Παιδιά χωρισμένων γονιών

[Wolly]

Ποιές πιστεύετε ότι είναι οι επιπτώσεις σε αυτά τα παιδιά,που οι γονείς τους είναι χωρισμένοι και κατα πόσο μπορεί να διαμορφώσει ο χωρισμός την προσωπικότητα τους; Μπορείται επίσης να αναφέρετε παραδείγματα και εμπειρίες με το σχετικό θέμα.

Σημείωση:Σκοπός του θέματος είναι να αναλύσουμε περισσότερο τα αρνητικά της προσωπικότητας των παιδιών με χωρισμένους γονείς!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[~kynthia]

Γιατί τα αρνητικά;
Δεν νομίζω ότι άλλαξε στο ελάχιστο προς το αρνητικό η συμπεριφορά μου όταν χώρισαν οι γονείς μου. Αντίθετα, η σχέση μου έγινε πιο ουσιαστική και με τους δύο, και έγινα πιο ανεξάρτητη αφού με το χωρισμό απέκτησα περισσότερη ελευθερία.
Σίγουρα πάντως παίζει ρόλο το ότι ήμουν ήδη 17 όταν χώρισαν, επομένως αρκετά μεγάλη για να δεχτώ πολύ καλά αυτό το γεγονός και να δω τα θετικά του σημεία - και σ' όλη την παιδική μου ηλικία η οικογένειά μου ήταν όσο πιο ενωμένη και τρυφερή γίνεται, οπότε δεν έχω κάποιο κενό σ' αυτόν τον τομέα :xixi:

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alkmini]

Μα γιατί αρνητικές συνέπειες; Κι εγώ παιδί χωρισμένων γονέων είμαι... Από να τους είχα και τους δύο μουτρωμένους στα πόδια μου...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[AnastaZia]

Σωστα...ειναι πολλα παιδια που δεν τους εχει πειραξει ιδιαιτερα ο χωρισμος των γονιων!
Δεν ειναι απαραιτητο να υπαρχουν αρνητικα στην κατασταση αυτη!

Γνωριζω μια κοπελα η οποια παρακαλουσε να χωρισουν οι γονεις της γιατι ολο τσακωνοντουσαν και την επερνε κ αυτην η μπαλα...οποτε καλυτερα χωρισμενοι...ετσι το θεωρουσε καλο αυτη τουλαχιστον!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[georgi@_17]

Σωστα...ειναι πολλα παιδια που δεν τους εχει πειραξει ιδιαιτερα ο χωρισμος των γονιων!
Δεν ειναι απαραιτητο να υπαρχουν αρνητικα στην κατασταση αυτη!

Γνωριζω μια κοπελα η οποια παρακαλουσε να χωρισουν οι γονεις της γιατι ολο τσακωνοντουσαν και την επερνε κ αυτην η μπαλα...οποτε καλυτερα χωρισμενοι...ετσι το θεωρουσε καλο αυτη τουλαχιστον!

Συμφωνω... Καποιες φορες ισως ειναι καλυτερα να χωριζουν δυο ανθρωποι παρα να ειναι μαζι και να τσακωνονται.. Πιστευω οτι ειναι χειροτερο να μη μιλανε η να τσακωνονται απο τ να χωριζουν...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δαλιδά]

Πιστεύω πως όσο πιο ήρεμα και πολιτισμένα ενα ζευγάρι χωρίσει, τόσο λιγότερα θα επηρεαστεί αρνητικά ένα παιδί.

Συγκεκριμένα προχτές είχα κενό και έπαιζα βόλευ στο προαύλιο και ένα παιδί από την πρώτη γυμνασίου ήρθε κοντά μου και μου φώναζε (εν τω μεταξύ δεν το ήξερα) και όταν του είπα "βγες έξω από το γήπεδο, θα σε χτυπήσει η μπάλα" μου επιτέθηκε έτσι στα καλά καθούμενα, με έπιασε από το λαιμό και μου έσκισε τη μπλούζα.Έπρεπε να επέμβουν δύο συμμαθητές μου για να τον τραβήξουν, επειδή ήταν πολύ παχύ και εύσωμο παιδί. Μετά έμαθα ότι το παιδί αυτό είχε ψυχολογικά προβλήματα, επειδή οι γονείς του είχαν χωρίσει, εξαιτίας αυτού η μητέρα του έπινε πολύ και το έδερνε και τον δε πατέρα του δεν τον είχε ξαναδεί. Το καημένο όμως τι έφταιγε ?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[AnastaZia]

πω..πω..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[~Λένα~]

φυσικα και ειναι προτειμοτερο να χωριζουν οι γονεις απο το να βλεπουν τα παιδια τσακωμους και καταστασεις..παντως τα περισσοτερα παιδια χωρισμενων ειναι μια χαρα και τους αρεσει αυτο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[georgi@_17]

Σωστα ειναι καλυτερο αυτο..!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[chris_90]

Ευτυχως δεν εχω ζησει τετοια κατασταση στην οικογενεια μου... Παντως αν ποτε χωριζαν οι γονεις μου, θα με πειραζε σε οποια ηλικια κι αν ειμαι.

Γνωριζω αρκετα παιδια χωρισμενων γονιων που δεν εχουν βιωσει και τους πιο πολιτισμενους χωρισμους. Τσακωμοι, δικαστηρια, διατροφες... και στη μεση ενα παιδι (και σε ηλικιες 7-10 ετων τοτε). Δεν ειναι και ο,τι πιο ευχαριστο. Και αφηνει σημαδια στην ψυχη μια τετοια κατασταση...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Wolly]

Γιατί τα αρνητικά;
Δεν νομίζω ότι άλλαξε στο ελάχιστο προς το αρνητικό η συμπεριφορά μου όταν χώρισαν οι γονείς μου. Αντίθετα, η σχέση μου έγινε πιο ουσιαστική και με τους δύο, και έγινα πιο ανεξάρτητη αφού με το χωρισμό απέκτησα περισσότερη ελευθερία.
Σίγουρα πάντως παίζει ρόλο το ότι ήμουν ήδη 17 όταν χώρισαν, επομένως αρκετά μεγάλη για να δεχτώ πολύ καλά αυτό το γεγονός και να δω τα θετικά του σημεία - και σ' όλη την παιδική μου ηλικία η οικογένειά μου ήταν όσο πιο ενωμένη και τρυφερή γίνεται, οπότε δεν έχω κάποιο κενό σ' αυτόν τον τομέα :xixi:

Όμως δεν είναι πάντα καλό να έχεις περισσότερη ελευθερία, γιατί μπορεί να κάνεις κακή χρήση της! Και αν υποθέσουμε ότι ο χωρισμός είχε τσακωμούς, με τους γονείς να μην ενδιαφέρονται τόσο,κάνοντας ο καθένας τους ζωή κακού επιπέδου και το παιδί ήταν σε μικρή ηλικία πχ 8 με 9;Ποιες μπορεί να είναι οι επιπτώσεις; Τώρα το έκανα πιο συγκεκριμένο! Αφορά ένα γνωστό μου άτομο το παράδειγμα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Maria17]

Το θεωρω τεραστιο λαθος το να μη χωριζουν οι γονεις ''για τα παιδια''.. νομιζω οτι ειναι προτιμοτερο οσων χρονων κι αν ειναι το παιδι να μη ζει μεσα στους τσακωμους επειδη οι γονεις νομιζουν οτι μονο ο χωρισμος μπορει να διαταραξει την ψυχικη του ισορροπια! Καλυτερα να χωρισουν απ το να μαθαινει το παιδι σε τετοιες συνθηκες

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fabulous]

Δεν ξέρω αν εμενα αυτό το γεγονός άλλαξε κάτι στην συμπεριφορά μου.
Απ' ότι θυμάμαι, οι γονείς μου πάντα είχαν προβλήματα που ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω... Σιγά, σιγά το έψαξα κι ανακάλυψα πολλά κι άσχημα... Καλύτερα που χώρισαν. Το να βλέπεις τους γονείς σου να φωνάζουν και να μαλώνουν είναι ότι χειρότερο. Πόσο ακόμα να χτυπιούνται μεταξύ τους... Μου έρχονται διάφορες απαίσιες εικόνες στο μυαλό απο τότε που ήμουν μικρή. Μερικές φορές εξαφανίζονταν κι οι δυό τους χωρίς να μας λένε που πάνε. 10 χρονών νομίζω, έλειπαν απο το πρωί μέχρι το βράδυ κι εμείς νομίζαμε πως μας εγκατέλειψαν.... Φυσικά η κατάσταση ήταν άθλια. Η μαμά μου έπινε, ο μπαμπάς μου έμενε αλλού κι εμείς κάπου μες στο πλήθος... Εγώ κρυβόμουν κι έκρυβα και τον αδερφό μου γιατί δεν ήθελα να βλέπει τη μαμά μας να κλαέι. Δεν με χτύπησε ποτέ κανείς τους, απλώς δεν ήθελαν να είμαι στα πόδια τους. Τώρα έχουν καλυτερέψει τα πράγματα. Έχουμε αλλάξει σπίτι εδώ και δυό χρόνια γιατί η μητέρα μου δεν άντεχε να είναι πια σ'εκείνο το σπίτι που ζόυσε με τον μπαμπά μου... Ο δε πατέρας μου έχει ξαναπαντρευτεί και τώρα περιμένει παιδί... Σπάνια τον βλέπω, αν και μ' αγαπάει πολύ, είμαι σίγουρη, απλώς δεν ξέρει πως να μ' αντιμετωπίσει, μου κάνει όλα τα χατίρια και δεν θέλει να του φέρνω αντίρρηση. Επίσης κανέναν απο τους δύο δεν τους νοιάζουν οι επιδόσεις μου στο σχολείο, αλλά εμένα δεν μ' αρέσει να είμαι τελευταία, πότέ δεν μου άρεσε. Και χαίρομαι που δεν ασχολούνται μαζί μου, ούτε τους νοιάζει πως είμαι, ούτε που και τι ώρα θα γυρίσω και γενικά δεν με ρωτάνε ποτέ τίποτα για 'μένα. Η μητέρα μου, όποτε προλαβαίνω και τη βλέπω, συζητάμε τα πάντα και μου υπενθυμίζει πως είμαι ότι πιο σημαντικό της έχει συμβεί. Καμιά φορά την πιάνουν τα κλάματα κι εγώ προσπαθώ να την παρηγορήσω όσο μπορώ... Λέει ότι λυπάται που δεν μπορεί να με βοηθήσει, που κατέληξε έτσι με τον μπαμπά, που εκείνη δεν μπορεί να προχωρήσει στη ζωή της, ή μάλλον δεν θέλει να ξαναπαντρευτεί με τον Φίλιππο(πατριός), γιατί ελπίζει πως ο πατέρας μου μια μέρα θα ξαναγυρίσει... Εγώ της χτυπάω όσο μπορώ πως ο μπαμπάς έχει κάνει άλλη ζωή κι εκείνη πρέπει να συνεχίσει την δική της... Τι άλλο να κάνω; Δεν μπορώ να την βλέπω να κλαιέι και να στενοχωριέται...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Choco]

ε τι να κανουμε ετσι ειναι η ζωη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Maria17]

Δεν ξέρω αν εμενα αυτό το γεγονός άλλαξε κάτι στην συμπεριφορά μου.
Απ' ότι θυμάμαι, οι γονείς μου πάντα είχαν προβλήματα που ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω... Σιγά, σιγά το έψαξα κι ανακάλυψα πολλά κι άσχημα... Καλύτερα που χώρισαν. Το να βλέπεις τους γονείς σου να φωνάζουν και να μαλώνουν είναι ότι χειρότερο. Πόσο ακόμα να χτυπιούνται μεταξύ τους... Μου έρχονται διάφορες απαίσιες εικόνες στο μυαλό απο τότε που ήμουν μικρή. Μερικές φορές εξαφανίζονταν κι οι δυό τους χωρίς να μας λένε που πάνε. 10 χρονών νομίζω, έλειπαν απο το πρωί μέχρι το βράδυ κι εμείς νομίζαμε πως μας εγκατέλειψαν.... Φυσικά η κατάσταση ήταν άθλια. Η μαμά μου έπινε, ο μπαμπάς μου έμενε αλλού κι εμείς κάπου μες στο πλήθος... Εγώ κρυβόμουν κι έκρυβα και τον αδερφό μου γιατί δεν ήθελα να βλέπει τη μαμά μας να κλαέι. Δεν με χτύπησε ποτέ κανείς τους, απλώς δεν ήθελαν να είμαι στα πόδια τους. Τώρα έχουν καλυτερέψει τα πράγματα. Έχουμε αλλάξει σπίτι εδώ και δυό χρόνια γιατί η μητέρα μου δεν άντεχε να είναι πια σ'εκείνο το σπίτι που ζόυσε με τον μπαμπά μου... Ο δε πατέρας μου έχει ξαναπαντρευτεί και τώρα περιμένει παιδί... Σπάνια τον βλέπω, αν και μ' αγαπάει πολύ, είμαι σίγουρη, απλώς δεν ξέρει πως να μ' αντιμετωπίσει, μου κάνει όλα τα χατίρια και δεν θέλει να του φέρνω αντίρρηση. Επίσης κανέναν απο τους δύο δεν τους νοιάζουν οι επιδόσεις μου στο σχολείο, αλλά εμένα δεν μ' αρέσει να είμαι τελευταία, πότέ δεν μου άρεσε. Και χαίρομαι που δεν ασχολούνται μαζί μου, ούτε τους νοιάζει πως είμαι, ούτε που και τι ώρα θα γυρίσω και γενικά δεν με ρωτάνε ποτέ τίποτα για 'μένα. Η μητέρα μου, όποτε προλαβαίνω και τη βλέπω, συζητάμε τα πάντα και μου υπενθυμίζει πως είμαι ότι πιο σημαντικό της έχει συμβεί. Καμιά φορά την πιάνουν τα κλάματα κι εγώ προσπαθώ να την παρηγορήσω όσο μπορώ... Λέει ότι λυπάται που δεν μπορεί να με βοηθήσει, που κατέληξε έτσι με τον μπαμπά, που εκείνη δεν μπορεί να προχωρήσει στη ζωή της, ή μάλλον δεν θέλει να ξαναπαντρευτεί με τον Φίλιππο(πατριός), γιατί ελπίζει πως ο πατέρας μου μια μέρα θα ξαναγυρίσει... Εγώ της χτυπάω όσο μπορώ πως ο μπαμπάς έχει κάνει άλλη ζωή κι εκείνη πρέπει να συνεχίσει την δική της... Τι άλλο να κάνω; Δεν μπορώ να την βλέπω να κλαιέι και να στενοχωριέται...

Πες της μανας σου να ξεκολλησει γιατι ετσι κανει κακο σε σας.. εδω ο αλλος ξαναπαντρευτηκε και θα κανει και παιδι κι αυτη ακομα ελπιζει να γυρισει βλαπτοντας τα παιδια της,δεν ειναι δυνατον

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fabulous]

Πες της μανας σου να ξεκολλησει γιατι ετσι κανει κακο σε σας.. εδω ο αλλος ξαναπαντρευτηκε και θα κανει και παιδι κι αυτη ακομα ελπιζει να γυρισει βλαπτοντας τα παιδια της,δεν ειναι δυνατον

Εκείνη δεν το παραδέχεται όμως και φυσικά είναι δύσκολη απόφαση.
Δεν μας βλάπτει...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[georgi@_17]

Εκείνη δεν το παραδέχεται όμως και φυσικά είναι δύσκολη απόφαση.
Δεν μας βλάπτει...

Βασικα ειναι δικη της αποφαση.. Το θεμα ειναι τ πως νοιωθει εκεινη..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Maria17]

Ε πως δε σας βλαπτει.. οταν λεει οτι δε μπορει να σε βοηθησει κι οταν τα παιδια της τη βλεπουν να κλαιει και να μην ξαναφτιαχνει τη ζωη της,σας βλαπτει

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[AnastaZia]

Κουραγιο Fabulus...ειναι πολυ δυσκολο να το ξεπερασει ετσι απλα...εσυ κανεις οτι μπορεις...!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Φιλιον_Τερας]

το μονο πραγμα που μπορω να σου πω, ειναι να κοιταξεις να φροντισεις τν εαυτο σου, και τον αδερφο σου που απ οτι καταλαβα ειναι μικροτερος. αυτη η ελευθερια που εχεις μπορει να ειναι επικινδυνη αν εισαι αφελης... απο τα 15 μου εχω μια παρομοια ελευθερια αλλα για αλλους λογους. θα σου ελεγα να μην παρατησεις τα διαβασματα σου καθως ειναι μια παρηγορια και ισως, ισως μια ευκαρια για να μπορεσεις εσυ η ιδια να βοηθησεις τo οικογενειακο περιβαλλον.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.