Η ασάφεια των θέσεων εργασίας

[nPb]

Θα ήθελα να κάνουμε μια συζήτηση κατά πόσο συμφωνείτε ή όχι με την τάση πολλών εταιριών στην Ελλάδα και κυρίως στον δυτικό ή ασιατικό επιχειρηματικό και εμπορικό κόσμο να μην θέλουν νεοεισερχόμενους για δουλειά, ή μάλλον απλά: να μην θέλουν κάποιον που να έχει όρεξη να μάθει τη δουλειά, αλλά να είναι έτοιμος για δουλειά από την πρώτη ώρα διορισμού. Δηλαδή, οι εταιρίες πλέον σε διάφορες αγγελίες δείχνουν ότι δεν επιθυμούν να έχουν τρόπους εκμάθησης εργασιακών διαδικασιών σε αποφοίτους ακόμη και τη μορφή κάποιας πρακτικής. Αυτό φαίνεται με συνήθως ασαφείς τίτλους εργασίας που γράφουν για Senior στην παρένθεση αν τύχει ή και αν δεν τύχει ώστε με έμμεσο τρόπο οι απαιτήσεις να είναι έντονες μετά.

Τις προάλλες ένας φίλος μου έλεγε ότι στην πρακτική του, όταν έκανε σε μεγάλη εμπορική πολυεθνική εταιρία στο εξωτερικό σε σύνδεση με τις σπουδές του, ενώ τελείωνε το μεταπτυχιακό του, η εταιρία δεν έδειχνε τόσο πρόθυμη στην ομαλή του εισαγωγή, απαιτώντας την ίδια στιγμή δεξιότητες και γνώσεις κανονικού υπαλλήλου με κάποια χρόνια στη δουλειά, δηλαδή, ένα πολύ συγκεκριμένο τρόπο σκέψης και δράσης που απέχει από την Πανεπιστημιακή αίθουσα. Ο τρόπος τους ήταν λιγάκι όχι και τόσο ευγενικός ενώ τα λεχθέντα για την πρακτική, κατά την συνέντευξη δεν ίσχυαν ακριβώς στην πράξη.

Πιστεύετε ότι η αγορά εργασίας έχει επίγνωση ακριβώς πως μια επιστημονική γνώση γίνεται εργασία, δηλαδή, έργο που να αποφέρει κέρδος;

Είπα λίγο να γίνω @Resaldis

 

[hl_amhxanos]

η εταιρία δεν έδειχνε τόσο πρόθυμη στην ομαλή του εισαγωγή, απαιτώντας την ίδια στιγμή δεξιότητες και γνώσεις κανονικού υπαλλήλου με κάποια χρόνια στη δουλειά, δηλαδή, ένα πολύ συγκεκριμένο τρόπο σκέψης και δράσης που απέχει από την Πανεπιστημιακή αίθουσα. Ο τρόπος τους ήταν λιγάκι όχι και τόσο ευγενικός ενώ τα λεχθέντα για την πρακτική, κατά την συνέντευξη δεν ίσχυαν ακριβώς στην πράξη.

Σαν να διαβάζω δικιά μου ιστορία, όπου στη συντέντευξη ο manager μου είπε ότι εφαρμόζουν υβριδικό μόντελο εργασίας κάποιες φορές από το γραφείο και άλλες από το σπίτι, ενώ την πρώτη ημέρα μου είπε ότι δουλεύουν μόνο από το σπίτι. Ένα μήνα ο υπεύθυνός μου δεν ασχολείτο μαζί μου και όταν μου ζήτησαν να μελετήσω πράγματα ώστε να δουν πόσο μακρυά είναι το επίπεδο μου από τις απαιτήσεις της δουλειάς οι τηλεδιασκέψεις για τις παρουσιάσεις μου σταματούσαν στο δεκάλεπτο γιατί "σόρρυ με πήραν προέκυψε κάτι πρέπει να κλείσω θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή ίσως"

 

[nPb]

όταν μου ζήτησαν να μελετήσω πράγματα ώστε να δουν πόσο μακρυά είναι το επίπεδο μου από τις απαιτήσεις της δουλειάς οι τηλεδιασκέψεις για τις παρουσιάσεις μου σταματούσαν στο δεκάλεπτο γιατί "σόρρυ με πήραν προέκυψε κάτι πρέπει να κλείσω θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή ίσως"

Aυτό δεν βγάζει και πολύ νόημα. Τότε γιατί σου το έκαναν όλο αυτό;

 

[hl_amhxanos]

Aυτό δεν βγάζει και πολύ νόημα. Τότε γιατί σου το έκαναν όλο αυτό;

Γιατί το 10λεπτό τους προτιμάνε να το χρησιμοποιήσουν για να βγάλουν περισσότερα project από το να εκπαιδεύσουν ένα πρακτικάριο που πρακτικά δε πληρώνουν καν, χαχα καλό αστείο; πρακτικάριος-πρακτικά

 

[nPb]

Κάτι τέτοια γίνονται και στα ερευνητικά προγράμμα διδακτορικής έρευνας στα Πανεπιστήμια στη Γερμανία. Ειδικά κάποιος αν είναι και αλλοδαπός υποψήφιος διδάκτορας, ο καθηγητής είναι μόνιμα ...απασχολημένος. Ανήκει κανονικά στην ομάδα εργασίας, γίνονται συζητήσεις αλλά όχι στο ίδιο επίπεδο. Οπότε αν κάποιος έχει απορίες, απλά απομονώνεται. Βέβαια στη συνέντευξη όλα παρουσιάζονται ιδανικά γιατί οι καθηγητές καίγονται να γεμίσουν πανεπιστημιακές ομάδες με υποψηφίους διδάκτορες και διδάκτορες επειδή παίζονται πολλά εκατομμύρια ευρώ στην Πανεπιστημιακή έρευνα για την Γερμανία.

 

[hl_amhxanos]

η αλήθεια είναι ότι πρέπει να κάνεις πράγματα μόνος σου και να παίρνεις πρωτοβουλίες

 

[Samael]

Θα ήθελα να κάνουμε μια συζήτηση κατά πόσο συμφωνείτε ή όχι με την τάση πολλών εταιριών στην Ελλάδα και κυρίως στον δυτικό ή ασιατικό επιχειρηματικό και εμπορικό κόσμο να μην θέλουν νεοεισερχόμενους για δουλειά, ή μάλλον απλά: να μην θέλουν κάποιον που να έχει όρεξη να μάθει τη δουλειά, αλλά να είναι έτοιμος για δουλειά από την πρώτη ώρα διορισμού. Δηλαδή, οι εταιρίες πλέον σε διάφορες αγγελίες δείχνουν ότι δεν επιθυμούν να έχουν τρόπους εκμάθησης εργασιακών διαδικασιών σε αποφοίτους ακόμη και τη μορφή κάποιας πρακτικής. Αυτό φαίνεται με συνήθως ασαφείς τίτλους εργασίας που γράφουν για Senior στην παρένθεση αν τύχει ή και αν δεν τύχει ώστε με έμμεσο τρόπο οι απαιτήσεις να είναι έντονες μετά.

Τις προάλλες ένας φίλος μου έλεγε ότι στην πρακτική του, όταν έκανε σε μεγάλη εμπορική πολυεθνική εταιρία στο εξωτερικό σε σύνδεση με τις σπουδές του, ενώ τελείωνε το μεταπτυχιακό του, η εταιρία δεν έδειχνε τόσο πρόθυμη στην ομαλή του εισαγωγή, απαιτώντας την ίδια στιγμή δεξιότητες και γνώσεις κανονικού υπαλλήλου με κάποια χρόνια στη δουλειά, δηλαδή, ένα πολύ συγκεκριμένο τρόπο σκέψης και δράσης που απέχει από την Πανεπιστημιακή αίθουσα. Ο τρόπος τους ήταν λιγάκι όχι και τόσο ευγενικός ενώ τα λεχθέντα για την πρακτική, κατά την συνέντευξη δεν ίσχυαν ακριβώς στην πράξη.

Πιστεύετε ότι η αγορά εργασίας έχει επίγνωση ακριβώς πως μια επιστημονική γνώση γίνεται εργασία, δηλαδή, έργο που να αποφέρει κέρδος;

Είπα λίγο να γίνω @Resaldis

Οι σχετικά μικρές και μεσαίες εταιρίες που στοχεύσουν στο άμεσο κέρδος δεν θα προτιμήσουν κάποιον που δεν ξέρει την δουλειά . Ο λόγος απλός , καταρχάς κοστίζει σε χρόνο και άρα και χρήμα . Επιπλέον το αποτέλεσμα είναι αβεβαιο , και τέλος ίσως δεν έχουν τόσο εξειδικευμένες ανάγκες ώστε να μην το έχουν άλλη επιλογή παρά να πάρουν νέο κόσμο με όρεξη και να τον βοηθήσουν να χτίσει μια καριέρα ( δίνοντας του μια ευκαιρία και ταυτόχρονα καλύπτοντας ανάγκες της εταιρίας ) .

 

[Ion.]

Εφόσον κάποιος που κάνει πρακτική κοστίζει 0€ γιατί πολλοί λένε ότι δυσκολεύονται να βρουν?

 

[Nina-nana]

Εφόσον κάποιος που κάνει πρακτική κοστίζει 0€ γιατί πολλοί λένε ότι δυσκολεύονται να βρουν?

Γιατί αυτός που κάνει πρακτική θέλει κι άλλον ένα από πάνω του να τον καθοδηγεί, και αυτός ο άλλος κοστίζει. Και αφού ο πρακτικάριος κάνει την πρακτική του συνήθως εξαφανίζεται, οπότε όλος ο κόπος και η επένδυση που έχει κάνει η εταιρία πάει χαμένος.

 

[nPb]

...και τότε πώς θα μάθει τη δουλειά; Κανείς δεν γεννιέται έτοιμος. Νομίζω ότι και οι δυο πλευρές κάνουν χαζομαρίτσες. Οι εταιρίες το ρίχνουν και καλά στο κόστος, λες και τα παλαιότερα στελέχη έκαναν πρακτική.

 

[Samael]

...και τότε πώς θα μάθει τη δουλειά; Κανείς δεν γεννιέται έτοιμος. Νομίζω ότι και οι δυο πλευρές κάνουν χαζομαρίτσες. Οι εταιρίες το ρίχνουν και καλά στο κόστος, λες και τα παλαιότερα στελέχη έκαναν πρακτική.

Ο κάθε χώρος είναι διαφορετικός , αλλά μπορώ να πω ότι τουλάχιστον στον δικό μου φταίνε σίγουρα και οι φοιτητές . Προτάσεις γίνονται καθημερινά και μάλιστα πολύ καλές . Αλλά οι περισσότεροι περιμένουν ότι στην πρακτική θα πάρουν τρέλα χρήματα . Την πρακτική δεν την κάνεις για τα χρήματα όμως . Σίγουρα θα πάρεις ένα ποσό για τον κόπο σου , αλλά ο κύριος στόχος σου είναι να αποκτήσεις εκείνη την αρχική εμπειρια που ζητείται για να προσληφθείς αργότερα ως junior .

Όταν λοιπόν βγαίνεις στην αγορά και στο βιογραφικό δεν έχεις καμία σχετική εμπειρία με το επάγγελμα ούτε καν σε επίπεδο πρακτικής ( που αυτό περιμένουν να δουν κατά κύριο λόγο από έναν φοιτητή που μόλις βγήκε από το πανεπιστήμιο ) , παρά μόνο ως γκαρσονι σε καφετέρια και ως πωλητής , ο άλλος δεν θα κάτσει να ασχοληθεί καν γιατί πρέπει να σε χτίσει κυριολεκτικά από το μηδέν . Σκέφτεται κιόλας ότι δεν ήθελες να κάνεις πρακτική αλλά προτιμήσες να κάνεις άσχετες δουλειές , οπότε σου λέει γιατί να κάτσω να ασχοληθώ ενώ δεν το έχει κυνηγήσει καθόλου ;

 

[Nina-nana]

Όταν λοιπόν βγαίνεις στην αγορά και στο βιογραφικό δεν έχεις καμία σχετική εμπειρία με το επάγγελμα ούτε καν σε επίπεδο πρακτικής ( που αυτό περιμένουν να δουν κατά κύριο λόγο από έναν φοιτητή που μόλις βγήκε από το πανεπιστήμιο ) , παρά μόνο ως γκαρσονι σε καφετέρια και ως πωλητής , ο άλλος δεν θα κάτσει να ασχοληθεί καν γιατί πρέπει να σε χτίσει κυριολεκτικά από το μηδέν . Σκέφτεται κιόλας ότι δεν ήθελες να κάνεις πρακτική αλλά προτιμήσες να κάνεις άσχετες δουλειές , οπότε σου λέει γιατί να κάτσω να ασχοληθώ ενώ δεν το έχει κυνηγήσει καθόλου ;

Πιστεύω κι εγώ πως η καλύτερη κίνηση είναι να έχεις εργαστεί (κατά προτίμηση στον χώρο των σπουδών σου) πριν πάρεις πτυχίο. Να περιμένεις να πάρεις πρώτα πτυχίο, ίσως και μεταπτυχιακό, και μετά να πιάσεις την πρώτη σου δουλειά είναι τελείως κουλό. Την επιχείρηση δεν τη νοιάζει να σε εκπαιδεύσει, από τη στιγμή που μπορεί να προσλάβει κάποιον με εμπειρία για παρόμοια χρήματα. Αυτή την υποχρέωση θα έπρεπε να την έχει το πανεπιστήμιο (αν πρέπει απαραίτητα να την έχει κάποιος).

 

[nPb]

Ούτε όμως το Πανεπιστήμιο είναι κέντρο επαγγελματικής εκπαίδευσης. Το Πανεπιστήμιο είναι κρατικός ή ιδιωτικός φορέας στο κράτος δικαίου που έχει ως θεμελιώδη σκοπό να προάγει την γνώση και την επιστήμη ως βασικές αξίες της δημοκρατίας. Οπότε λογικά κάποιος πρέπει να κάνει αυτή τη σύνδεση. Η δουλειά είναι αντικείμενο της εταιρίας ή του οργανισμού, δηλαδή, του φορέα που μισθώνει την εργασία.

Οι απόψεις ότι η εταιρία δεν φέρει ευθύνη για την εκπαίδευση του αποφοίτου νεοεισερχόμενου, είναι μια πολιτική σκοπιμοτήτων μετά το 2008 η οποία εφαρμόστηκε στα πλαίσια της αναλωσιμότητας των πτυχιούχων επειδή βρωμάει η αγορά από πτυχία και εξειδικεύσεις. Ο σημερινός πτυχιούχος έχει ένα πτυχίο αλλά δεν έχει δεξιότητες αφού καμία εταιρία δεν τις προσδιορίζει ή με τον τρόπο που αυτές μπορεί να αποκτηθούν καθώς αλλάζουν συνεχώς. Οι εταιρίες επειδή βρίσκουν και όχι απαραίτητα καλούς πτυχιούχους, γιατί φουσκωμένα βιογραφικά πάντα υπάρχουν, προτιμούν πρόσκαιρες λύσεις εργασίας με διάφορα τεχνάσματα τύπου πρακτικών, αμφιλεγόμενων "νέων" δεξιοτήτων, δοκιμαστικής περιόδου, συμβολαίου με περιορισμούς κτλ ώστε να αντικαθιστούν το προσωπικό και έτσι καμία δουλειά να μην μαθαίνεται στην πράξη, αλλά και ούτε να τελειώνει. Μόνιμα η δουλειά θεωρητικά δεν έχει δομή δραστηριότητας καθώς με την συχνή αλλαγή των υπαλλήλων, οι χρόνοι προσαρμογής και οι διαφορετικές προσωπικότητες αλλοιώνουν την φυσιογνωμία αυτής της θέσης εργασίας, με την πάροδο του χρόνου. Σε αυτή την ελαστική μορφή εργασίας, δουλεύει ένα σύστημα από άλλα επαγγέλματα όπως κέντρα ξένων γλωσσών, ιδιωτικά κέντρα επιμορφώσεων, ξενοδοχεία, εστιατόρια, ενοικιαζόμενα σπίτια, μέσα συγκοινωνίας, καταστήματα ρούχων, δικηγόροι, κτλ.

 

[Samael]

Πιστεύω κι εγώ πως η καλύτερη κίνηση είναι να έχεις εργαστεί (κατά προτίμηση στον χώρο των σπουδών σου) πριν πάρεις πτυχίο. Να περιμένεις να πάρεις πρώτα πτυχίο, ίσως και μεταπτυχιακό, και μετά να πιάσεις την πρώτη σου δουλειά είναι τελείως κουλό. Την επιχείρηση δεν τη νοιάζει να σε εκπαιδεύσει, από τη στιγμή που μπορεί να προσλάβει κάποιον με εμπειρία για παρόμοια χρήματα. Αυτή την υποχρέωση θα έπρεπε να την έχει το πανεπιστήμιο (αν πρέπει απαραίτητα να την έχει κάποιος).

Θες τέσσερα πράγματα κατ'εμέ :
1. Ενασχόληση με την σχολή , τόσο για δικό σου ενδιαφέρον και για να αποκτήσεις όσες πιο πολλές γνώσεις μπορείς , όσο και για να γίνεις noticed με οτι αυτό συνεπάγεται απο άποψη διασυνδέσεων .

2. Καλό και ουσιαστικό θέμα διπλωματικής εργασίας ( που να σε βάζει στο τρυπάκι να ψάξεις πράγματα που για μια εταιρία έχουν ουσία και αξία ) . Ιδανικά να το έχεις αποφασίσει απο κοινού και με κάποια εταιρία εαν είναι δυνατόν ή κάποιον οργανισμό/ερευνητικό κέντρο κτλπ . Να διασφαλίσεις δηλαδή πως με οτι ασχοληθείς έχει αξία για κάποιον και αυτός ο κάποιος θα ήταν διαθετειμένος να πληρώσει όποιον έχει γνώσεις πάνω σε αυτό .

3. Πρακτική άσκηση που είναι σχετική με την διπλωματική ή είναι τουλάχιστον στο ίδιο αντικείμενο/χώρο .

4. Ενημέρωση σχετικά με τις εξελίξεις στην επιστήμη και το επάγγελμα σου ( στον βαθμό που είναι εφικτό όσο είσαι ακόμα φοιτητής).

 

[Nina-nana]

Ούτε όμως το Πανεπιστήμιο είναι κέντρο επαγγελματικής εκπαίδευσης. Το Πανεπιστήμιο είναι κρατικός ή ιδιωτικός φορέας στο κράτος δικαίου που έχει ως θεμελιώδη σκοπό να προάγει την γνώση και την επιστήμη ως βασικές αξίες της δημοκρατίας. Οπότε λογικά κάποιος πρέπει να κάνει αυτή τη σύνδεση. Η δουλειά είναι αντικείμενο της εταιρίας ή του οργανισμού, δηλαδή, του φορέα που μισθώνει την εργασία.

Αυτή είναι η ιδέα που έχουμε για το Πανεπιστήμιο στην Ελλάδα. Σε άλλες χώρες (πχ Μεγάλη Βρετανία, Αμερική) το Πανεπιστήμιο έχει πολύ στενούς δεσμούς με τη βιομηχανία, και πολύ σωστά για μένα. Στην Ελλάδα ο φοιτητής είναι στον αέρα. Περνάει 4-5 χρόνια ασχολούμενος με θεωρίες και μετά θέλει κάποιος να τον αναλάβει για να τον καθοδηγήσει ώστε να εφαρμόσει τις θεωρίες στην πράξη - μόνο που αυτός ο κάποιος είναι δυσεύρετος. Αν στην Ελλάδα είχαμε πραγματικά μεγάλες επιχειρήσεις με στελεχωμένα τμήματα εκπαίδευσης, θα ήταν πιο εύκολο να βρουν χώρο οι νέοι απόφοιτοι. Δυστυχώς επειδή δεν έχουμε ή έχουμε ελάχιστες, δημιουργείται αυτή ακριβώς η κατάσταση που σε απασχολεί, δηλαδή ότι οι επιχειρήσεις αποφεύγουν τους νέους απόφοιτους και τους πρακτικάριους γιατί δεν μπορούν να τους εντάξουν. Δυστυχώς η εκπαίδευση προσωπικού είναι μεγάλο κόστος για μια επιχείρηση και οι μικρές, μικρομεσαίες και μεσαίες επιχειρήσεις δεν μπορούν να το απορροφήσουν. Χώρια που στην Ελλάδα δεν έχουμε ούτε κουλτούρα δια βίου μάθησης - άλλο μεγάλο θέμα αυτό που επίσης επηρεάζει τη διάθεση των επιχειρήσεων να επενδύσουν στην εκπαίδευση του προσωπικού.

Παρένθεση: όταν λέω "βιομηχανία" εννοώ γενικότερα τον επαγγελματικό χώρο, όχι μόνο τον κατασκευαστικό τομέα.

Θες τέσσερα πράγματα κατ'εμέ :
1. Ενασχόληση με την σχολή , τόσο για δικό σου ενδιαφέρον και για να αποκτήσεις όσες πιο πολλές γνώσεις μπορείς , όσο και για να γίνεις noticed με οτι αυτό συνεπάγεται απο άποψη διασυνδέσεων .

2. Καλό και ουσιαστικό θέμα διπλωματικής εργασίας ( που να σε βάζει στο τρυπάκι να ψάξεις πράγματα που για μια εταιρία έχουν ουσία και αξία ) . Ιδανικά να το έχεις αποφασίσει απο κοινού και με κάποια εταιρία εαν είναι δυνατόν ή κάποιον οργανισμό/ερευνητικό κέντρο κτλπ . Να διασφαλίσεις δηλαδή πως με οτι ασχοληθείς έχει αξία για κάποιον και αυτός ο κάποιος θα ήταν διαθετειμένος να πληρώσει όποιον έχει γνώσεις πάνω σε αυτό .

3. Πρακτική άσκηση που είναι σχετική με την διπλωματική ή είναι τουλάχιστον στο ίδιο αντικείμενο/χώρο .

4. Ενημέρωση σχετικά με τις εξελίξεις στην επιστήμη και το επάγγελμα σου ( στον βαθμό που είναι εφικτό όσο είσαι ακόμα φοιτητής).

Αυτά τα 4 και επίσης εισαγωγή στον χώρο εργασίας από πολύ νωρίς (όχι μετά τα 25 και βάλε) όπως και κινητικότητα όσο είσαι μέσα στη σχολή για απόκτηση επαγγελματικής εμπειρίας, ακόμα και με εθελοντική εργασία σε ό,τι πρόγραμμα τρέχει ή σε ό,τι έχουν πρόσβαση οι καθηγητές σου. Από κάτι τέτοια προκύπτουν συστάσεις, γνωριμίες και το πολυπόθητο networking ώστε να βρεις την πρώτη σου δουλειά.

 

[nPb]

Στην διάρκεια των σπουδών μου οι μόνες αφίσες ήταν για το συνέδριο της ΠΚΣ όπου θα ερχόταν η Παπαρήγα ή το τάδε αριστεροφασιστικό κομματόσκυλο να μιλήσει για τις εργασιακές σχέσεις του πολυνομοσχεδίου της κυβέρνησης ή καμία αφίσα της ΔΑΠάρας ή της ΠΑΣΠάρας στο κέντρο Asteria Live με τηλέφωνα επικοινωνίας σε κάποιον Γιώργο, Κώστα και Μαρία. Οι παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ και διαφόρων ΚΚΕ-ΜΛ, κτλ είχαν δικό τους κοινό σε τσιπουράδικα με μουσική Μάλαμα, Παπακωνσταντίνου κτλ. Οι ξύλινοι πίνακες των ανακοινώσεων ήταν άδειοι και η γραμματεία συνήθως ανέβαζε νομοθεσία του Υπουργείου με πινέζες ή μπορεί και να υπήρχαν ανακοινώσεις ξεχασμένες για πολλά χρόνια, μπορεί και πριν το 2000.

Δεν θυμάμαι ποτέ να έγινε κάποια διάλεξη ή ομιλία για τους αποφοίτους. Μόνο κάποιοι καθηγητές Πανεπιστημίου έφερναν συναδέλφους τους και έδιναν επιστημονικές ομιλίες ακαδημαϊκού-ερευνητικού ενδιαφέροντος σε θέματα όχι και τόσο σχετικά με την φυσιογνωμία του Τμήματος, μόνο και μόνο να αλληλοκολακεύονται και να "προωθούν" ο καθένας τους μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς του Τμήματος. Δεν υπήρχε καμία διάθεση για την πραγματική δουλειά των αποφοίτων. Οι καθηγητές είχαν μόνιμη και σταθερή δουλειά όμως.

Πρώτη φορά επιχειρηματική ομιλία για σπουδές, είδα στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο της Αυστρίας όταν ήρθαν ομιλητές στελέχη Τραπεζών από τον σύλλογο αποφοίτων του Τμήματος και μας έκαναν μια σειρά ομιλιών πάνω σε ειδικά θέματα των μαθηματικών στην Τραπεζική Αναλυτική, Διαχείριση Κινδύνου κτλ και πως αυτά ερμηνεύονται στην χρηματοπιστωτική καθημερινότητα, ενώ μαθαίναμε και διάφορα θέματα για την δουλειά έξω από την Πανεπιστημιακή αίθουσα με ανοιχτές συζητήσεις πίνοντας καφέ, χυμούς και τρώγοντας μπισκότα.

 

[hl_amhxanos]

Μου αρέσει που λέτε για εθελοντική εργασία σαν τον Πούμπουρα... αν τους πεις ότι θα δουλεύεις τζάμπα για την ψυχή της μάνας σου όλοι θα σε δεχτούν στην εταιρεία τους.

 

[Ion.]

Μου αρέσει που λέτε για εθελοντική εργασία σαν τον Πούμπουρα... αν τους πεις ότι θα δουλεύεις τζάμπα για την ψυχή της μάνας σου όλοι θα σε δεχτούν στην εταιρεία τους.

Δεν ξέρω αν ισχύει τόσο , γιατί όπως ανέφερθηκε πάνω ακόμα και πρακτική (που πολλές φορές δεν είναι αμειβόμενη) πολλοί δυσκολεύονται να βρουν !

 

[Chem2000]

Πιστεύω κι εγώ πως η καλύτερη κίνηση είναι να έχεις εργαστεί (κατά προτίμηση στον χώρο των σπουδών σου) πριν πάρεις πτυχίο. Να περιμένεις να πάρεις πρώτα πτυχίο, ίσως και μεταπτυχιακό, και μετά να πιάσεις την πρώτη σου δουλειά είναι τελείως κουλό. Την επιχείρηση δεν τη νοιάζει να σε εκπαιδεύσει, από τη στιγμή που μπορεί να προσλάβει κάποιον με εμπειρία για παρόμοια χρήματα. Αυτή την υποχρέωση θα έπρεπε να την έχει το πανεπιστήμιο (αν πρέπει απαραίτητα να την έχει κάποιος).

Πώς να εργαστείς όταν σου ζητάνε να έχεις πάρει πτυχίο και μετά;
Επίσης πως να πιάσεις δουλειά όταν σου λένε ότι θέλουν προϋπηρεσία; Like, είμαι 22, είναι δυνατόν να έχω προϋπηρεσία;
Είναι εύκολα αυτά που λες, είναι πολύ δύσκολα στη πράξη όμως!

 

[Nina-nana]

Μου αρέσει που λέτε για εθελοντική εργασία σαν τον Πούμπουρα... αν τους πεις ότι θα δουλεύεις τζάμπα για την ψυχή της μάνας σου όλοι θα σε δεχτούν στην εταιρεία τους.

Καμία σχέση. Αν βρεις εταιρία να σε πάρει να εργαστείς εθελοντικά, όχι μόνο να πας τρέχοντας, αλλά να παίξεις και ένα τζόκερ.