Μαθητικές παρελάσεις: είστε υπέρ ή κατά;

[fandago]

Η αλήθεια είναι ότι λυπάμαι βαθύτατα που δεν θα βηματίσω φέτος στρατιωτικά υπό τους ύχους της μπάντας του δήμου, αλλά μου λείπει ύπνος.

Ρηνούλα μου, σέβομαι την απόφαση σου, δικαίωμα σου. Αν ο λόγος όμως που δεν θέλεις να σηκώσεις τη σημαία φέτος είναι γιατί σου λείπει ο ύπνος, θα σου πρότεινα να δώσεις απλά στον εαυτό σου λίγο παραπάνω ύπνο κόβοντας από το διάβασμα. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι διαβάζεις τόσο πολύ που κάνεις κακό στον εαυτό σου αφήνοντας του ελάχιστο ύπνο.

Για το συγκεκριμένο θέμα, απλά κοιμήσου νωρίτερα το βράδυ.
Άλλωστε δεν είναι πολλές φορές που θα έχεις αυτήν την ευκαιρία, εκτός αν σου είναι αδιάφορο το έθιμο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kalypso]

Ρηνούλα μου, σέβομαι την απόφαση σου, δικαίωμα σου. Αν ο λόγος όμως που δεν θέλεις να σηκώσεις τη σημαία φέτος είναι γιατί σου λείπει ο ύπνος, θα σου πρότεινα να δώσεις απλά στον εαυτό σου λίγο παραπάνω ύπνο κόβοντας από το διάβασμα. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι διαβάζεις τόσο πολύ που κάνεις κακό στον εαυτό σου αφήνοντας του ελάχιστο ύπνο.

Για το συγκεκριμένο θέμα, απλά κοιμήσου νωρίτερα το βράδυ.
Άλλωστε δεν είναι πολλές φορές που θα έχεις αυτήν την ευκαιρία, εκτός αν σου είναι αδιάφορο το έθιμο

Συμφωνώ και να προσθέσω ότι μου φάνηκε πολύ μεγάλη βλακεία αυτό που σου είπε ο γυμναστής Ρηνιώ μου...
Είσαι σημαιοφόρος αλλά δε μας βγαίνει με τα ύψη, οπότε πάνε παραστάτης, αν δε σε πειράζει!!! Άκου εκεί να υπάρχει συμμετρία

Ε ρε ξύλο που τους χρειάζεται

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[jrot6]

Εγω ειμαι 100% υπερ της καταργησης των μαθητικων παρελασεων, αν και δεν το βλεπω να γινεται με τιποτα..
Οι παρελασεις δεν προσεφερουν τιποτα και ειναι εμπνευσμενες απο το Ναζιστικο καθεστως.Αυτο που μου τη δινει ειναι ο απολυτος μηδενισμος του ατομου σε αυτες.Δεν υπαρχω σαν ατομο εκει αλλα σαν ενα συνολο που θυμιζει ρομποτακια καθως βηματιζει ολο μαζι.Οι αξιες δλδ που βγαινουν ειναι η πειθαρχια και ο πληρης συντονισμος.Ειναι σαν να λεμε κοιταξτε μας..Ειμαστε ετοιμοι να βαλουμε το εγω μας στην ακρη για χαρη της πατριδας μας..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dark_kronos]

Ειναι σαν να λεμε κοιταξτε μας..Ειμαστε ετοιμοι να βαλουμε το εγω μας στην ακρη για χαρη της πατριδας μας..

Και που ειναι το κακο; Πρεπει παντου δλδ να δρουμε εγωΐστικα και με μονο γνωμονα τον ευατο μας; Ετσι δεν παμε μπροστα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DreamsRevenge]

... Αυτο που μου τη δινει ειναι ο απολυτος μηδενισμος του ατομου σε αυτες.Δεν υπαρχω σαν ατομο εκει αλλα σαν ενα συνολο που θυμιζει ρομποτακια καθως βηματιζει ολο μαζι.Οι αξιες δλδ που βγαινουν ειναι η πειθαρχια και ο πληρης συντονισμος.Ειναι σαν να λεμε κοιταξτε μας..Ειμαστε ετοιμοι να βαλουμε το εγω μας στην ακρη για χαρη της πατριδας μας..

Και που ειναι το κακο; Πρεπει παντου δλδ να δρουμε εγωΐστικα και με μονο γνωμονα τον ευατο μας; Ετσι δεν παμε μπροστα...

Νομίζω ότι και οι δύο έχετε δίκιο, αλλά από άλλη πλευρά ο καθένας...

Το θέμα τελικά είναι να βάζουμε το εγώ μας στην άκρη για χάρη της πατρίδας, jrot6, όταν αυτό είναι ηθικό, σκόπιμο ή απλώς αναγκαίο, στα μικρά ή στα μεγάλα, στα καθημερινά ή τα ιστορικά, αλλά υπό την αναγκαία και ικανή συνθήκη της συνειδητής επιλογής, της γνώσης και της ελευθερίας της βούλησης να το βάλουμε στην άκρη ή όχι, dark_kronos...

Αυτό νομίζω ότι έκαναν όλοι εκείνοι που έγραψαν την ιστορία μας με το αίμα τους, το αίμα της καρδιάς τους, το αίμα του πνεύματος τους (το αίμα των αγαλμάτων...) και δεν είμαι σιγουρη ότι διαπαιδαγωγήθηκαν παρελαύνοντας...

Νομίζω ότι είναι καιρός να προχωρήσουμε παρακάτω, να απαγγιστρωθούμε από την εύκολη λύση της αναπαραγωγής των παρωχημένων μεθόδων διαπαιδαγώγησης (για το σχολείο μιλάμε πάντα) και να βρούμε νέους τρόπους να κάνουμε τα παιδιά να αγαπήσουν συνειδητά τη χώρα τους, να βιώσουν την ιστορία της, να γνωρίσουν όσα θα τα κάνουν μιά μέρα, σε ατομικό επίπεδο το καθένα, να βάλουν στην άκρη το εγώ τους για χάρη της αν χρειαστει.


(αλήθεια, παρακολουθήσατε την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο? εμένα γιατί μου έκανε κάτι στο πολύ μα πάρα πολύ συλλογικό-ομαδικό-πειθαρχημένο χωρίς έκφραση ατομικότητας και μοναδικότητας από τους συμμετέχοντες? να μπούμε στον πειρασμό της εξαγωγής συμπερασμάτων για τη χώρα?)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stratos7]

Εγω ειμαι 100% υπερ της καταργησης των μαθητικων παρελασεων, αν και δεν το βλεπω να γινεται με τιποτα..
Οι παρελασεις δεν προσεφερουν τιποτα και ειναι εμπνευσμενες απο το Ναζιστικο καθεστως.

Γιατί έχει επικρατήσει η θεωρία οτι είναι εμπνευσμένες απο το Ναζιστικό καθεστώς; Ποιός σας είπε κάτι τέτοιο; Παρελάσεις γίνονταν απο την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μέχρι και την Κίνα του Μάο. Απο την Ινδία του Γκάντι μέχρι την Αγγλία της Eλισάβετ Β'.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[jrot6]

Και που ειναι το κακο; Πρεπει παντου δλδ να δρουμε εγωΐστικα και με μονο γνωμονα τον ευατο μας; Ετσι δεν παμε μπροστα...

Εγω ειμαι ο τελευταιος που πιστευω οτι πρεπει να δρουμε εγωιστικα και να κοιταμε μονο την παρτη μας..Ισως να μην το εθεσα σωστα..Αλλα στην παρελαση δεν ειναι επιλογη μου να δρω σαν ρομποτακι.Ετσι μου μαθαν και με υποχρεωναν οτι ημουν μαθητης να δρω ετσι.Οπως ειπαν και πολλοι αλλοι στις προηγουμενες σελιδες μια γιορτη και μια καταθεση στεφανων θα αρκουσε και θα ηταν πλυ πιο ουσιαστικη απο μια παρελαση.Επισης οπως και να το κανουμε ο θεσμος της παρελασης ειναι ενας μιλιταριστικος θεσμος.Ξεκινησε απο τα σωματα του στρατου και περασε στους μαθητες.Ε αυτο εμενα δεν μου αρεσει καθολου.Να βαζεις μικρα παιδια να περπαταν στρατιωτικα,υμνωντας την πειθαρχια τους.Επισης ειναι πολυ συμβολικη η παρελαση.Ο καλυτερος μαθητης θα κρατησει και τη σημαια και οταν φτασουμε μπροστα στην πολιτικη,στρατιωτικη και εκκλησιαστικη εξουσια (επισημα) ολοι γυρναμε το κεφαλι σαν να λεμε μπροστα σας ξεχναω την ατομικοτητα μου..

(αλήθεια, παρακολουθήσατε την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο? εμένα γιατί μου έκανε κάτι στο πολύ μα πάρα πολύ συλλογικό-ομαδικό-πειθαρχημένο χωρίς έκφραση ατομικότητας και μοναδικότητας από τους συμμετέχοντες? να μπούμε στον πειρασμό της εξαγωγής συμπερασμάτων για τη χώρα?)

Για τον ιδιο λογο που δεν αντεχω τις παρελασεις δεν αντεχω και τις τελετες εναρξης..

Γιατί έχει επικρατήσει η θεωρία οτι είναι εμπνευσμένες απο το Ναζιστικό καθεστώς; Ποιός σας είπε κάτι τέτοιο; Παρελάσεις γίνονταν απο την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μέχρι και την Κίνα του Μάο. Απο την Ινδία του Γκάντι μέχρι την Αγγλία της Eλισάβετ Β'.

Μαθητικες παρελασεις γινοντουσαν σε ολες αυτες τις χωρες?Εγω εχω ακουσει οτι μαθητικες παρελασεις πρωτη φορα γινανε στην Γερμανια επι χιτλερικου καθεστωτος.Δεν ειμαι και σιγουρος ομως να πω την αληθεια.Αν κανω λαθος το παιρνω πισω αυτο το επιχειρημα..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Youki]

Γιατί έχει επικρατήσει η θεωρία οτι είναι εμπνευσμένες απο το Ναζιστικό καθεστώς; Ποιός σας είπε κάτι τέτοιο; Παρελάσεις γίνονταν απο την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μέχρι και την Κίνα του Μάο. Απο την Ινδία του Γκάντι μέχρι την Αγγλία της Eλισάβετ Β'.

Σε καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν γίνονται μαθητικές παρελάσεις, όπως σημείωνε ο Φ. Βεγλερής στην Ενωση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου: "Σε ποιά πόλη, σε ποια χώρα της Ευρώπης έχετε δεί τους μαθητές να παρελαύνουν στους δρόμους; Παρελαύνουν μόνο οι εκκλησίες, τα παπαδοπαίδια ή άμα θέλει το παιδί σου να κρατάει το εξαπτέρυγο και να περπατήσει".

Ομως για πρώτη φορά η μαθητική παρέλαση παίρνει χαρακτήρα επίσημο και συμπληρωματικό ως προς τη στρατιωτική, από το 1936. Το Μάρτιο της χρονιάς αυτής παρελαύνουν τα σχολεία επικεφαλής της πομπής, μπροστά στον Μεταξά και τον Βασιλιά. "Πρώτον παρήλασαν τα σχολεία, άι οργανώσεις, οι τροχιοδρομικοί, αντιπροσωπεία χωρικών Μακεδόνων με τας εθνικάς των ενδυμασίας, οι παλαιοί πολεμισταί", διαβάζουμε στο 'Εθνος' της 25.3.36. Ακολούθησε το στράτευμα. Ηταν μια πρώτη δοκιμή για τον επίδοξο δικτάτορα. Λίγους μήνες αργότερα, το καθεστώς της 4ης Αυγούστου θα ασχοληθεί ιδιαίτερα με την ανάπτυξη της στρατιωτικής συνείδησης της νεολαίας και θα χρησιμοποιήσει γιορτές και παρελάσεις ως όργανα για την επίτευξη των σκοπών της. Το φασιστικό μοντέλο που θαύμαζε ο δικτάτορας πρόβλεπε κάθετη στρατιωτική οργάνωση της νεολαίας και έδινε ιδιαίτερο βάρος στις "γυμναστικές επιδείξεις", στις "παρατάξεις", στις "παρελάσεις" και στις "λαμπαδηφορίες". Η ελληνική μίμηση δεν έφτασε βέβαια την εφιαλτική επιβλητικότητα των γιορτών που οργάνωνε ο Μουσολίνι ή ο Χίτλερ , αλλά ακολουθούσε πιστά τη συνταγή τους. Στο διάστημα αυτό, η προσοχή δόθηκε κυρίως στην οργάνωση της ΕΟΝ, και δια μέσου αυτής επιβάλλονταν στα σχολεία οι επιδιωκόμενοι καταναγκασμοί.

Πηγή

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nininaou]

Aυτό το τόσο ουσιαστικό διήγημα του Χάινριχ Μπελ, που υπάρχει μάλιστα μέσα στο βιβλίο των Κειμένων της Γ' Λυκείου -αλλά σπάνια διδάσκεται-, αφήνει ένα στίγμα σημαντικό. Ο Γερμανός συγγραφέας καυτηριάζει τον παραλογισμό ενός ολοκληρωτικού και αυταρχικού καθεστώτος ανάλογου προς το ναζιστικό καθεστώς, που προβαίνοντας σε αυθαιρεσίες απαιτεί την τυφλή και άκριτη υπακοή των πολιτών και επιβραβεύει την προσποίηση, την παθητική στάση. Αναφέρεται σ'ένα σημείο και στις παρελάσεις που ήταν τότε μέρος της καθημερινής ζωής και σκιαγραφεί τον κύριο λόγο που μας θέλει κάποιους αντίθετους σ'αυτές.

Το λυπημένο μου πρόσωπο

Σταματώντας στην άκρη του λιμανιού για ν' αγναντέψω τους γλάρους, το λυπημένο μου πρόσωπο τράβηξε την προσοχή του πολιτσμάνου, που γύριζε σ' εκείνη την περιοχή. Είχα αφαιρεθεί κοιτάζοντας τα αιωρούμενα πουλιά, που ζυγιάζονταν κι εφορμούσαν για να βρούνε κάτι να φάνε, μα χωρίς αποτέλεσμα. Το λιμάνι ήταν έρημο, το νερό πράσινο, πηχτό από τ' ακάθαρτο πετρέλαιο και στο λεπιδωτό δέρμα του έπλεε κάθε λογής σαβούρα. Πλοίο πουθενά, ο γερανός σκουριασμένος, οι αποθήκες ρεπιασμένες. Στα μαύρα ερείπια της αποβάθρας ούτε ποντίκια δεν κατοικούσαν πια νέκρα. Εδώ και χρόνια ήταν κομμένη κάθε σχέση με τον έξω κόσμο.
Είχα καρφώσει το βλέμμα σ' ένα γλάρο και παρακολουθούσα το πέταγμα του. Με τον τρόμο χελιδονιού που προαισθάνεται κακοκαιρία πετούσε σχεδόν πάντα κοντά στην επιφάνεια του νερού και μόνο πότε πότε ξεθάρρευε ν' ανέβει ψηλά κρώζοντας, να σμίξει το δρόμο του με κείνον των συντρόφων. Αν λαχταρούσα κάτι, ήταν χωρίς άλλο ένα ψωμί να ταϊσω τους γλάρους, να το κόψω κομμάτια και στο ανάκατο πέταγμα να βάλω ένα άσπρο σημάδι, ένα στόχο που κατά πάνω του θα πετούσαν. Ρίχνοντας ένα κομμάτι ψωμί σ' αυτό το ανεβοκατέβασμα των μπερδεμένων τροχιών που έκρωζε, να τους κατεύθυνα σα να 'τανε δεμένοι με σχοινιά.
Μα ξαφνικά έπεσε πάνω μου το χέρι της εξουσίας και μια φωνή είπε:
"Ακολούθα με!". Ολομιάς το χέρι δοκίμασε να με τραβήξει απότομα από την πλάτη και να με στριφογυρίσει βίαια. Εγώ στυλώθηκα, το τίναξα κι είπα συγκρατημένα: "Σίγουρα δεν είστε καλά!". "Συνάδερφε", είπε πριν ακόμα καταφέρω να τον καλοκοιτάξω, "σε προειδοποιώ". "Αφεντικό...", ανταπόδωσα. "Δεν υπάρχουν αφεντικά", φώναξε οργισμένος. "Συνάδερφοι είμαστε όλοι." Τώρα στεκόταν δίπλα μου, με κοίταξε από το πλάι κι ήμουν αναγκασμένος να συγκεντρώσω το βλέμμα μου, που πλανιόταν ευτυχισμένα, και να το βυθίσω στην αλύγιστη μάτια του. Ήταν σοβαρός σα βουβάλι που δεκαετίες ολόκληρες δεν καταβρόχθιζε άλλο από καθήκον. "Για ποιο λόγο;..." πήγα να πω. "Για σοβαρό λόγο", είπε. "Για το λυπημένο σου πρόσωπο". Γέλασα. "Άσε τα γέλια!". Η οργή του ήταν πραγματική. Για μια στιγμή σκέφτηκα πως το 'κανε έτσι από ανία, μιας και δεν έβρισκε να συλλάβει ούτε μια αδήλωτη*, ούτε ένα μεθυσμένο ναύτη, ούτε κλέφτη ή δραπέτη, μα είδα πως δεν αστειευόταν: Εμένα ήθελε να πιάσει. "Ακολούθα με!...". "Μα γιατί;" ρώτησα συγκρατημένα...
Έδεσε μονομιάς τ' αριστερό μου χέρι στον καρπό με μια λεπτή αλυσίδα και στη στιγμή κατάλαβα πως ήμουν πάλι χαμένος. Γύρισα για τελευταία φορά κατά τους γλάρους που πετούσαν, είδα τον όμορφο γκρίζο ουρανό κι έκανα να πέσω με ξαφνική στροφή στη θάλασσα, γιατί μου φάνηκε προτιμότερο να πνιγώ με τη θέληση μου σ' αυτή τη βρώμικη πήχτρα, παρά να με στραγγαλίσουν οι λοχίες σε κάποιο κρατητήριο ή να με ξαναφυλακίσουν. Μα ο πολιτσμάνος τινάζοντας με απότομα με τράβηξε τόσο κοντά, που ήταν αδύνατο να ξεφύγω. "Μα γιατί;" ρώτησα πάλι. "Ο νόμος διατάζει να είσαι-ευτυχισμένος!". "Είμαι ευτυχισμένος", φώναξα. "Το λυπημένο σου πρόσωπο;" κούνησε το κεφάλι. "Μα ο νόμος αυτός είναι καινούριος" είπα. "'Εγινε πριν τριανταέξι ώρες, και το ξέρεις καλά, πως κάθε νόμος ισχύει σαν περάσουν εικοσιτέσσερες ώρες από τη δημοσίευση του." "Μα δεν έχω ιδέα." "Καμιά δικαιολογία! Από προχτές το 'λεγαν όλα τα μεγάφωνα κι όλες οι εφημερίδες, και σε κείνους", εδώ με κοίταξε περιφρονητικά, "και σε κείνους που δε φτάνει η ευλογία ούτε της εφημερίδας ούτε του ραδιοφώνου, το 'καναν γνωστό οι προκηρύξεις που σκορπίστηκαν στους δρόμους όλου του κράτους. Λοιπόν, συνάδερφε, θ' αποδειχτεί πού ήσουν τις τελευταίες τριανταέξι ώρες."
Μ' έσπρωξε μπροστά. Τώρα για πρώτη φορά κατάλαβα πως έκανε ψύχρα και πανωφόρι δεν είχα, τώρα για πρώτη φορά η πείνα μου έφτασε στ' αποκορύφωμα και γουργούριζε στην πύλη του στομαχιού, τώρα για πρώτη φορά κατάλαβα πως ήμουν άπλυτος κι αξύριστος και πως υπήρχαν νόμοι, που σύμφωνα μ' αυτούς έπρεπε κάθε συνάδερφος να 'ναι καθαρός, ξυρισμένος, ευτυχισμένος και χορτάτος. Μ' έσπρωχνε μπροστά σαν σκιάχτρο, που έπρεπε ν' αφήσει τον τόπο των ονείρων του στην όχτη του χωραφιού, μια κι η κλοπή ήταν ολοφάνερη. Οι δρόμοι ήταν αδειανοί, η απόσταση για το τμήμα κοντινή, κι όσο ένιωθα πως θα 'βρισκαν σε λίγο πάλι μιαν αιτία να με φυλακίσουν, τόσο βάραινε η καρδιά μου, γιατί με περνούσε από μέρη της νιότης μου, που σκόπευα να τα επισκεφτώ σαν τέλειωνα την περιδιάβαση του λιμανιού: κήπους που ήταν άλλοτε γεμάτοι θάμνους, όμορφους στη φυσική τους αταξία, δρόμους κατάφυτους τώρα ήταν όλα σχεδιασμένα, τακτοποιημένα, καθαρά, τετραγωνισμένα, κανονισμένα για τους πατριδολατρικούς συλλόγους, που Δευτέρα, Τετάρτη και Σάββατο έκαναν εδώ τις παρελάσεις τους. Μονάχα ο ουρανός ήταν σαν τότε, κι ο αέρας, σαν κείνες τις μέρες που η καρδιά μου ήταν γεμάτη όνειρα.
...'Οσους ανθρώπους συναντούσαμε τους έπιανε ολοφάνερος ενθουσιασμός, τους διαπερνούσε το λεπτό ρευστό της εργατικότητας, μάλιστα τόσο περισσότερο, όσο έβλεπαν τον πολιτσμάνο. Περπατούσαν όλοι γρηγορότερα, έδειχναν φάτσα βουτηγμένη στο καθήκον, κι οι γυναίκες που έβγαιναν από τα μαγαζιά έβαζαν τα δυνατά τους να δώσουν έκφραση χαράς στο πρόσωπο τους, εκείνη ακριβώς που περίμεναν απ' αυτές, γιατί ήταν διαταγή να εκδηλώνουν χαρά, ζωηρό κέφι στα καθήκοντα της νοικοκυράς, που θα 'πρεπε το βράδυ να τονώνει με πλούσιο δείπνο το δουλευτή του κράτους.
Μα όλοι αυτοί οι άνθρωποι λοξοδρομούσαν επιδέξια, έτσι που κανένας τους να μη βρίσκεται στην ανάγκη να διασταυρώσει μπροστά μας το δρόμο. Στο δρόμο είκοσι βήματα πριν από μας εξαφανιζόταν κάθε ίχνος ζωής, καθένας βιαζόταν να μπει το γρηγορότερο σε μαγαζί ή να στρίψει σε γωνία κι άλλοι έμπαιναν ακόμα και σε ξένο σπίτι και περίμεναν πίσω από την πόρτα έντρομοι, ώσπου να χαθούν τα βήματα μας.
Μονάχα σαν φτάσαμε σε μια διασταύρωση μας συνάντησε ένας ηλικιωμένος, που φευγαλέα διέκρινα να 'χει το σήμα του δασκάλου. Δεν το κατάφερε να λοξοδρομήσει και χαιρετώντας πρώτος αυτός τον πολιτσμάνο κατά τον κανονισμό – χτυπώντας την παλάμη τρεις φορές στο κούτελο να δείξει την απόλυτη ταπεινότητα του – προσπάθησε τώρα, για να εκτελέσει τέλεια το καθήκον που του επιβαλλόταν, προσπάθησε να με φτύσει τρεις φορές στο πρόσωπο και να μ' εφοδιάσει με την τιμητική προσφώνηση: "Πουλημένο τομάρι!". Είχε σκοπεύσει καλά, μα η μέρα είχε ζεστάνει, ο καταπιόνας του ήταν αναγκαστικά ξερός, γιατί με πέτυχαν μονάχα λίγες ταλαίπωρες, πες δίχως ουσία πιτσιλιές, που άθελα μου – παρά τον κανονισμό – με το μανίκι έκανα να τις σκουπίσω. Την ίδια στιγμή ο πολιτσμάνος μου 'δωσε μια πίσω και με χτύπησε γροθιά στη μέση της ραχοκοκαλιάς, λέγοντας ατάραχα "βαθμίς πρώτη", που τόσα πολλά σήμαινε, όπως μορφή πρώτη της πιο ήπιας ποινής που επιβάλλει κάθε πολιτσμάνος.
Ο δάσκαλος το 'βαλε γρήγορα στα πόδια. Οι άλλοι κατάφεραν να λοξοδρομήσουν. Μονάχα μια γυναίκα που είχε πάρει κιόλας τον καθορισμένο αέρα της πριν από το βραδινό γλέντι στην ερωτική στρατώνα, μια χλωμή, πρησμένη ξανθή μου 'στειλε κλεφτά ένα φιλί και χαμογέλασα με ευγνωμοσύνη. ενώ ο πολιτσμάνος πάλευε να καμωθεί πως δεν είδε τίποτε. Είναι ορμηνεμένοι να επιτρέπουν σ' αυτές τις γυναίκες ελευθερίες που σίγουρα θα στοίχιζαν βαριά τιμωρία σε κάθε συνάδερφο, γιατί, μιας κι είναι η συμβολή τους πολύ ουσιαστική στην ανύψωση της γενικής χαράς για εργασία, θεωρείται πως δεν εμπίπτουν στην περιοχή των συνεπειών του νόμου, μια ομολογία δηλαδή που τη σημασία της τη στιγμάτισε ο καθηγητής της περί κράτους φιλοσοφίας διδάκτωρ, διδάκτωρ, διδάκτωρ Μπλάιγκετ στο επίσημο περιοδικό της (περί κράτους) φιλοσοφίας, σαν ένα σημάδι προϊούσας φιλελευθεροποίησης. Το 'χα διαβάσει την προηγούμενη μέρα πηγαίνοντας για την πρωτεύουσα, σα βρήκα λίγες σελίδες του περιοδικού στον αναγκαίο* ενός χωριατόσπιτου, που κάποιος φοιτητής – ίσως παιδί του χωρικού – τις είχε εφοδιάσει με πολύ έξυπνα σχόλια.
Ευτυχώς φτάναμε πια στο σταθμό, γιατί την ίδια στιγμή χτυπούσαν οι σειρήνες κι αυτό έλεγε πως θα πλημμύριζαν οι δρόμοι από χιλιάδες ανθρώπους με συγκρατημένη ευτυχία στα πρόσωπα – γιατί ήταν διαταγή σκολώντας τη δουλειά να μην εκδηλώνουν πολύ μεγάλη χαρά. αφού αυτό θα σήμαινε πως είναι βάρος η δουλειά, αντίθετα πιάνοντας δουλειά έπρεπε να επικρατεί αλαλαγμός χαράς, αλαλαγμός χαράς και τραγούδι – κι όλες αυτές οι χιλιάδες θα 'πρεπε να με φτύσουν. Οπωσδήποτε οι σειρήνες χτυπούσαν δέκα λεφτά πριν από το βραδινό γλέντι, γιατί καθένας θα 'πρεπε ν' αφοσιωθεί επί δέκα λεφτά σε ένα γενικό πλύσιμο, σύμφωνα με το σύνθημα του τωρινού αρχηγού: ευτυχία και σαπούνι.
Την πύλη για το τμήμα της περιοχής, έναν όγκο μπετόν, τη φρουρούσαν δυο σκοποί, που περνώντας εγκαινίασαν τη "λήψη" των συνηθισμένων "σωματικών μέτρων": Με χτύπησαν με τη λόγχη τους δυνατά στα μηλίγγια, κροτάλισαν την κάννη του πιστολιού τους πάνω στο κλειδί του ώμου μου. σύμφωνα με το προοίμιο του νόμου του κράτους. 'Αρθρο 1: "'Εκαστον όργανον τάξεως οφείλει να δηλοποιεί εαυτό επισήμως ως εξουσίαν καθ' εαυτήν εις πάντα συλλαμβανόμενον (εννοούν προφυλακιστέο), εξαιρέσει εκείνου, όπερ προβαίνει εις την σύλληψιν, καθ' όσον τούτο θέλει μετάσχει της ευτυχίας ταύτης, προβαίνον εις την λήψιν των κατά την ανάκρισιν απαιτουμένων σωματικών μέτρων." Κι ο ίδιος ο νόμος του Κράτους 'Άρθρο 1 λέει τα ακόλουθα: "'Εκαστον όργανον τάξεως δύναται να τιμωρεί, οφείλει να τιμωρεί πάντα ένοχον παραβάσεως. Εις ουδέν όργανον παρέχεται ελευθερία εξαιρέσεως εκ της τιμωρίας, αλλά δυνατότης εξαιρέσεως εκ της τιμωρίας".
Περνούσαμε τώρα ένα μεγάλο, παγερό διάδρομο με μεγάλα παράθυρα. Σε λίγο άνοιξε αυτόματα μια πόρτα, γιατί στο μεταξύ οι φρουροί είχαν αναφέρει κιόλας την άφιξη μας, και κείνες τις μέρες που ήταν όλοι ευτυχισμένοι, γενναίοι, ταχτικοί και καθένας πάλευε να ξοδέψει το καθορισμένο μισό κιλό σαπούνι τη μέρα, κείνες τις μέρες να φτάνει ένας κρατούμενος ή προφυλακιστέος ήταν πια γεγονός.
Μπήκαμε σε χώρο σχεδόν αδειανό, που είχε μόνο γραφείο με τηλέφωνο και δυο καθίσματα, εγώ έπρεπε να σταθώ στη μέση, ορθός. Ο πολιτσμάνος έβγαλε το κράνος και κάθισε.
Επικράτησε πρώτα απόλυτη σιωπή κι απραξία. Έτσι το συνήθιζαν πάντα. Δεν υπάρχει χειρότερο. Ένιωθα το πρόσωπο μου να καταρρέει ολοένα περισσότερο, ήμουν κουρασμένος και πεινασμένος κι είχε χαθεί και το τελευταίο ίχνος από κείνη την ευτυχία της θλίψης, γιατί το 'ξερα πως ήμουν πια χαμένος.
Ύστερα από λίγα δευτερόλεπτα μπήκε χωρίς να πει λέξη ένας χλωμός ψηλός άντρας με τη μαυριδερή στολή του προανακριτή. Κάθισε χωρίς να πει λέξη, και κάρφωσε το βλέμμα πάνω μου. "Επάγγελμα;" "Μονάχα συνάδερφος." "'Έτος γεννήσεως;" "Πρώτη πρώτου του Ένα", είπα. "Τελευταία ασχολία;" "Κατάδικος." Ο ένας τους κοίταξε τον άλλον. "Πότε και από πού απολύθηκες;" "Χτες από το κτίριο 12, κελλί 13." "Τόπος προορισμού;" "Για την πρωτεύουσα." "Χαρτί!"
Έβγαλα από την τσέπη το αποφυλακιστήριο και του το 'δωσα. Το καρφίτσωσε στην πράσινη καρτέλλα, που είχε αρχίσει να συμπληρώνει με τα στοιχεία μου. "Προηγούμενη παράβαση;" "Χαρούμενο πρόσωπο." Ο ένας τους κοίταξε τον άλλον. "Εξήγησε!" είπε ο προανακριτής. "Παλιά τράβηξε την προσοχή του πολιτσμάνου το χαρούμενο πρόσωπο μου, μέρα που είχε διαταχθεί γενικό πένθος. 'Ηταν η μέρα που πέθανε ο αρχηγός." "Διάρκεια ποινής;" "Πέντε." "Έκτιση;" "Άσχημα." "Αιτία;" "Πλημμελής αφοσίωση στην εργασία." "Αρκετά!"
Ο προανακριτής σηκώθηκε, ήρθε κατά πάνω μου και μ' ένα χτύπημα μου 'σπασε κυριολεκτικά τα τρία μεσαία μπροστινά δόντια, σημάδι πως για λόγους υποτροπής έπρεπε να στιγματιστώ μ' αυστηρά μέτρα, που δεν είχα λογαριάσει. Ο προανακριτής έφυγε και μπήκε μέσα ένας χοντρός τραμπούκος με κατάμαυρη στολή: ο ανακριτής.
Με χτύπησαν όλοι: ο ανακριτής, ο ανώτερος ανακριτής, ο προϊστάμενος ανακριτής, ο επίτροπος και ο πρόεδρος και μαζί τους ο πολιτσμάνος εξάντλησε τη "λήψη" όλων των "σωματικών μέτρων", καθώς ο νόμος πρόσταζε. Και μου 'ριξαν δέκα χρόνια φυλακή για το λυπημένο μου πρόσωπο, έτσι ακριβώς όπως πριν πέντε χρόνια μου είχαν ρίξει πέντε χρόνια φυλακή για το χαρούμενο πρόσωπο μου.
Αν αντέξω τα επόμενα δέκα χρόνια της ευτυχίας και του σαπουνιού, είμαι αληθινά αναγκασμένος να φροντίσω να μείνω ολότελα δίχως πρόσωπο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stratos7]

Μάλλον παρεξηγήθηκα. Αυτό που είπα είναι οτι οι παρελάσεις (γενικώς) προυπήρχαν του Ναζιστικού καθεστώτος. Δέν είπα συγκεκριμένα για τις μαθητικές παρελάσεις. Τώρα αν οι μαθητικές παρελάσεις προέρχονται απο την Ναζιστική Γερμανία, ομολογώ οτι δέν ξέρω αλλά αυτό που ξέρω είναι οτι υπήρχαν και στην Κομμουνιστική Νεολαία του Στάλιν.

Αυτό που ήθελα να τονίσω, αλλά μάλλον δέν κατάφερα, είναι οτι οι παρελάσεις, και δη οι μαθητικές, δεν ήταν/είναι μονοπώλιο φασιστικών καθεστώτων. Είναι παράλογο να πιστεύουν πολλοί οτι όποιος υποστηρίζει τις μαθητικές παρελάσεις, είναι φασίστας!!

Ας διαχωρίζουμε σωστά μεταξύ εθνικισμού και πατριωτισμού, μεταξύ συντηριτικούς και φασίστες, μεταξύ ιστορικών γεγονότων και πολιτικών πεποιθήσεων. ( Και, όχι, δέν είμαι δεξιός )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[QsLv]

Τώρα αν οι μαθητικές παρελάσεις προέρχονται απο την Ναζιστική Γερμανία, ομολογώ οτι δέν ξέρω αλλά αυτό που ξέρω είναι οτι υπήρχαν και στην Κομμουνιστική Νεολαία του Στάλιν.

Το οτι υπήρχαν και στην κομμουνιστική νεολαία του Στάλιν, μάλλον ενισχύει έναν ισχυρισμό περί ευδοκίμησης των παρελάσεων σε περιβάλλοντα -ας μου επιτραπεί ο όρος- αρκετά περιοριστικά.

Η σύνδεση των παρελάσεων με το φασισμό είναι δύσκολα αποφευκτέα, καθώς ακόμα και η απλή ιδέα του στρατιωτισμού η οποία αποτελεί τη βάση της παρέλασης συχνά συνόδευε τις εκάστοτε εκφάνσεις φασισμού και καταπίεσης (επί παραδείγματι, η επιβεβλημένη κοινή ενδυμασία, η προσφορά τιμής στους "επισήμους", κτλ.).

Το καταναγκαστικό των μαθητικών παρελάσεων (ναι, σαφώς και έχει κανείς τη δυνατότητα να μη συμμετάσχει, αλλά αυτό δεν παρουσιάζεται ως δόκιμη επιλογή, πόσο μάλλον για τους "τιμώμενους" αριστούχους) τις κάνει ακόμα περισσότερο πρόσφορο έδαφος για δηλώσεις σχετικά με το φασισμό.

Το να υποχρεώνονται άτομα σε παρέλαση προς τιμήν κάποιας εθνικής κατάκτησης, αυτό είναι καταφανώς καταπιεστικό -θέματα εθνικής υπερηφάνειας και πατριωτισμού αντιμετωπίζονται διαφορετικά από τον καθέναν, και εκτός από τους υποστηρικτές υπάρχουν ακόμα και άτομα που αμφισβητούν την ιδέα του έθνους ή της πατρίδας, συνεπώς η συμμετοχή τους στις παρελάσεις ξεφτιλίζει και τη σημασία που ενδεχομένως να είχαν αυτές για όσους αισθάνονται πατριώτες ή τις πιστεύουν σαν θεσμό.

Προσωπικά, μου φαίνονται κωμικές -όπως και οι σχολικές γιορτές- και αυτό γιατί απειροελάχιστοι από τους συμμετέχοντες κατακλύζονται από συναισθήματα αγάπης για την πατρίδα, υπερηφάνειας και ό,τι άλλο, και παρόλαυτα ο θεσμός παραμένει, διατηρούμενος σχεδόν παιδαριωδώς σε μια προσπάθεια να περισωθεί ή να προβληθεί (?) η εθνική συνείδηση και ο πατριωτισμός.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dark_kronos]

Για να εξηγουμαστε, δεν ειμαι κατα τον μαθητικων παρελασεων, αλλα ειμαι κατα των μαθητικων παρελασεων οπως γινονται σημερα... Δεν ξερω πως γινοντουσαν παλια, καθως δεν το εζησα, αλλα το παω στην παρελαση για να δειξω οτι ειμαι ψηλος/για να με βγαλει φοτογραφιες η μαμακα μου/γιατι θα ειμαι σημαιοφορος/γιατι με αναγκαζει ο γυμναστης μου/γιατι αν δεν παω να μου ριξουν τον βαθμο στην γυμναστικη κλπ, δεν μου κανουν... Αν ομως γινοτανε η παρελαση με οσα παιδια ηθελαν, γιατι νιωθουν την ιστορικη σημασια καπιας μερας και θελουν να ειναι μερος αυτης, τοτε για εμενα δεν παιζει ρολο, ειτε αυτο ειναι στρατος, ειτε σχολειο, ειτε εκλησια, ειτε αιρεση, ειτε συλογος, ειτε φροντιστιριο, ειτε προσκοποι ειτε δεν ξερω και εγω τι...

Οσο για το μιλιταριστικο η οχι χαρακτριρα, δεν με ενδιαφερει... Καλος η κακος ειμαστε σε μια γεωγραφικη-κοινωνικη-πολιτικη θεση που θελουμε δεν θελουμε πρεπει να εχουμε καπια μιλιταριστικα στοιχια. Και οσο και αν θα θελα να μην υπηρχαν πουθενα στρατοι και στρατιωτικη θεσμοι, απο την σιγμη που υπαρχουν αλλου θελω να υπαρχουν και εδω, γιατι πρωτιμο να ζω σε μια "ελευθερια" και μια "δημοκρατια" οπως αυτην που εχουμε, παρα σε μια "ελευθερια" που θα μου επιβαλουν οι Τουρκοι, οι Σκοπιανοι η δεν ξερω και εγω πιοι αλλοι...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rempeskes]

Οσο για το μιλιταριστικο η οχι χαρακτριρα, δεν με ενδιαφερει...

Λες τώρα,

που το να έχεις μακρύ μαλλί και μούσι
δεν συνιστά λόγο να μειωθούν οι βαθμοί σου,
ούτε στιγματίζεσαι
που δεν πηγαίνεις κατηχητικό.

Αν όντως είχες μεγαλώσει σε τέτοια μιλιταριστική κοινωνία
θα γινόσουν αντάρτης.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[WalkerYannis]

Κατ' αρχάς βλέπω πολλούς να έχουν μπερδέψει τη στρατιωτική με τη μαθητική παρέλαση.

Προσωπικά είμαι υπέρ της πρώτης, παρόλο που ποτέ δεν παρακολουθώ και κατά της δεύτερης.
Όχι, επειδή δε συμβαίνει σε άλλες χώρες, απλά τη θεωρώ περιττή. Κατανοώ όμως τις αντιδράσεις διαφόρων ακριτών μας που είναι υπέρ. Νοιώθουν λίγο κοντύτερα στο Ελληνικό κράτος. Είναι ίσως είναι ένα υποκατάστατό του . Αυτό είναι αρνητικό, βεβαίως αλλά σέβομαι τις ανησυχίες τους.

Η ελληνική παιδεία είναι τέτοια που σε περίπτωση που συμμετέχουν λίγοι και καλοί σε μια μαθητική παρέλαση, οι υπόλοιποι μαθητές αλλά και πολλοί καθηγητές θα τους αποκαλούν φυτά και σπαστικά, όπως συμβαίνει σε όσους χορεύουν παραδοσιακούς χορούς. Στην Ιρλανδία, φερ'ειπείν, το ενδιαφέρον των νέων για την παράδοσή τους θεωρείται καύχημα! Όσον αφορά τώρα τον εθνικισμό κα τον πατριωτισμό, θεωρώ τον πρώτο αρνητικό αλλά το δεύτερο ένα ευγενές συναίσθημα. Ειδικά το δεύτερο ισχύει όταν ασχολείσαι με τα κοινά. Για να ωφελήσεις κάτι πρέπει να το αγαπάς!

Τέλος για την ισοπέδωση της προσωπικότητας, αυτή ας θεωρείται δεδομένη από τη στιγμή που συμμετέχουμε σε μιαν ομάδα. Αυτό βέβαια εξαρτάται από εμάς! Πολλές φορές έχω έρθει σε σύγκρουση και έχω αποστασιοποιηθεί. Για να διευκρινίσω, λέγοντας ομάδα, εννοώ ακόμα και τα κοινόβια αναρχικών.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[PND]

το θεμα δεν ειναι αν το σχολειο τα πηγε καλα.το θεμα ειναι οτι οι παρελασεις μας κανουν στρατιωτακια επικρατει ρατσισμος.γτ οι ''καλοι''μαθητες να βαινουν μπροστα κ οι υπολοιποι να ακολουθουν?!γτ να υπαρχει καταταξη κατα υψος?!πολλες φορες μαθητες κ γονεις με εθνικιστικες αποπσεις διαφωνησαν στο να σηκωσει καποιο παιδι απο αλλη χωρα τι σημαια..γτ πρεπει να τιμαμαι τους διθεν επισημους χαιρετοντας κ γυριζοντας το κεφαλι ?!γτ να πηγαινουμε με ναζιστικο βημα κ να φοραμε στολες που ισοπεδωνουν το δικαιωμα στη διαφορετικοτητα?!τωρα για αυτους που συμφωνουν με τη παρελαση κ πιστεβουν σε κατι που ξεκινησε απο τον Ι.μεταξα κ τη Γερμανια του χιτλερ τιμαει αυτους που αγωνιστηκαν κ πεθαναν για την ελευθερια καταργει η ενταξει τι να πω....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[qwertyuiop]

Σου προτείνω Λεξικό Ελληνικής Γλώσσας του Μπαμπινιώτη για αρχή. Έπειτα, αν θες , έλα εδώ , και συζητάμε.



(και δε χρειάζεται να παπαγαλίζεις ό,τι ακούς)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[johngreek_mad]

Και εγω συμφωνω, προσωπικα το να κανω παρελαση δεν μου λεει απολυτως τιποτα! Θα τιμησω τους νεκρους κανοντας 3 λεπτα βολτα, εχοντας μια ψυχρολουσια και ακουγοντας τις γιαγιαδες αριστερα και δεξια να φωναζουν "ζητω, μπραβο, αξιος, κωστακηηηηη" και πηγαινοντας επειτα για καφε? δεν νομιζω...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Φιλιον_Τερας]

το θεμα δεν ειναι αν το σχολειο τα πηγε καλα.το θεμα ειναι οτι οι παρελασεις μας κανουν στρατιωτακια επικρατει ρατσισμος.γτ οι ''καλοι''μαθητες να βαινουν μπροστα κ οι υπολοιποι να ακολουθουν?!γτ να υπαρχει καταταξη κατα υψος?!πολλες φορες μαθητες κ γονεις με εθνικιστικες αποπσεις διαφωνησαν στο να σηκωσει καποιο παιδι απο αλλη χωρα τι σημαια..γτ πρεπει να τιμαμαι τους διθεν επισημους χαιρετοντας κ γυριζοντας το κεφαλι ?!γτ να πηγαινουμε με ναζιστικο βημα κ να φοραμε στολες που ισοπεδωνουν το δικαιωμα στη διαφορετικοτητα?!τωρα για αυτους που συμφωνουν με τη παρελαση κ πιστεβουν σε κατι που ξεκινησε απο τον Ι.μεταξα κ τη Γερμανια του χιτλερ τιμαει αυτους που αγωνιστηκαν κ πεθαναν για την ελευθερια καταργει η ενταξει τι να πω....

μα αυτος ειναι ο ρολος των παρελασεων. ειναι ενας τροπος πειθαρχισης και μαζοποιησης
-----------------------------------------

Σου προτείνω Λεξικό Ελληνικής Γλώσσας του Μπαμπινιώτη για αρχή. Έπειτα, αν θες , έλα εδώ , και συζητάμε.



(και δε χρειάζεται να παπαγαλίζεις ό,τι ακούς)

εσυ απο την αλλη ανοιξε το λεξικο για να μαθεις τι σημαινει επιχειρημα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[qwertyuiop]

Τώρα θα μου πει ο Φάνης ότι μόλις διάβασε το ποστ της αποπάνω σκέφτηκε "Α, αυτές είναι δικές τις σκέψεις, τις εξέφρασε γιατί τις πιστεύει και όχι γιατί άκουσε τον τάδε παπαροζούμη της αριστεράς στο τάδε κανάλι" και θα πάω να πηδήξω από κάπου ψηλά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[domenica7]

το θεμα δεν ειναι αν το σχολειο τα πηγε καλα.το θεμα ειναι οτι οι παρελασεις μας κανουν στρατιωτακια επικρατει ρατσισμος.γτ οι ''καλοι''μαθητες να βαινουν μπροστα κ οι υπολοιποι να ακολουθουν?!γτ να υπαρχει καταταξη κατα υψος?!πολλες φορες μαθητες κ γονεις με εθνικιστικες αποπσεις διαφωνησαν στο να σηκωσει καποιο παιδι απο αλλη χωρα τι σημαια..γτ πρεπει να τιμαμαι τους διθεν επισημους χαιρετοντας κ γυριζοντας το κεφαλι ?!γτ να πηγαινουμε με ναζιστικο βημα κ να φοραμε στολες που ισοπεδωνουν το δικαιωμα στη διαφορετικοτητα?!τωρα για αυτους που συμφωνουν με τη παρελαση κ πιστεβουν σε κατι που ξεκινησε απο τον Ι.μεταξα κ τη Γερμανια του χιτλερ τιμαει αυτους που αγωνιστηκαν κ πεθαναν για την ελευθερια καταργει η ενταξει τι να πω....

1)Η παρέλαση είναι ένας τρόπος να τιμήσουμε αυτούς που θυσιάστηκαν για να υπάρχει σήμερα η Ελλάδα .Όποιος επιθυμεί και το αισθάνεται μπορεί να συμμετέχει.Χωρίς να του αποκλείει κανείς να τιμήσει και με όποιο άλλο τρόπο θεωρεί καλό τη μνήμη τους.
2)Η φύση μιας παρέλασης επιβάλλει μια στοιχειώδη οργάνωση.Για οπτικούς λόγους έχει καθιερωθεί να στοιχιζόμαστε κατα ύψος.Αξιοκρατικά οι αριστούχοι προπορεύονται ως ένα είδος επιβράβευσης της πρόοδους τους. Η ομοιόμορφη ενδυμασία δεν στοχεύει στην μαζοποίηση,ούτε στην κατάργηση του δικαιώματος στην διαφορετικότητα αλλά στην ύπαρξη πάλι οπτικής συνοχής καθώς και στο να προσδόσει πιο επίσημο εθνικό χαρακτήρα τιμώντας τα χρώματα της γαλανόλευκης.
3)Όσον αφορά το χαιρετισμό των επισήμων θα συμφωνήσω οτι είναι γελοίο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.