fockos
Επιφανές μέλος
Ο fockos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει από Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 15.204 μηνύματα.

04-05-16

22:44
Το θέμα αυτό το άνοιξα με αφορμή τις πανελλαδικές που πλησιάζουν και να τις συσχετίσω με τις έννοια επιτυχία ή αποτυχία τα οποία είναι απόλυτα σχετικά και εξαρτάται κάθε φορά από την περίπτωση.
1) Ένα παιδί που έχει γονείς που δε μπήκαν στο πανεπιστήμιο μάλλον θα θεωρηθεί επιτυχία να μπει σε ένα ΤΕΙ και οι γονείς θα είναι περήφανοι για τις επιδόσεις του παιδιού τους ακόμα και αν αυτό έγραψε 11-12.
2) Ένα παιδί με γονείς ιατρούς (ή δικηγόρους) θα θεωρηθεί πολλές φορές (όχι πάντα επιτυχία) το παιδί να περάσει ιατρική (ή νομική)
3) Ένα παιδί με γονείς καθηγητές πανεπιστημίου δε θα θεωρηθεί από τους γονείς του επιτυχία να περάσει σε πανεπιστήμιο αλλά να αριστεύσει σε αυτό και να γίνει καθηγητής.
4) Ένω υπάρχουν και γονείς που θεωρούν άχρηστο το πανεπιστήμιο και θεωρούν επιτυχία αν το παιδί τους βρει δουλειά ως υπάλληλος κάπου ή ασχοληθεί με τον πρωταθλητισμό
Πρόβλημα υπάρχει αν το παιδί έχει διαφορετικά μυαλά από τους γονείς του (π.χ. δε θέλω να γίνω καθηγητής πανεπσιτημίου θέλω να ανοίξω εταιρία μετά το προπτυχιακό μου). Ή δε θέλω να ακαδημαική καριέρα θέλω οικογένεια
Με αυτή την λογικη΄μπορεί ένα παιδί να γράψει το μεγαλύτερο βαθμό στην τάξη του και να θεωρηθεί από τους γονεις του αποτυχημένο ενώ τα άλλα παιδιά με βαθξμούς 11-12 να θεωρούν επιστήμονες από τους γονείς τους.
Τι γνώμη έχετε για αυτό.
Τι γνώμη έχετε για αυτό
1) Ένα παιδί που έχει γονείς που δε μπήκαν στο πανεπιστήμιο μάλλον θα θεωρηθεί επιτυχία να μπει σε ένα ΤΕΙ και οι γονείς θα είναι περήφανοι για τις επιδόσεις του παιδιού τους ακόμα και αν αυτό έγραψε 11-12.
2) Ένα παιδί με γονείς ιατρούς (ή δικηγόρους) θα θεωρηθεί πολλές φορές (όχι πάντα επιτυχία) το παιδί να περάσει ιατρική (ή νομική)
3) Ένα παιδί με γονείς καθηγητές πανεπιστημίου δε θα θεωρηθεί από τους γονείς του επιτυχία να περάσει σε πανεπιστήμιο αλλά να αριστεύσει σε αυτό και να γίνει καθηγητής.
4) Ένω υπάρχουν και γονείς που θεωρούν άχρηστο το πανεπιστήμιο και θεωρούν επιτυχία αν το παιδί τους βρει δουλειά ως υπάλληλος κάπου ή ασχοληθεί με τον πρωταθλητισμό
Πρόβλημα υπάρχει αν το παιδί έχει διαφορετικά μυαλά από τους γονείς του (π.χ. δε θέλω να γίνω καθηγητής πανεπσιτημίου θέλω να ανοίξω εταιρία μετά το προπτυχιακό μου). Ή δε θέλω να ακαδημαική καριέρα θέλω οικογένεια
Με αυτή την λογικη΄μπορεί ένα παιδί να γράψει το μεγαλύτερο βαθμό στην τάξη του και να θεωρηθεί από τους γονεις του αποτυχημένο ενώ τα άλλα παιδιά με βαθξμούς 11-12 να θεωρούν επιστήμονες από τους γονείς τους.


Τι γνώμη έχετε για αυτό.
Τι γνώμη έχετε για αυτό
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Kirdou
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Kirdou αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος. Έχει γράψει 1.095 μηνύματα.

04-05-16

22:46
Επιτυχια με λαχταααρα να σε νοιαζομαι αποτυχια δυστυχως να σε μοιραζομαι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
din@!!
Δραστήριο μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια και μας γράφει από Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 403 μηνύματα.

04-05-16

22:59
Η πανελλήνιες από μόνες τους δεν αποτελούν την απόλυτη επιτυχία ή αποτυχία. Επίσης οποιοσδήποτε γονιός που θεωρεί οτι το παιδί του είναι μια αποτυχία επειδή δεν πέρασε στις πανελλήνιες μάλλον έχει πολλά απωθημένα. Αντίστοιχα, γονείς που τα παιδιά τους περνάνε σε μια σχολή αλλά δεν είναι "ιατρική ή νομική", και για αυτό τα θεωρούν αποτυχημένα, μάλλον έχουν καποιο κόμπλεξ. Νομίζω μόνο το ίδιο το άτομο, με την ψυχραιμία που του παρέχει ο χρόνος μπορεί να πει εκ των υστέρων "ναι, πέτυχα στις πανελλήνιες" ή "οχι, δεν πετυχα, μπορούσα να κανω κάτι παρπάνω". Σε καμία περίπτωση όμως μια επιτυχία στις πανελλήνιες δεν εξασφαλίζει επιτυχία στην ζωή (και το αντίστροφο).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DumeNuke
Τιμώμενο Μέλος
Ο DumeNuke αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής και μας γράφει από Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4.125 μηνύματα.

05-05-16

11:25
Η έννοια της επιτυχίας και της αποτυχίας σχετίζονται άμεσα με τη θέσπιση προσωπικών στόχων και άρα την προσπάθεια για την επίτευξη τους. Επιτυχημένος είναι αυτός ο οποίος ξέρει να ιεραρχήσει τους στόχους του, δουλεύει για να του πετύχει και τους ολοκληρώνει. Αντίθετα, επιτυχημένος θεωρείται από τρίτους αυτός ο οποίος πετυχαίνει τους στόχους που έχουν βάλει οι τρίτοι στους εαυτούς. Δηλαδή:
Είμαι μαθητής τρίτης λυκείου, δίνω πανελλήνιες και θέλω να επιτύχω την εισαγωγή μου στο τμήμα των Πολιτικών Μηχανικών (τελευταία βάση 16.000-). Η μητέρα μου είναι καθηγήτρια και θέλει να συγκεντρώσω βαθμολογία της τάξης των 18.000+ μορίων.
Αν εγώ συγκεντρώσω 18.500 μόρια και περάσω στη σχολή μου, είμαι επιτυχημένος και ταυτόχρονα θεωρούμαι και επιτυχημένος.
Αν όμως συγκεντρώσω μόλις 16.500 μόρια, τότε είμαι επιτυχημένος, καθώς έχω επιτύχει τον προσωπικό μου στόχο, να επιτύχω εισαγωγή στο τμήμα της επιθυμίας μου. Ωστόσο δεν θεωρούμαι επιτυχημένος, τουλάχιστον όχι για τη μητέρα μου, που επιθυμούσε συνολική βαθμολογία της τάξης των 18.000 μορίων.
Το παραπάνω έχει εφαρμογή στο ευρύτερο σύνολο της κοινωνίας: Ο καθένας μας θεωρεί διαφορετικά άτομα επιτυχημένα, γιατί έχουν αγαθά που ο καθένας μας θέλει. Θεωρούμε επιτυχημένο τον Bill Gates, γιατί έχει έναν μεγάλο επιχειρησιακό κολοσσό και ζει μια εύπορη ζωή, τον Μαζωνάκη γιατί έχει κοινωνική καταξίωση στα μάτια των φαν της Ελληνικής μουσικής, τη Μητέρα Τερέζα γιατί αποτελεί ένα όνομα παγκοσμίως γνωστό και αναγνωρισμένο κτλπ. Δεν ξέρουμε αν αυτοί οι άνθρωποι είναι όντως επιτυχημένοι, καθώς δεν ξέρουμε τι στόχους έχουν θέσει στους εαυτούς τους και αν τους έχουν πετύχει. Τους θεωρούμε ωστόσο επιτυχημένους, γιατί έχουν πετύχει πράγματα που θέλουμε εμείς οι ίδιοι να πετύχουμε. Αποτελούν, δηλαδή, πρότυπα και είδωλα. Εκφράζουν μια ιδιότητα, μια κατάσταση που θέλουμε να πετύχουμε εμείς στο μέλλον.
Από αυτή τη διαφοροποίηση πιστεύω ότι πηγάζει το μεγαλύτερο πρόβλημα των Πανελλήνιων: Ότι το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και η Ελληνική οικογένεια, μέσα σε 18 χρόνια δεν έχει καταφέρει να διδάξει στον υποψήφιο πώς να θέτει στόχους. Αν ένα παιδί θέλει να περάσει στην Χ σχολή, το καταφέρει και νιώθει αποτυχημένο, γιατί απογοητεύτηκαν οι γονείς του, ΔΕΝ είχε στόχο τη Χ σχολή. Είχε στόχο τη Χ σχολή, γιατί με αυτόν τον τρόπο θα ικανοποιήσει τους γονείς τους. Επιτρέπει, δηλαδή, τους γονείς του να θέτουν τους προσωπικούς του στόχους.
Με άλλα λόγια, δεν εργάζεται για να είναι επιτυχημένος. Εργάζεται για να θεωρείται επιτυχημένος. Επιθυμεί να τον αναγνωρίζουν οι άλλοι για επιτυχόντα και όχι να αναγνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του ως τέτοιο.
Επομένως, το πρόβλημα δεν είναι ο θεσμός των Πανελληνίων. Το πρόβλημα είναι πώς για πολλούς υποψηφίους έχει διαστρεβλωθεί ο θεσμός αυτός. Ο στόχος στις Πανελλήνιες είναι η συγκέντρωση βαθμολογίας ικανής, ώστε να σου εξασφαλίσει την εισαγωγή στη σχολή της επιθυμίας σου, με απώτερο σκοπό την είσοδο στην αγορά εργασίας σε ένα επάγγελμα που θα ανταποκρίνεται στην προσωπικότητα του υποψηφίου. Ο στόχος, δηλαδή, είναι η σχολή και τα επαγγελματικά δικαιώματα που αυτή προσφέρει. Δεν είναι ούτε η ικανοποίηση των γονιών, ούτε η απόκτηση καταξίωσης από την κοινωνία, λόγω εισαγωγής σε σχολή που θεωρείται "υψηλών προδιαγραφών".
Είμαι μαθητής τρίτης λυκείου, δίνω πανελλήνιες και θέλω να επιτύχω την εισαγωγή μου στο τμήμα των Πολιτικών Μηχανικών (τελευταία βάση 16.000-). Η μητέρα μου είναι καθηγήτρια και θέλει να συγκεντρώσω βαθμολογία της τάξης των 18.000+ μορίων.
Αν εγώ συγκεντρώσω 18.500 μόρια και περάσω στη σχολή μου, είμαι επιτυχημένος και ταυτόχρονα θεωρούμαι και επιτυχημένος.
Αν όμως συγκεντρώσω μόλις 16.500 μόρια, τότε είμαι επιτυχημένος, καθώς έχω επιτύχει τον προσωπικό μου στόχο, να επιτύχω εισαγωγή στο τμήμα της επιθυμίας μου. Ωστόσο δεν θεωρούμαι επιτυχημένος, τουλάχιστον όχι για τη μητέρα μου, που επιθυμούσε συνολική βαθμολογία της τάξης των 18.000 μορίων.
Το παραπάνω έχει εφαρμογή στο ευρύτερο σύνολο της κοινωνίας: Ο καθένας μας θεωρεί διαφορετικά άτομα επιτυχημένα, γιατί έχουν αγαθά που ο καθένας μας θέλει. Θεωρούμε επιτυχημένο τον Bill Gates, γιατί έχει έναν μεγάλο επιχειρησιακό κολοσσό και ζει μια εύπορη ζωή, τον Μαζωνάκη γιατί έχει κοινωνική καταξίωση στα μάτια των φαν της Ελληνικής μουσικής, τη Μητέρα Τερέζα γιατί αποτελεί ένα όνομα παγκοσμίως γνωστό και αναγνωρισμένο κτλπ. Δεν ξέρουμε αν αυτοί οι άνθρωποι είναι όντως επιτυχημένοι, καθώς δεν ξέρουμε τι στόχους έχουν θέσει στους εαυτούς τους και αν τους έχουν πετύχει. Τους θεωρούμε ωστόσο επιτυχημένους, γιατί έχουν πετύχει πράγματα που θέλουμε εμείς οι ίδιοι να πετύχουμε. Αποτελούν, δηλαδή, πρότυπα και είδωλα. Εκφράζουν μια ιδιότητα, μια κατάσταση που θέλουμε να πετύχουμε εμείς στο μέλλον.
Από αυτή τη διαφοροποίηση πιστεύω ότι πηγάζει το μεγαλύτερο πρόβλημα των Πανελλήνιων: Ότι το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και η Ελληνική οικογένεια, μέσα σε 18 χρόνια δεν έχει καταφέρει να διδάξει στον υποψήφιο πώς να θέτει στόχους. Αν ένα παιδί θέλει να περάσει στην Χ σχολή, το καταφέρει και νιώθει αποτυχημένο, γιατί απογοητεύτηκαν οι γονείς του, ΔΕΝ είχε στόχο τη Χ σχολή. Είχε στόχο τη Χ σχολή, γιατί με αυτόν τον τρόπο θα ικανοποιήσει τους γονείς τους. Επιτρέπει, δηλαδή, τους γονείς του να θέτουν τους προσωπικούς του στόχους.
Με άλλα λόγια, δεν εργάζεται για να είναι επιτυχημένος. Εργάζεται για να θεωρείται επιτυχημένος. Επιθυμεί να τον αναγνωρίζουν οι άλλοι για επιτυχόντα και όχι να αναγνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του ως τέτοιο.
Επομένως, το πρόβλημα δεν είναι ο θεσμός των Πανελληνίων. Το πρόβλημα είναι πώς για πολλούς υποψηφίους έχει διαστρεβλωθεί ο θεσμός αυτός. Ο στόχος στις Πανελλήνιες είναι η συγκέντρωση βαθμολογίας ικανής, ώστε να σου εξασφαλίσει την εισαγωγή στη σχολή της επιθυμίας σου, με απώτερο σκοπό την είσοδο στην αγορά εργασίας σε ένα επάγγελμα που θα ανταποκρίνεται στην προσωπικότητα του υποψηφίου. Ο στόχος, δηλαδή, είναι η σχολή και τα επαγγελματικά δικαιώματα που αυτή προσφέρει. Δεν είναι ούτε η ικανοποίηση των γονιών, ούτε η απόκτηση καταξίωσης από την κοινωνία, λόγω εισαγωγής σε σχολή που θεωρείται "υψηλών προδιαγραφών".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
methexys
Τιμώμενο Μέλος
Η methexys αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Πτυχιούχος του τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Θεσσαλίας και μας γράφει από Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 9.105 μηνύματα.

05-05-16

14:36
Οι πανελλήνιες δεν σημαίνουν τίποτα. Έχω γνωστούς που πέρασαν σε μια σχολή με λίγα μόρια και ήταν ενθουσιασμένοι,και οι ίδιοι και οι γονείς τους γιατί ήξεραν πως για διάφορους λόγους δεν θα μπορούσαν να γράψουν καλά. Και απο την αλλη εχω γνωστούς που συγκέντρωσαν λιγότερα μόρια από τα "επιτυχημένα" αδέρφια τους,ξαδέρφια τους,τρίτα ξαδέρφια της θείας των παππούδων τους και όλα τα σχετικά και ενώ περασαν στη σχολή που ήθελαν,θεωρήθηκαν αποτυχημένα. Προσωπικά,αφού έδωσα και εγώ πανελλήνιες,κατάλαβα ότι τις έχουμε θεοποιήσει και ότι δεν σημαίνουν τίποτα. Δεν δείχνουν το πόσες γνώσεις έχει κάποιος,αυτό που φαίνεται μέσα από τις πανελλήνιες είναι ο χαρακτήρας του ατόμου, η επιμονή του, η προσπάθεια, το πως χειρίζεται το άγχος, η οργάνωση, το αν μπορεί να συγκεντρωθεί ή όχι.... Και επειδή ακριβώς τις έχουμε θεοποιήσει,μπορεί κάποιος να αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα λόγου άγχους,λόγω πίεσης κτλ, και στην ηλικία των 17 μαζί με την πλύση εγκεφάλου που γίνεται για τις ω,τόσο σημαντικές πανελλήνιες, είναι δύσκολο να καταλάβεις ότι αν δεν γράψεις καλά δεν έχει έρθει το τέλος. Και γι'αυτό πολλοί δεν μπορούν να γράψουν καλά και θεωρούνται "αποτυχημένοι". Πιστεύω ότι το σημαντικό είναι να περάσεις στη σχολή που έχεις στόχο,άσχετα με τα πόσα μόρια θα βγάλεις,και να έχεις μια καλή πορεία στο πανεπιστήμιο και αργότερα,στα επαγγελματικά σου. Για εμένα αυτό είναι επιτυχία,τα μόρια των πανελληνιων δεν σημαίνουν τίποτα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
StavMed
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η StavMed αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια του τμήματος Ιατρικής Πατρών (Πάτρα) και μας γράφει από Μεσσήνη (Μεσσηνία). Έχει γράψει 183 μηνύματα.

05-05-16

15:06
Νομιζω το ποσο επιτυχημενος νιωθεις ειναι μια καθαρα εσωτερικη υποθεση. Ναι, σε αυτον τον τοπο το καθεστως ''τα 19.000 μορια ειναι επιτυχια και τα 12.000 αποτυχια'' καλα κρατει και δυσκολα θα ξεριζωθει, ισως και ποτε να μην αλλαξει ! Αντιστοιχα στην κοινωνικη πυραμιδα εχουμε κατατταξει -απολυτως βλακωδως- το γιατρο και το δικηγορο πανω απ τον τεχνολογο τροφιμων ή την αισθητικο. Και ολα αυτα στην Ελλαδα του 2016 που ολα καταρρεουν και πρεπει πια να καταλαβουμε οτι τα πραγματα εχουν αλλαξει αρδην
Προσωπικα παραδεχομαι αυτον που στις πανελλαδικες ,μιας και ειναι ενα απτο και επικαιρο παραδειγμα, θα ξεπερασει τον εαυτο του και θα φτασει παραπανω και απο εκει που μπορουσε. Θα παλεψει μεχρι το τελος, θα θυσιασει πραγματα και θα αναμετρηθει με τον εαυτο του. Εναν ανθρωπο που χωρις backround (γονεις γιατρους ή καθηγητες, ιδιωτικα σχολεια κλπ ) θα δωθει ψυχη τε και σωματι σε αυτο που εχει θεσει ως στοχο...Με λιγα λογια αυτον που θα ξεπερασει τα δικα του ορια εγω τον θεωρω αληθινο νικητη και πετυχημενο
Δεν εχουμε ολοι τις ιδιες ευκαιριες , δυνατοτητες, μυαλο ή ακομη και τυχη. Ολοι ομως θα διαγωνιστουμε στο ιδιο επιπεδο και θα προσπαθηουμε για το καλυτερο. Οταν εισαι για 12 και γραφεις 15 ειναι πραγμα σπουδαιο και αξιοσημειωτο. Και ασε τους ''πρωτους των πρωτων'' να μονοπολουν καναλια και εφημεριδες. Κανεις δεν αμφισβητει την επιτυχια τους αλλα κανεις δεν ξερει και το δικο σου αγωνα !
Αντιστοιχα , για να μην το ξεχναμε και αυτο, καποιος μπορει να θεωρειται επιτυχημενος αλλα να ειναι κατωτερος των δικων του standards και εν τελει λογω συγκυριων να μην τα καταφερει για την 1η του επιλογη. Και ολα αυτα μεσα στα σχολια περι ''ψωνιου'' κλπ ανικανοποιητου απο ατομα που απλα δεν καταλαβαινουν επειδη εχουν εκ διαμετρου διαφορετικες προσωπικοτητες
Συνεπως , επειδη πολυ κουρασα, προφανως η επιτυχια ειναι πραγμα υποκειμενικο ! Δε θα δωσετε αναφορα σε κανεναν για τις επιλογες, τη χαρα ή την απογοητευση σας. Στηριξτε τις επιλογες σας, χαραξτε τη δικη σας πορεια και ψηλα το κεφαλι
Προσωπικα παραδεχομαι αυτον που στις πανελλαδικες ,μιας και ειναι ενα απτο και επικαιρο παραδειγμα, θα ξεπερασει τον εαυτο του και θα φτασει παραπανω και απο εκει που μπορουσε. Θα παλεψει μεχρι το τελος, θα θυσιασει πραγματα και θα αναμετρηθει με τον εαυτο του. Εναν ανθρωπο που χωρις backround (γονεις γιατρους ή καθηγητες, ιδιωτικα σχολεια κλπ ) θα δωθει ψυχη τε και σωματι σε αυτο που εχει θεσει ως στοχο...Με λιγα λογια αυτον που θα ξεπερασει τα δικα του ορια εγω τον θεωρω αληθινο νικητη και πετυχημενο
Δεν εχουμε ολοι τις ιδιες ευκαιριες , δυνατοτητες, μυαλο ή ακομη και τυχη. Ολοι ομως θα διαγωνιστουμε στο ιδιο επιπεδο και θα προσπαθηουμε για το καλυτερο. Οταν εισαι για 12 και γραφεις 15 ειναι πραγμα σπουδαιο και αξιοσημειωτο. Και ασε τους ''πρωτους των πρωτων'' να μονοπολουν καναλια και εφημεριδες. Κανεις δεν αμφισβητει την επιτυχια τους αλλα κανεις δεν ξερει και το δικο σου αγωνα !
Αντιστοιχα , για να μην το ξεχναμε και αυτο, καποιος μπορει να θεωρειται επιτυχημενος αλλα να ειναι κατωτερος των δικων του standards και εν τελει λογω συγκυριων να μην τα καταφερει για την 1η του επιλογη. Και ολα αυτα μεσα στα σχολια περι ''ψωνιου'' κλπ ανικανοποιητου απο ατομα που απλα δεν καταλαβαινουν επειδη εχουν εκ διαμετρου διαφορετικες προσωπικοτητες
Συνεπως , επειδη πολυ κουρασα, προφανως η επιτυχια ειναι πραγμα υποκειμενικο ! Δε θα δωσετε αναφορα σε κανεναν για τις επιλογες, τη χαρα ή την απογοητευση σας. Στηριξτε τις επιλογες σας, χαραξτε τη δικη σας πορεια και ψηλα το κεφαλι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Libertus
Συντονιστής
Ο Libertus αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει από Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 11.079 μηνύματα.

05-05-16

15:23
Πετυχημένος είναι αυτός που αισθάνεται πετυχημένος. Κάποιος που θεωρείται από την κοινωνία καταξιωμένος, έχει πολλές πιθανότητες να θεωρεί τον εαυτό του πράγματι πετυχημένο, όμως μπορεί και να μην νιώθει πετυχημένος (π.χ. μπορεί να αισθάνεται ότι θα μπορούσε να πετύχει και περισσότερα ή να μην του αρέσει αυτό που κάνει). Κάποιος που θεωρείται από την κοινωνία ότι κάνει κάτι που δεν έχει κύρος, όντως έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να αισθάνεται αποτυχημένος, όμως μπορεί και να αισθάνεται πετυχημένος (π.χ. αυτό ήταν το όνειρό του οπότε δεν ακούει άλλους ή αναγνωρίζει ότι αξιοποίησε όπως έπρεπε τις δυνατότητές του). Τελικά, αυτό που έχει σημασία και καθιστά κάποιον πετυχημένο, είναι να νιώθει ο ίδιος καλά με τον εαυτό του, με αυτό που κάνει και με την προσπάθεια που έχει κάνει στη ζωή του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Τα παρακάτω 0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:Tα παρακάτω 2 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
-
Φορτώνει...