Νανούρισμα για χταπόδια και άλλα μαλάκια - κριτική στο ανθολόγιο του Δημοτικού

[Isiliel]

Έλαβα σήμερα στο email μου το παρακάτω κείμενο που ασκεί κριτική στο ανθολόγιο της Γ και Δ δημοτικού και θα ήταν ενδιαφέρον πιστεύω, να το σχολιάσουμε.
Θυμάμαι το δικό μας Ανθολόγιο με πολύ αγάπη. Δεν είχα την τύχη να ξεφυλλίσω ετούτο το καινούργιο...









Γράφει ο Δημήτρης Νάτσιος, δάσκαλος από το Κιλκίς:

Διάβασα σε κάποια ιστοσελίδα μια επιστολή ενός αγανακτισμένου και μάλλον εξοργισμένου γονέα, γιατί όπως γράφει, στο γιο του και τους συμμαθητές του που πηγαίνουν Δ΄ δημοτικού, τους δόθηκε σαν άσκηση στο Ανθολόγιο να συνθέσουν ένα «νανούρισμα για χταπόδι». Το ταλαίπωρο το παιδί δεν μπορούσε, οπότε, όπως συμβαίνει σʼ αυτές τις περιπτώσεις, ανέλαβαν οι γονείς να βγάλουν το φίδι (το χταπόδι στη συγκεκριμένη περίπτωση) από την τρύπα.

Έψαξε ο άνθρωπος μήπως υπάρχει κάτι σχετικό στην ποιητική ή δημοτική μας παράδοση, πλην εις μάτην. Νανουρίσματα για χταπόδια ακόμη δεν γράφτηκαν ούτε και κάποιος ποιητής, έστω σουρεαλιστής, εμπνεύστηκε από σχετικό θέμα. (Για όσους ενδιαφέρονται η σχετική μεγαλοφυής δραστηριότητα «καμαρώνει» στη σελ. 22 του Ανθολόγιου των Γ΄ και Δ΄ δημοτικού).

Φιλότιμος γονέας ο αγανακτών, επειδή δεν ήθελε να ντροπιαστεί στα μάτια του παιδιού του και να ελεγχθεί ως ανίκανος (είχε λάβει και σχετική «εντολή» από τη σύζυγο), ανέλαβε να συνθέσει ο ίδιος ένα «χταποδονανούρισμα», επικαλούμενος, όπως ο αρχαίος ραψωδός, την μούσα των ποιητών.

Βρήκε ένα παραδοσιακό νανούρισμα, για παιδιά και όχι για θαλασσινά, άλλαξε κάποιες λέξεις και ιδού το αποτέλεσμα (το παραθέτω και προς τέρψιν, αλλά κυρίως, «για να ξεντροπιάσει» και άλλους διαπορούντες γονείς).

«Κοιμήσου χταποδάκι μου κι η μοίρα σου δουλεύει/
και το καλό σου ριζικό, σου κουβαλεί και φέρνει/
κοιμάται νιο, κοιμάται νιο, κοιμάται νιο σφουγγάρι/
κοιμάται το χταποδάκι μου στʼ άσπρο τʼ ακρογιάλι./
Ο ύπνος τρέφει τα χταποδάκια κι η υγειά τα μεγαλώνει/
και η κυρά η Γοργόνα τα καλοξημερώνει./
Κοιμάται το χταποδάκι μου με τη γλυκιά του μάνα/
κοιμάται το χταποδάκι μου στην κοραλλένια κούνια/
στην φιλντισένια, στη χρυσή και στη μαργαριταρένια./
Κοιμήσου συ, χταπόδι μου, κι εγώ σε νανουρίζω/
κι εγώ την κούνια σου κουνώ, γλυκά να σε κοιμίζω./
Κοιμήσου στρείδι, κοιμήσου μύδι, κοιμήσου, νιο σφουγγάρι/
κοιμήσου, κυρά θάλασσα με τʼ αργυρό σου ψάρι».

Γράφει εν συντριβή ο άνθρωπος στο τέλος

«και ποιητής εκ του προχείρου/
έχει τη μορφή του χοίρου».

Δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά, για να είναι αστεία. Μιλάμε για βιβλία γλώσσας, που όπως έχω ξαναγράψει, αποτελούν για τον μικρό μαθητή ενσάρκωση της κοινωνίας στην οποία το σχολείο τον οδηγεί (όπως και ο δάσκαλος).

Με τα νέα βιβλία «Γλώσσας» του δημοτικού έχουμε για πρώτη φορά στην ιστορία την υποχώρηση του λογοτεχνικού κειμένου κατά 40%, την σχεδόν εξαφάνιση του άφθαστου δημοτικού μας τραγουδιού και την εισαγωγή νέων κειμενικών ειδών όπως συνταγές μαγειρικής, μικρές αγγελίες, διαφημίσεις, αφίσες, οδηγίες χρήσεως καφετιέρας, άρθρα από εφημερίδες και περιοδικά, κείμενα από το Διαδίκτυο.

Ένας πραγματικός ορυμαγδός συνονθυλευματικής υφής κειμένων, με αποτέλεσμα τελειώνοντας η διδακτική ώρα της «Γλώσσας», ο δάσκαλος να αναρωτιέται περίλυπος «τι δίδαξα τώρα» και ο μαθητής «τι έμαθα τώρα». Τα κείμενα στις περισσότερες περιπτώσεις είναι για «χαβαλέ», παρά για βιωματική προσέγγιση και γλωσσική καλλιέργεια. Τα περισσότερα αποτελούν προπαιδεία καταναλωτισμού, αποϊεροποιούν αξίες διαχρονικές, βάλλουν τεχνηέντως κατά του αξεπέραστου πολιτισμού μας.

Στα δημοτικά μας τραγούδια και δη στα νανουρίσματα, για να μιλήσω για το συγκεκριμένο παράδειγμα, σύμφωνα με τον μεγάλο μας λαογράφο Νικόλαο Πολίτη «αποτυπώνεται ακραιφνής και ακίβδηλος ο εθνικός μας χαρακτήρας…εγκατοπτρίζουν πιστώς και τελείως τον βίον και τα ήθη, τα συναισθήματα και την διανόησιν του ελληνικού λαού και εξωραΐζοντα διά του ποιητικού διακόσμου, αναζωπυρούν τας αναμνήσεις των εθνικών περιπετειών». (Ν. Πολίτη «δημοτικά τραγούδια», σελ. 7, εκδ. «Καλοκάθη»). Το δημοτικό τραγούδι «αναζωπυρεί» την μνήμη, την εθνική μνήμη, συντηρεί, όπως έλεγε ο Σολωμός, το εθνικό φρόνημα. Έχουμε θαυμάσια νανουρίσματα, με τα οποία, όχι μόνο αποκοίμιζαν, αλλά και παιδαγωγούσαν οι μανάδες τα παιδιά τους.

«Κάμε Χριστέ και Παναγιά και θρέψε το παιδί μου/ να μεγαλώσει, να θραφεί, καλό παιδί να γίνει/ τύχη χρυσή ας του δίνετε και φώτιση μεγάλη/ να μάθει γράμματα πολλά και φρόνιμο να γίνει…».

Διαμάντια αειλαμπή του λαού μας αυτά τα ποιήματα, «στη γλώσσα που διαβάζουνε/ οι αγράμματοι κι αγιάζουνε» (Ελύτης). Θα μπορούσαν τα «σαΐνια» που έγραψαν το Ανθολόγιο να ζητήσουν από τους μαθητές να βρουν παραδοσιακά νανουρίσματα, να διαβαστούν στην τάξη, να συγκινηθούν τα παιδιά, να ακούσουν πως «ο καθείς μας χρεωστεί βοήθεια να δίνει/ εις τα σχολειά, στις εκκλησιές και στα ορφανεμένα», όπως ωραιότατα τελειώνει το προαναφερθέν νανούρισμα από την περιοχή της Χίου.

Γελοιότητες του τύπου «νανούρισμα για χταπόδια», «οδηγίες χρήσεως καφετιέρας» και λοιπές αξιοθρήνητες ανοησίες, όχι μόνο υποτιμούν την νοημοσύνη δασκάλων και μαθητών, αλλά καθιστούν το γλωσσικό μάθημα νωχελικό, άνευρο, άνοστο, αποτυχημένο. Κουράζουμε τις εύπλαστες ψυχές των παιδιών μας με όλες αυτές τις υπανάπτυκτες, τις ασήμαντες «καινοτομίες».

Σε απόγνωση και εμείς οι δάσκαλοι με όλες αυτές τις βαθυστόχαστες τιποτολογίες. «Νανούρισμα για χταπόδια», η αναγωγή της αποχαύνωσης σε παιδαγωγική μέθοδο, λες και στόχος του σχολείου είναι να διασκεδάζει τα παιδιά, να παίζει τον ίδιο ρόλο που έχει η τηλεόραση στη μέση του σαλονιού: μια παρέλαση εικόνων από τις οποίες δεν βγαίνει κανένα νόημα. Ίσως υπερβάλλω, αλλά έχω την αίσθηση πως το ελληνικό σχολείο, τα βιβλία ειδικότερα, τα διατρέχει ένα μίσος για το παρελθόν μας. Περιφρονούν «αναφανδόν ό,τι παλαιόν, ό,τι εγχώριον, ό,τι ελληνικόν», όπως θα έλεγε ο Παπαδιαμάντης. Ό,τι δεν έχει πρόσφατη ημερομηνία, καθίσταται ύποπτο. Ύποπτα τα κείμενα που προβάλλουν πρότυπα θάρρους, ηρωισμού και αυταπάρνησης. Επικίνδυνα τα μαθήματα που φωτίζουν την προσφορά της Εκκλησίας στην διατήρηση του Γένους. Προγραμμένοι οι παλιοί μας λογοτέχνες, οι μάστορες του λόγου, περιφρονημένη η δημοτική μας ποίηση, τα αριστουργήματα της πονεμένης Ρωμιοσύνης.

Τα ίδια και στην γλώσσα μας. «Όλα γίνονται στην Ελλάδα σα να μας κινεί ένα θανάσιμο μίσος για τη λαλιά μας. Στα χρόνια μας, πρέπει να μην το ξεχνάμε, το ζήτημα δεν είναι πια αν θα γράφουμε καθαρεύουσα ή δημοτική. Το τραγικό ζήτημα είναι αν θα γράφουμε ή όχι ελληνικά» θα πει ο Σεφέρης. Ίσως είναι καιρός, να καταλάβουν όλοι αυτοί «οι τροπαιούχοι του άδειου λόγου», πως μια πραγματική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, δεν σημαίνει μόνο προσαρμογή στα σύγχρονα δεδομένα – που κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να μας τα εξηγήσει – αλλά και επιστροφή στα καθʼ ημάς, που μόρφωσαν γενιές Ελλήνων και δεν αστόχησαν. Γιατί «το δέντρο μεγαλώνει από τα κλαδιά του αλλά και από τις ρίζες του».

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Chemwizard]

Isi το θέμα δεν είναι μόνο το περιεχόμενο των σχολικών εγχειριδίων,ούτε πως κερδίζονται οι διαγωνισμοί για αυτά.Το θέμα είναι το πως διδάσκονται τα θεωρητικά μαθήματα σε όλες τις βαθμίδες πλέον,ακόμη κι όσον αφορά τη λογοτεχνία..

Τα πάντα είναι τυποποιημένα.Τώρα βλέπω πως ή θα είναι τυποποιημένα,ή το άλλο άκρο:παράλογα.

Ευτυχώς ή δυστυχώς,τα πάντα ακόμη εξαρτώνται από την παιδεία του διδάσκοντα..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Ευτυχώς ή δυστυχώς,τα πάντα ακόμη εξαρτώνται από την παιδεία του διδάσκοντα..

Αυτό είναι σταθερή αξία...

Έριξα μια ματιά στο ανθολόγιο από τον σύνδεσμο που έβαλα παραπάνω και δεν μου φαίνεται τόσο ποταπό όσο περιγράφεται.
Σε άλλο κείμενο εξάλλου, η επιθυμία του δασκάλου ικανοποιείται στις δραστηριότητες (σ.66) όπου ζητείται από τα παιδιά να συγκεντρώσουν νανουρίσματα του τόπου τους.

Η συγκεκριμένη δραστηριότητα που κριτικάρεται, γράφει:
"Θα νανουρίσουμε με παραμύθια τα μικρά χταπόδια, μουρμούρισε η αχτιδούλα" [πρόκειται προφανώς για απόσπασμα από το κείμενο του βιβλίου που προηγήθηκε που είναι της διόλου ευκαταφρόνητης, Ζωής Βαλάση]. Συνθέστε κι εσείς, μαζί με την αχτιδούλα, ένα νανούρισμα για τα χταπόδια. Καλό θα ήταν να πάρετε και λέξεις από το ίδιο το κείμενο.

Νομίζω πως η δραστηριότητα είναι άμεσα συνδεδεμένη με το κείμενο που προηγήθηκε.

Το αρνητικό που βλέπω εγώ είναι η παρέμβαση των γονιών, κάτι που έχω παρατηρήσει από τότε που η κόρη μου ήταν στο Δημοτικό. "Μαμά βοήθα με να κάνω αυτό. Όλες οι μαμάδες βοηθάνε!" ...και τελικά το αποτέλεσμα των εργασιών που παρουσιάζεται στην τάξη, δεν είναι η προσπάθεια των παιδιών, αλλά ο κόπος των γονιών τους. Τι νόημα έχει αυτό;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Boom]

Οι ασκήσεις είναι απλά μια κατευθυντήρια οδός.
Ανάλογα με την παιδεία του εκπαιδευτικού, το επίπεδο της τάξης ο εκπαιδευτικός θα διαθέσει και το αντίστοιχο υλικό.
Άλλωστε αυτό με τα χταποδάκια μπορούμε να το δούμε και πιο σφαιρικά. Το παιδί αναπτύσει τη δημιουργικότητά του, τη φαντασία του και προσπαθεί να γράψει κάτι μου ξεφεύγει λίγο από τα κλασσικά και καθιερωμένα πραγματάκια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Chemwizard]

Αυτό είναι σταθερή αξία...

Έριξα μια ματιά στο ανθολόγιο από τον σύνδεσμο που έβαλα παραπάνω και δεν μου φαίνεται τόσο ποταπό όσο περιγράφεται.
Σε άλλο κείμενο εξάλλου, η επιθυμία του δασκάλου ικανοποιείται στις δραστηριότητες (σ.66) όπου ζητείται από τα παιδιά να συγκεντρώσουν νανουρίσματα του τόπου τους.

Η συγκεκριμένη δραστηριότητα που κριτικάρεται, γράφει:
"Θα νανουρίσουμε με παραμύθια τα μικρά χταπόδια, μουρμούρισε η αχτιδούλα" [πρόκειται προφανώς για απόσπασμα από το κείμενο του βιβλίου που προηγήθηκε που είναι της διόλου ευκαταφρόνητης, Ζωής Βαλάση]. Συνθέστε κι εσείς, μαζί με την αχτιδούλα, ένα νανούρισμα για τα χταπόδια. Καλό θα ήταν να πάρετε και λέξεις από το ίδιο το κείμενο.

Νομίζω πως η δραστηριότητα είναι άμεσα συνδεδεμένη με το κείμενο που προηγήθηκε.

Το αρνητικό που βλέπω εγώ είναι η παρέμβαση των γονιών, κάτι που έχω παρατηρήσει από τότε που η κόρη μου ήταν στο Δημοτικό. "Μαμά βοήθα με να κάνω αυτό. Όλες οι μαμάδες βοηθάνε!" ...και τελικά το αποτέλεσμα των εργασιών που παρουσιάζεται στην τάξη, δεν είναι η προσπάθεια των παιδιών, αλλά ο κόπος των γονιών τους. Τι νόημα έχει αυτό;

Ιsi μην το λες...μερικοί καθηγητές στο δημοτικό έχουν τρελές απαιτήσεις,και μάντεψε:ακριβώς εκεί ποντάρουν:στο ότι θα τα κάνουν οι γονεις,μετά θα παρουσιαστούν στην τάξη,και έτσι τα παιδιά θα μάθουν.Τρελός είμαι σου λέει που θα κάνω ο ίδιος 20 εργασίες για να τους δείξω?Και στο λέω απο προσωπική εμπειρία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

...α τόσο καλά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Boom]

Έλα ρε συ chem.
Ποιος εκπαιδευτικός βάζει ασκήσεις για τους γονείς;
Οι γονείς φταίνε που αναλαμβάνουν να τις κάνουν.
Αντί να δείξουν στο παιδί τους πώς να διαβάζει, πώς να ψάχνει πληροφορίες κάθονται και κάνουν οι ίδιοι τις εργασίες γιατί σαφώς είναι πιο εύκολο!
Ένα 8-9 χρονών παιδάκι λογικό είναι να θέλει ώθηση προς το διάβασμα. Να μάθει να διαβάζει, να μελετάει, να μάθει δηλαδή πως να μαθαίνει.

(wanna be εκπαιδευτικός8))

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Chemwizard]

Έλα ρε συ chem.
Ποιος εκπαιδευτικός βάζει ασκήσεις για τους γονείς;
Οι γονείς φταίνε που αναλαμβάνουν να τις κάνουν.
Αντί να δείξουν στο παιδί τους πώς να διαβάζουν, πώς να ψάχνουν πληροφορίες κάθονται και κάνουν οι ίδιοι τις εργασίες γιατί σαφώς είναι πιο εύκολο!
Ένα 8-9 χρονών παιδάκι λογικό είναι να θέλει ώθηση προς το διάβασμα. Να μάθει να διαβάζει, να μελετάει, να μάθει δηλαδή πως να μαθαίνει.

(wanna be εκπαιδευτικός8))

Κοίτα.Στο δημοτικό κουράστηκα πολύ περισσότερο από το γυμνάσιο,κι ας σου φανεί αστείο.Απέκτησα βάσεις γερές όμως η αλήθεια.Η αδερφή μου στο δημοτικό δεν έκανε τιιιιιποτα.Οι εργασίες που έβαζαν σε εμένα όμως καμιά φορά δυσκόλευαν και τους γονείς μου,και παίρναν τηλέφωνο άλλους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Boom]

Κοίτα.Στο δημοτικό κουράστηκα πολύ περισσότερο από το γυμνάσιο,κι ας σου φανεί αστείο.Απέκτησα βάσεις γερές όμως η αλήθεια.Η αδερφή μου στο δημοτικό δεν έκανε τιιιιιποτα.Οι εργασίες που έβαζαν σε εμένα όμως καμιά φορά δυσκόλευαν και τους γονείς μου,και παίρναν τηλέφωνο άλλους.

Εντάξει, λογικό μου ακούγεται.
Κουράστηκες πιο πολύ επειδή αυτή ήταν η πρώτη επαφή σου με το σχολείο, το διάβασμα, τη μελέτη γενικότερα.

Επίσης, δε μου ακούγεται παράξενο ότι οι γονείς σου δυσκολευόταν να σε βοηθήσουν.
Αφενώς οι γνώσεις ξεχνιούνται (υποτίθεται μάλιστα πως αλλάζει η διδακτέα ύλη) και αφετέρου αν ήταν σε θέση να τα ξέρουν όλα δε θα ήταν απαραίτητο το επάγγελμα του δασκάλου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Chemwizard]

Εντάξει, λογικό μου ακούγεται.
Κουράστηκες πιο πολύ επειδή αυτή ήταν η πρώτη επαφή σου με το σχολείο, το διάβασμα, τη μελέτη γενικότερα.

Επίσης, δε μου ακούγεται παράξενο ότι οι γονείς σου δυσκολευόταν να σε βοηθήσουν.
Αφενώς οι γνώσεις ξεχνιούνται (υποτίθεται μάλιστα πως αλλάζει η διδακτέα ύλη) και αφετέρου αν ήταν σε θέση να τα ξέρουν όλα δε θα ήταν απαραίτητο το επάγγελμα του δασκάλου.

Θεοδώρα,για παράδειγμα η μαμά μου έπρεπε να ζωγραφίσει τη Ρόδο με το χέρι και με χρώματα.Να φτιάξει χάρτη με μολύβι και ξυλομπογιές.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Boom]

Θεοδώρα,για παράδειγμα η μαμά μου έπρεπε να ζωγραφίσει τη Ρόδο με το χέρι και με χρώματα.Να φτιάξει χάρτη με μολύβι και ξυλομπογιές.

Έτσι σου είπε ο δάσκαλος;
Στα πλαίσια του μαθήματος της γεωγραφίας, καθώς μαθαίνουμε για τους χάρτες, κάνουμε και μία δραστηριότητα.
Μπορούσες να ζητήσεις τη βο'ήθεια της μαμάς σου ώστε να σου βρει έναν χάρτι για να τον έχεις ως υπόδειγμα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Εγώ πάντως απέφευγα να βοηθάω την κόρη μου σε τέτοιες δραστηριότητες. Θα πρέπει να μου το έχει κρατήσει κάπου βαθιά μέσα της.
Βλέπεις, όταν όλοι πηγαίνουν τους χάρτες της μαμάς και του μπαμπά κι εσύ πηγαίνεις τον δικό σου και δεν σου αναγνωρίζεται η προσπάθεια, εεε...αγανακτείς!
Μακροπρόθεσμα καλό της έκανε βέβαια, διότι πλέον είναι ατσίδα στις κατασκευές και το χαίρεται!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Boom]

Εγώ πάντως απέφευγα να βοηθάω την κόρη μου σε τέτοιες δραστηριότητες. Θα πρέπει να μου το έχει κρατήσει κάπου βαθιά μέσα της.
Βλέπεις, όταν όλοι πηγαίνουν τους χάρτες της μαμάς και του μπαμπά κι εσύ πηγαίνεις τον δικό σου και δεν σου αναγνωρίζεται η προσπάθεια, εεε...αγανακτείς!
Μακροπρόθεσμα καλό της έκανε βέβαια, διότι πλέον είναι ατσίδα στις κατασκευές και το χαίρεται!

Eδώ βέβαια, ως wanna be εκπαιδευτικός, αξίζει να πούμε στα παιδάκια ότι σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι.
Κάνε κάτι μόνος σου και ας μην είναι τέλειο, κάτι θα μάθεις-κερδίσεις από αυτό.
Οι γονείς, αλλά και άλλοι, δε θα είναι πάντα σε θέση να μας λύσουν το κάθε μας πρόβλημα. Ναι μεν θα είναι πάντα δίπλα μας, τουλάχιστον οι γονείς, αλλά κάποια προβλήματα θέλουν προσωπικό χειρισμό.

(Το 'χω; )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Ναι αυτά της έλεγα κι εγώ, αλλά όταν είσαι μικρό παιδάκι και βλέπεις πως όοοολοι οι άλλοι έχουν έτοιμες εργασίες από τους γονείς - κάτι που ο δάσκαλος επιβραβεύει - μάλλον νιώθεις μειονεκτικά όταν δεν μπορείς κι εσύ να κάνεις το ίδιο.

Αργεί πολύ να έρθει η στιγμή που έχοντας προσπαθήσει μόνος σου, αποτύχει καμιά δεκαριά φορές και επιμείνει άλλες τόσες, φτάνεις να νιώθεις ικανοποιημένος από το ..."ταξίδι".

(Το 'χω; )

Το 'χεις... Κοίτα να μη σε φάει κι εσένα το σύστημα. Νομίζεις κάποιοι από τους άλλους δεν το είχαν; Δεν είχαν όραμα; Πολύ φοβάμαι πως το σύστημα καταπνίγει όνειρα παιδιών και δασκάλων.
Γι' αυτό οπλίσουμε με πείσμα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Boom]

Ναι, σίγουρα. Όταν οι κόποι σου δεν ανταμείβονται είναι κάπως και πολλές φορές θέλεις να τα παρατήσεις. Όμως η πραγματική ζωή είναι έξω, εκεί θα φανεί ποιος αξίζει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Chemwizard]

Συμφωνώ με τα παραπάνω,αλλά φαντάσου και το εξής.Μέσα στα Χριστούγγενα είχα 9 φωτοτυπίες,κάθε μια με εννιά ασκήσεις,που κάθε άσκηση έλεγε βρες όλα τα ρήματα από τα 9 παραπάνω κείμενα και γράψε τα πχ.Δε μιλάω υπερβολικά.Με θυμάμαι στο δημοτικό μέχρι και να κλαίω για το homework έλεος.Κι έφερνα και τους δικούς μου σε απόγνωση.Ο όγκος ήταν τεράστιος για τις αντοχές που έχουμε σε αυτή την ηλικία wanna be εκπαιδευτικέ.( )


Κι είμαι αρκετά περήφανος για να αφήνω να με βοηθούν άλλοι.Στο δημοτικό δε γινόταν αλλιώς όμως.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Boom]

Από προσωπική πείρα, η εξάσκηση με βοηθούσε να καταλάβω καλύτερα τα όσα μάθαινα.
Τι να λέμε τώρα, στο δημοτικό είχα ζητήσει από το Santa ένα βιβλίο με ασκήσεις στα μαθηματικά.

Καλέ μου chem, δεν πρέπει να τα μαθαίνουμε μόνο θεωρητικά, το τι καταλάβαμε φαίνεται στην πράξη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Chemwizard]

Τι είχες ζητήσει?Εγώ πάντα ζήταγα τηλεκατευθυνόμενες πυροσβεστικές

Συμφωνώ με το τελευταίο.

ΥΓ:Πως πάει το δόντι?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Boom]

Ήμουν από μικρή ερωτευμένη με τα maths.

Υγ.: Ήρεμο είναι τώρα, το βράδυ δε με αφήνει να κοιμηθώ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Admiral]

Εγω θελω να σταθω στο

υποχώρηση του λογοτεχνικού κειμένου κατά 40%, την σχεδόν εξαφάνιση του άφθαστου δημοτικού μας τραγουδιού και την εισαγωγή νέων κειμενικών ειδών όπως συνταγές μαγειρικής, μικρές αγγελίες, διαφημίσεις, αφίσες, οδηγίες χρήσεως καφετιέρας, άρθρα από εφημερίδες και περιοδικά, κείμενα από το Διαδίκτυο.

Συμφωνω απολυτως οτι απο μια μοδα και για να παιρνουν και κανενα φραγκο οι επιτροπες που συντασουν τα καινουργια βιβλια, "εκσυγχρονιζονται" τα βιβλια. Γιατι σε 15 (!) χρονια που το παιδακι θα εχει γινει εργαζομενος, τετοια θα πρεπει να ξερει. SMS, tweets, logos συντομα κωδικοποιημενα μηνυματα που κανουν τη δουλεια τους με ελαχιστο κοστος. Να τα χεσει τα δημοτικα τραγουδια και τους μυθους του Αισωπου ο καριεριστας. Θεωρω πως και εγω χρησιμοποιω αρκετα την τεχνολογια και τους μοντερνους κωδικες επικοινωνιας αλλα το να προετοιμαζεις διαφημιστες και καταναλωτες απο τοσο μικρες ηλικιες αγγιζει τα ορια της συνομωσιας. Μαλιστα αν θελουν να διδαξουν στα παιδια την συντομη και περιεκτικη εκπομπη μηνυματων ας τους διδαξουν το λακωνισμο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.