτό της νομικής θα πρέπει να κοιτάξω και άλλα πράγματα, αλλά στα υπόλοιπα τι συμβαίνει;

Xαμένο ψάρι, στο εξωτερικό θα σε φάνε οι μεγαλοκαρχαρίες. Λοιπόν, χύμα και τσουβαλάτα: η Ελλάδα έχασε τις μεταρρυθμίσεις από το 2004 με αποτέλεσμα στο εξωτερικό να διδάσκουν +16 χρόνια μπροστά.

Στις θετικές επιστήμες βρίσκονται στο peak της εξέλιξης, με ό,τι πιο σύγχρονο από γλώσσες προγραμματισμού και μοντελοποιήσεις. Ακόμη και στις πιο θεωρητικές θεματικές ενότητες έχουν απίστευτη οργάνωση με έμφαση τόσο στις ερευνητικές, σεμιναριακές όσο και στις επαγγελματικές δεξιότητες. Η ύλη που διδάσκουν καλύπτει μεγάλο εύρος από τις τρέχουσες ερευνητικές εξελίξεις γι' αυτό κάθε εξάμηνο ή έτος ή ανα δεύτερο εξάμηνο συνήθως προσφέρουν το ίδιο μάθημα αλλά με διαφορετικό περιεχόμενο ή διαφορετική προσέγγιση (υπολογιστική / θεωρητική).

Η διαφορά με τη χώρα μας είναι ότι παρέχουν μαθήματα με πιστωτικές μονάδες που όντως αντιστοιχούν στο φόρτο εργασίας του μαθήματος: έχουν μαθήματα 2 πιστωτικών μονάδων, 3.5 πιστωτικών μονάδων κλπ ως διαθεματικές δεξιότητες παράλληλα με το κύριο πρόγραμμα σπουδών. Έτσι κάποιος που παρακολουθεί πρόγραμμα Παιδαγωγικού δημοτικής και μέσης εκπαίδευσης (είναι ενιαίος ο τύπος σπουδών) μπορεί να επιλέξει μάθημα Γεωγραφικών Δεδομένων ή Οικονομική Γεωγραφία 2 ects και να δώσει επαγγελματικό προσανατολισμό στην τεχνική εκπαίδευση (Περιβαλλοντική Στατιστική ή Εκπαιδευτής Γεωγραφίας - Ιστορίας). Στο εξωτερικό είναι πολύ συνηθισμένη η επιστημονική διαθεματικότητα των σπουδών.

 

[Resaldis]

Xαμένο ψάρι, στο εξωτερικό θα σε φάνε οι μεγαλοκαρχαρίες. Λοιπόν, χύμα και τσουβαλάτα: η Ελλάδα έχασε τις μεταρρυθμίσεις από το 2004 με αποτέλεσμα στο εξωτερικό να διδάσκουν +16 χρόνια μπροστά.

Στις θετικές επιστήμες βρίσκονται στο peak της εξέλιξης, με ό,τι πιο σύγχρονο από γλώσσες προγραμματισμού και μοντελοποιήσεις. Ακόμη και στις πιο θεωρητικές θεματικές ενότητες έχουν απίστευτη οργάνωση με έμφαση τόσο στις ερευνητικές, σεμιναριακές όσο και στις επαγγελματικές δεξιότητες. Η ύλη που διδάσκουν καλύπτει μεγάλο εύρος από τις τρέχουσες ερευνητικές εξελίξεις γι' αυτό κάθε εξάμηνο ή έτος ή ανα δεύτερο εξάμηνο συνήθως προσφέρουν το ίδιο μάθημα αλλά με διαφορετικό περιεχόμενο ή διαφορετική προσέγγιση (υπολογιστική / θεωρητική).

Η διαφορά με τη χώρα μας είναι ότι παρέχουν μαθήματα με πιστωτικές μονάδες που όντως αντιστοιχούν στο φόρτο εργασίας του μαθήματος: έχουν μαθήματα 2 πιστωτικών μονάδων, 3.5 πιστωτικών μονάδων κλπ ως διαθεματικές δεξιότητες παράλληλα με το κύριο πρόγραμμα σπουδών. Έτσι κάποιος που παρακολουθεί πρόγραμμα Παιδαγωγικού δημοτικής και μέσης εκπαίδευσης (είναι ενιαίος ο τύπος σπουδών) μπορεί να επιλέξει μάθημα Γεωγραφικών Δεδομένων ή Οικονομική Γεωγραφία 2 ects και να δώσει επαγγελματικό προσανατολισμό στην τεχνική εκπαίδευση (Περιβαλλοντική Στατιστική ή Εκπαιδευτής Γεωγραφίας - Ιστορίας). Στο εξωτερικό είναι πολύ συνηθισμένη η επιστημονική διαθεματικότητα των σπουδών.

Προφανώς όμως το σύστημα δουλεύει και αντίστροφα, δηλαδή μέσω των associate degree μπορεί κάποιος να ξεκινήσει από την επαγγελματική και να καταλήξει στην ακαδημαϊκή εκπαίδευση. Στην Ελλάδα όμως γιατί δεν έχει καθιερωθεί η διεπιστημονική προσέγγιση της γνώσης;

 

[nPb]

Προφανώς όμως το σύστημα δουλεύει και αντίστροφα, δηλαδή μέσω των associate degree μπορεί κάποιος να ξεκινήσει από την επαγγελματική και να καταλήξει στην ακαδημαϊκή εκπαίδευση. Στην Ελλάδα όμως γιατί δεν έχει καθιερωθεί η διεπιστημονική προσέγγιση της γνώσης;

Παραθέτω μια ιστορία:

Ελλάδα του 1987-2000 είναι η χρυσή περίοδος που η χώρα μας δανείστηκε υπέρογκα ποσά μέσω κάποιων προγραμμάτων επενδύσεων από την ΕΕ (Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης) που κατέληξαν να ιδρύουν Τμήματα Πανεπιστημίων και ΤΕΙ χωρίς σχεδιασμό. Εκείνη την περίοδο (1987-2000) στα Ελληνικά Πανεπιστήμια γίνονται προσπάθειες διεπιστημονικών προγραμμάτων σπουδών με τις εσωτερικές "κατευθύνσεις" σπάζοντας έτσι το απαρχαιωμένο μοντέλο της Έδρας με τα μαθήματα κορμού-επιλογής από μια λίστα μαθημάτων. Δηλαδή, υπήρχαν δυο Έδρες οι οποίες και απάρτιζαν αυτό που λέμε σήμερα ως Σχολή. Η μια Έδρα κάλυπτε γενικά το σημερινό Τμήμα και έτσι οι επιλογές των φοιτητών ήταν ανύπαρκτες. Στην μετάβαση από την Έδρα στο Τμήμα έγιναν αυτές οι καινοτομίες για μια χώρα που έβγαινε από μια Χούντα και έναν Εμφύλιο παλιότερα.

Η Ελλάδα δυστυχώς έμεινε στο μοντέλο των Τομέων - κατευθύνσεων ενώ οι δυνατότητες για επιλογές από άλλα Τμήματα αδράνησαν καθώς δεν έγινε με πανελλήνιο σχεδιασμό αλλά σε μεμονωμένα Τμήματα ή Πανεπιστήμια (βλ. Πανεπιστήμιο Κρήτης). Με την πάροδο του χρόνου, λόγω συνταξιοδοτήσεων των παλαιών μελών ΔΕΠ, οι θέσεις ακυρώθηκαν ενώ για λόγους συνέχειας, τα μαθήματα αυτά συγχωνεύθηκαν με άλλα, ή διορίστηκαν προσωρινοί ΠΔ Λέκτορες προς αποφυγή διορισμού νέων κανονικών μελών ΔΕΠ. Έτσι και ολόκληροι Τομείς καταργήθηκαν καθώς οι ακαδημαϊκοί στόχοι δεν επιτεύχθηκαν αλλά αντιθέτως αυξήθηκε ο θεσμός της κλίκας εντός Τομέα.

Η Ευρώπη την ίδια στιγμή εφαρμόζει τον Νόμο Μπολόνια (από το 2004) και εμείς το 2000-2009 κάνουμε καταλήψεις για την μη αναθεώρηση παραγράφων του Νόμου Πλαίσιο. Έτσι, μετά κάπου το 2009-10, τα Τμήματα εφαρμόζουν σε μια νύχτα το μοντέλο ECTS αλλά χωρίς θεσμικές αλλαγές. Τα μαθήματα είναι ίδια, η ύλη και ο τρόπος διδασκαλίας παραμένουν ίδια. Οι πιστωτικές μονάδες (ECTS) μπήκαν ως αντικατάσταση των παλαιών διδακτικών μονάδων (ΔΜ) χωρίς οι καθηγητές να έχουν επίγνωση τι ακριβώς συμβαίνει ή να γίνει επανασχεδιασμός ύλης ανά μάθημα (περικοπή ύλης, προσθήκη ύλης, περισσότερο εφαρμοσμένο, λιγότερο τεχνικές γνώσεις, κλπ).

Θυμάμαι καθηγητής να λέει στο αμφιθέατρο ότι η ύλη που αναφέρει ο οδηγός σπουδών για το μάθημά του που δίδασκε τουλάχιστον 10 χρόνια, δεν έχει συνταχθεί από αυτόν και δεν ξέρει τι γράφει ο οδηγός σπουδών που μας μοίραζαν. Δεν ήξερε την ύλη, δεν ήξερε ούτε πόσες μονάδες φόρτου εργασίας είχε το μάθημα και γι' αυτό το μάθημα διδασκόταν με λογική "εξεταστικής". Ο ίδιος είχε φτιάξει μια ύλη και έκανε αυτήν την ύλη με σκοπό να μην δημιουργεί πρόβλημα στους φοιτητές για το πτυχίο.

Το Τμήμα δεν είχε εποπτική αρχή να ελέγχει τι και γιατί διδασκόταν το κάθε μάθημα κάθε ακαδημαϊκή χρονιά. Είχαμε ρωτήσει ως φοιτητές για ποιο λόγο δεν μπορούσαμε να επιλέγουμε μαθήματα της αρεσκείας μας από άλλα Τμήματα και η απάντηση που λαμβάναμε ήταν αόριστη, γραφειοκρατίας, το Σύνταγμα δεν το προβλέπει κλπ. Οι καθηγητές έβρισκαν τα μαθήματα πλήρη, πιο μπροστά από την Ευρώπη, μας πρότειναν να επιλέγουμε αυτά που οι ίδιοι θεωρούσαν χρήσιμο ότι πρέπει να διδάσκουν και άκρη δεν έβγαινε.

 

[Κορώνα]

Παραθέτω μια ιστορία:

Ελλάδα του 1987-2000 είναι η χρυσή περίοδος που η χώρα μας δανείστηκε υπέρογκα ποσά μέσω κάποιων προγραμμάτων επενδύσεων από την ΕΕ (Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης) που κατέληξαν να ιδρύουν Τμήματα Πανεπιστημίων και ΤΕΙ χωρίς σχεδιασμό. Εκείνη την περίοδο (1987-2000) στα Ελληνικά Πανεπιστήμια γίνονται προσπάθειες διεπιστημονικών προγραμμάτων σπουδών με τις εσωτερικές "κατευθύνσεις" σπάζοντας έτσι το απαρχαιωμένο μοντέλο της Έδρας με τα μαθήματα κορμού-επιλογής από μια λίστα μαθημάτων. Δηλαδή, υπήρχαν δυο Έδρες οι οποίες και απάρτιζαν αυτό που λέμε σήμερα ως Σχολή. Η μια Έδρα κάλυπτε γενικά το σημερινό Τμήμα και έτσι οι επιλογές των φοιτητών ήταν ανύπαρκτες. Στην μετάβαση από την Έδρα στο Τμήμα έγιναν αυτές οι καινοτομίες για μια χώρα που έβγαινε από μια Χούντα και έναν Εμφύλιο παλιότερα.

Η Ελλάδα δυστυχώς έμεινε στο μοντέλο των Τομέων - κατευθύνσεων ενώ οι δυνατότητες για επιλογές από άλλα Τμήματα αδράνησαν καθώς δεν έγινε με πανελλήνιο σχεδιασμό αλλά σε μεμονωμένα Τμήματα ή Πανεπιστήμια (βλ. Πανεπιστήμιο Κρήτης). Με την πάροδο του χρόνου, λόγω συνταξιοδοτήσεων των παλαιών μελών ΔΕΠ, οι θέσεις ακυρώθηκαν ενώ για λόγους συνέχειας, τα μαθήματα αυτά συγχωνεύθηκαν με άλλα, ή διορίστηκαν προσωρινοί ΠΔ Λέκτορες προς αποφυγή διορισμού νέων κανονικών μελών ΔΕΠ. Έτσι και ολόκληροι Τομείς καταργήθηκαν καθώς οι ακαδημαϊκοί στόχοι δεν επιτεύχθηκαν αλλά αντιθέτως αυξήθηκε ο θεσμός της κλίκας εντός Τομέα.

Η Ευρώπη την ίδια στιγμή εφαρμόζει τον Νόμο Μπολόνια (από το 2004) και εμείς το 2000-2009 κάνουμε καταλήψεις για την μη αναθεώρηση παραγράφων του Νόμου Πλαίσιο. Έτσι, μετά κάπου το 2009-10, τα Τμήματα εφαρμόζουν σε μια νύχτα το μοντέλο ECTS αλλά χωρίς θεσμικές αλλαγές. Τα μαθήματα είναι ίδια, η ύλη και ο τρόπος διδασκαλίας παραμένουν ίδια. Οι πιστωτικές μονάδες (ECTS) μπήκαν ως αντικατάσταση των παλαιών διδακτικών μονάδων (ΔΜ) χωρίς οι καθηγητές να έχουν επίγνωση τι ακριβώς συμβαίνει ή να γίνει επανασχεδιασμός ύλης ανά μάθημα (περικοπή ύλης, προσθήκη ύλης, περισσότερο εφαρμοσμένο, λιγότερο τεχνικές γνώσεις, κλπ).

Θυμάμαι καθηγητής να λέει στο αμφιθέατρο ότι η ύλη που αναφέρει ο οδηγός σπουδών για το μάθημά του που δίδασκε τουλάχιστον 10 χρόνια, δεν έχει συνταχθεί από αυτόν και δεν ξέρει τι γράφει ο οδηγός σπουδών που μας μοίραζαν. Δεν ήξερε την ύλη, δεν ήξερε ούτε πόσες μονάδες φόρτου εργασίας είχε το μάθημα και γι' αυτό το μάθημα διδασκόταν με λογική "εξεταστικής". Ο ίδιος είχε φτιάξει μια ύλη και έκανε αυτήν την ύλη με σκοπό να μην δημιουργεί πρόβλημα στους φοιτητές για το πτυχίο.

Το Τμήμα δεν είχε εποπτική αρχή να ελέγχει τι και γιατί διδασκόταν το κάθε μάθημα κάθε ακαδημαϊκή χρονιά. Είχαμε ρωτήσει ως φοιτητές για ποιο λόγο δεν μπορούσαμε να επιλέγουμε μαθήματα της αρεσκείας μας από άλλα Τμήματα και η απάντηση που λαμβάναμε ήταν αόριστη, γραφειοκρατίας, το Σύνταγμα δεν το προβλέπει κλπ. Οι καθηγητές έβρισκαν τα μαθήματα πλήρη, πιο μπροστά από την Ευρώπη, μας πρότειναν να επιλέγουμε αυτά που οι ίδιοι θεωρούσαν χρήσιμο ότι πρέπει να διδάσκουν και άκρη δεν έβγαινε.

Παρόλα αυτά υπάρχουν πολλοί που υποβιβαζουν το εξωτερικό και μάλιστα χώρες με υψηλό επίπεδο όπως Αμερική, Γερμανία κλπ. (αν και το πόσο καλά θα πάει κάποιος εξαρτάται από τον ίδιο), οπότε εάν πάει κάποιος με πτυχίο εξωτερικού θα δύσκολο

 

[nPb]

Παρόλα αυτά υπάρχουν πολλοί που υποβιβαζουν το εξωτερικό και μάλιστα χώρες με υψηλό επίπεδο όπως Αμερική, Γερμανία κλπ. (αν και το πόσο καλά θα πάει κάποιος εξαρτάται από τον ίδιο), οπότε εάν πάει κάποιος με πτυχίο εξωτερικού θα δύσκολο

Eννοείται ότι η επιτυχία στις σπουδές και στην καριέρα εξαρτάται από τον καθένα ξεχωριστά και όχι από το Τμήμα. Δηλαδή θέλει πολύ ψάξιμο, διάβασμα και θυσίες, ειδάλλως θα σε καταπιεί η μετριότητα και η αδράνεια των νέων της Ελλάδας. Αν ποτέ φοιτήσεις στο εξωτερικό σε κανονικό πρόγραμμα σπουδών τουλάχιστον 2 χρόνια, θα αναθεωρήσεις πολλά τόσο από τον τρόπο σκέψης σου, την αντίληψη για τη ζωή γενικότερα και φυσικά για την επιστήμη όπως την έχεις σπουδάσει στην Ελλάδα.

Παρόλα αυτά υπάρχουν πολλοί που υποβιβαζουν το εξωτερικό και μάλιστα χώρες με υψηλό επίπεδο όπως Αμερική, Γερμανία κλπ. (αν και το πόσο καλά θα πάει κάποιος εξαρτάται από τον ίδιο), οπότε εάν πάει κάποιος με πτυχίο εξωτερικού θα δύσκολο

Συνήθως όσοι προβάλλουν δικαιολογίες για το εξωτερικό π.χ. γλώσσα, χαμηλό επίπεδο σπουδών, δίδακτρα κλπ οφείλεται:

• σε παντελή άγνοια για το εξωτερικό
• μυωπική αντίληψη για την επιστημονική εξέλιξη πέρα από την Ελλάδα της μετριότητας
• φόβο για ανταγωνισμό σε διεθνές και πολυπολιτισμικό περιβάλλον εκεί όπου οι βαθμοί και οι προωθήσεις δεν μπαίνουν με "γνωριμίες" και αντιγραφές, παλιά θέματα, σκονάκια κλπ
• αδυναμία δεξιοτήτων autonomous-driven work και παρουσίασης εργασίας με ανοιχτή συζήτηση στο τέλος

Οι περισσότεροι νεαροί Έλληνες έχουν μια νοοτροπία ότι οι άλλες χώρες τους χρωστάνε πτυχία με πορδές. Δυστυχώς έξω δεν χαϊδεύουν αυτιά και δεν ευνοούνται οι "γνωστοί". Αν το έχεις με μια επιστήμη, δηλαδή, δουλεύεις σκληρά καθημερινά και είσαι επίμονος στον στόχο τότε και μόνο τότε θα παραμείνεις, θα έχεις μια διάρκεια σε αυτό που κάνεις και γενικά, το έργο σου θα πιάνει τόπο. Παπαδάρχες, κομματικά σκουλήκια, αριστερά και δεξιά μνημόσυνα δεν έχουν καμία θέση στην επιστημονική κοινότητα της Κεντρικής Ευρώπης.