Οι λόγοι που οι απόφοιτοι εγκαταλείπουν τη χώρα

[Resaldis]

«Ο λόγος που οι απόφοιτοι εγκαταλείπουν τη χώρα δεν είναι ότι οι σπουδές διαρκούν πολλά χρόνια, αλλά ότι δεν υπάρχει αντίστοιχη ζήτηση στην αγορά για επιστήμονες. Το οικονομικό μοντέλο δεν βασίζεται σε προϊόντα ή επιδόσεις που για να παραχθούν χρειάζονται επιστήμονες».

Λόης Λαμπριανίδης, Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας

Πηγή: Το Βήμα Online

 

[Resaldis]

Μήπως αναφέρεται συγκεκριμένα στους ειδικευμένους επιστήμονες;
Ενίοτε πάντως, η ζήτηση των ποικίλων επιστημονικών ειδικοτήτων διαφέρει.

 

[nPb]

Μήπως αναφέρεται συγκεκριμένα στους ειδικευμένους επιστήμονες;
Ενίοτε πάντως, η ζήτηση των ποικίλων επιστημονικών ειδικοτήτων διαφέρει.

Πήξαμε σε διαπιστώσεις. Πήξαμε σε ειδικότητες ειδικοτήτων. Η Ελλάδα εμφανίζει μια ιδιαιτερότητα παγκοσμίως: οι βασικές επιστήμες κάθε ανθρώπινου πολιτισμού είναι άχρηστες από πλευράς επαγγελματικής ζήτησης. Μετά από αυτό, νομίζω δεν έχει νόημα κάποια συζήτηση.

 

[Scott]

Πήξαμε σε διαπιστώσεις. Πήξαμε σε ειδικότητες ειδικοτήτων. Η Ελλάδα εμφανίζει μια ιδιαιτερότητα παγκοσμίως: οι βασικές επιστήμες κάθε ανθρώπινου πολιτισμού είναι άχρηστες από πλευράς επαγγελματικής ζήτησης. Μετά από αυτό, νομίζω δεν έχει νόημα κάποια συζήτηση.

Αυτό με την έννοια ότι το να σπουδάσει κάποιος μία επιστήμη καθαρά για να αποκατασταθεί επαγγελματικά και να επικεντρωθεί στο έργο πάει ενάντια στη ζήτηση, έρευνα και την καλυτέρευση των συνθηκών;
Δηλαδή να μην σπουδάζει κάποιος αποκλειστικά και μόνο για το χρήμα.
Αν ακούγομαι χαζός,συγγνώμη αλλά ίσως και να είμαι (δεν έχω πολύ επαφή με τον επιστημονικό κόσμο μιας και τώρα μόλις μπήκα στην 3ο βάθμια)

 

[Eclipse]

Δηλαδή να μην σπουδάζει κάποιος αποκλειστικά και μόνο για το χρήμα.

Ο ρόλος του Πανεπιστημίου δεν ειναι να σου βρει δουλειά ούτε να σου προσφέρει χρήματα. Υποτίθεται πας να σπουδάσεις για να λαβεις εξειδικευμένες γνωσεις, να ερευνήσεις. Πας για την μεταγνωση. Το πως θα διαχειριστείς το πτυχίο σου είναι αλλο θεμα. Αλλά έτσι οπως ειναι σήμερα τα πράγματα, οι περισσότεροι αν όχι ολοι, σπουδάζουν για το χρημα.

 

[Guest 454371]

Νομίζω ότι κανείς από αυτούς που βγαίνουν σε εφημερίδες, περιοδικά, σαιτ και λενε αυτό το πράγμα ότι το εννοεί. Κανείς δεν αναφέρει την αλήθεια

Οι νέοι φεύγουν στο Εξωτερικό για δύο κυρίους λόγους:

1) Έλλειψη υποδομών στην Ελλάδα

2) Μη οργανωμένο σύστημα στην αγορά εργασίας

3) Πολιτικοποιημένες καταστάσεις. Σου λένε πηγαινε στο ταδε πολιτικό ζήτα δουλειά, διαφορετικά δεν θα έχεις δουλειά από μόνος σου

4) Οικογενειακές επιχειρήσεις. Για να μη δρομολογηθούν παρεξηγήσεις εδώ, θα εξηγήσω ακριβώς τι εννοώ. Κακά τα ψέματα , ένα παιδί που θα σπουδάσει ένα επάγγελμα και από πισω όταν αποφοιτήσει θα έχει ένα background οικογενειακό, δεν μπορεί να ανήκει στην ιδια κατηγορία με ένα παιδί που θα αποφοιτήσει από την ίδια σχολή και θα ψάχνει δουλειά. Δεδομένο ότι στην Ελλάδα υπάρχουν αυτά, πολλά παιδιά δεν έχουν τη δυνατότητα να κάνουν κάτι δικό τους, γιατί το κράτος ΔΕΝ τα στηρίζει. Σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση δεν κατηγορώ τα παιδιά που θα αναλάβουν την οικογενειακή επιχείρηση. Δυστυχώς, ξέρω κα ιπαραδείγματα που λόγω αεργίας, μερικά άτομα δεν το κάνουν ούτε αυτό.

5) Τριτοκοσμικές συνθήκες στην αγορά εργασίας. Χτυπάς 12ωρα, για ψίχουλα, με εργασιακό bullying, και το κάθε εργοδότη να σε εκμεταλλεύεται εις το έπακρον

Όλα αυτά λοιπόν στο Εξωτερικό δεν υφιστάνται. Υπάρχουν υποδομές για επιστήμονες, υπάρχει οργανωμένο σύστημα, σε καμία περίπτωση δεν χρειάζεται να πας να γλύψεις πολιτικό, ενώ το κράτος σε στηρίζει να ανοίξειις τη δική σου επιχείρηση. Τέλος, σε μεγάλες ΕΥΡΩΠΑΙΚΕΣ χώρες οι συνθήκες στην αγορά εργασίας, είναι τελείως διαφορετικές. Θα δουλέψεις το 8ωρο σου, θα πληρωθείς στην ώρα σου, όπως και την υπερωρία σου ( αν κάνεις) κλπ.

 

[Scott]

Ο ρόλος του Πανεπιστημίου δεν ειναι να σου βρει δουλειά ούτε να σου προσφέρει χρήματα. Υποτίθεται πας να σπουδάσεις για να λαβεις εξειδικευμένες γνωσεις, να ερευνήσεις. Πας για την μεταγνωση. Το πως θα διαχειριστείς το πτυχίο σου είναι αλλο θεμα. Αλλά έτσι οπως ειναι σήμερα τα πράγματα, οι περισσότεροι αν όχι ολοι, σπουδάζουν για το χρημα.

Αυτό κατάλαβα και εγώ,αν και σήμερα είναι συνδεδεμένα με την οικονομική επιτυχία και όχι με την έρευνα,το πάθος ή την εξειδίκευση.

 

[nPb]

Νομίζω ότι κανείς από αυτούς που βγαίνουν σε εφημερίδες, περιοδικά, σαιτ και λενε αυτό το πράγμα ότι το εννοεί. Κανείς δεν αναφέρει την αλήθεια

Οι νέοι φεύγουν στο Εξωτερικό για δύο κυρίους λόγους:

1) Έλλειψη υποδομών στην Ελλάδα

2) Μη οργανωμένο σύστημα στην αγορά εργασίας

3) Πολιτικοποιημένες καταστάσεις. Σου λένε πηγαινε στο ταδε πολιτικό ζήτα δουλειά, διαφορετικά δεν θα έχεις δουλειά από μόνος σου

4) Οικογενειακές επιχειρήσεις. Για να μη δρομολογηθούν παρεξηγήσεις εδώ, θα εξηγήσω ακριβώς τι εννοώ. Κακά τα ψέματα , ένα παιδί που θα σπουδάσει ένα επάγγελμα και από πισω όταν αποφοιτήσει θα έχει ένα background οικογενειακό, δεν μπορεί να ανήκει στην ιδια κατηγορία με ένα παιδί που θα αποφοιτήσει από την ίδια σχολή και θα ψάχνει δουλειά. Δεδομένο ότι στην Ελλάδα υπάρχουν αυτά, πολλά παιδιά δεν έχουν τη δυνατότητα να κάνουν κάτι δικό τους, γιατί το κράτος ΔΕΝ τα στηρίζει. Σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση δεν κατηγορώ τα παιδιά που θα αναλάβουν την οικογενειακή επιχείρηση. Δυστυχώς, ξέρω κα ιπαραδείγματα που λόγω αεργίας, μερικά άτομα δεν το κάνουν ούτε αυτό.

5) Τριτοκοσμικές συνθήκες στην αγορά εργασίας. Χτυπάς 12ωρα, για ψίχουλα, με εργασιακό bullying, και το κάθε εργοδότη να σε εκμεταλλεύεται εις το έπακρον

Όλα αυτά λοιπόν στο Εξωτερικό δεν υφιστάνται. Υπάρχουν υποδομές για επιστήμονες, υπάρχει οργανωμένο σύστημα, σε καμία περίπτωση δεν χρειάζεται να πας να γλύψεις πολιτικό, ενώ το κράτος σε στηρίζει να ανοίξειις τη δική σου επιχείρηση. Τέλος, σε μεγάλες ΕΥΡΩΠΑΙΚΕΣ χώρες οι συνθήκες στην αγορά εργασίας, είναι τελείως διαφορετικές. Θα δουλέψεις το 8ωρο σου, θα πληρωθείς στην ώρα σου, όπως και την υπερωρία σου ( αν κάνεις) κλπ.

Στο εξωτερικό για να μην πάμε στο άλλο άκρο, υπάρχει πολιτικοποίηση και συνδικαλισμός απλά όχι με την έννοια της Ελληνικής μετάφρασης. Λειτουργεί σε άλλο πλαίσιο και όντως σε πολλά εργασιακά ζητήματα είναι δίπλα στον υπάλληλο και εργαζόμενο. Ο κάθε εργαζόμενος ανάλογα τον τομέα του έχει παροχές, φορολογικές επιστροφές (ναι καλά ακούσατε) και κίνητρο για να δημιουργήσει οικογένεια από το κράτος. Το μόνο αρνητικό είναι η απουσία της Ελληνικής "κουλτούρας" ως προς το μπάχαλο, το σκυλάδικο και την άνευ προγράμματος διασκέδαση, δηλαδή, κοπρίτεμα όλη την ώρα. Αυτό μόνο δεν υπάρχει. Διασκέδαση υπάρχει και στο εξωτερικό οι εργαζόμενοι θέλουν το διάλειμμά τους, τη σάχλα τους, τον καφέ τους, το μπισκοτάκι τους κτλ απλά θα πρέπει να ξέρει κάποιος καλά τη γλώσσα για να μπορεί να λέει κάτι αστείο και οι άλλοι να γελάνε, καταλαβαίνοντας το αστείο και έτσι να ενσωματωθεί σε ένα κοινωνικό σύνολο. Άνθρωποι κανονικοί είναι απλά επειδή εκεί οι κοινωνίες είναι διεθνείς κάπως, υπάρχουν πολλά στερεότυπα που έχουν ξεπεραστεί.

Εννοείται ότι αν στην Ελλάδα έχουμε χ αρνητικά σημεία, στο εξωτερικό η αγορά εργασίας δεν είναι και τόσο ρόδινη και με μονιμότητα Ελληνικού τύπου. Η διάρκεια σε μια θέση εργασίας δεν είναι δεδομένη και υπάρχει συνεχώς αξιολόγηση, τοξικός ανταγωνισμός (και με ανήθικα μέσα, πολιτικές εντολές κτλ), πολλές φορές επικρατεί μια υποκρισία συμπεριφοράς μέσα στο περιβάλλον εργασίας με πολλά βαρετά meeting και το λεγόμενο poker face από όλους που εργάζονται. Άλλα σκέφτονται και με πολιτική ορθότητα, άλλα ξεστομίζουν. Την απόλυση στην ανακοινώνουν με τον ίδιο ευγενικό τρόπο που σου προτείνουν διάλειμμα για καφέ με μπισκότο.

Υπάρχει γενικά μια διαστρέβλωση γενικώς από Έλληνες για το τι υπάρχει στο εξωτερικό και για το πως ζουν οι ξένοι, ότι για τα κακά της Ελλάδας φταίνε οι ξένοι, κτλ. Είναι η ίδια νοοτροπία, όταν ρωτάς Έλληνα άντρα να σου πει τι θα συναντήσει κάποιος στην στρατιωτική θητεία. Θα ακούσεις ότι λαλακία θέλεις. Οι περισσότεροι ίσως να μην ενσωματώνονται στην τοπική κοινωνία λόγω δικών τους ιδιοτροπιών και μετά κατηγορούν άνετα τους ντόπιους ότι είναι κρύοι και απρόσιτοι χωρίς να ισχυρίζομαι ότι όλοι είναι με ανοιχτές αγκαλιές ειδικά για τους Έλληνες! Υπάρχει μια εμμονή από τους Έλληνες, να πρέπει ο υπόλοιπος πλανήτης να κάνει κωλοτούμπες ειδικά σε Έλληνες λες και πρόκειται για το μοναδικό είδος ανθρώπινης φυλής. Αντιστρέφω την διαπίστωση αν μπαίνατε στη θέση κάποιου Πακιστανού ή Ασιάτη νεαρού μετανάστη στην Ελλάδα, πόσο εύκολα θα μπορούσε να εισχωρήσει σε φιλίες-κλίκες Ελλήνων νέων; Μην μου αρχίσετε τα περί θρησκείας, γιατί σκεφτείτε πως βλέπει ένας νεαρός Ολλανδός Καλβινιστής έναν νεαρό Έλληνα χριστιανό ορθόδοξο.

Αυτό με την έννοια ότι το να σπουδάσει κάποιος μία επιστήμη καθαρά για να αποκατασταθεί επαγγελματικά και να επικεντρωθεί στο έργο πάει ενάντια στη ζήτηση, έρευνα και την καλυτέρευση των συνθηκών;
Δηλαδή να μην σπουδάζει κάποιος αποκλειστικά και μόνο για το χρήμα.
Αν ακούγομαι χαζός,συγγνώμη αλλά ίσως και να είμαι (δεν έχω πολύ επαφή με τον επιστημονικό κόσμο μιας και τώρα μόλις μπήκα στην 3ο βάθμια)

Για να μην παρεξηγηθώ, προηγουμένως δεν κατακρίνω κάποιον που θέλει να πάει στο εξωτερικό, αντιθέτως. Απλά απαντώ στον @airtrelomike13 .

Δυνητικά θα έπρεπε να υπάρχει και κάποια θέληση, μεράκι και όχι το μόνο κίνητρο να είναι η επαγγελματική καρέκλα. Στην Ελλάδα επειδή δεν υπάρχουν εναλλακτικές, οι νέοι στρέφονται με απελπισία σε επιστήμες που διαφημίζονται ως "μουράτες", "πιασάρικες" κτλ χωρίς να ισχύει αυτό πάντα μετά στην πραγματική Οικονομία της αγοράς. Συνήθως ότι διαφημίζεται ή πλασάρεται από τα ΜΜΕ, διαφόρους ειδικούς προσανατολισμού κτλ σε ανώριμους νέους και άσχετους γονείς τους, δεν σημαίνει ότι είναι και σωστό. Ποιος μπορεί να κάνει μια σωστή πρόγνωση για κάτι όταν η οικονομία και οι κοινωνικές συνθήκες αλλάζουν κάθε 2 χρόνια; Το σωστό σαν επιλογή είναι τελείως υποκειμενικό και έχει να κάνει με τον χαρακτήρα κάποιου. Ο κάθε γονέας ξέρει το παιδί του, τα θετικά και αρνητικά σημεία του καλύτερα από το κάθε "σύστημα" βαθμών. Εκεί πάσχουμε ως χώρα.

Για ποιο χρήμα μιλάς; Είναι τελείως ριψοκίνδυνη επιλογή να επιλέξεις κάτι με γνώμονα μόνο ένα προφίλ επαγγέλματος που εκ προοιμίου αν δεν το ασκήσεις, δεν ξέρεις πως είναι. Τα πράγματα είναι καλό να γίνονται σταδιακά με μικρά και σταθερά βήματα. Οι περισσότεροι νέοι θέλουν αύριο το πρωί να έχουν δικό τους γραφείο σε μια εταιρία με ΑΙ, Data,... και να τους σκάνε τουλάχιστον 2.500 ευρώ το μήνα. Αυτό δεν γίνεται σε καμία οικονομία του κόσμου. Την ίδια στιγμή υπάρχουν άρθρα στο διαδίκτυο με τίτλο "Γιατί το επάγγελμα του Αναλυτή Δεδομένων δεν κάνει για σένα ας έχεις σχετικό πτυχίο" ενώ υπάρχουν άρθρα με τίτλο "Το επάγγελμα του Αναλυτή Δεδομένων είναι το πιο hot στις ΗΠΑ"; Καλό θα είναι να εξετάζονται όλες οι παράμετροι για την επιλογή ενός επαγγέλματος και φυσικά να υπάρχει ένα σχέδιο Β σε περίπτωση αποτυχίας.

Για μένα το σωστό κίνητρο επιλογών για μια σπουδή και ένα επάγγελμα (γραφείου, χειρωνακτικό κτλ) είναι η προσωπικότητα κάποιου και πάνω εκεί θα πρέπει ο άλλος να δει τι του ταιριάζει σαν τρόπος ζωής. Ένας που έχει γενικά προβλήματα αντικοινωνικότητας, είναι μαλθακός, είναι ρομαντικός, είναι ανασφαλής, είναι ευαισθητούλης κτλ δεν κάνει για γιατρός ή δικηγόρος ή σύμβουλος marketing (τυχαία παραδείγματα) γιατί αυτά τα χαρακτηριστικά δεν τα σηκώνουν τα συγκεκριμένα επαγγέλματα ας έχει και 10 μεταπτυχιακά. Θα είναι ένας πατάτας μπούλης με μεταπτυχιακό. Δεν φτάνει κάποιος να είναι καλός μόνο στο κομμάτι του διαβάσματος ή των σπουδών του. Η καθημερινή εργασία θέλει πολλά προσόντα και τα περισσότερα είναι soft skills έμφυτα. Οι περισσότεροι άνθρωποι αποτυγχάνουν σε δουλειές όχι γιατί είναι χαζοί αλλά επειδή η ματαιοδοξία τους και η απουσία αυτογνωσίας, τους οδηγεί σε λάθος επιλογές και έτσι βασανίζονται χάνοντας χρόνια ζωής, σπαταλώντας λεφτά και κόπο (ταλαιπωρώντας γονείς κτλ).

Κανένα Πανεπιστήμιο δεν ξέρει καλύτερα από τον καθένα, τα προσωπικά σχέδια του καθενός. Το Πανεπιστήμιο απλά παρέχει μαζικές σπουδές και τίποτα άλλο. Μάλιστα με την ερευνητική υπερπαραγωγή της γνώσης, πλέον οι σπουδές μετά από 2 χρόνια θεωρούνται απαρχαιωμένες σε όλους τους κλάδους. Ο καθένας παίρνει μια πιστοποίηση με βάση ότι εκπαιδεύτηκε σε μια συγκεκριμένη θεματική ενότητα γνώσης και ανάλογα με πολλά άλλα στοιχεία που αναφέρω παραπάνω, προσπαθεί να ζήσει τη ζωή του. Άλλοι το καταφέρνουν, άλλοι όχι. Όμως και οι δυο κατηγορίες πήραν την ίδια γνώση αλλά με διαφορετικό τρόπο αντίληψης και αξιοποίησής της.