Η εμπειρία σας από τις πανελλήνιες

[Guest 585016]

Καλησπέρεςς, επειδή δυστυχώς δεν έχω κάποιον από τον κοντινό μου κύκλο που να έδωσε πανελλήνιες και έρχεται η σειρά μου, θα ήθελα να ακούσω τις δικές σας εμπειρίες για να καταλάβω αν αυτά που νιώθω είναι φυσιολογικά... Υπήρχαν φορές που θέλατε να τα παρατήσετε όλα και απλά να κάψετε τα βιβλία; Υπήρχαν φορές που δεν νιώθατε αρκετά έξυπνοι και συγκρινόσασταν με τους άλλους;; Όταν πήρατε τα αποτελέσματα περιμένατε αυτό που είδατε;;

 

[Abiogenesis]

Καλησπέρα ως άτομο που έδωσε πανελλήνιες 2 φορές μπορώ να πω πως βίωσα κάθε λογής συναίσθημα από απόγνωση, οίκτο για το εαυτό μου, μίσος για το σύστημα, πως όλα είναι μάταια και ύστερα όταν άνοιγα τα βιβλία ένιωθα επιβράβευση που τα μάθαινα και τα συγκρατούσα. Στην αρχή όλα σου φαίνονται απαίσια επειδή έτσι σε έχουν κάνει να πιστεύεις. Ότι είναι απίστευτα δύσκολα, ότι θα δεις τον χάρο με τα μάτια σου, ότι δεν θα μπορέσεις να ανταπεξέλθεις κ.ο.κ. Η αλήθεια είναι πως τα χοντραίνουν πολύ γιατί πιστεύουν πως ο φόβος θα σου δώσει κίνητρο να υπερβείς τον εαυτό σου και να αριστεύσεις. Μην το παίρνεις τόσο σοβαρά σε βαθμό να αγχώνεσαι και να τρέμεις τη μέρα που θα γράψεις, κάνε τα διαβάσματα σου, κατανόησε τι διαβάζεις και να έχεις αυτοπεποίθηση με τον εαυτό σου, οι κόποι σου και η προσπάθεια σου δεν πάνε χαμένοι. Επίσης ένα άλλο που πρέπει να θυμάσαι όταν θα σε πιάνει σύγκριο είναι ότι αν κάτσει στραβή και τύχει θέμα που είναι δύσκολο τότε ισχύει πως πολλοί άλλοι υποψήφιοι δεν θα το λύσουν και πως ο καθορισμός των βάσεων προκύπτει από τη γενική εικόνα των γραπτών όλων των υποψηφίων.
Άρα με συντομία μην φοβάσαι, διάβασε σταθερά και χωρίς να πιέζεις τον εαυτό σου, βρες τι σχολές σε ενδιαφέρουν και να σκέφτεσαι πως αυτό είναι ο τελικός προορισμός σου.

 

[Guest 585016]

Ευχαριστώ πάρα πολύ για την απάντησή σου!! Ήταν πολύ βοηθητική! Πιστεύω ότι κάποιες περιγραφές για τις πανελλήνιες είναι όντως υπερβολικές, αλλά υπάρχουν φορές που ακούω για άτομα που προσπάθησαν αρκέτα και δεν τα κατάφεραν και μπερδεύομαι, αν πέρα από διάβασμα χρειάζεται και τύχη...

 

[Abiogenesis]

Δυστυχώς οι πανελλήνιες είναι πολυπαραγοντικό ζήτημα (εβε, θέσεις κτλ) αλλά τον σημαντικότερο ρόλο τον παίζει το διάβασμα. Πολλά άτομα θέτουν υψηλούς στόχους για σχολές που είναι άνω των 18.000 μορίων εκεί πρέπει να έχεις καταφέρει να αφομοιώσεις όλη την ύλη και κάτι παραπάνω δηλαδή να έχεις εξασκηθεί στην επίλυση πολύπλοκων ασκήσεων που συνήθως τις βρίσκεις σε βοηθήματα ή τις κάνεις σε φροντιστήρια.
Πάντως κάτι που είναι λιγουλάκι καθησυχαστικό είναι ότι πολλά τμήματα υπάρχουν σε διάφορα πανεπιστήμια σε όλη την Ελλάδα και μάλιστα πολλά τμήματα ειδικά του πεδίου πληροφορικής/οικονομίας βρίσκονται στην Αθήνα πχ παδα, οπα, παπει, εκπα με διαφορετικά μόρια εισαγωγής.

 

[Than003]

Λοιπόν μια ιδέα για το πως βίωσα τις πανελλήνιες (2 χρονιές με ένα χρόνο κενό). Ξεκινάς με καλή ψυχολογία και ακμαίο ηθικό. Πας καλά μέχρι Χριστούγεννα και μετά... κόλαση. Απίστευτη κούραση, τρομερό άγχος και πίεση. Διαβάζεις τα ίδια πράγματα 10000 φορές και το ξανακάνεις γιατί "έτσι πρέπει". Κάθε Κυριακή με τα διαγωνίσματα ήθελα απλά να κλαίω ώρες. Έχασα κιλά και έβρισκα τούφες από μαλλιά στο μπάνιο και στο μαξιλάρι (δεν αστειεύομαι). Θυμάμαι πολλές φορές τελείωνα το διάβασμα 2 το βράδυ και μετά λόγω υπερέντασης κοιμόμουν 10 το πρωί (επίσης δεν αστειεύομαι). Ένιωθα μίσος για τα πάντα και τους πάντες και δεν τολμούσε άνθρωπος να μου μιλήσει. Έκανα μήνα να βγω (δεν αναφέρομαι στην καραντίνα). Στα τρία μαθήματα της κατεύθυνσης το βράδυ πριν γράψουμε παρακαλούσα να πεθάνω με ένα μαγικό τρόπο. Γυρνούσα ημίγυμνος στο σπίτι όλο το βράδυ γιατί ένιωθα να πνίγομαι και πήγα να γράψω πανελλήνιες με ΜΙΑ ώρα ύπνο. Γενικά η απόλυτη ΦΡΙΚΗ. Η πρώτη χρονιά δεν ήταν τόσο χάλια αλλα στην δεύτερη τα είδα όλα. Η μάνα μου λέει καλά που περασες εκεί που ήθελες γιατί μια χρονιά ακόμα και θα ήθελες ψυχιατρείο. Αλλα είδα και παιδιά που πέρασαν στην ίδια σχολή και δεν δυσκολεύτηκαν όσο εγώ και αν και δεν σε ξέρω, σου το εύχομαι ολόψυχα. Τώρα είμαι καλά που επιτέλους τελείωσε. Σορρυ για το ξέσπασμα...Φυσικά όλα αυτά ήταν περιττά, θα έγραφα το ίδιο και χωρίς να φτάσω στα όρια μανιοκατάθλιψης. Απλά ήμουν ηλίθιος και δεν σεβόμουν τον εαυτό μου. Μην το κάνεις και συ...

 

[Guest 203117]

Αλλα είδα και παιδιά που πέρασαν στην ίδια σχολή και δεν δυσκολεύτηκαν όσο εγώ

Λόγο της σχολής σου αμφιβάλλω. Είναι πολύ πιθανό να το ισχυρίζονται όχι για να το παίξουν εξυπνάκηδες, αλλά επειδή προσπαθούν να αποβάλουν τις δικές τους κακές αναμνήσεις από το σύστημα των Πανελληνίων. Έχουμε και στη δική μου σχολή φοιτητές που όποτε γράφουν καλά σε εξεταστική λένε ότι ήταν τυχεροί κτλ. ενώ έχουν διαβάσει πιο πολύ από όλους που έρχονται να γράψουν.

 

[Than003]

Λόγο της σχολής σου αμφιβάλλω. Είναι πολύ πιθανό να το ισχυρίζονται όχι για να το παίξουν εξυπνάκηδες, αλλά επειδή προσπαθούν να αποβάλουν τις δικές τους κακές αναμνήσεις από το σύστημα των Πανελληνίων. Έχουμε και στη δική μου σχολή φοιτητές που όποτε γράφουν καλά σε εξεταστική λένε ότι ήταν τυχεροί κτλ. ενώ έχουν διαβάσει πιο πολύ από όλους που έρχονται να γράψουν.

Καλά δεν το αποκλείω. Αλλά ακούω πολλούς του τύπου "εγώ δεν διάβασα, δεν ξέρω πώς μπήκα" και είμαι σε φάση . Πάντως πιστεύω ότι και με νορμαλ καταστάσεις γράφεις καλά, δεν χρειάζεται τρέλα

 

[Micro]

Απλά ήμουν ηλίθιος και δεν σεβόμουν τον εαυτό μου.

Δεν ευθύνεσαι εσύ για το τον τρόπο που εκδηλώνει το σώμα σου το άγχος. Δεν πρέπει να το εσωτερικευεις όλο αυτό , αν ξανασυμβεί να μιλήσεις με κάποιον ειδικό

Εγω την πρώτη χρονιά πέρασα ωραία και χαλαρα ( ίσως για αυτό μην πέρασα ) , δεν είχα συνειδητοποιήσει μάλλον τι εστί πανελλήνιες αλλά διάβαζα αρκετά. Την 2η χρόνια είχα αρκετό άγχος το οποίο εμφανιζόταν κυρίως το βράδυ με εφιάλτες , λίγες ώρες ύπνου κτλ. Κλείστηκα στον εαυτό μου, απομονώθηκα και είχα πολλά νεύρα. Δεν έτρωγα σωστά , και έχασα λίγα κιλά ( αρνητικό καθώς είμαι ήδη αρκετά αδύνατος). Νομίζω υπό την αιγίδα του σχολείου οι πανελλήνιες είναι πιο ανάλαφρες και το άγχος κατακερματίζεται καθώς βιώνεις ομαδικά την όλη διαδικασία.

 

[Than003]

Δεν ευθύνεσαι εσύ για το τον τρόπο που εκδηλώνει το σώμα σου το άγχος. Δεν πρέπει να το εσωτερικευεις όλο αυτό , αν ξανασυμβεί να μιλήσεις με κάποιον ειδικό

Εγω την πρώτη χρονιά πέρασα ωραία και χαλαρα ( ίσως για αυτό μην πέρασα ) , δεν είχα συνειδητοποιήσει μάλλον τι εστί πανελλήνιες αλλά διάβαζα αρκετά. Την 2η χρόνια είχα αρκετό άγχος το οποίο εμφανιζόταν κυρίως το βράδυ με εφιάλτες , λίγες ώρες ύπνου κτλ. Κλείστηκα στον εαυτό μου, απομονώθηκα και είχα πολλά νεύρα. Δεν έτρωγα σωστά , και έχασα λίγα κιλά ( αρνητικό καθώς είμαι ήδη αρκετά αδύνατος). Νομίζω υπό την αιγίδα του σχολείου οι πανελλήνιες είναι πιο ανάλαφρες και το άγχος κατακερματίζεται καθώς βιώνεις ομαδικά την όλη διαδικασία.

Συμφωνώ απόλυτα με αυτό για το σχολείο. Ένιωθα πολύ καλύτερα όταν μπορούσα να συζητήσω με τους συμμαθητές μου για την όλη κατάσταση. Εντάξει δεν λέω και την 2η χρονιά ας πούμε είχα τα παιδιά από το φροντιστήριο αλλά δεν είναι το ίδιο. Με τους συμμαθητές είσαι δεμένος σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό. Εντωμεταξύ την θεματοθέτρια την έχουμε τρομοκρατήσει με τα τελευταία μηνύματα

 

[Delinquent Duo]

Δεν υπήρχε φορά που σκέφτηκα να τα παρατήσω. Για μένα ήταν μονόδρομος, δε με συνέφερε τίποτε άλλο.

Υπήρχε όμως πολύ νεύρο. Με την έκθεση συγκεκριμένα, όταν τα έδινα όλα κι έγραφα 13 μαξ. Δε θα έπρεπε να υπάρχει σαν μάθημα, αλλά δεν ζούμε στον ιδανικό κόσμο...

---

Παρένθεση μιας και το θυμήθηκα:

Έκλαιγα, έκλαιγα, προσπαθούσα να διαβάζω όσο μπορούσα αλλά ειλικρινά πολλές φορές ήμουν τόσο αγχωμένος που απλώς έβαζα μια σειρά να δω να αποσπάσω τον εαυτό μου από το γεγονός ότι ζω αυτό που ζω

Cheatάκι για όποιον δεν το ξέρει: Friends παράλληλα με Πανελλήνιες.

 

[littlefungi]

Να πω και γω την εμπειρία μου έχοντας δώσει δύο φορές πανελλήνιες με έναν χρόνο διάφορα μεταξύ τους.

Την πρώτη χρονιά ήμουν χ α λ ι α ψυχολογικά. Μιλάμε για κρίσεις πανικού, κρίσεις άγχους, αλλά ψυχοσωματικά συμπτώματα. Έκλαιγα, έκλαιγα, προσπαθούσα να διαβάζω όσο μπορούσα αλλά ειλικρινά πολλές φορές ήμουν τόσο αγχωμένος που απλώς έβαζα μια σειρά να δω να αποσπάσω τον εαυτό μου από το γεγονός ότι ζω αυτό που ζω(ναι λίγο δραματικός το ξέρω αλλά έτσι ένιωθα). Ένιωθα παράλυση απέναντι σε οποιαδήποτε σκέψη των πανελληνίων. Είχα πάρα πολύ άγχος και δεν έκανα και κάτι για να το ελέγξω, απλώς είχα αποδεχτεί ότι έτσι είναι η κατάσταση, τις περισσότερες φορές δεν είχα πολύ πιστή στον εαυτό μου. Γενικά λίγο εφιαλτική χρόνια.

Τώρα πάμε στη δεύτερη χρονιά. Μετά από αυτή την τραυματική εμπειρία η απόφαση να ξαναδώσω δεν ήταν εύκολη, γιατί γνώριζα πολύ καλά τι θα με περίμενε. Γι'αυτό ακριβώς τον λόγο πήρα οριστικά την απόφαση να δώσω τον Απρίλιο της επόμενης χρονιάς. Και ήξερα ακριβώς τι με περιμένει. Άρχισα να διαβάζω μόλις άρχισα φροντιστήριο μέσα Σεπτεμβρίου οπότε είχα χρόνο να προετοιμαστώ ψυχολογικά και να ξεκουραστώ και ήμουν ενθουσιασμένος να ξεκινήσω.
Δε θα πω ότι ήταν εύκολα τα πράγματα αλλά ήταν καλά, σίγουρα πολύ καλύτερα από την πρώτη χρονιά. Λίγο τον Οκτώβριο και Νοέμβριο ήμουν πεσμένος ψυχολογικά αλλά ίσως ήταν και η εποχή που είναι μουντός ο καιρός, seasonal depression που λεμε. Από το 2023 και μετά τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα. Don't get me wrong έκλαψα ΑΜΕΤΡΗΤΑ βράδια, είχα άγχος και τα συναφή, ένιωθα ανασφάλεια που έδινα μετά από έναν χρόνο πανεπιστημίου και έχοντας ξεχάσει λίγο την ύλη, μη έχοντας κάνει πολλά κεφάλαια που ήταν εκτός ύλης. Ήταν επίσης δύσκολο να βλέπεις όλους τους άλλους να προχωράνε μπροστά και εσύ να μένεις πίσω, ξανά από την αρχή. Όμως σίγουρα ήταν καλύτερα από την πρώτη φορά.
Προσπαθούσα να διαβάζω και να κατανοώ όλα τα κεφάλαια, έκανα όσες ασκήσεις μπορούσα. Ξενύχτησα πολλά βράδια λύνοντας ασκήσεις και πήγαινα φροντιστήριο με 4 ώρες ύπνο. Το ότι δεν είχα σχολείο βοήθησε πολύ γιατί είχα χρόνο να κοιμάμαι και να ξεκουράζομαι.
Υπήρχαν περίοδοι που δεν έβγαινα βόλτα για 6 βδομάδες αλλά ειλικρινά δε με πείραζε καθόλου. Μου άρεσε να μένω στη ρουτίνα μου, να έχω χρόνο να ξεκουράζομαι στο σπίτι αντί να βγαίνω και ούτως η άλλως με τους φίλους μου κρατούσα επαφή μέσω μηνυμάτων. Πάντα άφηνα χρόνο για χαλάρωση, έβλεπα μια ταινιούλα. Ειδικά τις τελευταίες δυο βδομάδες πριν δώσουμε-μετα και από συμβουλή καθηγητή- προσπάθησα να προσέξω πολύ τον εαυτό μου. Έτρωγα καλά, κοιμόμουν αρκετά, έβγαινα για περπάτημα και έτσι είχα δύναμη να διαβάζω.


Πάνω απ'όλα αυτό που με βοήθησε ήταν ότι εγώ επέλεξα να είμαι σε αυτή την κατάσταση. Δεν υπήρχε κάτι άλλο που να προτιμούσα να κάνω από το να δίνω πανελλήνιες. Μόλις μπήκε το 2023 και μετά ήμουν καλύτερα ψυχολογικά. Προσπαθούσα να αναγνωρίζω τα συναισθήματά μου, πολλές φορές έγραφα σε ένα χαρτί τις σκέψεις μου, άκουγα χαρούμενη μουσική, δεν έβλεπα στεναχωρες σειρές, όταν έβλεπα τα σκούρα ειδικά μετά από διαγώνισμα που δεν τα πήγαινα καλά ή απλώς ένιωθα χάλια, πήγαινα για περπάτημα ή έκανα κλήση με φίλους.

Δε θέλω να πω πως όλο αυτό ήταν εύκολο, σίγουρα ΔΕΝ ήταν. Ήταν απίστευτα δύσκολο βίωσα απίστευτο άγχος, αμφέβαλα για την απόφαση να ξαναδώσω κάμποσες φορές, έκλαψα, δεν ήξερα τι να κάνω και ειλικρινά δεν ξέρω πώς το έκαναν όλο αυτό. Απλώς πιστεύω ότι τους 9 αυτούς μήνες έκανα πολύ καλό gaslight στον εαυτό μου ότι όλα θα πάνε καλά και τελικά όντως πήγαν.

Αυτά, σόρρυ για το κατεβατό. Τέλος να πω ότι αυτή ήταν η δική μου εμπειρία ξέρω ότι ο καθένας το περνάει διαφορετικά. Έχω την αίσθηση ότι έτσι όπως τα γράφω ακούγονται σαν να ήταν όλα ρόδινα, ίσως τα βλέπω διαφορετικά τώρα. Ήταν πολύ δύσκολο αλλά χαίρομαι που το πέρασα όλο.

 

[Pak]

Συμφωνώ απόλυτα με αυτό για το σχολείο. Ένιωθα πολύ καλύτερα όταν μπορούσα να συζητήσω με τους συμμαθητές μου για την όλη κατάσταση. Εντάξει δεν λέω και την 2η χρονιά ας πούμε είχα τα παιδιά από το φροντιστήριο αλλά δεν είναι το ίδιο. Με τους συμμαθητές είσαι δεμένος σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό. Εντωμεταξύ την θεματοθέτρια την έχουμε τρομοκρατήσει με τα τελευταία μηνύματα

Από πού μπορώ να προμηθευτώ το παρασκεύασμα που απεικονίζεται στο άβατάρ σου; Το έχω ανάγκη ώρες ώρες.

 

[Than003]

Να πω και γω την εμπειρία μου έχοντας δώσει δύο φορές πανελλήνιες με έναν χρόνο διάφορα μεταξύ τους.

Την πρώτη χρονιά ήμουν χ α λ ι α ψυχολογικά. Μιλάμε για κρίσεις πανικού, κρίσεις άγχους, αλλά ψυχοσωματικά συμπτώματα. Έκλαιγα, έκλαιγα, προσπαθούσα να διαβάζω όσο μπορούσα αλλά ειλικρινά πολλές φορές ήμουν τόσο αγχωμένος που απλώς έβαζα μια σειρά να δω να αποσπάσω τον εαυτό μου από το γεγονός ότι ζω αυτό που ζω(ναι λίγο δραματικός το ξέρω αλλά έτσι ένιωθα). Ένιωθα παράλυση απέναντι σε οποιαδήποτε σκέψη των πανελληνίων. Είχα πάρα πολύ άγχος και δεν έκανα και κάτι για να το ελέγξω, απλώς είχα αποδεχτεί ότι έτσι είναι η κατάσταση, τις περισσότερες φορές δεν είχα πολύ πιστή στον εαυτό μου. Γενικά λίγο εφιαλτική χρόνια.

Τώρα πάμε στη δεύτερη χρονιά. Μετά από αυτή την τραυματική εμπειρία η απόφαση να ξαναδώσω δεν ήταν εύκολη, γιατί γνώριζα πολύ καλά τι θα με περίμενε. Γι'αυτό ακριβώς τον λόγο πήρα οριστικά την απόφαση να δώσω τον Απρίλιο της επόμενης χρονιάς. Και ήξερα ακριβώς τι με περιμένει. Άρχισα να διαβάζω μόλις άρχισα φροντιστήριο μέσα Σεπτεμβρίου οπότε είχα χρόνο να προετοιμαστώ ψυχολογικά και να ξεκουραστώ και ήμουν ενθουσιασμένος να ξεκινήσω.
Δε θα πω ότι ήταν εύκολα τα πράγματα αλλά ήταν καλά, σίγουρα πολύ καλύτερα από την πρώτη χρονιά. Λίγο τον Οκτώβριο και Νοέμβριο ήμουν πεσμένος ψυχολογικά αλλά ίσως ήταν και η εποχή που είναι μουντός ο καιρός, seasonal depression που λεμε. Από το 2023 και μετά τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα. Don't get me wrong έκλαψα ΑΜΕΤΡΗΤΑ βράδια, είχα άγχος και τα συναφή, ένιωθα ανασφάλεια που έδινα μετά από έναν χρόνο πανεπιστημίου και έχοντας ξεχάσει λίγο την ύλη, μη έχοντας κάνει πολλά κεφάλαια που ήταν εκτός ύλης. Ήταν επίσης δύσκολο να βλέπεις όλους τους άλλους να προχωράνε μπροστά και εσύ να μένεις πίσω, ξανά από την αρχή. Όμως σίγουρα ήταν καλύτερα από την πρώτη φορά.
Προσπαθούσα να διαβάζω και να κατανοώ όλα τα κεφάλαια, έκανα όσες ασκήσεις μπορούσα. Ξενύχτησα πολλά βράδια λύνοντας ασκήσεις και πήγαινα φροντιστήριο με 4 ώρες ύπνο. Το ότι δεν είχα σχολείο βοήθησε πολύ γιατί είχα χρόνο να κοιμάμαι και να ξεκουράζομαι.
Υπήρχαν περίοδοι που δεν έβγαινα βόλτα για 6 βδομάδες αλλά ειλικρινά δε με πείραζε καθόλου. Μου άρεσε να μένω στη ρουτίνα μου, να έχω χρόνο να ξεκουράζομαι στο σπίτι αντί να βγαίνω και ούτως η άλλως με τους φίλους μου κρατούσα επαφή μέσω μηνυμάτων. Πάντα άφηνα χρόνο για χαλάρωση, έβλεπα μια ταινιούλα. Ειδικά τις τελευταίες δυο βδομάδες πριν δώσουμε-μετα και από συμβουλή καθηγητή- προσπάθησα να προσέξω πολύ τον εαυτό μου. Έτρωγα καλά, κοιμόμουν αρκετά, έβγαινα για περπάτημα και έτσι είχα δύναμη να διαβάζω.


Πάνω απ'όλα αυτό που με βοήθησε ήταν ότι εγώ επέλεξα να είμαι σε αυτή την κατάσταση. Δεν υπήρχε κάτι άλλο που να προτιμούσα να κάνω από το να δίνω πανελλήνιες. Μόλις μπήκε το 2023 και μετά ήμουν καλύτερα ψυχολογικά. Προσπαθούσα να αναγνωρίζω τα συναισθήματά μου, πολλές φορές έγραφα σε ένα χαρτί τις σκέψεις μου, άκουγα χαρούμενη μουσική, δεν έβλεπα στεναχωρες σειρές, όταν έβλεπα τα σκούρα ειδικά μετά από διαγώνισμα που δεν τα πήγαινα καλά ή απλώς ένιωθα χάλια, πήγαινα για περπάτημα ή έκανα κλήση με φίλους.

Δε θέλω να πω πως όλο αυτό ήταν εύκολο, σίγουρα ΔΕΝ ήταν. Ήταν απίστευτα δύσκολο βίωσα απίστευτο άγχος, αμφέβαλα για την απόφαση να ξαναδώσω κάμποσες φορές, έκλαψα, δεν ήξερα τι να κάνω και ειλικρινά δεν ξέρω πώς το έκαναν όλο αυτό. Απλώς πιστεύω ότι τους 9 αυτούς μήνες έκανα πολύ καλό gaslight στον εαυτό μου ότι όλα θα πάνε καλά και τελικά όντως πήγαν.

Αυτά, σόρρυ για το κατεβατό. Τέλος να πω ότι αυτή ήταν η δική μου εμπειρία ξέρω ότι ο καθένας το περνάει διαφορετικά. Έχω την αίσθηση ότι έτσι όπως τα γράφω ακούγονται σαν να ήταν όλα ρόδινα, ίσως τα βλέπω διαφορετικά τώρα. Ήταν πολύ δύσκολο αλλά χαίρομαι που το πέρασα όλο.

Ας έκανες βρε παιδί μου εκείνο το μαγικό ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ, που με δυο ώρες διάβασμα περνάς και ημμυ και ιατρική και νομική και ό,τι θες. Είδα και συνεντεύξεις παιδιού που έγραψε 19.500 κοντά με το δίωρο... Απλά εμείς στο αισκουλ είμαστε κλάψες και στόκοι.
(βγάζω πολλή αγανάκτηση σε αυτό το θρεντ)

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 25 Αυγούστου 2023

Από πού μπορώ να προμηθευτώ το παρασκεύασμα που απεικονίζεται στο άβατάρ σου; Το έχω ανάγκη ώρες ώρες.

Αν δεν περνούσα φέτος θα άνοιγα φαρμακείο και θα στο έδινα, αλλά ατύχησες

 

[littlefungi]

Ας έκανες βρε παιδί μου εκείνο το μαγικό ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ, που με δυο ώρες διάβασμα περνάς και ημμυ και ιατρική και νομική και ό,τι θες. Είδα και συνεντεύξεις παιδιού που έγραψε 19.500 κοντά με το δίωρο... Απλά εμείς στο αισκουλ είμαστε κλάψες και στόκοι.
(βγάζω πολλή αγανάκτηση σε αυτό το θρεντ)

Παίρνει starxidiamol και γράφει 19.500 τόσο απλά

 

[Shine]

Λοιπόν ας πω και εγώ την εμπειρία μου μιας και μου ειναι πολύ πρόσφατη.

Έχω δώσει 2 φορές πανελλαδικές εξετάσεις. Την πρώτη χρόνια την θυμάμαι αμυδρά. Δεν είχα συνειδητοποιήσει το τι εστί πανελλαδικές και το ποσό θα επηρεάζαν την ζωή μου. Όπως είπαν και τα παιδιά παραπάνω, όταν είσαι στο σχολείο δεν νιώθεις τόσο μόνος, έχεις την παρέα σου και βιώνετε όλοι μια παρόμοια κατάσταση.Την πρώτη χρόνια δεν γνωρίζεις πλήρως τις δυνάμεις σου και τις αντοχές σου και για μένα ήταν μια δοκιμή.

Την 2η χρονιά τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά, λαμβάνεις μια πιο συνειδητή και υπεύθυνη απόφαση, βάζεις την ζωή σου σε pause για έναν ακόμη χρόνο κυνηγώντας τη σχολή που επιθυμείς. Είναι αρκετά πιο ψυχοφθόρα. Προσωπικά είμαι από τα άτομα που αγχώνομαι, όποτε βίωσα πολλές δυσάρεστες καταστάσεις. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ, έβλεπα εφιάλτες, είχα δυσφορία και με έπιανε πανικός. Στα μέσα της χρονιάς νόμιζα ότι όντως θα τρελαθώ, με ενοχλούσαν τα πάντα, ο παραμικρός θόρυβος, η οποιαδήποτε αλλαγή στη ρουτίνα μου. Υπήρχε μια διαρκής μονοτονία, διαβάζεις τα ίδια ξανά και ξανά. Είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστείς τις σκέψεις που μπορεί να έχεις καθώς βλέπεις τους υπόλοιπους να προχωρούν και εσυ να μένεις πίσω. Πολλές φορές σκεφτόμουν ότι έχω μείνει στάσιμη, και η ζωή προχωρά σαν να βλέπω την ίδια ταινία για 100η φορά μη γνωρίζοντας το τέλος.
Στα τελευταία διαγωνίσματα κάθε πρωί είχα τάση για εμετό, πολλες φορές είχα ημικρανίες ακόμη και την ώρα που έγραφα. Δεν ήξερα πως να το διαχειριστώ. Απλώς το είχα αποδεχτεί και προσπαθούσα να αγνοώ τα συμπτώματα του άγχους μου… Μέχρι που τα συνήθισα.

Υ.Γ Καλό είναι να μην παραμελείτε τον εαυτό σας και να έχετε στο πρόγραμμα σας μικρές στιγμές χαλάρωσης δίχως ενοχές. Αχγος θα υπάρχει και κατά την πάροδο της χρονιάς θα αυξάνεται εκθετικά, προσπαθήστε να το αγνοήσετε και αφοσιωθείτε στον στόχο.

 

[Theo2005]

Καλησπέρα και από εμένα εγώ έδωσα φέτος πανελλήνιες από επαλ φέτος στα επαλ ήταν μια δύσκολη χρονιά σχετικά, κατάφερα να περάσω στο Αργοστόλι Ψηφιακών μέσων αλλά δεν ήταν ο στόχος μου αυτός οπότε δεν θα πάω. Συγκεκριμένα έχασα τα ψηφιακά συστήματα Σπάρτης που ήθελα για περίπου 280 μόρια. Το χειρότερο είναι ότι τα έχασα τζάμπα διότι ενώ μπορούσα έκανα "αστεία" λάθη λόγω άγχους πχ έλεγα α αυτό έπεσε πρόπερσι β Θέμα στα μαθηματικά γελοίο είναι μακάρι να πέσει ελυνα τέτοια θέματα σε φαση στον ύπνο . Ε από αυτο γελοίο έχασα όλο το θέμα επειδή ξέχασα ένα τετράγωνο, και κάπως έτσι αντί για 17 πήρα 12.8. Όμως δεν σταμάτησα εκεί έκανα και ένα άλλο σοβαρό λαθος σε μια άσκηση στα δίκτυα υπολογιστών και ήμουν εκείνη την ώρα και έλεγα ότι βάλω θα κρίνει όλο το θέμα έλεγα μέσα μου 1 η 2 τελικά εγώ έβαλα το 1 (λάθος).


Ο δρόμος που θα ακολουθήσω από εδώ και πέρα είναι το ιεκ διότι πέρασα σε μια ειδικότητα η οποία με ενδιαφέρει και θέλω να ευελπιστώ ότι θα μπορέσω παράλληλα με το ιεκ να διαβάζω για πανελλήνιες καθώς αν με αφήσει ο χρόνος θα κάνω άλλη μια προσπάθεια το 2024. Μόνος μου χωρίς φροντιστήριο εκτός αν χρειαστεί στα μαθηματικά. Θα μπορούσα να κάτσω και να μην πάω στο ιεκ όμως αν υπάρξει αποτυχία τότε θα είχα χάσει και ένα χαρτί από ένα ιεκ σε περίπτωση που δεν πήγαινα

 

[Helen06]

Εγω την πρώτη χρονιά πέρασα ωραία και χαλαρα ( ίσως για αυτό μην πέρασα ) , δεν είχα συνειδητοποιήσει μάλλον τι εστί πανελλήνιες αλλά διάβαζα αρκετά.

αα να αγχώνομαι;

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 25 Αυγούστου 2023

Έχω δώσει 2 φορές πανελλαδικές εξετάσεις. Την πρώτη χρόνια την θυμάμαι αμυδρά. Δεν είχα συνειδητοποιήσει το τι εστί πανελλαδικές και το ποσό θα επηρεάζαν την ζωή μου.

 

[Micro]

αα να αγχώνομαι;

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 25 Αυγούστου 2023

Ιδανικά αν μπορείς όχι
Και την πρώτη χρονιά καλά έγραψα , αλλά δεν έφτανε
Εσύ που θες να περάσεις , δεν θυμάμαι αν έχεις πει

 

[Guest 585016]

Λοιπόν μια ιδέα για το πως βίωσα τις πανελλήνιες (2 χρονιές με ένα χρόνο κενό). Ξεκινάς με καλή ψυχολογία και ακμαίο ηθικό. Πας καλά μέχρι Χριστούγεννα και μετά... κόλαση. Απίστευτη κούραση, τρομερό άγχος και πίεση. Διαβάζεις τα ίδια πράγματα 10000 φορές και το ξανακάνεις γιατί "έτσι πρέπει". Κάθε Κυριακή με τα διαγωνίσματα ήθελα απλά να κλαίω ώρες. Έχασα κιλά και έβρισκα τούφες από μαλλιά στο μπάνιο και στο μαξιλάρι (δεν αστειεύομαι). Θυμάμαι πολλές φορές τελείωνα το διάβασμα 2 το βράδυ και μετά λόγω υπερέντασης κοιμόμουν 10 το πρωί (επίσης δεν αστειεύομαι). Ένιωθα μίσος για τα πάντα και τους πάντες και δεν τολμούσε άνθρωπος να μου μιλήσει. Έκανα μήνα να βγω (δεν αναφέρομαι στην καραντίνα). Στα τρία μαθήματα της κατεύθυνσης το βράδυ πριν γράψουμε παρακαλούσα να πεθάνω με ένα μαγικό τρόπο. Γυρνούσα ημίγυμνος στο σπίτι όλο το βράδυ γιατί ένιωθα να πνίγομαι και πήγα να γράψω πανελλήνιες με ΜΙΑ ώρα ύπνο. Γενικά η απόλυτη ΦΡΙΚΗ. Η πρώτη χρονιά δεν ήταν τόσο χάλια αλλα στην δεύτερη τα είδα όλα. Η μάνα μου λέει καλά που περασες εκεί που ήθελες γιατί μια χρονιά ακόμα και θα ήθελες ψυχιατρείο. Αλλα είδα και παιδιά που πέρασαν στην ίδια σχολή και δεν δυσκολεύτηκαν όσο εγώ και αν και δεν σε ξέρω, σου το εύχομαι ολόψυχα. Τώρα είμαι καλά που επιτέλους τελείωσε. Σορρυ για το ξέσπασμα...Φυσικά όλα αυτά ήταν περιττά, θα έγραφα το ίδιο και χωρίς να φτάσω στα όρια μανιοκατάθλιψης. Απλά ήμουν ηλίθιος και δεν σεβόμουν τον εαυτό μου. Μην το κάνεις και συ...

Μην απολογείσαι για το ξέσπασμα είναι τελείωσε φυσιολογικό μετά απ' ό,τι πέρασες!! Όσον αφορά τα παιδιά που πέρασαν με δύο ώρες διάβασμα, θα ήθελαν και αυτά και εμείς... Έχουν ανασφάλειες και θέλουν να φαίνονται κουλ και σπίρτα αναμμένα που τα πιάνουν με την πρώτη, δεν τα πιστεύω.
Τώρα αφού πέτυχες τον στόχο σου μετά από όλη αυτή την επίπονη κατάσταση, συγχαρητήριαααα και ελπίζω από εδώ και πέρα τα πράγματα να είναι καλύτερα και να ξανά βρεις τις ισορροπίες σου!!

Επειδή θέλω και εγώ ιατρική, κάποιες φορές αναρωτιέμαι αν πάμε πεδίο υγείας, για να βοηθήσουμε τους άλλους και να καταστρέψουμε την δική μας υγεία...

 

[Helen06]

Ιδανικά αν μπορείς όχι
Και την πρώτη χρονιά καλά έγραψα , αλλά δεν έφτανε
Εσύ που θες να περάσεις , δεν θυμάμαι αν έχεις πει

θελω πληροφορικη, κοίτα κ γω αυτη τη στιγμη δεν αγχώνομαι αλλα αυτό που έλεγες πιο πάνω ότι δε είχες συνειδητοποιήσει τις πανελελε κ γω το ζω . Ενώ διαβάζω 8-9 ώρες τη μέρα πλέον(ανάλογα και το μάθημα) δεν μπρω να αντιληφθώ το ότι σε ε΄να χρόνο θα πρέπει να φύγω, τέλος οι χαζομάρες και αυτά. Και επειδή το είχα πει και σε ένα άλλο θέμα ότι δεν ξέρω αν αυτό θα μου κάνει κακό τώρα που είπες εσύ ότι τη πρώτη χρονιά δεν πέρασες επειδή ήσουν χαλαρά με άγχωσε