Πανελλήνιες λίγο πριν και άγχος...

[melina_51]

Έχει μείνει ένας μήνας περίπου...ως μαθήτρια που διάβαζε όλη τη χρονιά και όλοι της έλεγαν θα γράψεις 20 σε όλα κλπ κλπ έχω υπεραγχωθεί αυτή τη στιγμή...αφενός έχω ένα μόνιμο βάρος από το άγχος στο στήθος μου και μια κούραση που δεν μπορώ να αποβάλλω, και αφετέρου αισθάνομαι ότι δεν ξέρω τίποτα και γενικά κάνω επαναλήψεις αλλά νιώθω ότι δεν τα θυμάμαι...στα λατινικά και στην ιστορία νιώθω λίγο καλύτερα αλλά να, τώρα που το σκέφτομαι, υπάρχει μια φωνή στο μυαλό μου που λέει ότι ούτε αυτά τα θυμάμαι και πρέπει να τα ξανακάνω όλα...αλλά για παράδειγμα τώρα έκανα επανάληψη στο γνωστό και αντί να αισθάνομαι ότι, ωραία, τώρα τα ξέρω καλύτερα, νιώθω ότι δεν θυμάμαι τίποτα...ξέρω ότι είναι άγχος αυτό αλλά δεν νιώθω καθόλου έτοιμη να γράψω, αισθάνομαι ότι θα μπορούσα να κάνω μια καλή επανάληψη και να είμαι καλυμμένη σε όλα αλλά το έχω κάνει αυτό τουλάχιστον 2-3 φορές και εξακολουθώ να αισθάνομαι έτσι...τέλος πάντων για να μην επαναλαμβάνομαι, θα ήθελα να ρωτήσω αυτούς που γράψανε εάν έχουν κάποια συμβουλή και αυτούς που δίνουν φέτος εάν με νιώθουν

 

[Theo7]

Γεια σου Μελίνα. Είμαι και εγώ μαθητής της γ λυκείου στην τεχνολογική κατεύθυνση. Ακριβώς την ίδια κατάσταση αντιμετωπίζω και εγώ. Όλοι την χρονιά ακούω από όλα τα φροντιστήρια πως θα γράψω άριστα και θα περάσω στην επιλογή μου σίγουρα. Παρόλα αυτά και εγώ νιώθω ένα άγχος τώρα τελευταία σχετικά με την ύλη και τις επαναλήψεις. Νιώθω ότι έχω ξεχάσει πολλά πράγματα και αγχώνομαι αρκετά. Η καθημερινότητα μου είναι να ξυπνήσω, να πω το πρωί ότι θα καταφέρω και καταλήγω το βράδυ να πιστεύω πως δεν θα γράψω καλά. Ως άτομο με πολύ άγχος, αναμένω και εγώ απάντηση σχετικά με ένα κατάλληλο τρόπο διαχείρισης του άγχους

 

[ck_chrysiis]

Καλησπέρα παιδιά! Κι εγώ Γ' Λυκείου, κατεύθυνση Υγείας. Θα σας μιλήσω ειλικρινά και θα σας πω πως δεν έδωσα τον καλύτερο μου εαυτό φέτος (και το έχω μετανιώσει), παρόλο που έχω τις ικανότητες. Για αυτό μάλλον δεν βιώνω το ίδιο άγχος με εσάς, που προετοιμαστήκατε πολύ καλά, ή έστω όχι σε τέτοιο βαθμό. Θεωρώ, όμως, πως αυτό στο οποίο θα πρέπει να εστιάσετε, είναι το θέμα της αυτοπεποίθησης. Να αναγνωρίζετε τα δυνατά σας σημεία και να λέτε στον εαυτό σας «Ναι ρε γαμώτο, ΜΠΟΡΩ να γράψω. Το 'χω.». Έχει μεν σημασία τι σας λένε από φροντιστήρια, σχολεία κ.ο.κ, η δουλειά τους είναι. Όμως εξίσου σημαντικό είναι να πεισμώσετε με τον εαυτό σας, να μπορείτε εσείς οι ίδιοι να ενθαρρύνετε τον εαυτό σας. Πάρτε μια βαθιά ανάσα, και με όσο χρόνο μένει, να δείτε πού θεωρείτε ότι ίσως έχετε κάποια αδυναμία (δε θα μιλήσω για μένα καν).

Ψηλά το κεφάλι παρακαλώ! Θα είναι πραγματικά κρίμα να πάει χαμένος ο κόπος αυτός. Λιιιιγος εγωισμός εδώ δεν βλάπτει...

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: Χθες στις 18:25

Αφήνω και αυτό εδώ

 

[Reader]

Έχει μείνει ένας μήνας περίπου...ως μαθήτρια που διάβαζε όλη τη χρονιά και όλοι της έλεγαν θα γράψεις 20 σε όλα κλπ κλπ έχω υπεραγχωθεί αυτή τη στιγμή...αφενός έχω ένα μόνιμο βάρος από το άγχος στο στήθος μου και μια κούραση που δεν μπορώ να αποβάλλω, και αφετέρου αισθάνομαι ότι δεν ξέρω τίποτα και γενικά κάνω επαναλήψεις αλλά νιώθω ότι δεν τα θυμάμαι...στα λατινικά και στην ιστορία νιώθω λίγο καλύτερα αλλά να, τώρα που το σκέφτομαι, υπάρχει μια φωνή στο μυαλό μου που λέει ότι ούτε αυτά τα θυμάμαι και πρέπει να τα ξανακάνω όλα...αλλά για παράδειγμα τώρα έκανα επανάληψη στο γνωστό και αντί να αισθάνομαι ότι, ωραία, τώρα τα ξέρω καλύτερα, νιώθω ότι δεν θυμάμαι τίποτα...ξέρω ότι είναι άγχος αυτό αλλά δεν νιώθω καθόλου έτοιμη να γράψω, αισθάνομαι ότι θα μπορούσα να κάνω μια καλή επανάληψη και να είμαι καλυμμένη σε όλα αλλά το έχω κάνει αυτό τουλάχιστον 2-3 φορές και εξακολουθώ να αισθάνομαι έτσι...τέλος πάντων για να μην επαναλαμβάνομαι, θα ήθελα να ρωτήσω αυτούς που γράψανε εάν έχουν κάποια συμβουλή και αυτούς που δίνουν φέτος εάν με νιώθουν

Σε αυτό το στάδιο κυρίως επαναλήψεις μπορούν να γίνουν, και αυτό είναι καλό. Η επανάληψη βοηθάει όχι μόνο στην αφομοίωση της ύλης, αλλά αποτελεί δράση, η οποία νικάει το άγχος. Νιώθεις ότι προσπαθείς, ότι κάνεις κάτι, ότι αναγκαστικά θα εντυπωθεί η γνώση μετά από ορισμένες φορές, και έτσι γίνεται. Μπορεί να αισθάνεστε πως ξεχνάτε ό,τι διαβάσατε, αλλά όταν καθίσετε μπροστά στο τετράδιο απαντήσεων, αφού περάσει η αρχική αντίδραση, θα τα θυμηθείτε και θα τα γράψετε.
Ακόμα και για όσους δεν κατέβαλαν την μέγιστη προσπάθεια, η επανάληψη είναι η ευκαιρία να μάθουν καλά έστω τα λίγα κεφάλαια που ξέρουν.

Και κάτι επιπλέον : οι πανελλήνιες δεν είναι το τέλος του κόσμου. Αν θα πετύχετε τον στόχο σας με την πρώτη ή με την δεύτερη ή με την τρίτη προσπάθεια, αν θα βρεθείτε σε ένα μονοπάτι στο οποίο δεν είχατε φανταστεί τους εαυτούς σας νωρίτερα, αν θα διαπιστώσετε ότι ο στόχος σας έχει αλλάξει, δεν έχει τόση σημασία. Μόλις δώσετε το τελευταίο μάθημα θα φύγει το θαμπό παραπέτασμα των πανελληνίων, των προσδοκιών, των προκαθορισμένων στόχων και θα δείτε, καθαρά πλέον, ότι υπάρχουν αμέτρητοι δρόμοι. Ότι η επιτυχία είναι διαφορετική για κάθε άνθρωπο και δεν αποτελείται από μία ήδη σχεδιασμένη πορεία, αλλά θα την διαμορφώνετε εσείς καθώς θα διαμορφώνεστε και οι ίδιοι ως προσωπικότητες τα χρόνια που θα ακολουθήσουν.
Δεν λέω πως σαν εξέταση είναι εντελώς ασήμαντη. Δεν σας καθορίζει όμως, δεν χρειάζεται να την αφήνετε να σας καθορίζει. Γράφετε για εσάς, προσπαθείτε για εσάς, και το αποτέλεσμα είναι δικό σας. Μην μετατρέψετε την όποια βαρύτητα των πανελληνίων σε βάρος.

Καλή επιτυχία

 

[GIANCHRIS]

Καλησπέρα, θα μου επιτρέψετε να μεταφέρω την δική μου άποψη, όχι τόσο ως παλιός υποψήφιος των πανελληνίων το μακρινό 1991 δηλαδή πολλά χρόνια πριν από την γέννησή σας (αν και το βίωμα αυτών των εξετάσεων είναι τόσο ισχυρό που οι μνήμες παραμένουν ανεξίτηλες ακόμη και τόσες δεκαετίες μετά), όσο ως πατέρας δυο παιδιών που έδωσαν πανελλήνιες (επιτυχώς ) πολύ πρόσφατα. Πράγματι το άγχος όσο πλησιάζουν οι εξετάσεις γίνεται συνθλιπτικό με συνέπεια πολλές φορές την πυροδότηση ενός κύματος απαισιοδοξίας, υποεκτίμησης των δυνατοτήτων ακόμη και μιας ψευδούς αίσθησης πλήρους ανεπάρκειας ή και ... αμνησίας όσον αφορά την εξεταστέα ύλη ( ''δεν θυμάμαι τίποτα απ΄όσα έχω διαβάσει''). Όμως οι υποψήφιοι, ιδίως οι καλά διαβασμένοι, δεν πρέπει να αφήνουν να τους παρασύρουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα διότι ως προϊόντα άγχους κατά κανόνα δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Εμένα το ένα από τα δυο παιδιά μου ήταν υπερβολικά απαισιόδοξο για την πιθανή επίδοσή του αλλά τελικά πέρασε σε εξαιρετικά υψηλόβαθμη σχολή που ήταν και αυτή που πράγματι ήθελε. Επίσης αγνοήστε την πίεση που σας ασκούν οι προσδοκίες του περιβάλλοντος (γνωστοί, καθηγητές σχολείου, φροντιστήρια κλπ). Αυτοί που σας αγαπούν, που είναι και οι μόνοι που πρέπει να σας ενδιαφέρουν (όπως γονείς, αδέλφια, πραγματικοί φίλοι) δεν περιμένουν το αποτέλεσμα των εξετάσεων (το οποίο ενίοτε επηρεάζεται και από αστάθμητους παράγοντες) για να εκτιμήσουν την αξία σας ενώ οι υπόλοιποι, ιδίως αν κάποιος δεν σας πολυσυμπαθεί, είναι ικανοί να βρουν κάτι αρνητικό να πουν ακόμη και αν έχετε πετύχει 20.000 μόρια! Το σημαντικότερο μην ξεχνάτε το εξής: ακόμη και η βαρύτερη αποτυχία στις πανελλήνιες δεν συνεπάγεται αναξιότητα σε καμία περίπτωση! (και μιλώ ως επιτυχών και ο ίδιος και ως πατέρας δυο επιτυχόντων παιδιών, αλλά η αλήθεια αυτή είναι και την τάση να θεωρείται από μέρος της κοινωνίας η επιτυχία στις πανελλήνιες απαραίτητη προϋπόθεση τεκμηρίωσης της προσωπικής αξίας εκάστου την θεωρώ εγκληματική εις βάρος της ψυχής των νέων παιδιών). Με αυτές τις σκέψεις και συμβουλές σας εύχομαι υπομονή (για λίγο ακόμη!), κουράγιο, αυτοπεποίθηση, αισιοδοξία και βεβαίως καλή επιτυχία!

 

[Giorgkalo]

Έχει μείνει ένας μήνας περίπου...ως μαθήτρια που διάβαζε όλη τη χρονιά και όλοι της έλεγαν θα γράψεις 20 σε όλα κλπ κλπ έχω υπεραγχωθεί αυτή τη στιγμή...αφενός έχω ένα μόνιμο βάρος από το άγχος στο στήθος μου και μια κούραση που δεν μπορώ να αποβάλλω, και αφετέρου αισθάνομαι ότι δεν ξέρω τίποτα και γενικά κάνω επαναλήψεις αλλά νιώθω ότι δεν τα θυμάμαι...στα λατινικά και στην ιστορία νιώθω λίγο καλύτερα αλλά να, τώρα που το σκέφτομαι, υπάρχει μια φωνή στο μυαλό μου που λέει ότι ούτε αυτά τα θυμάμαι και πρέπει να τα ξανακάνω όλα...αλλά για παράδειγμα τώρα έκανα επανάληψη στο γνωστό και αντί να αισθάνομαι ότι, ωραία, τώρα τα ξέρω καλύτερα, νιώθω ότι δεν θυμάμαι τίποτα...ξέρω ότι είναι άγχος αυτό αλλά δεν νιώθω καθόλου έτοιμη να γράψω, αισθάνομαι ότι θα μπορούσα να κάνω μια καλή επανάληψη και να είμαι καλυμμένη σε όλα αλλά το έχω κάνει αυτό τουλάχιστον 2-3 φορές και εξακολουθώ να αισθάνομαι έτσι...τέλος πάντων για να μην επαναλαμβάνομαι, θα ήθελα να ρωτήσω αυτούς που γράψανε εάν έχουν κάποια συμβουλή και αυτούς που δίνουν φέτος εάν με νιώθουν

Δεν θα πω πολλα αλλα
Ειναι λογικο να εισαι ετσι!
Αγχωνεσαι και με το δικιο σου!
Ειχες μια πιεστικη χρονια απο συνεχομενο διαβασμα...αν εισαι κ αγχωδης ατομο χειροτερευει ολο αυτο...

Αλλα οπως ειπες ενας μηνας εμεινε ουτε δλδ ο χρονος τρεχει...
Μην αγχωνεσαι καθολου...οτι ηταν να κανεις το εχεις κανει...Δες λιγο τα σημαντικα επαναληψεις, καλυψε κενα κ μην σε νοιαζει οτι ειναι να γινει θα γινει...

Ειμαι σιγουρος γιατι μου τυχαινει κ εμενα παντα...καποιες φορες νομιζεις οτι δεν θυμασαι τπτ σε υλη αλλα οταν πιανεις το χαρτι στα χερια σου κ το δεις με ψυχραιμια αρχιζουν να σου ερχονται με εναν μαγικο τροπο και απλα δεν προλαβαινει να γραφει το χερι σου απο τις ιδεες...

Μην αγχωθεις καθολου δεν αξιζει...
Προσπαθησε οσο μπορεις να ηρεμησεις και να πας με θετικη ενεργεια...θα βοηθησει πολυ!
Ανεξαρτητως αποτελεσματος δεν τελιωνει εδω...ακομα κ να μην βγει το αποτελεσμα που θες τωρα, στους επομενους μηνες θα δεις κ την θετικη εναλλακτικη πλευρα...

Κανεις δεν χανεται θεληση να υπαρχει...
Το μονο που μπορεις να κανεις τωρα και να μην μετανιωσεις αργοτερα ειναι να το δεις ψυχραιμα κ οχι με αγχος...(μπορει να παθεις πολλα απο το αγχος κ δεν αξιζει)

Κανεις δεν κριθηκε μονο απο μια εξεταση...
Ακομα κ να αποτυχεις τωρα ξεκινας την ζωη σου...με τις επιλογες τις αποφασεις κ τα λαθη σου...
Καλη επιτυχια!

 

[burningfire]

Καλημέρα μάγκες και εγώ γ Λυκ θετική είμαι. Στην αρχή της χρονιάς ένιωθα τα ίδια πράγματα ακριβώς. Όμως κάθισα και κατάλαβα ότι όταν διαβάζεις και έχεις λίγο εμπιστοσύνη στον εαυτό σου κάνεις δεν μπορεί να σου πάρει αυτό που εχεις. Από μένα χωρίς να το παίζω σοφός λίγο εγωισμό θέλουμε Δεν έμεινε πολύ