Θα ξαναδίνατε πανελλήνιες;

[imyrcarn]

εάν επιθυμείτε, αιτιολογήστε την απάντησή σας.

 

[Eclipse]

Ναι, αν είχα συγκεκριμένο στόχο αλλα δεν τα καταφερνα, φυσικά και θα ξαναεδινα. Αν βλέπεις οτι δεν έχεις δωσει το 100% φέτος, σκέψου για του χρονου.

 

[Viedo]

Οχι, για κανέναν λόγο προσωπικά δεν θα έδινα ξανά Πανελλήνιες. Πραγματικά συγχαίρω τα άτομα που δίνουν 2η, 3η φορά. Θεωρώ ότι είναι μια διαδικασία εξουθενωτική και δεν θα ήθελα να την ξανά βιώσω.

Αν δεν κατάφερνα να περάσω στην σχολή που επιθυμούσα, θα πήγαινα σε κάποιο πανεπιστήμιο ιδιωτικό στο εξωτερικό ή θα ακολουθούσα κάποια άλλη σχολή νομίζω.

 

[Guest 454371]

Θα συμφωνήσω με το Viedo. Είναι ένας χρόνος αρκετά απαιτητικός και ρίσκου , για να σπαταληθεί για ακόμα μια ευκαιρία που λέμε...

Άλλωστε, πλεον νομίζω είναι και της μόδας, να πηγαίνουν αρκετοί στο ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ αντί να σπαταλήσουν καποιο εξτρα χρονικό διάστημα για να δώσουν πανελλήνιες.

ΟΧΙ δεν θα ξαναέδινα. Χίλιος φορές κατατακτήριες που είναι πιο δύσκολες και με λιγότερο ποσοστό, παρά το άγχος των πανελληνίων.

 

[Katerinaev]

Ενας λόγος που ξαναεδωσα ήταν γιατί δεν ήμουν πολύ ενημερωμένη για τις σπουδές στο εξωτερικό και δεν αισθανόμουν απόλυτα έτοιμη να φύγω σε μια ξένη χώρα. Ένας δεύτερος λόγος ήταν ότι δεν ήθελα να επιτρέψω σε αυτό που μου στοίχισε την εισαγωγή στη σχολη της επιθυμίας μου, να μου αλλάξει τελειως τα σχέδια. Τελικά το μετανιώνω. Εντούτοις Θα ήθελα πολύ να μιλήσω με κάποιον που έχει δώσει 3 και 4 φορές πανελλήνιες

 

[Guest 454371]

Ενας λόγος που ξαναεδωσα ήταν γιατί δεν ήμουν πολύ ενημερωμένη για τις σπουδές στο εξωτερικό και δεν αισθανόμουν απόλυτα έτοιμη να φύγω σε μια ξένη χώρα. Ένας δεύτερος λόγος ήταν ότι δεν ήθελα να επιτρέψω σε αυτό που μου στοίχισε την εισαγωγή στη σχολη της επιθυμίας μου, να μου αλλάξει τελειως τα σχέδια. Τελικά το μετανιώνω. Εντούτοις Θα ήθελα πολύ να μιλήσω με κάποιον που έχει δώσει 3 και 4 φορές πανελλήνιες

κοιτα είναι μερικές φορές και τα απωθημένα στη ζωή. Είχα συμμαθητή που ήθελε ΤΡΕΛΑ το παιδαγωγικό. Μιλάμε για απωθημένο ετών. Τελικά πέρασε με την 3η. Εγώ αυτά τα άτομα τα παραδέχομαι και γενικά μου αρέσει η τρέλα που έχουν με αυτό που κυνηγάνε. Απλά, αν με γυρνούσες πίσω στο χρόνο οχι δεύτερη φορά αλλά ούτε πρώτη δενν θα έδινα και να κάτσω στην Ελλάδα. Θα εφάρμοζα τη τακτική που κάνουν πλεον οι περισσότεροι νέοι υποψήφιοι διαχρονικά. ΔΕΝ δίνω πανελλήνιε--> Μαζέυω τα χρήματα Α-Β-Γ λυκείου , βαράω και ένα ιελτς και φεύγω στο Εξωτερικό όπου οι σπουδές στα περισσότερα κράτη είναι 3ετείς. Τώρα εδώ θα φας άγχος, πίεση, χρήμα για τις πανελλήνιες, θα περάσεις σε μια σχολή και ΑΝ περάσεις εκεί που θες και όταν με το καλό αποφοιτήσεις δεν θα μας περιμένει καμία εταιρεία έξω από το Πανεπιστήμιο όπως είναι στο Εξωτερικό με το networking, αλλά περιμένει ο ΟΑΕΔ.

 

[eukleidhs1821]

δευτερη φορα πανελλαδικες δινουν οσοι δεν πετυχαν σε σχολη της αρεσκειας τους την πρωτη οποτε γτ τους κατακρινετε.βεβαια εγω θα προτιμουσα μια λυση λιγοτερο ψυχοφθορα δηλαδη τραβα σπουδασε εκει που περασες και μετα κατατακτηριες για εκει που θες δηλαδη 2 πτυχια στο τσεπακι και γτ οχι λενε ολα για καποιο λογο γινονται οποτε και η πρωτη σχολη που περνας μπορει να σου αρεσει μετα

 

[Giii]

εγω παιδια ξαναδινω...ενας απο τους λγους ειναι οτι την πρωτη φορα πηγα απροετοίμαστος σχεδον και εγραψα ενα 12375 και θελω τωρα με κανονικη προετοιμασια να δω ποσο θα γραψω και νταξει ενας αλλο λογος ειναι γτ ηθελα να μπω σε ενα αλλο τμημα οπως της λογιστικης στο οπα η τα τραπεζικα στο παπει...ειναι οντως ψυχοφθόρο αλλα πιστευω αξιζει την προσπαθεια!βεβαια αν εχει καποιος την οικονομικη δυνατοητα και εχει ορεξη να ριξει δουλεια το εξωτερικο ειναι πολυ καλη επιλογη οχι μονο για δουλεια αλλα και για σπουδες!αλλα γενικα ειμαι της αποψης οτι οποιος εχει το work ethic δεν παει χαμενος

 

[Samael]

Δεν θα έλεγα οτι τα πράγματα είναι τόσο τραγικά όσο τα παρουσιάζετε στο ψυχολογικό κομμάτι, εκτός εαν γενικά είστε αγχώδεις χαρακτήρες. Εαν κάποιος έχει κάνει την προετοιμασία του σωστά και έχει αυτοπεποίθηση στις γνώσεις και τις ικανότητες του,δεν βλέπω τον λόγο που την 2η φορά θα νιώθει οτι είναι κάτι ψυχοφθόρο .

Απλά οι μεγάλοι περνάνε το μήνυμα οτι είναι το πιο σημαντικό και τρομερό γεγονός πάνω στην πλανήτη,ενώ είναι απλά ένας χρόνος σαν όλους τους άλλους. Η μόνη διαφορά είναι οτι βάζεις στόχο και οτι αποκτάς συστηματικότητα-πράγματα που ούτως η άλλως χρειάζονται για να βγάλει κάποιος το πανεπιστήμιο στα στανταρ έτη χωρίς να χρωστάει .

 

[Giii]

Δεν θα έλεγα οτι τα πράγματα είναι τόσο τραγικά όσο τα παρουσιάζετε στο ψυχολογικό κομμάτι, εκτός εαν γενικά είστε αγχώδεις χαρακτήρες. Εαν κάποιος έχει κάνει την προετοιμασία του σωστά και έχει αυτοπεποίθηση στις γνώσεις και τις ικανότητες του,δεν βλέπω τον λόγο που την 2η φορά θα νιώθει οτι είναι κάτι ψυχοφθόρο .

Απλά οι μεγάλοι περνάνε το μήνυμα οτι είναι το πιο σημαντικό και τρομερό γεγονός πάνω στην πλανήτη,ενώ είναι απλά ένας χρόνος σαν όλους τους άλλους. Η μόνη διαφορά είναι οτι βάζεις στόχο και οτι αποκτάς συστηματικότητα-πράγματα που ούτως η άλλως χρειάζονται για να βγάλει κάποιος το πανεπιστήμιο στα στανταρ έτη χωρίς να χρωστάει .

συμφωνω το ψυχοφθόρο το ειπα γιατι οι φιλοι σου πχ θα καλοπερνανε θα εχουν χρονο ενω εσυ εχεις μπει σε ενα προγραμμα...αυτο λενε τουλαχιστον εγω δεν εχω τετοια θεματα

 

[Samael]

συμφωνω το ψυχοφθόρο το ειπα γιατι οι φιλοι σου πχ θα καλοπερνανε θα εχουν χρονο ενω εσυ εχεις μπει σε ενα προγραμμα...αυτο λενε τουλαχιστον εγω δεν εχω τετοια θεματα

Ααχ...Μπορώ να σου εγγυηθώ οτι ένα τεράστιο μέρος αυτών των φίλων θα πέσουν στις εξής περιπτώσεις:

-> Ίσως δεν νοιάζονται για τις σπουδές τους και απλά πάνε όπου πέρασαν. Οι περισσότεροι απο αυτούς δεν ξέρουν καν τι μαθήματα έχει στο 1ο εξάμηνο η σχολή τους.
-> Ίσως τον 1ο χρόνο θα ξύνονται για να "ξεκουραστούν απο τις πανελλήνιες".
->Ίσως ανακαλύψουν οτι δεν τους αρέσει η σχολή και κάποιοι ίσως την παρατήσουν κιόλας.
->Ίσως ανακαλύψουν πόσο κόπο ενδεχομένως να θέλει η σχολή τους για να βγει,και τον οποίο ενδεχομένως να μην ήταν πρόθυμοι να επενδύσουν.
->Ίσως κάποια στιγμή αμελήσουν την σχολή και αρχίσουν να χρωστάνε πάρα πολλά με αποτέλεσμα να αργήσουν να τελειώσουν.
->Ίσως χρειαστεί να δουλέψουν για να βγουν οικονομικά, και θα είναι με την ψυχή στο στόμα για να τα προλαβαίνουν όλα.
->Ίσως τους τύχει ένα θέμα υγείας ή ένας πολύ κακός καθηγητής ,που θα τους κρατήσει πίσω στο πρόγραμμα τους.

Προφανώς υπάρχουν και αρκετοί που θα τα πάνε εξαιρετικά και δεν θα πέσουν απαραίτητα σε καμία απο αυτές τις κατηγορίες αλλά...το point μου είναι άλλο. Η ζωή δεν είναι μια ωραία ευθεία ούτε η φοιτητική ζωή ρόδινη επειδή έτσι την παρουσιάζουμε πάντα. Έχει σκαμπανεβάσματα και μάλιστα μεγάλα. Πρέπει απλά να προσπαθούμε για το καλύτερο και για αυτά που μας κάνουν χαρούμενους, τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες. Οι άλλοι μπορεί να πουλάνε μια πολύ γαμάτη ζωή στους γύρω τους, αλλά δεν σημαίνει οτι έτσι είναι ,επειδή αυτό θέλουν να δείχνουν. Κάποιες φορές οι άλλοι θα είναι πιο μπροστά και άλλες φορές η ζωή θα τα φέρει τούμπα και θα είμαστε εμείς. Ότι και να γίνει σημασία έχει να προσπαθείς για αυτό που θέλεις και να μην κολλάς σε λεπτομέρειες .

 

[imyrcarn]

Δεν θα έλεγα οτι τα πράγματα είναι τόσο τραγικά όσο τα παρουσιάζετε στο ψυχολογικό κομμάτι, εκτός εαν γενικά είστε αγχώδεις χαρακτήρες. Εαν κάποιος έχει κάνει την προετοιμασία του σωστά και έχει αυτοπεποίθηση στις γνώσεις και τις ικανότητες του,δεν βλέπω τον λόγο που την 2η φορά θα νιώθει οτι είναι κάτι ψυχοφθόρο .

Απλά οι μεγάλοι περνάνε το μήνυμα οτι είναι το πιο σημαντικό και τρομερό γεγονός πάνω στην πλανήτη,ενώ είναι απλά ένας χρόνος σαν όλους τους άλλους. Η μόνη διαφορά είναι οτι βάζεις στόχο και οτι αποκτάς συστηματικότητα-πράγματα που ούτως η άλλως χρειάζονται για να βγάλει κάποιος το πανεπιστήμιο στα στανταρ έτη χωρίς να χρωστάει .

Δεν θα έλεγα οτι τα πράγματα είναι τόσο τραγικά όσο τα παρουσιάζετε στο ψυχολογικό κομμάτι, εκτός εαν γενικά είστε αγχώδεις χαρακτήρες. Εαν κάποιος έχει κάνει την προετοιμασία του σωστά και έχει αυτοπεποίθηση στις γνώσεις και τις ικανότητες του,δεν βλέπω τον λόγο που την 2η φορά θα νιώθει οτι είναι κάτι ψυχοφθόρο .

Απλά οι μεγάλοι περνάνε το μήνυμα οτι είναι το πιο σημαντικό και τρομερό γεγονός πάνω στην πλανήτη,ενώ είναι απλά ένας χρόνος σαν όλους τους άλλους. Η μόνη διαφορά είναι οτι βάζεις στόχο και οτι αποκτάς συστηματικότητα-πράγματα που ούτως η άλλως χρειάζονται για να βγάλει κάποιος το πανεπιστήμιο στα στανταρ έτη χωρίς να χρωστάει .

δηλαδή, όταν εννοείς ότι είναι σαν κάθε χρόνο, εννοείς ότι είναι σαν τις εξετάσεις που δίνουμε από το γυμνάσιο μέχρι σήμερα? έτσι ένας μαθητής μπορεί να ανταπε

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 2 Φεβρουαρίου 2021

συγγνώμη για πριν, το παραθέτω εδώ! δηλαδή, όταν εννοείς ότι είναι σαν κάθε χρόνο, εννοείς ότι είναι σαν τις εξετάσεις που δίνουμε από το γυμνάσιο μέχρι σήμερα? έτσι, ένας μαθητής μπορεί να ανταπεξέλθει, εξίσου, καλά?

 

[Samael]

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 2 Φεβρουαρίου 2021

συγγνώμη για πριν, το παραθέτω εδώ! δηλαδή, όταν εννοείς ότι είναι σαν κάθε χρόνο, εννοείς ότι είναι σαν τις εξετάσεις που δίνουμε από το γυμνάσιο μέχρι σήμερα? έτσι, ένας μαθητής μπορεί να ανταπεξέλθει, εξίσου, καλά?

Σε επίπεδο διεξαγωγής ; Ναι, δεν κάνεις κάτι διαφορετικό, διαγώνισμα λύνεις και εκεί όπως στις τελικές στο σχολείο κάθε χρόνο, ακριβώς όπως στο γυμνάσιο. Προφανώς με άγνωστους επιτηρητές και λίγη παραπάνω επισημότητα στην ταυτοποίηση αλλά αυτό δεν αλλάζει τίποτα στην ουσία του πράγματος. Αλλά όταν απο την 1η γυμνασίου ακούς εκεί κάτι παιχταράδες που προετοιμάζονται και καλά με ιδιαίτερα και σκοτώνονται στο διάβασμα για να είναι έτοιμοι για τις πανελλήνιες(που είναι σε 6 χρόνια ξέρω'γω) είναι λογικό όταν έρθει η ύστατη στιγμή να νιώθεις οτι δεν πας να γράψεις ένα διαγώνισμα αλλά οτι πας στο σφαγείο .

Μην πιστεύετε και μην ακούτε τίποτα απο τους γύρω σας. Όσοι δίνετε ή θα δώσετε, δοκιμάστε οι ίδιοι να δείτε πως είναι τα πράγματα και σχηματίστε δική σας άποψη και γνώμη, αυτό είναι πάντα το καλύτερο. Προσωπικά όσοι ήξερα και έλεγαν πολλά ,έγραψαν λίγα πράγματα στο τέλος και όσοι δεν έλεγαν τίποτα όλο τον χρόνο έγραψαν πολύ καλά. Αυτό λέει πολλά...

 

[RafAspa94]

Να ξανά βιώσω δηλαδή όλο το άγχος που βίωσα πριν 9 χρόνια; Ευχαριστώ πολύ, αλλά δεν θα πάρω. Εκείνη χρονιά ήταν η χειρότερη περίοδος. Διάβασμα, άγχος, να μπαίνεις στη διαδικασία αποστήθισης, να ξεχνάς αυτά που μάθαινες, άντε πίσω δυο κεφάλαια για επανάληψη, θυμός, κλάμα. Άσε που δεν ευχαριστιέσαι τη διαδικασία της μάθησης έτσι. Προφανώς και δεν θα επέλεγα να τα ξανά ζήσω!
Αν ήταν να επιλέξω ανάμεσα σε κατατακτήριες και πανελλήνιες, θα επέλεγα κατατακτήριες.

 

[Giii]

εγω τις βλεπω απλα σαν ενα μεσο να σπουδασω κατι που μου αρεσει...ειδικα τωρα που δινω δευτερη φορα διαχειριζομαι το αγχος πολυ καλυτερα...ειναι εξετασεις που απαιτουν ψυχικη δυναμη αλλα οχι τοσο απο την φυση τους αλλα απο το κλιμα που εχει δημιουργηθει γυρω απο αυτες

 

[Κλημεντίνη]

Ενας λόγος που ξαναεδωσα ήταν γιατί δεν ήμουν πολύ ενημερωμένη για τις σπουδές στο εξωτερικό και δεν αισθανόμουν απόλυτα έτοιμη να φύγω σε μια ξένη χώρα. Ένας δεύτερος λόγος ήταν ότι δεν ήθελα να επιτρέψω σε αυτό που μου στοίχισε την εισαγωγή στη σχολη της επιθυμίας μου, να μου αλλάξει τελειως τα σχέδια. Τελικά το μετανιώνω. Εντούτοις Θα ήθελα πολύ να μιλήσω με κάποιον που έχει δώσει 3 και 4 φορές πανελλήνιες

Νόμιζα θα ήταν πιο χαρούμενη αυτή η απάντηση μια που στην τελική πέτυχες έναν πολύ υψηλό στόχο .
Ίσως παίζει ρόλο που συνέχισε ο εγκλεισμός .

 

[Ryuzaki]

Πανελλήνιες θα ξαναέδινα άαανετα. Έχω καλές αναμνήσεις από εκείνη τη χρονιά.

Κατατακτήριες, που εν τέλη ξανάδωσα, ποτέ.

 

[iminspain]

Εγώ πάντα έλεγα πως αν δεν περνούσα εκεί που ήθελα θα ξαναεδινα. Ευτυχώς πέρασα σε μια από τις επιθυμητές επιλογές μου και όσο περνάει ο καιρός σκέφτομαι ότι τελικά δεν θα ήθελα να ξαναπεράσω αυτήν την διαδικασία με τίποτα

 

[Giii]

εγω σκεφτειτε οταν δεν μπηκα εκει που ηθελα την πρωτη φορα ουτε που μου περναγε οι σκεψη να ξαναδώσω τωρα υστερα απο 2 χρονια τωρα με την πανδημια το βρηκα ευκαιρια

 

[Katerinaev]

Νόμιζα θα ήταν πιο χαρούμενη αυτή η απάντηση μια που στην τελική πέτυχες έναν πολύ υψηλό στόχο .
Ίσως παίζει ρόλο που συνέχισε ο εγκλεισμός .

Μετανιώνω που παραμένω σε αυτήν την χώρα παρα τις παροτρύνσεις των δικών μου. Μετανιώνω που φοβόμουν να φύγω μακριά από τους φιλους μου και ολους τους δικουσ Μου ανθρώπους. Το ότι η πρώτη μου μέρα στην σχολη των «ονείρων» μου ήταν μπροστά από μια οθόνη υπολογιστή είναι κάτι που με λυπεί αλλά δεν φταιω εγώ για να μετανιώσω. Σε οποιοδήποτε πανεπιστήμιο και να ήμουν στην ίδια κατάσταση θα βρισκόμουν.