Επαγγελματικός προσανατολισμός

[Jack of Spades]

Το μόνο που ζητάω είναι να ακούσω απόψεις γύρω από σχολές που δείχνουν ότι έχουν μια χ ψ προοπτική και έχουν να κάνουν πάνω κάτω με τα ζητούμενά μου.Όπως και να το κάνουμε δεν είναι το ίδιο να ακούς μια άποψη από έναν φοιτητή με το να διαβάζεις απλά τα λεγόμενα της κάθε σχολής από 1 site.

ΚΑΜΙΑ σχολή δεν έχει ΚΑΜΙΑ προοπτική σ' αυτό το μπουρδέλο που θέλει να λέγεται ανεπτυγμένο κράτος, αν δεν έχεις από πριν καλά στρωμένη την κατάσταση (με το "καλά στρωμένη" χρόνο με το χρόνο να στενεύει όλο και περισσότερο)...

Προσωπικά απορώ με τους μαθητές που ενώ οι οικογένειες τους έχουν την οικονομική δυνατότητα να τους στείλουν έξω για σπουδές, μπαίνουν ακόμη και σήμερα σ' όλη αυτή την ψυχοφθόρο και σάπια διαδικασία του "φροντιστήριο Μ.Ε. μετά Πανελλήνιες κ.λπ."!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πύρος]

Νιώθετε ποτέ ότι δεν υπάρχει κάποιο επάγγελμα που να σας ταιριάζει;
Είχαμε πάει με το σχολείο σε ένα κέντρο επαγγελματικού προσανατολισμού και μας πρότειναν να κάνουμε ένα τεστ σε μια ιστοσελίδα και το έκανα. Εκτός των παρακάτω αποτελεσμάτων, μιλήσαμε προσωπικά με τους συμβούλους. Τα αποτελέσματα ήταν ότι ο χαρακτήρας μου ταιριάζει σε επαγγέλματα που είναι συμβιβαστικά (γραφεία, χαρτιά, να κάνω ο,τι μου λένε κλπ), σε κοινωνικά (γιατρός, ψυχολόγος, κοινωνικός λειτουργός, σύμβουλος κλπ) και η τρίτη μου κατηγορία ήταν τα καλλιτεχνικά. Ωστόσο, κάτι άλλο που έγραφε είναι ότι το επάγγελμά μου δεν πρέπει να με πιέζει γιατί θέλω να είμαι ο αρχηγός στη δουλειά μου (κάτι το οποίο έρχεται σε σύγκρουση με αυτό που είπα πριν, ότι δηλ μου ταιριάζουν συμβιβαστικά επαγγέλματα). Ακόμα, έλεγε ότι η εργασία μου δεν πρέπει να έχει να κάνει με πολύ κόσμο (το οποίο όντως ισχύει), δηλαδή να μην χρειάζεται να βλέπω πολλούς ανθρώπους μαζί, να μη μιλάω δημόσια, να μην προσπαθώ να πείσω κάποιον κλπ. γιατί είμαι εσωστρεφής και χρειάζομαι πολύ μοναξιά στη δουλειά μου.
Όσον αφορά προσωπική γνώμη, θέλω να πω ότι δεν μπορώ να κάνω οτιδήποτε ιατρικό. Δεν θα το σχολιάσω πολύ. Θα πω απλά ότι κάθε φορά που θα χρειαστεί να πάω σε νοσοκομείο, ιατρείο κλπ, έχω τάση για εμετό και αδυναμία.
Επιχειρήσεις, μάρκετινγκ κλπ επίσης δε μπορώ γιατί έχω διαταραχή κοινωνικού άγχους και παθαίνω κρίσεις πανικού όταν συναντώ πολύ κόσμο.. Δεν είναι ότι δε θέλω κόσμο στη δουλειά μου. Απλώς δεν τον μπορώ μαζεμένο γιατί πνίγομαι. Πχ δεν θα είχα πρόβλημα να γίνω ψυχολόγος γιατί οι πλάτες μου δεν θα ερχόντουσαν την ίδια στιγμή όλοι στο γραφείο, ενώ ένας υπεύθυνος πωλήσεων κλπ έχει να κάνει με την επιχειρηματικότητα και τον ανταγωνισμό και τη πολυκοσμία άρα δεν θα μπορούσα να το κάνω)
Οτιδήποτε με μαθηματικά και φυσική το ξεχνάμε (11 και 12 με διάβασμα... φανταστείτε )
Στα μηχανολογικά, ηλεκτρικά κλπ δε μου κόβει μη γελάτε, αλήθεια δεν είμαι εύστροφος σε τέτοια ζητήματα. Μόνο στους υπολογιστές είμαι καλός (όχι στο μηχανολογικό κομμάτι), αλλά θέλουν μαθηματικά
Ακόμα ξεχνάμε πλήρως επαγγέλματα που απατούν ταχύτητα, ψυχραιμία στη πίεση κλπ (έχω χαμηλό αιματοκρίτη και παθαίνω κρίσεις άγχους --> μη γελάτε παιδιά, δεν κάνω πλάκα)
Όσον αφορά στρατιωτικές είμαι αντιμιλιταριστής και απαιτούνται εξετάσεις σε αθλήματα που δεν το πολυ εχω
Λοιπόν... αυτά είναι ουσιαστικά τα προβλήματά μου. Αυτό που θέλω να καταλήξω, είναι ότι νιώθω τόσο άχρηστος. Πιστεύω πως έχω κάποιες αδυναμίες που για την εποχή που ζούμε είναι ο,τι χειρότερο. Ειδικά αν σκεφτούμε πως τα επαγγέλματα με τη μεγαλύτερη ''πέραση'' σήμερα, είναι ιατρικά, στρατιωτικά, επιχειρηματικά/διαφημιστικά/πωλήσεις/επικοινωνία και όλα όσα προ ανέφερα...
Ξέρω, ξέρω έχω 2 χρόνια μπροστά μου. Αλλά αλήθεια έχω αγχωθεί με όλο αυτό. Νιώθω πως δεν θα έπρεπε να τα έχω αυτά και πως πάντα θα είμαι ο άχρηστος που δεν του ταιριάζει τίποτα... αυτα ήθελα να βγάλω από μέσα μου

Τι πιστεύετε?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ευάκι23]

Θες να ακολουθείς εντολές, αλλά δεν μπορείς επειδή θες να είσαι αρχηγός. Σου ταιριάζουν τα κοινωνικά επαγγέλματα αλλά δεν μπορείς γιατί είσαι εσωστρεφής και θες μοναχική εργασία. Οτιδήποτε τεχνολογικό είναι εκτός γιατί δεν μπορείς τα μαθηματικά και οτιδήποτε έχει να κάνει με διαχείριση άγχους είναι επίσης εκτός γιατί παθαίνεις πανικό. Λοιπον σου έχω το κατάλληλο επάγγελμα. Πάρε μια βούρτσα και γίνε μπογιατζής.

Χωρίς πλάκα, ούτε άγχος, ούτε σπουδές, εργασία μόνος σου, καλά λεφτά και θα βγάζεις και την καλλιτεχνικότητά σου.

Επίσης ελπίζω να κατάλαβες ότι το τεστ που έκανες και αυτοί που κάνανε είναι κάτι σαν τις καφετζούδες που λένε τον καφέ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stickerbush]

Στο φόρουμ πάντως είσαι από τους πιο "χρήσιμους".

Εγώ το ένιωθα πάρα πολύ το ίδιο συναίσθημα στην ηλικία σου. Τα τεστ, τους συμβούλους κλπ δε θα τα έπαιρνα πολύ στα σοβαρά. Έκανα κι εγώ τέτοια τεστ... Τα τεστ δεν μπορούν να δώσουν απαντήσεις μιας και βασίζονται σε δικό σου input το οποίο σαφώς επηρεάζεται απ' το τι ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι ταιριάζεις/μπορείς/αγαπάς/σιχαίνεσαι/είσαι. Η αυτογνωσία θαρρώ πως είναι αρετή που αποκτάται δύσκολα και σίγουρα όχι σε μια τέτοια ηλικία.

Προσωπική μου γνώμη, τα παιδιά που αποδέχονται το μηδέν τους μέσα σε έναν ωκεανό από "θέλω" που είναι το ελληνικό λύκειο, βρίσκονται σε καλύτερο δρόμο. Τα όνειρά τους τουλάχιστον δεν αποτελούν ένα υφαντό από προσμονές γονέων, κοινωνικού στάτους, παιδικής αφέλειας.

Δώσε μία ευκαιρία στον εαυτό σου να προσπαθήσει σε όλους τους τομείς. Προφανώς τα μαθηματικά δεν είναι για όλους π.χ., αλλά μπορείς να επιχειρήσεις μια επαναπροσέγγιση, σε ένα γενικότερο πλαίσιο επαναγνωριμίας με τον "Γιώργο". Εγώ τα μαθηματικά πια τα βλέπω με εντελώς άλλο μάτι απ' ότι όταν ήμουν στο λύκειο.

Όταν λες ότι είσαι καλός στους υπολογιστές, τι εννοείς;

Το τι έχει "πέραση", αυτή τη στιγμή το έχει καθορίσει η αγορά εργασίας προ 3ετίας και η μέση ελληνίδα μάνα. Συνεπώς αφοσιώσου στο σε τι εσύ ο ίδιος θα μπορούσες να ξεχωρίσεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πύρος]

Στο φόρουμ πάντως είσαι από τους πιο "χρήσιμους".

Εγώ το ένιωθα πάρα πολύ το ίδιο συναίσθημα στην ηλικία σου. Τα τεστ, τους συμβούλους κλπ δε θα τα έπαιρνα πολύ στα σοβαρά. Έκανα κι εγώ τέτοια τεστ... Τα τεστ δεν μπορούν να δώσουν απαντήσεις μιας και βασίζονται σε δικό σου input το οποίο σαφώς επηρεάζεται απ' το τι ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι ταιριάζεις/μπορείς/αγαπάς/σιχαίνεσαι/είσαι. Η αυτογνωσία θαρρώ πως είναι αρετή που αποκτάται δύσκολα και σίγουρα όχι σε μια τέτοια ηλικία.

Προσωπική μου γνώμη, τα παιδιά που αποδέχονται το μηδέν τους μέσα σε έναν ωκεανό από "θέλω" που είναι το ελληνικό λύκειο, βρίσκονται σε καλύτερο δρόμο. Τα όνειρά τους τουλάχιστον δεν αποτελούν ένα υφαντό από προσμονές γονέων, κοινωνικού στάτους, παιδικής αφέλειας.

Δώσε μία ευκαιρία στον εαυτό σου να προσπαθήσει σε όλους τους τομείς. Προφανώς τα μαθηματικά δεν είναι για όλους π.χ., αλλά μπορείς να επιχειρήσεις μια επαναπροσέγγιση, σε ένα γενικότερο πλαίσιο επαναγνωριμίας με τον "Γιώργο". Εγώ τα μαθηματικά πια τα βλέπω με εντελώς άλλο μάτι απ' ότι όταν ήμουν στο λύκειο.

Όταν λες ότι είσαι καλός στους υπολογιστές, τι εννοείς;

Το τι έχει "πέραση", αυτή τη στιγμή το έχει καθορίσει η αγορά εργασίας προ 3ετίας και η μέση ελληνίδα μάνα. Συνεπώς αφοσιώσου στο σε τι εσύ ο ίδιος θα μπορούσες να ξεχωρίσεις.

Τι εννοείς ''χρήσιμους'' στο φόρουμ? (Μου άρεσε , ευχαριστώ!)
Εννοώ πως αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στον υπολογιστή, π.χ. σε κάποια λάθος ρύθμιση, σε ιστοσελίδες, σε εφαρμογές και γενικά τέτοιου είδους θέματα, μπορώ εύκολα να το λύσω ακόμα και αν δεν το έχω ξανακάνει...

Θες να ακολουθείς εντολές, αλλά δεν μπορείς επειδή θες να είσαι αρχηγός. Σου ταιριάζουν τα κοινωνικά επαγγέλματα αλλά δεν μπορείς γιατί είσαι εσωστρεφής και θες μοναχική εργασία. Οτιδήποτε τεχνολογικό είναι εκτός γιατί δεν μπορείς τα μαθηματικά και οτιδήποτε έχει να κάνει με διαχείριση άγχους είναι επίσης εκτός γιατί παθαίνεις πανικό. Λοιπον σου έχω το κατάλληλο επάγγελμα. Πάρε μια βούρτσα και γίνε μπογιατζής.

Χωρίς πλάκα, ούτε άγχος, ούτε σπουδές, εργασία μόνος σου, καλά λεφτά και θα βγάζεις και την καλλιτεχνικότητά σου.

Επίσης ελπίζω να κατάλαβες ότι το τεστ που έκανες και αυτοί που κάνανε είναι κάτι σαν τις καφετζούδες που λένε τον καφέ.

Πολλά από αυτά που λέει ισχύουν. Π.χ. όντως θέλω να νιώθω ασφαλής στη δουλειά μου με την έννοια ότι δεν θα χρειάζεται να παίρνω αποφάσεις, να διοικώ κλπ, όμως ταυτόχρονα απεχθάνομαι να ακούω ''θέλω να κάνεις αυτό και αυτό''. Θα το κάνω δηλαδή αλλά με νεύρα
Κοινωνικά εννοεί αυτά που βοηθούν τους ανθρώπους. Όχι επιχειρηματικά κλπ που απαιτούν έντονη εξωστρέφεια.. αυτά λέγονται επιχειρηματικά επαγγέλματα.
Μαθηματικά απλώς δε τα καταλαβαίνω. Τι να κάνω? 1η γυμνασίου μου έλεγες ποιο είναι το χ στην 2+χ=4 και σου έλεγα ''εεεεεε?''
Το ότι παθαίνω πανικό στη πίεση και τα χάνω δεν είναι ελεγχόμενο.. όπως και οι κρίσεις άγχους όταν είμαι με πολύ κόσμο ή μιλάω σε πολύ κόσμο επίσης.. νομίζεις πως λέω επίτηδες ''έλα ρε οργανισμέ, πάθε μια κρίση να περάσει η ώρα..'' ? Ο,τι χειρότερο είναι για το σώμα μου και τη ψυχολογία μου. Μόνο του βγαίνει..
Δεν έχω τίποτα με τους μπογιατζήδες, κάθε άλλο.. όλοι είναι σημαντικοί. Απλώς δεν μου αρέσει και πολύ..

Όσον αφορά τις καφετζούδες, με αυτά που έγραφα, ναι το κατάλαβα απλώς είχαμε πάει σαν σχολείο και το πήρα πολύ σοβαρά για κάποιο λόγο..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 991793]

Προσωπικά απορώ με τους μαθητές που ενώ οι οικογένειες τους έχουν την οικονομική δυνατότητα να τους στείλουν έξω για σπουδές, μπαίνουν ακόμη και σήμερα σ' όλη αυτή την ψυχοφθόρο και σάπια διαδικασία του "φροντιστήριο Μ.Ε. μετά Πανελλήνιες κ.λπ."!

Πολλοί γονείς δεν γνωρίζουν τις διαδικασίες και δεν ξέρουν σε ποιον να απευθυνθούν. Επίσης, ίσως το θεωρούν δύσκολο να γίνει δεκτό το παιδί τους σε πανεπιστήμιο της αλλοδαπής. Ακόμη, ίσως ξέρουν ότι, και δεκτό να γίνει το παιδί τους, θα είναι σε ξένη χώρα, μακριά από την οικογένειά του και τους φίλους του. Γενικά εύκολα τα λέμε αυτά, στην πράξη όμως κωλώνουμε.

Προσωπικά, αν ήταν να σπουδάσω στο εξωτερικό, πρώτα θα κοίταγα για τα πανεπιστήμια της Κύπρου κι έπειτα σε χώρα που να μιλούν αγγλικά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Πολλοί γονείς δεν γνωρίζουν τις διαδικασίες και δεν ξέρουν σε ποιον να απευθυνθούν. Επίσης, ίσως το θεωρούν δύσκολο να γίνει δεκτό το παιδί τους σε πανεπιστήμιο της αλλοδαπής. Ακόμη, ίσως ξέρουν ότι, και δεκτό να γίνει το παιδί τους, θα είναι σε ξένη χώρα, μακριά από την οικογένειά του και τους φίλους του. Γενικά εύκολα τα λέμε αυτά, στην πράξη όμως κωλώνουμε.

Προσωπικά, αν ήταν να σπουδάσω στο εξωτερικό, πρώτα θα κοίταγα για τα πανεπιστήμια της Κύπρου κι έπειτα σε χώρα που να μιλούν αγγλικά.

Ακριβώς. Οι σπουδές σε μια ξένη χώρα δεν είναι τόσο εύκολες όσο νομίζουν αρκετοί χωμένοι στο κρεβατάκι τους, στο πατρικό σπίτι. Δεν είναι μόνο το Πανεπιστήμιο ή σε ποια κατάταξη βρίσκεται. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, οι σπουδές στο εξωτερικό δεν είναι μόνο σπουδές λυκειακού τύπου δηλαδή, πάμε αντιγράφουμε τον πίνακα στο αμφιθέατρο και σκουπίστε-ψεκάστε τελειώνει το εξάμηνο. Οι σπουδές σε μια άλλη χώρα με άλλη νοοτροπία και πολιτισμική κουλτούρα από την Ελλάδα έχει ένα κόστος ψυχικό σε όλες εκείνες τις δράσεις και συμπεριφορές που συνθέτουν τις σπουδές μακρυά από τη γνώριμη κουλτούρα και την "δεκτικότητα" των Ελλήνων. Οι ξένοι όσο και φιλόξενοι να είναι, δεν ανέχονται. Δικαίωμά τους να μην γουστάρουν.

Το ρήμα ανέχομαι δεν έχει ίδια σημασία με το ρήμα φιλοξενώ. Σπουδές σημαίνουν και καλή διαχείριση του χρόνου τόσο σε θέματα βασικής διαβίωσης π.χ. πόσο χρόνο τρώει το μαγείρεμα ή το πηγαινέλα σε κάποιο εστιατόριο ή στη λέσχη σε σχέση με το διάβασμα, όσο και ο χρόνος προετοιμασίας εργασιών (γιατί τηρούνται αυστηρά οι προθεσμίες υποβολής) ή ακόμη και εξίσου άλλες σοβαρές παράμετροι π.χ. ορθή χρήση αυτόματων τραπεζικών συναλλαγών αν υπάρχει η γονική επιχορήγηση και δεν ξέρω πόσο εύκολα ένας 17χρονος ή 24χρονος βουτυρομπεμπές που μέχρι χθες δεν έτρωγε τις μπάμιες στο πατρικό, λόγω πείνας στο εξωτερικό θα φάει και φασολάδα, θα μπορούσε να αλλάξει εύκολα νοοτροπία από την αναρχία της Ελληνικής κοινωνίας (του δε βαριέσαι άστο για αύριο).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Kistaviw]

nPb Το ξερω πως σε καμια περιπτωση δεν ειναι ο ερωτας το κυριο που με απασχολει αυτην την περιοδο..Ειναι ο εαυτος μου και οι επιλογες μου στην ζωη μου..Δεν ξερω προς τα που θα κατευθυνθω..Ολο γυρνανε στο μυαλο μου τα λογια των περισσοτερων για την σιγουρη επαγγελματικη αποκατασταση και ποιοτητα ζωης που προσφερει η ιατρικη ενω ολα τα αλλα ειναι υπογραφη με την ανεργια...Αλλα δεν ξερω αν μαρεσει η ιατρικη τοσο..Η αληθεια ειναι πως οποτε κανω μαθηματικα και φυσικη υπαρχει μια ελξη ενα ενδιαφερον ενω στην βιολογια τα κλαματα με πιανουν δυσκολευομαι με την αποστηθιση...
Σιγουρα ολοι θελουμε να βρουμε αμεσα δουλεια αλλα δυστυχως στη σημερινη ελλαδα ρης κρισεωα αυτο ειναι ανεφικτο...Αλλα ειναι ευκολο να ζεις στο εξωτερικο; Μπορει να εχεις ενα ικανοποιητικο επιπεδο ζωης αλλα αυτο σε καθιστα και ολοκληρωμενο; Και δεν ξερω,μηπως οι δυσκολιες με κανουν στο τελος να μισησω αυτο που επελεξα; ...Και για τις στρατιωτικες σχολες τι λετε; Για ικαρων κυριως..Αυτο που με κανει να δισταζω ειναι το ποσο μονοδιαστοτοι θα ειναι ή αν θα κανουμε πραγματα που θα μου κιινουν το ενδιαφερον.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Oι άλλοι που έχουν άποψη για όλες τις άλλες επιστήμες, εκτός της ιατρικής, τι επάγγελμα κάνουν; Πώς γίνεται όλοι να ξέρουν ποιες επιστήμες είναι εισιτήριο για την ανεργία;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[NikosChatzoglou]

Kistaviw, πέρα από την ιατρική τπάρχουν και πολλά παρα"ιατρικά με αποκατάσταση (νοσηλευτική, φυσιοθεραπεία, εργοθεραπεία). Οπότεδεν χρειάζεται να αγχώνεσαι για το αν θα γράψεις τέλεια. Και καταλάβετε επιτέλους ότι η ζωή ούτε αρχίζει ούτε τελειώνει με τις πανελλήνιες!! Ιδίως στην Ελλάδα του 2017

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Kistaviw]

Καθηγητες μου που "εστειλαν" και τα παιδια τους στην ιατρικη, συγγενεις,μια εξ αυτων εργαζεται στον ΟΑΕΔ και βλεπει καθημερινα ανεργους πτυχιουχους, φιλος του μπαμπα μου γιατρος που το παιδι του σπουδαζει στο εξωτερικο μηχανολογος..αρκετοι...

NikosChatzoglou Και οταν δεν ξες τι σου ταιριαζει; Τι πραγματικα θελεις; Τι κανεις; Ξερω ακουγεται ανωριμο αλλα ειναι ειλικρινες, και πραγματικα ειμαι σε αδιεξοδο..Εκανα πολλα τεστ επαγγελματικου προσανατολισμου επισκεφθηκα πολλους συμβουλους ακομα και ψυχολογο...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[methexys]

Καθηγητες μου που "εστειλαν" και τα παιδια τους στην ιατρικη, συγγενεις,μια εξ αυτων εργαζεται στον ΟΑΕΔ και βλεπει καθημερινα ανεργους πτυχιουχους, φιλος του μπαμπα μου γιατρος που το παιδι του σπουδαζει στο εξωτερικο μηχανολογος..αρκετοι...

Ε ενταξει, αν κλαιγομαστε οτι ολοι θα καταληξουμε ανεργοι στο τελος, ας παμε να πεσουμε απο κανεναν γκρεμο απο τωρα να ησυχασουμε, να μην προσπαθησουμε για τιποτα. Ειναι λογικη αυτη? Και εγω μπορω να σου πω περιπτωσεις πτυχιουχων στον τομεα μου (στον οποιο η ανεργια ειναι εγγυημενη απο καποιους), που εκαναν αυτο που εκαναν με ορεξη και τωρα δουλευουν σε γραφεία, στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, χωρίς καν να χρειαστει να κανουν επιπλεον μεταπτυχιακα. Και τι με αυτο? Όλα ειναι υποκειμενικα και εξαρτωνται απο εσενα. Ναι, τα πραγματα ειναι δυσκολα, αλλα αν σπουδασεις κατι που σου αρεσει και το προσπαθησεις, κατι θα βρεις. Ισως οχι με μεγαλο μισθο στην αρχη, ίσως οχι με τις ιδανικες συνθηκες εργασιας, ίσως να πρεπει να μεταναστευσεις κτλ κτλ, αλλά τουλαχιστον θα εχεις βρει κατι και το σημαντικότερο, θα σου αρέσει αυτό που σπουδασες και θα εχεις προσπαθησει. Και στην τελικη δεν χρειαζεται να πας σε μια σουπερ ουαου σχολη με "σιγουρη επαγγελματικη αποκατασταση!!11" οπως η ιατρικη, γιατι κακα τα ψεματα, αν δεν σε ελκυει καθολου το επαγγελμα, στο τελος θα καταληξεις δυστυχισμενη και την επαγγελματικη αποκατασταση δεν σου την εγγυαται κανεις σε κανενα επαγγελμα. Βρες κατι που σου αρεσει εστω και λιγο. Στην τελικη, μπορεις να πας και σε ενα πιο πρακτικο ΤΕΙ ή σε ενα ΙΕΚ. Μπορεις να κανεις καποια απο τα χομπυ σου επαγγελμα. Δεν υπάρχει κάτι που να σου αρέσει; Ο αθλητισμός; Η μουσική; Η ζωγραφική; Η φροντίδα των ζώων πχ; Των φυτών;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Kistaviw]

Ειχα ενδιαφεροντα..Βολει,χορο,γυμναστηριο..Στο σχολειο συμμετειχα σε καθε προγραμμα επιχειρηματολογια,θεατρο, ανταλλαγη μαθητων, ενα προγραμμα σχετικα με τη ψυχολογια και την ψυχαναλυση..Μπορω να με χαρακτηρισω δραστηρια..Για την ακριβεια ανυπομονω να γινω φοιτητρια για να συμμετεχω σε διαφορα..Ποτε δεν ημουν μονοδιαστατη , απολυτη,οτι μονο αυτο μαρεσει να κανω και τιποτε αλλο..Αν μπορουσα θα δοκιμαζομουν σε πολλα επαγγελματα..Αλλα αλλο ενδιαφεροντα και αλλο επαγγελμα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 699855]

Ε ενταξει, αν κλαιγομαστε οτι ολοι θα καταληξουμε ανεργοι στο τελος, ας παμε να πεσουμε απο κανεναν γκρεμο απο τωρα να ησυχασουμε, να μην προσπαθησουμε για τιποτα. Ειναι λογικη αυτη? Ναι, τα πραγματα ειναι δυσκολα, αλλα αν σπουδασεις κατι που σου αρεσει και το προσπαθησεις, κατι θα βρεις. Ισως οχι με μεγαλο μισθο στην αρχη, ίσως οχι με τις ιδανικες συνθηκες εργασιας, ίσως να πρεπει να μεταναστευσεις κτλ κτλ, αλλά τουλαχιστον θα εχεις βρει κατι και το σημαντικότερο, θα σου αρέσει αυτό που σπουδασες και θα εχεις προσπαθησει. Και στην τελικη δεν χρειαζεται να πας σε μια σουπερ ουαου σχολη με "σιγουρη επαγγελματικη αποκατασταση!!11" οπως η ιατρικη, γιατι κακα τα ψεματα, αν δεν σε ελκυει καθολου το επαγγελμα, στο τελος θα καταληξεις δυστυχισμενη και την επαγγελματικη αποκατασταση δεν σου την εγγυαται κανεις σε κανενα επαγγελμα. Βρες κατι που σου αρεσει εστω και λιγο.

Να αγιάσει το στόμα σου, αγαπητή! Τόόόσα χρόνια τα λέω αλλά για τους περισσότερους φωνή βοώντος εν τη ερήμω! Με τον αποπροσανατολισμό και τη σύγχυση σκέψης που μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο διογκώνεται, το μόνο επάγγελμα που θα ανθεί θα είναι αυτό του ψυχολόγου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Unseen skygge]

Kistaview δηλαδή αν κλείσεις τα μάτια και φανταστείς τον εαυτό σου σε 10 χρόνια σε τι επάγγελμα θα τον δεις; Αν αυτό που σε ενδιαφέρει είναι κυρίως τα λεφτά τότε θα επιλέξεις ένα επάγγελμα με καλή επαγγελματική αποκατάσταση (γιατί εκτός του στρατού σίγουρη δεν υπαρχει) και καλό μισθό γιατί και να μην σου αρέσει θα σου αρέσει η αμοιβή σου. Απ'την άλλη αν θες να κάνεις κάτι που αγαπάς τότε ίσως χρειαστεί να αρκεστεις σε χαμηλότερη επαγγελματική αποκατάσταση και μισθό ωστόσο θα νιώθεις καλά με το επάγγελμα σου. Γνώμη μου είναι αν δεν έχεις βρει τι θες κάνεις να ψάχτεις λίγο παραπάνω. Αν δεν βρεις τι θες να κάνεις μέχρι περίπου Φλεβάρη Μάρτιο γνώμη μου είναι να στοχεύσεις τότε στις σχολές με την μεγαλύτερη επαγγελματική αποκατάσταση

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ερινύς]

ποιοτητα ζωης που προσφερει η ιατρικη

Ποιότητα ζωής είναι πολλά πράγματα εκτός από τα χρήματα και εκεί η ιατρική αν δεν την γουστάρεις σε γαμάει πραγματικά. Εφημερίες, στρες, άστατο ωράριο, ευθύνες, θα χάσεις ασθενείς, θα μαλώσεις με άλλους, θα σε βρίσουν, θα σε ανταγωνιστούν "συνάδελφοι", μην πιάσω και την δυσκολία να βρεις σύντροφο με κατανόηση, πώς θα μανατζάρεις οικογένεια, κλπ, γιατί ούτως ή άλλως αυτό δεν το σκέφτεσαι στα 18.

Την σχολή δεν είναι τραγικά δύσκολο ούτε να την πιάσεις ούτε να την βγάλεις αν είσαι επιμελής. Και δεν συνειδητοποιείς τίποτα από όσα σου λέω μέχρι να φτάσεις τελευταίο έτος (στην καλή). Και γω στα 18 που μπήκα έλεγα τι καλά θα σώζω ανθρώπους με την δύναμη του αλτρουισμού, και τώρα απλά ελπίζω όταν θα κάνω το λάθος (γιατί κάποια στιγμή όλοι κάνουν), αφενός να μην είναι τραγικό ώστε πρώτα απ όλα και κυρίως να μην επηρεαστεί ο ασθενής, αφετέρου να μην κινήσει νομικές διαδικασίες και τρέχει όλη η κλινική. Εγωιστική λογική δηλαδή αλλά ναι, έτσι είναι όταν ξαφνικά βγάζεις άδεια άσκησης επαγγέλματος και ουπς, τέρμα το πρόπλασμα, είσαι γιατρός.

Anyway για να μην γράφω σεντόνια, αν είσαι στο "μχμμ, εντάξει δεν θα την δήλωνα οπωσδήποτε", μην την προσπαθείς καν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[NikosChatzoglou]

Kistaviw είσαι σίγουρη ότι θες να σπουδάσεις;;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Kistaviw]

Kistaviw είσαι σίγουρη ότι θες να σπουδάσεις;;

Τι εννοεις; Τι αλλο μπορω να κανω; Θελω να σπουδασω το θεωρω σημαντικο πιστευω που θα με πλουτισει πνευματικα..Απλως στη φαση που βρισκομαι τοσο απογοητευμενη και μπερδεμενη απεχθανομαι τα παντα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ιππολύτη]

@kistaviw να ξέρεις πως μεγάλο ποσοστό των συμμαθητών σου με "όραμα" θα καταλήξουν σε εντελώς διαφορετικές σχολές από αυτές που είχαν στο μυαλό τους. Είμαι ακόμη 1ο εξάμηνο και ίσως είναι λίγο νωρίς να το πω, αλλά δε μου βγήκε σε κακό που δεν είχα ξεκάθαρο στόχο. Αποφάσισα να δηλώσω τη σχολή μου λίγες μέρες πριν λήξει η υποβολή μηχανογραφικών. Ε και; Κάνε ο,τι καλύτερο μπορείς με το διάβασμα προς το παρόν και άλλαξε mindset όπως είπε και η φίλη Ερινύς και συμπλήρωσε η methexys, γιατί με αυτό έχεις ήδη αποτύχει. Τώρα για να μένουμε και ον τοπικ όσον αφορά τη σχέση, εδώ δεν μπορείς να διαχειριστείς το διάβασμα και τον εαυτό σου όπως λες, πόσο μάλλον σχέση με έναν άλλο άνθρωπο, που είναι και χρονοβόρα και ενίοτε συναισθηματικά φορτική (είτε θετικά είτε αρνητικά, η φόρτιση και ο αποπροσανατολισμός θα είναι τα ίδια).

Κατάλαβα ότι η σχολή μου μου αρέσει μάλλον, μόνο τώρα που την είδα, έστω και λίγο. Αν τόσο πολύ σε αγχώνει και εάν έχεις στο μέρος όπου ζεις κοντά πανεπιστήμιο, πήγαινε να παρακολουθήσεις κάνα μάθημα σχολής που σε ενδιαφέρει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[methexys]

Αυτό που λέει η ιππολυτη είναι αλήθεια... Μπορεί ακόμα και αν νομίζεις ότι σου αρέσει μια σχολή,να ανακαλύψεις ότι τελικά δεν είναι για εσένα. Η ζωή δεν τελειώνει ούτε αρχίζει με τις πανελλήνιες και την εισαγωγή σου στο πανεπιστήμιο. Ξερεις ποσά άτομα, σε μεγαλύτερη ηλικία, φοιτούν στη σχολή μου και σε πολλες αλλες σχολές επειδή ανακάλυψαν ότι αυτό είναι το αντικείμενο που τους ενδιαφέρει τελικά; Ή πόσοι τελείωσαν μια σχολή και μετά ασχολήθηκαν με ενα εντελώς διαφορετικό αντικείμενο; Αυτό που θέλω να πω είναι ότι οποία επιλογή και να κανεις, δεν θα φέρει το τέλος. Δεν σημαινει ότι μετά δεν μπορείς να αλλάξεις γνώμη ή να προσπαθήσεις για κάτι άλλο. Όταν δίνεις εξετάσεις σου φαίνονται όλα πολύ απόλυτα, ότι πρέπει να περάσεις εκεί και πρέπει να σου αρέσει παση θυσία. Και όμως, δεν ξερεις αν θα σου αρέσει ή όχι και αν τελικά δεν σου αρέσει, έχεις δικαίωμα να προσπαθήσεις για κάτι άλλο. Δεν τελειώνουν όλα εκεί! Θα σου πρότεινα και εγώ να παρακολουθήσεις μερικά μαθήματα αν υπάρχει πανεπιστήμιο κοντά σου (μην ανησυχείς, μπορεί να παρακολουθήσει ο οποιοσδήποτε αν είναι διάλεξη).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.