Οι Θετικές επιστήμες...ταιριάζουν στην Ελλάδα;

[nPb]

Μάλλον όχι. Με αυτό το ερώτημα ως σκέψη για προβληματισμό θα σας παραθέσω μια προσωπική εμπειρία μέσα από μια ιστορία του παραλόγου με σκοπό να συζητήσουμε κατά πόσο η ανεργία είναι ένα άλλοθι στα χέρια της πολιτικής και όχι πρόβλημα της κοινωνίας. Είναι τελείως λυπηρό για μια χώρα όπου πριν 2.500 χρόνια να έχει λαμπρή συνεισφορά στην επιστήμη των Μαθηματικών στον ανθρώπινο πολιτισμό σαν μια φυλή Ελλήνων και μετά από 2.500 ως ένα κράτος Ελλήνων να βρίσκουμε δικαιολογίες και δημιουργούμε ασάφεια.

Πριν φύγω στο εξωτερικό είχα μπει στη διαδικασία να ασχοληθώ με διάφορες αγγελίες του δημοσίου όπου αυτές ζητούσαν επιστημονικό προσωπικό. Εννοείται με το σχετικό παράβολο (για να μην βρίζουμε το εξωτερικό, στην Ελλάδα όλα πληρώνονται με 80% την αποτυχία). Διαπίστωσα ότι στις κατηγορίες των πτυχίων οι θετικές επιστήμες στο φάσμα (μαθηματικά, φυσική, γεωλογία, κτλ) ακόμη και για θέσεις διοικητικού χαρακτήρα δεν υπάρχουν (π.χ. αναλυτής, υπεύθυνος έργου). Σε σχετική ερώτηση που απηύθυνα στον φορέα ευθύνης (ΑΣΕΠ αν θυμάμαι καλά) μου απάντησαν ότι η Ελλάδα δεν συνηθίζει να διορίζει πτυχιούχους των θετικών επιστημών σε θέσεις διοικητικού χαρακτήρα καθώς δεν υπάρχουν θέσεις για επιστημονικές δεξιότητες βάση των οποίων χαρακτηρίζονται τα συγκεκριμένα πτυχία. Με το ρήμα συνηθίζει έγινε κάτι σαν έθιμο. Σε ελεύθερη απόδοση σημαίνει ότι είναι κάτι αποδεκτό μόνο ότι συνηθίζεται άσχετα αν αυτό έχει κάποια λογική βάση. Ο συγκεκριμένος υπάλληλος δε, συμπληρώνοντας είπε ότι οι θετικές επιστήμες κατά κύριο λόγο απασχολούνται στη μέση εκπαίδευση και ο ίδιος δεν μπορούσε να φανταστεί θετικό επιστήμονα (δεν του πήγαινε σαν σκέψη) στο ευρύτερο δημόσιο ... θεωρώντας ακόμη και δεξιότητες των θετικών επιστημών όπως λογική σκέψη, οργάνωση και time management πολυτέλειες για τον τρόπο που λειτουργεί ο Ελληνικός κρατικός μηχανισμός.

Με αυτή τη συζήτηση μέσω μηνύματος κατάλαβα με μεγάλη λύπη ότι η ανεργία στην Ελλάδα είναι ένα εργαλείο πολιτικού λόγου για νέες εκλογικές υποσχέσεις και φυσικά ο έχων βύσμα να βολεύεται κάπου (παρακάμπτοντας πτυχία) και όσοι δεν έχουν απλά να τρώει στα μούτρα την αμπελοφιλοσοφία των διορισμένων περί μη συνάφειας πτυχίου ενώ την ίδια στιγμή υπάρχει άγνοια περιεχομένου για τι πράγμα μιλάνε. Το δεύτερο θέμα που επίσης δείχνει την αδιαφορία της πολιτείας για "επαναπατρισμό" Ελλήνων επιστημόνων από το εξωτερικό...είναι το φαινόμενο του ΔΙΚΑΤΣΑ που για όσους έχουν κάποιο πτυχίο ή μεταπτυχιακό από το εξωτερικό θα πρέπει εκ των προτέρων να έχουν προβεί σε διαδικασίες αναγνώρισης (μέσω ενός σημαντικού ποσού) και φυσικά στην περίοδο αναγνώρισης που διαρκεί κοντά 1 χρόνο από όσο ξέρω, ο υποψήφιος βρίσκεται με τα χέρια δεμένα για ότι παίξει από πιθανές νέες προκηρύξεις.

Πώς θα μπορούσε αυτή η παθογένεια να διορθωθεί; Πώς θα μπορούσα να "πείσω" την χώρα μου ότι σημαντική μερίδα πτυχιούχων στις θετικές επιστήμες δεν έχουμε την στάμπα του καθηγητή ιδιαίτερων μαθημάτων και ότι θέλουμε απλά να συνεισφέρουμε στις ευρύτερες δημόσιες υπηρεσίες και με πραγματικά επαγγέλματα; Γιατί υπάρχουν τέτοια στεγανά;

Με την πάροδο του χρόνου βλέπω να δημιουργείται μια κακή αναδιανομή επιστημονικού δυναμικού μέσω κυβερνητικών επιλογών σε θέσεις εργασίας: γύρω από την υγεία ή το machine learning και με τη δικαιολογία του covid. Όσοι δεν εμπίπτουν στις συγκεκριμένες επιστήμες και έχουν άλλου τύπου δεξιότητες σε θετικές επιστήμες τι πρέπει να κάνουν;