Μοντεσσοριανή Εκπαίδευση

[C.M.]

Τα τελευταία χρόνια όλο και ξεφυτρώνουν Μοντεσσοριανές σχολές και στην δική μας πραγματικότητα και είναι πολλοί αυτοί που έλκονται από αυτή την ιδέα. Η Μοντεσσοριανή εκπαίδευση στηρίζεται στη φιλοσοφία της Μαρία Μοντεσσόρι, ιταλικής καταγωγής, όπως στα χρόνια της την εφάρμοσε στην πράξη χτίζοντας ένα για τους δικούς της δύσκολους καιρούς εντυπωσιακό βιογραφικό από αυτά τα πλούσια που εγγυούνται ασφάλεια και εμπνέουν εμπιστοσύνη.



Η Μοντεσσοριανή εκπαίδευση αρχίζει από την ηλικία των 3 ετών γιατί πρέπει να υπάρχει εκπαιδευτική επικοινωνία σε όλα τα σημαντικά, σε όλα τα ευαίσθητα στάδια της ανθρώπινης ανάπτυξης,, όπως αυτά τοποθετούνται σε μια σκάλα ανάλογα με τις λεκτικές, συναισθηματικές, νοητικές γενικά, βιολογικές, σωματικές, κοινωνικές και άλλες ικανότητες των παιδιών που είναι διαφορετικές σε κάθε ηλικιακή φάση. Τα παιδιά έχουν απορροφητικά μυαλά ήδη από τη γέννηση τους, προσεγγίζονται με μια διαφορετική διάθεση, με ένα διαφορετικό τρόπο, δεν τους επιβάλλεται η καθιερωμένη ανά τους αιώνες γνώση, αντιμετωπίζονται ως λελογισμένα όντα που είναι ικανά και πρέπει να λαμβάνουν μόνα τους τις καλύτερες για τα δικά τους δεδομένα αποφάσεις. Στηρίζεται στην παρατήρηση του παιδιού μέσα στο περιβάλλον (γιατί ο εκπαιδευτής είναι παρατηρητής και όχι λέκτορας – μέσα στο χώρο εκπαίδευσης που είναι ειδικά διαμορφωμένος να έλκει το παιδί «κύριοι» για τη μοντεσσοριανή εκπαίδευση είναι τα ίδια τα παιδιά) και εστιάζει στη βελτίωση της σχέσης του προς αυτό. Δημιουργεί για το παιδί ένα μικρόκοσμο, ένα κόσμο (έπιπλα, δέντρα κλπ) στις διαστάσεις του παιδιού μέσα στον οποίο το παιδί θα μπορούσε να αποδώσει τα μέγιστά του και γενικά πορεύεται με μια προσπάθεια συνεχούς επαφής του παιδιού με το περιβάλλον του, παράλληλης ανάπτυξης και συναντίληψης, γιατί θεωρεί πως τα παιδιά είναι ενήλικες σε ένα μικρό σώμα. Οδηγεί σταδιακά το παιδί μέσω μιας εκπαίδευσης του συνόλου των αισθήσεων και των ικανοτήτων που στρέφεται προς το ίδιο το παιδί και μέσω της συνεχούς κλινικής παρατήρησης των εκπαιδευτών και το βοηθά να ανακαλύψει από μόνο του, να εστιάσει και να αναπτύξει τις αυστηρά προσωπικές του ικανότητες, να τις προστατεύσει δημιουργώντας ένα στέρεο οικοδόμημα αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης, ωθώντας το σε μια διαδικασία πλέον δια βίου αυτοδικακτικής και συνειδητής αυτοβελτίωσης. Τα παιδιά δεν βοηθούνται με ντοκιμανέρ και έτοιμη γνώση, ούτε με χαζούς διαλόγους που αρμόζουν σε καθυστερημένα, πρέπει να ανακαλύψουν μόνα τους πράγματα.



Η Μονσεσσοριανή εκπαίδευση δημιουργεί νέα υλικά προσέγγισης κάθε παιδιού ξεχωριστά, νέες οδούς γνώσης, είναι μια ζωντανή εκπαίδευση που δεν μπαίνει σε καλούπια διδακτικών κανόνων και ενιαίας ύλης που πρέπει να διδακτεί με κιμωλία, βέργα, βιβλίο, τετράδιο, απουσιολόγιο, βαθμολόγιο και όλα τα ωραία που οι περισσότεροι ξέρουμε και που σύμφωνα με τη μοντεσσοριανή φιλοσοφία βιάζουν τον εσωτερικό κόσμο και παρακάμπτουν την συνολική ανάπτυξη. Σκοπός της δεν είναι να βγάλει ένα μάτσο ίδιους ανθρώπους με τις ίδιες γνώσεις και τις ίδιες ικανότητες, δεν αντιμετωπίζει τα παιδιά σαν ένα κοπάδι που πρέπει να μορφωθεί με τα κατορθώματα του Κολοκοτρώνη. Κάθε παιδί είναι κάτι ξεχωριστό και μοναδικό πρώτα για τον εαυτό του και ύστερα για το κοινωνικό σύνολο. Είναι αυτό που στη δική μας εκπαίδευση θεωρούσαμε ιδανικό και ονειρεύομασταν αλλά που δεν γνωρίζαμε και αν γνωρίζαμε νομίζω πως δεν θα τολμούσαμε.



Πλέον όμως έχει δοκιμαστεί στο χρόνο και η σύγχρονοι γονείς είναι πιο ανοιχτόμυαλοι και δεκτικοί στο να λάβουν ορισμένα ρίσκα, να ποντάρουν σε ορισμένες καινοτομίες γιατί είναι κάτι που πρέπει να γίνει γενικά για την προσωπική και κοινωνική βελτίωση και ανάπτυξη, ένα βήμα πέρα από την προγονόπληκτη στάσιμη μούχλα που επιτρέπει σε κάθε καρυδιάς καρύδι να γίνεται εκπαιδευτής σε ένα ξεπερασμένο, ανέλεκτο σύστημα και να πλασάρει καθηγητηλίκι εκτονώνοντας τα λογής σύνδρομά του. Δηλαδή μπορεί και να μην ενοχλήσει σήμερα το έκπληκτο τράβηγμα προς τα πίσω και η κραυγή «αααα, δεν ξέρεις τον Κολοκοτρώνη;»



Υπάρχουν στο διαδίκτυο διάφορα κείμενα όπου μπορεί κανείς να πληροφορηθεί γενικά για τις τάξεις της μοντεσσοριανής σχολής και αναλυτικότερα για την πρακτική της εκπαίδευσης αυτής αν και το ασφαλέστερο θα ήταν να πάει κάποιος να παρακολουθήσει και να δει από κοντά πώς λειτουργεί μια Μοντεσσοριανή σχολή, γιατί στη θεωρία όλα είναι ωραία. Υπάρχουν επίσης και οι αρνητικές κριτικές της φιλοσοφίας αυτής που προβλήθηκαν κατά καιρούς που εκτείνονται σε φιλοσοφικές συζητήσεις για την πειθαρχία και άλλα.





Αυτό που πρέπει να προσέξει κάποιος που γυροφέρνει αυτή την ιδέα και αυτή τη φιλοσοφία είναι να μην επιλέξει μία σχολή που χρησιμοποιεί για μόστρα την κατά τα λοιπά κλασάτη ταμπέλα «Montessori», ενώ δεν είναι αναγνωρισμένη σχολή στην παγκόσμια κλίμακα με τη σφραγίδα της αλυσίδα του πρωτότυπου μοντεσσοριανού κινήματος, αλλά ένας μεμονωμένος εγχώριος οργανισμός 5-10 ατόμων χωρίς ασφάλεια και έλεγχο. Να πληρώνεις ας πούμε ένα κάρο χρήμα και να αφήνουν το παιδί σου να πάιζει μπάλα και μήλα στην αυλή και να σου λένε «ξέρεις καθόμαστε, καπνίζουμε το τσιγαράκι μας, πίνουμε το καφεδάκι μας και το παρατηρούμε επειδή η τρανή μοντεσσοριανή θεωρία... ... ...». Οι γονείς σήμερα μπορεί αν είναι εξελιγμένοι αλλά έπαψαν να είναι δύσπιστοι και επιφυλακτικοί με απόλυτα σοβαρά θέματα που αφορούν την υγεία και ανάπτυξη και το μέλλον του παιδιού τους. Και φυσικά να ζητάνε απτές αποδείξεις για ορισμένα πράγματα. Ποιοί αποφοίτησαν από Μοντεσσοριανές σχολές, τι απέγιναν στη ζωή τους; Πώς εξασφαλίζεται το μέλλον του παιδιού; Αν κάποιος πάει να πιάσει δουλειά κάπου θα αναγνωρίσουν την Μοντεσσοριανή εκπαίδευσή του; Ιδιαίτερα στην Ελλάδα που δεν αρκεί κάποιος να είναι δημιουργικός και ικανός ερευνητής για να επιβιώσει, εγώ θα ήμουν ιδιαίτερα επιφυλακτική, όχι τόσο γιατί το κύμα προκατάληψης κάθε φορά στους αιώνες των αιώνων πολεμάει κάθε τι διαφορετικό τσουβαλιάζοντας τα πραγματικά χρήσιμα με τα γελοία παρατράγουδα εγκλωβίζοντας κάθε αλλαγή που αχνοφέγγει στον ορίζοντα, απλά και μόνο από τις κτιριακές εγκαταστάσεις των Μοντεσσοριανών Σχολών που, όπως είδα, δεν διαφέρουν σε οτιδήποτε από τις εγκαταστάσεις των κλασικών σχολείων και βέβαια δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις εγκαταστάσεις των Μοντεσσοριανών Σχολών του εξωτερικού όπου είναι πιθαμή με πιθαμή μελετημένα από ένα σωρό ειδικούς εργαστήρια μάθησης, σύμφωνα εξάλλου με τη μοντεσσοριανή φιλοσοφία. Το ότι στηρίζουν ποικίλες δραστηριότητες π.χ. πάτημα σταφυλιών είναι κάτι που μπορεί να λειτουργήσει και στο πλαίσιο ενός κλασικού σχολείου. Σε γενικές γραμμές όμως αν όχι η αυθεντική μοντεσσοριανή φιλοσοφία, η φιλοσοφία των ανεπτυγμένων, ποικίλων δραστηριοτήτων, φαίνεται ότι είναι αποδεκτή από όλους σχεδόν γονείς.



Από τη στιγμή που ο φτωχός πλην τίμιος αλλά πάντα προσγειωμένος και πρακτικός έλληνας θα σκάει το ιδρωκοπημένο πεντοχίλιαρο του το χρόνο σε δίδακτρα για να λάβει το τρίχρονο αγγελούδι του μοντεσορριανή εκπαίδευση, ακόμα κι αν το κάνει μόνο και μόνο για να έχει να λέει στις γειτόνισσες ότι έχει ξεχωριστό παιδί (γιατί υπάρχει και το σύνδρομο "του παιδιού μου η κλανιά τριαντάφυλλο στ'αφτιά") και δεν έχει καμία απολύτως ιδέα για το τι εστί πραγματικά μοντεσσοριανή φιλοσοφία, είναι απόλυτα φυσιολογικό, στον κόσμο της μούφας, της απάτης, της ψευτιάς και της ξεφτυλισμένης δηθενιάς, να θέλει να ξέρει τα πάντα, τα πλήρη βιογραφικά των ατόμων που διαχειρίζονται τις Μοντεσσοριανές σχολές, τους μισθούς τους, τα χρήματα που ξοδεύονται για την εκπαιδευτική μέθοδο, τις διασυνδέσεις της προσφερόμενης εκπαίδευσης με τη διεθνή μοντεσσοριανή εκπαίδευση και άλλα πολλά. Ένας έλληνας γονέας πρέπει να'ναι κι ο ίδιος νομίζω φανατικός μοντεσσοριανός για να αντέξει η ψυχοσύνθεσή του να βλέπει σε καθημερινή φάση το 6χρονο για παράδειγμα παιδί του να μην έχει στο σπίτι ασκήσεις μαθηματικών να λύσει, να μην του ζητά βοήθεια γι'αυτές, και να δημιουργεί την εντύπωση ότι δεν κάνει τίποτα, σε αντίθεση με το παιδί της Μαριγούλας της γειτόνισσας που πάει σε κλασικό ιδιωτικό και η γειτόνισσα έχει υλικό να αφηγείται...



Γιατί έτσι όπως φτιάξαμε τη ζωή μας ένα συνεχές παιχνίδι περιορισμένων κοινωνικών αλληλεπιδράσεων χωρίς ερεθίσματα και όρεξη για εφεύρεση και δημιουργία αρκούμαστε, προκειμένου να αποδείξουμε επιδεικνύοντας την όποια αξία μας και κατ'επέκταση να ενισχύσουμε την στραπατσαρισμένη αυτοεκτίμησή μας, σε εφήμερους αστείους ανταγωνισμούς και βάζω ένα μεγάλο στοίχημα, πως αν δεν έχει ακόμα αναπτυχθεί αυτό το κοινωνικό φαινόμενο, θα αναπτυχθεί σύντομα, οι μοντεσσοριανοί να ανταγωνίζονται τους κλασικούς, ποιός είναι ο πιο ... ας πούμε αποδοτικός στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Πολύ ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες, αλλά κι η κριτική! Μου αρέσει πολύ η φιλοσοφία της Μοντεσσοριανής εκπαίδευσης αν και στην Αθήνα νομίζω υπάρχουν μόνο 2 σχολεία που είναι επίσημα μοντεσσοριανά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[WalkerYannis]

Τελείωσα το Δημοτικό σε Μοντεσσοριανό Σχολείο, εκεί στα τέλη του '80. Τότε είχε μόνο Νηπειαγωγείο και Δημοτικό. Κάθε πρωί, για 2 ώρες, ασχολούμασταν με το λεγόμενο ¨υλικό¨. Βελτιώναμε κάπως τις γενικές γνώσεις μας, αλλά αυτό εξαρτώνταν και από το κάθε παιδί. Μετά κάναμε μάθημα φλογέρας και εκεί γεννήθηκε η αγάπη μου για την κλασσική μουσική. Μετά το κυρίως μάθημα, ένα ολόκληρο διάλλειμα μισής ώρας και μετά πάλι μάθημα. Κοινές δασκάλες, ως επί το πλείστον. Χωρίς ¨μοντεσσοριανή παιδεία¨. Στις γιορτές συμμετείχαμε όλα τα παιδιά. Τα καθένα με τη φλογέρα του. Επίσης όλα τραγουδούσαμε και απαγγέλαμε ποιήματα. Ποτέ δεν έλλειψε η πειθαρχία. Ποτέ δεν έλλειψε η άμεση επικοινωνία και η αλλυλεγγύη μεταξύ των μαθητών. Ποτέ δεν έλλειψαν τα πάρτυ. Πάντοτε όμως υπήρχαν κλίκες. Πάντοτε υπήρχαν μάγκες, ψευτόμαγκες καθώς και μαθητές που δεν έβγαιναν ποτέ διάλλειμμα επειδή κανένας δεν τους έκανε παρέα. Ποτέ δεν έλλειψε ο ανταγωνισμός, η αυστηρότητα και ο τρόμος στο άκουσμα του ονόματος και μόνο κάποιων εκπαιδευτικών και των διευθυντών, όπως επίσης και η δημόσια διαπόμπευση. Το πρόγραμμα δεν περιελάμβανε καθόλου γυμναστική. Η τοποθεσία, πάντως, ιδανική. Οι εγκαταστάσεις θα μπορούσαναν είναι καλύτερες. Οι οδηγοί λεωφορείων και οι συνοδοί, ως επί το πλέιστον, απαράδεκτοι. ΟΙ γλυκιές αναμνήσεις ακόμα υπαρκτές. Από τότε στο συγκεκριμένο σχολείο, πολλά έχουν αλλάξει. Αν θέλετε λεπτομέρειες, μπορώ να απαντήσω σε προσωπικό μήνυμα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[xazoulina]

Πρόσφατα πήγα στο Μοντεσσοριανο κοντά στην Πανόρμου για να παρακολουθήσω μάθημα, σαν φοιτήτρια του Παιδαγωγικού.
Αυτά που με ξάφνιασαν ήτανε πολλά!
Κατ'αρχάς οι τάξεις ήτανε 2-2..: Α-Β μαζί, Γ-Δ μαζι, Ε-Στ' μαζί.
Τα παιδιά φώναζαν τις δασκάλες με το όνομα τους χωρίς το "κυρία".
Με τη σειρά τους, οι δασκάλες ήτανε δίπλα στο παιδί κι όχι απέναντι σε αυτό (κυριολεκτικά όμως): Πολλές φορές ήτανε καθισμένες στο χαλί μαζί με τα παιδιά κάνοντας διάφορες δραστηριότητες.!
Βασική αρχή σ'αυτό το σχολείο είναι η εμπιστοσύνη προς το παιδί, δίνοντας του τα εφόδια να την εκμεταλλευτεί σωστά και χρήσιμα! Για παράδειγμα:
Στα παιδιά δίνεται απόλυτη ελευθερία καθώς μπορούσαν να μπαινοβγαίνουν από τις τάξεις τους χωρίς κάποιο έλεγχο και ενώ θα περίμενε κανείς να τα δει να γυρίζουν στην αυλή και να υπάρχει μια κάποια φασαρία, αντιθέτως τα παιδιά δεν εκμεταλλεύονταν αυτό το ''πλεονέκτημα'' τους για να τριγυρνάνε άσκοπα και στο σχολείο υπήρχε ηρεμία. Το παράξενο; Δεν ακούσαμε καθόλου δάσκαλο να φωνάζει ή να κάνει παρατήρηση! Επίσης, προσέξαμε οτι κάποια παιδιά που είχανε βγει απ'την τάξη, είχανε πάρει το υλικό μαζί τους για να συνεχίσουν έξω αυτό που έκαναν!
Όταν λέω ''υλικό''...: Δεν υπάρχει βιβλίο το οποίο να καθορίζει την ύλη ή μαθήματα. Υπάρχει το μοντεσσοριανό υλικό το οποίο εισάγεται κυρίως από το κεντρικό μοντεσσοριανό εργοστάσιο στην Ολλανδία και διαμορφώνεται ανάλογα με τα Ελληνικά δεδομένα. Δηλαδή, το παιδί δε θα πει: "τώρα θα κάνω γεωγραφία!" .. απλώς θα πάρει από το ράφι ένα χάρτι και κάτι σημαιούλες και θα βάλει σε κάθε χώρα την αντίστοιχη σημαία(ένα παιδάκι δευτέρας δημοτικού το έκανε αυτό με το χάρτι της Ευρώπης, εγώ προσωπικά θα το άφηνα μισό) . Ακόμη, μια άλλη ομάδα παιδιών είχε πάρει από το ράφι διάφορα τρισδιάστατα σχήματα και μαζί με τη δασκάλα τα επεξεργάζονταν, πρώτα κάνοντας δικές του παρατηρήσεις και μετά με τη βοήθεια των ερωτήσεων της δασκάλας.
Εμένα με παραξένεψε πολύ το ότι τα παιδιά επέλεγαν με τι θα ασχολήθουν (εγώ αν ήμουν στη θέση τους δε θα ακουμπούσα ποτέ την ιστορία) και όταν ρώτησα τη διευθύντρια μου είπε πως τα παιδιά δεν κάνουν διακρίσεις μεταξύ των μαθημάτων γιατί γι'αυτά είναι δραστηριότητες κι όχι ένα ''μάθημα'' και τα βλέπουνε με ενδιαφέρον όλα, σαν να είναι παιχνίδι.
Αυτό που με ενθουσίασε, ήταν η στάση των δασκάλων. Ήτανε ας πούμε....φιλικοί προς το περοβάλλον!! Σκέφτηκα ότι θέλω κι εγώ να πάω εκεί μόλις τελειώσω τη σχολή. Εξάλλου μας είπαν οτι για να δουλέψει κάποιος εκεί, απλώς χρειάζεται ένα 6μηνο ''εκπαίδευσης'', βασικά εξοικίωσης με το Υλικό και το Μοντεσσοριανό τρόπο σκέψης.
Μέχρι που έφτασα στην Ε και Στ' τάξη, οι οποίες έκαναν μάθημα κλασικής μορφής. Μόλις μπήκα στην τάξη παρατήρησα οτι οι μαθητές είχανε μειωθεί κατα πολύ..αλλά είπα καλύτερα να μη ρωτήσω γιατί(έμεινα με την απορία!). Επίσης, περιμένα τα παιδιά μετά απο τόσο ενδιααφέρον προς τα ''μαθήματα'' που είχαν δείξει στις προηγούμενες τάξεις, να τα βρω ξεφτέρια.. Ίσως φυσικά να έφταιγε κι η παρουσία μας, αλλά δε μου φάνηκε να υπήρχε κάποια διαφορά σε σχέση με κάποιο κοινό σχολείο. Έδειχναν να βαριούνται!
Γενικότερα, στο Μοντεσσοριανό γίνονται όλα τα μαθήματα που γίνονται και στα υπόλοιπα σχολεία αλλά με διαφορερικό τρόπο. Επιπλέον, υπάρχει μόνο ένα μεγάλο διάλειμμα το μεσημέρι για φαγητό κι έπειτα γίνονται μαθήματα οπως γυμναστική, μουσική κλπ..
Μάλλον, θα επέλεγα να στείλω τα παιδιά μου εκεί γιατί μου άρεσε το φιλελεύθερο κλίμα που επικρατεί. Φυσικά αν λάβουμε υπόψη τις αλληλεπιδράσεις κοινωνίας και σχολείου, σίγουρα το Μοντεσσοριανό δεν είναι καθρέφτης της κοινωνίας, αλλά αφού οι επιδράσεις είναι αμφίδρομες, γιατί να μην προσπαθήσουμε η κοινωνία να αποκτήσει ένα λιγότερο ''αυταρχικό'' χαρακτήρα;
Το θέμα όμως με τα παιδιά της Ε και Στ' τάξης όμως συνεχίζει να με προβληματίζει..!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Obscura]

Είχε στενάχωρη εξέλιξη το κείμενό σου, πάνω που έπιασα τον εαυτό μου να χαμογελάει με τις περιγραφές των μικρότερων τάξεων Μήπως η μοντεσσοριανή εκπαίδευση δεν αφορά μεγαλύτερες ηλικίες ή δεν έχει διαμορφωθεί ανάλογα το πρόγραμμα στην Ελλάδα; Θα ξαναπάς καθόλου εκεί για πρακτική;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[xazoulina]

Νομίζω ότι μπορώ να πάω όποτε θέλω..
Σκέφτηκα πως ίσως φταίει η ελευθερία που είχαν στις μικρότερες τάξεις και τους φαίνεται πολύ ανιαρή η κλασική διδασκαλία. Αλλά δε γίνεται αλλιώς, πρέπει να υπάρξει αυτό το μεταβατικό στάδιο προτού παν στο γυμνάσιο.
Ίσως να υπήρχε νόημα αν συνέχιζε το Μοντεσσοριανό μοντέλο και στις επόμενες βαθμίδες της εκπαίδευσης..
Επίσης ξέχασα να πω οτι τα παιδιά δεν παίρνουν βαθμούς-έλεγχο κάθε τρίμηνο/τετράμηνο!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[WalkerYannis]

Κρίνοντας και από προσωπική εμπειρία καθώς και συναντήσεις και εξομολογήσεις από πρώην συμμαθητές μου αργότερα, οι λόγοι για αυτή την "αραίωση" στις τελευταίες τάξεις πρέπει να είναι οι εξής:
1. Το οικονομικό
2. Όταν ένα παιδί (ειδικά αγόρι) που είναι από τη φύση του ήσυχο/καλοσυνάτο/ντροπαλό/φοβισμένο (κοινώς "nerd') και δεν έχει ασχοληθεί με δραστηριότητες εξωσχολικές που θα μπορούσαν να το βοηθήσουν, αντικρίσει τη...σκληρή πραγματικότητα του Δημοσίου σχολείου νιώθει σα να έχει έρθει από τα Μοναστήρια. Η έγκαιρη μετάβαση σε αυτό το βοηθάει σε ευκολότερη προσαρμογή στο Γυμνάσιο
3. Κάποιοι συντηρητικοί γονείς ενδέχεται να μη συμφωνούν με αυτό το φιλελευθερισμό (που στα χρόνια μου στο Τατόι δεν υπήρχε)
4. Μπορεί στο σχολείο να απολαμβάνουν την ελευθερία, αλλά στο σπίτι να το πληρώνουν με ατελείωτες ώρες μελέτης
5. Ίσως κι η πολιτική του σχολείου να είναι να "διώχνει" κάποια παιδιά
6. Δε γινόμασταν μαθητές αλλά ανταγωνιστές. Κάποιοι δε το άντεχαν.

Βεβαίως στα χρόνια μου υπήρχε και υπερβολική αυστηρότητα, κάτι που δε συνάδει με το Μοντεσσοριανό πρότυπο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[xazoulina]

Κρίνοντας και από προσωπική εμπειρία καθώς και συναντήσεις και εξομολογήσεις από πρώην συμμαθητές μου αργότερα, οι λόγοι για αυτή την "αραίωση" στις τελευταίες τάξεις πρέπει να είναι οι εξής:
1. Το οικονομικό
2. Όταν ένα παιδί (ειδικά αγόρι) που είναι από τη φύση του ήσυχο/καλοσυνάτο/ντροπαλό/φοβισμένο (κοινώς "nerd') και δεν έχει ασχοληθεί με δραστηριότητες εξωσχολικές που θα μπορούσαν να το βοηθήσουν, αντικρίσει τη...σκληρή πραγματικότητα του Δημοσίου σχολείου νιώθει σα να έχει έρθει από τα Μοναστήρια. Η έγκαιρη μετάβαση σε αυτό το βοηθάει σε ευκολότερη προσαρμογή στο Γυμνάσιο
3. Κάποιοι συντηρητικοί γονείς ενδέχεται να μη συμφωνούν με αυτό το φιλελευθερισμό (που στα χρόνια μου στο Τατόι δεν υπήρχε)
4. Μπορεί στο σχολείο να απολαμβάνουν την ελευθερία, αλλά στο σπίτι να το πληρώνουν με ατελείωτες ώρες μελέτης
5. Ίσως κι η πολιτική του σχολείου να είναι να "διώχνει" κάποια παιδιά
6. Δε γινόμασταν μαθητές αλλά ανταγωνιστές. Κάποιοι δε το άντεχαν.

Βεβαίως στα χρόνια μου υπήρχε και υπερβολική αυστηρότητα, κάτι που δε συνάδει με το Μοντεσσοριανό πρότυπο

βασικά
1) είχα ρωτήσει για το οικονομικό και μου είπαν πως είναι πολύ πιο φθηνό από άλλα ιδιωτικά γιατί είναι ίδρυμα και η Μαρία Γουδέλη είχε βάλει όρο: τα δίδακτρα να καλύπτουν μόνο τα τρέχον έξοδα και τους μισθούς, δηλαδή να μην είναι κερδοσκοπικό
2) δε μου φάνηκαν καθόλου φυτά τα αγόρια, μάλλον το αντίθετο.. πολύ ζωηρά μου φάνηκαν!! (ένα μάλιστα εξηγούσε στους συμμαθητές του πως να βρίσκουν τις βιογραφίες που τους βάζει η δασκάλα στο google για να μη σκοτώνονται με τις εγκυκλοπαίδειες)
3) αν δε συμφωνούσαν με αυτό το φιλελεύθερο πνεύμα θα περίμεναν την Ε' τάξη για να τ'απομακρύνουν; πιστεύω πως δε θα τα έστελναν καν
4) απ' ότι μας είπαν και απ'όσα κατάλαβα, δεν έχουν να μελετήσουν στο σπίτι (εκτός από την Ε' και Στ' τάξη)
5) έχεις δίκαιο, μας το είπε κ η ίδια η διευθύντρια οτι σε κάποιους γονείς που δεν μπορούν να μπουν στο πνεύμα της Μοντεσσοριανής τακτικής τους προτείνουν πως είναι καλύτερα να μην παίρνουν εκεί το παιδί τους (ειδικά για το θέμα της αξιολόγησης που παραξενεύει πολλούς γονείς η απουσία αυτής)
6) δεν κατάλαβα τι εννοείς εδώ..

μάλλον έπρεπε να γίνω αγενής και να κάνω την απορία μου τελικά, γιατί αυτή η μείωση των μαθητών;;!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[WalkerYannis]

Κατ' αρχάς δεν υπάρχει καμμία αγένεια εκ μέρους σου και καμμία μείωση εκ μέρους μου! Αυτό που αναφέρω ίσχυε στα χρόνια μου στο Τατόι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[jesse_james]

'


Για την εξαγωγή συμπερασμάτων ως προς τα θετικά ή μη, ενός τρόπου εκπαίδευσης,
πρέπει να υπάρχει μία ολοκλήρωση.

Επί του προκειμένου, ο τρόπος αυτός εκπαίδευσης συνεχίζεται μέχρι
και την τριτοβάθμια;

Τα παιδιά ολοκληρώνουν και την τριτοβάθμια εκπαίδευση με το σύστημα αυτό;

Ή βγαίνουν από αυτό και μπαίνουν στα βαθιά; ( άπατα )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[xazoulina]

Κατ' αρχάς δεν υπάρχει καμμία αγένεια εκ μέρους σου και καμμία μείωση εκ μέρους μου! Αυτό που αναφέρω ίσχυε στα χρόνια μου στο Τατόι.

οχι σε σενα την αποριαααααα.... στη διευθυντρια του μοντεσσοριανου..!! αλλά τι εννοείς στο 6?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Παναγιώτακον]

Γεια σου χαζουλίνα ,έχουν περάσει αρκέτα χρόνια βέβαια που γράφτηκαν τα μηνύματα αλλά θέλω να σε ρωτήσω,τελικά πήγες στο μοντεσσοριανό σχολέιο ως δασκάλα; εγώ βασικά είμαι θεολόγος αλλά τώρα ξεκίνησα ένα ιεκ βρεφονηπιοκομίας ώστε να εργαστώ σε παιδικό σταθμό και θέλω να δω τι καθεστώς υπάρχει σε αυτό τιο σχολείο.
ευχαριστω πολύ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[evi real evi]

καλημερα..αν θελεις να σου πω για αυτο το σχολειο που περασα τα χειροτερα παιδικα μου χρονια..στειλε μου το mail σου

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Sourotiri]

Πάντως και εγώ δεν έχω την καλύτερη γνώμη για την Μοντεσσόρι και τα σχολεία της. Σύμφωνα με τα όσα περιγράφονται στην θεωρία (γιατί στην πράξη δεν έχω δει μοντεσσοριανό σχολείο για να είμαι ειλικρινής), παρατήρησα πολλά περίεργα στοιχεία, όπως ότι η μοντεσσοριανή θεωρία είναι εντελώς δογματική (πράγμα που αντιτίθεται στην επιστημονικότητά της!!!) και πως σκοπός είναι να βγάζει παιδιά που αύριο θα είναι εργάτες, ικανοί να φέρουν εις πέρας δύσκολα έργα υπό αντίξοες συνθήκες. Πιο πολύ σαν ανθρώπους - ρομπότ σκέφτομαι ότι ήθελε να εκπαιδεύσει η Μοντεσσόρι, παρά ολοκληρωμένα παιδιά, με ολόπλευρη ανάπτυξη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[evi real evi]

καλημερα,,στο σχολειο αυτο πηγα πεμπτη και εκτη δημοτικου..!!!!!!το ξυλο που ετρωγα και τις τιμωριες ..τα θυμαμαι ακομα..!!!!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Vlemma anoixto]

Εχω τη γνωμη οτι δεν εφαρμοζεται ακριβως, εαν προσαρμοζεται εχει καλως. Το ολο θεμα ομως δεν ειναι ακριβως αυτο, ειναι το τι θα γινει με την ενταξη του παιδιου στο Λυκειο οταν εχει μαθει εναν τελειως διαφορετικο τροπο; Ισως πρεπει πρωτα να δουμε το θεμα πιο κοινωνικα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.