Γονείς & βαθμοί

[Nia Skg]

Θα μπω κατευθείαν στο θέμα γιατί δεν έχω όρεξη για προλόγους.

Ο πατέρας μου είναι ένας ιδιαίτερα οξύθυμος, τελειομανής και καταπιεστικός άνθρωπος. Για να καταλάβετε τι εννοώ, ακούστε τούτο: είμαι μαθήτρια του 19.8 στο σχολείο, με μέσο όρο διαγωνισμάτων 19.5 (ναι, κάθεται και τον υπολογίζει..). Και δεν είναι ευχαριστημένος. Θέλει να βγάλω 20 και να γράφω παντού καλύτερα από τις φίλες μου. Πχ αν αυτές γράψουν 18, εγώ πρέπει να γράψω 18.01 αλλιώς γίνεται έξαλλος. Αν, πάλι, αυτές πάρουν 20 κι εγώ 19.9, ουρλιάζει. Δεν κάνω πλάκα.

Τώρα αρχίσαμε τα διαγωνίσματα και στο φροντιστήριο. Είμαι Β λυκείου, θετική με βιολογία και θέλω κτηνιατρική. Ο πατέρας μου διαφωνεί κάθετα και λέει ότι αν γράψω 18.500+ θα με στείλει ιατρική με το ζόρι. Αδιαφορεί για το ότι εγώ σιχαίνομαι τη σχολή. Θέλει απλά έναν λόγο να περηφανεύεται στους συγγενείς, δεν ενδιαφέρεται για το δικό μου μέλλον. Το έχει δηλώσει ο ίδιος.

Στο φροντιστήριο έγραψα 19 φυσική και 19 χημεία. Μια φίλη μου έγραψε 20 και 19.2 αντίστοιχα. Έγινε χαμός στο σπίτι, άρχισε να λέει ότι δε διαβάζω κι ότι πρέπει να την περάσω στους βαθμούς. Εν τω μεταξύ για τα διαγώνισματα του φροντιστηρίου διαβάζω 12ωρα...

Το έχω υποστεί αυτό σχεδόν επτά χρόνια και δεν αντέχω άλλο. Δεν αντέχω άλλους καβγάδες χωρίς ουσιαστικό λόγο. Δεν αντέχω άλλη πίεση και γκρίνια. Δεν αντέχω το σφίξιμο στο στομάχι όταν επιστρέφω σπίτι και ανακοινώνω τους βαθμούς μου. Δεν αντέχω τα απαίσια λόγια του και τις εκρήξεις θυμού.

Του έχω μιλήσει άπειρες φορές μαζί με τη μητέρα και τα αδέρφια μου, δε γίνεται τίποτα. Όλο αυτό με έχει κουράσει γιατί γίνεται κάθε μα κάθε μέρα και σίγουρα η κατάσταση θα επιδεινωθεί του χρόνου με τις πανελλήνιες.

Βοηθήστε με, σας παρακαλώ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Με βάση ποια επιχειρήματα θεωρεί ότι η ιατρική θα σε καταξιώσει σαν άνθρωπο; Θα ήθελα να του πω δυο λόγια. Νομίζω ότι ζει σε μια δική του πραγματικότητα. Με συγχωρείς για τον ενικό και το θάρρος αλλά αυτή η χώρα έχει λίγο κουράσει. Σαν το πατέρα σου είναι αρκετοί γονείς έτσι και καταστρέφουν τα παιδιά τους για δικά τους λανθασμένα πείσματα και απωθημένα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nia Skg]

Με βάση ποια επιχειρήματα θεωρεί ότι η ιατρική θα σε καταξιώσει σαν άνθρωπο; Θα ήθελα να του πω δυο λόγια. Νομίζω ότι ζει σε μια δική του πραγματικότητα. Με συγχωρείς για τον ενικό και το θάρρος αλλά αυτή η χώρα έχει λίγο κουράσει. Σαν το πατέρα σου είναι αρκετοί γονείς έτσι και καταστρέφουν τα παιδιά τους για δικά τους λανθασμένα πείσματα και απωθημένα.

Έχεις απόλυτο δίκιο, μη ζητάς συγγνώμη. Συμμερίζομαι όλα όσα λες και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ermioni89]

Θα μπω κατευθείαν στο θέμα γιατί δεν έχω όρεξη για προλόγους.

Ο πατέρας μου είναι ένας ιδιαίτερα οξύθυμος, τελειομανής και καταπιεστικός άνθρωπος. Για να καταλάβετε τι εννοώ, ακούστε τούτο: είμαι μαθήτρια του 19.8 στο σχολείο, με μέσο όρο διαγωνισμάτων 19.5 (ναι, κάθεται και τον υπολογίζει..). Και δεν είναι ευχαριστημένος. Θέλει να βγάλω 20 και να γράφω παντού καλύτερα από τις φίλες μου. Πχ αν αυτές γράψουν 18, εγώ πρέπει να γράψω 18.01 αλλιώς γίνεται έξαλλος. Αν, πάλι, αυτές πάρουν 20 κι εγώ 19.9, ουρλιάζει. Δεν κάνω πλάκα.

Τώρα αρχίσαμε τα διαγωνίσματα και στο φροντιστήριο. Είμαι Β λυκείου, θετική με βιολογία και θέλω κτηνιατρική. Ο πατέρας μου διαφωνεί κάθετα και λέει ότι αν γράψω 18.500+ θα με στείλει ιατρική με το ζόρι. Αδιαφορεί για το ότι εγώ σιχαίνομαι τη σχολή. Θέλει απλά έναν λόγο να περηφανεύεται στους συγγενείς, δεν ενδιαφέρεται για το δικό μου μέλλον. Το έχει δηλώσει ο ίδιος.

Στο φροντιστήριο έγραψα 19 φυσική και 19 χημεία. Μια φίλη μου έγραψε 20 και 19.2 αντίστοιχα. Έγινε χαμός στο σπίτι, άρχισε να λέει ότι δε διαβάζω κι ότι πρέπει να την περάσω στους βαθμούς. Εν τω μεταξύ για τα διαγώνισματα του φροντιστηρίου διαβάζω 12ωρα...

Το έχω υποστεί αυτό σχεδόν επτά χρόνια και δεν αντέχω άλλο. Δεν αντέχω άλλους καβγάδες χωρίς ουσιαστικό λόγο. Δεν αντέχω άλλη πίεση και γκρίνια. Δεν αντέχω το σφίξιμο στο στομάχι όταν επιστρέφω σπίτι και ανακοινώνω τους βαθμούς μου. Δεν αντέχω τα απαίσια λόγια του και τις εκρήξεις θυμού.

Του έχω μιλήσει άπειρες φορές μαζί με τη μητέρα και τα αδέρφια μου, δε γίνεται τίποτα. Όλο αυτό με έχει κουράσει γιατί γίνεται κάθε μα κάθε μέρα και σίγουρα η κατάσταση θα επιδεινωθεί του χρόνου με τις πανελλήνιες.

Βοηθήστε με, σας παρακαλώ.

Σου εύχομαι καλό κουράγιο πραγματικά με όλο αυτό που βιώνεις σε καθημερινή βάση... Δεν γίνεται να κρύψεις τους βαθμούς έστω στο φροντιστήριο; Δηλαδή να του πεις ότι πήρες 20 ενώ πήρες 19 ή θέλει και γραπτώς να το δει; Από ότι μου περιγράφεις, αν όντως δεν τον διέφερε το μέλλον σου, δεν θα σου ασκούσε ψυχολογική πίεση να περάσεις σε μια σχολή που δεν την θες καθόλου ( εννοείται αν τελικά καταλήξεις και το σπουδάσεις θα είναι μια άλλη μορφή καταπίεσης..). Εφόσον το έχετε συζητήσει πολλές φορές το θέμα και έχεις περιγράψει τι νιώθεις καθημερινά και παρόλα αυτά, εξακολουθεί να μην αλλάζει η κατάσταση. Ίσως θα ήταν καλύτερα να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό. Γιατί με τα επίθετα που τον περιγράφεις ως οξύθυμο και τελειομανή, μάλλον από δική του πλευρά κάτι δεν πάει καλά (χωρίς να έχω σκοπό να τον θίξω). Μακάρι να καλυτερέψουν τα πράγματα στο σπίτι σας. Ελπίζω να σου φάνηκαν χρήσιμα αυτά που έγραψα και εφόσον επιθυμείς να σπουδάσεις κτηνιατρική, μην εγκαταλείψεις το όνειρο σου για κανέναν λόγο, πόσο μάλλον εξαιτίας του πατέρα σου που στην τελική, δεν κάνει κακό στη ζωή του, στη δικιά σου κάνει. Εσύ μετά μπορεί να το μετανιώνεις από λάθος επιλογή σπουδών, δικό σου μέλλον είναι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nia Skg]

Σου εύχομαι καλό κουράγιο πραγματικά με όλο αυτό που βιώνεις σε καθημερινή βάση... Δεν γίνεται να κρύψεις τους βαθμούς έστω στο φροντιστήριο; Δηλαδή να του πεις ότι πήρες 20 ενώ πήρες 19 ή θέλει και γραπτώς να το δει; Από ότι μου περιγράφεις, αν όντως δεν τον διέφερε το μέλλον σου, δεν θα σου ασκούσε ψυχολογική πίεση να περάσεις σε μια σχολή που δεν την θες καθόλου ( εννοείται αν τελικά καταλήξεις και το σπουδάσεις θα είναι μια άλλη μορφή καταπίεσης..). Εφόσον το έχετε συζητήσει πολλές φορές το θέμα και έχεις περιγράψει τι νιώθεις καθημερινά και παρόλα αυτά, εξακολουθεί να μην αλλάζει η κατάσταση. Ίσως θα ήταν καλύτερα να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό. Γιατί με τα επίθετα που τον περιγράφεις ως οξύθυμο και τελειομανή, μάλλον από δική του πλευρά κάτι δεν πάει καλά (χωρίς να έχω σκοπό να τον θίξω). Μακάρι να καλυτερέψουν τα πράγματα στο σπίτι σας. Ελπίζω να σου φάνηκαν χρήσιμα αυτά που έγραψα και εφόσον επιθυμείς να σπουδάσεις κτηνιατρική, μην εγκαταλείψεις το όνειρο σου για κανέναν λόγο, πόσο μάλλον εξαιτίας του πατέρα σου που στην τελική, δεν κάνει κακό στη ζωή του, στη δικιά σου κάνει. Εσύ μετά μπορεί να το μετανιώνεις από λάθος επιλογή σπουδών, δικό σου μέλλον είναι.

Σε ευχαριστώ πολύ για όλα όσα είπες, συμφωνώ κι επαυξάνω. Και όχι, δεν μπορώ να κρύψω βαθμούς. Το είχα κάνει στο παρελθόν κι όταν πήγε στην ενημέρωση γονέων οι καθηγητές έβγαλαν κατάλογο και έδειξαν πόσο είχα γράψει σε κάθε μάθημα. Μετά γύρισε σπίτι έξαλλος κι απείλησε να μιλήσει στο διευθυντή ώστε να του στέλνει αναλυτικά τους βαθμούς όλων των μαθητών. Μιλάμε για αρρωστημένα πράγματα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

H συμπεριφορά είναι μόνο μαζί σου έτσι; Από πότε ξεκίνησε και με βάση ποια αφορμή; Οι βαθμοί νομίζω δεν μπορούν να αποτελούν αιτία παροξυσμού.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Serotonin]

Εγώ απλά θέλω να σου πω καλό κουράγιο, γιατί η κατάσταση που μας περιγράφεις είναι πράγματι πολύ στενάχωρη. Το ότι οι βαθμοί σου είναι άριστοι το ξέρεις ήδη, δεν χρειάζεσαι την επιβεβαίωση του πατέρα σου εφ'όσον δεν είναι ευχαριστημένος με τίποτα. Εσύ να ακολουθήσεις το όνειρό σου, και αν δεν είναι η ιατρική αυτό μην συμβιβαστείς. Πώς θα ανταπεξέλθεις σε μια σχολή για 6 χρόνια σε ένα αντικείμενο που, όπως λες, σιχαίνεσαι;
Καλή τύχη

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ermioni89]

Σε ευχαριστώ πολύ για όλα όσα είπες, συμφωνώ κι επαυξάνω. Και όχι, δεν μπορώ να κρύψω βαθμούς. Το είχα κάνει στο παρελθόν κι όταν πήγε στην ενημέρωση γονέων οι καθηγητές έβγαλαν κατάλογο και έδειξαν πόσο είχα γράψει σε κάθε μάθημα. Μετά γύρισε σπίτι έξαλλος κι απείλησε να μιλήσει στο διευθυντή ώστε να του στέλνει αναλυτικά τους βαθμούς όλων των μαθητών. Μιλάμε για αρρωστημένα πράγματα.

Αυτό ακριβώς που λες! Τελείως αρρωστημένα. Και οι απειλές του και όλα! Νομίζω πως το να φτάσεις στην "τελειότητα" του έχει γίνει εμμονή, ψύχωση. Έχε στο νου σου και αυτό, ότι όλα αυτά τα λέει ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί συναισθηματικά συγκροτημένος. Κάτι θετικό είναι ότι έχεις αδέλφια και μία μαμά, που είναι με το μέρος σου, αντιδρούν, δεν μένουν αμέτοχοι. Όντως, στο σχολείο δύσκολα κρύβεις βαθμούς , βασικά δεν κρύβονται καν τεσπα. Το θέμα με τους βαθμούς το είχε από πάντα; Ή όταν έφτασες λύκειο, έβγαλε αυτή τη σχεδόν απρόσωπη στάση του, προς εσένα;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Scandal]

Συμφωνώ σε αυτό που ειπώθηκε ότι ο πατέρας σου προβάλλει πάνω σου τα δικά του απωθημένα Είναι αυτό που λέμε ότι οι γονείς θέλουν να δουν τα παιδιά τους να κάνουν αυτά που οι ίδιοι δεν κατάφεραν. Επίσης είναι προφανές ότι θέλει να βλέπει μέσω των βαθμών την κόρη του να ξεπερνάει άλλα παιδιά. Δυστυχώς όλο αυτό είναι μια ψευδαίσθηση, κάτι τελείως εικονικό.

Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν εύκολα αλλά το μόνο που μπορώ να ευχηθώ είναι καλό κουράγιο και να επιστρατεύσεις τόσο τον εαυτό σου όσο και άλλα μέλη της οικογένειας ή συγγενείς, να σε στηρίξουν στο όνειρό σου να γίνεις κτηνίατρος ό,τι κι αν λέει ο πατέρας σου. Στην πολλή χειρότερη αν περάσεις ιατρική είναι να πάρεις δυνάμεις για 1 - 2 χρόνια ως πλέον ενήλικη, να αντιμετωπίσεις τον πατέρα σου και μετά να δώσεις με το 10% για να περάσεις κτηνιατρική. Λέω εγώ!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nia Skg]

H συμπεριφορά είναι μόνο μαζί σου έτσι; Από πότε ξεκίνησε και με βάση ποια αφορμή; Οι βαθμοί νομίζω δεν μπορούν να αποτελούν αιτία παροξυσμού.

Ξεκίνησε στην Β δημοτικού όταν προσπαθούσε να με βοηθήσει με τα μαθηματικά κι εγώ δεν καταλάβαινα Χρίστο. Ανέκαθεν νομίζω ότι είχε απωθημένο να βγάλει κόρη γιατρό... Με την αδερφή μου που βγάζει 18 στο γυμνάσιο δεν κάνει έτσι

Αυτό ακριβώς που λες! Τελείως αρρωστημένα. Και οι απειλές του και όλα! Νομίζω πως το να φτάσεις στην "τελειότητα" του έχει γίνει εμμονή, ψύχωση. Έχε στο νου σου και αυτό, ότι όλα αυτά τα λέει ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί συναισθηματικά συγκροτημένος. Κάτι θετικό είναι ότι έχεις αδέλφια και μία μαμά, που είναι με το μέρος σου, αντιδρούν, δεν μένουν αμέτοχοι. Όντως, στο σχολείο δύσκολα κρύβεις βαθμούς , βασικά δεν κρύβονται καν τεσπα. Το θέμα με τους βαθμούς το είχε από πάντα; Ή όταν έφτασες λύκειο, έβγαλε αυτή τη σχεδόν απρόσωπη στάση του, προς εσένα;

Από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού ξεκίνησε αυτή η συμπεριφορά.. και κορυφώνεται τώρα. Πάντα είχα αυτές τις φίλες που είναι άριστες μαθήτριες οπότε πάντα είχε κάτι να σχολιάσει.

Συμφωνώ σε αυτό που ειπώθηκε ότι ο πατέρας σου προβάλλει πάνω σου τα δικά του απωθημένα Είναι αυτό που λέμε ότι οι γονείς θέλουν να δουν τα παιδιά τους να κάνουν αυτά που οι ίδιοι δεν κατάφεραν. Επίσης είναι προφανές ότι θέλει να βλέπει μέσω των βαθμών την κόρη του να ξεπερνάει άλλα παιδιά. Δυστυχώς όλο αυτό είναι μια ψευδαίσθηση, κάτι τελείως εικονικό.

Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν εύκολα αλλά το μόνο που μπορώ να ευχηθώ είναι καλό κουράγιο και να επιστρατεύσεις τόσο τον εαυτό σου όσο και άλλα μέλη της οικογένειας ή συγγενείς, να σε στηρίξουν στο όνειρό σου να γίνεις κτηνίατρος ό,τι κι αν λέει ο πατέρας σου. Στην πολλή χειρότερη αν περάσεις ιατρική είναι να πάρεις δυνάμεις για 1 - 2 χρόνια ως πλέον ενήλικη, να αντιμετωπίσεις τον πατέρα σου και μετά να δώσεις με το 10% για να περάσεις κτηνιατρική. Λέω εγώ!

Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια..
Και ιατρική δεν πρόκειται ούτε να την φτάσω ούτε να την δηλώσω. Δε θέλω να του δώσω την ευχαρίστηση και να χάσω δύο χρόνια από τη ζωή μου σε ένα αντικείμενο που δε με ενδιαφέρει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 699855]

Το έχω υποστεί αυτό σχεδόν επτά χρόνια και δεν αντέχω άλλο. Δεν αντέχω άλλους καβγάδες χωρίς ουσιαστικό λόγο. Δεν αντέχω άλλη πίεση και γκρίνια. Δεν αντέχω το σφίξιμο στο στομάχι όταν επιστρέφω σπίτι και ανακοινώνω τους βαθμούς μου. Δεν αντέχω τα απαίσια λόγια του και τις εκρήξεις θυμού.

Του έχω μιλήσει άπειρες φορές μαζί με τη μητέρα και τα αδέρφια μου, δε γίνεται τίποτα. Όλο αυτό με έχει κουράσει γιατί γίνεται κάθε μα κάθε μέρα και σίγουρα η κατάσταση θα επιδεινωθεί του χρόνου με τις πανελλήνιες.

Ο πατέρας σου χρειάζεται ένα ΣΟΚ!!! Εφόσον έχετε χρησιμοποιήσει όλους τους τρόπους επικοινωνίας και δεν καταλαβαίνει, θα πρέπει να γίνει κάτι τόσο αναπάντεχο ώστε να τον κάνει να εκτιμήσει την παρούσα κατάσταση, να είναι ευτυχής με αυτήν και να φοβάται μήπως την χάσει! Σπάνια προτείνω ακραίες λύσεις αλλά εδώ η κατάσταση έχει ξεφύγει από τα όρια! Δεν ξέρω αν μπορέσεις να αντέξεις να κάνεις αυτό που θα σου πω και κατά πόσο μπορεί η μητέρα σου ή τα αδέλφια σου να συνεναίσουν και να σε βοηθήσουν. Να αρχίσεις να παραπονιέσαι για πονοκεφάλους, ζαλάδες, υπνηλία, αδυναμία! Μετά από λίγο καιρό θα ανακοινώσεις ότι τα παρατάς όλα επειδή δεν θέλεις και δεν αντέχεις να φέρεις εις πέρας τη διαδικασία των πανελλαδικών! Θα του πεις ότι θα διαβάζεις χαλαρά, όσο μπορείς και όπου μπεις! Και αν δεν μπεις και κάπου, ε όλο και κάτι θα βρεθεί να κάνεις στη ζωή σου! Εννοείται ότι όλο αυτό το θέατρο εσένα δεν θα σε εμποδίσει να συνεχίσεις να διαβάζεις όπως τώρα απλά δεν θα το ξέρει ο πατέρας σου! Αυτά τα συμπτώματα που σου είπα παραπάνω αποδεικνύουν σωματοποιημένο άγχος.΄Οταν λοιπόν η άρνησή σου "υποτίθεται" ότι έχει ψυχολογικά αίτια, δεν θα μπορέσει να πει τίποτα για να μην κάνει τα πράγματα χειρότερα! Δεν είναι δυνατόν να συνεχίσει την πίεση όταν ξέρει ότι θα σε πηγαίνει ακόμα πιο πίσω! Και όταν τον δεις να ξεχνιέται, προσποιήσου μια ημικρανία για να ξαναρθει στα ίσα του! Χίλια συγγνώμη αλλά του χρειάζεται! Θυμώνω πάρα πολύ όταν ακούω τέτοιες καταστάσεις!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Αλκης Κ.]

Είσαι το πρώτο παιδί της οικογένειας η υπήρξαν και μεγαλύτερα? Γενικά σαν δώρο Χριστουγέννων καλο θα ήταν να του ζητήσεις να πάτε παρέα σε κάποιον ειδικό η έστω καθηγητη προκειμένου να του εξηγήσει ορισμένα πράγματα.Ισως δεν αναθεωρήσει ίσως αλλάξει καλό θα ήταν να γίνει αυτή η κίνηση πάντως.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[akikos]

Πατέρα δεν μπορείς να αλλάξεις, αλλά φίλες μπορείς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ermioni89]

Πάνω κάτω, έχουν δοθεί απαντήσεις στο πρόβλημα σου. Η αλήθεια είναι πως τέτοιοι άνθρωποι, μόνο αν σου συμβεί κάτι πολύ τρανταχτό, όπως να παρουσιάσεις θέμα με την υγεία σου(που φυσικά δεν στο εύχομαι σε καμία περίπτωση), μπορούν να αλλάξουν στάση, ή να τους μιλήσει κάποιος που μπορεί να τους αλλάξει γνώμη, κάποιον που θα ακούσει. Εννοείται πως αν δεις πως αλλάζει η στάση του, γίνεται πιο έντονος ή επιθετικός, εκεί οπωσδήποτε θα πρέπει να απευθυνθείτε σε ειδικό. Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί γονείς που δεν ακούν τα παιδιά τους, που δεν ενδιαφέρονται για τα θέλω τους. Από τη στιγμή που λες ότι από το δημοτικό, σου συμπεριφερόταν έτσι, η ρίζα του προβλήματος πηγάζει από τον ίδιο, ίσως κάποιο απωθημένο του( δεν είμαι και ψυχίατρος να κάνω διάγνωση, αλλά από όσα έχεις περιγράψει, πρέπει οπωσδήποτε να απευθυνθείτε σε ψυχολόγο, ψυχίατρο). Εννοείται πως δεν είναι εύκολο να πάτε, ειδικά αν το ίδιο το άτομο δεν θεωρεί πως πάει κάτι λάθος μαζί του, αλλά έχεις μια μάνα και αδέλφια με το μέρος σου, ίσως και άλλους σου συγγενείς που ξέρουν τι περνάτε. Θεωρώ πως η σύγκριση που κάνει με τις φίλες σου, έχει φτάσει στο απροχώρητο. Κανείς δεν εγγυάται σε έναν μαθητή που βγάζει τώρα 19 ότι θα βρει κατευθείαν δουλειά, ότι θα βγάλει 1900 μόρια στις πανελλήνιες, ότι θα αποκτήσει "φήμη" (λες και θυμάται μετά κάνεις αν μπήκες στην τάδε σχολή με 19 ή 1700 μόρια..). Δεν είναι αντικειμενικό κριτήριο οι βαθμοί, γεγονός που το βιώνω καθημερινά στο σχολείο... Πιστεύω πως τις πιο πολλές πληροφορίες πρέπει να τις δώσεις σε κάποιον ειδικό, να περιγράψεις πιο άμεσα την όλη κατάσταση. Σου το εύχομαι με όλη μου την καρδιά, να το ξεπεράσεις αυτό, να βγεις πιο δυνατή και φυσικά, να σπουδάσεις εκεί που γουστάρεις ΕΣΎ, όχι κάποιος άλλος. Γιατί κακά τα ψέματα, αν δεν σου αρέσει υπερβολικά η ιατρική, θα τα βρεις μπαστούνια στη σχολή, θα σου είναι πολύ πιο δύσκολο, άσε που είναι 7 χρόνια φοίτησης.. Θα το ξαναπώ, μακάρι να καταφέρετε να το ξεπεράσετε αυτό!!!!! Είναι κρίμα που όλο αυτό έχει αντίκτυπο στην σωματική και ψυχική σου υγεία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Αν του εμφανίσεις κανέναν γκόμενο ή τίποτα τρελά ότι θες να ζήσεις τον έρωτά σου, πιστεύω ότι θα ήταν καλό σοκ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 699855]

Αν του εμφανίσεις κανέναν γκόμενο ή τίποτα τρελά ότι θες να ζήσεις τον έρωτά σου, πιστεύω ότι θα ήταν καλό σοκ.

Μπα! Θα την κλείσει σε κανένα μοναστήρι και θα της στέλνει καθηγητές να την προετοιμάζουν για την Ιατρική!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[akikos]

Αν του εμφανίσεις κανέναν γκόμενο ή τίποτα τρελά ότι θες να ζήσεις τον έρωτά σου, πιστεύω ότι θα ήταν καλό σοκ.

Μπα! Θα την κλείσει σε κανένα μοναστήρι και θα της στέλνει καθηγητές να την προετοιμάζουν για την Ιατρική!!!

Δεν είναι αστείο. Είναι πραγματικότητα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Scandal]

Πάντως αυτό που ειπώθηκε να στραφούν σε κάποιον σύμβουλο / ψυχολόγο δεν είναι καθόλου κακή ιδέα! Ναι είναι κάπως ταμπού στην κοινωνία γιατί οι οικογένειες θεωρούν ότι "μπορούν" να τα βγάλουν πέρα μόνες τους, όμως ένας ειδικός διαμεσολαβητής "ξένος" μπορεί να ενώσει τα χαμένα κομμάτια του πάζλ και ξέρει πως να διαχειριστεί τον κάθε χαρακτήρα. Επειδή κι εμείς είχαμε πάει με την οικογένειά μου σε ψυχοθεραπευτή για άλλους λόγους πριν αρκετά χρόνια, η ψυχοθεραπεύτρια μας είχε συγχαρεί διότι, όπως είπε, δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ εύκολο να συμφωνήσει μια ολόκληρη οικογένεια να αναζητήσει βοήθεια.

Πάντως Nia, από τη στιγμή που έχεις το ψυχικό σθένος να μην δηλώσεις την ιατρική και να κάνεις αυτό που θες κατά τη συμπλήρωση του μηχανογραφικού σου (όπου θα δηλώσεις με σειρά προτεραιότητας τις σχολές), τότε απλά κουράγιο για τη συμπεριφορά του πατέρα σου. Εγώ είχα σχηματίσει την εντύπωση ότι μπορεί να σε αναγκάσει. Αν δεν μπορεί να σε αναγκάσει, τότε προχωράς με λίγη υπομονή. Όταν με το καλό γίνεις φοιτήτρια σιγά σιγά θα του περάσει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 699855]

Πάντως αυτό που ειπώθηκε να στραφούν σε κάποιον σύμβουλο / ψυχολόγο δεν είναι καθόλου κακή ιδέα! Ναι είναι κάπως ταμπού στην κοινωνία γιατί οι οικογένειες θεωρούν ότι "μπορούν" να τα βγάλουν πέρα μόνες τους, όμως ένας ειδικός διαμεσολαβητής "ξένος" μπορεί να ενώσει τα χαμένα κομμάτια του πάζλ και ξέρει πως να διαχειριστεί τον κάθε χαρακτήρα.

Συμφωνώ με αυτό που προτείνεις αλλά από την περιγραφή που έκανε η κοπελιά για τον πατέρα της, το αποκλείω να πειστεί να κάνει κάτι τέτοιο!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nia Skg]

Είσαι το πρώτο παιδί της οικογένειας η υπήρξαν και μεγαλύτερα? Γενικά σαν δώρο Χριστουγέννων καλο θα ήταν να του ζητήσεις να πάτε παρέα σε κάποιον ειδικό η έστω καθηγητη προκειμένου να του εξηγήσει ορισμένα πράγματα.Ισως δεν αναθεωρήσει ίσως αλλάξει καλό θα ήταν να γίνει αυτή η κίνηση πάντως.

Είμαι το πρώτο παιδί και σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση ..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.